AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, pterjiyum cerrahisinin düzenli ve düzensiz korneal astigmatizmaya etkisini korneal topografi verilerinin fourier analizi ile incelenmesidir.
GEREÇ-YÖNTEM: Bu çalışma prospektif, nonrandomize, karşılaştırmalıdır (kendinden kontrollü). Korneaya 3 mm ve üzerinde uzanan primer pterjiyumlu 20 hastanın 20 gözü çalışmaya dahil edildi. Hastalara konjonktival-limbal otogreft ile pterjiyum eksizyonu yapıldı, düzenli korneal yüzey sağlanması amacıyla ameliyat sırasında elmas uçlu tur kullanıldı. Hastaların ameliyat öncesi ve ameliyattan en az 1 ay sonra düzeltilmiş görme düzeyleri ölçüldü, kornea topografileri alındı. Ameliyat öncesi ve sonrasında elde edilen korneal topografi verilerinin fourier analizi değerleri: korneanın sferik gücü, düzenli astigmatizma, asimetri ve ileri düzensizlik (Higher order irregularity), ile düzeltilmiş görme düzeyleri bağımlı gruplar t-test’i kullanılarak karşılaştırıldı.
SONUÇLAR: Ortalama düzeltilmiş görme düzeyleri ameliyat öncesi 0,58±0,25 ve ameliyattan sonra 0,89±0,14 olarak saptanmıştır (p=0,000). Santral 3mm ve 6mm’lik alanlarda ameliyat sonrası fourier analizi değerlerinden düzenli astigmatizma, asimetri ve ileri düzensizlikte anlamlı azalma, korneanın sferik gücünde artış saptanmıştır (p<0,05).
TARTIŞMA: Korneal yüzey düzgünlüğünü sağlamak için elmas uçlu tur uygulaması yapılan pterjiyum ameliyatı, kornea topografisi verilerinin fourier analiz değerlerinde anlamlı düzelme sağlamaktadır

PURPOSE: The aim of this study was to evaluate the effect of pterygium surgery on corneal regular and irregular astigmatism with fourier analysis of corneal topography data.
MATERIAL-METHODS: This is prospective, nonrandomized and a comparative (self-controlled) study. Twenty eyes of 20 patients with primary pterygium extending at least 3 mm on to the cornea were included in the study. All patients underwent pterygium excision using conjunctival-limbal autograft transplantation and application of diamond burr for corneal smoothing. Corrected visual acuity and corneal topography measurements of patients were taken before and at least 1 month after the surgery. Pre- and postoperative fourier analysis of corneal topography data: spherical power, regular astigmatism, asymmetry, higher order irregularity values and corrected visual acuities were compared by using paired samples t-test.
RESULTS: The mean corrected visual acuity was 0,58±0,25 preoperatively and 0,89±0,14 postoperatively (p=0,000). Regular astigmatism, asymmetry and higher order irregularity components of fourier analysis were significantly decreased and corneal spherical power was increased at both central 3mm and 6 mm zone (p<0,05).
CONCLUSION: Pterygium surgery with diamond burr application for corneal smoothing, significantly improves the fourier analysis components of corneal topography data.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Eksternal dakriyosistorinostomi (DSR) ameliyatını sırasında lakrimal keselerden alınan örneklerin histopatolojik bulgularını araştırmak.
GEREÇ-YÖNTEM: Nisan 2004 ve Mayıs 2006 tarihleri arasında nasolakrimal kanal tıkanıklığı nedeniyle U flep tekniği ile eksternal DSR ameliyatı yapılan 59 hastanın 62 arka lakrimal kese fleplerinden alınan biyopsi örnekleri histopatolojik olarak incelendi. Ameliyat öncesi klinik tanı 57 hastada primer edinsel nasolakrimal kanal tıkanıklığı(PENKT), 2 hastada sekonder nasolakrimal kanal tıkanıklığı (SNKT) idi. Anormal histopatolojik sonuçlar çıkan hastaların klinik özellikleri retrospektif olarak gözden geçirilerek ameliyattan önce veya ameliyat sırasında klinik olarak şüphe uyandırıp uyandırmadıkları araştırıldı.
SONUÇLAR: Lakrimal keselerde en sık rastlanan histopatolojik bulgular; kronik nonspesifik inflamasyon(n: 54, %87,09), fibrosis (n: 17, %27,41), distrofik kalsifikasyon (n: 14, %22,58), idi. Daha az sıklıkta granulasyon dokusu (n: 9, %14,51), hyalinize bağ dokusu (n: 3, %4,83), kapiller damar proliferasyonu (n: 2, %3,22), fibroblastik proliferasyon (n: 1, %1,61), disosiye epitel hücreleri (n: 1, %1,61) ve bir kesede ise lenfoma (%1,61) tespit edildi. Toplamda 1 kesede (%1,61) belirgin patoloji saptandı. Bu hastaların ameliyat öncesi klinik özellikleri incelendiğinde 2’sinin ameliyat öncesi şüphe uyandırdıkları tespit edildi.
TARTIŞMA: DSR sırasında alınan lakrimal kese biyopsi örneklerinde en sık rastlanan histopatoloji kronik nonspesifik inflamasyon ve fibrosis. Lakrimal kese neoplasmalarına vakaların %1,61’inde rastlanmıştır ve klinik olarak vakaların % 3,22’ünde şüphelenilmiştir. Sonuç olarak DSR sırasında rutin kese biyopsisine gerek yoktur, sadece klinik olarak şüphe uyandıran olgularda yapılması gereklidir.

PURPOSE: To investigate the histopathologic findings of lacrimal sac specimens obtained during external dakriyosistorinostomi (DCR).
MATERIAL-METHODS: Lacrimal sac specimens taken from the posterior flap of 59 patients’ 62 sacs undergoing external DCR with U flap technique between April 2004 and May 2006 were examined. Preoperative clinical diagnosis was primary aquired nasolacrimal duct obstruction (PANDO) in 57 patients, seconder nasolacrimal duct obstruction (SNDO) in 2 patients. The clinical features of the patients with abnormal histopathological results were reviewed retrospectively to determine if the pathology was suspected before or at the time of the surgery.
RESULTS: The most common histopathologic findings in lacrimal sacs were chronic nonspesific inflammation (n: 54, 87.09%), fibrosis (n: 17, 27.41%), dystrophic calcification (n: 14, 22.58%). Less common findings were granulation tissue (n: 9, 14.51%), hyaline connective tissue (n: 3, 4.83%), capiller vascular proliferation (n: 2, 3.22%), fibroblastic proliferation (n: 1, 1.61%), dissociated epithelial cells (n: 1, 1.61%), and in one patient lymphoma was detected (1.61%). In total 1 (1.61%) sac demostrated significant pathology. Clinical suspicion was persent in 2 patients before surgery.
TARIŞMA: Chronic nonspesific inflammation and fibrosis is the most histopatholgy in lacrimal sac specimens obtained during DCR.Lacrimal sac neoplasm was detected in 1.61% of cases and was suspected clinically in 3.22% of cases. In conclusion rutine lacrimal sac biopsy is unnecessary, it should be performed in suspicious cases.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Blefaroptozisli olgularda otojen fasya lata ve silikon çubuk kullanarak uyguladığımız frontal askılama cerrahisinin sonuçlarını karşılaştırmak.
GEREÇ-YÖNTEM: 1999 – 2007 döneminde yaşları 9 ay ile 74 yaş arasında değişen 58 olgunun 73 gözüne frontal askılama ameliyatı uygulandı. Yaşları 3 yaş ile 56 yaş ( ort 19.8 yaş) arasında değişen 37 olgunun 46 gözünde otojen fasya lata, yaşları 9 ay ile 74 yaş ( ort 14.2 yaş ) arasında değişen 21 olgunun 27 gözünde silikon çubuk tercih edildi. Otojen fasya lata kullanılan olgular 10 ay- 54 ay arasında, silikon çubuk kullanılan olgular 23 ay ile 78 ay arasında arasında izlendi. İki grubun sonuçları istatistiksel karşılaştırıldı.
BULGULAR: İzleme süresi sonunda otojen fasya lata kullanılan olgularda % 91.3 oranında tatminkar sonuç alınırken, nüks gözlenmedi. Silikon çubuk kullanılan olgularda ise % 62.9 oranında tatminkar sonuç alınırken, % 37.1 oranında nüks gözlendi. Nüks ortalama 4.2 yılda gelişti. Tatminkar sonuçlar açısından karşılaştırıldığında, iki grup arasında fark istatistiksel olarak anlamlıydı ( P=0.003 < 0.05 ).
SONUÇLAR: Otojen fasya lata ile frontal askılama cerrahisinin 3 yaşın üzerinde ilk tercih olması gerektiği sonucuna varılmıştır. 3 yaşın altındaki olgular ile açıkta kalma keratopati riski bulunan seçilmiş olgularda silikon çubuk kullanımının daha uygun olduğu kanısındayız.

OBJECTIVE: To compare the results of frontalis suspension surgery using autogenous fascia lata and silicone rod.
MATERIAL-METHODS: Between 1999 and 2007, we performed frontalis suspension surgery on the 65 eyes of 51 patients, ages between 9 months and 74 years. The material used for frontalis suspension was autogenous fascia lata in 38 eyes of 30 patients ( age range 3 to 56 years: mean 19.8 years ), silicone rod in 27 eyes of 21 patients ( age range 9 months to 74 years: mean 14.2 years ) Follow up time was between 10 and 54 months for autogenous fascia lata. Follow time was between 23 and 78 months for silicone rod. The results of two groups were compared statistically.
RESULTS: Autogenous fascia lata group yielded 91.3 % satisfactory results. The recurrence of ptosis was not encountered with this materials. Silicone rod group had 62.9 % satisfactory results and 37.1% recurrence of ptosis. The recurrence was observed in a mean period of 4.2 months. When compared for satisfactory results, there was a statistically significant difference between the two goups ( P=0.003 < 0.05 ).
CONCLUSION: We conclude that frontal suspension surgery with autogenous fascia lata might be the first choice in patients over 3 years. In selected cases with tendency towards exposure keratopathy and / or patients younger than 3 years old silicone rod might be more appropriate.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Afak ve psödofak açık açılı glokomu olan olgularda mitomisin C (MMC) ile trabekülektominin etkinliği ve güvenirliliğinin araştırılması amaçlandı.
YÖNTEM: MMC ile trabekülektomi yapılan 14’ü psödofak, 9’u afak açık açılı glokomu olan 23 olgunun sonuçları geriye dönük olarak değerlendirildi. MMC ameliyat sırasında 0.2 mgr/ml 3 dakika süreyle uygulandı. Olguların ameliyat sonrası takip süresi ortalama 29.4±16.8 aydı. Ameliyat öncesi ve sonrası veriler istatistiksel olarak karşılaştırıldı. İstatistiksel anlamlılık p<0.05 olarak kabul edildi.
BULGULAR: Olguların yaş ortalaması 52.1±16 yıldı. Onaltı olgu erkek, 7’si kadındı. Psödofak olguların 4’ünde ön kamara, 10’unda arka kamara göziçi lensi (GİL) mevcuttu. Ameliyat öncesi bazal göz içi basıncı (GİB) ortalaması 34.9±1.6 mmHg olan olguların son kontrol GİB ortalaması 17.4±0.7 mmHg olarak tespit edildi. Ameliyat öncesi glokom ilaç sayısı ortalaması 2.7±0.2 olan olguların, ameliyat sonrası son kontrol ilaç sayısı ortalaması 1.2±0.2 olarak saptandı. GİB ve ilaç sayısındaki azalma istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.001). Ameliyat sonrası erken dönemde 2 olguda müdahaleye gerek kalmadan kendiliğinden düzelen hipotoni görüldü. Takip süresi içerisinde GİB kontrolu için psödofak olgulardan ikisinde MMC ile tekrar trabekülektomi (1 ve 2. yıllarda), 1 olguda endolaser siklofotokoagülasyon, 1 olguda siklokrioterapi gereksinimi olurken; afak olgulardan 1 olguda endolaser siklofotokoagülasyon, 1 olguda siklokrioterapi uygulaması gerekti.
SONUÇ: Afak ve psödofak açık açılı glokomu olan olgularda MMC ile trabekülektomi GİB ve glokom kontrolü için etkili ve güvenilir bir cerrahi yöntemdir. Ancak daha önce geçirilmiş cerrahi ve GİL’nin mevcudiyeti nedeniyle teknik olarak daha zor olup, ameliyat sırası ve sonrasında gelişebilecek komplikasyonlar açısından dikkatli olunmalıdır. Ek ilaç tedavisi ve cerrahi girişimlerin gerekebileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.

PURPOSE: To investigate the efficacy and safety of trabeculectomy with mitomycine C (MMC) in cases with aphakic and pseudophakic open angle glaucoma.
METHODS: We retrospectively evaluated the results of trabeculectomy with MMC performed on 14 pseudophakic and 9 aphakic open angle glaucoma patients. Intraoperative MMC was applied in a concentration of 0.2 mg/ml for 3 minutes. Postoperative mean follow-up time was 29.4±16.8 months. Preoperative and postoperative data were compared statistically. Statistical significance was accepted as p<0.05.
RESULTS: Mean age of the cases was 52.1±16 years. Sixteen cases were male and 7 cases were female. Anterior chamber lens was present in 4 and posterior chamber lens in 10 pseudophakic patients. Mean preoperative basal intraocular pressure (IOP) was 34.9±1.6 mmHg, whereas it was measured as 17.4±0.7 mmHg in the last control. The postoperative antiglaucomatous medication number decreased to 1.2±0.2 from the preoperative mean value of 2.7±0.2. The decrease at IOPs and in the number of antiglaucomatous medication were statistically significant (p<0.001). Early postoperative hypotony was observed in 2 cases and they disappeared without any intervention. We performed retrabeculectomy with MMC in 2 cases (in 1st and 2nd years), endolaser cyclophotocoagualation in 1 case and cyclocryotherapy in one case in pseudophakic group to control the IOP. On the other hand we needed endolaser cyclophotocoagualation in 1 case and cyclocryotherapy in another case in aphakic group.
CONCLUSION: Trabeculectomy with MMC is an effective and safe surgical technique in cases with aphakic and pseudophakic open angle glaucoma patients But it is technically difficult because of the previous surgical procedures and the presence of an intraocular lens. So the surgeon should be very careful about the intraoperative and postoperative complications and hold in mind that there could be a need for additional medical therapy or surgical interventions.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: 2., 3. ve 4. yıl asistan göz hekimlerinin oftalmoskopik muayene ile belirledikleri dikey C/D oranlarını, kendi aralarında ve optik kohorens tomografi(OKT) dikey C/D oranı ölçümleri ile karşılaştırmak.
YÖNTEM-GEREÇ: Glokom biriminde takip edilen 72 olgunun 110 gözü çalışmaya dahil edildi. Her bir asistan göz hekimi tarafından Goldman 3 aynalı lensi kullanılarak oftalmoskopik muayene ile dikey C/D oranları belirlendi ve diğer göz hekimlerinden bağımsız olarak kaydedildi. Pupil genişletilmesi sonrası Stratus Optik Kohorens Tomografi cihazı optik sinir başı analizi ile dikey C/D oranı ölçümleri alınarak kaydedildi. Elde edilen tüm dikey C/D oranı sonuçları birbirleri arasında karşılaştırıldı.
BULGULAR: Çalışmaya alınan olguların 30’u erkek 42’si kadın olup yaş ortalaması 51.43±19.32 idi. 2. yıl asistan göz hekiminin belirlediği dikey C/D oranı ortalama 0.556±0.246, 3.yıl asistan göz hekiminin belirlediği dikey C/D oranı ortalama 0.534±0.251, 4. yıl asistan göz hekimi tarafından belirlenen dikey C/D oranı ortalama 0.529±0.250 olarak bulundu. Optik kohorens tomografi ile alınan dikey C/D oranı ölçümleri ise ortalama 0.651±0.223’tü. Yapılan istatistiksel çalışma sonucunda göz hekimlerinin belirledikleri C/D oranları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı(p>0.05). Her bir hekim tarafından belirlenen C/D oranı ortalamalarının OKT’de ölçülen C/D oranlarından istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük olduğu saptandı(p<0.05).
TARTIŞMA: Asistan göz hekimleri tarafından oftalmoskopik muayene ile belirlenen vertikal C/D oranları ile optik kohorens tomografi optik sinir başı analizi ile elde edilen vertikal C/D oranları arasında farklılık olabilmektedir.

PURPOSE: To compare vertical C/D ratio that measured with ophthalmoscopic examination of second, third and fourth year assistant of ophthalmology with vertical C/D ratio obtained by optical cohorence tomography.
MATERIALS-METHODS: One hundred and ten eyes of 72 glaucoma patients which are followed in glaucoma unit were included to study. Each assistant examined vertical C/D ratio by Goldman tree mirror lens and results were recorded independently from results of the other assistants. The measurements of vertical C/D ratio were obtained by optic nerve head analyses of Stratus Optical Cohorence Tomography after pupillary dilatation and vertical C/D ratio were enlisted. All measurements of vertical C/D ratio were compared each other.
RESULTS: Thirty patients were male and 42 patients were female, mean age was 51.43±19.2. Mean vertical C/D ratio measured by second year asisstant was 0.556±0.246, mean vertical C/D ratio measured by third year assistant was 0.534±0.251, mean vertical C/D ratio measured by fourth year assistant was 0.529±0.250. Mean vertical C/D ratio obtained by optical cohorence tomography was 0.651±0.223. There was no statistically signicant differences among vertical C/D ratio measured by assistants(p>0.05). The mean vertical C/D ratio that measured by each assistant was statistically lower than obtained by optical cohorence tomography(p<0.05).
CONCLUSIONS: The vertical C/D ratio that measured with ophthalmoscopic examination by assistant of ophthalmology will be different from vertical C/D ratio obtained by optic nerve head analyses of optical cohorence tomography.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Sarkoidoz üveiti tanısı alan olguların cinsiyet, yaş, takip süresi, atak sayısı ve eşlik eden göz muayene bulgularını incelemek.
GEREÇ-YÖNTEM: 1999–2006 yılları arasında Sağlık Bakanlığı Ankara Ulucanlar Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Sarkoidoz üveiti tanısı olan ve üvea kliniğinde takip altına alınan 21 olgu retrospektif olarak incelendi. Olguların başlangıç ve takip muayenelerinde görme değerleri, göz içi basıncı değerleri, biyomikroskopi bulguları ve pupil dilatasyonu sonrası göz dibi muayenesini içeren tüm göz muayene bulguları değerlendirildi.
BULGULAR: Takip edilen olguların 15’i kadın ( % 71,42), 6’sı erkekti (% 28,57). Hastaların ortalama yaşları 44,9 yıl (18–63 yıl) idi. Olguların ortalama tanı süreleri 4,34 yıl (1–10 yıl) idi. Takip süreleri ise ortalama 3,64 yıl (1–9 yıl) idi. Toplam yirmi bir hastanın 29 gözü tutulmuştu. On üç hastada tek taraflı, 8 hastada iki taraflı göz tutulumu mevcuttu. Toplam yirmi dokuz gözün 16’sında (% 55,17) ön üveit, 3’ünde (% 10,34) arka üveit, 10’unda (% 34,48) panüveit mevcuttu.
Ön segment bulgusu olarak 15 gözde (% 51,72) keratik presipitat, 14 gözde (% 48,27) katarakt, 9 gözde (% 31,03) arka sineşi ve 2 gözde (% 6,89) seklüzyo pupilla, 2 gözde (% 6,89) arka kapsül opasifikasyonu ve 1 gözde (% 3,44) bant keratopati belirlendi. Arka segment bulgusu olarak ise 6 gözde vitreus kondansasyonu (% 20,68), 5 gözde optik atrofi (% 17,24), 2 gözde kistik maküla ödemi (% 6,89), 2 gözde retinal periflebit (% 6,89) ve 1 gözde retinal granülom (% 3,44) saptandı.
SONUÇ: Keratik presipitat, Sarkoidoz üveitinde en sık görülen ön segment komplikasyonudur. Optik atrofi, en sık görülen arka segment komplikasyonudur. En önemli görme kaybı arka segment tutulumu sonucu ortaya çıkmaktadır.

PURPOSE: To investigate the sexuality, age, follow up time, mean frequency of uveitis and accompanying eye examination findings of cases that were diagnosed as sarcoidosis uveitis.
MATERIAL-METHOD: From 1999 to 2006, 21 patients with sarcoidosis uveitis in SB Ankara Ulucanlar Eye Education and Research Hospital Uvea Clinic were involved in this study retrospectively. A complete ophthalmological examination including visual acuity, applanation tonometry, biomicroscobic examination findings, and dilated examination of the posterior segment was evaluated in first examination and follow-up period.
RESULTS: 15 women (71.42 %) and 6 men (28.57 %) were available for follow up evaluation. The average age of patients was 44.9 years (18-63 years). Mean time of diagnosis of cases was 4.34 years (1-10 years). Mean follow up period was 3.64 years (1-9 years). Twenty-nine eyes of 21 patients were involved. Thirteen patients had unilateral, and 8 patients had bilateral involvement. At the onset of the follow up, anterior uveitis, posterior uveitis and panuveitis were determined in 16 (55.17 %), 3 (10.34 %), and 10 (34.48 %) of 29 eyes respectively.
Sequel keratic precipitates in 15 eyes (51.72 %), cataract in 14 eyes (48.27 %), posterior synechiae in 9 eyes (31.03 %), seclusio pupilla in 2 eyes (6.89 %), posterior capsular opacification in 2 eyes (6.89 %), and band keratopathy in 1 eye (3.44 %) were found as anterior segment findings. Vitreous condensation in 6 eyes (20.68 %), optic atrophy in 5 eyes (17.24 %), cystoid macular edema in 2 eyes (6.89 %), retinal periphlebitis in 2 eyes (6.89 %), and retinal granuloma in 1 eye (3.44 %) were found as posterior segment findings.
CONCLUSION: Keratic precipitate was the most common anterior segment complication in sarcoidosis uveitis. Optic atrophy was the most common posterior segment complication. Posterior segment inflammation was the most serious cause of visual loss.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Santral seröz korioretinopati (SSKR) olgularında santral makula fonksiyonlarının ‘preferential hyperacuity perimetri’ (PHP) ile değerlendirilmesi.
YÖNTEM: Akut başlangıçlı SSKR saptanan hastalar çalışma kapsamına alındı. Olgular detaylı oftalmolojik muayene sonrasında fundus floresan anjiografi (FFA) ve optik koherens tomografi (OKT) ile değerlendirildi. Tüm olgularda santral 14°x14°’lik görme alanı PHP (Foresee PHP, Notalvision) ile incelendi. PHP ile hyperacuity deviasyon haritası ve hyperacuity defekt haritaları kaydedildi. Yanlış pozitif ve yanlış negatif yüzdeleri güvenilir olmayan olgular çalışma dışında bırakıldı.
BULGULAR: Ortalama yaşları 42.4±6.0 yıl olan 2’si kadın, 8’i erkek toplam 10 hastanın 12 gözü çalışma kapsamına alındı. Olguların ortalama görme keskinliği 0.6±0.2 olup OKT ile belirlenen ortalama makula kalınlığı 660.0±362.0 μm idi. Değerlendirmeye alınan 12 gözün 4’ünde PHP ile hyperacuity deviasyon haritasında belirgin skotom saptanırken 8 gözde ise hyperacuity deviasyon haritası tamamen normal olarak bulundu. PHP değerlendirmesi normal ve skotomlu olan olgular arasında görme keskinliği ve ortalama makula kalınlığı parametreleri açısından anlamlı fark bulunmadı (Mann-Whitney U testi, p=0.368 ve p=0.570 sırasıyla).
SONUÇ: PHP’nin akut santral seröz korioretinopati olgularında santral makula fonksiyon bozukluğunu belirlemede her zaman etkin olmadığı görülmüştür.

PURPOSE: To evaluate central macular functions by preferential hyperacuity perimetry (PHP) in central serous chorioretinopathy (CSCR).
MATERIALS-METHODS: Patients diagnosed to have acute onset CSCR were enrolled in the study. All participants were evaluated by fundus fluorescein angiography (FFA) and optical coherence tomography (OCT) after a detailed ophthalmic examination. Central 14°x14° visual field were tested by PHP (Foresee PHP, Notalvision). Hyperacuity deviation map and hyperacuity defect maps were recorded by PHP. Patients having high false positive or false negative ratios were excluded.
RESULTS: Twelve eyes of 10 patients (2 female, 8 male) with a mean age of 42.4±6.0 years and a mean visual acuity of 0.6±0.2 were recruited in the study. Mean macular thickness was found to be 660.0±362.0 μm by OCT. In 4 eyes significant scotoma was detected in hyperacutiy deviation map by PHP, however in 8 eyes hyperacuity deviation map was entirely normal. Eyes with scotomas detected by PHP and normal PHP evaluations were compared by means of visual acuity and mean macular thickness, and no statistically significant difference was found (Mann-Whitney U test, p=0.368 ve p=0.570 respectively).
CONCLUSION: PHP seems to be occasionally effective for identifying central macular dysfunction in patients having acute CSCR.
Key words: Central serous chorioretinopathy, preferential hyperacuity perimetry.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Pediyatrik yaş grubunda uyguladığımız pars plana vitrektomi (PPV) operasyonlarının sonuçlarını incelemek.
Hasta ve YÖNTEM: Yaşları 2 ila 15 arasında değişen (ortalaması 10,2) 14 çocuk hastaya (11 erkek, 3 kız), travma (n=9) ve ön segment cerrahi girişimi sonucunda gelişen arka segment komplikasyonları (n=5) sebebiyle PPV uygulandı. Göz içi tamponad olarak silikon yağı (n=10) ve C3F8 gazı (n=1) kullanıldı. Hastaların fonksiyonel ve anatomik başarıları değerlendirildi.
BULGULAR: Hastalar ortalama 10 ay izlendi (en az 3, en fazla 15 ay). Son kontroldeki görme keskinlikleri 3 (% 21) gözde 0.1 ve daha iyi, 4 (%36) gözde parmak sayma, 3 (% 21) gözde el hareketi düzeyindeydi. Bir göz ise 1 yıllık takip içinde ışık hissini kaybetti. Üç hastada görme ifade edilemediğinden değerlendirilemedi. Birinci ameliyatla anatomik başarı sağlanamayan 3 göze re-operasyon yapıldı. Son kontrol muayenesinde 8 (%57) gözde anatomik başarının sağlandığı görüldü. Takiplerde 5 (%35) gözde göz içi basıncında yükselme, 3 (%21) gözde hipotoni, 3 (%21) gözde de keratopati gelişti.
SONUÇ: Pediyatrik yaş grubu arka segment patolojilerinde nüksler sık görülmekte olup, bir veya birden fazla operasyon ile anatomik başarı elde edilebilse de fonksiyonel başarı sınırlı kalmaktadır.

PURPOSE: To evaluate the results of pars plana vitrectomy (PPV) in pediatric population
MATERIALS-METHOD: PPV was applied in 14 eyes of 14 pediatric patients whose age range 2 to 15 aged (mean 10,2) for posterior segment complications of trauma (n=9) and anterior segment surgical intervention (n=5). Silicon oil (n=10) or C3F8 (n=1) was used as endotamponade. Anatomical and functional successes were evaluated.
RESULTS: The mean follow-up was 10 months (range 3-15 months). Final visual acuity was 0.1 or better in 3 (21%) eyes, finger counting in 4 (36%) eyes and hand motions in 3 (21%) eyes. One eye lost light perception in during study period. Visual acuity could not be assessed in 3 patients. Reoperation was conducted in 3 eyes with unsuccessful initial PPV. Anatomical success was obtained in 8 (57%) eyes at the last follow-up. Elevation of intraocular pressure was seen in 5 (35%) eyes, ocular hypotonia in 3 (21%) and keratopathy 3 (21%) eyes.
CONCLUSION: Functional success was limited despite higher rates of anatomical success even with single or multiple operations in pediatric patients with posterior segment pathologies that can also show recurrences

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: İntravitreal triamsinolon asetonid (İVTA) uygulama sonuçlarımızın değerlendirilmesi.
YÖNTEM: 02.01.06–02.01.07 tarihleri arasında, 4 mg İVTA enjeksiyonu uygulanan ve 1. 3. ve 6. ay takipleri yapılan diyabete (47 göz), santral retinal ven (SRV) (17) ve retinal ven dalcık (7) oklüzyonuna (RVDO) sekonder makula ödemi (MÖ) ve yaşa bağlı makula dejenerasyonlu (YBMD) (26 göz) toplam 97 gözün (87 hasta), görme, FFA ve göz içi basınç (GİB) bulgularının retrospektif incelenmesi.
BULGULAR: Görme keskinlik (LogMAR) ortalamaları: diyabetik MÖ grubun’da İVTA öncesi 0.87±0.58, sonrası 1. ay 0.82±0.55, 3. ay 0.73±0.49, 6. ay 0.72±0.46; SRVO grubunda sırasıyla 1.35±0.35, 1.22±0.45, 1.18±0.47, 1.17±0.49; RVDO grubunda 1.12± 0.49, 0.94±0.54, 0.90±0.57, 0.85±0.61; YBMD grubunda 1.25±0.45, 1.33±0.37, 1.20±0.53, 1.31±0.42 idi. İstatistiksel anlamlı artış, sadece diyabetik MÖ ve SRVO grubunda 3. (*p: 0.003, *p: 0.044) ve 6. (*p: 0.002, *p: 0.046) aylarda tespit edildi. Diğer gruplardaki görme ve tüm gruplardaki GİB değişimleri istatistiksel anlamlı değildi (p>0.05).
FFA’de 6. ayda diyabetik MÖ grubunda gözlerin 15’inde (%32) MÖ’de belirgin, 25’inde (%53) minimal, SRVO grubunda gözlerin 10’unda (%59) belirgin, 7’sinde (%41) minimal, RVDO grubunda 7 gözün tümünde (%100) minimal azalma izlendi. YBMD grubundaki hiçbir hastada sızıntı kalmamıştı.
SONUÇ: İVTA enjeksiyonu diyabete ve SRV oklüzyonuna sekonder MÖ’de istatiksel anlamlı görme artışını sağlayabilmektedir. İVTA enjeksiyonu 1. aydan itibaren 6 aylık takip süresince istatiksel anlamlı GİB değişimi yapmamaktadır.

PURPOSE: To evaluate the outcome of our 4 mg intravitreal triamcinolone acetonide (IVTA) injections.
METHOD: We evaluated the best corrected visual acuity (LogMAR), fundus fluorescein angiography (FFA) and intraocular pressure (IOP) before and 1st, 3rd, 6th months after IVTA injection in 97 eyes of 87 patients consisted from diabetic macular edema (47 eyes), central retinal (CRV) (17) and branched retinal vein occlusion (BRVO) (7) and age-related macular degeneration (ARMD) (26) patients, retrospectively.
RESULTS: Mean visual acuity before and 1st, 3rd, 6th months after injections were 0.87±0.58, 0.82±0.55, 0.73±0.49, 0.72±0.46 in diabetic macular edema group; 1.35±0.35, 1.22±0.45, 1.18±0.47, 1.17±0.49 in CRVO group; 1.12± 0.49, 0.94±0.54, 0.90±0.57, 0.85±0.61 in BRVO group; 1.25±0.45, 1.33±0.37, 1.20±0.53, 1.31±0.42 in ARMD group, respectively. The only statistical significant increasement in visual acuity was detected in the 3rd (*p: 0.003, *p: 0.044) and 6th month (*p: 0.002, *p: 0.046) in the diabetic macula edema and CRVO groups. The visual acuity alterations in other groups and IOP alterations in all groups did not show any significant difference from the baseline (p>0.05).
In FFA at the 6th month, in diabetic macular edema group and CRVO group macular edema markedly decreased in 15 eyes (%32) and 10 eyes (%59), minimally decreased in 25 eyes (%53) and 7 eyes (%41), respectively. In BRVO group in 7 eyes (%100) decreased minimally. In ARMD patients there was not any documented leakage.
CONCLUSION: IVTA injection resulted statistical significant increasement in the visual acuity in macular edema secondary to diabetes mellitus and CRVO. There was not any significant IOP change starting from the 1st month till the 6th month after the injection.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Anjioid Streaks tanısı alan olguların cinsiyet, yaş, takip süresi ve eşlik eden göz muayene bulgularını incelemek.
GEREÇ-YÖNTEM: 2004–2006 yılları arasında Sağlık Bakanlığı Ankara Ulucanlar Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Anjioid Streaks tanısı olan ve Retina kliniğinde takip altına alınan 10 olgu retrospektif olarak incelendi. Olguların başlangıç ve takip muayenelerinde görme değerleri, göz içi basıncı değerleri, biyomikroskopi bulguları, pupil dilatasyonu sonrası göz dibi muayenesi ve flöresein anjiyografiyi içeren tüm göz muayene bulguları değerlendirildi.
BULGULAR: Takip edilen olguların 3’ü kadın (% 30), 7’si erkekti (% 70). Hastaların yaş ortalaması 48,6 yıl (32–73 yıl) idi. Olguların ortalama takip süreleri 2,47 yıl (20–39 ay) idi. Toplam on hastanın 18 gözü tutulmuştu. İki hastada (% 20) tek taraflı, 8 hastada (% 80) iki taraflı göz tutulumu mevcuttu. Flöresein anjiyografide 5 gözde (% 31,25) koroid neovasküler membrana (KNVM) rastlandı. Diğer gözlerde ise KNVM olmaksızın çatlaklara bağlı hiperflöresans tespit edildi. On gözde (% 62,5) maküla tutulumu belirlendi. Takip süresi içinde KNVM gelişen iki göze (% 12,5) fotodinamik tedavi uygulandı.
SONUÇ: Anjioid Streaks tanısı alan hastalarda iki taraflı tutulum sıktır. En önemli görme kaybı makülada gelişen KNVM sonucu ortaya çıkmaktadır. KNVM gelişen iki hastada fotodinamik tedavi ile başarılı sonuçlar elde edilmiştir.

PURPOSE: To investigate the gender, age, follow-up time, and accompanying eye examination findings of cases that were diagnosed as Angioid Streaks.
MATERIAL-METHOD: From 2004 to the 2006, 10 patients with Angioid Streaks in SB Ankara Ulucanlar Eye Education and Research Hospital Retina Clinic were involved in this study retrospectively. A complete ophthalmological examination including visual acuity, applanation tonometry, biomicroscobic examination findings, dilated examination of the posterior segment, and fluorescein angiography was evaluated in first examination and follow-up period.
RESULTS: 3 women (30 %) and 7 men (70 %) were available for follow up evaluation. The average age of patients was 48.6 years (32-73 years). Mean follow up period of cases was 2.47 years (20-39 months). Eighteen eyes of 10 patients were involved. Two patients had unilateral, and 8 patients had bilateral involvement. Choroidal neovascular membrane (CNVM) was determined in 5 eyes (31.25 %) on fluorescein angiography. The hyperflouorescence over the streaks without CNVM were determined in another eyes. Macular involvement was established in 10 eyes (62.5 %). At the onset of the follow up, photodynamic therapy was performed for 2 eyes (12.5 %) with developing CNVM.
CONCLUSION: Bilateral involvement was the most common in cases diagnosed as angioid streaks. CNVM developing in macula was the most serious cause of visual loss. Successful results with phodynamic therapy were achieved in 2 cases with developing CNVM.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Türkiye’de dominant (baskın) göz oranının ve ilişkili faktörlerin araştırılması.
Gereç ve YÖNTEMLER: Periyodik muayene kapsamında Ağrı Asker Hastanesi Göz Kliniği’ne başvuran yaşları ortalama 31,48 ± 5,73 (21-51) olan 300 asker çalışmaya dahil edildi. Dolman metodu (hole-in-the-card test) ile baskın göz tespit edildi. Yazı yazarken ve tetik çekerken hangi elin kullanıldığı sorgulandı. Görme keskinliği muayenesinde kırma kusurları tespit edildi. Tüm bu verilerle baskın göz arasında ilişki araştırıldı. Verilerin analizi SPSS 11.5 paket programında yapıldı. İstatiksel analizlerde ortalamalar için Mann Whitney U, kategorilerin karşılaştırılmasında Khi-Kare testi kullanıldı. P<0,05 için sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.
SONUÇLAR: Sağ göz baskınlık oranı %80, sağ el ile tetik çekimi %95 ve sağ el ile yazı yazma oranı %94 olarak bulundu. Sol gözü baskın olan olgularda sol eli yazı ve tetik çekiminde kullanma oranı daha yüksek olmasına rağmen, baskın göz ile; kullanılan tetik eli arasında (p=0,077), kullanılan yazı eli arasında (p=0,300) ve kırma kusurları arasında istatistiksel anlamlı bir birliktelik görülmedi (p=0,595).
TARTIŞMA: Sağ gözün baskınlık oranı sol göze oranla daha fazla idi. Bu çalışmanın her iki cinsiyeti de içeren daha geniş olgu sayısı ile tekrarlanabileceği ve baskın göz tespitinin genç olgularda olduğu gibi özellikle presbiyopik olgularda ve katarakt ameliyatı olacak hastalarda uygun göz ve tedavinin planlanmasında yararlı olabileceği düşüncesindeyiz.

PURPOSE: To investigate the incidence of eye dominance in Turkey.
METHODS: Three hundred soldiers with a mean age of 31.48 ± 5.73 (21-51) who referred to Agri Military Hospital for their periodic check-up were included to the study. Dolman’s method (hole-in-the-card test) determined the patient’s ocular dominance. Right or left handedness preference while writing, and shooting were asked during examination. Visual acuity was tested and refractive erros were determined. Any association with all these findings and ocular dominance were investigated. Data analysis was performed by using SPSS for Windows, version 11.5. Mann Whitney U test was used for mean variables, and Chi-square test was used for categorical comparisons. A p value less than 0.05 was considered statistically significant.
RESULTS: Right eye was dominant in 80%. Handedness while writing was 94%, and shooting in 95%. There were no asssociation with ocular dominance and shooting hand (p=0.077), writing hand (p=0.300) and refractive errors (p=0.595).
CONCLUSION: Right eye was more dominant than left eye. This study may be repeated with more subjects and with both gender. Detecting ocular dominance may be considered when planning to treat young adults, especially the presbyopic patients, and patients who will have cataract surgery to choose the correct eye for the treatment.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Tiroid oftalmopatili olgularda, benzer yaş dağılımı gösteren kontrol grubuna göre göz içi basıncı (GİB) ve santral korneal kalınlık (SKK) ölçümlerinin karşılaştırılması amaçlandı.
MATERYAL-METOD: Tiroid oftalmopati olan 20 olgu (grup 1) ile benzer yaş dağılımı gösteren 20 olgunun (grup 2) 40’ar gözü çalışmaya dahil edildi. Tüm olgularda GİB ölçümü, SKK ölçümü, ön ve arka segment muayenesi ile gonyoskopik muayene yapılarak sonuçlar kaydedildi. GİB ve SKK ölçümleri istatistiksel olarak karşılaştırıldı. İstatistiksel anlamlılık p<0.05 olarak kabul edildi.
BULGULAR: Tiroid oftalmopati grubunda sağ göz GİB ortalaması 18.2±3.8 mmHg, sol göz GİB ortalamsı 17.9±4.2 mmHg olarak tesbit edilirken; kontrol grubunda sırasıyla 13.5±2.2 mmHg ve 14.3±2.0 mmHg olarak saptandı. SKK ölçüm ortalamaları 1. grupta sağ gözde 543.7±31.5 µ, sol gözde 546.2±30.7 µ olarak ölçülürken; 2. grupta sırasıyla 526.3±29.7 µ ve 535.5±23.4 µ olarak kaydedildi. Birinci grupta GİB ve SKK ölçüm değerleri 2. gruba göre istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksekti (p<0.05). Birinci grupta GİB, SKK ve Hertel ölçümleri arasında korelasyon mevcuttu.
SONUÇ: Tiroid oftalmopatili olgularda saptanan GİB değerlerinin yorumlanmasında, SKK ölçümlerinin de göz önünde bulundurulması gerekmektedir.

