Evaluation of Post-Resuscitation Care Practices of Physicians Working in Intensive Care Units
Sibel Özcan1, Handan Birbicer2, Pelin Karaaslan3, Gönül Tezcan Keleş4, Mahmut Alp Karahan51Department of Anesthesiology and Reanimation, School of Medicine, University of Firat, Elazig, Turkey2Department of Anesthesiology and Reanimation, School of Medicine, University of Mersin, Icel, Turkey
3Department of Anesthesiology and Reanimation, School of Medicine, University of Medipol, Istanbul, Turkey
4Department of Anesthesiology and Reanimation, School of Medicine, University of Celal Bayar, Manisa, Turkey
5Department of Anesthesiology and Reanimation, School of Medicine, University of Harran, Sanliurfa, Turkey
INTRODUCTION: In this study, it was aimed to evaluate the practices of physicians working in intensive care units about post-resuscitation care in patients whose spontaneous circulation returned with cardiopulmonary resuscitation.
METHODS: In this cross-sectional study, a web-based questionnaire containing 28 questions was applied to physicians working in intensive care unit.
RESULTS: A total of 118 specialist physicians participated in the study. The mean arterial pressure target after resuscitation was mostly (91.5%) 65-75 mmHg, and the most preferred inotropic agent was noradrenaline (81.2%). It was determined that 52.1% of the participants applied targeted temperature management and continued for 24 hours. Neuroprognostic evaluation was done after 24 hours, and most commonly Glasgow Coma Scale (96.6%), pupillary and corneal reflexes (92.2%) and computerized brain tomography (60.3%) were used. However, it was observed that biomarkers and neurophysiological methods were used less frequently.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, it was observed that there were differences in practices according to hospital conditions in post-resuscitation care, but physicians generally followed international guidelines. At the same time, it is considered that in addition to the international guidelines, national guidelines are necessary in accordance with the conditions of our country, and trainings were needed for standard applications.
Yoğun Bakım Ünitelerinde Çalışan Hekimlerin Resüsitasyon Sonrası Bakım İle İlgili Uygulamalarının Değerlendirilmesi
Sibel Özcan1, Handan Birbicer2, Pelin Karaaslan3, Gönül Tezcan Keleş4, Mahmut Alp Karahan51Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Elazığ, Türkiye.2Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, İçel, Türkiye.
3Medipol Üniversitesi Uluslararası Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye.
4Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji Ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Manisa, Türkiye.
5Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Şanlıurfa, Türkiye.
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada ülkemizde yoğun bakım ünitelerinde çalışan hekimlerin, kardiyopulmoner resüsitasyon ile spontan dolaşımı geri dönen hastalarda resüsitasyon sonrası bakım ile ilgili uygulamalarını değerlendirmek amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu kesitsel çalışmada yoğun bakımda çalışan hekimlere 28 soru içeren anket web tabanlı olarak uygulanmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya toplam 118 uzman hekim katıldı. Resüsitasyon sonrası ortalama arter basıncı hedefi çoğunlukla (%91.5) 65-75 mmHg olup, en sık tercih edilen inotrop noradrenalin (%81.2) olarak belirlendi. Katılımcıların % 52.1’sinin hedefe yönelik sıcaklık tedavisi uyguladığı ve bunun 24 saat devam ettiği belirlendi. Nöroprognostik değerlendirmenin genellikle 24 saat sonra yapıldığı (% 45.6), sıklıkla Glaskow Koma Skalası (% 96.6), pupiller ve korneal refleksler (% 92.2) ve bilgisayarlı beyin tomografi (% 60.3) kullanıldığı tespit edildi. Bununla birlikte biyobelirteçlerin ve nörofizyolojik yöntemlerin daha nadir kullanıldığı görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma ile resüsitasyon sonrası bakımda hastane şartlarına göre uygulamalarda farklılıklar olduğu ama hekimlerin genel olarak uluslararası kılavuza uyduğu belirlendi. Aynı zamanda uluslararası kılavuza ilaveten ülkemiz şartlarına uygun ulusal kılavuzların da gerekli olduğu ve standart uygulamalar için eğitimlere ihtiyaç olduğu tespit edildi.
Corresponding Author: Sibel Özcan, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |