Amaç: Glokom hastalığı ve yaşa bağlı makula dejeneransı (YBMD) nedeniyle tedavi gören hastalarda, depresif belirtilerin ve anksiyete belirtilerinin varlığının ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntem: 1 Mart 2008 – 30 Haziran 2008 tarihleri arasında, kliniğimizde takip ve tedavisi yapılan 60 glokom ve 60 YBMD hastası çalışmaya alındı. Kontrol grubu olarak, gözlük muayenesi için gelen ve ek bir şikayeti olmayan 60 hasta dahil edildi. Glokom ve YBMD hastalarının psikiyatrik belirtiler ve yaşam kalitesi üzerine etkilerini değerlendirmek amacıyla, hastalara hastane anksiyete depresyon ölçeği (Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği-HAD), dünya sağlık örgütü yaşam kalitesi ölçeği kısa formu (WHOQOL-BREF
TR) verilerek doldurmaları istendi. Çalışma grubunu oluşturan hastaların ve kontrol grubunun yaş, cinsiyet, eğitim durumu kaydedildi.
Sonuçlar: Glokomlu ve YBMD’li hasta gruplarında HADD (Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği -Depresyon) ve HADA (Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği-Anksiyete) alt puanları kontrol grubundan anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0.05). Glokomlu ve YBMD’li hasta grubu arasında HADD ve HADA puanları arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Glokomlu ve YBMD’li hasta gruplarında WHOQOL-BREF fiziksel, sosyal, çevresel ve psikolojik alanlardaki yaşam kalitesi puanı kontrol grubundan anlamlı olarak düşük bulundu (p<0.05). Glokomlu ve YBMD’li hasta grubu arasında fiziksel, sosyal, çevresel ve psikolojik alanlardaki yaşam kalitesi puanları arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05).
Tartışma: Glokomlu ve YBMD’li hastaların normal populasyona göre yaşam kalitesinin bozulduğu, bu hastaların depresif belirtilerin ve anksiyete belirtilerinin daha fazla bulunduğu gösterilmiştir. Bu nedenle glokomlu ve YBMD’li hastalar gibi kronik seyirli göz hastaların tedavi ve takipleri sürecinde psikiyatrik semptomlar açısından değerlendirilmesi ve desteklenmesinin, hastaların yaşam kalitesi ve prognozunu olumlu yönde etkileyeceği düşüncesindeyiz.

Purpose: The aim of the study was to asses the depressive and anxiety symptoms and the quality of life (Qof L) in patients treated for glaucoma and age-related macular degeneration (AMD).
Material and Methods: Between March 1-June 30, 2008, 60 outpatients with glaucoma and AMD were included into the study. As controls sixty patients with similar sociodemographic features, and who applied to the Ophthalmology Clinics with refractive errors only were taken. All patients and controls were applied the 17-item Hamilton Depression Rating Scale (HDRS), Hamilton Anxiety Rating Scale (HARS), the World Health Organization Quality of Life Assessment-BREF (WHOQOL-BREF) Turkish version.
Results: The mean HDRS and HARS scores of the glaucoma and AMD patients were significantly higher than the controls (p<0.05). The mean HDRS and HARS scores did not show a significant difference between the patients with glaucoma and AMD (p>0.05).
In the glaucoma and AMD groups WHOQOL-BREF scores in the physical, social, environment and psychological domain were significantly lower than the controls (p<0.05).
The WHOQOL-BREF scores in the physical, social, environment and psychological domain did not show a significant difference between the patients with glaucoma and AMD (p>0.05).
Discussion: It was shown that the quality of life were impaired in patients with glaucoma and AMD and they were more depressive and anxious. So that, we believe that it is very important to keep under observation the psychatric syptoms of the patients who have chronical eye diseases like glaucoma and AMD for increasing the quality of their lives and prognosis.

Amaç: Fakoemülsifikasyon cerrahisi sonrası kistoid maküla ödemi (KMÖ) sıklığı, risk faktörleri ve maküla kalınlık değişimlerinin Optik Koherens Tomografi (OKT) ile incelenmesi.
Gereç ve Yöntem: Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi Göz Hastalıkları Kliniğinde fakoemülsifikasyon tekniği ile katarakt cerrahisi geçirmiş 65 hastanın 99 gözü çalışmamıza dahil edildi. Tüm hastaların ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası 1. gün, 1.hafta, 1. ay ve 3.ay fovea kalınlıkları, maküla hacmi ve ortalama maküla kalınlıkları OKT ile ölçüldü.
Bulgular: Bu çalışmada KMÖ insidansı %3 olarak bulundu. Hastaların OKT ile yapılan ölçümlerinde ortalama fovea kalınlıkları ameliyat öncesi 250.4 (±18.5) μm, ameliyat sonrası 1. gün 252.08 (±23.2)μm, 1.hafta 261.4 (±27.8)μm, 1. ay 270.6 (± 44.4)μm, 3. ay 265.4 (±41.6) μm olarak belirlendi. Ameliyat öncesi sonuçlar ile 1.hafta, 1.ay, 3.ay sonuçları arasında,1.hafta ile 1.ay, 3.ay değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p<0.01). Olguların 44’ünde (%44.4) kalınlık artışı tespit edilmiştir. Maküladaki kalınlık artışı en çok parafoveal bölgede meydana gelmiştir. Ameliyat esnasında görülen iris travması, arka kapsül açılması gibi zorlukların KMÖ gelişme riskini arttırdığı bulunmuştur (P= 0.001).
Sonuç: Katarakt cerrahisi sonrası subklinik maküla kalınlık artışı 1. haftada başlayıp, 1. ayda maksimum değerlere ulaşmaktadır. Özellikle komplike olan katarakt ameliyatlarında sonra KMÖ görülme sıklığı arttığından dolayı bu hastalar OKT ile yakın takip edilmelidir.

Aim: To evaluate incidence of cystoid macular edema (CME), its risk factors and macular changes after phacoemulsification by optical coherence tomography (OCT).
Materials and Methods: This study included 99 eyes of 65 patients who underwent phacoemulsification surgery in Okmeydanı Training and Research Hospital, Department of Ophtalmology. Foveal thickness, macular volume and mean macular thickness were measured by OCT preoperatively and at 1st day, 1st week, 1st and 3rd months postoperatively.
Results: In this study, the incidence of postoperative CME was %3. The mean central foveal thickness was preoperatively 250.4 (±18.5)μm, postoperatively 252.08 (±23.2)μm at 1st day, 261.4(±27.8)μm at 1st week, 270.6 (± 44.4)μm at 1st month, 265.4 (±41.6)μm at 3rd month. The statistically significant increases in foveal thickness were defined between preoperative and 1st week, 1st month, 3rd month and also between 1st week, 1st month, 3rd month (p<0.01). Increases in macular thickness were demonstrated in 44 eyes (%44.4) which most frequently located in the parafoveal region. İntraoperatvie complications like iris trauma, posterior capsule tear and vitreous loss were increased risk of CME (P= 0.001).
Conclusions: Subclinical macular thickness increment begins at 1st week and reaches maximum point at 1st month. Incidence of CME increased in patients who had a complicated cataract surgery so they should be followed closely by OCT

Background and Objective: The aim of the study is to compare the surgical impact on the anatomic results and visual recovery of scleral buckling (SB) and pars plana vitrectomy (PPV) for rhegmatogenous retinal detachment with mild vitreous hemorrhage.
Patients and Methods: Included in the study were 78 eyes of 78 phakic patients undergoing primary surgery for rhegmatogenous retinal detachment complicated by mild vitreous hemorrhage (38 eyes by SB,40 eyes by PPV);all patients had been followed for longer than 6 months after surgery. The surgical outcome and the rate of complications were retrospectively compared. Mann-Whitney U-test and Chi-square test was used for the statistical analysis.
Results: The reattachment rate after the first surgery was 78.9%(30/38) in SB group and 95%(38/40) in PPV group.The difference between the groups was statistically significant (p=0.035). Unseen retinal breaks in 4 eyes, malpositioned buckle in 2 eyes and insufficent closure of the break in 2 eyes of SB cases,and reopening of original break in 2 eyes of PPV cases were the causes of the failure. Visual improvement in the PPV group was significantly better than in the SB group in the third and sixth postoperative months (p<0.001 and p=0.026 respectively). Peroperative and postoperative complications were as follows: subretinal hemorrhage (5.2%),PVR of grade B or worse (10.5%),macular pucker (7.8%) and postoperative cataract (13%) in the SB group, and iatrogenic breaks (10%), lens damage (5%), PVR of grade B or worse (5%),macular pucker (5%) and postoperative cataract (35%) in the PPV group.
Conclusions: Even though the high incidence of peroperative complications such as iatrogenic breaks or postoperative complications such as cataract formation was the major drawback, the results indicate that pars plana vitrectomy performed to alleviate peripheral vitreoretinal tractions and clear vitreous hemorrhage offers better anatomic and functional results than scleral buckling in rhegmatogenous retinal detachment associated with mild vitreous hemorrhage.

Amaç: Pars plana vitrektomi ve katarakt cerrahilerinin birlikte uygulandığı olguların endikasyon, intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlar ve görsel sonuçlar yönünden değerlendirilmesidir.
Gereç ve yöntem: Ocak 2008 ve Ocak 2011 tarihleri arasında kliniğimizde kombine cerrahi uygulanan olguların tıbbi kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Cerrahi tedavi endikasyonları, komplikasyonlar, tedavi öncesi ve tedavi sonrası görme keskinlikleri kaydedildi.
Bulgular: Çalışmaya 64 olgunun 64 gözü dahil edildi. Olguların 35’i (%55) erkek, 29’u (%45) kadın olmak üzere yaş ortalaması 53±21 (6–88) yıldı. Olgular ortalama 13±12 (1–51) ay süreyle takip edildiler. Kombine cerrahinin başlıca sebepleri olguların 19’unda (%29.7) intravitreal hemoraji, 12’sinde (%18.8) epiretinal membran, 11’inde (%17.2) göz içi yabancı cisim, 9’unda (%14.1) retina dekolmanı, 7’sinde (%11) makula ödemiydi. Üç olguda arka kapsül yırtılması, 2 olguda korneal ödem ameliyat sırasında karşılaşılan komplikasyonlardı. Ameliyat sonrasında ise 5 olguda hipotoni ve 1 olguda kornea ödemi oluşurken, silikon verilen 1 olguda ve propan gaz enjeksiyonu yapılan 1 olguda ameliyat sonrası göz içi basıncında yükselme gözlendi. Ameliyat öncesi hastaların görme keskinlikleri ortalaması 1,90±1,9 (0,22-3,10) LogMAR’dı. Ameliyat sonrası son kontrollerindeki görme keskinlikleri ortalaması 1,1±1,0 (0,00-4,00) LogMAR’dı ve görme keskinliği istatistiksel olarak anlamlı artış gösterdi (p<0,001).
Sonuç: Kombine cerrahi vitreoretinal hastalıkları ve kataraktı olan hastalar için uygun bir seçenektir. Görme keskinliği ve komplikasyonlar öncelikle altta yatan arka segment patolojisine bağlıdır.

Purpose: To evaluate indications, intra-operative and post-operative complications and visual results of combining cataract surgery and pars plana vitrectomy.
Material and method: Medical records of patients who underwent combined surgery between January 2008 and January 2011 were retrospectively evaluated. Indications for surgery, complications, pre-operative and post-operative visual acuities were recorded.
Results: Sixty-four eyes of 64 patients were included in the study. Thirty-five (55%) of the patients were men and 29 (45%) were women, mean age was 53 ± 21 (6-88) years. Mean follow-up time was 13 ± 12 (1-51) months. The main indications for combined surgery were in 19 patients (29.7%) intravitreal hemorrhage, in 12 (18.8%) epiretinal membrane, in 11 (17.2%) intraocular foreign body, in 9 (14.1%) retinal detachment, in 7 (11%) macular edema. Posterior capsule rupture in 3 cases, and corneal edema in 2 cases were the complications encountered during surgery. Postoperatively hypotonia occurred in 5 cases and corneal edema in 1. Intraocular pressure elevation was observed in 1 silicon injected case and 1 propane gase injected case. The average preoperative visual acuity was 1.90 ± 1.9 (0.22 to 3.10) LogMAR. The average postoperative visual acuity at the last visit was 1.1 ± 1.0 (0.00 to 4.00) LogMAR. Visual acuity increase was statistically significant (p<0,001).
Conclusion: Combined surgery is a feasible option for patients with vitreoretinal diseases and cataract. Visual results and complications depend primarily on the underlying posterior segment pathology.

Amaç: Komplikasyonlu fakoemülsifikasyon (FAKO) cerrahisi sonrasında sekonder ön kamara (ÖK) ve sekonder skleral fiksasyonlu (SF) göziçi lenslerini (GİL) görsel prognoz ve ameliyat sonrası komplikasyonlar açısından karşılaştırmak.

Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, geriye dönük olarak incelenen 30 hastanın 30 gözü incelenmiştir.Ön kamara GİL implantasyonu yapılan olgular birinci grubu (n=15), SF GİL implantasyonu yapılan olgular ikinci grubu (n=15) oluşturdu. Tüm olgulara ameliyat öncesinde Snellen eşeli ile düzeltilmiş en iyi görme keskinliği ölçümü, biyomikroskopik muayene, aplanasyon tonometrisi, Goldmann’ın üç aynalı lensi ile gonyoskopi ve fundus muayenesi yapıldı.

Bulgular: Gruplara göre ameliyat sonrası görme keskinliği düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamaktadır (p=0,492). Ameliyat sonrası başarı (görme keskinliğinin artması ve/veya aynı kalması) açısından 2 grup arasında anlamlı fark bulunmamıştır (p=0.598), bu oran 1. grupta %80 iken 2. grupta %93,7 olarak bulunmuştur. Ameliyat sonrası silindirik değerlere göre gruplar arasında yine istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamaktadır (p=0.220). Birinci grupta gelişen ameliyat sonrası komplikasyonlar; 5 olguda geçici kornea ödemi, 2 olguda geçici göziçi basıncı (GİB) artışı, 1 olguda ÖK’de fibrin reaksiyonu, 1 olguda geç ikincil glokom, 1 olguda hifema, 1 olguda kistoid maküla ödemi, 1 olguda ÖK’ye vitreus prolapsusu, 1 olguda GİL malpozisyonu idi. İkinci grupta gelişen ameliyat sonrası komplikasyonlar; 3 olguda geçici kornea ödemi, 2 olguda ÖK’ye vitreus prolapsusu, 2 olguda GİL malpozisyonu, 1 olguda geçici GİB artışı ve 1 olguda retina dekolmanı idi.

Sonuç: Bu çalışmada komplikasyonlu katarakt cerrahisi sonrasında yeterli kapsül desteği olmayan olgularda her 2 GİL tipinin de tercih edilebilir olduğu gözlendi. Ancak, kapsül desteği yetersiz olan gözlerde en uygun GİL seçeneğinin saptanması için daha çok sayıda olgu içeren çalışmalara ihtiyaç vardır.

Purpose: To compare the visual prognosis and postoperative complication rates of secondary anterior chamber (AC IOL) and scleral fixated (SF) intraocular lenses (IOL) after complicated phacoemulsification surgery.

Material and Method: Thirty eyes of thirty patients were reviewed for this retrospective study. The patients with secondary AC IOL implantation formed Group I (n=15), and the patients with secondary SF IOL implantation formed Group II (n=15). Best-corrected visual acuity (BCVA) with Snellen chart, biomicroscopic examination, intraocular pressure (IOP) measurement with applanation tonometer, gonioscopy performed by Goldmann’s 3-mirror contact lens and fundus examination were performed preoperatively in all patients.

Results: There was no statistically significant difference of postoperative BCVA (p=0,492) and postoperative success (BCVA not changed or better postoperatively) between the 2 groups (p=0.598). Postoperative success rate was %80 in Group 1 and %93,7 in Group 2. The postoperative cylindirical power of eyes didn’t differ significantly between the groups (p=0.220). The postoperative complications in Group 1 were; transient corneal edema in 5 eyes, transient IOP elevation in 2 eyes, postoperative fibrinous reaction in the anterior chamber in one eye, late onset secondary glaucoma in one eye, hyphema in one eye, cystoid macular edema in one eye, vitreous prolapse into the anterior chamber in one eye, and IOL malposition in one eye. The postoperative complications in Group 2 were; transient corneal edema in 3 eyes, vitreous prolapse into the anterior chamber in 2 eyes, IOL malposition in 2 eyes, transient IOP elevation in one eye and retinal detachment in one eye.

Conclusion: In this study, both IOL types were observed to be preferrable in cases without adequate capsular support following complcated cataract surgery. However, further studies with large numbers of patients are needed to define the best choice of IOL in patients with inadequate capsular support.

Glokom Hastalarında HRT III Cihazında MRA Ve GPS Algoritmalarının Tanısal Değerlerinin Karşılaştırılması

AMAÇ
Çalışmanın amacı Moorfields regresyon analizi (MRA) ve glokom probabilite skoru (GPS)’nun tanısal doğruluklarını incelemek ve bu iki algoritmanın gözleri normal veya anormal olarak sınıflamadaki uyumu incelemektir.
YÖNTEM
Çalışmaya kliniğimiz glokom biriminde takip edilen 150 glokom hastası ve glokomu olmayan 120 kontrol olgusu dahil edildi. Tüm olgulara total oftalmoskopik muayene, standart akromatik perimetri muayenesi ve HRT III yazılımı/ Version 3.0 kullanan HRT II cihazı ile optik sinir başı muayenesi yapıldı. Elde edilen HRT parametreleri iki grup arasında karşılaştırıldı. Her iki analiz sisteminde sınıflamaya göre sınırda olan olgular normal kabul edildiğinde “en yüksek spesifite kriteri”, sınırda olan olgular anormal kabul edildiğinde “en yüksek sensitivite kriteri” ile tanısal kesinlik değerleri belirlendi. MRA ve GPS aralarındaki uyum kappa (κ) katsayısı hesaplanarak incelendi.
SONUÇLAR
Çalışmada incelenen HRT parametrelerinden konturdeki yükseklik değişimi dışında tümü hasta ve kontrol grupları arasında anlamlı olarak farklı bulunmuştur (p=0.000). Eğri altında kalan alan değerleri en yüksek değerdeki parametrelerin GPS skoru (0.817), lineer çukurluk/disk oranı (0.816), çukurluk/disk alanı (0.808) ve çukurluk alanı (0.783) olduğu görüldü. En yüksek spesifite kriterine göre MRA’nın sensitivitesi %66 spesifitesi %89.1, GPS’in ise sensitivitesi %62.7 spesifitesi %81.6 olarak bulundu. En yüksek sensitivite kriterine göre MRA’nın sensitivitesi %85.3, spesifitesi %68.3, GPS’in ise sensitivitesi % 90, spesifitesi % 60.8 olarak bulundu. MRA ve GPS arasında 0.47’lik kappa değeriyle orta düzeyde %65.9 (178 göz) uyum bulundu.
TARTIŞMA
Çalışmamızda sonuç olarak GPS ve MRA birbirine benzer düzeyde sensitivite göstermekle birlikte, MRA’nın spesifitesi GPS’e göre daha yüksek bulunmuştur. Her iki analiz programı arasında ise ılımlı bir uyum bulunmuştur.

