Pre-eklampsi; feto-plasental üniteyi ve anneyi etkileyen, 20. gebelik haftasından sonra gebelerin %3-5’ni komplike eden, hipertansiyon ve proteinüri ile seyreden bir durumdur. Pre-eklampsi fetüs ve anne için önemli risklerle ilişkili olup; fetüste intrauterin gelişme geriliği, ölüm ve prematüriteye, anne de ise endotelyal hasara bağlı eklampsi, renal yetmezlik, pulmoner ödem, inme ve de ölüme sebep olabilmektedir.
Pre-eklampsinin patofizyolojisi, her aşaması birbirini doğuran, henüz tam çözülememiş üç aşamalı bir problem olarak düşünülür. Birinci aşamada meydana gelen düzensiz bir trofoblast işgalinin durumu başlatan merkezi etmen olduğu düşünülmektedir. İkinci aşamada plasenta hipoperfüzyonunu oluşur. Son aşamada ise yaygın bir endotelyal hasarın meydana gelmesi ile patofizyolojik değişiklikleri oluşturan unsurda oluşmuş olur. İlk trimesterde artmış uterin arter Doppler PI ve RI değerleri, düşük PAPP-A, HCG seviyeleri ve de iskemide modifiye olan albumin (IMA) pre-eklampsi etyolojisinde etkin olabilir.

Pre-eclampsia is a condition affecting the feto-placental unit and the mother. Three to five percent of pregnancies are complicated by pre-eclampsia, a multisystem disorder characterized by hypertension and proteinuria that occurs after 20 weeks of pregnancy. Pre-eclampsia is associated with substantial risks. For the fetus, these include intrauterine growth restriction, death, and prematurity with attendant complications, whereas the mother is at risk for complications of widespread alterations in endothelial function such as seizures (eclampsia), renal failure, pulmonary edema, stroke, and death. The establishment of pathological uterine perfusion raises the problem of stage two. The problem at stage three describes pre-eclampsia as a syndrome with the global maternal endothelial damage as the central pathophysiological feature.
It has been suggested that the pathophysiology of pre-eclampsia can be thought of as a ‘three-stage problem’, where each stage generates one, so far unsolved problem. An impaired trophoblast invasion is thought to be the central factor (first step) regarding the etiology of pre-eclampsia. An increased uterine artery Doppler findings (PI, RI), lower maternal serum PAPP-A and free ßhCG levels, ischaemia modified albumin (IMA) may be associated with pre-eclampsia.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Çalışmamızda hastanemize başvuran gebelerdeki Huzursuz bacak sendromu (HBS) sıklığını araştırmayı amaçladık. MATERYAL-METOD: Fakültemiz Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Polikliniğine başvuran gebelerden çalışmaya katılmayı kabul eden 400 olgu araştırmamıza dahil edildi. Tüm gebelere demografik özellikler, HBS semptomlarını değerlendiren anket formu dolduruldu. BULGULAR: Gebelerin yaş ortalaması 27.4±5.3 (17-55) idi. Gebelikte HBS sıklığı %19 olarak bulundu. HBS sıklığı açısından trimesterler arasında anlamlı farklılık saptanmadı. HBS pozitif olanlarda olmayanlara göre horlama, tanıklı apne, uyku sonrası yorgunluk ve gün boyu yorgunluk semptomları anlamlı olarak daha yüksekti. Gündüz aşırı uyku isteği HBS pozitif olanlarda daha fazlaydı, ancak gruplar arası anlamlı farklılık saptanmadı. SONUÇ: HBS doktorlar ve hastalar tarafından özellikle gebeler tarafından iyi bilinmeyen eğitim gerektiren bir durumdur. Bu nedenle gebelerin HBS semptomları yönünden sorgulanması yararlı olacaktır. HBS nin gebelikle olan ilişkisini araştıran çalışmalar kişinin yaşam kalitesini bozan bu durumun etyopatogenezinin anlaşılmasına katkıda bulunacaktır.

OBJECTIVE: We investigated to evaluate the incidence of Restless leg syndrome (RLS) in pregnants applied to our hospital. MATERIALS-METHODS: Four hundred pregnant women those applied to our University Obstetrics and Gynecology Clinic were taken to our study. A questionnaire including demographic features and RLS symptoms was interrogated.
RESULTS: The mean age of the pregnants was 27.4±5.3 (17-55). The incidence of RLS in pregnancy was found 19%. There was not any significant difference between the trimesters of pregnancy for the incidence of RLS. Snoring, apnea, daytime fatigue were significantly higher in RLS pregnants. Day time sleepiness was higher in RLS pregnants
but this was not statistically significant. DISCUSSION: RLS is a pathology that is not well known by doctors and patients especially pregnants. For this reason pregnants should be evaluated for RLS symptoms. Researches are needed considering the ethiopathogenesis of RLS, a situation destroying the life quality.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Perinatoloji servisimizde, obstetrik kolestaz tanısı konulan hastaların yönetimini ve gebelik sonuçlarını değerlendirmek. MATERYAL-METOD: Ocak 2002 ile Aralık 2006 yılları arasında, hastanemizde doğum yapan obstetrik kolestaz tanılı kırk hasta analiz edildi.
BULGULAR: Ortalama yaşları 29.72±6.42 olan kırk hasta, 51 bebek doğurdu. Obstetrik kolestazın ortalama tanı haftası 32.35±3.78 hafta olarak bulundu. Gebelerin %60’ı sezaryen ile doğum yaptı. Bu oranın sadece sekizi (% 33.3) fetal distres endikasyonu ile idi. On hasta (%25) otuz yedinci gebelik haftasından önce doğum yaptı. Ammiyotik sıvıda mekonyum % 17.6 oranında tespit edildi. Yeni doğan unitesine kabul oranı %11.7 oranında bulundu. Perinatal mortalite oranı %3.9 idi. SONUÇ: Obstetrik kolestaz tanısı, klinik bulgulara ve laboratuar incelemeleri sonucunda konur. Antenatal dönemde, fetal ve maternal izlem gerekmektedir.

OBJECTIVE: To evaluate the management and outcome of obstetric cholestasis in our perinatology unit. MATERIALS-METHODS: We analyzed forty pregnant patients complicated by cholestasis who gave birth at our hospital from January 2003 to December 2006.
RESULTS: Forty women of mean age 29.72±6.42 years delivered 51 newborns. The median gestation at diagnosis of obstetric cholestasis was 32.35±3.78 weeks. Twenty-four women required caesarean section (%60); only eight (%33.3) were for fetal distress. Ten women (%25) delivered before 37 weeks. Incidence of meconium stained liquor in labour was % 17.6. 11.7% of babies were admitted to the neonatal unit mainly due to prematurity. Perinatal mortality rate was found % 3.9. CONCLUSIONS: Clinical features and laboratory investigations are essential for the diagnosis of obstetric cholestasis. There is a need for antenatal fetal and maternal monitoring.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Gebeliğin son trimesterindeki maternal total protein, albümin ve hemoglobin değerlerinin doğum kilosuna etkisini incelemek. MATERYAL-METOD: 2005 Ocak- 2005 Temmuz ayları arasında Zeynep Kamil Kadın ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi Doğum Polikliniği’ne başvuran 37-40. gestasyonel haftalar arasında bulunan 750 gebeden kan alınarak total protein, albümin ve hemoglobin seviyelerine bakıldı. Ayrıca hastaların demir replasmanı alıp almadıkları ve alış süreleri de değerlendirildi. Hastalar total protein, albümin ve hemoglobin seviyelerine göre gruplara ayrılarak doğum kiloları açısından karşılaştırıldı. Aynı zamanda total protein, albümin ve hemoglobin seviyeleri ile doğum kilosu arasında korelasyon olup olmadığına bakıldı. BULGULAR: Anemik ve hipoproteinemik olgularda doğum kilosu anlamlı olarak yüksek bulundu. Ancak lojistik regresyon analizi yapıldığında bu anlamlılığın kaybolduğu görüldü. Demir replasmanı alan olguların doğum kilosu almayan olgulara göre daha yüksek bulunmakla birlikte istatistiksel olarak sınırlı derecede anlamlı idi (p: 0.055). Doğum kilosu ile yaş, gravida, parite ve gestasyonel yaş arasında pozitif korelasyon bulunurken, total protein, albümin, hemoglobin seviyeleri ve demir replasman süresiyle doğum kilosu arasında korelasyon saptanmadı. SONUÇ: Son trimester maternal total protein, albümin ve hemoglobin seviyelerinin doğum kilosu üzerine belirleyici etkide bulunmadığını düşünmekteyiz.

OBJECTIVE: The present study was designed to investigate the influence of third trimester maternal total protein, albumin, hemoglobin levels on birth weight. MATERIAL-METHOD: Between January 2005 and July 2005, 750 pregnant women applied for delivery at Zeynep Kamil Women’s and Children Education and Research Hospital at 37-40 week’s gestation were examined. Maternal total protein, albumin and hemoglobin levels were measured. Data included maternal age, gravidity, parity, gestational age, birth weight, gender, presence of iron supplementation and its duration. RESULTS: The birth weight was significantly higher in anemic and hypoproteinemic groups compared those with normal levels. After adjusting for counfounding factors, significance of both findings lost. The cases received iron supplementation had infants with higher birth weight, however, it was not statistically significant (p: 0.055). A significant positive relation was observed between birth weight and maternal age, gravidity, parity and gestational age. No relation found between maternal total protein, albumin, hemoglobin levels and birth weight. CONCLUSION: The last trimester maternal total protein, albumin, hemoglobin levels seem not to be a determining factor on infant's birth weight.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmanın amaçı subkronik verilen diklorvosun tuba uterina üzerine toksik etkisini araştırmak, E ve C vitaminlerinin birlikte uygulanması ile bu zedelenmeye karşı koruyucu etkilerini araştırmaktır. GEREÇ-YÖNTEM: Deneysel çalışma grupları mısır yağı verilen kontrol grup ratları, 8 mg/kg DDVP verilen çalışma grubu ratları ve 8 mg/kg DDVP'yle beraber kombine E ve C vitamini verilen (DDVP+Vit) grubu ratlarından oluşturuldu. DDVP çalışma grup ratlarına 4 hafta boyunca haftanın 5 günü 8 mg/kg olarak oral yoldan gavaj ile verildi. E vitamini 50 mg/kg intramuskuler, C vitamini 20 mg/kg intraperitoneal DDVP+Vit grubuna oral DDVP verilmesini takiben uygulandı. Lipid peroksidasyonu değerlendirmek için rat plazmasında malondialdehyde (MDA) seviyelerine bakıldı. Transmisyon elektron mikroskopi ile fallopian tüplerin histopatolojik incelemesi yapıldı. BULGULAR: MDA seviyeleri DDVP grubunda kontrol grubu ratlarına göre yüksek ve DDVP+Vit grubunda ise DDVP grubuna göre daha düşük bulundu. Elektron mikroskopik inceleme sonucunda mikrovillus ve kinosilya hücrelerinde apikal yüzey farklılıkları ve kinosilya hücrelerinin yok olduğu görüldü. Aynı zamanda bu hücrelerde spesifik vakuoller, mitokondriyal kristalosiz ve şişme izlendi. E ve C vitamini verilen grupta ise bu histopatolojik değişikliklerin belirgin olarak azaldığı izlendi. SONUÇ: Sonuç olarak, subkronik DDVP fallopiyan tüp zedelenmesine neden olmaktadır ve bu toksititenin oluşmasında moleküler mekanizmalarından biri de DDVP bağlı ortaya çıkan lipidperoksidasyonu olabilir. Bununla birlikte E ve C vitaminin kombine verilmesi DDVP'nin ratların fallopian tüpleri üzerine olan toksik etkisini azaltabilir.

OBJECTIVE: The aim of present study is to examine the effect of subchronic dichlorvos (DDVP) administration on fallopian tube damage and assess the preventive effects of combination of vitamins E and C against DDVP toxicity. MATERIAL-METHOD: The experimental groups were rats treated with corn oil (control group), rats treated with a dose of 8 mg/kg DDVP, and rats treated with a dose of 8 mg/kg body weight DDVP plus vitamins E and C (DDVP +Vit). The groups were given DDVP by oral gavage on 5 days a week for 4 weeks at a daily dose of 8 mg/kg (DDVP and DDVP +Vit) using corn oil as the vehicle. Vitamins E and C were injected at doses of 50 mg/kg intramuscularly and 20 mg/kg intraperitoneally, respectively, after the treatment with DDVP in the DDVP+Vit group. The levels of malondialdehyde (MDA) were determined in the rat plasma.
RESULTS: MDA levels were higher in the DDVP group than in the control group, and lower in the DDVP +Vit group than in the DDVP group Histopathological examination of fallopian tube was carried out by transmission electron microscopy. In our electron microscopic investigations DDVP administration caused the apical surface differentiations of both microvillus and kinocilliated cells to fully disappear. Moreover, specific vacuoles, mitochondrial crystallosis and swelling, and chromatin loss occured in all of the cells. Administration of Vitamin E and C along with DDVP significantly reduced the histopathological changes. CONCLUSION: From these results, it can be concluded that subchronic DDVP causes fallopian tube damage, and lipid peroxidation may be a molecular mechanism involved in DDVP-induced toxicity. Furthermore, the combination of vitamins E and C can reduce the toxic effects of DDVP on fallopian tube tissue of rats.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Postmenopozal dönemde osteoporozun tedavisinde kullanılan raloksifen ve kalsiyumun lipid profili üzerine etkisini araştırmaktı. MATERYAL-METOD: Ocak- Eylül 2005 arasında polikliniğimize başvuran 61 postmenopozal kadın çalışmaya alındı. Üç ay süreyle 30 kadına 60 mg/gün raloksifen (grup 1), 31 kadına da 500 mg/gün iyonize kalsiyum (grup 2) verildi. Kadınların tedavi öncesi ve 3 aylık tedavi sonrasında serum total kolesterol, HDL, LDL, trigliserid (TG) ve lipoprotein a düzeyleri ölçüldü. Verilerin istatistiksel analizinde SPSS 9 paket programı kullanıldı. BULGULAR: Tedavi öncesinde iki grup arasında yaş, menopoz süresi, vücut kitle indeksi ve lipid profili açısından fark yoktu (p> 0.05). Raloksifen üç aylık tedavi sonunda lipid profili üzerinde anlamlı bir etki oluşturmadı. Kalsiyum verilen grupta ise üç aylık tedaviden sonra serum LDL ve total kolesterol seviyelerinde azalma ve TG seviyelerinde artış istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p< 0.05). SONUÇ: Osteoporoz profilaksi ve tedavisinde antirezorbtif tedavilere ek olarak verilen kalsiyumun lipid profili üzerinde yaptığı olumlu değişiklikler, menopozdaki bir kadının kardiyovasküler hastalıktan korunmasında etkili olabilir. Kalsiyumun bu etkisini ortaya koymak için daha geniş katılımlı çalışmalara ihtiyaç vardır.

OBJECTIVE: The aim of the study was to compare the effects of raloxifene and calcium which were used for osteoporosis treatment in postmenopausal women on lipid profile. MATERIALS-METHODS: Sixty- one postmenopausal women who referred to our outpatient clinic were included into the study, between January and September 2005. Raloxifene and elementary calcium were given to the women of group 1 (n= 30) and group 2 (n= 31) for three months at the dose of 60 mg/ day and 500 mg/day, respectively. Total cholesterol, HDL cholesterol, LDL cholesterol, triglyceride and lipoprotein a levels were measured at the beginning and at the 3rd month of the treatment. The results were statistically analysed using SPSS 9.0 programme. RESULTS: Age, menopause duration, BMI, lipid profiles did not show any significant difference between two groups at the study entry (p> 0.05). Raloxifene did not make any significant change on lipid profiles after three months. A statistically significant decrease in total cholesterol and LDL cholesterol levels and an increase in triglyceride levels in calcium group were detected at the end of the study (p< 0.05). CONCLUSION: Positive effects on lipid profile of calcium which is usually preferred as adjuvant therapy in osteoporosis prophylaxis and treatment, may be effective in prevention for cardiovascular diseases in postmenopausal women. Large trials are needed to clarify to these effect of calcium.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Abdominal histerektomi sırasında yapılan Burch ve MMK operasyonlarının postoperatif 6 ay sonunda başarılarını karşılaştırmak. Gereç ve YÖNTEMLER: Çeşitli endikasyonlarla histerektomi olmasına karar verilen ve urodinamik testlerle gerçek stres inkontinansı olduğu saptanan 69 hastaya abdominal histerektomi sonrası kolposuspensiyon operasyonları yapıldı.35 hastaya Burch, kalan 34 hastaya MMK uygulanarak postoperatif 6 ay sonunda urodinamik teslerle ve subjektif olarak hasta şikayetleri ile bu iki operasyonun başarı oranları karşılaştırıldı.İstatiksel karşılaştırma için X2 testi ile SPSS 10.0 bilgisayar programında yapıldı. BULGULAR: Burch grubunda hastaların %14,2’si postoperatif altı ay sonunda stres inkontinans şikayetinde bulundu,ve %11,4’ünde ürodinamik testlerde gerçek inkontinans saptandı. MMK grubunda ise hastaların %14,8’inin stres inkontinans şikayeti vardı ve hepsinde ürodinamik testlerle gerçek stres inkontinans saptandı. Altı ayın sonunda Burch ve MMK operasyonlarının hasta şikayetine göre başarı oranları sırasıyla %85,7 ve %85,2, urodinamik testlere göre ise başarı oranları sırasıyla %88,6 ve %85,2 olarak bulundu ve aralarında istatiksel anlamlı bir fark saptanmadı. SONUÇ: Abdominal histerektominin esnasında yapılan Burch ve MMK kolposuspensiyon operasyonlarının 6 ay sonunda başarı oranları arasında fark bulunmadı. Postoperatif altı ay bu tür operasyonlar için kısa dönem takip olarak kabul edilmektedir ancak, uzun dönem takip için fikir verebilir.

OBJECTIVE: To investigate and compare the success rates of Burch and MMK colposuspension operations performed with abdominal hysterectomy after 6 months from the operation. MATERIAL-METHODS: 69 patients who had also genuine stress urinary incontinance diagnosed by urodynamic tests underwent abdominal hysterectomy for different endications and had colposuspension operations with the hysterectomy.35 of them had Burch and other 34 had MMK operation. After 6 months postoperatively, success rates evaluated subjectively by patient complaints and objectively by urodynamic tests. X2 test used for statistical analysis at SPSS 10.0. RESULTS: After 6 months in the Burch group, 14,2% of the patients complained stress incontinence and 11,4% had genuine stress incontinance by urodynamic tests. After six months in MMK group 14,8% of the patients complained stress incontinence and all of them had genuine stres incontinence proven by urodynamic tests. Success rates according to patient complaints in Burch and MMK groups were 85,7% and 85,2% respectively and success rates were 88,6% and 85,2% according to urodynamic tests and no statistical difference was found between two groups. CONCLUSION: After six months postoperatively, there was no difference in the success rates of Burch and MMK operations performed during hysterectomy. Six months postoperatively may be considered as short term follow up,but may give an idea about long term follow up.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Meckel-Gruber sendromu(MGS) otozomal resesif geçişli nadir bir hastalıktır. Klasik triadı kistik renal displazi, ensefalosel ve postaksial polidaktilidir. Yaşamla bağdaşmayan bu nadir sendromun kliniğimizde iki ayrı vakada görülmesi nedeniyle bu hastaları mevcut literatür bilgileri ışığında sunmayı hedefledik. Olgular: 1-) 38 yaşında, G6, P3, A2, Y1, 1. derece akrabalık öyküsü olan gebe merkezimize oligohidroamnios nedeniyle gönderildi. Son adet tarihine göre 21 haftalık gebede, ensefalosel, bilateral polikistik böbrek, hiperekojen barsak ve anhidramnios tespit edildi. Gebelik termine edildi ve genetik inceleme yapıldı. Otopsi incelemesinde; oksipital ensefalosel, bilateral el ve ayaklarda polidaktili, bilateral kistik böbrek, karaciğer portal alanlarda fibrozis ve safra yollarında duktal proliferasyon saptanarak MGS tanısı kondu. 2-) 27 yaşında, G5, P4, A1, Y3, 1. derece akrabalığı olan gebe hidrosefali nedeniyle merkezimize gönderildi. Ultrasonografide son adet tarihi ile uyumlu 19 haftalık gebelik, bilateral normalden büyük böbrekler, her dört ekstremitede polidaktili, bilateral intrakranial ventrikülomegali, ensefalosel ve anhidroamnios izlendi. Gebelik termine edildi ve genetik inceleme yapıldı. Otopsi sonucunda oksipital ensefalosel, polidaktili, bilateral kistik böbrek, hidrosefali, servikal myelosel, karaciğerde duktal plate malformasyonu, atrial septal defekt, hipoplazik sürrenal, pes ekinovarus, skolyoz saptandı ve MGS tanısı kondu. SONUÇ: Sendroma yönelik bulgular aranarak tanı mümkün olduğunca erken konmalıdır. %25 tekrarlama riski nedeniyle bu hastalar sonraki gebeliklerinde yakın takip edilmelidirler.

AIM: Meckel-Gruber Syndrome(MGS) is a rare, lethal, autosomal recessive disorder. The triad of occipital encephalocele, cystic renal dysplasia and postaxial polydactyly characterizes this syndrome. We aimed to present two cases by reason of lethal, rare condition that were seen in our clinic in the light of the literature. Cases: 1) 38 years old, multigravid (G6 P3) patient had one living child, a history of first degree of relationship was sent to our clinic due to oligohydramnios at 21st gestational week. Sonographically posterior encephalocele, bilaterally polycystic kidneys, polycystic, hyperechogenic intestines and anhydramnios were observed. After the termination of pregnancy genetic investigation was performed. In autopsy, occipital encephalocele, polydactyly at all four extremities, bilaterally cystic kidneys, fibrosis at portal areas and ductal proliferation of the bile ducts were shown. Based on these findings, the diagnosis of MGS was made.
2) 27 years old, multigravid (G5 P4) patient with a history of first degree of relationship was sent to our clinic for ultrasonographic evaluation. Sonographically 19 weeks gestation compatible with last menstrual period, bilaterally enlarged kydneys, polydactyly at all four extremities, bilaterally intracranial ventriculomegaly, encephalocele and anhydramnios were seen. In autopsy, occipital encephalocele, polydactyly, bilaterally cystic kydneys,hydrocephaly, cervical myelocele, atrial septal defect, ductal plate malformation of the liver, hypoplasic adrenal gland, pes equinovarus and scoliosis were determined and Meckel-Gruber was diagnosed according to these findings. RESULT: Early diagnose should be made by examining the fetus ultrasonographically for the signs of syndrome. Because of 25% chance of recurrence, these patients should be closely followed up in future pregnancies.

Abstract | Full Text PDF

Eşzamanlı görülen endometrium ve over karsinomları otopsilerde %30-40, ameliyat materyallerinde ise %5-15 oranında gözlenmektedir. Makalemizde 41 yaşında, düzensiz vajinal kanamaları sonrasında uterin kavite örneklemesi papiller adenokarsinom ve laparotomide bilateral overin seröz papiller adenokarsinomu saptanan olgumuzu sunduk. Eş zamanlı olarak hem endometrium hem de overde gözlenen karsinomda prognoz, tek başına endometrium ya da over karsinomuna göre daha iyidir. Bu nedenle, mortalitedeki farklılıklar açısından, eşzamanlı endometrial ve over karsinomunun tanısının konması önemlidir.

The incidence of the synchronous primary endometrial and ovarian carcinoma is 30-40% on postmortem and 5-15% on postoperative histopathologic examination. In this article, we presented, 41 years-old woman who had synchronous primary papillary carcinoma of endometrium and serous papillary carcinoma of bilateral ovaries. The prognosis of the synchronous primary carcinoma of the endomerium and ovaries is better than each of endometrial or ovarian carcinoma alone. Therefore, determining the diagnosis of the synchronous primary carcinoma of endometrium and ovaries is crucial.

Abstract | Full Text PDF

Peritoneal inklüzyon kistleri, üreme dönemindeki kadınlarda sık görülen, abdomen, pelvis ve retroperitoneal yerleşimli lezyonlardır. Genellikle abdominal cerrahi öyküsü bulunan bu olgular kronik karın ve pelvis ağrısı ile prezente olurlar. Peritoneal inklüzyon kistleri mezotelyal hücrelerle çevrili olduklarından, benign kistik mezotelyoma olarak da adlandırılırlar. Bu çalışmada bilateral dev benign kistik mezotelyoması olan 30 yaşında infertil kadın hastada, ultrasonografi (US) ve manyetik rezonans görüntüleme (MRG) bulgularını ve literatürde söz edilen tedavi yaklaşımlarını sunduk. Benign kistik mezotelyoma US ve MRG’de abdomino-pelvik multiloküle kistik kitleler olarak izlenir. Daha önce abdominal operasyon uygulananlarda, bu şekilde kistik kitleler görüldüğünde, ayırıcı tanıda peritoneal inklüzyon kistleri de akılda tutulmalıdır.

Peritoneal inclusion cysts are most common in women of reproductive period and involve the abdomen, pelvis, and retroperitoneum. Generally these cases with a history of previous abdominal surgery present with chronic abdominal and pelvic pain. Peritoneal inclusion cysts are lined with mesothelial cells; this condition has also been referred to as benign cystic mesothelioma. In this study, we present the ultrasonographic and magnetic resonanse imaging (MRI) findings of giant benign cystic mesothelioma in 30-year-old infertil woman and the approaches of the treatment mentioned in literature. On ultrasonography and MRI, peritoneal inclusion cysts are seen as abdominopelvic multiloculated cystic masses. In that case, peritoneal inclusion cysts should be added into the differential diagnosis list in the cases with a history of previous abdominal surgery.

Abstract | Full Text PDF