Amaç: Yardımcı üreme teknikleri (YÜT) ile tedavi edilecek iyi prognozlu hastaların antagonist sikluslarında peri-implantasyon döneminde prednizolon kullanımının etkisinin araştırılması.
Materyal ve Metodlar: Ocak 2010 ile Haziran 2013 arasında GnRH antagonist protoklü ile tedavi edilen infertil hastalar dahil edilmiştir. A grubundaki hastalar (n=196) prednizolon kullanmamıştır. B gubundaki (n=397) ve C grubundaki (n=371) hastalar embriyo transferini takiben sırasıyla 4 gün ve 12 gün 5 mg oral prednizolon kullanmıştır. Ana sonuç parametresi canlı doğum oranıdır.
Sonuçlar: Grupların yaş ortalamaları sırasıyla 30.1±4.6, 31.5±4.5, ve 30.9±4.7 yıldı (P=0.163). Siklus özellikleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Düşük oranları sırasıyla %1.5, %3.5, and %3.2 olarak bulundu (P=0.859). Canlı doğum oranları sırasıyla %28.7, %29.3 ve %32.8 olarak bulundu (P=0.482).
Tartışma: İyi prognozlu hastaların YÜT sikluslarında peri-implantasyon döneminde ampirik prednizolon kullanımının olumlu etkisi yoktur.

Objective: To investigate the impact of peri-implantation prednisolone use and its duration in antagonist co-treated assisted reproductive technology (ART) cycles of good prognosis patients.
Material and methods: Infertile patients treated with GnRH antagonist protocol between January 2010 and June 2013 were included. The patients in Group A (n=196) received no prednisolone. The patients in Groups B (n=397) and C (n=371) received 5 mg oral prednisolone daily, for 4 and 12 days following embryo transfer, respectively. The main outcome parameter was live birth rate.
Results: The ages of the groups were 30.1±4.6, 31.5±4.5, and 30.9±4.7 years, respectively (P=0.163). There was no statistically significant difference between the groups regarding cycle characteristics. Implantation rates were 20.7%, 24.6%, and 23.8%, respectively (P=0.163). Miscarriage rates were 1.5%, 3.5%, and 3.2%, respectively (P=0.859). Live birth rates were 28.7%, 29.3%, and 32.8%, respectively (P=0.482).
Conclusion: Empirical prednisolone administration during the peri-implantation period does not seem to have beneficial effects in ART cycles of good prognosis patients.

IVF tedavisindeki hastalarda gonadotropin uyarısının amacıçoğul gebelik ve OHSS yi önlerken çok sayıda yumurta elde etmektir. Uyarıya yumurtalık yanıtı çok zayıf yanıttan çok aşırı uyarılmaya kadar değişebilmektedir ki bu durum folikül sayısına ve verilen ilacın dozuna bağlıdır.Bununla birlikte normo-hiperresponder bazı kadınlarda folikül gelişimi yavaşlamakta veya durmaktadır.Günlük olarak yakın folikül takibi veya gonadotropin doz artırılması foliküllerdeki arresti değiştirmemektedir.Bu klinik durumun iki ucu vardır;ilki siklus iptalidir ve hem hasta hem de IVF ekibi için istenmeyen psikolojik sonuçları olmaktadır,ikincisi ise IVF siklusunu uzatmaktır.Bu tür durumlar için IVM değerli bir seçenek olabilir.Uyarılmış IVF siklusları,siklus iptalı kıyısında olan hastalardan detalı yazılı onam alındıktan sonra kurtarma IVM procedürüne dönüştürülmüştür.
Burada 13IVM siklusu ve klinik sonuçları sunulmuştur.Elde edilen veriler temelinde,iptalin eşiğinde olan foliküler arrest gelişmiş uyarılmış siklusları kurtarma IVM prosedürüne dönüştürlebilir ve kabul edilebilir gebelik sonuçları vardır.

The purpose of gonadotropin stimulation in patients undergoing IVF is to retrieve multiple oocytes by avoiding multifetal gestation and ovarian hyperstimulation syndrome(OHSS).The ovarian response to stimulation ranges from poor response to OHSS which is related to the follicular number and the dose of the gonadotropins used.However in some cycles of normo-hyperresponder women,follicular development decelerates or ceases.Close follow up in a daily manner and increasing the dose of gonadotropins did not change the follicular arrest.This clinical situation has two edges;one is cycle cancellation which has undesired psychological outcomes for women and the IVF team and second one is the prolongation of the IVF cycle. For such circumstances,in vitro oocyte maturation(IVM) may be a valuable option.Stimulated IVF cycles were converted to IVM as a rescue IVM procedure following detailed informed consent of the women at the edge of cycle cancellation.
Here is presented 13 IVM cycles and their clinical outcomes.Based on the datas obtained,ıt can be concluded that gonadotropin stimulated cycles with follicular arrest at the edge of cancellation can be shifted to rescue IVM procedure with reasonable clinical outcomes.

Amaç: Polikistik over sendromu (PKOS), kardiyovasküler hastalıkla ilişkili olan metabolik sendromun erken bulgusu olarak düşünülmektedir. Signal peptide-CUB (complement C1r/C1s, Uegf, and Bmp1)-EGF(epidermal growth factor) domain-containing protein 1 (SCUBE1) vasküler biyolojide önemli rol oynayan ve kardiyovasküler olaylarla yakından ilişkili olan bir trombosit aktivasyon belirtecidir. Bu çalışmada, normal kilo ve glukoz toleransı olan PKOS’lu kadınlarda SCUBE1 düzeyleri ve bu düzeylerin hormonal ve metabolik özellikler arasındaki olası ilişkinin değerlendirmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya normal kiloya sahip ( vücut kitle indeksi [VKİ]< 25 kg/m2), Rotterdam kriterlerine göre PKOS tanısı konulan 90 hasta ile yaş ve VKİ eşleştirilmiş klinik ve biyokimyasal hiperandrojenizm bulgusu olmayan 100 kontrol hastası dahil edildi. Tüm olgulara 2 saatlik 75 gr oral glukoz tolerans testi uygulandı ve sadece normal glukoz toleransı olan olgular çalışmaya dahil edildi. Hormonal ve metabolik parametreler, serum SCUBE1 düzeyleri değerlendirildi.

Bulgular: SCUBE1 seviyeleri, PKOS'lu kadınlarda kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı (5.9 ± 3.9'a karşı 4.2 ± 1.4 ng / mL, p = 0.022). Kontrol veya PKOS grubunda SCUBE1 seviyesi ile klinik veya biyokimyasal parametreler arasında ilişki bulunmadı.

Sonuç: PKOS'lu kadınlarda SCUBE1 seviyeleri, sağlıklı kontrol grubundakilere göre daha yüksektir; bu nedenle, bu protein yaşamın ileri döneminde gelişebilecek kardiyovasküler hastalıkların erken biyobelirteci olabilir.

Objective: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is thought to represent an early manifestation of metabolic syndrome, which is associated with cardiovascular disease. Signal peptide-CUB (complement C1r/C1s, Uegf, and Bmp1)-EGF(epidermal growth factor) domain-containing protein 1 (SCUBE1) is a platelet activation marker that plays important roles in vascular biology and has been closely linked to cardiovascular events. In the present study, we investigated SCUBE1 levels in lean glucose-tolerant women with PCOS and assessed the possible association between SCUBE1 levels and hormonal and metabolic features of women with PCOS.

Materials and Methods: The study population consisted of 90 lean (body mass index [BMI] < 25 kg/m2) women diagnosed with PCOS using the Rotterdam criteria and 100 age- and BMI-matched healthy controls with no clinical or biochemical feature of hyperandrogenism. Glucose tolerance was evaluated in all subjects before recruitment using the 2-h 75 g oral glucose tolerance test, and only those exhibiting normal glucose tolerance were enrolled.. Hormonal and metabolic parameters, and serum SCUBE1 levels were evaluated.

Results: Circulating SCUBE1 levels were significantly higher in women with PCOS than in controls (5.9 ± 3.9 vs. 4.2 ± 1.4 ng/mL, p = 0.022). No association between SCUBE1 level and clinical or biochemical parameters was found in the control or PCOS group.

Conclusion: SCUBE1 levels are elevated in women with PCOS compared with those in healthy controls; thus, this protein may be an early biomarker of cardiovascular disease later in life.

Amaç
Benign ve malign adneksiyel kitlelerin ayrımında YKL-40 kullanımını araştırmak ve YKL-40’ın seröz epitelyal over kanserinde (EOK) primer sitoredüksiyon sonrası rezidual tümörü ve platin sensitivitesini öngörmedeki etkinliğini değerlendirmek.
Gereç ve Yöntemler
Ocak 2015 – Aralık 2017 arasındaki üç yıl boyunca, adneksiyel kitle nedeniyle opere olan, ardışık olmayan 100 hasta (60 malign, 40 benign) çalışmaya dahil edildi. Preoperatif dönemde, serum örnekleri YKL-40 analizi için toplandı.
Bulgular
YKL-40 (alıcı işlem karakteristikleri (AİK)-eğri altında kalan alan (EAKA)=0.83), EOK’ni CA-125’e (AİK-EAKA=0.75) göre anlamlı olarak daha iyi predikte etmektedir. YKL-40 için 47.7 ng/mL eşik değeri kullanıldığında, %80 sensitivite ve %70 spesifisite sağlanmaktadır. Yüksek serum YKL-40 değerleri, ileri evre, ileri derece, primer sitoredüksiyon sonrası rezidual tümör ve rekürens ile ilişkiliiydi. Platin sensitif hastalarda, platin dirençli ve platin refrakter hastalara göre anlamlı olarak yükselmiş YKL-40 seviyeleri mevcuttu.
Sonuç
Çalışmamızdan elde edilen bulgular, malign ve benign over tümörlerinin ayrımında serum YKL-40’ın kullanılmasını desteklemektedir. Seröz EOK’li hastalarda YKL-40 seviyeleri, primer sitoredüksiyon sonrası reizdual hastalığı ve rekürensi predikte edebilir. YKL-40 ile platin sensitivtesi arasındaki ilişkinin anlaşılabilmesi için, gelecek çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objective
To evaluate the utility of YKL-40 in discrimination between benign and malignant adnexal mass and to determine its prognostic value in assessing the residual tumor after primary cytoreduction and platinum sensitivity in serous epithelial ovarian carcinoma (EOC).
Materials and Methods
During the three years from January 2015 to December 2017, a nonconsecutive series of 100 patient (60 malignant, 40 benign) who underwent surgery for an adnexal mass were enrolled in the study. Preoperatively, serum samples were collected for YKL-40 level analysis.
Results
YKL-40 (receiver operator characteristics (ROC)-area under curve (AUC)=0.83) was a significantly better predictor of EOC than CA 125 (ROC-AUC=0.75). Using a cut-off for YKL-40 of 47.7 ng/mL had a sensitivity of 80% and a specificity of 70%. Higher serum YKL-40 levels were associated with advanced stage, higher grade, residual tumor after primary cytoreduction and recurrence. Platinum sensitive patients had significantly elevated levels of YKL-40 compared to platinum resistance or refractory patients.
Conclusions
The results obtained from our study supports using serum YKL-40 for discrimination between malignant and benign ovarian tumors. YKL-40 levels in patients with serous EOC may also predict disease residual disease after primary cytoreduction and recurrence. Further studies are needed to understand the relationship between YKL-40 and platinum sensitivity.

Giriş: Dismorfik uterus ve infertilite arasındaki ilişki hala bilinmemektedir. Dismorfik uterusu ve açıklanamayan infertilite tanısı olan hastalarda ofis histeroskopik metroplastinin üreme üzerine olan sonuçlarını değerlendirdik.
Materyal ve Metod: Bu retrospektif kohort çalışmada, kliniğimizde Ocak 2013-Aralık 2016 tarihleri arasında bipolar ofis histeroskopik metroplasti uygulanan 272 dismorfik uterus ve açıklanamayan infertil hastalar değerlendirilmiştir. Bu hastaların 162 tanesi primer infertil 110 tanesi sekonder infertildir.
Sonuçlar: Primer infertil olan hastalarda hsiteroskopik metroplasti sonrası klinik gebelik oranı %45.68 (74/162), sekonder infertil grupta%55.65 (61/110) olarak bulunmuştur. Her iki grupta metroplasti sonrası canlı doğum oranı %38.9 (63/162) ve %49 (54/110)'dur. Düşük oranı ve özellikle dış gebelik oranı sekonder infertil grupta dramatik olarak azalmıştır (düşük oranı; %84.5(93/110)'dan %9.8 (6/61)' e düşmüş ve ektopik gebelik % 15.5 (17/110)'dan % 1.6 (1/61)'ya düşmüştür) (p=0.01).
Sonuç: Dismorfik uteruslu infertil kadın fertilitesini artırmak için ofis histeroskopi yoluyla opere edilmelidir. Müllerian anomaliler üreme sonuçlarına olumsuz etkileri olmaktadır. Dismorfik uterusun histeroskopik metroplasti ile düzeltilmesi bizim çalışma grubumuzda özellikle atlanmış uterin faktör olarak infertilite problemini de düzeltebilecektir. Ofis histeroskopi bu işlemin non-invaziv alternatifidir.