Comparison Of The Diagnostic Accuracy Of MRA And GPS Algorithms On HRT III Device In Glaucoma Patıents
PURPOSE
The aim of this study is to evaluate the diagnostic accuracy of Moorfields regression analysis (MRA) and the glaucoma probability score (GPS) and to measure the agreement between these two programs in classifying eyes as normal or abnormal.
METHODS
The study included 150 glaucoma patients followed in our glaucoma unit and 120 control subjects without glaucoma. All subjects underwent total ophthalmological examination, standard achromatic perimetry and imaging of optic nerve head with the Heidelberg Retina Tomograph II (HRT), using HRT III software, Version 3.0. The HRT parameters were compared between the two groups. The diagnostic accuracies of the two classifications were measured when the borderline was taken as either normal (highest specificity criteria) or abnormal (highest sensitivity criteria). The agreement between them was calculated using the kappa (κ) coefficient.
RESULTS
All HRT parameters except height variation contour in our study showed statistically differences between the control and glaucoma groups(p=0.000). The parameters with the highest area under curves were GPS global score (0.817), vertical cup/disc ratio (0.816), cup/disc area (0.808) and cup area (0.783). According to the highest specificity criteria, MRA had a sensitivity of %66 and specificity of %89.1 and GPS had a sensitivity of %62.7 and specificity of %81.6. According to the highest sensitivity criteria, MRA had a sensitivity of %85.3 and specificity of %68.3 but GPS had a sensitivity of %90 and specificity of %60.8. A moderate agreement of %65.9 (178eyes) with a κ coefficient of 0.47 was found between MRA and GPS.
DISCUSSION
In conclusion GPS and MRA had a similar sensitivity, but the specificity of MRA was found to be higher than GPS. A moderate agreement was found between these analysis programs.

Amaç: Bu çalışmanın amacı; bilgisayar kullanıcılarında oküler yüzey hastalık indeksinin (OSDİ) değerlendirilmesi ve bu indeks ile kuru göz testleri ve demografik özellikler arasındaki ilişkisinin incelenmesidir.
Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya; günlük yaşamının büyük bir kısmını bilgisayar karşısında geçiren, 20-40 yaş arası 178 birey dahil edilmiştir. Olguların tam bir oftalmolojik muayenelerinin yanı sıra bazal sekresyon testi, gözyaşı kırılma zamanı testi ve oküler yüzey boyanma paterni değerlendirilmiştir. Ayrıca tüm olgulara OSDİ anketi uygulanmıştır.
Bulgular: Yaş ortalamaları 28,8±4,5 yıl olan 178 birey (101 kadın, 77 erkek) çalışmaya alındı. Ortalama bilgisayar başında kalma süresi 7,7±1,9 (5-14) saat/gün ve ortalama bilgisayar kullanım süresi 71,1±39,7 (4-204) aydı. Ortalama OSDİ skoru 44,1±24,7 (0-100) idi. OSDİ skoru ile sağ göz (p=0,005 r=-0,21) ve sol göz (p=0,003 r=-0,22) gözyaşı kırılma zamanı arasında anlamlı bir negatif korelasyon saptandı. OSDİ skoru ile kadın cinsiyet (p=0,014 r=0,18) ve günlük bilgisayar başında kalma süresi (p=0,008 r=0,2) arasında anlamlı bir pozitif korelasyon saptandı. Her iki gözün oküler yüzey boyanma paterni ile de OSDİ skoru arasında anlamlı bir pozitif korelasyon mevcuttu (sağ: p=0,03 r=0,16, sol: p=0,03 r=0,17). Yaş, sigara kullanımı, bilgisayarın türü, gözlük kullanımı, semptomların varlığı ve bazal sekresyon testi ile OSDİ skoru arasında herhangi bir ilişki saptanmadı.
Sonuç: Uzun süre bilgisayar kullanımı, oküler yüzey problemlerine neden olmaktadır. Bu çalışmada; bilgisayar kullanıcılarında OSDİ ile gözyaşı kırılma zamanı, cinsiyet, günlük bilgisayar kullanım süresi ve oküler yüzey boyanma paterni arasında ilişki olduğu saptanmıştır.

Purpose: The aim of the present study is to evaluate the ocular surface disease index (OSDI) in computer users and to investigate the correlations between this index and dry eye tests and demographic properties.
Materials and Methods: In this prospective study, 178 subjects with an age range of 20 to 40 years old who spent most of their daily life in front of the computers were included. All participants underwent a complete ophthalmologic examination including basal secretion test, tear break-up time test and ocular surface staining. In addition, all patients completed the OSDI questionnaire.
Results: A total of 178 volunteer (101 female, 77 male) with a mean age of 28.8±4.5 years were included in the study. Mean time of computer use was 7.7±1.9 (5-14) hours/day and mean computer use period was 71.1±39.7 (4-204) months. Mean OSDI score was 44.1±24.7 (0-100). There was a significant negative correlation between the OSDI score and tear break-up time test in the right (p=0.005 r=-0.21) and the left eye (p=0.003 r=-0.22). There was a significant positive correlation between the OSDI score and gender (p=0.014 r=0.18) and daily computer usage time (p=0.008 r=0.2). In addition to this, there was a significant positive correlation between the OSDI score and ocular surface staining pattern in the right (p=0.03 r=0.16) and the left eyes (p=0.03 r=0.17). Age, smoking, type of computer, use of glasses, presence of symptoms and basal secretion test were not found to be correlated with OSDI score.
Conclusion: Long term computer use cause ocular surface problems. The OSDI were found to be correlated with tear break-up time test, gender, daily computer usage time and ocular surface staining pattern in computer users.

Amaç: Kuru göz olgularında suni gözyaşı damla kullanımının korneanın optik aberasyonlarına olan etkilerini incelemek.

Gereç ve Yöntem: Bu ileriye dönük çalışmada ilk kez kuru göz tanısı konulan 30 hastanın 30 sağ gözü değerlendirildi. Tüm hastalara rutin oftalmolojik muayeneyi takiben Schirmer ve gözyaşı kırılma zamanı (GKZ) testleri yapıldı. Korneanın ön yüzey aberasyonları suni gözyaşı damlası öncesi (Eyestil®) ve damla damlatıldıktan 5 dakika sonra kornea topografisi (Sirius, CSO) ile 6 mm pupil çapında kornea elevasyon profilinin Zernike polinomları kullanılarak korneanın wavefront verisine çevrilmesiyle elde edildi. Damla öncesi ve sonrası korneanın optik aberasyonları karşılaştırıldı.

Sonuçlar: Çalışmaya alınan hastaların 17’si kadın 13’ü erkek idi ve ortalama yaşı 44,36±13,22 yıl idi. Ortalama GKZ 4,78±2,78 saniye, ortalama Schirmer değeri 3,58±2,45 mm/5 dakika olarak bulundu. Suni gözyaşı damlatıldıktan sonra korneanın total aberasyonun 1,120±0,35 µm’dan 0,960±0,34 µm’a, yüksek sıralı aberasyonun 0,674±0,26 µm’dan 0,464±0,18 µm’a, koma benzeri aberasyon değerlerinin 0,283±0,10 µm’dan 0,238±0,09 µm’a ve sferik benzeri aberasyon değerlerinin 0,254±0,11 µm’dan 0,221±0,08 µm seviyesine azaldığı görüldü (hepsi, p<0,001). Damla sonrası Strehl oranında istatistiksel anlamlı artış izlendi(p<0,001).

Tartışma: Suni gözyaşı damlalar kuru göz semptomlarını azaltmanın yanı sıra gözün optik kalitesinde artışa neden olmaktadır. Suni gözyaşı damlaların görsel kaliteye faydaları korneanın wavefront aberasyonları ile objektif olarak değerlendirilebilir.

Purpose: To assess the effects of artificial tears on corneal higher order aberrations in dry eye patients.
Material and Method: 30 right eyes of 30 newly diagnosed dry eye patients were evaluated in this prospective study. After routine ophthalmological examination Schirmer test and tear break-up time (TBUT) test were performed in all patients. Anterior corneal aberrations were derived from conversion of the corneal elevation profile into corneal wavefront data with 6.0 mm pupil diameter using Zernike polynomails by corneal topography before and 5 minutes after instillation of artificial tear (Eyestil®). Corneal optical aberrations were compared before and after instillation of the eyedrop.

Results: The study included 17 women and 13 men and the average age of the patients was 44.36±13.22 years. Mean TBUT was 4.78±2.78 seconds and mean Schirmer value was 3.58±2.45 mm/5 minutes. After instillation of artificial tear, significant reductions in corneal total aberration from 1.120±0.35 µm to 0.960±0.34 µm, higher order aberration from 0.674±0.26 µm to 0.464±0.18 µm, coma-like aberration from 0.283±0.10 µm to 0.238±0.09 µm and spherical-like aberration from 0.254±0.11 µm to 0.221±0.08 µm were detected (all, p<0.001). After eyedrop instillation statistically significant increment was observed in Strehl ratio (p<0.001).

Discussion: . As well as reducing the dry eye symptoms, artificial tears also cause increment in optical quality of the eye. Benefits of artificial tears on visual quality can be evaluated objectively via corneal wavefront aberrations.

AMAÇ: Amniyon membran transplantasyonu (AMT) endikasyon ve sonuçlarını araştırmak.
GEREÇ-YÖNTEM: Kliniğimizde, Şubat 2010- Nisan 2013 tarihleri arasında toplam 87 göze AMT uygulandı. Ortalama takip süresi 7,49±7,84 (1-29 ay) idi. Oda ısısında çözündürülen ve 3 kez salin solüsyonla yıkanan amniyon membran, vakaların hepsinde kornea lezyonunun yeri ve boyutundan bağımsız olarak tüm korneayı kaplayacak şekilde oturtuldu ve periferik korneaya 10/0 naylon sütür ile sütüre edildi. Operasyon sonunda terapötik kontakt lens yerleştirildi. Tüm vakalarda yüzey epitel bütünlüğünün oluşma süresi, görme keskinliği, nüks ve enfeksiyon varlığı değerlendirildi.
BULGULAR: Olguların 46’sı (%52,8) erkek, 41’i (%47,1) kadın idi. Ortalama yaş, erkeklerde 57.02±19.74 yıl (31-89 yıl) ve kadınlarda 66.69±16.56 yıldı (8-88 yıl). Endikasyonlar; 27 gözde korneal ülser, 24 gözde keratit, 10 gözde topikal anestezik suistimali, 7 gözde büllöz keratopati, 7 gözde konjonktival kitle, 3 gözde semblefaron, 3 gözde kimyasal yanık, 2 gözde pterjiyum, 2 gözde endoftalmi, 1 gözde dellen ve 1 gözde konjonktival laserasyon idi. AMT’den sonra 12 gözde ikinci AMT ve 2 gözde üçüncü AMT yapılması gerekti. 2 göze evisserasyon, 1 göze ekzenterasyon yapılmıştır. Son kontrolde, evisserasyon ve ekzenterasyon yapılan hastalar dışındaki 84 hastanın 45’inde (%53.5) görme keskinliğinde artış izlendi. Ortalama iyileşme süresi 4 ile 6 hafta arasında değişmekteydi. Olguların hiçbirinde AMT ile ilgili enfeksiyöz, inflamatuar, immünolojik veya toksik/allerjik reaksiyona rastlanmamıştır.
SONUÇ: Amnion zar transplantasyonu oküler yüzey hastalıklarında güvenilir ve etkin bir yöntemdir.

PURPOSE: To investigate the indications and outcomes of amniotic membrane transplantation (AMT).
MATERIAL-METHOD: A total of 87 eyes who were performed amnion membrane transplantation in our clinics between February 2010 and April 2013. Mean follow-up period was 7,49±7,84 months (range 1-29 months).
Resolved in room temperature and three times saline washed amnion membran was covered all over the cornea independent of the position and size of the lesion and was sutured on the peripheral cornea circumferentially by 10/0 monofilament sutur. At the end of the operation, therapeutic contact lens was placed. All cases were evaluated with respect to duration of surface epithelial healing, visual acuity, presence of recurrence and infection.
RESULTS: 46 of 87 patients (52,8%) were men and 41 (47,1%) were women. The mean age was 57.02±19.74 years (range 31-89 years) in men and 66.69±16.56 years (range 8-88 years) in women. The indications were: ulcers in 27 eyes, keratitis in 24 eyes, topical anesthetic abuse in 10 eyes, bullous keratopathy in 7 eyes, conjunctival mass in 7 eyes, symblepharon in 3 eyes, chemical burns in 3 eyes, pterygium in 2 eyes, endophthalmitis in 2 eyes, dellen in 1 eye and conjunctival laceration in 1 eye. After AMT 12 patients were required for the second AMT and 2 patients were required for the third AMT. 2 eyes were eviscerated, 1 eye was exenterated. At the final follow-up visit, except for patients who underwent evisceration and exenteration, improved visual acuity was observed in 45 of the 84 eyes (53.5%). The average of healing time was between 4 and 6 weeks. No infectious, inflammatory, immunologic, or toxic/allergic reactions related to AMT was observed.
CONCLUSION: Amniotic membrane transplantation is a safe and effective technique in ocular surface diseases.

Amaç: Ekzenterasyon veya kontrakte soket nedeniyle kozmetik amaçlı kemik ile entegre implant destekli orbita protezi (epitez) uygulanan hastalarda elde edilen sonuçları vurgulamaktır.
Gereç ve Yöntemler: Ekzenterasyon yapılan (7 hasta) ve kontrakte soket tanısı ile tekrarlanan mukozalı soket rekonstrüksiyonuna rağmen fonksiyonel ve kozmetik yönden başarılı sonuç alınamayan (3 hasta) 10 hastanın 10 gözüne kemik ile entegre implant destekli epitez uygulandı. İşlem 2 aylık ara ile 2 basamakta yapıldı. İlk basamakta epitez ile uygun yerleşimde kemik orbita kenarına vidalar yerleştirilirken, ikinci basamakta bu vidalara orbita protezini tutacak manyetik implantlar yerleştirildi. Takiben epitez uygulandı. Hastalar yaş, cinsiyet, etiyoloji, cerrahi zamanlama, radyoterapi öyküsü ve epitez uygulama zamanı açısından retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların kontrolleri sırasında ameliyat yapılan alanda enfeksiyon, implant kaybı, çevre dokularda izlenen fonksiyonel veya kozmetik bozukluklar, epitezlerin sosyal hayatta kullanılıp kullanılmadığı kaydedildi.
Bulgular: Kliniğimizde değerlendirilen hastaların 7’si kadın, 3’ü erkek olup yaş ortalaması 34 (5-75) yıldı. Hastaların ekzenterasyon veya enükleasyon cerrahi endikasyonları sırasıyla retinoblastom (4 hasta), malign melanom (2 hasta), bazal hücreli karsinom (1 hasta), yassı hücreli karsinom (1 hasta), rabdomyosarkom (1 hasta) ve sinoorbital mukormikozis (1 hasta) idi. Hastalara ilk cerrahiden ortalama 51 (3-156) ay sonra epitez uygulandı. Bir hastada implant kaybı, 1 hastada ise antibiyotik tedavisine cevap veren implant alanında enfeksiyon tespit edildi. Üç hasta, ameliyattan 2 yıl sonra implantların manyetik etkisinin azalmasına bağlı epitez düşmesi nedeniyle ikincil ameliyat geçirdi ve manyetik implantlar değiştirildi.
Sonuç: Kemik ile entegre orbita implantları, ekzanterasyon yapılmış, ya da rekonstrüksiyon yapılamayacak derecede kontrakte soketlerin estetik rehabilitasyonunda önemli bir seçenektir

Purpose: To evaluate the results of bony integrated implants used in the management of exenterated or contracted sockets.
Material and Methods: Ten eyes of 10 cases underwent bony integrated implants for the management of exenterated (7 eyes) or contracted (3 eyes) sockets. The procedure was performed in two steps in two months period. The first step included placement of screws by preparing osteotomy site, whereas the second step included implantation magnetic implants over these screws that will adhere to orbital implant. The patients were retrospectively evaluated for age, gender, etiology, surgical timing, history for radiotherapy and time for application of epithesis. The presence of infection at the surgical site, implant loss, functional or cosmetic problems at the perisurgical area, the usage of epithesis during the social life were evaluated.
Results: There were 7 female, 3 male patients. The mean age was 34 (5-75) years. The indications for enucleation or exenteration were; retinoblastoma (4 cases), malignant melanoma (2 cases), basal cell carcinoma (1 case), squamous cell carcinoma (1 case), rhabdomyosarcoma (1 case) and sinoorbital mucormycosis (1 case). The epitheses were applied 3 to 156 months (mean 51 months) following the intervention. All of the implantations were performed successfully. During follow up, one case had loss of implant and one case had local infection that responded to antibiotic treatment. Three cases were reoperated and implants were replaced after 2 year-follow up time due to the deterioration of the magnetic effect of the implants.
Conclusion: Bony integrated orbital implants have an important role in solution of esthetic problems encountered in the exenterated orbit and severe contracted socket.

Amaç: Disosiye vertikal deviasyon(DVD) olgularının tedavisinde, farklı cerrahi tekniklerin sonuçlarını araştırmak.
Materyal ve Metod: DVD’un tedavisi için bilateral superior rektus(SR) geriletmesi(grup 1), posterior fiksasyon süturlu bilateral SR geriletmesi(grup 2) veya bilateral inferior oblik(IO) anterior transpozisyonu(grup 3) cerrahilerine maruz kalan 47 hastanın 94 gözünü içeren medikal kartlar geriye dönük olarak gözden geçirildi. On dokuz hasta başarısız sonuçlar nedeniyle sekonder cerrahiye(SR zayıflatma yada IO anterior transpozisyon) maruz kalmıştı. Cerrahiler öncesi ve sonrası primer pozisyondaki DVD’un miktarı, postoperatif başarı oranları ve olası komplikasyonlar değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirmelerde Wilcoxon eşleştirilmiş iki örnek testi ve ki-kare testi kullanıldı.
Bulgular: SR geriletmesi sonrası 32 gözün %69’u, posterior fiksasyon süturlu SR geriletmesi sonrası 20 gözün %65’i, IO anterior transpozisyon cerrahisi sonrası 42 gözün %79’unda primer pozisyondaki DVD’un başarılı kontrolü sağlandı. SR zayıflatması ve IO anterior transpozisyon cerrahilerinin her ikisine de maruz kalan bütün gözler 5 pd’den daha az DVD’a sahipti.
Toplam 94 gözün, cerrahi öncesi 15 pd’den daha fazla DVD’a sahip olan 29’unun 26’sında(%89.6)[grup 1’den 10 göz, grup ikiden 7 göz, grup 3’den 9 göz] cerrahi sonrası residuel DVD 5 pd’den daha fazlaydı. Buna karşın cerrahi öncesi 15 pd’den daha az DVD’lu 65 gözde (grup 1’den 21 göz, grup ikiden 12 göz, grup 3’den 32 göz) cerrahi sonrası residuel DVD 5 pd’den daha azdı. İki hastanın 2 gözü cerrahi sonrası -1 elevasyon kısıtlılığına sahipti.
Sonuç: Sadece IO anterior transpozisyon veya SR zayıflatma cerrahileri hafif ve orta açılı(≤15pd) DVD’lu hastaların tedavisinde başarılı cerrahi yaklaşımlar olarak görülmektedir. SR ve IO kaslarının her ikisinin de zayıflatılması, büyük açılı(>15 pd) DVD’lu hastaların tedavisinde daha büyük başarı sağlamaktadır.

Purpose: To investigate the results of different surgical techniques for treating the dissociated vertical deviation(DVD) cases.
Material and Method: A retrospective review of medical records was performed, including 94 eyes of 47 patients who had undergone bilateral superior rectus(SR) recessions(group 1), bilateral SR recession with posterior fixation sutures(group 2) or bilateral inferior oblique(IO) anterior transposition surgery(group 3) for treatment of DVD. Nineteen patients underwent secondary procedures(SR weakening or IO anterior transposition) because of unsatisfactory results. The amount of the DVD in primary position before and after surgery, postoperative success ratios and probable complications were evaluated. The Wilcoxon signed ranks test and chi-squared test was used for statistical evaluations.
Results: In 69% of the 32 eyes in group 1, 65% of the 20eyes in group 2 and 79% of the 42 eyes in group 3, satisfactory control of the DVD in primary position was achieved. All eyes undergoing both SR weakening and IO anterior transposition had a residual DVD of less than 5pd.
Of the total of 94 eyes, in 26(89.6%) of 29 eyes that had a preoperative DVD angle of more than 15 prism-diopters(pd)[ten eyes from group 1, seven eyes from group 2, and nine eyes from group 3], the residual DVD angle after surgery was more than 5 pd. However, in the 65 eyes with preoperative DVD of 15pd or less(21from group 1, 12from group 2 and 32from group 3), the residual DVD angle after the operation was less than 5pd. Two eyes of 2 patients had -1 limitation to elevation after surgery.
Conclusion: Only IO anterior transposition or SR weakening surgery appear to be a successful surgical approaches in the management of patients with mild and moderate angle(≤15pd) DVD. Weakening both the SR and IO muscles yield a greater success in the management of patients with large angle(>15pd)DVD.

Glokom cerrahisi, dirençli glokomlarda göz içi basıncını azaltmak için ülkemizde ve tüm dünyada yaygın olarak uygulanmaktadır. Glokom drenaj implantı cerrahisi glokom cerrahileri arasında özel ve önemli bir yere sahiptir. Glokom drenaj implantasyonundan sonra görülen çeşitli komplikasyonların arasında endoftalmi, nadir görülen fakat en yıkıcı komplikasyondur. Bu derlemede, glokom drenaj implant cerrahisi sonrası görülen endoftalminin, klinik özellikleri ve tedavi seçenekleri güncel literatüre göre tartışılmıştır.

Glaucoma surgery is performed widely in our country and all around world to lower the intraocular pressure in refractory glaucoma. Glaucoma drainage implant surgery has a special and important place among glaucoma surgeries. Among various complications, endophthalmitis is a rare but the most devastating complication after glaucoma drainage implantation. In this review, the clinical characteristics and treatment options of endophthalmitis after glaucoma drainage implant surgery are discussed according to recent literature.

Günümüzde kronik ilaç kullanan hasta sayısı önemli derecede artmıştır. Uzun süreli psikotrop ilaç kullanımı açısından yapılan bir çalışma, hem çeşitlilik hem de miktar açısından bu grup ilaç tüketiminin önemli derecede arttığını göstermektedir.

Bu derleme günümüzde çok sayıda hastanın uzun süreli tedavi profilinde yer alan psikotrop ilaçların oküler komplikasyonlarına ilişkin literatür taraması sonucu hazırlanmıştır. Hekim ve hastalar psikotrop ilaç kullanımına bağlı göz problemleri açısından bilgili oldukları takdirde potansiyel oküler komplikasyonlar kolayca önlenebilir, gözlem ve kontrol altına alınabilir ve hatta geriye döndürülebilirler.

Nowadays the number of patients using the types of drugs in question here has significantly increased. A study carried out in relation with the long term use of psychotropic drugs shows that the consumption of this group of drugs has substantially increased in terms of variety and quantity.

This compilation is arranged in accordance with the ocular complications of psychotropic drugs in long term treatment profile of numerous patients to the results of related literature review. If the doctor and the patients are informed about the eye problems related to the use of psychotropic drugs, potential ocular complications can be easily prevented, supervised and controlled and can even be reversed.

Olgu sunumu:
Akut myeloid lösemi (AML) tip M2 tanısı kyulup takip edilen 31 yaşında bayan hasta indüksiyon kemoterapi tedavisinin dördüncü haftasında bulanık görme ve genel durumunda bozulma şikayeti ile kliniğimize refere edildi. Oftalmoljik muayenesinde bilateral seröz maküla dekolmanı tespit edildi. Hemen kurtarma tedavisi başlandığı halde, hastanın her iki gözünde yoğun intraretinal ve preretinal hemorajiler gelişti. Kemoterapinin yeniden düzenlenmesi sonrasında hasta 3 hafta içinde kaybedildi. Bilateral seröz maküla dekolmanı AML’de çok nadir görülen bir bulgudur. Bu bulgu koroid infiltrasyonunu ve klinik bulguların kötüleşmesini işaret edebilir.
Anahtar kelimeler: Akut myelod lösemi, bulanık görme, seröz maküla dekolmanı.

A 31-year-old woman, diagnosed and treated for acute myelogenous leukemia (AML) type M2, complained of blurred vision and general deterioration in vital signs in her fourth week of hospitalization for induction chemotherapy. Her ophthalmologic examination revealed bilateral serous macular detachment. Despite immediate institution of salvage therapy for refractory disease, intense intraretinal and preretinal hemorrhages developed in both eyes. Three weeks after reinstitution of chemotherapy the patient deceased. Bilateral serous macular detachment is rarely an ocular manifestation of AML. This may be a sign of leukemic infiltration of the choroid and worsening of the clinical symptoms.
Key Words: Acute myelogenous leukemia, blurred vision, serous macular detachment.

Doğumsal retinal büyük damar anomalisi, genellikle tek taraflı, horizontal hattı makula üzerinden katederek geçen aberran damar bulunmasıdır. Tipik olarak görme keskinliği etkilenmez ancak hemoraji, foveal kist oluşumu, foveal kontur bozukluğu ya da damarın kendi varlığına bağlı görme azlığı ile seyreden olgular bildirilmiştir. Olgumuzun sağ gözünde görme keskinliği 3 metreden parmak sayma düzeyindeydi. Dört diyoptrilik oblik astigmatizma, ezotropya ve disosiye vertikal deviasyon vardı. Fundoskopik muayenesinde foveoladan geçen aberran ven olduğunu saptadık. Spektral optik koherens tomografide foveoladan geçen damara bağlı hiperreflektivite ve floresein anjiografide damarın sızdırmadığı görüldü. Aberran venin foveoladan geçiyor olması görme keskinliğini düşürücü bir faktör olarak literatürde belirtilse de, olgumuzdaki görme azlığının derin ambliyopiye bağlı olduğunu düşündük.

Congenital retinal macrovessel is generally the presence of unilateral aberran vessel crossing over the horizontal raphe through macula. Typically, visual acuity is unaffected, although in rare cases, macular hemorrhage, foveolar cysts, foveal contour impairment, and the presence of anomalous vessel in the foveola can affect vision. In our case, visual acuity of the right eye was counting fingers at 3 meters. He had four diopter oblique astigmatism, esotropia, and dissociated vertical deviation. Fundoscopy revealed that aberran vein crossing the foveola. Spectralis OCT examination showed hiperreflectivity of the vessel and fluoresceine angiography showed no leakage of vessel. Although in the literature it is specified that the aberran vein crossing the fovea is a factor of lowering visual acuity, in our case we thought, low visual aquity is due to deep amblyopia.

Psödofakik psödoeksfoliasyon, psödoeksfoliasyon materyalinin katarakt ekstraksiyonu sonrası göz içi lens yüzeyinde birikmesidir. Psödoeksfoliasyon materyalinin göz içi lens yüzeyinde birikimi vakaların çoğunda diffüz olmakla birlikte, nadiren 3 zondan oluşan fakik gözlerdekine benzer birikim görülebilmektedir. Bu olgu sunumunda, kapsüler kese içine yerleştirilen bir göz içi lens ön yüzeyinde fakik paternde psödoeksfoliasyon materyali birikimi bildirilmiştir.

Pseudophakic pseudoexfoliation is the accumulation of the pseudoexfoliation material on the intraocular lens. Most of the cases have showed scattered flecks of pseudoexfoliation material on the surface of the intraocular lens. However, the phakic pattern consisting of classic three-zone on the intraocular lens is rarely observed. In this case report we decribe a phakic pattern pseudoexfoliation material on the intraocular lens surface 8 years after cataract extraction.

Molluskum Kontagiosum çocuklarda sıkça görülen, ortası çökük yuvarlak nodüllerden oluşan,viral bir cilt enfeksiyonudur. Klinik görünümü ile teşhis edilir. Sağ alt ve üst kapağında yoğun olmak üzere sol üst kapakta da bir adet lezyonu olan sekiz yaşındaki olgu kliniğimize başvurdu. Lezyonlardan sadece birkaç tanesini sıkılarak beyaz peynirimsi içeriği boşalttıldı. Takiplerde sıkılan lezyonların yanında tüm lezyonların kaybolduğu gözlemlendi ve bir yıl boyunca yeni lezyon görülmedi. Bu method ücretsiz olması, kimyasal ajan gerektirmemesi ve yara izine neden olmaması nedeniyle ilk tercih olabilir.

Molluscum contagiosum is a common viral skin infection in children with dome-shaped umbilicated nodules. Diagnosis is based on clinical appearance. An eight year old child presented to our clinic with multiple molluscum contagiosum nodules on the right lower and upper eyelid and small one papule on left upper eyelid. Only a couple of lesions were squeezed with expression of cheesy material from the center of lesions. In the follow-up period, beside resolution of squeezed lesions, all other lesions were disappeared spontaneously and no new lesion was observed on the following one year. This method is costless, neither needs a chemical agent nor results in scarring, so can be first choice of treatment.

Yakın refleksin spazmı; esotropya, yalancı miyopi ve pupiller miyozis’in aralıklı ve değişken epizodlarını kapsayan nadir bir bozukluktur. Genellikle fonksiyonel kökenlidir ve en çok genç hastalarda görülür. Yakın refleksin spazmının tedavi seçenekleri değişken başarıya sahiptir. Yakın refleks spazmının etyolojisinin histeri olabileceğinden şüphelenildiği durumlarda, psikoterapinin faydası ispatlanmıştır. Yakın refleksin fonksiyonel spazmına sahip olan11 yaşında bir kız çocuğu olgusu bildirmekteyiz. Semptomlar toplam iki yıllık bir süre devam etti. Siklopleji ve gözlük düzeltmesi (yakında artı cam ilaveli) ile semptomatik rahatlama sağlandı. Hastaya aynı zamanda psikolojik danışma da yapıldı. Vakamızda yakın refleksin fonksiyonel spazmı iki yıl sonra spontan olarak düzeldi.

Spasm of the near reflex is a rare disorder that involves intermittent and variable episodes of esotropia, pseudomyopia and pupilar myosis. It is usually functional in origin and seen mainly in young patients. Treatment options for spasm of the near reflex have had variable success. In instances where the etiology of spasm of the near reflex was suspected to be hysteria, psychotherapy has proven beneficial. We have reported the case of an 11-year- old girl who had functional spasm of the near reflex. The symptoms persisted for two years. Symptomatic relief was achieved by cycloplegia and spectacle correction (added plus lenses at near). The patient also underwent psychological counseling. In our case, the functional spasm of the near reflex spontaneously resolved after 2 years.

Siklik esotropya, esotropya ve ortoforik( hemen hemen ortoforik) göz pozisyonunun değişen peryotları ile karakterize şaşılığın nadir bir formudur. Biz siklik ezotropyalı iki çocuk ve onların cerrahi tedavi sonuçlarını tartışmaktayız. Altı yaşında bir erkek çocuk, tipik olarak 4 yıllık bir süre içinde, düzenli 24 saatlik bir siklüsle oluşan ve kaybolan içe şaşılık şikayeti ile kliniğimize getirildi. Hasta 24 saatlik bir siklüs için, supresyon veya binokuler fonksiyon yokluğu ile birlikte geniş bir kayma açısına sahipti, fakat diğer 24 saat için füzyon ve stereopsis ile birlikte küçük açılı bir esotropyaya sahipti. Hasta üç yıl önce diğer bir klinikte sol gözünden şaşılık cerrahisi geçirmişti. Diğer hasta 4 yıllık bir süre içinde, gün aşırı oluşan, içe şaşılık şikayeti ile kliniğimize getirilen on yaşında bir kız çocuğuydu. Biz, 24 saatlik bir siklüs için, yakın-uzak farklı, geniş bir kayma açısının mevcut olduğunu belirledik.
Biz her iki vaka için, şaşılık cerrahisini esotropik gündeki kaymanın miktarına göre planladık. Cerrahiyi takiben, gözler takip süresi boyunca kalıcı olarak paralel kalmaya devam etti.

Cyclic esotropia is a rare form of strabismus characterized by alternating periods of esotropia and orthophoric (or almost orthophoric) eye position. We have discussed two children with cyclic esotropia and their surgical treatment results. A six year old boy was brought to our clinic with the typical complaint of a convergent squint which had been appearing and disappearing in a regular 24-hour cycle over a period of four years. He had a large deviation angle with associated suppression and no binocular function for a 24-hour cyclic pattern, but he had a small angle of esotropia with fusion and stereopsis for another 24 hours. He had undergone strabismus surgery on the left eye at another clinic 3 years ago. The other patient was a ten-year-old girl who was brought to our clinic with the reoccurring complaint of esotropia on alternating days over a period of four years. We determined that a large deviation angle with near- distance disparity and a 24-hour cyclic pattern were present.
For both cases, we planned strabismus surgery according to the amount of deviation on the esotropic day. Following the surgery, the eyes have continued to remain permanently straight during the follow-up period.

Otuz dört yaşında bir marangoz 5 cm uzunluğundaki tahta çubuk sol alt orbita marjinine saplanmış vaziyette kliniğimize başvurdu. Genel anestezi altında sol gözüne müdahele ettik ve çubuğu komplikasyon olmadan dışarı çıkarttık. Bu hasta, mesleki göz yaralanması olarak sıra dışı bir görüntüyle başvurdu. Mesleki göz yaralanmaları işe bağlı yaralanmaların %12’sini oluşturur ve %90’ı basit tedbirler ile önlenebilir.

A 34-year old carpenter applied to our clinics with a 5 cm long wood stick which was stuck into his left lower orbital margin. Under general anesthesia, we explored his left eye and extracted the stick without any complication. This patient had an unusual presentation of an occupational eye injury. Occupational eye injuries account for 12% of all work-related injuries and 90% of those are preventable with simple measures.