Objektif. İntrauterin fetal gelişme kısıtlılığı olgularında, neonatal trombositopeniyi öngörmede umbilikal arter Dopplerinin niceliksel ve niteliksel olarak kullanımını karşılaştırmak
Planlama. Retrospektif çalışma
Ortam. Hastane
Hastalar. 2002-2004 tarihleri arasında doğum yapmış, fetal anatomisi normal, tahmini fetal ağırlığı 3 persentil altında öngörülen, umbilikal arter pulsatilite indeksi ölçümü 2 standart sapmanın üstünde, canlı doğan, neonatal kan sonuçları mevcut gebeler
Girişim. Yok
Değerlendirme parametreleri. Neonatal trombositopeni
Sonuç. Umbilikal arter diastol sonu akımı kaybı yada ters akım varlığının neonatal trombositopeniyi öngörme sensitivitesi %90, yanlış pozitiflik oranı % 27,3 olarak hesaplandı (eğri altında kalan alan 0,817 %95 [güven aralığı {CI} 0,736-0,882], p<0,001), Umbilikal arter Doppler akım hızı niceliksel olarak kullanıldığında, PI’nin 1,53 eşik değeri için sensivite %100 yanlış pozitiflik oranı % 36,4 hesaplandı (eğri altında kalan alan 0,898 [%95 CI 0,83-0,95 p<0,001]). Eğri altında kalan alan her iki yöntemde de benzer bulundu (p=0,198).
Yorum. Neonatal trombositpeniyi öngörmede Umbilikal arter Doppler akım hızının niceliksel kullanımının niteliksel kullanımına üstünlüğü yoktur.

Objective. To compare quantitative and qualitative doppler analysis of umbilical artery for prediction of neonatal thrombocytopenia in fetuses with intrauterine growth restriction.
Design. Retrospective analysis
Setting. Hospital
Patients. Between 2002-2004, all pregnant women with normal fetal anatomy, estimated fetal weight below 3rd percentile, umbilical artery pulsatility index > 2 SD, live fetus and neonatal blood results available
Interventions. None
Main outcome measures. Neonatal thrombocytopenia
Results. Umbilical artery absent or reversed end diastolic flow pattern has a sensitivity of %90 and a false positive ratio of % 27.3 for prediction neonatal thrombocytopenia (area under curve.817 %95 [CI.736-.882], p<.001). With a cutoff umbilical artery PI greater than 1.53 as a predictor of neonatal thrombocytopenia, sensitivity and false positive ratio were %100 and % 36.4 respectively (.898 [%95 CI.83-.95] p<.001). Area under curve in ROC analysis were similar in both test (p=.198).
Conclusions. Quantitative analysis of umbilical artery flow pattern does not improve prediction of neonatal thrombocytopenia compared qualitative analysis of umbilical artery flow pattern.

Abstract | Full Text PDF

Objektif. Fetal ağırlık ile umbilikal arter pulsatilite indeksi (UA PI), orta serebral arter pulsatilite indeksi (middle cerebral artery pulsatility index [MCA PI]) ve serebroplasental doppler oranı (cerebroplacental doppler ratio [CPR]) arasındaki ilişkiyi araştırmak.
Planlama. Retrospektif
Ortam. Hastane
Hastalar. Gebelik yaşları 38-42 haftalar arasında, UA-PI, MCA PI, CPR ölçümleri ve doğumda fetal ağırlık verileri olan olan toplam 92 gebe
Girişim.Yok
Değerlendirme parametreleri. UA-PI, MCA PI ve CPR ölçümleri gebelik haftasına göre ortancanın katları (multiple of the median [MoM]) olarak ifade edildi. Fetal ağırlık için 4000 gr ve üstü eşik değer seçilerek UA-PI, MCA PI ve CPR MoM ölçümlerinin fetal ağırlığı öngören eşik değerleri için receiver–operating characteristics (ROC) eğrileri çizilerek eğrinin altında kalan alan hesaplandı.
Sonuç. Fetal ağırlığı 4000 gr ve üstü olan 25 (%27.2) bebek mevcuttu. Fetal ağırlığı saptamada hiçbir doppler indeksi için çizilen ROC eğrisinin altında kalan alan istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Doppler indeksleri ve fetal ağırlık arasında bir bağıntı mevcut değildi.
YORUM: UA-PI, MCA PI ve CPR doppler ölçümleri kullanılarak ve fetal ağırlığı 4000 gr ve üstündeki bebekler saptanamamaktadır.

OBJECTIVE: To explore the relationship between umbilical artery pulsatility index (UA PI), middle cerebral artery pulsatility index (MCA PI), cerebroplacental doppler ratio (CPR) and fetal weight at birth.
Design: Retrospective analysis
Setting: Hospital
Patients: A total of 92 pregnant women at the 38th-42nd gestational weeks, whose UA PI, MCA PI, CPR were assessed and newborns’ birth weight measurements were available.
Interventions: None
Main outcome measures: The UA-PI, MCA PI and CPR values were expressed as multiple of the median (MoM) for gestation. Then, receiver–operating characteristics (ROC) curves were used to assess prediction of fetal weight equal or greater than 4000 g using MoM values of UA PI, MCA PI and CPR.
RESULTS: There were 25 (27.2%) fetuses with weight equal or greater than 4000 g at birth. There was no correlation between doppler indices and birth weight. Area under curves on ROC curves, obtained by plotting sensitivity against false positive rate for detection of birth weight equal or greater than 4000 g, were not statistically significant for any of doppler indices
CONCLUSION: There was no clinically relevant correlation between fetal weight and doppler indices.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Klasik literatür bilgilerine göre elektif sezaryen doğumlarda solunum sıkıntısı riski vajinal yolla doğumlara göre daha fazladır. Çalışmamızda gestasyon haftası 37 ve üzerinde doğan terme yakın ve term bebeklerde solunum sıkıntısı gelişme sıklığını
araştırarak, solunum morbiditesinin doğum şekli, zamanı ve cinsiyetle olan bağlantısını irdeledik.
YÖNTEM: VKV Amerikan Hastanesi'nde 1998-2005 yılları arasında > 37 gestasyon haftasında doğan tüm bebeklerin doğum şekli, cinsiyetleri kaydedildi. Hastanemizde doğan ve ağır solunum sıkıntısı gelişmiş tüm > 37 hafta bebeklerin kayıtlarına ise bebek yoğun bakım veritabanından erişildi.
SONUÇ: 8 yıllık dönemde toplam 7344 bebeğin 1101'i vajinal (%15), 6243'ü (%85) sezaryen ile dünyaya geldi. Kız bebek sayısı 3613 (%49) erkek bebek sayısı 3731 (%51) bulundu. Toplam solunum sıkıntısı 72 (% 0.9) bebekte görülmüş, bunların 5'i vaginal (%0.4), 67'si sezaryenle doğmuştu (%0.9) (p=0.054).Bu bebeklerin 61'inde yenidoğanın geçici taşipnesi (YGT) (%0.8) ve 11'inde (%0.1) respiratuar distres sendromu (RDS) görüldü. YGT görülen 61 bebeğin 5'i vaginal yolla, 56'sı sezaryenle doğmuştu (p=0.13). RDS görülen 11 bebeğin tamamının sezaryenle doğduğu saptandı.RDS olanların % 63'ü (7/11) (p=0.39), YGT olanların % 83 'ü (51/61) erkekti (p=0.0001). Solunum sıkıntısı (RDS+YGT) gelişen tüm bebeklerin % 80'i erkek olarak belirlendi. RDS'li 11 bebeğin 4'ü (%36) 37. haftada, 7'si 38 hafta ve üzerinde doğmuştu. YGT'li 61 bebeğin 17'si 37. haftada (%27), 44'ü 38 hafta ve üzerinde doğmuştu.
YORUM: Bu çalışmada hastanemizde terme yakın ve term doğan bebeklerde,literatürde belirtilen %1 oranıyla uyumlu olarak, %0.9 oranında solunum sıkıntısı geliştiği belirlendi. Klasik bilginin aksine, vajinal ve sezaryen doğumlar arasında solunum sıkıntısı gelişimi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı, ancak erkek cinsiyette solunum sıkıntısının daha yüksek oranda görüldüğü saptandı.

OBJECTIVE: According to the classical knowledge risk of respiratory distress more often in neonates who were born by ceserean delivery. The purpose of this study was to determine whether respiratory distres is associated with ceserean delivery, gestation week and sex of neonate. Study Design: We noted delivery type, gestational age and sex of all newborn's who were delivered after 37 gestation weeks and born in VKV Amerikan Hospital between years 1998-2005. We reached the data of babies who developed respiratory distress from NICU database. RESULTS: In this 8 years period 1101 vajinal delivery (15%),6243 ceserean delivery (85%) were occured of total 7344 babies. Sex of babies were 3613 female (%49), 3731 male (51%). 72 of babies developed respiratory distres (0.9%), 5 of them were delivered vajinal (0.4%) 67 were delivered by ceserean (0.9%) (p=0.054). 61 of these babies developed transient tachypnea of the newborn (TTN) (0.8%) and 11 developed respiratory distress syndrome(RDS) (0.1%). 5 babies were delivered vaginally, 56 babies were delivered by ceserean of 61who developed TTN ( p=0.13). All 11 babies were delivered by ceserean who were developed RDS. 63% of RDS (7/11) were male (p=0.39). 83% of TTN (51/61) were male (p=0.0001). Who developed respiratory distress (TTN+RDS) were male 80%. 4 of 11 babies with RDS were born at 37th gestational week (36%), 7 were born 38 and after 38 gestational weeks. 17 of 61 babies with TTN were born at 37th gestational week (27%) 44 were born 38 and after gestational weeks. CONCLUSIONS: In this study we found respiratory distress ratio %0.9 as known 1% in classical literature knowledge. But contrary to classical knowledge there were no statistically differences between vaginal and ceserean deliveries for developing respiratory distress. But in male newborns respiratory distress ratio was higher than females.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Adölesan kızların cinsel bilgi ve gereksinim durumlarını saptamak ve bu yaş grubuna verilmesi planlanan cinsel eğitim programları için veri oluşturulması amaçlanmıştır.

Planlama: Anket çalışması

Ortam ve katılımcılar: Araştırmaya, Ankara’da bulunan 9 no’lu “Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planması Eğitim Merkezi”ne 01.01.2005 ve 01.02.2005 tarihleri arasında herhangi bir nedenle başvuran “Dünya Sağlık Örgütü”nün adölesan yaş grubu olarak tanımladığı 10-19 yaş grubu arası 128 kız dahil edilmiştir.

MATERYAL-METOD: Araştırmada katılımcıların sosyodemografik özellikleri, cinsel konularla ilgili bilgi ve bilgi gereksinim durumlarını saptamaya yönelik sorulardan oluşan bir anket formu kullanılmıştır.

BULGULAR: Katılımcıların 85’i (%66.4) cinsel konularla ilgili bilgi vermeye yönelik bir eğitim almadığını belirtmişlerdir. Bilgi aldıklarını belirten adölesanlardan %34.7’si aldığı bilgiyi yeterli bulmazken, %16.5’i yeterli, %24.0’ü ise kısmen yeterli bulmaktadır.

SONUÇ: Bu çalışma, adölesanların cinsellik konusunda eğitilmelerinin gerekli olduğunu göstermekte ve böyle bir eğitimin içermesi gereken temel konuları vurgulamaktadır.

OBJECTIVE: To evaluate adolescent girls’ requirement of knowledge on sexuality and to form data for training programs that will be designed to educate adolescents aout sexuality

Design: Questionnaire study

Setting and participants: 128 adolescent girls between 10 and 19 years old, as defined by World Health Organization, who applied to “Mother – Child Health Care and Family Planning Center, number 9” in Ankara for any reason between 01.01.2005 and 01.02.2005 were enrolled in this study.

Materials-METHODS: Participants were applied a questionnaire including questions about their demographic properties, their level of knowledge on sexuality and their requirement of knowledge on sexuality.

RESULTS: 85 adolescents (66.4%) declared they did not have any educational programs on sexuality. Of those who had an educational program on sexuality, 34.7% found it inadequate, 16.5% found it adequate and 24.0% found it partially adequate.

CONCLUSION: This study demonstrates that adolescents require educational programs on sexuality and points to important topics that should be covered by such a program.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalışmada ovaryan endometriomalar ve endometriozisle ilişkili oldukları bilinen overin endometrioid ve berrak hücreli karsinomlarının Fas protein ekspresyonu yönünden immünohistokimyasal yöntemle karşılaştırılmasını amaçladık. Çalışmaya ovaryan endometriyozis (n = 22), overin endometrioid adenokarsinomu (n = 12) ve overin berrak hücreli karsinomu (n = 8) tanısı alan toplam 42 olgu dahil edilmiştir. Her üç grubu epitelyal Fas ekspresyonu açısından kıyasladığımızda endometriyomalı olguların her iki tipteki over karsinomlu olgulara göre istatistiksel olarak daha fazla Fas proteini eksprese ettiklerini gösterdik (P < 0.001). Sonuç olarak endometriomalara kıyasla endometriozisle ilişkili over tümörlerinde apoptozis mekanizmalarının daha da bozulmuş olabileceği ve endometriozisin malign transformasyonuna azalmış Fas proteininin de katkıda bulunabileceği ileri sürülebilir.

In this study we aimed to investigate the expression of Fas protein by immunohistochemistry between ovarian endometriomas and endometriosis related ovarian tumors, endometrioid and clear cell carsinomas. Ovarian endometriosis (n = 22), ovarian endometrioid adenocarsinomas (n = 12) and ovarian clear cell carsinomas (n =8) histopathologic samples were included in this study. When we compared the epithelial Fas expression among three groups, we observed that endometriomas express significantly higher epithelial Fas than both ovarian tumors (P< 0.001). In conclusion, we suggest that in endometriosis related ovarian tumors apoptotic mechanisms might be more impaired than endometriomas and also decreased expression of Fas might be involved in the malign transformation of endometriosis.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalısmada alternatif bir intramuskuler progesteron olan 17α-hidroksiprogesteron kaproat (17-HPC) ile vaginal Crinone %8’in ICSI ve ET’ni takiben luteal destek için kullanılmasının karşılaştırılması amaçlanmıştır.
MATERYAL-METOD: Çalışmaya ICSI ve ET yapılan ikiyüz yetmiş iki hasta dahil edildi. Oosit toplanmasının ertesi gününden baslayarak 63 hastaya Crinone %8 (90 mg günlük) ve 209 hastaya her dört günde bir 250 mg 17-hydroksigesterone kaproat (Proluton) verildi. ΒhCG pozitifligi, klinik gebelik, implantasyon ve abortus oranları iki grup arasında karşılastırıldı. SONUÇLAR: ICSI ve ET yapılan kadınlarda oosit toplanmasının ertesi günü baslanarak günde bir kere Crinone verilmesi, i.m. 17-hydroksiprogesteron kaproat verilmesi ile benzer gebelik, implantasyon ve abortus oranları sağlanmıstır.
YORUM: Vaginal progesteron desteği sonuçları, günlük intramuskuler progesterona benzer etkide olduğu düşünülen ve ona bir alternatif olarak önerilen intramuskuler 17-HPC desteğinden sonra elde edilen sonuçlarla benzerdir.Vaginal yolla progesteron desteği efektif ve tolere edilebilen bir metoddur.

OBJECTIVE: This study aimed to compare an intramuscular alternative, 17α-hidroxyprogesterone caproate with vaginal Crinone 8%, both of which are used for luteal support following ICSI and ET.
Study Design: Two hundred seventy-two patients undergoing ICSI and ET were included. Sixty- three patients were supplemented with Crinone 8% (90 mg once daily) and 209 patients with 250 mg 17-hydroxyprogesterone caproate (Proluton) every four days starting on the day after oocyte retrieval. Positive βhCG, clinical pregnancy, and implantation and abortion rates were compared among these groups.
RESULTS: In women undergoing ICSI and ET, once a day progesterone supplementation with Crinone beginning the day after oocyte retrieval results in comparable pregnancy, implantation and abortion rates with women supplemented with i.m. 17-hydroxyprogesterone caproate.
CONCLUSION: The results of vaginal progesterone administration were similar to the results obtained after intramuscular 17-HPC, which is taught to have similar effects with daily intramuscular progesterone and offered as an alternative for it, administration. It can be said that luteal phase support through vaginal administration is an effective and tolerable method.

Abstract | Full Text PDF

Kornual gebelik, ektopik gebeliklerin %2-5'ini oluşturur ve bu da en riskli ektopik gebelik tiplerinden biridir. Tedavi seçenekleri sistemik methotrexate uygulaması, laparotomi ile kornual rezeksiyon veya histerektomidir. Jinekolojik endoskopide son iki dekaddaki önemli gelişmeler sonucu, günümüzde literatürde endoskopik tedavi uygulanan vaka takdimlerine de rastlanılmaktadır. Burada da 35 yaşında, nullipar, 4 haftalık adet gecikmesi olan, özel bir klinikde, isteğe bağlı, karman aspirasyonu ile başarısız bir gebelik terminasyonu girişimi sonucu kliniğimize başvuran, yapılan sonografik inceleme ve laparoskopi ile sağ kornual gebelik teşhisi konulan, uygulanan sistemik methotrexate tedavisine cevap vermeyen ve operatif histeroskopi + karman aspirasyon küretaj ile cerrahi tedavi uygulanan bir vaka sunulmaktadır.

The management of cornual ectopic pregnancy involves systemic methotrexate, laparotomy with cornual resection or hysterectomy. A 35-year-old nullipar presented with an 4-weeks history of amenorrhea and a positive pregnancy test. A diagnostic laparoscopy after the transvaginal sonography revealed a right cornual ectopic pregnancy. The patient was treated with multiple methotrexate doses, but the gestational sac persisted. Through the operative hysteroscope, the gestataional sac was ruptured, and the embryo was removed from the right uterine cornu and evacuated with vacuum aspiration. Three weeks postoperatively, the patient's ß-human chorionic gonadotropin level was negative, and the transvaginal sonographic findings were normal.
Combined hysteroscopy and vacuum aspiration in the treatment of cornual ectopic pregnancy after methotrexate treatment is a minimally invasive surgical procedure.

Abstract | Full Text PDF

Laparoskopi ve histeroskopi konusu ve TJOD,JED ilişkisi tartışılmıştır.

Discussion is made about Laparoscopy,Hysteroscopy and relation betweenTJOD and JED

Abstract | Full Text PDF

Son yıllarda histeroskopi gelişmesine rağmen, 1980'li yılların ilk başlarında, 5-mm dış çaplı ufak histeroskopların kullanılmasına kadar geçen dönemde, yaygın olarak kullanılmamıştır. Bu buluş anormal uterin kanamalı hastalarda, ofis ortamında, uterin kavitenin değerlendirilmesini kolaylaştırmaktadır. Bu makale ofis histerokopideki son eğilimleri ve değişik jinekolojik sorunlardaki kullanım yerlerini özetlmektedir.

Although hysteroscopy has evolved in recent years, its use in the office setting was not made practical until early 1980s with the introduction of small caliber hysteroscopes of less than 5- mm outer diameter.This innovation simplifies ambulatory uterine exploration and the office evaluation of patients with abnormal uterine bleeding. This article reviews current trends in office hysteroscopy and its areas of application in different forms of gynecological problems.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Tekrarlayan IVF-ET başarısızlığı olan hastalarda uygulanan hormonal tedavilere bağlı olarak endometrial patalojilerin gelişebileceğini değerlendirmek ve histeroskopik sonuçlarımızı sunmak
Planlama: Retrospektif
Ortam: hastaların tamamı primer infertilite grubundan seçildi. Tüm hastaların IVF siklusları öncesi histerosalpingografileri normal idi. İntrauterin patoloji saptanmamıştı. Hastalara ait bilgiler hasta takip kartlarından elde edildi.
Hastalar: 2 kez IVF-ET uygulanan ve gebelik elde edilemeyen 145 hasta
Girişim: 3. siklus öncesi uygulanan ofis histeroskopi sonuçları rapor edildi.
Değerlendirme Parametreleri: histeroskopik bulgular ve endometrial biopsi sonuçları
SONUÇLAR: 145 hastanın 37 sinde (% 25,5) intrauterin patoloji saptanmıştır. 23 hastada endometrial polip ( %15.8), 14 hastada intrauteri adezyonlar (% 9.7) saptandı. 108 hastada ise intrauterin patoloji saptanmadı (% 74,5).
YORUM: Tekrarlayan IVF-ET başarısızlığı olan hastalarda, uygulanan hormonal tedaviler ve embryo transfer prosedürü endometrial patolojilerin gelişimine neden olabilir. IVF-ET siklusları öncesi intrauterin patoloji tespit edilemeyen hastalarda, ofis histeroskopi yeni gelişen patolojileri ortaya konabilir.
Anahtar Kelimeler: Tekrarlayan IVF-ET başarısızlığı, Ofis histeroskopi, İntrauterin patoloji

STRUCTURED
OBJECTIVE: To evaluate whether endometrial pathologies could be occur due to hormonal theraphy in patients with recurrent Invitrofertilization (IVF) failure and to report our hysteroscopy findings.
Design: Retrospective
Setting: All of the patients were primary infertile. Hysterosalpingraphy was normal, intracavitary pathology was not seen before IVF cycles. All of the data were obtained from patient’s chart.
Patients: One hundred and fourty five patients who have two IVF failure İnterventions: Office hysteroscopy was performed before third cycle.
Main Outcome Measures: Hysteroscopic findings and endometrial biopsy results
RESULTS: Of the 145 patients, 37 ( 25,5 %) have intrauterin pathologies, 23 were endometrial polip (15.8 %), 14 were intrauterine adhesion ( 9.7 %). 108 were normal ( 74,5 %)
CONCLUSIONS: in patients with recurrent IVF-ET failures. Hormonal theraphies and embryo transfer procedure could be induce endometrial pathologies. In patients who wasn’t seen intrauterine pathology before IVF-ET cycles, Office hysteroscopy could identify new developing intrauterine pathologies.
Key Words: Recurrent IVF-ET failure, Office hysteroscopy, İntrauterine pathology

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Anormal uterin kanamalı (AUK) premenopozal ve postmenopozal olgularda, transvajinal sonografi (TVS) ve salin infüzyon sonografi (SIS) tanısal doğruluk oranlarının, histeroskopik görünüm ve endometrial biyopsi uygulamasıyla rapor edilen histolojik sonuçlarla karşılaştırılarak belirlenmesi.
Planlama: prospektif çalışma
Ortam: 01 Haziran 2004 – 01 Ağustos 2005 tarihleri arasında GATA Kadın Hastalıkları ve Doğum AD polikliniğine AUK nedeniyle ayaktan müracaat eden hastalar
Hastalar: 38 premenopozal ve 6 postmenopozal hasta
Girişim: TVS aynı seansta SIS ve bir hafta sonrasında ofis histeroskopi ve histeroskopik biyopsi uygulaması
Değerlendirme parametreleri: TVS ve SIS bulguları histeroskopik görünüm ve histolojik sonuçlarla karşılaştırılmıştır. Her üç metodun endometrial ve intrakaviter patoloji saptamadaki sensitivite ve spesifite oranları hesaplanmıştır.
SONUÇ: Endometrial patolojilerin tanısında TVS ve SIS sırasıyla %36.4 ve %33.8 sensitivite oranlarına sahip iken, histeroskopinin endometrial anormalliği yakalamadaki sensitivitesi ise daha düşük (%28.6) bulundu. (p=0.24) Özgüllük oranları değerlendirmesinde sonohisterografinin daha yüksek orana sahip olduğu saptandı. (TVS vs SIS, p=0.08; Histeroskopi vs SIS, p=0.07) Ayaktan hasta grubunda histeroskopinin, SIS’ den daha fazla bilgi vermediği sonucuna varıldı.
İntrauterin patolojilerin (polip/submuköz myom) konvansiyonel transvajinal ultrason ile tespitinde sensitivite oranı, SIS’ den anlamlı olarak daha düşük bulunurken (sırasıyla %46.5, %97.1, p=0.0009) histeroskopi (%100) ve SIS’ nin (%97.1) sensitivite oranları benzer idi. (p=0.98)
YORUM: AUK’lı olguların tanı ve evealuasyonunda sonohisterografinin güncel, güvenli bir yöntem olduğu ve özellikle ayaktan hasta grubunda tanısal amaçlı uygulanan ofis histeroskopinin yerini alabileceği yönündedir.
Anahtar kelimeler: Anormal uterin kanama, transvajinal sonografi, salin infüzyon sonografi, histeroskopi.

STRUCTURED
OBJECTIVE: To find out the diagnostic accuracy of transvaginal sonography (TVS) and saline infusion sonography (SIS) by comparing the results with hysteroscopy (HSC) and hystological reports obtained by endometrial biopsies in pre and postmenopausal women with abnormal uterine bleeding (AUB).
Design: Prospective study
Setting: women presenting with abnormal uterine bleeeding as an outpatient procedure, in Gülhane Military Medical Faculty, between June 01, 2004 – August 01, 2005.
Patients: 38 premenopausal and 6 postmenopausal patients
Interventions: TVS and SIS was performed at the same seance and they underwent hysteroscopy and hysteroscopic biopsy one week later.
Main outcome measures: The findings at TVS and SIS were compared with the hysteroscopic views and histologic findings. The sensitivity and spesifity ratios of all three methods were calculated in defining the endometrial and intracavitary pathologies.
RESULTS: The sensitivity ratios of TVS and SIS in defining endometrial pathologies was 36.4% and 33.8% respectively and the sensitivity of hysteroscopy was lower. (%28.6, p=0.24) In the comparison of spesifity ratios sonohysterography had a higher ratio than others. (TVS vs SIS, p=0.08; HSC vs SIS, p=0.07) As a result; in outpatient group, hysteroscopy gives not much more information than SIS.
The detection rate of focal intrauterine pathology (polyp/submucous myoma) using conventional TVS was significantly lower than sonohysterography. (sensitivity ratios; 46.5% and 97.1% respectively; p=0.0009) The sensitivity ratios of hysteroscopy (100%) and SIS (97.1) was similar. (p=0.98)
CONCLUSIONS: Sonohysterography is a current, trustable method which can replace office hysteroscopy in the diagnosis and evaluation of cases presenting with AUB especially in outpatient group.
Key words: Abnormal uterine bleeding, transvaginal sonography, saline infusion sonography, hysteroscopy.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Çalışmamızda, postmenopozal dönemde uterin kanama veya endometrial kalınlaşma nedeniyle yapılan histeroskopi sonuçları, D&C sonuçları ile karşılaştırılmıştır.
Çalışmanın Yapıldığı Yer: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum AD, İZMİR.
MATERYAL-METOD: Prospektif çalışmamızda, kliniğimize postmenopozal endometrial kalınlaşma veya vajinal kanama şikayeti ile başvuran toplam 136 hastaya histeroskopi uygulanmıştır. İşlem sonrasında tüm hastalara D&C yapılmıştır. Eğer D&C ile, optik gözlemde izlenen kavite içindeki oluşum elde edilemezse, tekrar histeroskopi uygulanarak optik gözlem eşliğinde çıkarılmıştır. Histopatolojik inceleme ile kesin tanılarına varılarak, optik gözlemde elde edilen sonuçlar ile karşılaştırılmıştır.
BULGULAR: Hastaların %54’ünde (74 hasta) histeroskopik bakıda kavite normal bulunurken, kalan 62 hastada (%46) patolojik oluşumdan (polip,myom, hiperplazi, malignensi, endometrit) şüphelenilmiştir. Histeroskopik bakıda kavitesi normal saptanan 74 hastadan 72’sinde (%97) histopatolojik değerlendirme normal bulunurken (atrofik endometrium, fonksiyonel endometrium), diğer 2 hastanın birisinde endometrial hiperplazi diğerinde ise endometrit saptanmıştır. Kavitesinde patolojiden şüphelenilen 62 hastanın 43’ünün (%69) histolojik incelemesinde patoloji saptanırken, 19 hastada normal bulunmuştur.
Histeroskopinin genel olarak patolojiyi saptamada sensitivite, spesifisite, pozitif prediktif ve negatif prediktif değerleri sırasıyla %95.9, %82, %75.8, %97.2 bulunmuştur. Bu değerler polibi saptamada sırasıyla %100, %94.4, %81.8, %100 iken hiperplaziyi saptamada ise sırasıyla %93.3, %89.2, %51.8, %99’dur.
Toplam üç hastada endometrial kanser saptanmıştır. İki hastada optik gözlemde malignensiden şüphelenilmekle beraber, diğer bir hastada benign polip görüntüsü izlenmiştir.
SONUÇ: Histereskopinin kavite içindeki patolojileri saptama oranı özellikle poliplerde yüksektir. Ancak bazen hiperplazi ve malignensi gözden kaçabilmektedir. Bu nedenle, kavite içinde patolojik oluşumları saptama oranı histeroskopinin yüksek olmakla beraber özellikle fokal malignensi olgularının atlanmaması için D&C yapılması gereklidir.

OBJECTIVE: In our study, we compared the results of the hysterescopy and dilatation and currettage (D&C) of the postmenopausal patients with uterin bleeding and endometrial thickness.
Institution: Medical Faculty of Ege University, Department of Obstetrics and Gynecology, IZMIR.
MATERIAL-METHODS: In our propective study, hysterescopy was performed to136 postmenopausal patients who applied to our clinic with symptoms of the uterin bleeding and endometrial thickness. After hysterescopy, D&C was performed to all patients. If the intracavitary pathology could not be removed with D&C, hysterescopy was performed again and intracavitary pathology was removed with hysterescopy. The accurate results of the endometrial sampling were determined with hystopathologic evaluation and these results are compared with hysterecopy.
RESULTS: The hysterescopy revealed normal cavity in 74 patients (54%) and intracavitary pathology (polyp, hyperplasia, malignancy, endometrittis) in 62 (%46) patients. 72 (%97) of 74 patients with normal cavity (atrophic endometrium, functional endometirum) on hysterescopy were confirmed by hystopathologic evaluation. The histopathologic results of the remaning 2 patients were endometrial hyperplasia and endometrittis. 43 (%69) of 62 patients with intracavitary pathology on hysterescopy were confirmed by hystopathologic evaluation. The sensitivity, specificity, positive and negative predictive values for detection of intracavitary pathology by hysterescopy were 95.9%, 82%, 75.8%, 97.2%, respectively. These values for detection of polyps and hyperplasia by hysterescopy were 100%, 94.4%, 81.8%, 100% and 93.3%, 89.2%, 51.8%, 99%, respectively.

CONCLUSION: The determined rate of the intracavitary pathology using the hysterescopy was high, espaciallly for polyps. Sometimes, the diagnosis of the hyperplasia and malignancy could be overlooked with hysterescopy. Therefore, D&C must be performed not to overlooked the focal malignancy patients.

Abstract | Full Text PDF

Pelvik organ prolapsusus, genellikle postmenopozal yıllarda veya klimakterik dönemde oluşsa da, fertilitesinin devamını arzu eden genç kadınlarda da bazen gözlenebilir. Pelvik taban cerrahisinde geleneksel transvajinal ve transabdominal yaklaşımlara ek olarak, laparoskopik yöntemler günümüzde yaygın olarak kullanılmaktadır. Çalışmamızda, semptomatik uterovajinal prolapsusu nedeniyle laparoskopik sakroservikopeksi uyguladığımız 6 hasta ile ilgili operasyon tekniği ve sonuçları değerlendirdik. Ortalama operasyon süresi 89 (80-100) dakika idi. Tüm hastalar postoperatif birinci gün taburcu edildi ve ortalama kan kaybı tüm hastalarda 100 ml’den az bulundu. Hiçbir hastada intra- ve post-operatif komplikasyon gelişmedi ve 6-44 ay arası takipte rekürrens izlenmemiştir. Operasyondan 2 yıl sonra miadında sezeryan ile doğum yapan bir hastada, doğumdan sonra geçen 28 ay takipte rekkürens saptanmamıştır. Laparoskopik sakroservikopeksi, fertilitesinin devamını isteyen uterovajinal prolapsusu olan hastalarda laparotomiye alternatif iyi bir yöntemdir ve servikal anatomiye zarar vermemektedir.

Though pelvic organ prolapse is usually encountered during climacteric and postmenopausal years, it may sometimes be seen in young woman who desire to retain their fertility. In addition to conventional transvaginal and tranabdominal approaches, laparoscopic procedures are now widely being used in pelvic floor surgery. We presented six patients with symptomatic uterovaginal prolapse managed with laparoscopic sacro-cervicopexy. The mean operation time is 89 (80-100) minutes. All these patients were discharged from hospital in the first postoperative day and the blood loss was lower than 100 ml in all patients. The complication did not occur in all patients and no objective evidence of recurrent genital prolapse was found in all patients with follow up of 6-44 months. Two years after this operation in a patient whom delivered with sectio, no objective evidence of recurrent genital prolapse was found in a patient with follow up of 28 months after than sectio. We feel that laparoscopic sacro-cervicopexy is a good alternative in patients with pelvic prolapse who desire to retain their fertility since it avoids the need for a laparotomy and does not disturb the cervical anatomy.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF