Fenolik bileşikler sağlığı koruyucu farklı özellikler gösterir. Galangin, kurkumin, piknogenol, puerarin ve ursolik asit halk tıbbında yaygın olarak kullanılan bitkisel fenoliklerdendir. Bu çalışmanın amacı, nötral kırmızı alım (NKA) ve MTT yöntemleri arasındaki farkı sağlıklı hücreler ve kanser hücrelerinde farklı bitkisel fenoliklerin (galangin, kurkumin, piknogenol, puerarin ve ursolik asit) farklı zaman aralıklarında farklı zaman aralıklarında belirlemektir. Bu çalışmada, bu fenolik bileşiklerin sitotoksik etkileri sağlıklı hücreler (Çin hamster fibroblast hücre hattı, V79) ve kanser (insan serviks epitelyal adenokarsinoma hücre hattı, HeLa ve insan meme karsinoma hücre hattı, BT-474) hücrelerinde 18, 24 ve 48 saatlik inkübasyon sürelerinde NKA ve MTT yöntemleriyle değerlendirilmiştir. Sonuçlarımız galangin, kurkumin, piknogenol, puerarin ve ursolik asitin V79, HeLa ve BT-474 hücre canlılıklarını 18, 24 ve 48 saatlik inkübasyon sürelerinde doza bağımlı olarak azalttığını göstermiştir. Ancak en az hücre canlılık oranı 48 saatlik inkübasyon sonrası görülmüştür. NKA ile MTT yöntemlerinin sonuçları arasında fark görülmemiştir. Sitotoksisite analizinde kullanılacak yöntem ve inkübasyon süresinin belirlenmesi için maddelerin sitotoksisite mekanizması bilinmelidir.

Phenolic compounds exhibit several health protective properties. Galangin, curcumin, pycnogenol, puerarin and ursolic acid are commonly used plant phenolics in folk medicine. The aim of our study was to evaluate the difference between neutral red uptake (NRU) and MTT assays using different plant phenolics (galangin, curcumin, pycnogenol, puerarin and ursolic acid) in healthy and cancer cells in different time periods In this study, the cytotoxic effects of these phenolic compounds by NRU and MTT assays in healthy (V79, Chinese hamster fibroblast cell line) and cancer (human cervix epithelial adenocarcinoma cell line (HeLa) and human mammary carcinoma cell line (BT-474)) cell lines were investigated in 18, 24 and 48 h incubation periods. Our results demonstrated that both galangin, curcumin, pycnogenol, puerarin and ursolic acid decreased cell viability of V79, HeLa and BT-474 cells in a dose dependent manner in 18, 24 and 48 h incubation periods. But the cell survival rate was much lower in 48 h incubation period. There is no difference between the results from NRU and MTT assays. To decide which incubation period and which cytotoxicity study to be used, the cytotoxicity mechanism of compound must be known.

Bu çalışmada, bazı N2-ariliden-(6-(4-klorofenil)imidazo[2,1-b]tiyazol-3-il)asetik asit hidrazitlerinin (3a-j) olası antibakteriyel aktiviteleri, S. aureus ATCC 29213, P. aeruginosa ATCC 27853 ve E. coli ATCC 25922’e karşı tayin edilmiştir. Test bileşikleri arasında, 3i, S. aureus ve E. coli’ye karşı en yüksek etkinliği göstermiştir. Söz konusu bileşiklerin M. tuberculosis H37Rv (ATCC 27294)’e karşı in vitro antitüberküler aktiviteleri BACTEC 460 radiometrik sistem ve BACTEC 12B ortamı kullanılarak tayin edilmiştir. 5-Nitro-2-furfuriliden türevi 3j bileşiği, en yüksek antitüberküler aktivite göstermiştir (IC50: 6.16 μg/mL ve IC90: 14.390 μg/mL). Bileşiklerin tümü (3a-j), MDCK, CRFK, Vero, HEL ve HeLa hücrelerinde bazı DNA ve RNA virüslerine karşı da tayin edilmiştir. Bileşik 3i, en güçlü antiviral aktiviteyi CRFK hücre kültürlerinde feline corona virus (FIPV)’e karşı göstermiştir (antiviral EC50: 7.5 µM ve SI>13). Ayrıca, 3c ve 3g bileşikleri HEL hücre kültürlerinde, herpes simplex virus-1 ve vaccinia virus’e karşı aktivite göstermişlerdir (antiviral EC50 değerleri sırasıyla 9; 16 ve 20; 14 µM’dır).

In the present study, some N2-arylidene-(6-(4-chlorophenyl)imidazo[2,1-b]thiazol-3-yl)acetic acid hydrazides (3a-j) were tested for their probable antibacterial activities were evaluated against S. aureus ATCC 29213, P. aeruginosa ATCC 27853 and E. coli ATCC 25922. Among the tested compounds, 3i displayed the highest efficacy against S. aureus and E. coli. Title compounds were evaluated for in vitro antitubercular activity against M. tuberculosis H37Rv (ATCC 27294) using the BACTEC 460 radiometric system and BACTEC 12B medium. Compound 3j, 5-nitro-2-furfurylidene derivative showed the highest antituberculosis activity (IC50: 6.16 μg/mL and IC90: 14.390 μg/mL). All of the compounds (3a-j) were also evaluated against some DNA and RNA viruses in MDCK, CRFK, Vero, HEL and HeLa cells. Compound 3i showed the most potent antiviral activity against feline corona virus (FIPV) in CRFK cell cultures (antiviral EC50: 7.5 µM and SI>13). Furthermore, compounds 3c and 3g displayed activity against herpes simplex virus-1 and vaccinia virus in HEL cell cultures (antiviral EC50 values of 9; 16 and 20; 14 µM, respectively).

Fizyolojik koşullarda vasküler tonus EDRF, EDHF ve EDCF tarafından kontrol edilmektedir. Patolojik durumlarda endotel-kaynaklı gevşemenin azalması, EDRF üretimindeki azalmaya bağlı olabileceği gibi EDCF düzeyinin artmasına da bağlı olabilmektedir. EDCF hipertansiyon, diabet gibi hastalıklarda artmaktadır. Diabet, hipertansiyon gibi patolojik koşullarda artan EDCF yanıtına birbirine ters etki yapan Rho-kinaz ve AMPK yolaklarının katkısı olabileceği düşünülmektedir. Rho-kinazlar küçük GTP-bağlı proteinlerden biri olan Rho'nun efektörüdür. Rho-kinazlar MLC’i defosforile eden MYPT-1’e etki ederek MLC’nin fosforile halde kalmasının sağlayarak sitozolik Ca+2 konsantrasyonu artırır ve vasküler düz kasın kasılmasına neden olurlar. Rho-kinazların aktivitesi EDCF yanıtlarının arttığı hipertansiyon, kalp yetmezliği ve diabet gibi hastalıklarda artmaktadır. AMPK ise hücrenin enerji sensörü olarak düşünülmektedir. Vasküler düz kasta endotel bağımlı ve bağımsız gevşemeyi sağlayarak vasküloprotektif etki sağlamaktadır. AMPK’ nın aktivitesi Rho-kinaz yolağının aktivitesinin tersine EDCF fonksiyonunun arttığı hipertansiyon ve diabet gibi hastalıklarda azalmaktadır. Endotel fonksiyonunun vazokonstriksiyon yönünde bozulduğu diabet, hipertansiyon gibi tablolarda, damar düz kas dokusunda sırasıyla kasılma ve gevşemeye aracılık eden Rho-kinaz ve AMPK yolaklarının birlikte değerlendirilmesinin, endotel fonksiyon bozukluğunun gözlendiği patolojilerde terapötik hedef seçiminde ipuçları sağlayabileceği düşünülmektedir.

Vascular tonus is controlled by EDRF, EDHF and EDCF under physiological circumstances. In pathological conditions, impairment of endothelium-derived relaxation can be caused by both decrease in EDRF release and increase in EDCF release. The increase in EDCF is observed with diseases such as hypertension and diabetes. The contribution of Rho-kinase and AMPK, which have opposite effects, to the increased EDCF responses was investigated. Rho-kinases are the effectors of Rho which is one of the small GTP-binding proteins. They increase cytosolic Ca+2 concentration and cause vascular smooth muscle to contract, keeping MLC phosphorylated state by affecting MYPT-1 which dephosphorylates the MLC. The activities of Rho-kinases increase with the increase of EDCF function. AMPK is the energy sensor of the cell. It provides a vasculoprotective effect by causing endothelium-dependent and endothelium-independent relaxation in smooth muscle. In contrast to Rho-kinase pathway activity, AMPK pathway activity decreases with the disease in which the EDCF function increases. In cases such as diabetes and hypertension that endothelial function impairs toward vasocontraction, it’s considered that evaluating Rho-kinase and AMPK pathways which mediate contraction and relaxion in vascular smooth muscle respectively, would provide clues on choosing therapeutic target for patologies in which endothelial disfunction is observed.

Amaç: Karbonik anhidraz I ve II (hKA I ve II) izoenzimleri insan eritrositlerinden saflaştırıldı. Alzheimer hastalığının (AH) tedavisinde kullanılan memantin and donepezil ilaçlarının bu enzimlerle olan kinetik etkileşimleri incelendi.
Metod: Saflaştırma prosedürü homojenat (ya da hemolizat) hazırlama ve Sefaroz-4B-L-tirozin-sülfamid afinite kromotografisi yönteminden oluşmaktadır.
Bulgular: Her iki ilaç da KA I ve II izoenzim aktiviteleri üzerinde in vitro aktivatör etkisi gösterdi. Bu bileşikler için güçlü aktivasyon değerleri elde edildi: hKA I izoenzimine karşı memantin ve donepezil için KA değerleri sırasıyla 0.013 µM ve 1.8 µM. hKA II izoenzimine karşı memantin ve donepezil için KA değerleri sırasıyla 0.045 µM and 3.7 µM.
Sonuç: Alzheimer hastalarında ve yaşlı nüfusta KA izoenzim seviyeleri düşük olduğu için, bu hastalarda bu izoenzimlerin aktivitelerinin artması önem arz etmektedir. Bahsi geçen bu iki ilacın Alzheimer hastalığı tedavisindeki etkisini KA izoenzimleri seviyesinde yapmış olduğu pozitif artış ile göstermiş olduğu düşünülmüştür.

Background: Carbonic anhydrase I and II (hCA I, II) isoenzymes were purified from human erythrocyte. Kinetic interactions between the enzymes with memantine and donepezil, two different drugs used in Alzheimer’s disease (AD) treatment, were investigated.
Method: The purification procedure was composed of preparation of homogenate (or hemolysate) and affinity chromatography on Sepharose 4B-tyrosine-sulfanilamide.
Results: Both drug exhibited in vitro activator effects on hCA I and II enzymes activity. Strong activations were found for these compounds: The KA values of memantine and donepezil against hCAI were 0.013 µM and 1.8 µM, respectively. The KA values of memantine and donepezil against hCAII were 0.045 µM and 3.7 µM, respectively.
Conclusion: Because of the levels of CA isoenzymes are low in patients with AD or in the older population, increasing these isoenzymes activities is important for these patients. The effect of these drugs used in Alzheimer’s disease (AD) treatment was thought to be caused by positive changes in the levels of CA isoenzymes.

Bu çalışmada, Türkiye’de doğal olarak yetişen üç endemik Ononis L. (Leguminosae) türünün (O. sessilifolia Bornm., O. basiadnata Hub.&Mor. ve O. macrosperma Hub.&Mor.) yaprak ve gövde anatomik özellikleri bu taksonlar arasındaki benzerlik ve farklılıkları temel alınarak bu özelliklerin ilişkisi tanımlanarak araştırılmıştır. Bu anatomik çalışmada, türlerin yapraklarından alınan enine ve yüzeyel kesitlerle ve gövdelerinden enine kesitlerle çizimler ve fotoğraflar elde edildi. Ononis türlerinin anatomik karakterleri örneğin yapraklar ve gövdelerdeki iletim demetleri, yapraklardaki mezofil yapısı, tüy özellikleri ve bu anatomik özelliklerin taksonomiye katkıları vurgulanmıştır.

The leaf and stem anatomical characteristics of three endemic Ononis L. (Leguminosae) species (O. sessilifolia Bornm., O. basiadnata Hub.-Mor. and O. macrosperma Hub.-Mor.) native to Turkey were examined to determine the relevance of these properties in the establishment of similarities and differences in these taxa. In this anatomical study, illustrations and photographs were obtained of the microscopic views of transversal and superficial sections from the leaves and transversal sections from stems of the species. Anatomical characters of Ononis species such as mesophyll structure in leaves, vascular bundles in leaves and stems and trichome properties and contributions to taxonomy of the anatomical features was highlighted.

Bitkilerin kimyasal içeriği pek çok parametreden etkilenmektedir. Bitkinin toplandığı bölge içerdiği fenolik bileşiklerin kompozisyonunu ve dolayısıyla aktivitelerini etkilemektedir. Bu çalışmada, Türkiye’nin farklı bölgelerinden toplanan Scorzonera latifolia (Fisch &Mey.) DC. kök ve toprak üstü kısımlarının antioksidan etki kapasiteleri 1,1-difenil-2-pikrilhidrazil (DPPH) radikal süpürücü etki ve malondialdehit (MDA) seviyelerinin ölçülmesiyle tespit edilmiştir. Araştırma konusu olan örneklerin kimyasal içeriğindeki değişiklikleri incelemek için kalitatif ve kantitatif yüksek performanslı sıvı kromatografisi (YPSK) analizleri yapılmıştır. Kantitatif analiz sonuçları bitkilerde tespit edilen klorojenik asit ve hiperozit miktarlarının toplandığı bölgeye göre değiştiğini göstermiştir. Sonuç olarak, S. latifolia Kars örneğinin diğer örneklere göre en yüksek hiperozit (652. 32 ± 2.48 µg/g) ve klorojenik asit (1246.78 ± 3.20 µg/g) içeriğine sahip olduğunu ortaya koymuştur. Ancak antioksidan aktivite sonuçları değerlendirildiğinde, farklı lokasyonlardan toplanan örnekler arasında, Erzincan örneği hariç belirgin bir farklılık tespit edilememiştir.

The chemical composition of plants is considered to be effected by many parameters. Therefore, the region where the samples are collected is likely to have an influence on the composition of phenolic compounds, so that their biological activities. In the present study, antioxidant activity potentials of Scorzonera latifolia (Fisch. & Mey.) DC. aerial parts and roots, which were collected from different regions of Turkey, were evaluated for their antioxidant capacities by 1,1-diphenyl-2-picrylhydrazyl (DPPH) radical scavenging method and measurement of malondialdehyde (MDA) levels. In order to observe variations in the chemical composition of the investigated samples qualitatively as well as quantitatively, high performance liquid chromatography (HPLC) analyses were performed. Quantitative analysis have shown that varying amounts of chlorogenic acid and hyperoside were determined in plant samples. As a result aerial parts of the S. latifolia Kars sample have found to contain higher amount of chlorogenic acid (1246.78 ± 3.20 µg/g) as well as hyperoside (652. 32 ± 2.48 µg/g) than other samples. However according to the antioxidant activity results, a significant difference between the antioxidant potential of the samples collected from different localities have not been seen except S. latifolia Erzincan sample

Çözünürlük, çözülme ve kötü çözünür uyuşturucu İndometazin anti-inflamatuar etkinliğini geliştirmek için mevcut çalışmada, kendini formülasyonları hazırlama için hazırlanan ve optimize. İlaç dağıtım sistemleri ile capmul MCM yağı olarak hazırlama için kendini, tween 80 olarak yüzey aktif, transcutol P co yüzey aktif olarak farklı oranlarda kendi kendini emülsifikasyon için değerlendirilmiştir. FTIR ve DSC analizi ilaç ve eksipientleri arasındaki etkileşimi olduğunu gösterdi. Sözde üçlü faz diyagramları verimli kendini emülsifikasyon bölge bilmek inşa edildi. Kendini emülgatör sistemleri onların partikül büyüklüğü, zeta potansiyeli, Kırılma indisi, viskozite ve bulut gelin değerlendirildi. İn vitro çözünme çalışmalar pH 7.2 fosfat tampon bir parçası ve su ve optimize edilmiş formülasyonu seçildi dört bölümden yapılmıştır. Farmakodinamik çalışmaları anti inflamatuar pazarlanan formülasyonu ile karşılaştırıldığında hazır SEDDS aktivitesinin geliştirilmiş gösterdi. Farmakokinetik parametreleri kazanmak Nonlin yazılım tarafından analiz.Hazır SEDDS AUC pazarlanan ürün daha anlamlı olarak daha yüksek. Böylece mevcut araştırma, İndometazin sistemleri hazırlama için kendi kendine dağılması geliştirmek için yararlı bir alternatif sağlar ve dolayısıyla anti inflamatuar etkinlik.

In the present study to enhance the solubility, dissolution and anti-inflammatory activity of poorly soluble drug indomethacin, self emulsifying formulations were prepared and optimized. The self emulsifying drug delivery systems with capmul MCM as oil, tween 80 as surfactant, transcutol P as co surfactant, were evaluated for their self emulsification in different ratios. FTIR and DSC analysis showed that there was no interaction between the drug and excipients. Pseudo ternary phase diagrams were constructed to know the efficient self emulsification region. The self emulsifying systems were evaluated for their particle size, zeta potential, refractive index, viscosity and cloud point. In vitro dissolution studies were conducted in one part of pH 7.2 phosphate buffer and four parts of water and the optimized the formulation was selected. The pharmacodynamic studies showed enhanced anti inflammatory activity of the prepared SEDDS as compared to the marketed formulation. The pharmacokinetic parameters were analysed by Win Nonlin software. The AUC of the prepared SEDDS was significantly higher than the marketed product. Thus from the present research, self emulsifying systems of indomethacin provide a useful alternative to enhance dissolution and hence anti inflammatory activity.

Öjenol, Eugenia Caryophyllata’ nın yaprak ve tomurcuklarından elde edilen, karanfil yağının fenolik yapıdaki uçucu bir bileşiğidir. İlaç, gıda ve kozmetik endüstrisinde sınırlı miktarlarda kullanılan, çok sayıda ürünün işlevsel bir bileşenidir. Türevlerinin lokal antiseptik ve anestezik olarak tıpta kullanımı bulunmaktadır. Geniş aralıktaki farmakolojik etkileri arasında antimikrobiyal, antiinflamatuvar, analjezik, antioksidan ve antikanser etkiler yer almaktadır. Öjenol genel olarak güvenli bir bileşik olarak değerlendirilir ancak çok farklı uygulamaları ve yaygın kullanım alanları nedeniyle, toksisitesi son yıllarda ilgi odağı olmuştur. Öjenol’ün sitotoksisitesi ve genotoksisitesi konusundaki çalışmalar da yetersiz ve çelişkilidir. Bu derlemede öjenolun farmakolojik ve toksikolojik özellikleri tartışılacaktır.

Eugenol is a volatile phenolic constituent of clove essential oil obtained from Eugenia Caryophyllata buds and leaves. It is a functional ingredient of numerous products which has been used in the pharmaceutical, food and cosmetic industry in restricted concentrations. Its derivatives have been used in medicine as a local antiseptic and anesthetic. The wide ranges of eugenol activities include antimicrobial, anti-inflammatory, analgesic and antioxidant. Although eugenol is considered safe as a product, due to the vast range of different applications and extensive use, there has been a great concern about its toxicity in recent years. However, studies about cytotoxicity and genotoxicity of eugenol are very limited and controversial. The pharmacological and toxicological properties of eugenol will be discussed in this review.

Özellikle gözyaşı üretimi ve kırpma refleksleri gibi gözün koruyucu mekanizmalarına bağlı olarak göze topik olarak uygulanan formülasyonların göz yüzeyinden hızla uzaklaştırılması ve korneal yüzeyden verimsiz absorbsiyonu nedeni ile oküler ilaç taşıyıcı sistemlerin formülasyonu oldukça zorlu bir süreç olarak karşımıza çıkmaktadır. Topik olarak uygulanan çözeltilerden elde edilen oküler biyoyayarlanım ancak %50-10 aralığına ulaşabilmektedir. Oküler biyoyararlanımı arttırmada kolloidal ilaç taşıyıcı sistemler pre-korneal bölgede kalış sürelerinin uzun olması ve oküler penetrasyonu arttırmaları nedeni ile oldukça büyük bir öneme sahiptir. Bu çalışmada antibakteriyel bir madde olan diritromisin Kollidon® SR yapılı polimerik nanopartiküllere yüklenmiştir. In vitro karakterizasyon çalışmaları detaylı bir şekilde gerçekleştirilmiştir. In vitro analiz sonuçları değerlendirildiğinde oldukça ciddi sonuçlar doğuran oküler bakteriyel enfeksiyonların tedavisinde diritromisin içeren Kollidon® SR yapılı polimerik nanopartiküllerin ilaç taşıyıcı sistem olarak oldukça etkili aday olduğu sonucuna varılmıştır.

Ocular drug delivery is a difficult challenge especially with topical intillation considering protective mechanisms of the human eye e.g. lacrimal secretion and blinking reflex, which results in rapid drainage and non-productive absorption of the formulation from the corneal surface. Ocular bioavailability mostly resulted as 5-10% of the applied dose especially with topical solutions. For the improvement of the pre-corneal retention time and enhancing corneal permeability, colloidal drug delivery systems plays an important role in enhancement of the ocular bioavailability. In this study, an antibacterial agent; dirithromycin incorporated Kollidon® SR based polymeric nanoparticles were formulated. In vitro characterization studies were evaluted in detail. In vitro analyses results revealed that Kollidon® SR based polymeric nanoparticles are good candidates as drug delivery systems for the treatment of severe ocular bacterial infections with dirithromycin.

Bir seri 4-(sübstitüe benzyliden)-oksazol-5(4H)-on türevi (E1-E10) sentezlendi ve antioksidan etkileri incelendi. Yeni türevlerin yapıları spektral yöntemler ile tanımlandı. Mikrozomal etoksiresorfin O-deetilaz (EROD) enzimi üzerinde 10-3 M konsantrasyonda, en etkili türev E3 (%89), spesifik inhibitör kafeinden (%85) bir miktar daha etkilidir.

A series of 4-(substituted benzylidene)-oxazole-5(4H)-one derivatives (E1-E10) were synthesized and tested for their antioxidant activities. The structures of the new derivatives were elucidated by spectral techniques. The most active analogue on the microsomal ethoxyresorufin O-deethylase (EROD) activity was E3 (89%), and was similarly better than that of the specific inhibitor caffeine (85%) at 10-3 M concentration.

Pendimetalin (N-(1-etilpropil)-3,4-dimetil-2,6-dinitrobenzenamin) seçici bitki kontrolu yapan dinitroanilin türevi bir herbisit bileşiktir. Hücre bölünmesi ve büyümesi engelleyicisidir. Bitkilerin filizlenme aşamasından kısa süre sonra ölmelerine neden olur. Türkiye’de ve dünyada formülasyonlarının yaygın kullanımı nedeniyle toprak ve su kirleticisidir. Pendimetalin Türkiye’de üretilmekte ve ithal edilmektedir. Pendimetalin az toksik bir bileşiktir ve Amerika Birleşik Devletleri Çevre Koruma Ajansı’na (US EPA) göre toksisite sınıfı III’tür. US EPA tarafından grup C (insanda olası kanserojen) olarak sınıflandırılmasına rağmen genotoksik etkileri sınırlı sayıda çalışılmıştır. Bu çalışmanın amacı, farklı konsantrasyonlardaki pendimetalinin Çin hamster over (CHO) hücrelerindeki in vitro genotoksik etkilerini tek hücre jel eletroforez (comet) yöntemiyle değerlendirmektir. Hücreler 1, 100, 1000 ve 10000 µM konsantrasyonlardaki pendimetalin ile 37 ºC’de 0.5 saat inkübe edilmiş ve DNA hasarı pendimetalin uygulanmayan CHO hücreleriyle karşılaştırılmıştır. 50μM hidrojen peroksit pozitif kontrol olarak kullanılmıştır. Çalışılan konsantrasyon aralığında önemli sitotoksik etki gözlenmemiştir. CHO hücrelerindeki DNA hasarı 1, 100, 1000 ve 10000 µM konsantrasyonlarda önemli derecede artarken, 10 µM pendimetalin DNA hasarını önemli derecede azaltmıştır. Sonuçlarımız, 1-10000 µM konsantrasyon aralığındaki pendimetalinin CHO hücrelerinde comet yöntemiyle değerlendirilebilen DNA hasarını indüklediğini ortaya koymaktadır.

Pendimethaline (N-(1-ethylpropyl)-3,4-dimethyl-2,6-dinitrobenzeneamine) is a dinitroaniline herbicide compound which selectively controls weeds. It is a cell division and growth inhibitor. It descends plants in a short time after seedling. It is a soil and water pollutant due to the widespread use of formulations in Turkey and around the world. Pendimethaline is manufactured in and imported by Turkey. Pendimethaline is a slightly toxic compound which is classified in United States Environmental Protection Agency (US EPA) toxicity class III. Even though, it is classified as group C (human possible carcinogen) compound by US EPA, there are limited number of studies about its genotoxic effects. The aim of this study is to evaluate in vitro genotoxic effects of different concentrations of pendimethaline in Chinese hamster over (CHO) cells by the single cell gel electrophoresis (comet) assay. The cells are incubated with 1, 10, 100, 1000 and 10000 µM concentrations of pendimethaline for 30 min at 37°C and DNA damage is compared with CHO cells untreated with pendimethaline. Hydrogen peroxide of 50 µM is used as positive control. No significant cytotoxic effects are observed within the concentration ranges studied. The DNA damage in CHO cells is significantly increased in the pendimethaline concentrations of 1, 100, 1000 and 10000 µM; however, a significant decrease is observed in 10 µM pendimethaline concentration. Our results show that 1-10000 µM concentrations of pendimethaline induce DNA damage in CHO cells, which is assessed by comet assay.

Amaç: Vitronektin, sE-Cadherin and TGF-β1’ i içeren ekstrasellüler matriks elemanları kanserin invazyonu ve metastazında anahtar rol oynamaktadır. Bu çalışmada endometriyal ve ovaryum kanseri hastalarında bu moleküllerin serum düzeylerinin klinik önemini belirlemek amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada, 28 endometriyum kanseri hastası, 40 ovaryum kanseri hastası ve 41 sağlıklı kontrol grubuna ait serum VN, sE-Cadherin and TGF-β1 düzeyleri ELISA yöntemiyle ticari kitler kullanılarak ölçülmüştür.
Bulgular: Total hasta grubunda, sağlıklı kontrollere kıyasla VN, sE-Cadherin and TGF-β1 düzeylerinde anlamlı bir farklılık bulunmuştur (p<0.01, p<0.01 and p<0.05 respectively). Serum VN ve sE-Cadherin düzeyleri hem endometrial hem de ovaryum kanseri hastalarında kontrol grubuna kıyasla önemli ölçüde düşük bulunmuştur (p<0.01). Buna karşın, TGF-β1 düzeyleri, kontrol grubuna kıyasla ovaryum kanserinde anlamlı derecede yükselmiştir (p<0.01), ancak sağlıklı kontroller ile endometrial kanserli hastalar arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır.
Sonuç: Sonuç olarak, çalışmamız serum VN, sE-cadherin ve TGF-β1 düzeylerinin, endometrial ve ovaryum kanserlerinde yeni tanı yöntemleri için aday hedefler olabileceğini ortaya koymuştur.

Objectives: Extracellular matriks (ECM) components including Vitronectin (VN), soluble Epithelial-Cadherin (sE-Cadherin) and Transforming Growth Factor-Beta1 (TGF-β1) play a key role in the invasion and metastasis of cancer. The objective of the study was to determine the clinical significance of serum levels of these molecules in endometrial and ovarian cancers patients.
Materials and Methods: In the present study, the serum levels of VN, sE-Cadherin and TGF-β1 from the patients with endometrial (N=28) and ovarian cancers (N=40) and healthy controls (N=41) were measured by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) using commercial kits.
Results: In total patient group, a significant difference was found in VN, sE-Cadherin and TGF-β1 compared with healthy controls (p<0.01, p<0.01 and p<0.05, respectively). Serum VN and sE-Cadherin levels were decreased significantly in both endometrial and ovarian cancers as compared to control group (p<0.01, p<0.01, respectively). Conversely, TGF-β1 were increased significantly in ovarian cancers as compared to control group (p<0.01). There was not found any significant difference between healthy controls and endometrial cancer patients.
Conclusion: In conclusion, our study revealed serum VN, sE-cadherin and TGF-β1 levels can be candidate targets for providing new diagnosis procedures in endometrial and ovarian cancers.

Bu çalışmanın amacı sıçanlarda ilk kez tekrarlayan agmatin uygulamasının sensorimotor kapılama sistemi üzerine etkilerini incelemekti, ancak subkutan uygulamada karşımıza çıkan beklenmedik ülseratif nekrotik lezyonlar bu konuya odaklanmamıza neden oldu. İlk grup deneylerde, erkek Wistar albino sıçanlara 14 gün süreyle subkutan yoldan agmatin (40, 80 ve 160 mg/kg) veya salin (control grubu) enjeksiyonu yapıldı (n= 8 her bir grup). Uygulamaların üçüncü gününden itibaren agmatin verilen gruplarda ülseratif nekrotik deri lezyonları gözlendi. Bu etkilerin dermal bir reaksiyona bağlı olup olmadığını anlamak için ayrı bir denek grubuna aynı protokolle agmatin (80 mg/kg) intraperitoneal yoldan verildi (n=8 her bir grup). Bulgularımız subkutan yoldan verilen agmatinin geç dönemde ortaya çıkan bir dermal reaksiyona neden olurken, intraperitoneal uygulamanın böyle bir etki oluşturmadığına işaret etti. Lezyon gözlenen deneklerden alınan deri örneklerinin histopatolojik incelemesinde, enjeksiyon yerindeki deride aseptik nekroz saptanırken, bu deneklerin kan testleri normal bulundu. Bu bulgu sıçanlarda uzun süreli subkutan agmatin uygulamasının denek refahı bakımından risk oluşturan toksik bir etkiye neden olduğuna işaret etmektedir. Bu bulgu insanlarda oral yoldan reçetesiz olarak alınabilen agmatinin bazı potansiyel riskleri olabileceği konusunda sorular ortaya çıkarmaktadır.

The aim of this study was to investigate the effects of repetitive agmatine administration on sensorimotor gating in rats first but as unexpected ulcerative necrotic cutaneous lesions appeared the study directed primarily to clarify these results. In first set of experiments, we administered agmatine (40, 80 and 160 mg/kg) and saline (control group) subcutaneously to male Wistar albino rats (n=8 for each group) for 14 consecutive days. Ulcerative necrotic cutaneous lesions appeared following the third day of agmatine administration. We decided to explore the potential toxic dermal effects of agmatine and conducted second set of experiments with two groups (n=8) to compare the effects of subcutaneous vs intraperitoneal agmatine (80 mg/kg) injection to understand if the injection route determines the toxicity. Our results showed that prolonged subcutaneous but not intraperitoneal administration of agmatine leads to a delayed dermal reaction in rats. The histopathologic examination of skin samples revealed an injection site cutaneous aseptic necrosis whereas blood tests were found to be normal. This finding is important to point out the risks of prolonged subcutaneous administration of agmatine to rats within the concept of animal welfare. Also, the results raise questions about the possible risks of over-the-counter use of agmatine among humans although the agent is taken via oral route.

Bu çalışmanınamacı, naproksensodyumunsüreklisalımtabletiiçin in-vitro-in-vivo korelasyongeliştirmek,doğrulamakvezamanabağlıplazmakonsantrasyonlarınıderhalsalınantabletlekarşılaştırmaktır. İn vitro salımhızıverileri, pH 7.4 fosfattamponuiçinde 50 dev / dak'da, USP Apparatus II, paletkarıştırıcısıkullanılarak her bir tablet içineldeedilmiştir. Naproksensodyum375 mg süreklisalımve 500 mg derhalsalımtabletleri6 sağlıklıkişiyeuygulanarakdörtyönlübirçaprazlamaçalışmasıgerçekleştirilmiştir. 24 saatboyuncatoplanankanörneklerivalideedilmişLCMS-MS yöntemikullanılaraktayinedilmiştir. Hesaplananve 50-100 arasındabulunandeğerlerbenzerlikfaktörlerinigöstermektedir. Cmaxve AUC ortalamadeğerlerineyakınbulunmuştur. Tahmin edilen ve gözlemlenen biyoyararlanım değerlendirmesi yapıldı ve% FV hesaplandı; iç tahmin ile IVIVC'nin oluşturulması için Cmax'ın ortalama mutlak% PE'si ve formülasyonun bireysel formülasyonun AUC'si% 15'in altında bulundu, naproksen sodyumun IVIVC modelleri geçerlidir. Dışvalidasyonsırasında, naproksensodyumunsüreklisalımtabletiiçinöngörüleneğri, derhalsalımtabletiileaynıbulunmasıgeçerliolduğunugöstermektedir. Bu IVIVC, in vivo biyoyararlanım araştırması için vekil olarak hizmet edebilir ve biyolojik yönlendiricileri destekler, çözünme yöntemlerini ve spesifikasyon ayarlarını destekler ve onaylar, ölçek büyütme ve onay sonrası değişiklikler sırasında kalite kontrolünde yardımcı olur. Yer değişikliği, proses değişiklikleri ve farklı emisyon oranlarına sahip naproksen sodyum ürünlerinin emme performansını tahmin etmek için kullanılabilir.

The aim of the present study was to develop and validate an in-vitro–in-vivo correlation (IVIVC) for naproxen sodium sustained releasetablet and to compare their plasma concentrations over time with the immediate release tablet.In vitro release rate data were obtained for each tabletby using the USP Apparatus II, paddle stirrer at 50 rpm in pH 7.4 phosphate buffer. A four-way crossover study was conducted in 6 healthy subjects by administered the naproxen sodium sustained release 375 mg and 500 mg of immediate release tablets. Series of blood samples were collected over 24 hours and estimated by using validated LCMS-MS method. The similarity factor calculated and found values between, 50-100 indicates similarity of the profiles. Assessment of predicted and observed bioavailability were performed and % P.E calculated, as per the FDA guidelines, the average absolute %P.E of Cmax and AUC of individual formulation found below 15% for establishment of IVIVC, based on internal prediction strongly suggest that the naproxen sodium IVIVC models are valid. During external validation the predicted curve for the naproxen sodium sustained release tablet are identical to immediate release tablet and considered as valid. IVIVC can serve as a surrogate for in vivo bioavailability study and support biowaivers, supports and validates the dissolution methods and specification settings, assist in quality control during scale-up and post-approval changes. It may be used to predict the variation in site change, process changes and to predict the absorption performance of naproxen sodium products with different release rates.

Sert manyetik kobalt ferrit nanopartiküllerinin (CoFe2O4-NPs) dikkate değer özellikleri ve fizikokimyasal kararlılıkları farklı endüstri ve tıp alanlarında çeşitli uygulamalarda kullanılmalarına yol açmaktadır. CoFe2O4-NP'lerin bazı toksik etkilere neden olduğu bildirilmiş olsa da böbrek üzerindeki etkileri hakkında ciddi bilgi eksikliği vardır. Bu çalışmada, CoFe2O4-NP'lerinin NRK-52E böbrek hücreleri üzerine toksik etki potansiyellerinin araştırılması amaçlanmıştır. CoFe2O4-NP'lere (39 ± 17 nm) 100-1000 µg/mL arasında değişen konsantrasyonlarda 24 saat süre ile maruz bırakılan böbrek hücrelerinde hücre canlılığının etkilenmediği, ancak ≤100 µg/mL'de önemli ölçüde DNA hasarı meydana geldiği gözlenmiştir. Maruz kalan hücrelerde apoptotik veya nekrotik etki gözlenmedi. Elde edilen sonuçlara göre, CoFe2O4-NP'ler çeşitli uygulamalarda güvenli kullanımı vaat etmektedir. Bununla birlikte, etki mekanizmalarının tam olarak anlaşılabilmesi için in vivo çalışmalara ihtiyaç vardır.

The remarkable properties of hard magnetic cobalt ferrite nanoparticles (CoFe2O4-NPs) and their physicochemical stability lead to various applications in different industrial and medical fields. Although CoFe2O4-NPs have been reported to cause toxic effects, there is a serious lack of information concerning their effects on kidney. In this study, it was aimed to investigate the toxic effects of CoFe2O4-NPs on NRK-52E kidney cells. After 24 h exposure to CoFe2O4-NPs (39 ±17 nm), it was observed they did not affect the cell viability at concentration ranging from 100 to 1000 µg/mL, but significantly induced DNA damage at concentration ≤100 µg/mL. No apoptotic or necrotic effect was observed in the exposed cells. According to the results obtained, CoFe2O4-NPs are promising for safe application in various applications. However, further in vivo studies are needed to fully understand their mechanisms of action.