PURPOSE: We aimed to compare the intraocular pressure (IOP) and central corneal thickness (CCT) measurements among patients with thyroid ophtalmopathy and control groups for the same age distribution.
MATERIAL-METHOD: Forty eyes belonging to 20 patients with thyroid ophtalmopathy (Group 1) and 20 patient in control group (Group 2) with same age distrubition were included in this study. IOP, CCT, anterior and posterior segment examination and gonioscopic examination were applied to all patient and measurement were recorded. IOP and CCT measurements were statistically compared between the groups.
RESULTS: Mean IOP in Group 1 was 18.2±3.8 mmHg in right eyes and 17.9±4.2 mmHg in left eyes while 13.5±2.2 mmHg and 14.3±2.0 mmHg in right eyes and in left eyes respectively. CCT measurements were 543.7±31.5 µ in right eyes and 546.2±30.7 µ in left eyes in Group 1 and 526.3±29.7 µ and 535.5±23.4 µ in right and left eyes, respectively, in Group 2. IOP and CCT measurements were significantly higher in Group 1 than Group 2 (p<0.05). There was a positive corelation between IOP, CCT and Hertel measurements in Group 1.
CONCLUSION: CCT measurements must be considered to correctly estimate the IOP in patients with thyroid ophtalmopathy.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Orbita ve oküler adneksleri tutan malign lenfoid tümörlerin klinik ve histopatolojik özelliklerini, sistemik durumları ve tedavi sonuçlarını sunmak.
YÖNTEM: 1997-2007 yılları arasında, orbita ve oküler adnekslerde malign lenfoma tanısı histopatolojik olarak kanıtlanmış 21 olgu, yaş, cinsiyet, tümör yerleşim yeri, klinik ve histopatolojik özellikler, sistemik yayılım, tedavi yöntemleri ve sonuçları açısından geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Yaş ortalaması 54.67 olan 21 olgudan 3’ünde göz kapakları, 6’sında lakrimal bez, 3’ünde konjonktiva tutulumu mevcuttu. Dört olguda kitle paranazal sinüslerden orbitaya uzanmaktaydı. Klinik bulgular kitlenin yerleşim yerine göre değişmekle birlikte, en sık bulgular; ağrısız kitle, göz küresinde itilme, bakış kısıtlılığı, proptosis ve kapak ödemi idi. Tüm olgular non-Hodgkin lenfoma olup, en sık görülen histopatolojik türler, MALT lenfoma ve diffüz büyük hücreli B lenfoma idi. İlk başvuruda %47.6 hastada sistemik lenfoma saptanırken, bu oran 3.6 yıllık bir izlem süresi sonunda % 62’ye yükseldi. Primer orbita ve adneks lenfomalarında cerrahi ve/veya radyoterapi uygulanırken, sistemik tutulumu olan olgulara ek olarak kemoterapi verildi.
YORUM: Lenfomalar, orbita ve oküler adneks tümörleri arasında görülme sıklığı açısından ön sıralarda yer almaktadır. Klinik bulgular orbitada yerleşim yerine göre değişiklik göstermektedir. Bu olgularda sistemik tutulum varlığı açısından ayrıntılı sistemik incelemeler yapılmalı, belli aralıklarla takip edilmeli ve hastalar multidisipliner bir yaklaşımla ele alınmalıdır.

Lymphomas of the Orbita and Ocular Adnexa
PURPOSE: To present the clinical and histopathological features, systemic involvement and treatment outcomes of the malignant lymphoma of the orbit and ocular adnexa.
METHODS: Twenty-one patients that had histologically proven orbital or ocular adnexial lymphoma between 1997 and 2007 were evaluated retrospectively. The age, gender, tumor localization, clinical and histopathological features, systemic state, treatment modalities and outcomes were recorded and analyzed.
RESULTS: The mean age was 54.67. Of 21 patients, 3 cases had eyelid involvement, 3 cases had conjunctival involvement and 6 cases had lacrimal gland involvement, whereas 4 cases had paranasal sinus lymphoma extending into the orbit. Clinical presentation differed regarding to tumor localization and the most frequent findings were, painless palpable mass, globe displacement, motility disturbance, proptosis and eyelid edema. All patients were diagnosed as non-Hodgkin lymphoma and the most frequent histological subtypes were Malt lymphoma and diffuse large cell B lymphoma. While systemic involvement was present in 47.6% of cases at presentation, this rate increased to 62% after a mean follow up time of 3.6 years. Radiotherapy and/or surgery was performed to patients with localized disease whereas additional chemotherapy was applied to patients with systemic involvement.
Comment: Lymphoma was one of the most common tumors of the orbit and ocular adnexa. The clinical characteristics may differ regarding to the site of localization. The patients must be treated with a multidisciplinary management and the systemic evaluation must be performed to all patients to exclude the extraorbital involvement.

Abstract | Full Text PDF

Elli beş yaşında erkek hasta düşme sonucu sol gözüne kova sapı girmesi şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Başvuru anında hastanın nörolojik ve cerrahi konsültasyonları ile hayati tehlikesinin olmadığı tespit edildi. Görme keskinliği sağ gözde 1,0 sol gözde iki metreden parmak sayma düzeyinde idi. Sol gözde kapak ödemi ve subkonjonktival hemoraji mevcut idi. Yabancı cisim temporalde kapak aralığından sarkar tarzda yerleşmişti. Göz dibi incelemesinde geniş bir preretinal hemoraji saptandı. Sağ göz muayenesi ise normaldi. Direkt grafi ve kranial bilgisayarlı tomografide büyük yabancı cismin uç kısmının globu ve kemik dokuyu zedelemeksizin glob arkasına ulaştığı gözlendi. Hasta yabancı cismin çıkarılması ve eksplorasyon için ameliyathaneye alındı. Eksplorasyon sırasında perforasyon açısından sklera dikkatlice incelendi ve yabancı cisim başarıyla çıkarıldı. Hastaya intravenöz sefazolin sodyum 1gr 2x1, intravenöz gentamisin 80 mg 2x1 ve tetanoz aşısı uygulandı. Postoperatif beşinci günde preretinal kanama vitreye açıldı ve oluşan vitre içi kanama hastanın görme keskinliğini el hareketi ve ışık projeksiyonu düzeyine düşürdü. Vitre içi kanama gerilemeyince hastaya pars plana vitrektomi operasyonu yapıldı. Ameliyattan 3 ay sonra hastanın düzeltilmiş en iyi görme keskinliği 0,3 idi ve bu düzeyde kaldı.

A 55 year old man admitted to our clinic with the complaint of penetration of a bucket handle to his left orbit. On examination he was conscious, cooperated and oriented. Neurological examination was normal. The ophthalmologic examination showed that his visual acuity was 20/20 in the right eye and counting fingers from 2 feet in the left eye. Biomicroscopic examination was normal in the right eye. The left globe was normal other than edematous eyelids and subconjunctival hemorrhage. There was a large premacular hemorrhage left fundus examination. X-ray examination of the cranium and orbital computerized tomography showed that the tip of the hook had entered into the retroorbital space without penetrating the globe or any bony tissue. The optic nerve was found to be unaffected. Intravenous cephazoline sodium 1000 mg two times daily and gentamycin 80 mg two times daily were started with tetanus vaccination. The patient was taken to the operation room for removal of the foreign body and detection of any associated penetrating injury. During operation, the left globe was found totally intact. On the postoperative fifth day, the preretinal hemorrhage opened into the vitreous cavity and the patient’s visual acuity decreased to hand movement and light perception level. The intravitreal hemorrhage persisted in his follow-up, so pars plana vitrectomy was performed. 3 months after the operation his left eye the best corrected visual acuity was 20/60 and remained in this level.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Topikal anestetik ilaçların kötüye kullanımına ikincil olarak kornea hasarı gelişen üç olguyu bildirmek ve alternatif tedavi yöntemlerini tartışmak
YÖNTEM: Geriye dönük olgu serisi
BULGULAR: Üç hastanın dört gözü çalışmaya dahil edildi. Tüm olgularda kornea hasarına neden olan ilaç %0.15’lik proparakain hidroklorürdü ve ilacın etkin kalma süresi 10 gün ila 3 ay arasında değişmekteydi. Görme keskinliği ortalama 0.1 düzeyindeydi. Kornea ülseri boyutları 3.6x6.3mm ve 7.5x9.0mm arasında değişmekteydi; ülser bölgesinde korneada %10 ila %80 arasında değişen oranda incelme mevcuttu. Her ülserde eşlik eden korneal infiltrat bulunmaktaydı. Üç gözde hipopiyon mevcuttu. Bir hasta tedaviyi kabul etmedi ve altı ay sonraki kontrolünde korneanın skarlaşarak iyileştiği görüldü. İkinci hastada kornea topikal medikal tedaviyi takiben 14 gün içerisinde hafif stromal bulanıklık bırakarak iyileşti. Üçüncü hastanın her iki gözüne de kornea ülserinin dirençli olması nedeniyle amniyon membran transplantasyonu uygulandı ve bu hastada son görme keskinlikleri sağ gözde 0.7 ve sol gözde 0.8 idi.
SONUÇLAR: Topikal anestetik ilaçların kötüye kullanımı ciddi oküler komplikasyonlara neden olabilir. Zamanında uygulanacak medikal tedavi ve dirençli kornea ülseri olgularında amniyon membran kullanımı tedavide başarı şansını arttırabilir.

PURPOSE: To report a case series of topical anesthetic keratopathy and to evaluate the effectiveness of the treatment regimens in three cases.
METHODS: Retrospective case series. Three patients diagnosed with topical anesthetic keratopaty were evaluated retrospectively in terms of clinical findings, treatment regimen and compliance to treatment.
RESULTS: Four eyes of three patients were diagnosed for topical anesthetic abuse keratopathy. The drug was proparacaine hydrochloride 0.5% at all cases with an exposure time between 10 days to three months. The mean visual acuity was 0.1. The corneal ulcers were 3.6x6.3mm to 7.5x9.0mm in size and 10 – 80% corneal thinning was present. A stromal infiltrate accompanied each corneal ulcer. Three eyes had hypopyon. One patient denied any treatment and his cornea healed with scarring. The other patient healed with minimal corneal clouding after conventional medical therapy in 14 days. The last patient required amniotic membrane transplantation for the treatment of the resistant corneal ulcer and healed successfully within 16 days leaving localized stromal haze. The final visual acuities were 0.7 and 0.8 in the right and the left eyes respectively.
CONCLUSION: Topical anesthetic abuse can result in serious corneal complications. However, supportive medical treatment and the use of amniotic membranes may increase the chance for the treatment success.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Epibulber osseöz koristoma olgusunda klinik ve histopatolojik bulguları sunmak.
YÖNTEM: Bir epibulber osseöz koristoma hastasında muayene kayıtları, fotoğraf ve histopatolojik inceleme bulguları gözden geçirildi.
BULGULAR: Ondokuz yaşında erkek hastanın sağ gözünde üst temporal kadranda subkonjonktival kitle mevcuttu. Eksizyonel biyopsi uygulandı. Lezyonun histopatolojik incelemesinde heterotopik ossifikasyon saptandı.
SONUÇ: Konjonktival kitlelere yaklaşımda nadir görülen epibulber osseöz koristoma da göz önünde bulundurulmalıdır.

PURPOSE: To report clinical and histopathological features of an epibulbar osseous choristoma.
METHOD: Retrospective rewiev of records, photograph, and histopathological findings in a case of epibulbar osseous choristoma.
RESULTS: A 19-year-old male had a subconjunctival mass in the superotemporal quadrant of the right eye. An excisional biopsy was performed. The histopathologic examination of the lesion revealed a heterotopic ossification.
CONCLUSION: Epibulbar osseous choristoma should be considered by ophthalmologists in the evaluation of conjunctival masses.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF