Giriş: Osteoporoz kırık oluşma olasılığının artttğı bir kemik hastalığıdır(6). Her iki kadından biri, her beş erkekten biri hayatlarının bir döneminde osteoporoz ile ilgili kırık riski altındadır(8). Her dönemde önlemler alarak kemik kaybı önlenebilir. (14). Osteoporozun ciddi sonuçlarından korunmak için sağlık davranış teorileri ile sağlık davranışı desteklenmesi gerekir(16).
Amaç: Bu çalışmada amaç ‘Osteoporotik Kırıktan Korunma Ölçeği’’ni geliştirmek, geçerlilik ve güvenirliliği göstermektir.
Yöntem: Çalışma Zonguldak Atatürk Devlet Hastanesi’nin Ortopedi Polikliniği’ne ayaktan başvuran 55 yaş üstündeki kadınlarda yürütülmüştür. Yüzyüze görüşme tekniği kullanılarak test re-test yapılmıştır. Örneklem seçilmeden, örneklem sayısı madde sayısının on katı olarak 400 hesaplanmıştır. Planlı Davranış Teorisi model olarak alınmıştır. Niyet ve davranış bağımlı değişkenlerdir. Tutum, öznel norm ve davranış kontrolu bağımsız değişkenlerdir. Osteoporotik kırıktan korunmada dört strateji 1)Kemik mineral yoğunluğu ölçümü, 2) Tedaviye uyum, 3) Fiziksel egzersiz ve 4) Evde düşmeyi önleyecek düzenlemeler seçilmiştir.
Bulgular: Osteoporotik kırıktan korunma niyeti ile tutum ve öznel norm arasında istatistiksel olarak pozitif yönde, güçlü ve anlamlı bir ilişki vardır (sırasıyla r= 0.520; 0.525; p=0.01). Davranış kontrolü ile niyet arasında istatistiksel olarak pozitif yönde, orta güçte ve anlamlı bir ilişki vardır (r=0.462; p=0.01). Güvenirlilik Cronbach α değeri 0.95’dir.
Tartışma: Osteoporotik kırıklardan korunmak için geliştirilen ölçek yüksek güvenirlilik ve geçerliliğe sahiptir. Osteoporotik kırıklarla mücadelede halk sağlığı modellerinin bir parçası olabilir.

Background: Osteoporosis is a bone disease which increases the risk of fractures. One out of every two women and one out of every five men are under risk for osteoporosis related fractures during their lifetime. Bone loss can be prevented by taking precautions in every phase of life. In order to avoid the serious consequences of osteoporosis, healthy behaviors should be supported using theories of health behavior as a framework.
Objective: The aim of this study was to develop the protection against osteoporotic fractures (PROF) scale and to test its validity and reliability.
Method: This study was conducted with female outpatients who were above 55 years of age and who admitted to the orthopedic clinics of Zonguldak Atatürk Public Hospital. Test-retest was applied via face-to-face interviews. The sample size was calculated to be ten times the number of scale items, resulting in a sample of 400 participants. Theory of Planned Behavior (TPB) provided the theoretical framework for the development of PROF-SCALE. Four strategies have been selected for protection against osteoporotic fractures: 1) Bone mineral density (BMD) measurement, 2) Adherence to treatment, 3) Physical exercise and 4) Regulations to prevent falls at home.
Results: Factor and matrix correlations of the scale ranged from 0.68 to 0.130. Test-retest reliability of the whole scale was 0.95. Cronbach's α value was found to be 0.95. There was a strong and statistically significant positive correlation between attitudes and subjective norms pertaining to protection against osteoporotic fractures (respectively r = 0.520; 0.525; p = 0.01). There was a moderate and statistically significant positive correlation between intention and behavior control (r = 0.462; p = 0.01).
Conclusion: The PROF Scale was found to be highly valid and reliable. The PROF Scale can be a part of the public health model aimed at preventing osteoporotic fractures.

Amaç: Böbrek nakli hastalarında obezite ile osteoporoz arasındaki ilişkiyi yeni bir antropometrik ölçüm olan “ABSI” kullanarak araştırmayı amaçladık.
Yöntem: Bu kesitsel çalışmaya, takip edilen 130 böbrek nakli hastası alındı. Laboratuvar ve demografik bulgular, böbrek yetmezliği etiyolojisi, diyaliz süresi, donör tipi, nakil sonrası süre, ek hastalıklar, kadınlarda menopoz durumu, ilaçlar hasta dosyalarından kaydedildi. Boy, kilo, bel ve kalça çevresi de dosyalardan kaydedildi. ABSI, belirli bir formülle hesaplandı. Kemik mineral yoğunluğu (KMY), Dual X ışını absorpsiyometrisi kullanılarak ölçüldü. T skoruna göre hastalar normal, osteopeni ve osteoporoz olarak üç gruba ayrıldı.
Bulgular: KMY değerlerine göre 24 hasta (% 18.5) normal 82 hasta (% 63.1) osteopenik ve 24 hastada (% 18.5) osteoporotikti.
VKİ'nin lomber (r: 0.294, p: 0.002) ve femur T skorları ile arasında pozitif korelasyon bulundu. (r: 0,216 p: 0,024). Lomber T skoru ile ABSI arasında negatif korelasyon bulundu (r: -0,237, p: 0,014). ROC eğrileri, ABSI'nin her iki cinsiyette osteoporozu olan ve olmayan hastaları ayırt etmek için en uygun güce sahip olduğunu gösterdi.
Sonuç: ABSI'nin, böbrek nakilli hastalarda osteoporozu tahmin etmede diğer antropometrik ölçümlere kıyasla daha değerli olduğu bulundu

Objective: In this study, we aimed to investigate the relationship between obesity and osteoporosis in renal transplant patients using a new anthropometric measurement “ABSI”.
Method: In this cross-sectional study, 130 renal transplant patients who were followed up were included in the study. Laboratory and demographic findings, etiology of kidney failure, time on dialysis, donor type, time after transplantation, additional diseases, menopausal status for women, drugs were recorded from the patients' files. Height, weight, waist (WC) and hip circumference were also recorded from the files. ABSI was calculated with specific formula. Bone mineral density (BMD) was measured using Dual X-ray absorptiometry. Patients were divided into three groups based on T score as normal, osteopenia and osteoporosis according to World Health Organization (WHO) recommendations.
Results: According to BMD values, 24 patients (18.5%) had normal BMD values, 82 patients (63.1%) were osteopenic and 24 patients (18.5%) were osteoporotic. Patients with osteoporosis have significantly higher PTH and ABSI and they have lower BMI than patients without osteoporosis (p<0.05). There was a positive correlation of BMI with the lumbar(r: 0.294,p: 0.002), and femoral T scores(r: 0,216 p: 0.024). A negative correlation was found between ABSI and lumbar T score (r: -0,237,p: 0.014). ROC curves showed that ABSI had the optimal power to discriminate patients with and without osteoporosis in both sexes.
Conclusion: ABSI is found to be more useful tool to predict osteoporosis in patients with RTX, compared to anthropometric measurements.

Amaç: Behçet hastalığı (BH) dünyada önemli morbiditelere neden olan, multisistemik inflamatuvar bir hastalıktır. Bu çalışmada BH tanılı hastalarımızın klinik ve demografik özelliklerini incelemeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2015- Aralık 2018 tarihleri arasında fiziksel tıp ve rehabilitasyon kliniğine başvuran hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Uluslararası Behçet Hastalığı Çalışma Grubu’nun tanı kriterlerini karşılayan 160 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik özelliklerine ek olarak hastalığın başlangıç yaşı, ilk başvuru yakınması, hastalık süresi, sistemik bulgular ve kullanılan medikal tedaviler de dahil olmak üzere klinik özellikler kayıt altına alındı.
Bulgular: Çalışmaya alınan 160 hastanın yaş ortalaması 40.48±10.0(min: 19, max: 72) idi. Hastalığın ortalama başlangıç yaşı 30.54± 8.46(min: 14, max: 62) olarak hesaplandı. Hastalığın en sık tuttuğu sistemlerin başında cilt yer alırken; en sık cilt bulgusu %100 ile oral aftlar idi. Sırasıyla diğer en sık tutulum bölgeleri % 36.3 (n: 58) ile göz, %16.9 (n: 27) ile vasküler yapılar ve %15 (n: 24) ile eklemler idi. En nadir tutulum %0.6 (n: 1) ile genitoüriner sistem idi. Tedavide en sık kullanılan ajan kolşisin olup hastanın klinik durumuna göre steroidler, azatiopurin, siklosporin ve çeşitli biyolojik ilaçlar tedavide kullanılan farklı gruplardan ajanlardır.
Sonuç: Çalışmamızın sonuçları BD'nin en sık görülen tutulum şekli mukokutanöz tutulum olsa da; oküler, kas-iskelet sistemi ve nörolojik sistem tutulumu gibi ciddi morbidite ve mortalite ile ilişkili farklı tutulumların da nadir olmadığını göstermektedir. Tedavi, tutulan sistem ve organlara göre değişir. Bu nedenle, BD hastalarını sistematik olarak değerlendirmek ve uygun ve yeterli tedaviyi düzenlemek çok önemlidir.

Objective: Behçet's disease (BD) is a multisystemic inflammatory disease that causes significant morbidities worldwide. In this study, we aimed to evaluate the clinical and demographic characteristics of the patients with BD.
Materials and Methods: The patients admitted to our physical medicine and rehabilitation clinic between January 2015 and December 2018 were evaluated retrospectively. One hundred sixty patients who met the diagnostic criteria of the International Study Group for BD were included in the study. In addition to the demographic characteristics of the patients, clinical features including age at onset, initial admission symptom, disease duration, systemic/organ involvements and medical treatments used were recorded.
Results: The mean age of the 160 patients included in the study was 40.48±10.0 (min: 19, max: 72). The mean age at onset was 30.54±8.46 (min: 14, max: 62). The most common involvement type in BD was mucocutaneous manifestations and oral aphthae were the most common mucocutaneous symptom with 100%. Regarding clinical man¬ifestations, 36.3 %(n: 58) of the patients showed ocular involve¬ment, 16.9% (n: 27) of the patients had vascular involvement and 15% (n: 24) of the patients had musculoskeletal involvement. The most rare involvement was genitourinary system with 0.6% (n: 1). Colchicine was the most commonly used agent in treatment, steroids, azathiopurine, cyclosporine and various biologicals were used agents from different groups depending on the clinical status of the patients.
Conclusion: The results of our study suggest that, although the most common manifestation of BD is mucocutaneous involvement, different involvements which are associated with severe morbidity and mortality, such as ocular, musculoskeletal and neurological systems are not rare. Treatment varies according to the involved systems and organs. Therefore, it is very important to systematically evaluate patients with BD and to arrange appropriate and adequate treatment.

Amaç: HIV pozitif hastalarda osteopeni ve osteoporoz sık karşılaşılan bir komorbiditedir. Biz bu çalışmamızda HIV pozitif erkek hastalarda düşük kemik mineral yoğunluğu prevelansını saptamayı ve CD4+ T hücre düzeyini kullanarak, kemik mineral yoğunluğu ile hastalık aktivitesi arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık
Yöntemler: Polikliniğimize 2016-2019 yılları arasında başvurmuş olan 18-50 yaş arası 50 HIV pozitif erkek hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların DEXA (Dual Energy X-Ray Absoptiometry) ölçümlerindeki kemik mineral yoğunlukları ve CD4+ T hücre sayıları retrospektif olarak tarandı.

Bulgular: Hastaların 19’unda (38%) osteoporoz ve 16’sında (32%) osteopeni olmak üzere toplam 35’inde (70%) kemik mineral yoğunluğunda azalma tespit edilmiştir.
Hastaların CD4+ T hücre sayısı ile kemik mineral yoğunluk değerleri arasındaki korelasyon incelenmiş, anlamlı korelasyon saptanmamıştır (p>0,05).

Sonuç: HIV pozitif erkek hastalarda, kemik mineral yoğunluğundaki azalma prevelansı oldukça sık bir problem olmakla beraber; etyolojisini sadece hastalığın kendisine veya viral yüke bağlamak mümkün görünmemektedir. Antiretroviral tedavilere naif daha fazla sayıda hasta ile yapılacak çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır

Objective: Osteopenia and osteoporosis are frequent comorbidities observed in patients with HIV. In this study we aimed to investigate the prevelance of reduced bone mineral density among the HIV positive male patients and the correlation between the disease activity and bone mineral density by using CD4+ T cell levels.
Methods: We included 50 men with HIV, aged between 18-50 who admitted to our clinic between 2016-2019. We screened the bone mineral density results measured by DEXA (Dual Energy X-Ray Absoptiometry) and CD4+ T cell levels, retrospectively.

Results: Thirty-five (70%) of the patients had a decrease in bone mineral density while 19 (38%) of them had osteoporosis, 16 (32%) of them had osteopenia. No significant correlation was found between the CD4 + T cell levels and bone mineral density values of the patients (p> 0.05).

Conclusion: The prevalence of decreased bone mineral density in HIV-positive male patients is a common problem; its etiology does not seem to be attributable to the disease itself or the viral load. Further studies are needed with more patients naive to antiretroviral treatments

Amaç: Primer hiperparatiroidisi (PHPT) olup yanlış tanı ve tedaviye yönlendirilebilecek hastalar için, ortopedik cerrahi öncesinde daha iyi analiz edilmesine yol gösterecek çalışma planladık.
Materyal Metod: 2003-2017 yılları arasında ortopedi polikliniğimize başvuran, kemik lezyonu veya kırığı nedeniyle muayene edilip tedavi edilen ve PHPT tanısı alan 12 hasta çalışmaya alındı. Hastalar adenektomi için genel cerrahi kliniğine sevk edildi. Adenektomi sonrası kistlerin durgunluğunu takip etmek için direkt radyografi kullanıldı.
Sonuçlar: Hastaların ortalama yaşı 36.6±13.4 yıl idi. Çalışmaya dahil edilen hastaların 7’si kadın, 5'i erkekti. Üç hastada bireysel kemik tutulumu gözlenirken, 9 hastada çoklu kemik tutulumu gözlendi. Sekiz hastada patolojik kırık vardı. Artmış osteoklastik aktivite ve çok çekirdekli dev hücreler gösteren tüm hastalara biyopsi yapıldı ve bu bulgular için bir rapor yayınlandı.
Çıkarım: Brown tümor, hiperparatiroidizm sırasında kemik dokularında gelişen çok nadir reaktif lezyonlardır. Kistik ve litik lezyonlar için kesin bir tanı koymak için, hastanın klinik durumundan şüphelenmek ve olası herhangi bir tanıyı akılda tutmak gerekir.

Background: We aimed a better diagnosis for patients who has primary hyperparathyroidism (PHPT), who could be referred to misdiagnosis and treatment and to be able to demonstrate that they should be well analyzed before orthopedic surgery.
Materials and methods: Twelve patients who were admitted to our orthopaedics outpatient clinic between 2003 and 2017, examined and treated due to the bone lesion or fracture, and diagnosed with PHPT, were included in this study. The patients were referred to the general surgery clinic for adenectomy. Direct radiograph was used to follow the recession of the cysts after adenectomy.
Results: The mean age of the patients was 36.6±13.4 years. Seven of the patients included in the study were female, while 5 were male. Individual bone involvement was observed in 3 patients while nine patients had multiple bone involvement. Eight patients had pathological fractures. Biopsy was conducted on all patients which revealed increased osteoclastic activity and multinuclear giant cells and a report was issued for these findings.
Conclusion: Brown tumor is very rare reactive lesions developed in the bone tissues during hyperparathyroidism. In order to make a definitive diagnosis for the cystic and lytic lesions, it is necessary to suspect the patient’s clinical status and to keep any possible diagnosis in mind.

Amaç: Yaşlılarda kalça kırıklarının tedavisi hala güçlükler içermektedir. Çalışmamızda; femur boyun yada intertrokanterik kırığı olan yaşlı hastalarda uzun stemli çimentosuz artroplastinin kısa dönem klinik sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2011'den Aralık 2019'a kadar kalça kırığı nedeniyle uzun stemli çimentosuz artroplasti ile tedavi ettiğimiz hastaların verilerini topladık. Femur boyun yada intertrokanterik kırığı olan 48 hasta (> 65 yaş) çalışmaya dahil edildi. Hastalara bipolar veya total kalça artroplastisi uygulandı. Tüm hastalar en az 2 yıl takip edildi. Sonuçlar Harris Kalça Skoru, Koval Kategorileri, komplikasyon, kalça ağrısı ve uyluk önü ağrısı açısından değerlendirildi. Femur boyun kırığı olan hastlarla ve intertrokanterik kırığı olan hastaların klinik sonuçlarını karşılaştırdık.
Bulgular: Ortalama takip süresi 57 (34-92) aydı. 16 hastada femur boyun kırığı, 32 hastada intertrokanterik kırık vardı. Demografik özellikler ve komorbiditeler açısından gruplar arasında fark yoktu. Preoperatif, Barthel Günlük Yaşam Aktivite İndeksi puanı ortalama 79 olarak hesaplandı. Son kontrollerde ortalama Harris Kalça Skoru 77 ve Koval Kategorileri 3'tü. Çıkık sebebiyle 2 hastaya revizyon uygulandı. Sadece 1 hastada enfeksiyon vardı ve debritman ve antibiyoterapi ile tedavi edilebilidi. İmplant yetmezliği veya periprostetik kırık hiçbir hastada görülmedi.
Sonuç: İyi klinik sonuçlarla, uzun stemli çimentosuz artroplasti yaşlı hastalarda kalça kırıklarının tedavisi için bir seçenek olabilir. Bu protezlerin etkinliğini değerlendirmek için daha uzun takip süreleriyle yapılmış çalışmalar daha uygun olacaktır

Objective: Treatment of hip fractures in elderly is still challenging. In our study, we aimed to evaluate short term clinical results of long stem cementless arthroplasty in elderly patients with femoral neck and intertrochanteric fractures.
Materials and Methods: We collected data of the patients whom we treated with long stem cementless arthroplasty From January 2011 to December 2019 due to hip fractures. 48 patients (>65 years of age) with femoral neck and intertrochanteric fractures were included in the study. The patients underwent either bipolar or total hip arthroplasty. All the patients had minimum two years of follow-up. Outcomes were evaluated regarding Harris Hip Score, Koval Categories, complication, pain in hip and mid-thigh pain. We compared clinical results of patients with femoral neck fractures and patients with intertrochanteric fractures.
Results: Mean follow-up period was 57(34-92) months. 16 patients had femoral neck fractures and 32 patients had intertrochanteric fractures. There was no difference between demographic characteristics and comorbidities between groups. Preoperative Barthel Index of Activities of Daily Living was calculated as a score of mean 79. At the last follow-up controls mean Harris Hip Score was 77 and Koval Categories of the patients was mean of 3. We performed revision surgeries for two patients due to dislocation. There was infection only in one patient and could be treated with debridement and antibiothreapy. We did not experience any implant loosening or periprosthetic fractures.
Conclusion: With fair outcomes long stem cementless arthroplasty can be an option for treatment of hip fractures in elderly patients. Longer follow-up will be appropriate to evaluate the efficacy of these prosthesis.

Amaç: Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) hastalarında osteoporoz sıklığı artmıştır ve osteoporoz sonucunda ortaya çıkan kırıklar önemli bir morbidite nedenidir. Bu nedenle bu hastalarda kırık riskinin değerlendirilmesi ve gereken olgularda önlem alınması gereklidir. Bu çalışmada DXA ile taranan KOAH hastalarının kırık risk değerlendirme aracı (FRAX) ile kırık riskini değerlendirmeyi ve bu hastaların tedavi durumlarını belirlemeyi amaçladık.
Gereç ve yöntem: Ocak 2014- Ocak 2019 tarihleri arasında Aydın Atatürk Devlet Hastanesi Fizik Tedavi polikliniğine başvuran ve KOAH tanısı olan hastalar çalışmaya alındı. Sistemdeki dual enerji X-ray absorbsiyometrisi (DXA) sonuçları ve son bir yıl içerisinde yapılmış olan solunum fonksiyon test sonuçları kaydedildi. Hastalar DXA sonuçlarına göre osteoporotik, osteopenik ve normal olarak 3 gruba ayrıldı. Hastalar ayrıca GOLD sınıflamasına göre A, B, C ve D olarak 4 sınıfa ayrıldı. Hastaların web üzerinden FRAX değerleri hesaplandı.
Bulgular: Çalışmaya 95 KOAH hastası alındı. DXA değerlerine göre sınıflandırıldığında 39 (%41.1)’u osteoporotik, 41 (%43.2)’i osteopenik ve 15(%15.8)’i normal grupta idi. FRAX ile hesaplanılan 10 yıllık majör osteoporotik ve kalça kırık riski en yüksek osteoporotik grupta daha sonra ise osteopenik grupta bulundu (p değerleri sırasıyla <0,001 ve <0,001). Osteoporozu olan hastaların 36 (%92,3)’sı osteoporoz için medikal tedavi almışken, osteopenik grupta 13 (%31,7) hasta medikal tedavi almıştı. Osteopenik grupta tedavi almayan 28 hastanın 5 (17,8)’i kalça fraktürü açısından yüksek riskli bulundu. FRAX ile yapılan değerlendirmede C ve D grubunda olan hastalarda hem major osteoporoz riski hem de kalça fraktürü riski daha yüksekti ( p değerleri sırasıyla 0,002 ve 0,002).
Sonuç: Başta C ve D grubu olmak üzere tüm KOAH hastaları osteoporoz ve kırık riski açısından hem DXA hem de FRAX ile birlikte değerlendirilerek gereken olgularda koruyucu ve medikal tedavi planlanmalıdır.

Objective: The incidence of osteoporosis is increased in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD), and fractures occurring due to osteoporosis are a significant cause of morbidity. Thus, in these patients, risk assessment and taking precautions when necessary are essential. This study aimed to assess the fracture risk of COPD patients scanned with DXA using the fracture risk assessment tool (FRAX) and identify their treatment status.
Materials and methods: Patients who presented to the Physical Therapy Outpatient Clinic of Aydın Atatürk State Hospital and diagnosed with COPD between January 2014 and January 2019 were included in the study. Dual energy-X-ray absorptiometry (DXA) results and the pulmonary function test performed within the last year were recorded. According to their DXA results, patients were divided into three groups as osteoporotic, osteopenic, and normal. The patients were also classified as A-B-C-D according to the GOLD classification. The patients' FRAX values were calculated on the internet.
Results: Ninety-five COPD patients were enrolled in our study. According to their DXA values, 39 (41.1%) patients were in the osteoporotic group, 41 (43.2%) in the osteopenic group, and 15 (15.8%) in the normal group. The 10-year major osteoporotic and hip fracture risks, calculated using FRAX, was highest in the osteoporotic group and second-to-highest in the osteopenic group (p<0.001 and p<0<001, respectively). Thirty-six patients (92.3%) in the osteoporotic group were determined to receive medical treatment for osteoporosis, whereas the number of patients who received medical treatment was only 13 (31.7%) in the osteopenic group. FRAX assessment revealed that both the major osteoporotic and the hip fracture risks were higher in Groups C and D (p=0.002 and p=0.002, respectively).
Conclusion: All COPD patients, particularly those in Groups C and D, should be assessed both with DXA and FRAX regarding osteoporosis and fracture risks, and preventive measures/treatment should be planned when required.

Tiroid akropaçisi, karakteristik görüntüleme bulgularının gözlendiği nadir otoimmün tiroid hastalığının nadir bir tezahürüdür. Klinik olarak, neredeyse her zaman tiroid oftalmopati ve dermopatisi ile ilişkilidir. Tırnaklarda çomaklaşma ve el ve ayak parmaklarında şişlikler şeklinde görülür. Özellikle ellerin ve ayakların simetrik şişmesi ve tırnakların çomaklaşması birçok hepatik, pulmoner, renal ve hatta romatolojik hastalıkla ayırıcı tanı gerektirebilir. Radyolojik olarak yumuşak doku şişmesi ve periosteal yeni kemik oluşumları özellikle önemlidir. Burada, el ve ayaklarda bilateral şişlik ile başvuran ve klinik ve radyolojik değerlendirmelerle tiroid akropaçisi tanısı alan 22 yaşında Graves tanılı bir kadın hasta sunuldu.

Thyroid acropachy is a rare manifestation of autoimmune thyroid disease with characteristic imaging findings. Clinically, it is almost always associated with thyroid ophthalmopathy and dermopathy. It presents as nail clubbing and swelling of digits and toes. Especially symmetrical swelling of the hands and feet, and clubbing of the nails may require differential diagnosis with many hepatic, pulmonary, renal and even rheumatologic diseases. Radiologically, soft tissue swelling and periosteal new bone formations are particularly significant. We present a 22-year-old female with Graves' disease who presented with bilateral swelling of the hands and feet and was diagnosed as thyroid acropachy by clinical and radiological evaluations.

Akromegali, büyüme hormonu (BH) üreten hipofiz adenomuna bağlı olarak patolojik olarak artmış BH ve insülin benzeri büyüme faktörü-1 seviyelerinin söz konusu olduğu kronik bir endokrinopatidir. Akromegalinin kısmen geri dönüşümsüz komplikasyonlarından biri, bu hastalarda ciddi bir morbidite ile ilişkilendirilen artropatidir. Eklem ilişkili şikayetler; ağrı, sertlik veya fonksiyonel kısıtlılık gibi, genellikle erken yaşlarda tipik radyolojik anormalliklerle kendisini gösterir. Burada nontravmatik spontan sağ rektus femoris kas rüptürü ve eşlik eden kas içi hematomu olan 24 yaşında akromegalik bir erkek olguyu sunmaktayız.

Acromegaly is a chronic endocrinopathy with pathologically increased levels of Growth hormone (GH) and insulin-like growth factor-1 due to a pituitary adenoma that produces GH. One of the partially irreversible complications of acromegaly is arthropathy associated with a severe morbidity in these patients. Joint complaints; such as pain, stiffness or functional limitations, often occur with typical radiological abnormalities at early ages. We present a case of a 24-year-old acromegalic male patient with non-traumatic spontaneous right rectus femoris muscle rupture and accompanying intramuscular hematoma.

Sinovyal osteokondramatozis (SOC) sinovyumun kıkırdaksı metaplazisi ile proliferasyonu ile karakterize benign nadir bir durumdur. SOC sinovyumun olduğu herhang bir eklemde görülmesine rağmen en sık dizde görülür. Genellikle dizin ön kompartmanında görülse de posterior fossada da görülebilmektedir. Bu vakada, SOC nedeniyle dizde ağrı ve şişlik şikayetleri bulunan 58 yaşında kadın bir hasta sunulmuştur. Direk radyografi ve manyetik rezonans görüntülemede kalsifik nodüllerin görülmesi tanıyı desteklemiştir. SOC yüksek morbidite oranı ve malign transformasyon ihtimali nedeniyle ayrıca dikkat edilmesi gereken bir durumdur.

Synovial osteochondromatosis is an uncommon benign condition characterized by proliferation of the synovium with cartilaginous metaplasia. It can develop in any joint where synovium exists; it is most prevalent in the knee. It generally occurs in the anterior compartment of the knee, but it can also be seen in the posterior fossa of the knee. In this article, we report an 58-year-old woman with knee pain and swelling secondary to synovial osteochondromatosis. Detection of the calcific nodules in both plain radiography and magnetic resonance imaging of the knee determined the diagnosis. Synovial osteochondromatosis needs attention due to its high morbidity rates and possibility of malignant transformation.