Introduction: The correlation between dysmorphic uterus and infertility still remains enigmatic. We evaluated the reproductive outcomes of metroplasty via office hysteroscopy in unexplained infertile women with dysmorphic uterus.
Material and Method: In this retrospective cohort study, metroplasty via office hysteroscopy using a bipolar system has been performed to two hundred and seventy-two unexplained infertile women with dysmorphic uterus from January 2013 to January 2016. One hundred sixty-two patients had primary infertility, while 110 had secondary infertility.
Results: The clinical pregnancy rate after metroplasty was 45.68% (74/162) in the primary infertility group and 55.45% (61/110) in the secondary infertility group. The live birth rate (LBR) after metroplasty was 38.9% (63/162) and 49% (54/110) in both groups, respectively. The miscarriage rate and especially ectopic pregnancy rate in the secondary infertility group dramatically dropped [from 84.5% (93/110) to 9.8% (6/61) and from 15.5% (17/110) to 1.6% (1/61), respectively] (p<0.01).
Conclusion: Infertile women with dysmorphic uterus should be operated by hysteroscope to improve reproductive outcomes. Müllerian anomalies can have a detrimental effect on reproductive outcome. Our study demonstrated that office hysteroscopic metroplasty of a dysmorphic uterus might resolve infertility problems, particularly in patients with unexplained infertility with dysmorphic uterus whose uterine factor was ignored. Office hysteroscope is an alternative option in terms of non-invasive procedure.

Postpartum kanama, hayatı tehdit eden, önlenebilir bir durumdur, anne ölümünün önde gelen nedenini oluşturan bir durumdur. Çoğunlukla doğumun üçüncü evresi sırasında ortaya çıkar ve doğumun üçüncü evresinin aktif yönetimi (‘AMTSL’) ortaya çıkmasını engelleyebilir. AMTSL, uterotonik ilaçların hemen fetal doğum üzerine uygulanması, kontrollü kordon traksiyonu ve Dünya Sağlık Örgütü tarafından geliştirilen rahim fundus masajı dahil olmak üzere önerilen bir dizi adımdır. Burada AMTSL için güncel görüş ve protokolleri sunuyoruz.

Postpartum haemorrhage is a potentially life-threatening, albeit preventable, condition that persists as a leading cause of maternal death. It occurs mostly during the third stage of labour, and active management of the third stage of labour (‘AMTSL’) can prevent its occurrence. AMTSL is a recommended series of steps, including the provision of uterotonic drugs immediately upon foetal delivery, controlled cord traction, and massage of the uterine fundus, developed by the World Health Organisation. Here, we present current opinion and protocols for AMTSL.

Amaç: Bu çalışmanın amacı; sağlıklı kadınlara göre G-spot’un varlığını sorgulamak ve cevapların seksüel fonksiyonlar ve genital algı ile ilişkisini belirlemektir.
Gereç ve Yöntemler: Cinsel aktif 18-54 yaş aralığında sağlıklı poliklinik hastalarının; ‘G-spot var mı’ sorusuna verdikleri yanıtlarına göre grup 1 (katılmıyorum, n=90, 29.1%), grup 2 (kararsızım/bilmiyorum, n=61, 19.7%), grup 3 (katılıyorum, n=158, 51.1%) şeklinde üç gruba ayrıldı (n=309). Hastalara FSFI (Kadın cinsel işlev ölçeği) ve FGSIS (Kadın genital algı ölçeği) uygulandı.
Bulgular: Hastaların yarısı G-Spot’un var olduğunu belirtti (51.1%, n=151). Vücut kitle indeksi, parite, evlilik durumu, partner sayısı, seksüel yönelim bakımından G-spot grupları arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p=0.41, p=0.06, p=0.12, p=0.19, p=0.25). Lise ve daha az eğitimi olan katılımcılar daha yüksek oranda G-spot yoktur derken; üniversite ve üzerinde eğitim alan katılımcılarda, G-spot vardır diyenler anlamlı olarak fazlaydı (p≤0.001). Grup 3'teki kadınlarla kıyaslandığında, grup 1'deki kadınlarda FSFI'a göre cinsel işlev bozukluğu sıklığı daha yüksekti (% 67.8,% 45.6, p = 0.002); FSFI orgazm alt grup skoru ve FGSIS toplam skorları grup 3'te grup 1’e kıyasla anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla; p <0.001, p = 0.041).
Sonuç: Sağlıklı yetişkin kadınların yarısı G-spot varlığına inanmaktadır. Bu kadınların cinsel işlev ve genital algı skorları daha fazla bulunmuştur.

Objective: The purpose of this study was to determine the existence of the G-spot from the healthy women’s point of view and to assess the relationship with sexual function and genital perception.
Materials and Methods: The sexually active healthy polyclinic patients between 18 and 54 years of age (n=309) were classified into three groups with Group 1 (Do not agree, n=90, 29.1%), Group 2 (Neutral / Do not know, n=61, 19.7%) and Group 3 (Agree, n=158, 51.1%) with regard to participants’ responses to a question of “Does G-spot exist”. FSFI (Female Sexual Function Index) and FGSIS (Female Genital Self-Image Scale) were administered to the participants.

Results: Half of the patients (51.1%, n=151) indicated that G-spot exists. The groups were statistically homogeneous in terms of BMI, parity, marital status, number of partners and sexual orientation (p=0.41, p=0.06, p=0.12, p=0.19, p=0.25; respectively). Women with an education level of “less than high school” reported for the absence of G-spot significantly more often than others whereas women with an education level of “university and higher” reported for the presence of G-spot more often (p≤0.001). Sexual dysfunction was found to be more frequent in Group 1 when compared to Group 3 (p=0.002, 67.8%, 45.6%). The orgasm subdomain scores of the FSFI and FGSIS total scores were significantly higher in Group 3 than Group 1 (p<0.001, p=0.041).
Conclusion: Half of the healthy adults believe that G-spot exists. Those women showed better scores in sexual functioning and genital perception.

Objective: Prelabour rupture of membranes (PROM) is a common event in obstetrics that has major impact in pregnancy outcome. This condition is linked to a number of pregnancy and birth complications with early onset neonatal infection (EONI) being one of the major threats.
This study was undertaken to determine the rate of neonatal infection in newborn infants with a maternal history of prelabour rupture of membranes and to evaluate the association of risk factors with neonatal infection following PROM.
Material and Methods: A cross-sectional descriptive design was used to analyze a population of 200 pregnant women presenting to the Obstetrics and Gynecology Tertiary Center in Kosova (during 2013-2015) with prelabour rupture of membranes who gave birth to single newborns. Data including demographic characteristics, neonatal outcome, and risk factors for infectious neonatal morbidity were recorded and analyzed.
Results: The study included 200 pregnant women with prelabour rupture of membranes and their newborns (N=200). Participant demographics include: the majority were young, between 20-29 years old (67%), primiparous (67.5%), unemployed (92%), completed secondary level of education (83%) and with middle socioeconomic status (86%).
Overall, 13% of the newborns had an early onset neonatal infection, and sepsis was proven in 5% of cases. Newborns of mothers with risk factors such as preterm <37 weeks PROM, low gestational weight at birth, prolonged rupture of membranes, maternal colonization, and low Apgar Score at birth, had higher rate of infection in comparison with newborns of mother without these risk factors.
Conclusion: The rate of EONI in pregnancies complicated with PROM continues to be a global challenge in Perinatology and as this study reports, also a major challenge for Kosova. Future research, revision and improvement on prenatal care utilization and practices, timing of delivery, medical treatment, and prophylactic use of antibiotics in PROM are needed to reduce rates.

İndometazin preterm eylem durumunda sıklıkla kullanılan bir ilaçtır. Literatürde indometazin ve duktus arteriozus konstriksiyonu ile ilgili olgular rapor edilmişse de ikizden ikize transfüzyon sendromu ile ilişkisini vurgulayan bir çalışma yoktur. Hastanemize ikizden ikize transfüzyon sendromu tanısı ile iki olgu refere edilmiştir ve bu olgulara plasental lazer cerrahisi uygulanmıştır. Cerrahi sonrası uterin kontraksiyonları engellemek amacıyla indometazin tedavisi verilmiştir ve 20 ve 24. gebelik haftasında olan bu olgularda duktus konstriksiyonu gelişmiştir. Tedavi kesildikten sonra klinik tablo kendiliğinden düzelmiştir. Komplike olan monokoryonik ikiz gebeliklerde indometazinin duktus arteriozus üzerindeki konstriktor etkisi tek doz sonrası bile 20. gebelik haftası gibi erken bir gebelik haftasında gözlenebilir. İndometazinin duktus üzerine olan etkisi gebelik haftasından bağımsız olduğundan komplike monokoryonik ikiz gebeliklerde indometazin dikkatli kullanılmalıdır.

Indomethacin is a commonly used medication against preterm delivery. Several reports of fetal ductal constriction have been described after indomethacin use in the literature;however, there are no previously documented reports describing an association between twin to twin transfusion syndrome and constrictor effect of indomethacin on ductus arteriosus. Two patients were referred to our department for twin to twin transfusion syndrome and patients underwent placental laser surgery. Constriction of ductus arteriosus occurred as early as 20 and 24 weeks of gestation following maternal use of indomethacin after laser surgery. Spontaneous amelioration was observed after discontinuation of drug. Constrictor effect of indomethacin on ductus arteriosus can be observed even after a single dose and as early as 20 weeks of gestation in complicated monochorionic twin pregnancies. We emphasize meticulous use of indomethacin in complicated monochorionic twin pregnancies since constrictive effect seems to be independent from the gestational age.

Giriş: Postpartum kanama nedeni ile peripartum histerektomi yapılan ancak kanama kontrolü sağlanamayan hastalarda daha etkili bir abdominal packing yöntemi tariflemek.
Yöntem: Zeynep Kamil Araştırma ve Eğitim Hastanesinde Ocak 2016-Eylül 2017 tarihleri arasında doğum sonu kanama nedeniyle tekrarlayan cerrahi girişim uygulanan 6 pelvik kanamalı olguyu retrospektif, gözlemsel ve tanımlayıcı olarak inceledik.
Bulgular: Postpartum kanama nedeniyle kliniğimize refere edilen ve peripartum histerektomi ve hipogastrik arter ligasyonu yapılan; ancak kanama kontrolü sağlanamayan beş olgu ile plasenta perkreata rüptürü nedeniyle hipovolemik şokta olan ve acil histerektomi ve ve hipogastrik arter ligasyonu yapılan bir olgunun intraabdominal masif kanamalarını kontrol etmek için Karateke usulü packing yapıldı.Tüm hastalarda kanama kontrolü sağlandı.Yönteme bağlı komplikasyon gelişmedi.
Sonuç: Sonuç olarak Postpartum kanama nedeniyle peripartum histerektomi yapılan ve sonrasında hayatı tehdit eden diffüz kanamalarda Karateke packing yöntemi uygulanması oldukça kolay, klasik abdominal packing’ ten daha etkili, komplikasyonu az ve herşeyden önemlisi hayat kurtaran bir yöntemdir.

Objective: To describe a more effective abdominal packing method in patients with disseminated intravascular coagulation following peripartum hysterectomy due to postpartum hemorrhage.
Methods: The present retrospective and descriptive study was conducted to document six cases with refractory pelvic bleeding who underwent a repeated surgery for postpartum hemorrhage between January 2016 and December 2017 at Zeynep Kamil Research and Training Hospital.
Results: Karateke packing method was performed to control intra-abdominal massive hemorrhages of five cases who were referred to our clinic due to PPH and undergoing a peripartum hysterectomy and hypogastric artery ligation but hemostasis could not be provided, and a case of hypovolemic shock due to placenta percreta rupture and undergoing an emergency hysterectomy and hypogastric artery ligation. Hemostasis was provided in all of the patients. No method-related complication developed.
Conclusion: In conclusion, Karateke packing method is a method which is very easy to perform, more effective than classical abdominal packing technique, with a low complication rate and most importantly life-saving in patients undergoing a peripartum hysterectomy due to PPH and thereafter experiencing diffuse hemorrhages.

Amaç: Hemoglobin seviyeleri ve gebelik sonuçları arasındaki ilişki halen çelişkili bir konudur. Hem yüksek hem de düşük hemoglobin seviyelerinde artan olumsuz gebelik sonuçları olduğuna dair kanıtlar bulunmaktadır. Bu çalışmada, Türk popülasyonunda ilk trimester hemoglobin seviyesi ve gebelik sonuçları ilişkisi değerlendirilmiştir.
Gereç ve Yöntemler: Bu retrospektif çalışmaya gebelik takipleri ve doğumu kliniğimizde gerçekleştirilen 1306 hasta dahil edildi. Hastalar hemoglobin<11 g/dl (n=490), 11≤ hemoglobin<13 g/dl (n=673) ve hemoglobin≥13 g/dl (n=143) olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Hemoglobin<11 g/dl grubu da kendi içinde hemoglobin≤9 g/dl (n=64) ve hemoglobin>9 g/dl (n=426) olmak üzere 2 alt gruba ayrıldı. Demografik özellikler, ilk trimester hemoglobin seviyeleri, doğum haftası, şekli ve kilosu, Apgar skorları ve gebelik sonuçları kaydedilerek gruplar arasında karşılaştırıldı.
Bulgular: Gebeliğin indüklediği hipertansiyon, preterm doğum, yenidoğan yoğun bakım ünitesi ihtiyacı, doğum kilosu, doğum haftası, Apgar skorları ve postpartum kanama sıklığı üç grup arasında anlamlı olarak farklı idi. İkili grup karşılaştırmasında, doğum haftası, doğum ağırlığı ve 1. dakika Apgar skorları 11≤Hemoglobin<13 g/dl grubunda daha yüksek iken, gebeliğin indüklediği hipertansiyon Hemoglobin≥13 g/dl grubunda diğer gruplardan daha sıktı. Ayrıca, preterm doğum Hemoglobin≥13 g/dl grubunda en yüksek (26.6%); 11≤ Hemoglobin<13 g/dl grubunda en düşük (7.3%) oranda saptandı. Yenidoğan yoğun bakım ünitesi ihtiyacı hem Hemoglobin<11 g/dl hem de Hemoglobin≥13 g/dl grubunda daha yüksekti. Postpartum kanama, Hemoglobin<11 g/dl grubunda diğer gruplara oranla daha sıktı. Ayrıca, gebeliğin indüklediği hipertansiyon Hemoglobin≤9 g/dl alt grubunda daha sık olarak gözlendi (p=0.012).
Sonuç: Sonuç olarak, hem düşük hem de yüksek hemoglobin seviyeleri olumsuz gebelik sonuçlarıyla ilişkilidir. Bu nedenle, maternal ve fetal iyilik halinin sağlanması için gebelikte hemoglobin seviyelerinin izlenmesi gerektiği kanaatindeyiz.

Objective: The relationship between hemoglobin levels and pregnancy outcomes is still a challenging issue. There is a supported opinion about the increased adverse pregnancy outcomes both with low and high hemoglobin levels. In this study, we aimed to evaluate this association for the first trimester hemoglobin levels in Turkish population.
Material and Methods: In this retrospective study, 1306 women who were followed-up during their pregnancy and gave birth in our clinic were enrolled. Patients were divided into three groups: hemoglobin<11 g/dl (n=490), 11≤ hemoglobin<13 g/dl (n=673) and hemoglobin ≥13 g/dl (n=143). Hemoglobin <11 g/dl group was classified into two subgroups as hemoglobin≤9 g/dl (n=64) and hemoglobin>9 g/dl (n=426). Demographic characteristics, first trimester hemoglobin levels, gestational age at delivery and mode, birth weight, Apgar scores and pregnancy outcomes were recorded and compared between groups.
Results: Pregnancy induced hypertension, preterm birth, neonatal intensive care unit admission, birth weight, gestational age at delivery, Apgar scores and postpartum hemorrhage were significantly different between three groups. In pairwise comparison; gestational age at delivery, birth weight and first minute Apgar scores were higher in 11≤ Hemoglobin <13 g/dl group while pregnancy induced hypertension was more common in Hemoglobin≥13 g/dl group as compared to others. Moreover, preterm delivery rate was highest in Hemoglobin≥13 g/dl (26.6%) and it was lowest (7.3%) in 11≤ Hemoglobin<13 g/dl group. Neonatal intensive care unit admission rate was higher both in Hemoglobin<11 g/dl and Hemoglobin≥13 g/dl group. Postpartum hemorrhage was more common in Hemoglobin<11 g/dl group as compared to other groups. Furthermore, pregnancy induced hypertension was common in Hemoglobin≤9 g/dl subgroup (p=0.012).
Conclusion: In conclusion, both low and high hemoglobin levels are related with adverse pregnancy outcomes. We suggest that hemoglobin levels must be screened during pregnancy to provide maternal and fetal well-being.

Primitif nöroektodermal tümörler yüksek dereceli malign kanserlerdir. Kadın genital sisteminde nadir görülür. Ewing tümörleri, genital sistemde nadir görüldüğü için, tedavi, yönetim ve takip periyodu iyi tanımlanmamıştır. Debulking cerrahi bütün vakaların tedavisinde temeldir, cerrahi sonrası hastalar kemoterapi ve/veya radyoterapi alabilirler. Hastalığın derecesi ve sağkalım arasında ilişki vardır. Bu yazıda, ovaryan primitif nöroektodermal tümör vakası sunup, literatürdeki diğer vakaları da kapsayan bir derleme hazırladık.

The primitive neuroectodermal tumors are high grade malignant neoplasms. These are uncommon entities for female genital tract. Because of the rarity of the Ewing’s tumors on the genital tract; treatment, management and follow-up period are not well-defined. Surgical debulking was the mainstay of the treatment in all cases. After debulking surgery, patients received chemotherapy and/or radiotherapy. There was a relation between disease stage and survival. Herein we present the case of an ovarian primitive neuroectodermal tumor with review of previously reported cases.

Jelatin-trombin matriks (GTM), hemostaz elde etmek için hem mekanik hem de aktif mekanizmaları kullanan, sığır kaynaklı jelatin matriks ve insandan türetilmiş trombin içeren hemostatik bir yalıtkandır. 1999 yılında Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) tarafından onaylanmıştır. GTM birçok cerrahi uzmanlık alanları tarafından kullanılmıştır, ancak obstetrik ve jinekolojide muhtemelen GTM’den yeterince faydalanılmamaktadır. Laparoskopik endometrioma eksizyonu ve myomektomi sırasında kullanımı konusunda sınırlı sayıda çalışma yapılmıştır. Üreme çağındaki kadınlarda over rezervine elektrokoterden daha az zararlı olma olasılığı nedeniyle endometrioma eksizyonunda yararlı olabilir ancak bu sonucun doğrulanması gerekir. Myomektomide GTM kullanımı üzerine yapılan tek çalışmada, 50 kadın GTM ve kontrol grupları olarak randomize edilmiş ve GTM grubunda kan kaybının azaldığı ve hastanede kalış süresini kısaldığı gösterilmiştir. Jinekolojik onkolojide, bir kohort çalışmasında lenfosel vakalarını azalttığı görülmüştür. GTM, sezaryen skarından kaynaklanan kontrol edilemeyen kanamalar, plasental yatak kanamaları, ektopik gebelik, rektovajinal hematom ve vajinal venöz pleksuslardan kanama olan obstetrik olgularda başarılı bir şekilde kullanılmıştır. Viral bulaşma riski, GTM ile ilgili büyük bir sorun teşkil etmektedir, ancak bugüne kadar GTM kullanımı ile hastalık bulaşı konusunda herhangi bir vaka bildirilmemiştir. Ölümcül ya da morbiditesi yüksek tromboembolizm ve ince bağırsak tıkanıklığı gibi nadir fakat ciddi yan etkiler ve komplikasyonlar bildirilmiştir. GTM çoğunlukla güvenli bir ürün olmasına rağmen komplikasyon ve risklerden arınmış değildir. Sonuç olarak, GTM'nin rutin kullanımı, güvenlik, maliyet ve kullanılabilirliği ile ilgili endişelerden dolayı önerilemese de, dikiş ve elektrokoterizasyon gibi geleneksel hemostatik yöntemler başarısız olduğunda ya da uygun olmadığında yararlı olabilir.

Gelatin–thrombin matrix (GTM) is a hemostatic sealant consisting of bovine-derived gelatin matrix and human-derived thrombin, combining both mechanical and active mechanisms to achieve hemostasis. It was approved by the Food and Drug Administration (FDA) in 1999. GTM has been used by several surgical specialties, however, it is a possibly under-utilized tool in obstetrics and gynecology. A limited number of studies have been performed on its use during laparoscopic endometrioma excision and myomectomy. It may prove useful in endometrioma excision in reproductive aged women, since it is likely to harm ovarian reserve less than electrocautery, however this conclusion needs to be validated. The only study on GTM use in myomectomy randomized 50 women into GTM and control groups, and showed decreased blood loss and shorter hospital stays in the GTM group. In gynecologic oncology, it was successfully used to reduce lymphocele cases in a cohort study. GTM has been used successfully in obstetrics in a handful of cases of uncontrolled bleeding from caesarean scar, placental site, ectopic pregnancy, rectovaginal haematoma, and venous plexus over the vaginal vault after emergency postpartum hysterectomy. Risk of viral transmission is a major concern about GTM, yet there are no reports on disease transmission by GTM use to date. Rare but serious side effects and complications have been reported such as fatal or nearly-fatal thromboembolism and small bowel obstruction. While GTM is mostly a safe product, it is still not free of complications and risks. In conclusion, although routine use of GTM cannot be recommended due to concerns about its safety, cost, and availability, it may prove useful when conventional hemostatic methods such as suturing and electrocauterization fail or are not appropriate.