Ekstrakorporeal membran oksijenasyonu (ECMO), dolaşım içindeki kan hacmini artırarak kapiller sızıntıya yol açmakta ve geçici olarak böbrek fonksiyonunu değiştirmektedir. Bu nedenle, bu durum ilaç farmakokinetiğini etkileyebilir. Bu derlemede venoarteriyel ve venovenöz ECMO’da farmakokinetiği ve farmakodinamiği etkileyen faktörler, ECMO devresinde oluşabilen ilaç kayıplarının sebepleri, ilaçların fizikokimyasal parametrelerinin ECMO devresindeki etkileri ve ECMO ile değişebilen doz optimizasyonu hakkında literatürde yer alan çalışmalardan bir derleme oluşturulmuştur.
ECMO’nun sınırlamaları, endikasyonları ve komplikasyonları hakkında bildirilen verilere de değinilmiştir. ECMO’nun COVID-19 pandemisindeki sınırlı kullanımı, bildirilen vakalardaki kullanımı ve genellikle hangi semptomların tedavisine destek amacıyla kullanıldığı belirtilmiştir.

Extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) increases circulating volume of distribution, leading to capillary leakage and temporarily altering renal function. Therefore, this may affect pharmacokinetics. In this review, factors affecting pharmacokinetics and pharmacodynamics in venoarterial and venovenous ECMO, the causes of drug sequestration that may occur in the ECMO circuit, the effects of physicochemical parameters of drugs in the ECMO circuit, and ECMO-variable dose optimization have been reviewed from the studies in the current literature. Data reported on the limitations, indications and complications of ECMO are also mentioned. The limited use of ECMO in the COVID-19 pandemic, its use in reported cases, and which symptoms it is usually used to support the treatment of are described.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı yoğun bakımda çalışan doktorlarımızın yurtdışı tecrübelerini değerlendirmek ve gidemeyen doktorlarımızın nedenlerini ve hangi konuda destek istediklerini öğrenmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırma için önceden oluşturulan anket, yoğun bakımda çalışan doktorlara internet yoluyla ulaştırılmıştır. Anket üç ana kısımdan oluşmaktadır. Birinci bölümde sosyodemografik özellikler, ikinci bölümde yurtdışı tecrübesi olan hekimlerimizin ne kadar süreyle, nereye gittikleri, merkezi nasıl seçtikleri, kabul aşamasında nereden destek aldıkları, üçüncü bölümde yurtdışı tecrübesi olmayan hekimlerimizin gidememe nedenleri, hangi konuda yurtdışı merkezde mesleki tecrübe edinmek istedikleri ve bu konuda nasıl destek bekledikleri sorulmuştur.
BULGULAR: 156 katılımcının %31,4’ü mesleki yurtdışı tecrübesi yaşamıştı. Gidenlerin %55’i merkezi kendi çabaları ile bulduğunu ve çok azı (13 kişi, %26) kabul aşamasında çalıştığı kurumdaki eğitim/idari birimden destek aldığını beyan etti. Akademik ünvanlı hekimlerimizde yabancı dil seviyesi ve yurtdışı eğitime verilen önem oldukça yüksekti. Makale okuma sıklığının yalnızca meslekteki süreyle korelasyon gösterdiği saptandı. Gidemeyen hekimlerimizde en sık neden gidilecek klinik/burs programı bulamamak/haberdar olamamak (%63,5) ve konaklama/yaşama ücretlerinin yüksekliği (%48,4) karşımıza çıktı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mesleki yurtdışı tecrübesinin hekimlerimize ve sağlık sistemimize katkısı yüksektir. Gidemeyen hekimlerimiz için en büyük engel, gidilecek merkez/klinik bulamamaktır. Bağlı oldukları kurum/derneklerin bu konuda destek olabileceği düşüncesindeyiz.

INTRODUCTION: To evaluate the overseas experiences of our intensive care unit doctors and to find out the reasons for our doctors who couldn't go and what support they wanted.
METHODS: The created questionnaire was delivered to the doctors via the internet. The survey consists of three main parts. They were asked in the first part, sociodemographic characteristics; in the second part, how long they went abroad, how they choose the center, from whom they received support; in the third part, the reasons why our physicians who don't have been abroad experienced couldn't go, on which subject/center they want to gain professional experience, and how to get support in this regard.
RESULTS: 31.4% of the 156 participants had professional abroad experience. 55% of those who went stated that they found the center with their own efforts, and very few (13 people, 26%) stated that they received support from the education/administrative unit of the institution they worked during the admission. In academically titled physicians, the level of foreign language and the importance given to education abroad were quite high. It was determined that the frequency of reading articles was only correlated with the duration of the profession. The most common reasons for physicians who couldn't get a chance to go were not being able to find a clinic/scholarship program to go to/not being informed (63.5%) and high accommodation/living fees (48.4%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Professional overseas experience has a high contribution to our physicians and our health system. The biggest obstacle for our physicians who cannot attend is not being able to find a center/clinic to go to. We think that the institutions/associations to which they are affiliated can support this issue.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, dört yıllık süreçte yoğun bakım ünitelerinde yatan hastaların çeşitli klinik örneklerinden izole edilen stafilokok suşlarının metisilin direncinin yıllar içindeki değişimini ve antibiyotik duyarlılıklarını değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya Ocak 2018-Aralık 2021 tarihleri arasında, bir Üniversite Sağlık Uygulama Ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarında, yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalara ait çeşitli klinik örneklerden izole edilen toplam 5144 adet stafilokok suşu dahil edilmiştir. Bakteri tanımlaması ve antibiyotik duyarlılık testleri konvansiyonel yöntemler ve otomatize sistemle yapılmıştır.
BULGULAR: Toplam 5144 stafilokok suşunun 4503’ü koagülaz negatif stafilokok (KNS) (%87.54) ve 641’i Staphylococcus aureus (S. aureus) (%12.46) olarak identifiye edilmiştir. Bu suşların 1451’i (%28.21) Anesteziyoloji ve Reanimasyon yoğun bakım ünitesinden ve 4573’ü (%88.90) kan örneklerinden izole edilmiştir. Hem S. aureus hem de koagülaz negatif stafilokoklarda 2021 yılında en dramatik artış levofloksasin (S. aureus %100; KNS %99.45) ve siprofloksasinde (S. aureus %100; KNS %98.54) meydana gelmiştir. KNS’lerde fusidik asitte yüksek oranda direnç (%96.51) görülürken, S. aureus suşlarında %65’lerin üzerinde seyreden direnç 2021 yılında oldukça azalmıştır (%5.40). En düşük antibiyotik direnci ise her iki bakteri grubunda da daptomisin, linezolid ve teikoplanin de olmuştur. S. aureus suşlarında 2018 yılında %62.31 olan metisilin direnci, 2021 yılında %33.10’a düşerken, KNS’lerde %86.68’den %75.06’ya düşmüştür. İncelenen tüm antibiyotiklere karşı direnç oranları KNS’lerde anlamlı oranda yüksek bulunmuştur (p<0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Direnç gelişiminin önlenebilmesi için etkin sürveyans çalışmalarıyla antimikrobiyal direnç profillerinin tespit edilmesi ve her hastanenin kendi antibiyotik kullanım politikasını oluşturması gerekmektedir. Ayrıca akılcı antibiyotik kullanımının sağlanması ve etkin enfeksiyon kontrol önlemlerinin alınması önem arz etmektedir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to evaluate the change in methicillin resistance and antibiotic susceptibility of staphylococcal strains isolated from various clinical samples of patients hospitalized in intensive care units over the years.
METHODS: A total of 5144 staphylococcal strains isolated from various clinical specimens of inpatients in intensive care units in a University Health Practice and Research Hospital Medical Microbiology Laboratory between January 2018 and December 2021 were (%96.51)included in the study. Bacteria identification and antibiotic susceptibility tests were performed with conventional methods and automated system.
RESULTS: Of the total 5144 staphylococci strains, 4503 were identified as coagulase negative staphylococci (CNS) (87.54%) and 641 as Staphylococcus aureus (S. aureus) (12.46%). Of these strains, 1451 (28.21%) were isolated from the Anesthesiology and Reanimation intensive care unit, and 4573 (88.90%) from blood samples. The most dramatic increase in both S. aureus and CNS in 2021 occurred in levofloxacin (S. aureus 100%; CNS 99.45%) and ciprofloxacin (S. aureus 100%; CNS 98.54%). While a high rate of resistance to fusidic acid (96.51%) was observed in CNSs, the resistance, which was over 65% in S. aureus strains, decreased significantly (5.40%) in 2021. The lowest antibiotic resistance was in daptomycin, linezolid and teicoplanin in both bacterial groups. Methicillin resistance, which was 62.31% in 2018 in S. aureus strains, decreased to 33.10% in 2021, while it decreased from 86.68% to 75.06% in CNSs. The rates of resistance to
DISCUSSION AND CONCLUSION: In order to prevent the development of resistance, antimicrobial resistance profiles should be determined through effective surveillance studies and each hospital should establish its own antibiotic use policy. In addition, it is important to ensure the rational use of antibiotics and to take effective infection control measures.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırmada amaç yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalarda bası yarası gelişimini etkileyen risk faktörleri saptamak, bası yaralarını önlemek için yapılan hemşirelik girişimlerini belirlemek, bası yaralarındaki iyileşme durumu tespit etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırma izleme- uzamsal (follow up- longitidunal) tipte, 01.09.2018-30.11.2018 tarihleri arasında bir ilde bulunan devlet hastanesindeki, Yoğun Bakım Ünitesi’nde 48 hasta ile gerçekleştirilmiştir. Veriler ‘Braden Bası Yarası Değerlendirme Ölçeği’ ‘Bası Yarası Değerlendirme Formu’, ‘Bası yarası iyileşme değerlendirme formu’ ile toplanmıştır.
BULGULAR: 15 gün ve üzeri yatış süresi olan, mekanik ventilatör ile desteklenen, bilinci kapalı, enteral beslenen, yatakta hareketsiz olan, albumin düzeyi 2,5 g/dl ve altında olan veya hemoglobin düzeyi 10 g/dl veya altı olan hastalarda bası yaralanmaları anlamlı olarak daha fazla olarak belirlenmiştir (p<0.05). Klinikte yapılan hemşirelik girişimleri (pozisyon verme, masaj yapma, bariyer krem kullanma, cildi nemlendirme, çarşafları kuru ve gergin tutma) ile hastaneye başvuru sırasında mevcut olan bası yaralanması gelişimi veya bası yaralanmalarının iyileşmesi arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yoğun bakımda yatan hastalarda bası yarası gelişimi için başlıca risk faktörleri enteral beslenme, bilinç veya bilinç kaybı ve hemoglobin düzeyidir. Hemşirelerin basınç yarası riski yüksek olan hastalara müdahale etmesi nedeniyle pozisyon verilen ve cildi nemli olan hastalarda daha fazla basınç yarası meydana gelmiştir. Ayrıca oluşan bası yaralanmalarının iyileşmesinde de bir gelişme olmamıştır.

INTRODUCTION: The aim of this study is to determine the risk factors affecting the development of pressure injuries for inpatients in the intensive care unit, to determine the nursing interventions conducted to prevent pressure injuries, and to detect healing of the pressure injuries.
METHODS: This follow up-longitudinal type study was conducted with 48 patients at an Intensive Care Unit in a public hospital between 01.09.2018 and 30.11.2018. Study data were collected using the “Braden Scale for Predicting Pressure Injury Risk,” “Pressure Injury Assessment Form,” and “Pressure Injury Healing Assessment Form.”
RESULTS: Patients who had a hospitalization duration of 15 or more days, were supported with mechanical ventilators, were unconscious, were fed in an enteral way, were immobile in bed, had an albumin level of 2.5 g/dl or below, or had a hemoglobin level of 10 g/dl or below had significantly more pressure injuries (p<0.05). No significant difference was found with nursing interventions (positioning, massaging, using barrier cream, moisturizing the skin, keeping the bed linen dry and stretched) performed in the clinic and the development of a pressure injury or healing of pressure injuries present during admission to the clinic (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The main risk factors for the development of pressure injuries in inpatients in the intensive care units were enteral feeding, consciousness or unconsciousness, and level of hemoglobin. More pressure ulcers occurred on patients who were positioned and whose skin was moistened, because nurses applied interventions to patients with a high risk of pressure ulcers. In addition, there was no improvement in the healing of the compression injuries.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada ülkemizde yoğun bakım ünitelerinde çalışan hekimlerin, kardiyopulmoner resüsitasyon ile spontan dolaşımı geri dönen hastalarda resüsitasyon sonrası bakım ile ilgili uygulamalarını değerlendirmek amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu kesitsel çalışmada yoğun bakımda çalışan hekimlere 28 soru içeren anket web tabanlı olarak uygulanmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya toplam 118 uzman hekim katıldı. Resüsitasyon sonrası ortalama arter basıncı hedefi çoğunlukla (%91.5) 65-75 mmHg olup, en sık tercih edilen inotrop noradrenalin (%81.2) olarak belirlendi. Katılımcıların % 52.1’sinin hedefe yönelik sıcaklık tedavisi uyguladığı ve bunun 24 saat devam ettiği belirlendi. Nöroprognostik değerlendirmenin genellikle 24 saat sonra yapıldığı (% 45.6), sıklıkla Glaskow Koma Skalası (% 96.6), pupiller ve korneal refleksler (% 92.2) ve bilgisayarlı beyin tomografi (% 60.3) kullanıldığı tespit edildi. Bununla birlikte biyobelirteçlerin ve nörofizyolojik yöntemlerin daha nadir kullanıldığı görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma ile resüsitasyon sonrası bakımda hastane şartlarına göre uygulamalarda farklılıklar olduğu ama hekimlerin genel olarak uluslararası kılavuza uyduğu belirlendi. Aynı zamanda uluslararası kılavuza ilaveten ülkemiz şartlarına uygun ulusal kılavuzların da gerekli olduğu ve standart uygulamalar için eğitimlere ihtiyaç olduğu tespit edildi.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to evaluate the practices of physicians working in intensive care units about post-resuscitation care in patients whose spontaneous circulation returned with cardiopulmonary resuscitation.
METHODS: In this cross-sectional study, a web-based questionnaire containing 28 questions was applied to physicians working in intensive care unit.
RESULTS: A total of 118 specialist physicians participated in the study. The mean arterial pressure target after resuscitation was mostly (91.5%) 65-75 mmHg, and the most preferred inotropic agent was noradrenaline (81.2%). It was determined that 52.1% of the participants applied targeted temperature management and continued for 24 hours. Neuroprognostic evaluation was done after 24 hours, and most commonly Glasgow Coma Scale (96.6%), pupillary and corneal reflexes (92.2%) and computerized brain tomography (60.3%) were used. However, it was observed that biomarkers and neurophysiological methods were used less frequently.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, it was observed that there were differences in practices according to hospital conditions in post-resuscitation care, but physicians generally followed international guidelines. At the same time, it is considered that in addition to the international guidelines, national guidelines are necessary in accordance with the conditions of our country, and trainings were needed for standard applications.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada Covid-19 tanılı gebe ve postpartum kadınların yoğun bakım ihtiyacını ön görebilecek tahmin modeli oluşturulması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tek merkezli ve retrospektif olarak planlanan çalışma Nisan 2020 ve Aralık 2021 tarihleri arasında COVİD-19 tanılı ve obstetri kliniğine kabul edilen 18 yaş üzeri gebe ve postpartum hastalar ile yapıldı. Tahmin modeli oluşturulması için hastaların klinik özellikleri, laboratuvar değerleri ve radyolojik özellikleri kaydedildi. Tahmin için iki farklı çok değişkenli lojistik regresyon modeli ve Naive Bayes sınıflandırma algoritması kullanıldı. Geliştirilen tahmin modellerinin sonuçları nomogram ile özetlendi ve tahmin başarıları ROC eğrisi ile değerlendirildi.

BULGULAR: Çalışmaya 436 gebe ve postpartum hasta dahil edildi. Yoğun bakıma yatırılan 51 hastadan 12’si exitus oldu.Yoğun bakıma yatış risk faktörlerini belirlemek için oluşturduğumuz üç faklı sınıflama modellinin spesifitelerinin %95’in üzerinde ve sensitivitelerinin sırasıyla %70.6, %86.3 ve %87 olduğu belirlendi. Ayrıca AUROC değerlerinin modeller için sırasıyla 0.94, 0.941 ve 0.978 olduğu bulundu. Yüksek prokalsitonin seviyesi, ateş, dispne ve orta-ağır radyolojik tutulum varlığının gebe ve post partum kadınlarda yoğun bakım yatışı ile ilişkili risk faktörleri olarak belirlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Geliştirdiğimiz risk modelinin uygulanması kolay ve erken dönemde ağır COVID-19 hastalık riski taşıyan gebeleri belirlemeye ve önlem alınmasına yardımcı olacağı düşünülmektedir.

INTRODUCTION: This study aimed to develop a prediction model that can predict the intensive care admission of COVID-19 pregnant and postpartum women.
METHODS: The study was retrospective and single-center and was conducted with pregnant and postpartum patients 18 years of age and older who had been diagnosed with Covid-19 and were admitted to the obstetrics clinic between April 2020 and December 2021. The clinical and radiological features, laboratory values of the patients were recorded to develop a prediction model. Two different multivariate logistic regression models and the Naive Bayes classification algorithm were used for estimation. The results of the developed prediction models were summarized with the nomogram and the prediction successes were evaluated with the ROC curve.
RESULTS: The study included 436 pregnant and postpartum patients. Twelve of 51 patients admitted to the intensive care unit died. The specificities of three different classification models that we developed to determine the risk factors for intensive care admission were found to be over 95% and their sensitivities were 70.6%, 86.3% and 87%, respectively. In addition, the AUROC values were found to be 0.94, 0.941 and 0.978 for the models, respectively. High procalcitonin level, fever, dyspnea and moderate-to-severe radiological involvement were determined as risk factors for admission to intensive care in pregnant and postpartum women patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It is thought that the risk models we have developed will be easy to implement and will help to identify pregnant women who are at risk of severe COVID-19 disease in the early period and to take measures.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamız, Science Citation Index (SCI) ve Science Citation Index Expanded (SCI-E) indeksli dergilerde yer alan ‘‘yoğun bakım’’ alanında Türkiye kaynaklı yayınların değerlendirilmesini amaçlamıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: "Thomson Reuter Web of Science"ın Science Citation Index-Expanded veri tabanındaki "Yoğun Bakım" ile ilgili dergiler tarandı. Institute for Scientific Information (ISI) Web of Science (WoS) arama motoru, dergideki yayınları tanımlamak için 'IS=ISSN
numarası' yazılarak gelişmiş modda kullanıldı. 'IS=ISSN numarası ve CU=TURKEY yazarak, yoğun bakımla ilgili Türkiye kaynaklı makaleler bulundu. Farklı kriterlere göre gruplandırılmış ve Türkiye kaynaklı dergilerdeki yayınların yüzdelerinin ve yıllık ortalamalarının istatistiksel olarak değerlendirilmesi için Mann-Whitney U testi kullanıldı. Dergilerin impact factor (IF)leri ile Türkiye kaynaklı yayınların yüzde ve yıllık yayın ortalaması arasındaki ilişki Pearson korelasyon testi ile analiz edildi. p değerinin 0,05'ten küçük olması anlamlı fark olarak kabul edildi.
BULGULAR: Yoğun bakım alanındaki yayınların yüzdesine göre en yüksek Türkiye kaynaklı yapan üç dergi ‘‘Burns”, “Journal of Burn Care &Research”, “Journal of Critical Care” dergileri olarak belirlenmiştir. Türkiye 1975-2021 yılları arasında 22. sırada yer alırken, son
on yılda ve son beş yılda 19. sıraya yükselmiştir. Türkiye kaynaklı toplam yayın sayısı, yıllık yayın sayısı ortalaması ve yayın
yüzdesi, İngilizce dilinde yayın yapan dergilerde, diğer dillerde yayın yapan dergilere göre anlamlı olarak yüksektir (p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yoğun bakım alanında Türkiye'den en yüksek oran ile makale ‘‘Burns”, “Journal of Burn Care &Research”, “Journal of Critical Care” dergilerinde yayınlandı. Ülkemiz Covid döneminde de görüldüğü gibi yoğun bakım yatak sayısı ve iş gücü olarak diğer ülkelerden
daha geride değilken yoğun bakım yayını alanında geri kalmış olması; akademik olarak itici güç olmalıdır.

INTRODUCTION: Our study aimed to evaluate the publications originating from Turkey in the field of "intensive care" in the journals with Science Citation Index (SCI) and Science Citation Index Expanded (SCI-E).


METHODS: Journals related to "Intensive Care" in the Science Citation Index-Expanded database of "Thomson Reuter Web of Science" were searched. The Mann-Whitney U test was used to statistically evaluate the percentages and annual averages of publications in journals from Turkey, grouped according to different criteria. The relationship between the impact factors (IF) of the journals and the percentage and annual publication average of the publications from Turkey were analyzed with the Pearson correlation test.

RESULTS: According to the percentage of publications in the field of intensive care, the three journals originating from Turkey were determined as "Burns", "Journal of Burn Care &Research", and "Journal of Critical Care". While Turkey ranked 22nd between 1975 and 2021, it rose to 19th place in the last ten years and the last five years. The h-index has been determined as 22 in the last 5 years. The total number of publications originating from Turkey, the annual average number of publications and the percentage of publications are significantly higher in journals published in English than in journals published in other languages (p<0.05).
.

DISCUSSION AND CONCLUSION: The article with the highest rate from Turkey in the field of intensive care was published in the journals “Burns”, “Journal of Burn Care &Research”, “Journal of Critical Care”. While our country is not behind other countries in terms of the number of intensive care beds and workforce, as seen in the Covid period, it lags behind in the field of intensive care publication; academically it should be the driving force.

GİRİŞ ve AMAÇ: Pandemi sürecinde COVID 19'a bağlı akut respiratuar distres sendromu (C-ARDS) yoğunluğunun artması ile yüzüstü pozisyonun önemi artmıştır.C-ARDS hastalarında uzamış prone pozisyon sürelerinin hasta supine pozisyona çevrildikten sonra (post prone etki) kangazı parametreleri üzerine etkisinin, uzamış prone uygulamasının uygulanabilirliğinin, güvenliğinin ve 28 günlük mortalite üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma, 432'si yoğun bakım olmak üzere toplam 1000 yataklı, tek merkezli, prospektif, gözlemsel bir çalışmadır. Şiddetli ve orta ARDS; standart pron (16 saat) ve uzatılmış pron (36 saat) pozisyonu uygulanan hastaların kan gazı parametreleri (P/F, PaO2, SpO2 vb.) karşılaştırıldı.
BULGULAR: Uzamış prone grubunda prone sonrası supine pozisyona alınarak 8.Saatte (t4) (post prone) bakılan P/F, PaO2 ve SpO2 değerlerinin prone öncesi (t1) e göre yüksek olduğu gözlenmiştir (p<0.001).Standart prone grubunda ise P/F, PaO2 ve SpO2 değerlerinin post prone dönemde korunmadığı hatta prone öncesine göre daha düşük olduğu görülmüştür.Standart prone grubundaki hastaların mortalitesi %51.7 (n=31); uzamış prone grubunda ise mortalite %45 (n=27) dir.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Uzamış prone pozisyonu uygulaması ile C-ARDS hastalarında daha az iş gücüyle hastalara zarar vermeden (bası yarası, retina hasarı, eklem hasarı vb.) daha iyi kangazı değişimi olduğu görülmüştür

INTRODUCTION: The importance of prone positioning has increased with the density of COVID 19-related acute respiratory distress syndrome (C-ARDS) during the pandemic process. It is aimed to investigate the effect of prolonged duration of prone positioning in C-ARDS patients on the blood gas parameters at the time after supine positioning of patient (post-prone effect), the feasibility, the safety and on the mortality for 28 days.
METHODS: This study is a single-center, prospective, observational study which has a total of 1000 beds, 432 of which were intensive care units. Severe and moderate ARDS; the blood gas parameters (P/F, PaO2, SpO2 etc.) of the patients who were applied the standard prone (16 hours) and the extended prone (36 hours) position were compared.
RESULTS: It was observed that P/F, PaO2 and SpO2 values measured at the 8th hour (t4) (post prone) after the prone was placed in the supine position in the prolonged prone group were higher than before the prone (t1) (p<0.001). In the standard prone group; P/F, PaO2 and SpO2 values were not maintained in the post-prone period and were even lower than before the prone. Mortality of patients in the standard prone group was 51.7% (n=31); in the prolonged prone group, the mortality was 45% (n=27)
DISCUSSION AND CONCLUSION: With the application of the prolonged prone position, it has been observed that C-ARDS patients have better blood gas exchange with less manpower without harming the patients (pressure ulcer, retinal damage, joint damage, etc.).

GİRİŞ ve AMAÇ: Mekanik ventilasyon desteği uygulanan hastalarda müzik terapi ve ses izolasyonunun konfora olan etkisini incelemek amacıyla deneysel olarak yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma, Kasım 2019 – Ocak 2020 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinin anesteziyoloji ve reanimasyon yoğun bakım ünitesinde yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini oluşturan n=24 hastaya üç farklı girişim uygulanmıştır. Her bir hastaya Klasik Batı Müziği ve Nihavent makamında olan Klasik Türk Müziği hastalara ayrı ayrı 60 dakika boyunca dinlettirilmiş ve özel bir kulaklık aracılığıyla 60 dakika boyunca hastalara ses izolasyonu uygulanmıştır.
BULGULAR: Araştırmaya katılan hastaların yaş ortalaması 64.88±14.05, %66.7’sinin erkek, %79.2’sinin evli, %45.8’inin okur-yazar olmadığı saptanmıştır. Hastaların sistolik, diyastolik kan basıncı, nabız hızı, solunum hızı, CPOT puanları ve AACNSAS ölçeği ajitasyon ve anksiyete alt boyutu puanları Klasik Batı Müziği, nihavent makamında olan Klasik Türk Müziği ve ses izolasyonu doğrultusunda etkilemiştir. Araştırmada uygulanan Klasik Batı müziği, nihavent makamında Klasik Türk müziği ve ses izolasyonu uygulamaları arasında fark saptanmamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mekanik ventilasyon desteğinde olan hastalara uygulanan müzik terapi ve ses izolasyonunun hastaların hemodinamik parametrelerini olumlu yönde etkilediği, hastaların algıladığı ağrı şiddetini ve sedasyon ihtiyacını azalttığı saptanmıştır. Bu bağlamda; çalışmanın en önemli bulgusu mekanik ventilasyon desteğinde olan hastalarda yoğun bakım ortamına ilişkin seslerin arındırıldığı bir girişimin hastaların konfor düzeyini arttırdığıdır. Dolayısıyla müzik terapinin de sese bağlı uyaranlardan arındırılmış bir girişim olarak belki de etki ettiği de diğer araştırmanın önemli ve kritik bir sonucudur.

INTRODUCTION: This study was conducted experimentally to examine the effect of music therapy and sound isolation on the comfort of mechanically ventilated patients.
METHODS: The research was carried out in the anesthesiology and reanimation intensive care unit of a university hospital between November 2019 and January 2020. Three different interventions were applied to n=24 patients who constituted the research sample. Each patient listened to Western Classical Music and Nihavend Magam Turkish Classical Music separately for 60 minutes and received an intervention of sound isolation for 60 minutes through a special headset.
RESULTS: The mean age of the patients participating in the study was 64.88±14.05.Of the patients, 66.7% were male, 79.2% were married, and 45.8% were illiterate. Patients' systolic and diastolic blood pressures, pulse rate, respiratory rate, Critical-Care Pain Observation Tool score, and scores on agitation and anxiety sub-dimensions of American Association of Critical Care Nurses Sedation Assessment Scale were influenced by Western Classical Music, Nihavend Maqam Turkish Classical Music and sound isolation. No difference was found between the three different implementation interventions.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Music therapy and sound isolation interventions administered to mechanically ventilated patients positively affected the hemodynamic parameters of the patients and reduced the severity of pain perceived by the patients and the need for sedation. In this context, the most important finding of the study was that an intervention that eliminates the noise in the intensive care environment for mechanically ventilated patients increases the comfort level of the patients. Another important and critical result of the research was that music therapy also acts as an intervention without noise stimuli.

Dünya çapında enerji içeceklerinin önemli ölçüde artan tüketimi nedeniyle, literatürde bu içeceklerle ilgili toksisite ve yan etkiler raporları ortaya çıkmaktadır. Hastaneye yatmadan önceki iki hafta boyunca günde sekiz ila on kutu (2000 ila 2500 mL) taurin içeren enerji içeceği tüketen 40 yaşında bir erkek hastayı sunuyoruz. Hastaneye bilinç kaybı ile başvuran hastanın yapılan fizik muayenesinde tüm vücutta peteşi saptandı. Trombosit sayısı dışındaki laboratuvar değerleri normaldi. 1300 mm3 trombosit sayısı ile plazmaferez uyguladık. Dördüncü gün klinik bulguları düzelen hastayı ekstübe ettik. Altıncı gün trombosit sayımızı 136000 mm3 olarak ölçtük ve hastayı hematoloji servisine sevk ettik. Sonuç olarak, klinisyenlerin enerji içeceklerini kullanmanın olası yan etkilerinin farkında olmaları gerekir.

Due to the significantly increased consumption of energy drinks worldwide, reports of toxicity and adverse events related to these beverages are emerging in the literature. We report a 40-year-old male patient who consumed eight to ten cans (2000 to 2500 mL) of taurine-containing energy drinks per day during the two weeks prior to hospitalization. The patient applied at the hospital with loss of consciousness and in the physical examination, petechia is detected in whole body. Laboratory values except platelet count were normal. We applied the plasmapheresis with a platelet count of 1300 mm3. On the fourth day, we extubated the patient whose clinical findings improved. On the sixth day, we measured the platelet count was 136000 mm3, and transferred the patient to the hematology service. In conclusion, clinicians need to be aware of any potential side effects from using energy drinks.