1978’de insanlarda yapılmış olan ilk başarılı in vitro fertilizasyon (IVF) uygulamasından beri, IVF’nin etkinliğini ve güvenliğini geliştirme çabaları uzmanlar tarafından sürdürülmektedir. Teknolojideki gelişmeler ve insan üremesi hakkında artan bilgiler ışığında, IVF başarı oranları artarken, çoklu gebelik (üçüz, dördüz ve üstü) oranları düşmüştür. Çoğu çift ‘açıklanamayan infertilite’ yaşarken, IVF’e bağlı ikiz gebelik oranları halen yüksek olduğu için kat edilecek çok mesafe vardır. Ancak son dönemdeki teknolojik ve bilimsel gelişmeler, IVF’te ciddi iyileşme ihtimali vaat etmektedir.

Bu derlemenin amacı, proteomikler, sekretomikler, metabolomikler ve oosit kültürü ile ilgili son gelişmeleri irdelemek, embriyo seçimi ve in vitro maturasyon (IVM) üzerindeki klinik yansımalarına ışık tutmaktır. Ayrıca yakın gelecekte, bu gelişmelerin IVF’in etkinliğini ve güvenliğini nasıl etkileyebileceği de tartışılacaktır.

Since its first successful result in 1978, clinicians and researchers have been working on increasing the efficiency and safety of in vitro fertilization (IVF). As a result of advances in technology and understanding of human reproduction, IVF success rates have increased while high-order multiple pregnancy (triplets and more) rates have decreased. On the other, there is opportunity for further improvement as many couples still face ‘unexplained infertility’ and high rates of twin pregnancies. Latest technologic and scientific improvements in IVF are promising.

The aim of this review is to present the latest advances in the fields of proteomics, secretomics, metabolomics and oocyte culture, how they can potentially improve embryo selection and in vitro maturation (IVM) and subsequently their possible impact on the safety and efficacy of IVF.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Aşırı aktif mesane (AAM) ani sıkışma hissi, sıkışma tipi idrar kaçırma olan/olmayan, genellikle sık idrara gitme ve noktüri semptomlarıyla karakterize bir semptom kompleksidir. AAM için birinci basamak tedaviler davranış tedavileri ve antikolinerjik ilaç tedavilerini içerir. Birçok hasta bu tedavi yöntemlerine yanıt verse de bazı hastalar tedaviye dirençlidir ve ek tedavi yöntemlerine gereksinim duyarlar. Bu tedavilere dirençli hastalarda botulinum toksin tedavisi ve nöromodülasyon sıkça kullanılan yöntemlerdendir.

The overactive bladder (OAB) is a symptom complex characterized by urgency with /without urge incontinence, and often associated with frequency and nocturia. First-line therapy for OAB includes behavioral therapies and anticholinergic drugs. Although a large number of patients respond to conservative or pharmacological therapy or a combination of the two, some patients are refractory and require additional options for intervention. Botulinum toxin therapy and neuromodulation are frequently used treatment options in refractory OAB patients.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalışmada doğum eylemindeki gebelerde Grup B streptokok (GBS) kolonizasyonu araştırıldı.
Yöntemler: Etlik Zübeyde Hanım Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde doğum eylemindeki 300 gebenin demografik özellikleri ve risk faktörleri kaydedildi. Gebelerden alınan rektovajinal sürüntü örnekleri GBS açısından iki farklı yöntemle (CAMP ve lateks aglutinasyon) incelendi. İzole edilen bakterilerin disk difüzyon yöntemi ile antibiyotik duyarlılıkları saptandı. İstatistiksel değerlendirme ki-kare testi ile yapıldı.
Bulgular: Olguların % 3’ünde GBS ile rektovajinal kolonizasyon saptandı. GBS kolonizasyonuyla yaş, meslek, altta yatan hastalık, önceden gebelikten korunma yöntemi, eğitim ve gelir düzeyi, önceki gebelik ve doğum sayıları arasında bir ilişki gözlenmedi. GBS kolonizasyonunun erken doğum, erken ya da uzamış membran rüptürüyle birlikteliği gözlenmedi. İzole edilen GBS’lerde klindamisin ve eritromisine %22, tetrasikline %89 direnç saptandı.
Sonuç: Çalışmaya aldığımız gebelerde GBS kolonizasyonu düşük oranda saptanmış olup rutin intrapartum profilaksinin gerekmediği ve profilaksi uygulama koşullarını belirleyen ulusal boyuttaki kılavuzların hazırlanmasının uygun olacağı sonucuna ulaşılmıştır

Objective: The purpose of this study was to determine the colonization of group B streptococci (GBS) and risk factors in pregnant women at delivery.
Methods: The rectovaginal colonization with GBS in 300 pregnant women were investigated. Demographic data and risk factors of the patients were recorded. Rectovaginal specimens were investigated for GBS colonization by two different methods (CAMP and latex agglutination). Antimicrobial susceptibility of isolated GBS strains were tested by disk diffusion test
Results: GBS were determined in 3% of the subjects. The association between GBS and age, occupation, educational level, socioeconomic status, underlying illnesses, the number of parity, and contraseption methods were not found to be significant. In addition, no significant association was determined between GBS colonization and preterm labor, early or prolonged rupture of membranes. Antimicrobial resistance rates of the isolates were 22% for erythromycin and clindamycin, 89% for tetracycline.
Conclusion: As a result, routine intrapartum prophylaxis for GBS is not necessarily in our study population, and a national guide should be prepared on this subject.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: Kliniğimizde histeroskopik intrauterin adezyolizis uyguladığımız hastaların demografik, klinik özellikleri ile beraber operasyon sonuçlarını sunmaktır.
Gereç ve yöntemler: 2004-2008 yılları arasında kliniğimizde 24 histeroskopik adezyolizis uygulanmştır. Hastaların yaş grubu 25-39 yaş aralığında idi. En sık başvuru şikayetleri amenore ve infertilite idi.
Bulgular: Adezyon için risk faktörü olarak 10 hastada geçirilmiş gebelik küretajı ve 4 hastada geçirilmiş sezaryen operasyonu mevcuttu. İntrauterin adezyon sınıflandırıldığında 5 hasta Grade I, 6 hasta Grade II, 10 hasta Grade III ve 3 hasta Grade IV olarak tespit edildi. Tüm hastalarda histeroskopik makas kullanılarak adezyolizis yapılmıştır. Postoperatif dönemde 10 hastaya estrojen-progesteron içerikli ilaç, 11 hastaya hormon ile beraber rahim içi araç ile 3 hastaya foley katater balon uygulanmıştır. Hastaların izleminde tekrar adezyondan şüphelenilen 5 hastaya tekrar histeroskopi yapılmıştır. Hafif adezyon saptanan 3 hastada adezyonlar tekrar giderilmiştir.
Sonuç: Tüm amenoreik hastalarda menstrüel periyot geri dönmüştür. Yardımcı üreme tedavisi uygulanmış 4 hastaya ulaşılabilmiştir. Dört gebelik elde edilmiş ve üçü terme ulaşmış, bir tanesi de abortus ile sonuçlanmıştır.

Objective: Assessment of preoperative and postoperative outcomes of patients that were performed hysterescopic intrauterine adhesiolysis.
Material and method: We reviewed 24 patients that underwent hysterescopy with the complaints of amenorrhea, hypomenorrhea, recurrent pregnancy loss between 2004-2008. The most complaints of patients were infertilty amenorrhea.
Results: Adhesions occurs mainly as a result of trauma to the gravid uterine cavity in 14 patients. When classifying patients with their intrauterine adhesions, Grade 3 was the most frequently seen. Adhesiolisis was performed with hysteresopic scissors in all patients. In postoperative period following synechiolysis, 10 patients were treated with estrogen and progestogen, 11 of them used intrauterine device with estrogen and progestogen therapy, foley catheter was used in 3 patients. Hysterescopy was performed in 5 patients for second time because of adhesion suspicions. The re-adhesiolysis performed to 3 patients because of determined to mild adhesion.
Conclusion: After hysterescopic adhesiolysis, all patients with the complaint of amenorrhea had regular menstruation. Pregnancy after treatment occured in 4 patients but live birth rate was 75%.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: Laparoskopik histerektominin benign jinekolojik durumlarda ilgi çekici ve güvenli bir yöntem olduğu birçok otorite tarafından kabul edilmektedir. Bu çalışmanın amacı, laparoskopik histerektomi uygulanan hastalarımızdaki üriner sistem komplikasyonları ve intraoperatif yönetimi sunmaktır.
Materyal ve Metod: 2002 ve 2008 tarihleri arasında Ege Üniversitesinde ek cerrahi girişim yapılarak ya da yapılmadan laparoskopik histerektomi uygulanan 116 hasta bu çalışmaya dahil edilmiştir. Yapılan ek cerrahi girişimler 77 (%66,3) hastada bilateral salpingoooforektomi, 9 (%8.4) hastada Burch kolposüspansiyon, 40 hastada (%37.7) adezyolizis ve 10 (%8,6) hastada McCall kolpopeksi idi. Hastaların ortalama yaşı 48.1±3.2 yıl, vücut kitle indeksi (BMI) 27.1±2.3 kg/m², parite 1.8±1.1 idi. 24 (%20,6) hastanın geçirilmiş abdominal cerrahi öyküsü mevcuttu ve 71 (%61,2) hasta postmenopozal dönemde idi.
Bulgular: Benign nedenler ile laparoskopik histerektomi uygulanan 116 hastada, postoperatif dönemde iki hastada (1.72) üriner sistem komplikasyonu olarak mesane yaralanması meydana gelmiştir. Üriner sistem dışında, 9 hastada (%7,75) 500ml’yi aşan kan kaybı, 2 hastada post-op enfeksiyon (%1.72), 1 hastada (%0.86) laparotomiye dönüş olmuştur. Mesane yaralanması intraoperatif olarak tanı konup laparoskopi esnasında başarı ile mesane onarımları gerçekleştirildi. Uzun dönem komplikasyon gelişmedi. Hiçbir hastada üreter yaralanması olmadı.
Sonuç: Laparoskopik histerektomi uyguladığımız hastalarda üriner sistem yaralanması oranımız %1.7’dir. Risk faktörleri, geçirilmiş sezeryan öyküsü, geçirilmiş laparotomi, nulliparite, adezyon oluşturan pelvik cerrahidir. İleri düzey laparoskopik cerrahi uygulamalarında, pelvik anatominin iyi bilinmesi ve cerrahın öğrenim eğrisi oldukça önemlidir. Komplikasyonların önlenmesi, cerrahi alanın iyi eksplorasyonu, ince disseksiyonu ve enerji modalitelerinin uygun kullanımı ile mümkün olabilir.

Objective: Many authors were accepted that Total Laparoscopic Hysterectomy (TLH) is interesting and reliable treatment at benign gynecological conditions. The aim of this study is to present intraoperative management and urinary system complications performing TLH.
Material and Methods: This study was included 116 patients who underwent TLH with or without additional surgical procedure at Ege University Meidcal School, Department of Obstetrics and Gynecolgy between 2002-2008.Bialteral salpingoophorectomy for 77 (66,3%), Burch colposuspension for 9 (8.4%), adhesiolysis for40 (37.7%), and McCall Culdeplasty for 10 (8,6%) were applied as additional surgical procedure. Avarege age of patients was 48.1 years. BMI and parity was 27.1±2.3 kg/m2 and 1.8±1.1, respectively. 24 (20.6%) cases were presented previous surgical procedure and 71 (61.2%) cases were postmenopause.
Results: Bladder injury occured as uirnary system complication at 2 (1.7%) women. The other postoperative complications were loss of blood exceed than 500 ml, infection and turned conversion to laparotomy; 9 case (7.75%), 2 case (1.7%) an done case, respectively. However bladder injury was recognized during operation and repaired concurrently. Any long term complication and ureteral injury was seen.
Conclusion: The rate of our urinary system complicationwas 1.7% in study group performing TLH. Risk factors were prior caesarean section history, prior pelvic surgery history and extensive endometriosis. Familiarity of pelvic anatomy and operator trainig cure were very important at advanced laparoscopic application. The avoidance of complication can be possible with goog observation of surgical area, gentle dissection and favorable using of energy modality.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Bu araştırma sağlık bilimlerinde okuyan öğrencilerin doğum şekli tercihlerine yönelik düşüncelerini belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı olarak planlanan araştırmanın örneklemini, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi kampüsünde okuyan doğum ve kadın hastalıkları dersini almış 555 sağlık bilimleri öğrencisi (260 tıp öğrencisi, 204 hemşirelik öğrencisi, 91 ebelik öğrencisi) oluşturmuştur. Veriler araştırmacılar tarafından geliştirilen, 19 sorudan oluşan anket formu kullanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS (Ver: 13.0) programında khi- kare testi, sayı, yüzde olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Doğum şekli olarak %88.5 oranında normal vajinal doğum tercih edilmiş olup bu tercihin en yüksek payına (%92.6) hemşirelik öğrencileri sahiptir. Öğrencilerin %60.3’ü normal doğumu doğal olması nedeniyle tercih etmektedir. Sağlık bilimlerinde okuyan öğrencilerin %83.8’i tıbbi endikasyon olmaksızın isteğe bağlı sezaryen yapılmasına karşı olup, %96.8’i bebeğin cinsiyetinin doğum şeklini etkilemediği, %99.5’i ise yüksek maliyetli doğum şeklinin sezaryen doğum olduğu düşüncesindedir. Tıp öğrencilerinin %23.8’i tıbbi endikasyon olmaksızın isteğe bağlı sezaryen yapılması, sağlık bilimleri öğrencilerin çoğunluğu (%73.9) ise normal vajinal doğum sırasında epidural anestezi yapılması düşüncesindedir.
Sonuç: Sağlık bilimleri öğrencileri doğum şekli olarak normal vajinal doğumdan yana tercih kullanırken bu doğum şekli sırasında ortaya çıkan ağrıyı azaltmak amaçlı epidural anestezi yapılma düşüncesine sahiptirler.

Aim: This study was done to determine the preferences of health sciences students on the mode of delivery.
Materials and Methods: The sampling of this descriptive study is 555 students (260 medical students, 204 nursing students, 91 midwifery students) who have taken the courses on giving birth and gynecological diseases at Cumhuriyet University. All the data were collected by a questionnaire form consisting 19 questions which were prepared and developed by the researchers. All the questions were asked by using structured interview technique. The colleced data were analyzed and evaluated by SPSS (ver: 13.0) as chi-square test, digits, percentage.
Findings: The mode of delivery was mostly prefered as normal vaginal in %88.5 and most part of this preference is of the nursing students as %92.6. %60.3 of the students prefer normal delivery system because it is natural. %83.8 of the students studying in the faculties of medical sciences are against to make caesarean delivery voluntarily without any indication. %96.8 of them think that gender of the baby doesn’t affect the delivery form. %99.5 of the participants think that the caesarean delivery system is highly expensive. Some medical students (%23.8) think that optional caesarean section can be done even without any medical indications. Whereas, most of the health students (%73.9) think that epidural anaesthesia should be done during the normal vaginal delivery.
Result: The health sciences students prefer normal vaginal delivery and have the thought that epidural anaesthesia should be done to decrease the pain during this mode of delivery.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Uluslararası Jinekoloji ve Obstetri Federasyonu (FIGO)’ya göre evre Ib2 evre IIa2 bulky serviks kanserlerinde dört farklı tedavi modalitesinin etkinliğinin karşılaştırılmasıdır.
Materyal ve Metod: Kliniğimizde, 1/1994 ve 1/2010 yılları arasında FIGO IB2 - IIA2 serviks kanseri tanısı alan ve tedavi edilen toplam 70 uygun hasta retrospektif olarak incelendi. Demografik veriler ve hastalıkla ilişkili karakteristikler analiz için hasta dosyalarından elde edildi. Farklı tedavi modaliteleri, radikal histerektomi ve adjuvan kemoradyoterapi (RH + KTRT), primer kemoradyoterapi (KTRT), neoadjuvan kemoterapi takiben radikal histerektomi (NAKT + RH), neoadjuvan kemoradyoerapi takiben radikal histerektomi (NAKRT + RH) hastalıksız sağkalım (HS) ve genel sağkalım (GS) açısından Kaplan-Meier testi kullanılarak karşılaştırıldı. P< 0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.
Sonuçlar: Altmış-üç (%90) hasta evre Ib2 ve 7 hasta evre IIa2 idi. (RH + KRT), primer (KTRT), (NAKT + RH) ve (NAKRT + RH) sırası ile 32, 23, 10 ve 5 hastaya uygulandı. Ortalama takip süresi 78.1 ± 51.6 ay [dağılım: 10-210] olarak tespit edildi. Onüç (%18.6) hastada rekürrens gelişti ve 10 (%14.3) vaka hastalıkdan kaybedildi. Ortalama HS ve GS sırasıyla 64.6 ± 46.7 [4-210] ve 68.2 ± 47.3 [10-210] idi. Yaşam süreleri açısından dört tedavi yöntemi arasında istatistiksel anlamlı fark bulunmadı (HS için p = 0.85 ve GS için p= 0.9).
Tartışma: Bulky FIGO evre IB2 ve IIA2 serviks kanserli hastalarda dört farklı tedavi modalitesinin etkinliği sağkalım açısından benzerdir.

Aim: To compare the effectiveness of four different treatment modalities in International Federation of Gynecology and Obstetrics (FIGO) Ib2 and IIa2 bulky cervix cancers.
Material and Method: Totally, n = 70 eligible women with bulky (≥4 cm) FIGO Ib2 - IIa2 cervical cancer diagnosed and treated at our clinic between the years of 1/1994 - 1/2010 were investigated retrospectively. Data regarding demographic and disease related characteristics were obtained for analysis from patients' files. Different treatment modalities (radical hysterectomy followed by adjuvant chemoradiation (RH + CTRT); primary chemoradiotherapy (CTRT); neoadjuvant chemotherapy followed by radical hysterectomy (NACT + RH) and neoadjuvant chemoradiotherapy followed by radical hysterectomy (NACRT + RH) were compared in terms of disease-free survival (DFS) and overall survival (OS) by Kaplan-Meier test. A p value of less than 0.05 was accepted as statistically significant.
Results: Sixty-three patients (90%) had Stage Ib2 and seven (10%) had stage IIa2 disease. (RH + CRT), primary (CTRT), (NACT + RH) and (NACRT + RH) were performed to 32, 23, 10 and 5 patients, respectively. Mean follow-up period was 78.1 ± 51.6 months [range: 10-210]. Thirteen patients (18.6%) developed recurrence and 10 (14.3%) died from disease. Mean DFS and OS were 64.6 ± 46.7 [4-210] and 68.2 ± 47.3 [10-210] months; respectively. No statistically significant difference was found in terms of survival between four treatment methods (p = 0.85 for DFS and p = 0.9 for OS).
Conclusion: The effectiveness of four treatment modalities were similar in terms of survival for patients with bulky FIGO stage Ib2 and IIa2 cervical cancers.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: Torsiyon önleyici cerrahi sonrası gelişen over torsiyonu vakasında cerrahi yaklaşımı ve atakların over rezervi üzerine etkilerini bildirmek.
Planlama: Olgu sunumu
Ortam: Üniversite Hastanesi
Hasta: Torsiyon nedeniyle sağ adneksini kaybetmiş 16 yaşındaki kız torsiyon önleyici cerrahi sonrası ardışık sol adneksa torsiyonu geçirdi.
Girişim: Laparaskopik yolla utero ovaryan ligament kısaltılması ve uterus arka yüzüne ovariopeksi ameliyatı yapıldı. Bu ataklar arasında over rezervi takip edildi.
Değerlendirme parametreleri: Torsiyon tekrarlarının cerrahi yolla önlenerek over rezervinin korunması.
Sonuç: Torsiyon tedavisinde over her koşulda korunmalıdır, ataklarının önlenmesi için birden fazla adneks fiksasyon yöntemi kullanılması gerekebilir.
Yorum: Sunduğumuz vaka, iki taraflı ardışık, bir torsiyon önleyici cerrahiye rağmen yenileyen ve ataklar arasında over rezervi takip edilen tek vakadır. Over rezervi çoklu torsiyon ataklarından kötü etkilenmekte ve rezerv testleri atağı takipeden aylarda kısmen düzelmektedir.

Objective: To report on the surgical approach in cases of ovary torsion that develop after preventive surgery and on the effects of the attacks on the ovary reserve
Design: The presentation of the case.
Setting: University Hospital.
The patient: The sixteen-year-old girl, who had lost her right adnexa because of torsion, suffered successive torsion in the left adnexa after preventive surgery.
Intervention: Through the laparoscopic method, the utero-ovarian ligament was shortened and ovariopexy was applied to the back of the uterus. The ovarian reserve between the attacks was monitored.
Main Outcome Measure: The prevention of recurring torsions through the surgical method and thereby the preservation of the ovarian reserve.
Result: The ovary must be protected under all circumstances during the treatment of torsion. More than one method of adnexa fixation may prove necessary to prevent further attacks.
Conclusion: The case we present here is the only one in which the two sides were successively affected, despite the surgical intervention to prevent any recurrence, and also the only one in which the ovarian reserve between the attacks was monitored. Apparently, the ovarian reserve is affected badly by recurrent torsion attacks, though the reserve tests indicate some improvement in the months following the last attack.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GENÇ BİR HASTADA PELVİK AĞRI: SKLEROZAN STROMAL TÜMÖR
Giriş: Sklerozan stromal tümörler (SST) nadir görülen, benign karakterde seks kord stromal tümörlerdir. Genellikle tek taraflıdırlar ve ikinci veya üçüncü dekadda görülürler. Başvuru şikâyeti adet düzensizlikleri, kasık ağrısı, palpe edilebilen pelvik kitle, prekoks puberte ve postmenopozal kanama olabilir. Başvuru şikâyetleri ve radyolojik bulgular SST’lere özgül olmadığı için ameliyat öncesi tanı koymak güçtür. Biz bu yazıda kliniğimize kronik pelvik ağrı şikâyeti ile başvurmuş ve pelvik inflamatuar hastalık ve endometriosis tedavisi verilmiş, ancak laparoskopi sonrası SST tanısı almış bir olguya ait ultrasonografi, operasyon bulgularını, tumörün histopatolojik özelliklerini ve SST’lerin over tümörleri ile ayırıcısı tanısını sunuyoruz.
Vaka takdimi: 24 yaşında nullipar hastanın jinekoloji kliniğine ilk başvuru şikâyeti kötü kokulu akıntı ve kasık ağrısı idi. Hastada pelvik inflamatuar hastalık düşünülerek antibiyotik tedavisi verildi. Tedavi sonrası yapılan kontrolünde akıntı şikâyeti kalmamasına rağmen ağrısı devam etmekte idi. Ultrasonografide sağ overde görülen over dokusuna benzer ekojenite gösteren 15 mm kitle dışında pelvik muayenesi normaldi. Ağrı şikayeti olmasından dolayı kitlenin endometrioma olabileceği düşünülerek oral kontraseptif verildi. Pelvik ağrı şikayetinin devam etmesi üzerine yapılan tanısal laparoskopide sağ over üzerinde egzofitik gelişmiş pembe-beyaz renkli yaklaşık 2 cm büyüklüğünde bir lezyon mevcuttu. Kitlenin patolojik incelemesi sonucu sklerozan stromal tümör olarak rapor edildi. Postoperatif hastanın ağrı şikâyeti kalmadı.
Sonuç: SST’ler nadir görülmelerine rağmen pelvik ağrı, adet düzensizliği, hirsutizm gibi sebeplerle başvuran genç hastalarda, özellikle de tedaviye dirençli ağrı şikâyeti olanlarda, düşünülmesi gereken tümörlerdir.

PELVIC PAIN IN A YOUNG PATIENT: SCLEROSING STROMAL TUMOR
Introduction: Sclerosing stromal tumors are rare, benign sex chord stromal tumors. They are usually unilateral and are seen in second or third decades. The complaint at admission may be menstrual irregularity, pelvic pain, palpable pelvic mass, precocious puberty and postmenopausal bleeding. Because the complaint at admission and radiological findings are not specific to SSTs preoperative diagnosis is challenging. Herein we present the sonographical, intraoperative and histopathological findings of a SST diagnosed during laparoscopy in a patient who admitted with chronic pelvic pain and received pelvic inflammatory disease and endometriosis treatment and differential diagnosis of SSTs with the other ovarian tumors.
Case report: 24 years old nulliparous patient first admitted to the gynecology department with the complaint of foul smelling vaginal discharge and pelvic pain. The diagnosis was pelvic inflammatory disease and the patient received antibiotics. The pelvic examination was normal except the mass in the right ovary which had similar echogenity to the ovary. Because of the pelvic pain the mass was assumed to be an endometrioma and the patient was prescribed an oral contraceptive treatment for 3 months. Because of the persistent pelvic pain a diagnostic laparoscopy was performed which revealed a 2 cm, pinkish- white, exophytic lesion originating from the right ovary. Pathological examination reported the mass to be a sclerosing stromal tumor. After the treatment the patient no longer complained of vaginal discharge but pelvic pain still persisted. After the operation the patient no longer complained of pelvic pain.
Conclusion: Although SSTs are rare, they should be kept in mind when a young patient admits with menstrual irregularity, pelvic pain and hirsutism, particularly if the pain is refractory to treatment.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Servikal ektopik gebelik nadir rastlanması, ve hayatı tehdit edebilecek komplikasyonları nedeniyle önemli bir konudur.
Biz gebelik terminasyonu isteği ile polikliniğe başvuran ve bu sırada henüz erken ve asemptomatik iken yakalanan bir servikal ektopik gebelik tecrübemizi paylaşmak isteriz.
Bu mektubumuzda, servikal gebeliğin nadir olması nedeniyle, hastaya göre bireyselleştirilmiş tedavinin uygun olabileceğini, girişimsel radyoloji konusunda deneyimli bir ekiple çalışma şansı varsa, selektif embolizasyon yönteminin gözardı edilmemesini, ve volüm görüntüleme ve power doppler uygulamalarının servikal ektopikte kanlanmanın çok net gösterilmesindeki rolünü hatırlatmak istedik.

Abstract | Full Text PDF