Laparoskopi, son iki dekadda cerrahların pratik uygulamalarının kökten değişmesini sağlamıştır. Genel olarak laparoskopik cerrahi laparatomi ile kıyaslandığında daha küçük skar, daha az postoperatif ağrı ve daha hızlı iyileşme oranlarına sahiptir (1,2). Bundan başka laparoskopik cerrahinin laparatomik cerrahiye oranla daha az komplikasyon hızına sahip olduğuna dair veriler mevcuttur (3,4). Laparoskopik cerrahinin relatif güvenli olmasına rağmen istenmeyen ciddi bağırsak, mesane ve vasküler hasara neden olması, komplike ekipmanlar gerektirmesi ve uzun öğrenme eğrisi kullanımını kısıtlamaktadır (5,6). Ciddi komplikasyonların çoğu trokar yerleşimi ile ilişkilidir (7,8). Konvansiyonel giriş alanları, giriş tekniklerinin yanı sıra endoskopik vidalı görüntüleme portu (EndoTIP), radial ve ultrasonik dalga yayıcı trokarlar, giderek yaygınlaşan single port uygulamaları gibi gelişen ekipman ve teknolojilere de değinilmiştir. Laparoskopik giriş laparaskopiyi uygulayan branşa ve yapılacak operasyona göre transperitoneal yada retroperitoneal olarak uygulanabilir. Bu derlemede kadın hastalıkları ve doğum uzmanlarının sık kullandıkları transperitoneal giriş teknikleri, olası giriş alanları ve bu giriş sırasında kullanılan çeşitli trokarların avantaj ve dezavantajları incelenmiştir.

Laparoscopy has enabled a radical change of practice for surgeons over the last two decades. In general, laparoscopic surgery leads to less scarring, less postoperative pain and more rapid healing rates compared to laparotomy (1,2). Data are also available indicating that laparoscopic surgery has lesser complication rates compared to laparotomic surgery (3, 4). Although laparoscopic surgery is relatively safe, its causes unwanted and severe intestinal, bladder and vascular injury, requiring complicated equipment and a long learning curve limit is required for surgeons to master its use (5, 6). Most of the severe complications are related to trocar insertion (7,8). Developing equipments and technologies such as endoscopic threaded imaging port (EndoTIP), radial and ultrasonic wave transmitter trocars, the gradual development of single port applications besides conventional access areas and access techniques have been presented as possible approaches to counter these complications. Laparoscopic access may be applied transperitoneally or retroperitoneally, depending on the branch undertaking laparoscopy and the nature of the planned operation. In this review, transperitoneal access techniques, possible access areas and the advantages and disadvantages of various trocars frequently used by obstetricians in the course of this type of access were analyzed.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalışmanın amacı tekrarlayan gebelik kaybı (TGK) olan hastalarda etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesidir.
Gereç ve yöntemler: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi kadın hastalıkları ve doğum kliniğine, 2008’den 2011 tarihine kadar başvuran hastaların verileri incelendi. Tanıya yönelik tüm testleri hastanemizde yapılmış olan 114 hasta çalışmaya alındı. Etiyolojiye yönelik ebeveyn kromozom analizi, annede antifosfolipid antikor pozitifliği, kongenital uterin anomaliler için histerosalfingografi, trombofilik bozukluklar (faktör V leiden mutasyonu, protrombin gen mutasyonu) ve endokrinolojik (diabetes mellitus, tiroit endokrinopatisi) yönden tetkikleri değerlendirildi.
Bulgular: Hastaların ortalama yaşı ve abortus sayıları sırasıyla 29.7±6.6, 3.2±1.3 idi. Elli (%43.9) hastada en az bir etiyolojik neden saptanırken, 64(%56.1) hasta idiopatik olarak değerlendirildi. Majör kromozom anomalisi olarak; dört ebeveynde dokuzuncu kromozomda inversiyon saptandı. Diğer patolojilerin oranı; kongenital uterus anomalisi: 14 (%12.3), faktör V Leiden mutasyonu: 7 (%6.1), protrombin gen mutasyonu: 6 (%5.3) ve 10 (%8.8) hastada antifosfolipid antikor pozitifliği idi. Ebeveynlerin %34,2’sinde karyotip analizinde 9qh+ izlendi.
Sonuç: Major kromozomal anomali, kongenital uterus anomalileri, trombofilik bozukluklar ve çalışmada değerlendirilen diğer patolojik durumlarının oranı daha önce yayınlanmış veriler ile benzer olduğu saptandı. Ebeveynlerin 39’unda (%34,2) 9. kromozomda qh+ (sentromer bölgesinde heterokromazi) polimorfizmi izlendi. Bu sonucun çalışılan toplumun genetik polimorfizmimi? yoksa TGK ile ilişkilimi? olduğunu anlamak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objective: The aim of the present study is to evaluate etiologic factors in patients with recurrent pregnancy loss (RPL).
Material and methods: The records of patients admitted to Obstetrics& Gynecology Clinic of Dicle University Medical Faculty Hospital, from 2008 to 2011 were evaluated. Of the 114 patients who all tests were applied for diagnosis in our hospital were enrolled to study. For etiologic evaluation; Parental chromosome analysis, maternal antiphospholipid antibodies, hysterosalpingography for mullerian anomalies, thrombophilic disorders (factor V leiden mutation, prothrombin gene mutation) and endocrine (diabetes mellitus, thyroid hormone disorder) tests applied to patients.
Results: The mean age and mean number of abortus were 29.7±6.6, 3.2±1.3 respectively. Fifty (43.9%) patients had at least one etiologic factor where as 64 (56.1%) were idiopathic. Major chromosomal aberrations were detected in four (%3.5) couples as inversion of the ninth chromosome. The frequency for other pathologies; mullerian anomaly: 14 (%12.3), factor V leiden mutation: 7 (%6.1), prothrombin gene mutation: 6 (%5.3) and antiphospholipid antibodies in 10 (%8.8) patients.
Conclusion: The prevalance for major chromosomal aberrations, mullerian anomalies, thrombopylic disorders and other pathologic conditions which evaluated in the study were found similar to reported previously. Polymorphism of 9qh+ (heterochromatic centromeric regions) was seen in 39 (%34.2) parents. Further studies are needed to understand that, if this result related to the genetic polymorpisym of the study population? or the pathology associated with RPL?.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

AMAÇ: Preterm erken membran rüptürü (PEMR) tanısı konan gebelerde ve benzer gebelik haftalarındaki sağlıklı gebelerde bakteriyel vaginozis (BV) araştırılarak BV’nin PEMR olgularındaki etkisi araştırıldı.
GEREÇ-YÖNTEM: Hastanemiz gebe polikliniklerine başvuran toplam 121 hasta çalışmaya alındı. Tüm hastalara ayrıntılı anamnezi takiben steril spekulum ile vajinal muayene yapıldı. BV tanısında kullanılan Nugent skorlaması için vaginal örnekleme alındı. Olguların vaginite bağlı olabilecek yakınmaları; akıntı, yanma, kaşıntı,dizüri,koku semptomları verbal skorlama ile belirlendi. Çalışmaya alınan olguların yaş, gravida, parite, abortus hikayesi, gebelik haftası, membran rüptür öyküsü ve süresi,hemogram değerleri doğum haftası, doğum şekli, doğum öncesi ve sonrası maternal morbidite sonuçları değerlendirildi. Çalışma için hasta onamı ve hastane etik kurul onayı alındı.
BULGULAR: Preterm erken membran rüptürü tanısı alan 72 hasta ve kontrol grubu olarak sağlıklı 49 gebe çalışmaya alındı. Gruplar arasında yaş, gravida ve parite ortalamaları bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı. Çalışmaya alınan 121 hastanın 75 ‘inde (%61.9) Nugent skoruna göre BV (+) saptandı. PEMR grubunda 43 gebede (%35.5),kontrol grubunda ise 32 gebede (%26.4 ) BV saptandı. İstatistiksel olarak PEMR grubundaki hastalarda kontrol grubuna göre daha yüksek oranda BV saptandı (p<0.05). PEMR grubundaki hastaların normal doğum oranı daha yüksek ve 1.ve 5.dakika Apgar skorları kontrol grubundaki hastalardan anlamlı derecede düşük olarak saptandı (p<0.05 ).
SONUÇ: Bakteriyel vaginozis gebelerde sık görülen vaginal enfeksiyonlardan biri olup, PEMR etyolojisinde ve sonucundaki perinatal morbiditede önemli bir etken olarak kabul edilebilir.

OBJECTIVE: The effect of bacterial vaginosis on cases with preterm premature rupture of membranes (PPROM) was searched via screening for bacterial vaginosis (BV) in cases with PPROM and healthy pregnant women during same gestational weeks.
MATERIAL AND METHOD: The study incorporates 121 patients who applied to obstetrics poly-clinics at our hospital. Detailed medical histories were obtained from all patients, prior to vaginal examination by sterile speculum. Vaginal samples were taken for analysis via Nugent scoring system. Through verbal scoring, the symptoms due to vaginitis, namely, vaginal discharge, vaginal burning, pruritis, dysuria and malodor were recorded. With regard to pre and postnatal periods, age, gestational week, complete blood count values, history of gravida, parity and abortion, history of PPROM and duration, gestational week at the time of delivery, mode of delivery of the cases and maternal morbidity were evaluated. All participants were asked to grant informed consents. The study was held under approval by Ethics Committee of the Hospital.

RESULTS: The study incorporated 72 cases of pregnant women with PPROM as study group, and 49 cases of healthy pregnant women as control group. No statistically significant difference was determined in terms of average age, gravida and parity values. Nugent scoring system revealed bacterial vaginosis in 75 cases (75/121; 61.9%) in total: 43 in PPROM study group (43/72; 35.5 %) and 32 in control groups (32/49; 26.4%). Statistically, BV was determined at a higher ratio in PPROM study group; similarly, vaginal delivery ratio was higher and APGAR scores of neonates at 1st and 5th minutes were lower in PPROM study group, compared to control group (p<0.05).
CONCLUSION: Bacterial vaginosis is a frequently detected infectious disease for pregnant women. It can be considered as an important factor in etiology of PPROM and perinatal morbidity.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı polikliniğe çeşitli nedenlerle başvuran hastaların kolposkopik muayenesi sırasında alınan serviks sürüntü örneklerinde Real-Time PCR ile HPV ve HPV tip 16 varlığını saptanması ve klinik veriler ile pozitiflik arasındaki ilişkiyi irdelemek amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmaya, disüri, vajinal akıntı, bel ve kasık ağrısı, postkoital kanama şikâyetleriyle polikliniğe başvuran, kolposkopi kararı verilen ve servikal sürüntü örneği alınan 60 hasta dahil edilmiştir. Sürüntü örneklerinden fenol-kloroform-izoamilalkol yöntemi ile DNA elde edilmiştir. Amplifikasyonda MY09/MY11 primerleri kullanılarak L1 bölgesi çoğaltılmıştır. Nested Real-Time PCR için MY09/11 ürünleri GP5+/GP6+ primerleri ve Cyanine-5 labeled HPV 16 DNA specific probe ile Ligth Cycler (Roche Diagnostics, Germany) cihazında çalışılmıştır. Real time PCR ürünlerine, LigthCycler software version 3.5.3 (LC 2.0 Roche Diagnostics, Germany) programı ile melting curve analizi yapılmıştır. Human papillomavirus DNA pozitifliği 78-82°C’de, HPV 16 pozitifliği ise 68°C’de tespit edilmiştir.
Bulgular: Kolposkopik inceleme sonucu pozitif bulgusu olan hastalarda ve kontrol grubunda HPV pozitifliği, HPV tip 16 ve HPV 16 dışındaki tipler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilememiştir (χ2=1.981 p=0.371; χ2=1.524 p=0.467; χ2=3.644 p=0.162). HPV pozitifliği ile PAP smear testi sonucu, medeni durum, yaş ve sigara arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamışken, HPV 16 dışındaki tipler ile gebelik sayısı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmiştir (sırasıyla; χ2=0.821, p=0.365; χ2=0.752, p=0.564; χ2=0.364, p=0.834; χ2= 6.835, p=0.033).
Sonuç: : Çalışmamızda kolposkopik bulgular ile HPV prevalansı arasında istatistikî anlam taşıyan bir ilişki bulunmuştur. Real Time PCR yöntemi ile kolposkopi pozitif bulunan hastaların, belli bir algoritma dâhilinde takiplerinin yapılması ve sonuçlar doğrultusunda hastaların yönlendirilmesinin önemli olduğunu düşünmekteyiz.

Objective: It is aimed to determine presence of HPV and HPV 16 by Real-Time PCR in cervical smears obtained from patients during colposcopic examination who had referred to outpatient clinic of Gynecology and Obstetrics Department due to various complaints and to examine interrelation between positive test results and clinical data. Method: Sixty patients were included in the study who were referred to outpatient clinic due to vary complaints and who had been decided to undergo to colposcopic examination. DNA was obtained from each smear sample by phenol-chloroform-isoamylalcohol method. L1 region was replicated in amplification process using MY09/MY11 primers. Products for Nested Real time PCR were studied in Ligth Cycler equipment by GP5+/GP6+ primers and Cyanine-5 labeled HPV 16 DNA specific probe. Real time PCR products were undergone melting curve analysis by LigthCycler software version 3.5.3. HPV DNA positivity and HPV 16 positivity were determined at 78-82°C and 68°C, respectively. Results: No statistically significant difference could be detected between HPV positivity, HPV 16 in and types other than HPV 16 control group and patients with positive test result as a consequence of colposcopic examination. Again, no statistically significant difference could be detected between HPV positivity and status of parity, result of PAP test, marital status and age of patient. Conclusion: No statistically significant difference could be detected between HPV positivity, HPV 16 in and types other than HPV 16 control group and patients with positive test result as a consequence of colposcopic examination. Again, no statistically difference could be detected between HPV positivity and result of PAP smear test, marital status, age of patient and smoking but statistically significant difference could be detected between types other than HPV 16 and status of parity (respectively; χ2=0.821, p=0.365; χ2=0.752, p=0.564; χ2=0.364, p=0.834; χ2= 6.835, p=0.033).

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

ÖZET
Amaç: Bu araştırma, evli kadınların korunmasız cinsel ilişki sonrası acil kontrasepsiyona ilişkin tıbbi ve geleneksel bilgi ve uygulamalarını saptamak amacıyla planlanmıştır.
Gereç ve yöntemler: Araştırma 12.05.2005- 20.06.2005 tarihleri arasında İzmir/ Ödemiş ilçesi 1. No’lu Sağlık Ocağına kayıtlı 15-49 yaş arası 367 evli kadın ile tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Veriler tanıtıcı özellikleri, doğurganlık özelliklerini, tıbbi ve geleneksel acil kontrasepsiyona ilişkin bilgi ve uygulamaları içeren sorulardan oluşan soru formu ile toplanmıştır. Verilerin toplanmasında yüz yüze görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 12.0 paket programında sayı, yüzde ve ki-kare testi kullanılarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Kadınların %25.1’inin tıbbi acil kontrasepsiyon yöntemlerini bildiği, %1.4’nün ise (5 kişi ) ertesi gün hapını kullandığı saptanmıştır. Kadınların gebelikten korunmak için %50.1’inin en az bir geleneksel uygulama bildiği ve %19.3’nün en az bir kez geleneksel uygulama kullandığı, en fazla kullanılan geleneksel uygulamanın ise %75.7 ile vajinal duş olduğu saptanmıştır.
Sonuç: Ödemiş bölgesindeki evli kadınlarda istenmeyen gebeliklerden korunmak için tıbbi acil kontrasepsiyon bilgi ve kullanım oranının düşük, buna karşılık geleneksel uygulama bilgi ve kullanım oranının daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Kadınlar arasında acil kontrasepsiyon yöntemler hakkında bilgilendirmenin ve danışmanlık hizmetinin yaygınlaştırılması gerekmektedir.

SUMMARY
Objectives: The present study was designed to determine medical and traditional knowledge and practices of emergency contraception among married women after unprotected sexual intercourse.
Materials and Methods: The present study was carried out as a descriptive study on 367 married women registered to Primary Health Center number one in Odemis County of Izmir City between the dates 12.05.2005 and 20.06.2005. The data were collected through a questionnaire consisting of characteristic desciriptive, reproductive data and knowledge and use of medical and traditional emergency contraception. For collecting data, face-to-face interview technique was used. Data were evaluated by as number, percentage and chi-square tests on the SPSS version 12.0.
Results: It was found that 25.1% of the women knew medical methods of emergency contraception and 1.4% of them (n = 5) used morning after pills. It was also found that 50.1% of the women knew at least one traditional practice for contraception and 19.3% of them used traditional practice at least for one time, and the most frequently used traditional practice was vaginal douche with rate of 75.7%.
Conclusions: It was concluded that rate of having knowledge on and using medical emergency contraceptive methods was lower for contraception from unintended pregnancies whereas rate of having knowledge on and using traditional contraceptive practice was higher among married women in Odemis. The women should be informed on emergency contraceptive methods and they should be given counselling.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: G.Ü.T.F. Tüp Bebek Ünitesi zorunlu tek/şartli iki embriyo transferi (ET) yönetmeliği sonrası gebelik hızlarımızın belirlenmesi.
Planlama: Retrospektif çalışma
Hastalar: Merkezimizde Mart 2010 ve Eylül 2011 tarihleri arasında bir veya iki ET yapılan 362 hastanın sonuçları analiz edildi.
Değerlendirme parametreleri: Hastalarımızın ilk ultrasonları sonucu elde edilen verilere göre klinik gebelik, çoğul gebelik değerlendirmeleri yapıldı.
Sonuç: Merkezimizde yönetmelik sonrası klinik gebelik ve implantasyon oranımız % 31 ve 25’dir. Bir ve iki ET yapıldığında klinik gebelik oranlarımız % 30 ve 32’ dir. ( P>0.05). Merkezimizde ikinci, 3.gün ve blastosist ET klinik gebelik oranlarımız sırasıyla % 19, 30 ve 48 (p< 0.001) ve implantasyon oranlarımız % 14.5, 23.5 ve 42.4 ‘dür. ( P< 0.001). Dondurma hızımız %39.5 tur. Donduralacak kalitedede embrioyosu olamamak / olabilmek gebelik hızını %21’ den %45’ e anlamlı arttırmaktadır. Bir ET yaptığımızda % 95 tekil ve % 5 ikiz gebelik ve 2 ET yaptığımızda ise % 81 tekil, %17 ikiz ve % 2 üçüz gebelik elde izlenmistir.
Yorum: Bir veya iki ET sonucu klinik gebelik oranları istatiki olarak benzerdir. Embriyo kalitesi uygun olursa blastosist aşamasında ET yapabilmek gebelik oranlarını istatiki olarak artırmaktadır. Yeni embriyo transfer politikası merkezimizde, bir / iki ET sonrasında gebelikler sirasi ile % 95 ve % 81 tek kesedir.

Objective: To predict our pregnancy rates after compulsatory one and conditional two embriyo transfer (ET) number
Design: Retrospective Analysis
Materiyal and Methods: One or two embryo transferred 362 patient were analyzed between March 2010 and September 2011.
Results: .Our clinical pregnancy rate was 31% and implantation rate was 25%. Our pregnancy rates after one or two ET were 30 and 32 % respectively ( P>0.05). We transferred embryos at second, third day or blastocyst stage. Pregnancy rates were 19, 30 and 48 % respectively (p< 0.001), implantation rates were 14.5, 23.5 and 42.4 % respectively ( P< 0.001). Our freezing rate was 39.5 %. Not to have freezing quality embrios or to have increased the the pregnancy rate from 21% to %45 significantly. When one embriyo transfered 95 % single and 5 % twins observed. When two embryos were transfered 81% single,17% twin and 2 % triplets observed.
Conclusion: Pregnancy rates for one or two ET were statistically similar. If embryo quality allows us to culture up to blastocyt stage pregnancy rates were statistically increased.
New Turkish ET policy resulted 95 % to 81 % single gestational sacs according to 1 or 2 ET at Gazi University IVF center.
Key Words: SET, DET

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Borderline over tümörü (BOT) nedeniyle tedavi edilen ve izlenen olguların klinik özellikleri, tümörün histopatolojik tipi, yapılan tedavinin şekli ve yineleme açısından değerlendirilmesidir
Yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Onkoloji Bölümünde 2005-2011 yılları arasında BOT tanısı alan ve tedavisi düzenlenen 33 hastanın geriye dönük olarak bilgilerine hastane veri tabanından ulaşılmıştır.
Bulgular: Ortalama yaş 41 yıl idi. Tümör çapı ortalama 9,5 cm (2 – 27 cm) ve histopatolojik değerlendirmede %69 (23/33) seröz, %21 (7/33) müsinöz, %10 (3/33) serö-müsinöz olarak belirlendi. Otuz iki hastada donuk kesit patolojik inceleme uygulandı (%96), donuk kesit inceleme doğruluk oranı %85 olarak belirlendi. Olguların 18‘i abdominal total histerektomi ve bilateral salpingoooferoktomi, biri total laparoskopik histerektomi ve bilateral salpingoooferoktomi, ikisi laparoskopik kistektomi, dördü laparotomi ile kistektomi, 8’i laparotomi ile unilateral salpingoooferoktomi (1 olguya ayrıca debulking cerrahi uygulandı) cerrahi ile tedavi edildi. Laparotomi ile salpingoooferoktomi yapılan 1 olguda yineleme saptandı. 22 olgu evre IA (%67), 5 olgu evre IB (%15), 1 olgu evre IC (%3), 2 olgu evre IIA ( %6) ve 1 olguda evre IIIB (%9) saptandı. Hastaların ortalama izlem süresi 37 ay idi.
Sonuç: BOT sıklıkla premenopozal dönemde gözlenen ve malign tümörlere göre çok daha iyi prognoza sahip lezyonlar olup temel tedavi yöntemi cerrahidir. Önerilen tedavi yöntemi hastanın fertilite isteği de göz önünde bulundurularak yapılmalıdır.

Introduction: The purpose of this study was to evaluate the clinical and histopathologically variables, treatment modality and, recurrens in patients treated for borderline ovarian tumors (BOT).
Methods: A thirty-three patients treated for BOT were evaluated retrospectively in Ege University Medical School, Division Of Gynecologic Oncology during the 2005-2001, were evaluated retrospectively.
Results: The average age was 41years. The average tumor size was 9,5 cm (2 – 27 cm) and histopathologic diagnose are serous, mucinous and seromucinous of BOT in 69% (23/33), 21% (7/33) müsinöz, 10% (3/33), respectively. Frozen section was performed in 32 patients (96%) and accuracy rate of frozen section was 85%. Eighteen patients underwent total abdominal hysterectomy and bilateral salpingoopherectomy, one patient total laparoscopic hysterectomy and bilateral salpingoophorectomy, two patients laparoscopic cystectomy, 4 patients cystectomy by laparotomy and 8 patients unilateral salpingoophorectomy by laparotomy. The reccurence occured in a patient who underwent salpingoophorectomy by laparotomy. Twenty-two patients had stage IA (67%), 5 had stage IB (15%), 1 had stage IC (3%), 2 had stage IIA (6%) and 1 had stage IIIB (9%) disease. The avarege follow-up time was 37 months.
Conclusion: BOT is usually observed in a premenopausal period and had a better prognosis than malignant tumors. The principal treatment modality of the BOT is surgery. The proposed modality of treatment must take into consideration the patients who wish to preserve fertility.

Abstract | Full Text PDF

Serebral venöz sinüs tromboz (SVST) arteriyel trombozdan daha nadirdir. Tüm yaş gruplarını etkileyebilir ancak daha çok genç kadınlarda görülür. Klinik semptom ve bulguların çeşitliliği nedeni ile SVST tanısı kolay değildir. Hastalar baş ağrısı, papilödem, fokal defisit, kasılmalar ve koma gibi bulgularla gelebilir. En sık semptom şiddetli baş ağrısıdır. En sık nedenler gebelik, lohusalık, sistemik inflamatuar hastalıklar, kalıtımsal ve edinilmiş pıhtılaşma bozuklukları, travma, lomber ponksiyon, ilaçlar ve enfeksiyondur. Oral kontraseptif (OK) kullanımı serebral sinüs trombozu riskini arttırır. Eğer ek kalıtsal protrombotik faktör var ise, sinüs ven trombozu riski daha fazladır. SVST en çok superior sagittal sinüs ve lateral sinüslerde görülür. Vakaların üçte birinde, birden fazla sinüs etkilenmiştir. Bilgisayarlı tomografinin SVST’daki tanısal değeri sınırlıdır ancak diğer intrakranial durumların dışlanmasında yardımcı olur. Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve manyetik rezonans venografinin kombinasyonu SVST tanısında serebral anjiografinin yerini almıştır. SVST tedavisi destek tedavisi (hidrasyon, antibioterapi, antikonvulzan) ve antikoagulan tedavilerini içerir. Heparin tedavisi, SVST tedavisi için etkili ve güvenilirdir. Bu nedenle ilk basamak tedavi olarak bildirilmektedir. Heparin tedavisinin hemorajik infarktı olan hastalarda bile güvenli olduğu gösterilmiştir. SVST sonuçları ölümden tamamen iyileşmeye kadar değişkendir, ancak genel olarak olumludur. SVST rekürrensi sık değildir.
Biz 33 yaşında daha öncesinde sağlıklı olup, OK kullanan ve SVST gelişen bir bayan hasta sunmak istedik.

Cerebral venous sinus thrombosis (CVST) is rare than arterial thrombosis. It can affect all age groups but is seen mostly in young women. The diagnosis of CVST is not easy because of variability of clinical symptoms and signs. The patients can present with headache, papilledema, focal deficit, seizures and coma. The most frequent symptom is severe headache. The most common causes of CVST are pregnancy, puerperium, systemic inflammatory diseases, inherited and acquired coagulation disorders, trauma, lumbar puncture, drugs and infection. The use of oral contraceptive (OC) increases the risk of cerebral sinus thrombosis. If there is an additional hereditary prothrombotic factor, the risk of CVST is more. CVST affects superior sagittal sinus and the lateral sinuses more frequently. More than one sinus is affected in one-third of cases. Computed tomografi helps to exclude other intracranial condition but diagnostic value of CT in CVST is limited. Combination of magnetic resonance imaging (MRI) and magnetic resonance venography (MRV) have replaced cerebral angiography for diagnosis of CVST. The treatment of CVST contain supportive (hydration, antibiotheraphy, anticonvulsant) and anticoagulan treatment. Heparin is effective and safety for the treatment of CVST because of this, it is the first-line treatment. The safety of heparin treatment also has been shown in those patients who had hemorrhagic infarcts. Outcomes of CVST is variable from death to complete improvement, but in general it is favorable. Recurrence of CVT is not common.
Herein we present a 33-years old previously healthy women with CVST who taking OC.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Faktör VII eksikliği otozomal resesif geçiş gösteren bir klinik tablodur. Kalıtsal koagülasyon bozuklukları nadir görülse de, Faktör VII eksikliği bu grup içinde en sık görülenidir. Literatürde, gebelikte Faktör VII eksikliğinin erken gebelik kayıpları ve plasenta dekolmanı ile ilişkili olduğu bildirilmiştir.
Laboratuar tanısındaki kolaylık, takip ve tedavi protokollerinin belirlenmiş olması nedeniyle, kanama diyatezi olan gebelerde Faktör VII eksikliği akılda bulundurulmalıdır.
Bu yazıda, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı’nda takip edilen, 29 haftalık gebe iken vajinal kanama ile başvurup, plasenta dekolmanı ön tanısı ile acil şartlarda sezaryen doğum uygulanan bir gebe sunuldu. Faktör VII eksikliği olan gebelerin takip ve tedavi yöntemleri tartışıldı.

Factor VII deficiency is a genetic disorder of coagulation and inherited as autosomal recessive. Although inherited disorders of coagulation are rare, Factor VII deficiency is the most common among them. Recurrent spontaneous abortions and placental abruptions have been reported in the pregnant women with Factor VII deficiency.
Due to ease of laboratory diagnosis, the clearity of the management and the treatment protocols, Factor VII deficiency should be kept in mind in patients with bleeding diathesis.
In this report, we described a pregnant patient at her 29th weeks of gestation presenting with complaint of vaginal bleeding, thereafter performance of an emergency cesarian section due to placental abruption. The management and the treatment of these patients were discussed.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

SRY geninde meydana gelen mutasyonlar gonadların testis yönünde farklanmasını engelleyerek dişi fenotipi ile birlikte XY cinsiyet dönüşümü ve saf gonadal disgenezi (Swyer sendromu, OMIM 480000) gelişimine neden olabilmektedir. Bu gende tanımlanmış farklı mutasyonlar gonadal disgenezi olgularının %15’inden sorumludur. Bu çalışmada, 46,XY karyotipine sahip primer amenoreli bir olguda SRY geni “High Mobility Group” (HMG) bölgesinde saptadığımız yeni bir mutasyonu (R132P) bildiriyoruz. Saptadığımız mutasyon proteinin nükleer lokolizasyon sinyali bölgesinde polar bazik bir aminoasit olan arjinin yerine, nonpolar hidrofobik bir aminoasit olan prolinin geçmesine neden olmaktadır. Bu olgu sunumu ile gonadal disgenezili hastalarda, karyotipte Y kromozomu saptanması durumunda SRY geninin varlığının gösterilmesi ve bu gendeki mutasyonların özellikle dizi analizi yöntemi ile araştırılmasının genetik yaklaşım açısından önemi vurgulanmaktadır.

Mutations in the SRY gene prevent the differentiation of the fetal gonads to testes and cause developing female phenotype, and as a result sex reversal and pure gonadal dysgenesis (Swyer syndrome) can be developed. Different types of mutations identified in the SRY gene are responsible for 15% of the gonadal dysgenesis. In this study, we report a new mutation (R132P) in the High Mobility Group (HMG) region of SRY gene was detected in a patient with primary amenorrhea who has 46,XY karyotype. This mutation leads to replacement of the polar and basic arginine with a nonpolar hydrophobic proline residue at aminoacid 132 in the nuclear localization signal region of the protein. With this case report we want to emphasize the genetic approach to the patients with gonadal dysgenesis. If Y chromosome is detected during cytogenetic analysis, revealing the presence of the SRY gene and identification of mutations in this gene by sequencing analysis is become important in.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Bu makale bir editöre mektup olduğundan özet hazırlanmamıştır.

An abstract has not been prepared, because it is a letter to editor.

Abstract | Full Text PDF