GİRİŞ ve AMAÇ: Türkiye’deki çocuk hekimlerinin çocuklarda temel yaşam desteği (ÇTYD) ile ilgili farkındalığını ve bilgi düzeyini araştırmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Her kademeden çocuk sağlığı ve hastalıkları asistanı ile hekimi bu kesitsel çalışmaya alındı. Çocuk acil ve çocuk yoğun bakım yandal asistanları, uzmanları ve öğretim üyeleri çalışma dışı bırakıldı. Çocuk hekimlerinin demografik verileri, ÇTYD farkındalıkları, ÇTYD ilgili eğitimleri ve bilgi düzeyleri anket aracılığı ile araştırıldı. Anket formu Google Forms web uygulamasıyla hazırlanarakTürkiye genelinde çalışan çocuk hekimlerine elektronik posta ve akıllı telefonların WhatsApp mesajlaşma programı aracılığıyla yollandı.
BULGULAR: Çalışmaya toplam 622 çocuk hekimi katılmıştır. ÇTYD uygulama bilgi-becerisi bakımından çocuk hekimlerinin %5’i durumunu kötü, %37’si orta, %58’i ise iyi düzeyde olduğunu düşünmekteydi. Bilgi düzeyini sorgulayan sorulara verilen yanıtlar sonucunda çocuk hekimlerinin %26’sının kötü, %59’unun orta, %15’inin ise iyi düzeyde olduğu görüldü. Çocuk hekimlerinin%67’sinin ÇTYD konusunda farkındalığı yoktu. ÇTYD ile ilgili hiç kurs almamış hekimleri içeren grup ile son 1 yıl içinde kurs alanlar ve son aldığı kurstan sonra 1-2 yıl süre geçenler arasında puan ortalamaları bakımından anlamlı farklılık saptandı (sırasıyla p<0,001, p=0,018). Hayatında hiç kurs almayan hekimleri içeren grup ile son aldığı kursun üzerinden 2-3 yıl, 3-4 yıl, 4-5 yıl ve 5 yıldan uzun süre geçmiş hekimlerden oluşan grupların puan ortalamaları arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ülkemizdeki çocuk hekimlerinin ÇTYD ile ilgili bilgi düzeyi ve farkındalığı yeterli değildir.

INTRODUCTION: To investigate pediatricians’awareness and knowledge about pediatric basic life support (PBLS) in Turkey
METHODS: All degrees of residents of pediatrics and pediatricians were enrolled this cross-sectional study. Pediatric emergency and intensive care fellows, specialists, and instructers were excluded from the study. The pediatricians’ demographic characteristics, awareness, trainings, and knowledge about PBLS were investigated. The questionnaire was sent to the pediatricians work all over Turkey by an e-mail or smart phones WhatsApp messaging program.
RESULTS: A total of 622 pediatricians participated in this study. The pediatcians’ thoughts their condition about PBLS knowledge/skills were as follows; 5% of them poor, 37% of them moderate, and 58%of them good. It was found that the 26% of the pediatcians were poor,59% of them were moderate, and 15% of them were good PBLS knowledge condition according to questions about knowledge level.67% of the pediatricians had no awareness about PBLS. In terms of the average score about PBLS knowledge, there were significant differences between the group including the pediatricians who have not attended any PBLS courses and the groups including the pediatricians who attended a PBLS course in the last one year and before 1-2 years (p<0,001 and p=0,018 respectively). In terms of the average score about PBLS knowledge, there were no significant differences between the group including the pediatricians who have not attended any PBLS courses and the groups including the pediatricians who attended a PBLS course before 2-3 years, before 3-4 years, before 4-5 years, and before more than 5 years (p>0,05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our country, pediatricians’awareness and knowledge about PBLS are not sufficient.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çocuk acil serviste değerlendirilen ergenlerin stres faktörleri ile anksiyete ve kaygı düzeyleri arasındaki ilişkiyi araştırmak amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk acil servise başvuran ve kronik ya da psikiyatrik bir hastalığı olmayan 10-18 yaş arası ergenler çalışmaya alındı. Aile içinde ölüm ve anne-baba ayrılığı / boşanma gibi stres faktörleri ile, iğne olmak, kan görmek/kan aldırmak veya soyunma korkusu gibi yatkınlaştırıcı faktörleri değerlendiren kişisel bilgi formu uygulandı. Çocuklar için anksiyete bozukluğunu tarama ölçeği, anlık ve sürekli kaygı ölçekleri ile kısa semptom envanteri ölçekleri uygulandı.
BULGULAR: Çalışmamızda %57.0‘si (n=73) kız olmak üzere 128 kişiye ulaşıldı. Katılımcıların yaş ortalamaları 13.3±2.4 yıl idi. Belirlenen 8 stres faktör arasında en yüksek oranda kendisine yakın arkadaşı olmama ve son 6 ay içinde okul değişimi (%17.2) bulundu. Yatkınlaştırıcı 9 faktörden en yüksek %53 ağrı çekme korkusu saptandı. Katılımcıların ÇABTÖ ortalaması 29.5±12.1 puan, STAI-I ortalaması 42.8±7.0 puan, STAI-II ortalaması; 44.9±6.4 puan, KSE toplam puan ortalaması 37.6±34.6 puan idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Acil servis deneyimi özellikle ergen yaş grubunda korku ve endişeye neden olabilir. Acil servis çalışanları ergenlerde kaygı azaltmaya yönelik davranışsal müdahaleler geliştirmelidir.

INTRODUCTION: To determine the relationship between the stress indicators, and the presense of anxiety and anxiety levels among the pediatric emergency patients who are aged between 10 and 18 years.
METHODS: The study group consisted of adolescents aged between 10 and 18 years, admitted to pediatric emergency service who do not have any chronic or psychiatric disease. The questionnaires that evaluating predisposing factors such as life death in the family and parental seperation or divorce, fear of injection, fear of giving blood and seeing blood and being undressed; and also surveys of those The Screen for Child Anxiety and related Disorders, State-Trait Anxiety Inventory and Brief Symptom Inventory were all applied.
RESULTS: In our study, 57% (n=73) of the participants were female. The mean age of the participants was 13.3 ± 2.4. Among the eight stress factors identified, the highest rated ones were absence of close friends and changing school in the last 6 months (17.2%). The most fear of pain was found to be 53% of the most predisposing factors. The mean Screen for Child Anxiety score was 29.5 ± 12.1 points. The mean State-Trait Anxiety Inventory score were 42.8 ± 7.0, 44.9 ± 6.4. The mean total score of Brief Symptom Inventory was 37.6 ± 34.6 points
DISCUSSION AND CONCLUSION: Experience of emergency service may cause fear and anxiety among the young patients aged between 10 and 18 years. Emergency service workers should develop behavioral interventions to reduce anxiety among this patient group.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı çocuk yoğun bakım ünitesi (ÇYBÜ)’ ne yatarak tedavi gören zehirlenme olgularının demografik, epidemiyolojik ve klinik özelliklerinin değerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk yoğun bakım ünitesinde 1 Ocak 2015 ve 30 Haziran 2016 tarihleri arasında yatarak tedavi gören zehirlenme olguları geriye dönük olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya 92 olgu dahil edildi. Ortalama yaş 63,65±59,1 ay olup, olguların %73,9’ unu 5 yaş ve altındaki çocuklar oluşturmaktaydı. Olguların %55,4’ ü erkekti. Zehirlenmelerin %82,6’ sı kaza sonucu, %14,1’ i ise özkıyım amaçlı meydana gelmişti. Zehirlenmelerin %77,2’ si ilaçlarla meydana gelmişti ve %18,3’ ü çoklu ilaç alımına bağlıydı. En sık gözlenen ilaç grubu %24,2 ile santral sinir sistemi ilaçlarıydı. İlaç dışı zehirlenme nedenlerinde en sık görülen etkenin %42,8 ile pestisit ve insektisitler olduğu görüldü. Zehirlenme sonrası acil servise başvuru süresi ortanca 60 (10-2880) dakikaydı. Olguların %31,5’ i semptomatikti. Olguların %65,2’ sine mide lavajı, %72,8’ ine ise oral aktif kömür uygulandı. Toplam 3 olguya sürekli venövenöz hemodiyafiltrasyon yapıldı. Ortalama ÇYBÜ yatış süresi 19,53±14,37 saat, hastane yatış süresi ise 35,91±29,46 saatti. Çalışma süresinde özkıyım amaçlı alfa lipoik asit zehirlenmesi olan bir olgu kaybedildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocukluk çağı zehirlenmeleri acil servis başvurularının ve hastane yatışlarının önde gelen nedenlerinden olup, morbidite ve mortalitenin önlenebilir bir nedenidir. Zehirlenmelerin büyük çoğunluğu evde bulunan ilaçlar ve temizlik ürünleriyle gerçekleştiğinden, ailelerin zehirlenmeler konusunda bilgilendirilmesi ve ilaçlar ile temizlik ürünlerinin çocukların erişemeyeceği yerlerde saklanması önemlidir. Ayrıca çocukluk çağı zehirlenmelerinin epidemiyolojik ve klinik özelliklerinin sağlık çalışanları tarafından bilinmesi hızlı tanı ve tedavi açısından büyük önem taşır.

INTRODUCTION: The aim of this study was to investigate demographic, epidemiologic, and clinical characteristics of cases admitted to pediatric intensive care unit (PICU) for poisoning.
METHODS: Cases with poisoning admitted to PICU between January 1, 2015 and June 30, 2016 were evaluated retrospectively.
RESULTS: Ninety two cases were enrolled in this study. The mean age was 63.65±59.1 months and 73.9% of the cases were under 5 years of age. Fifty five point four percent of the cases were male. Of the poisoning cases, 82.6% were accidental and 14.1% were suicidal. Seventy seven point two percent of the cases were drug related and 18.3% of them were multi-drug poisonings. Central nervous system drugs were the most frequently (24.2%) ingested drugs. The most common cause of non-drug poisonings were pesticide and insecticides (42.8%). The median duration of time from ingestion to admission to the pediatric emergency department was 60 (10-2880) minutes. Of the cases, 31.5% were symptomatic. Gastric lavage and activated charcoal were performed in 65.2% and 72.8% of the cases, respectively. Continuous venovenous hemodiafiltration was performed in 3 cases. The mean time of PICU and hospital stay were 19.53±14.37 and 35.91±29.46 hours, respectively. During the study period, one case died due to acute poisoning of alpha-lipoic acid.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Pediatric poisonings are among the most common reasons for referrals to emergency department, admission to hospital and represent a preventable cause of morbidity and mortality. Parental education about prevention of poisoning and keeping drugs and household products out of children’s reach is important because most of the poisonings occur at home with drugs and household products. Recognition of epidemiologic and clinical characteristics of pediatric poisoning by healthcare providers is also important for rapid diagnosis and treatment.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma çocuk acil servise ağrı şikayetiyle başvuran 0-18 yaş grubu hastaların yaş ve cinsiyet özellikleri açısından incelenmesi amacıyla yapılmıştır.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma, 01.01.2017-31.12.2017 tarihleri arasında bir devlet hastanesinin çocuk acil servisinde retrospektif olarak yapılmıştır. Belirtilen tarihler arasında çocuk acil servise ağrı şikayeti ile başvuran 0-18 yaş arası 7712 hasta araştırmanın evrenini oluşturmuştur. İlgili kurumdan resmi izin alındıktan sonra Hasta Bilgi Yönetim Sistem (HBYS) programından elde edilen veriler microsoft excell programında analiz edilmiştir.
BULGULAR: Acil servise ağrı şikayetiyle başvuran çocukların %62.1’i kız ve %26.6’sı 15-18 yaş grubundadır. Çocukların sırasıyla karın ağrısı (5981, %77.5), baş ağrısı (494, %6.4), göğüs ağrısı (459, %6), miyalji (359, %4.7) dismenore (226, %2.9), eklem ağrısı (140, %1.8) ve bel ağrısı (53, %0.7) şikayeti ile acil servise başvurduğu saptanmıştır. Karın ağrısı 0-4 yaş grubu kızlarda (%24), baş ağrısı 15-18 yaş grubu kızlarda (%28), göğüs ağrısı 10-14 yaş grubu erkeklerde (%27.7), miyalji 15-18 yaş grubu erkeklerde (%29), dismenore 15-18 yaş grubu kızlarda ( %91.6) eklem ağrısı 15-18 yaş grubu kızlarda (%22.9) ve bel ağrısı 15-18 yaş grubu erkeklerde (%39.6) daha sık görülmüştür
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kız çocuklar ve 15-18 yaş grubundaki çocukların ağrı nedeniyle acil servise daha sık başvurduğu, aldıkları tanılara bakıldığında ise birinci basamak sağlık hizmetleri ve genel polikliniklerde de tedavi alabilecek hastalar olduğu sonucuna ulaşıldı.

INTRODUCTION: This study was conducted for the purpose of examining patients in the age group of 0-18, who applied to the pediatric emergency service due to the complaint of pain, in terms of age and gender characteristics.
METHODS: The study was conducted retrospectively in the pediatric emergency service of a state hospital between 01.01.2017 and 31.12.2017. The population of the study consisted of 7712 patients aged between 0-18 years who applied to the pediatric emergency service due to complaint of pain between the specified dates. The data acquired from the Patient Information Management System (PIMS) program were analyzed in Microsoft Excel program.
RESULTS: Out of the children who had applied to the emergency service due to complaint of pain, 62.1% were girls and 26.6% were in the age group of 15-18 years. It was determined that the children applied to the emergency service respectively with complaints of stomach ache (77.5%), headache (6.4%), chest pain (6%), myalgia (4.7%), dysmenorrhea (2.9%), arthralgia (1.8%) and low back ache (0.7%). Stomach ache was more frequent among girls in the age group of 0-4 years (24%), headache among girls in the age group of 15-18 years (28%), chest pain among boys in the age group of 10-14 years (27.7%), myalgia among boys in the age group of 15-18 years (29%), dysmenorrhea among girls in the age group of 15-18 years (91.6%), arthralgia among girls in the age group of 15-18 years (22.9%), and low back ache among boys in the age group of 15-18 years (39.6%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was concluded that girls and children in the age group of 15-18 years applied more frequently to the emergency service due to pain and in terms of their diagnoses, they were the patients who could also receive treatment in primary healthcare services and general outpatient clinics.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma, kanguru bakımı uygulaması başlatılan bir yenidoğan yoğun bakım ünitesinde yenidoğan ekibinin gözlem, görüş ve deneyimlerini belirlemek amacı ile yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma nitel yöntemle, Eylül-Aralık 2016 tarihleri arasında bir yenidoğan uzmanı ve 13 yenidoğan yoğun bakım hemşiresi ile yapıldı. Veriler odak grup görüşme ve birebir görüşme tekniği ile toplandı. Görüşmelerde yarı yapılandırılmış soru formu kullanıldı ve ses kaydı yapıldı. Görüşmelerden elde edilen veriler nitel içerik analizi yöntemiyle değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya katılan yenidoğan ekbinin yaş ortalaması 32.5, tümü kadın ve en az lisans düzeyinde eğitim aldıkları belirlendi. Yenidoğan ekibi kanguru bakımı uygulamasının anne ve yenidoğan üzerinde çeşitli olumlu etkilerini gözlemledikleri, anneler ve yenidoğan ekibi arasında iletişim ve işbirliğinin arttırdığını belirttiler. Yapılan içerik analizinde çalışmanın ana temaları; Mutluluk (mutlu olma, mutlu etme), Huzur (sakinleşme, sakinleştirme) ve Güven ( ebeveynlik rolüne güven, sağlık ekibine güven) olarak belirlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kanguru bakımı anne ve yenidoğan arasında etkileşimi arttırarak mutluluk, huzur ve güven duygularının gelişmesi sağlamıştır. Anne ve bebek için birçok yararı ortaya konan bu uygulamanın ülkemizde tüm yenidoğan yoğun bakım birimlerinde yaygınlaştırılması, uygulamayı kolaylaştırmak için yenidoğan yoğun bakım birimlerinde hemşire sayısının arttırılması ve babalarında bu uygulamalara dahil edilmesi önerilebilir.

INTRODUCTION: This study was carried out with the aim of to determine observations, opinions and experiences of the newborn team in a newborn intensive care unit that implemented the kangaroo care.
METHODS: The qualitative study was conducted with a neonatologist and 13 newborn ICU nurse’s between September and December 2016. The data were collected by the focus group and in-depth interview technique. In the interviews, a semi-structured questionnaire was used with audio recording. The data obtained from the interviews were evaluated by the content analysis method.
RESULTS: It was determined that the average age of the newborn team participating in the study was 32.5, least had Bachelor's degree and all were female. Newborn team stated that they had observed various positive effects of the practice of kangaroo care on the mother and newborn, and that the practice had increased communication and cooperation between the mothers and newborn team. The main themes of the study as found 'n the content analysis are as follows: Happiness (being happy, making happy), Peace (calming, pacifying) and Confidence (confidence in parenting role, confidence in newborn team).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Kangaroo care had increased the interaction between the mother and the newborn, improving happiness, peace and confidence. It can be suggested that this practice, which has many benefits for mother and infant, should be popularized in all neonatal intensive care units in Turkey and that the number of nurses in neonatal intensive care units should be increased and that fathers.

GİRİŞ ve AMAÇ: İzole edilen genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) pozitif suşların tür dağılımları, antibiyotik direnç oranları ve GSBL üretimine katkı sağlayan risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya preterm (28-36 hafta) ve term (37-42 hafta) yenidoğanlardan, hastanemiz yenidoğan yoğun bakım ünitesinde en az iki gün takip edilmiş ve çeşitli klinik örnek kültürlerinde GSBL pozitif mikroorganizma üremiş 75 hasta dâhil edildi. Hastalara ait dosya kayıtlarından demografik özellikler ve klinik bilgiler retrospektif olarak değerlendirildi. GSBL pozitif bakterilerin tür tanımlamaları ve antibiyogram duyarlılık testleri konvansiyonel yöntemler ve BD Phoenix System (Beckton Dickinson, ABD) ile yapıldı. GSBL pozitifliğini saptamak amacıyla kombinasyon disk testi kullanıldı.
BULGULAR: 75 preterm ve term bebekten toplam 115 GSBL pozitif suş izole edildi. Bu suşlar K. pneumoniae (n=68, %59,1), E. coli (n=42, %36,5) ve K. oxytoca (n=5, %4,3) idi. En sık enfeksiyonlar; idrar yolu enfeksiyonu (n=41,%35,7), pnömoni (n=34,%29,6) ve bakteriyemi (n=30,%26,1) idi. Kültür pozitifliğinin %93,0’ı (n=107/115) doğumdan 7 gün sonra görüldü. Çalışmaya dâhil edilen 75 olgunun %64’ünün (n=48/75) hastanede yatış süresi 30 günden fazlaydı. Bu suşların tamamı amoksisilin-klavulonat, ampisilin, ampisilin-sulbaktam, piperasilin ve bir K.oxytoca suşu hariç sefalosporin grubu antibiyotiklere dirençli iken, suşların tamamı imipenem ve ertapeneme duyarlıydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yenidoğan yoğun bakım ünitesinde preterm ve term bebeklerde GSBL pozitif suşlarda antibiyotik direnci giderek artmaktadır. Her hastanenin belirli periyotlarda kendi GSBL pozitif bakteri dağılımlarını, antibiyotik direnç oranlarını ve enfeksiyon risklerini belirlenmesi, antimikrobiyal tedavilerin antibiyogram sonuçlarına göre seçilmesi, tedavi başarısını artıracağı gibi, GSBL üretimini ve direnç gelişimini de önleyebilir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the distribution of extended spectrum beta-lactamase (ESBL) positive strains, antibiotic resistance rates and risk factors contributing to ESBL production.
METHODS: The study included 75 patients who underwent preterm (28-36 weeks) and term (37-42 weeks) newborns, monitored for at least two days in our hospital neonatal intensive care unit, and ESBL-positive microorganisms in various clinical sample cultures. Demographic features and clinical information were evaluated retrospectively from file records of the patients. Species identification and antibiogram susceptibility tests of isolated ESBL positive bacteria were performed using conventional methods and BD Phoenix System (Beckton Dickinson, USA). Combination disc testing was used to detect ESBL positivity.
RESULTS: A total of 115 ESBL-positive strains were isolated from 75 preterm and term infants monitored in the neonatal intensive care unit. These strains were K. pneumoniae (n=68, 59.1%), E. coli (n=42, 36.5%) and K. oxytoca (n=5, 4.3%). The most common infections were; urinary tract infection (n=41, 35.7%), pneumonia (n=34, 29.6%) and bacteremia (n=30, 26.1%). Following birth, the majority of culture positives (n=107/115, 93.0%) were seen 7 days after birth. Of the 75 cases included in the study, 64% (n=48/75) were hospitalized for more than 30 days. While all of these isolates were resistant to antibiotics except amoxicillin-clavulanate, ampicillin, ampicillin-sulbactam, piperacillin and a K. oxytoca strain, all strains were susceptible to the carbapenem group antibiotics (imipenem, ertapenem).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Antibiotic resistance has been increasing in ESBL positive strains in preterm and term infants in neonatal intensive care unit. If every hospital detect ESBL positive bacteria distribution, antibiotic resistance rates and infection risks, selection of antimicrobial treatments according to antibiogram results, with certain periods, can prevent treatment success, as well as ESBL production and resistance development.

Serebral tuz kaybı sendromu, natriürez ve diürezin neden olduğu, hipovolemik hiponatremi tablosu olup, patogenezi net olarak bilinmemektedir. Sıklıkla uygunsuz ADH salınımı sendromu ile karıştırılmaktadır. Serebral tuz kaybı sendromu tedavisinde, volüm ve sodyum kaybının yerine konulması ve altta yatan nedenin düzeltilmesi tedavinin en önemli öğeleridir. Sıklıkla beyin cerrahisi operasyonlarından sonra tariflenen serebral tuz kaybı sendromunun bilinirliği arttıkça tanı konulan hasta sayısı artmakta ve etyolojide her geçen gün yeni etkenler tanımlanmaktadır. Burada SSPE tanısıyla izlenmekte olan, izleminde serebral tuz kaybı sendromu gelişen, sodyum defisit tedavisine rağmen hiponatremisi düzelmeyen ve fludrokortizon ile başarılı şekilde tedavi edilmiş 16 yaşında bir olgu sunulmuştur.

Cerebral salt-wasting syndrome (CSWS) is characterized by natriuresis and associated with hypovolemia, hyponatremia. The underlying pathogenesis is not clearly known. It is often confused with syndrome of inappropriate anti-diuretic hormone release (SIADH). Replacement of volume and sodium loss in the treatment of CSWS and the correction of the underlying cause are the most important items of treatment. As the awareness of CSWS, which is frequently described after the operations of neurosurgery, increases, the number of patients diagnosed increases and new factors are gradually defined in etiology. In this study, we present a 16-year-old male case who was followed with the diagnosis of subacute sclerosing panencephalitis (SSPE) and developed CSWS, and did not recover from hyponatremia, despite sodium deficit treatment, and who was successfully treated with fludrocortisone.

Ashman fenomeni, atrial fibrilasyon sırasında görülen bir aberran ventriküler iletidir. QRS kompleksinin uzunluğundaki değişiklik sonucu oluşur. Sıklıkla da erken ventriküler vuru ve ventriküler taşikardi ile karışabilir. Onaltı yaş erkek hasta ani başlayan çarpıntı şikayetiyle acil servise başvurdu. Öyküsünde obezite ve tip 2 diyabetes mellitus nedeniyle takipli olduğu, ayrıca akneleri nedeniyle 1 aydır isotretinoin oral tedavi aldığı öğrenildi. Hastanın kalp atım hızı: 195/dk ve çekilen elektrokardiyografisinde (EKG) supraventriküler taşikardi düşünülerek adenozin 2 kez intravenöz puşe uygulandı. Ritmi normale dönmeyen olgu yoğun bakım ünitesine devralındı. Ekokardiyografi ve transözefageal ekokardiyografi (TEE) ile değerlendirilen hastada trombüs ve yapısal defekt saptanmadı. Ardından sırasıyla 0.5 j/kg, 1 j/kg ve 1.5 j/kg kardiyoversiyon uygulandı. Ritmin yine normale dönmemesi üzerine yeniden EKG ile değerlendirilen hastanın taşikardisinin devam ettiği, P dalgalarının olmadığı, ekstra ventriküler atımlara benzer atımların olduğu ve R-R mesafelerinin eşit olmadığı görüldü. Bu ritmin atrial fibrilasyon (AF) ile uyumlu olduğu düşünüldü ve eşlik eden aberasyon ile iletilen supraventriküler atımların Ashman fenomeni olduğu görüldü. Hastaya amiodaron 3 mg/kg iv infüzyonu takiben, 6 mcg/kg/dakika idame infüzyon verildi. Ritmi normale döndü. Amiodaron infüzyonu 48. saat sonunda kesilen olgu oral propranolol tedavisi ile kardiyoloji servisine devredildi. ashman fenomeni çocukluk çağında çok nadir görülen bir durumdur ve tamamen farklı tedavi seçenekleri nedeniyle, PVC ve ardışık olarak saptanan supraventrikül kompleksleri serisinden ayırt edilmelidir.

Ashman phenomenon is an aberrant ventricular conduction during atrial fibrillation. It is due to a change in the length of QRS complex. It is most often mistaken as premature ventricular contruction (PVC) or ventricular tachycardia. A 15-year-old male patient admitted to emergency department with the complaint of palpitaiton. He has 3 years of Type 1 DM history and he was using isotretinoin to treat nodular acnes for 1 month. His heart rate was 195 beats/min and his ECG was compatible with SVT. Adenosine was administered twice, but subsequently, he was transferred to our PICU because his heart did not return to the sşnus rhythm.After a transesophageal echocardiography, synchronized cardioversion was performedto the patient 3 times starting from 0.5 J/kg. Synchronized cardioversion was repeated 3 times 0.5 J/kg dose increments but the patient was unresponsive. Just after cardioversion, we have noticed that he has atrial fibrillation and the PVCs are due o Ashman phenomenon. Amiodarone was initiated in order to medical cardioversion and the patient responded very quickly. Amiodarone infusion had been stopped after 48 hours, and the patient was transferred to pediatric cardiology department with oral propranolol treatment. Ashman phenomenon is a very rare condition in childhood and should be distinguished from PVC and series of consecutive aberrantly conducted supraventricular complexes, because of their totally different treatment options.

Kayısı çekirdekleri amigdalin olarak adlandırılan önemli miktarda siyanür glikozidleri içermektedirler. Türkiyede, çocuklardaki siyanür zehirlenmesinin çoğunluğu kayısı çekirdeği yeme ile ilişkilidir. Bu makalede, miktarı bilinmeyen taze kayısı çekirdeğini yedikten sonra kusma ve bilinç kaybı ile ortaya çıkan iki çocuk siyanür zehirlenmesi olgusu sunulmuştur. İki hasta da destekleyici tedavi ile siyanür antidotu gerekmeden şifa ile taburcu edilmiştir. Kayısı çekirdeğinin siyanür içerdiği ve yenilmemesi gerektiği konusunda vatandaşlar ve sağlık çalışanları arasında farkındalık oluşturmak amacı ile bu iki olgu sunulmuştur. Ani bilinç kaybı, anyon açıklı metabolik asidoz ve laktik asidoz tablosunda başvuran çocuk ve erişkin hastalarda siyanür zehirlenmesi akılda tutulmalı ve kayısı çekirdeği yeme öyküsü araştırılmalıdır.

Apricot seeds contain significant cyanogenic glycosides are known as amygdaline. In Turkey, most cases of cyanide intoxication in children are related to ingestion of apricot seeds. In this manuscript, we present two pediatric cases of cyanide intoxication have emerged with vomiting and loss of consciousness after ingestion of unknown amount of fresh apricot seeds. Two patients were discharged with cure after supportive treatment without the need of spesific cyanide antidote. Our two case reports aim to raise awareness among citizens and health workers that apricot seeds contain cyanide and should not be eaten. Cyanide poisoning should be kept in mind in differential diagnosis of sudden loss of consciousness, high anion gap metabolic acidosis and lactic acidosis. Apricot seeds eating story should be investigated in these clinical situations.

Mukopolisakkaridoz Tip II (MPS II), X’ e bağlı resesif geçiş gösteren nadir bir hastalıktır ve lizozomal iduronat-2-sülfataz enziminin eksikliği ile karakterizedir. İlerleyici üst solunum yolu obstrüksiyonu MPS II hastaları için tipiktir. Hava yolu obstrüksiyonunun giderilmesinde daha az invaziv yöntemler yetersiz kaldığında trakeostomi etkin bir yöntemdir. Bu yazıda, acil servisteki izlemi sırasında akut solunum sıkıntısı gelişen ve endotrakeal entübasyon ve laringeal maske (LMA) ile hava yolu açıklığı sağlanamadığından acil trakeostomi açılan bir MPS II olgusu sunulmuştur.

Mucopolysaccharidosis type II (MPS II) is a rare, X-linked recessive disease characterized by deficiency of lysosomal iduronate-2-sulfatase. Progressive upper airway obstruction is common in patients with MPS II. Tracheostomy is an effective way of managing airway obstruction when less invasive interventions are no longer adequate. Here, we report a case of MPS II who developed sudden respiratory distress in the emergency department and required tracheostomy as endotracheal intubation and laryngeal mask airway (LMA) failed to secure airway control.

Bazı hastalıkların seyri sırasında çeşitli anatomik bölgelerde hava tespit edilebilir.
Bu hava birikimi çoğunlukla pnömotoraks ve cilt altı amfizemi şeklinde görülür. Nadiren kafa
tabanı ve spinal kanal gibi sıra dışı alanlarda da olabilir. Hastaların büyük çoğunluğunda
travma, iatrojenik nedenler ve Valsalva manevrasına bağlı oluşmaktadır. Destek tedavi
genellikle yeterlidir.
Psikoz tanısıyla başvuran ve kafa tabanı, boyun, orbita, mediastinum, karın,
retroperitoneal alan, spinal kanal, skrotum ve femur başında aşırı hava birikimi olan 14
yaşında bir hasta sunulmuştur.
Psikiyatrik hastalıkların seyri sırasında aşırı bağırma ve boynu sıkma gibi kendine
zarar verme hareketlerinin sonucu olarak cilt altı amfizemin yanı sıra vücudun çeşitli
anatomik bölgelerinde hava birikimi olabileceği akılda tutulmalıdır.

Air can be detected in various anatomical regions during the course of several diseases. Accumulation of air is mostly seen as pneumothorax and subcutaneous emphysema. Rarely unusual areas such as skull base and intraspinal region can be involved. In the majority of the patients, it is due to trauma, iatrogenic factors and Valsalva maneuver. Supportive treatment is generally sufficient.
A 14-year-old boy with psychosis who developed extensive air in the scull base, the neck, the orbita, mediastinum, abdomen, retroperitoneum, spinal canal, scrotum and head of the femur was presented.
During the course of psychiatric disorders, in the case of excessive shouting and self-harm as a result of squeezing the throat, beside subcutaneous emphysema, air existing in the various anatomical regions of the body should be kept in mind.