Günümüzde laparoskopi, cerrahi gerektiren bir çok jinekolojik patolojide standart tedavi modalitesi haline gelmiştir. Literatürde, yapılan bir çok çalışmada, laparoskopinin açık prosedürlere göre, daha iyi cerrahi sonuçlar sağladığı gösterilmiştir. Son dönemde, gelişen teknoloji ve artan hasta sayısı, bu alana daha fazla ilgi duyulmasına sebep olmuştur. Tek insizyondan laparoskopik cerrahi, minimal invaziv cerrahide yeni ve gelişen bir tekniktir. Genel cerrahi, üroloji ve jinekoloji alanından bildirilen ilk sonuçlar, bir çok durumda, tekniğin güvenliği ve etkinliğini açık biçimde ortaya koysa da, yaygın kullanımından önce bir çok soruya cevap bulunmalı ve konvansiyonel laparoskopiye üstünlüğü gösterilmelidir. Tekniğin yaygın kabulündeki kriterler, konvansiyonel laparoskopiye kıyasla daha az ağrı, daha düşük perioperatif morbidite, benzer güvenlik ve daha üstün kozmetik sonuçlar olacaktır. Tüm bunların ortaya konması ve bu yeni tekniğin validasyonu için geniş kohortlarda prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.

Today laparoscopy has become the standard management modality in many gynecologic pathologies that require surgery. Many studies, in the literature, revealed improved surgical outcomes when compared to open procedures. Recently, the progress in technology and the increase in number of patients, caused an increased interest in this field. Single incision laparoscopic surgery is a novel, advancing technique, in minimally invasive surgery. Although recent data in the general surgery, urology, and gynecology have demonstrated preliminary feasibility, safety and effectiveness of this technique in the treatment of various conditions, many questions must be answered and its benefits over conventional laparoscopy have to be shown before it becomes more generalizable. The true indicator for its widespread acceptance will be whether or not the technique demonstrates reduced pain, reduced perioperative morbidity, similar safety and improved cosmetic outcomes when compared to conventional laparoscopy. Prospective studies in large cohorts are needed to display these results and to validate this new technique.

Abstract | Full Text PDF

Operatif vajinal doğum basit tanımıyla vakum ya da forseps kullanılarak yaptırılan vaginal yolla doğumdur. Özellikle son yıllarda artış gösteren medikolegal problemler, hasta isteği ve doğumda gerçekleşen komplikasyonlar sonrası hekimin düşürüldüğü durum sezeryan oranının artışıyla sonuçlanmış gibi görünmektedir. Ancak son dönemlerde sezeryan oranını düşürmeye yönelik uygulamalar operatif doğumları yeniden öne çıkaracaktır.
Bu derlemede, vakum ekstraksiyonuyla yaptırılacak sağlıklı bir vajinal doğum için gerekli endikasyon, kontrendikasyon, hasta seçimi, maternal ve neonatal riskleri ve uygun tekniği tartıştık.

Operative vaginal delivery is simply defined as the use of either vacuum or forceps device to asist mother in effecting vaginal delivery of a fetus. Medicolegal problems, patients desire and the obstetricians position after a possible complication of the vaginal delivery has increased the rate of ceserean section. With the recent enforcements among obstetricians to reduce this rate, operative vaginal delivery will come forward in delivery and labor practice.
In this review, we discussed the indications, contrindications, patient selection, maternal - neonatal risks and the technique of vacuum extraction for a safe expedient vaginal delivery.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: ≥32 hafta gebelerde fetal hareket sayısı ile ilgili bir sınır değer saptayarak gereksiz Nonstres test (NST) uygulamasını azaltma.
Planlama: Prospektif çalışma.
Ortam: Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği
Hastalar: ≥32 hafta 171 gebe olgu
Girişim: Olgulara 1 saat boyunca istirahat halinde fetal hareket sayımı sonrası NST çekildi
Değerlendirme parametreleri: Sınır değerin altında ve üstünde NST kategori 1-normal, NST kategori 2-şüpheli ve NST kategori 3-anormal sonuçların karşılaştırılması
Sonuç: Fetal hareket sayısı ≤5 kesim noktası alındığında, NST kategori 1, olguların 22’sinde (%16); NST kategori 2, olguların 7’sinde (%23) bulundu. Kesim noktası ≥35 alındığında ise NST kategori 1 olguların 20’sinde (% 13) ve NST kategori 2 olguların 6 ‘sında (%20) saptandı. Fetal hareket sayısı sınır değeri 16 fetal hareket/saat alındığında (median değer) grup 1’de (fetal hareket sayısı <16) normal NST (kategori1) oranı %19,8 ve grup 2’de (fetal hareket sayısı ≥16) anormal NST oranı (kategori 2 ve 3) %15,9 saptandı. Bu iki grup arasında sonuçlar benzerdi (p=0.514).
Yorum: Fetal hareket sayısı belirlediğimiz değerlerin altında ve üstünde çikan gebelerin, NST sonuçlarında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Fetal hareket sayısı dikkate alınarak NST reaktivitesi konusunda öngörüde bulunmak zordur. İstatistiksel olarak saptanmasa da sayısal eğilim fetal hareket sayısının fazlalığına güvenmekten çok, azlığı durumunda dikkatli olunması gerektiği yönünde düşündürmektedir.

Objective: To find a boundary value for the number of fetal movements in pregnant women gestation week ≥ 32 and to reduce unnecessary Nonstress test (NST) applications.
Patients: 171 pregnant women gestation week ≥ 32
Material and Methods: NST was performed to the pregnant women after their fetal movements were counted within an hour while at rest. NST results (NST category 1-normal, NST category 2-suspicious and NST category 3-abnormal) above and below the boundary value were compared.
Findings: When ≤ 5 was chosen as the boundary value for number of fetal movements, NST category 1 was observed in 22 cases (16%) whereas NST category 2 was observed in 7 cases (23%). When ≥ 35 was used as the boundary value, NST category 1 was detected in 20 cases (13%) and NST category 2 was detected in 6 cases (20%). When the boundary value for the number of fetal movements was taken as 16 fetal movements/hour (median value), in group 1 (fetal movement count <16), normal NST (category 1) was observed at a rate of 19.8% and in group 2 (fetal movement count ≥ 16), abnormal NST (category 2 and 3) was observed at a rate of 15.9%. The results were similar between the two groups (p=514)).
Result: No significant differences in NST results were observed between group 1 and group 2. Therefore it is difficult to make a prediction about the reactivity of the NST by considering the number of fetal movements. Fetal movement counts can be misleading. Although not statistically significant, the quantitative tendency makes us think that it is more important to take care of the pregnant women with decreased fetal movement count rather than trusting the excess amount of the fetal movements.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Yirminci gebelik haftasından önce üç veya daha fazla tekrarlayan abortus öyküsü olarak tanımlanan tekrarlayan gebelik kaybı (TGK), reproduktif yaşlarda olan tüm kadınların %1-5 kadarında görülmektedir. Bu yüzden aktive protein C rezistansı (APCR), protein C ve S eksikliği, antitrombin eksikliği gibi maternal trombofililer, TGK açısından önemli patolojilerdir. Biz bu çalışmada TGK’nda trombofili parametrelerinin rolünü ortaya koymaya çalıştık.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya TGK olan 35 hasta ve hiçbir düşüğü olmayan sağlıklı 53 kontrol hastasını dâhil edildi. Çalışmaya dâhil edilmeme kriterleri arasında; TGK’na neden olabilecek uterin anomali varlığı, kronik sistemik hastalık varlığı, antifosfolipit ve antikardiyolipin antikorları varlığı kabul edildi.
Bulgular: Her iki grupta yaşlar açısından fark yoktur. TGK olan 35 hastanın ortalama düşük sayısı 3.57 ± 1.54 (3-11 tane) idi. Hastalar APC direnci oranları açısından karşılaştırıldığında tekrarlayan gebelik kaybı olan hastalarla kontrol grubu arasında anlamlı fark bulunmaktadır (p= 0.028). Her iki grup karşılaştırıldığında protein C, protein S ve antitrombin III seviyeleri düşük olmalarına rağmen aralarında istatistiksel anlamlı fark yoktur.
Sonuç: APC direncini, protein C ve S eksikliğini ve antitrombin III eksikliğini içeren trombofililer TGK ile ilişkilidirler. TGK olan hastalarda trombofili boyutu gebeliğin prognozunda önemli yer tutmaktadır ve gebelik takibinin tedavisinde dikkate alınmalıdır.

Objective Recurrent miscarriage is usually defined as three or more consecutive miscarriages before 20 weeks and it occurs in 0.5%–1% of total pregnancies. Therefore, activated protein C resistance (APCR), protein C and S deficiency, antithrombin deficiency is important pathologies for RPL. In this study, our aim was to assess the role of thrombophilia parameters in RPL.
Material and Methods: 35 patients with RPL and 53 healthy control withot RPL were included in this study. Exclusion criterias of this study were uterin anomalies, chronic systemic disease, antiphospholipid and anticardiolipin antibodies entity that caused RPL.
Results: There was no difference between two groups for ages. The mean pregnacy loss of 35 patients with RPL was 3.57 ± 1.54 (3-11 items). When patients were compared for the APC resistance, there was a significant difference between the groups. Although the values of protein C, protein S and antithrombin III were low, there was no statistically significant difference between groups.
Conclusion: Throbophilia including APC resistance, protein C and S deficiency, antithrombin deficiency is associated with RPL. Thrombophilia is consequential for the prognosis of pregnancy and is considered for the following of pregnancy in patients with pregnancy.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: Cerrahi menapoza giren kadınlarda semptomatik olarak uygulanan östrojen replasman tedavisinin (ERT) böbrek fonksiyonları üzerine olan etkisinin değerlendirilmesi.
Planlama: Bu çalışma kesitsel gözlemsel prospektif randomize çalışmadır.
Ortam: Ekim 2000 ile Temmuz 2001 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıklar ve Doğum Anabilim Dalı Polikliniği
Hastalar: Benign nedenlerle total abdominal histerektomi ve bilateral salpingooferektomi yapılan ve cerrahi öncesi HRT kullanmayan 65 hasta çalışmaya alındı.
Girişim: Operasyon öncesi meme ve pelvik muayene yapıldı. Servikal smear alınıp, kan şekeri, lipid profili, karaciğer ve böbrek fonksiyon testlerini, tam kan ve tam idrar tetkikleri elde edildi. Pelvik ultrasonografi ve mammografî tedavi öncesi tüm hastalara uygulandı.
Değerlendirme parametreleri: Hastaların kilo ve boyları ölçülerek, vücut kitle indeksi (Body mass index; BMI) "ağırlık (kg) / boy² (m² )" formülüne göre hesaplandı. BMI 30'dan yüksek olanlar obez olarak kabul edildi. ERT için kontrendikasyon saptanmayan bu hastalar randomize olarak 2 gruba ayrıldı. Grup I’e transdermal östrojen tedavisi (Climara TTS) veya oral konjuge östrojen (Premarin 0.625mg), Grup II’ ye ise ERT verilmedi.Hastaların cerrahi öncesi ve postoperatif 1. ve 6. aylardaki 24 saatlik idrarda mikroalbuminüri ve kreatinin klirensi değerleri karşılaştırıldı.
Sonuç: İzlemin altıncı ayının sonunda cerrahi menopoz sonrası ERT verilen grupta mikroalbuminüri düzeyinde postoperatif dönemde anlamlı düşüş tesbit edilmesine rağmen ERT verilmeyen grupta ise mikroalbuminüri düzeyinde anlamlı değişiklik saptanmamıştır. Doğal menopozu takiben cerrahi yapılan hastalarda, mikroalbuminüri düzeyinde ERT sonrası bir düşüş izlenmekle birlikte bu istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır fakat ERT verilmeyen grupta ise mikroalbuminüri düzeyi postoperatif dönemde anlamlı düşüş göstermiştir (p<0.05).
Yorum: ERT'nin böbrek fonksiyonları üzerinde olumlu etkisi olduğu izlenmektedir.

Objective: To asses the effect of estrogen replacement therapy to the renal functions in postmenopausal women following the surgery.
Design: This is prospestive randomised cross-sectional descriptive study.
Setting: Gazi University School Of Medicine Obstetrics and Gynecology Department between October 2000 through July 2001
Patients: Fifty-eight patients who had been undergone total abdominal hysterectomy and bilateral salpingo-oopherectomy due to benign gynecologic disorders were enrolled in this present study.
Interventions: Breast and pelvic examination had been before operation. Cervical smear, blood glucose, lipid profile, liver and renal functional tests, complete blood count and urine analysis revelaed. Mammography and pelvic ultrasonography applied to all patients.
Main outcome measures: Body mass index (BMI) has been measured with patient’s weight (kg) and heights by the formula ‘weight(kg) /height (m2). Obese patients defined as boy mass index over 30. The patients who can use ERT randomised as two groups.
Group I received transdermal estrogen (Climara TTS) or oral conjugated estrogen (Premarin 0,625 mg), group II did not. Microalbuminuria, creatinine clearance in 24 hour urine specimen were compared preoperatively and postoperative 1st and 6 th months respectively.
Results: At the end of six month of observation in the group who were in surgical menopause and given ERT, statistically significant decline in microalbuminuria was observed. However, in the group who were in surgically menopause and did not receive ERT, level of microalbuminuria did not change significantly. In the group who were oopherectomised following naturel menopause, microalbuminuria level changed clinically after ERT but was not stastistically significant. Whereas in the group who were not given ERT, decline in the level of microalbuminuria was seen and this finding is stastistically significant (p<0,05).
Conclusion: We concluded that ERT is protective on renovasculer system.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Anormal uterin kanamada kullanılan roller-ball endometrial ablasyon (RBEA) ve levonorgestrel intrauterin sistem (LNG-IUS) tedavilerini; etkinliği, yan etkileri ve hasta memnuniyeti açısından kıyaslamak.
Materyal ve Metod: Polikliniğimize başvuran 58 hasta, cerrahi tedavi olarak RBEA veya medikal tedavi olarak LNG-IUS arasında randomize edildi. Prosedürlerden önce ve 1 yıl sonra Hb değerleri ile Resimsel Kanama Değerlendirme Kartı (RKDK) skorları not edildi. İstatistiksel analiz olarak non-parametrik testler (Mann-Whitney) ve Pearson ki-kare testi kullanıldı. Çalışma için etik kurul onayı alındı.
Bulgular: Birinci sene sonunda her iki grupta da Hb seviyelerinde artış ve RKDK skorlarında azalma saptandı (p<0.05). Fakat iki grup arasında istatistiksel fark bulunmadı.
Sonuç: Hem RBEA hem de LNG-IUS anormal uterin kanamada histerektomiye alternatif etkili ve az invaziv tedavi seçenekleridir. Hastanın ihtiyacı ve tercihine göre karar verilmelidir.

Objectives: To compare the efficacy, adverse effects and user satisfaction of roller-ball endometrial ablation (RBEA) and levonorgestrel intrauterin system (LNG-IUS) for the treatment of abnormal uterine bleeding (AUB).
Methods: 58 women attending a university hospital clinic in Istanbul,Turkey were randomised to either surgical treatment using RBEA or medical treatment using a LNG-IUS (Mirena, Schering Healthcare). Pictorial bleeding assesment chart (PBAC) scores and hemoglobin levels were noted pre-insertion/operatively and again at one year post-insertion/operatively. Non-parametric tests (Mann-Whitney) and Pearson chi-square test were used for statistical analysis. Ethics Commitee approval was obtained for this study.
Results: Hemoglobin levels were increased and PBAC scores were reduced in both groups after 1 year of treatment (p<0.05). But there was no statistical difference between the groups.
Conclusion: Both the RBEA and LNG-IUS are effective in the treatment of AUB. The choice of treatment should be tailored to the woman’s needs and preferences.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: Kadınların vajinal duş davranışları ve vajinal duş uygulamasının vajinal akıntı ve demografik faktörlerle ilişkisinin araştırılması.
Planlama: Kesitsel ve gözlemsel
Ortam: inekoloji polikliniği
Hastalar: Evli veya cinsel olarak aktif olan 15-49 yaş arası, anormal vajinal akıntı şikayeti olan 200 kadın ve vajinal akıntı şikayeti olmayan 150 kadın çalışmaya dahil edildi.
Girişim: On üç sorudan oluşan anket formu hastalarla yüz yüze görüşme tekniği ile uygulandı.
Değerlendirme parametreleri: Vajinal duş davranışı, sosyo-demografik özellikler ve vajinal akıntının vajinal duşla ilişkisi.
Sonuç: Kadınların %59,4’ünün vajinal duş yaptığı, vajinal duşun sıklıkla cinsel ilişki sonrası (%49,7) yapıldığı saptandı. Vajinal duş yapmayanlara göre yapanlarda anormal vajinal akıntı görülme riskinin 3,9 kat (p=0,001, OR=3,86, %95 Güven aralığı= 0,651-1,534) daha fazla olduğu, evli olanlarda ve gelir düzeyi düşük olanlarda vajinal duş alışkanlığının daha fazla olduğu saptandı (sırasıyla, p=0,030 ve p=0,001).
Yorum: Vajinal duş halen yaygın olarak uygulanan ve anormal vajinal akıntı gelişmesini önemli derecede artıran bir davranıştır.

Objective: To investigate vaginal douching behavior of women and relationship among vaginal douching and vaginal discharge and demographic factors.
Design: Cross-sectional and observational.
Setting: Out-patient clinic of gynecology.
Patients: Two hundred women with abnormal vaginal discharge and 150 women without abnormal vaginal discharge who were married or sexually active and 15-49 years of age were included into study.
Interventions: Questionnaire forms consisted of 13 questions were performed by face to face interviews.
Main outcome measures: Vaginal douching behavior, socio-demographic characteristics and relationship between vaginal discharge and vaginal douching.
Results: It was determined that 59.4% of women had vaginal douching and vaginal douching was commonly made after sexual intercourse (%49.7). Risk of abnormal vaginal discharge was found to be increased 3.9 fold in women who had vaginal douching compared to those who had not (p=0.001, OR=3.86, %95 Confidence Interval= 0.651-1.534) and vaginal douching behavior was found to be higher in those married and with low income (p=0.030 and p=0.001, respectively).

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Pap smear testi serviks kanserinin erken tanı ve tedavisinde çok önemli bir tarama yöntemidir. Bu çalışmanın amacı, smear testinde anormallik saptanan olguların yönetiminde HPV-DNA, kolposkopi ve patolojik incelemenin öneminin belirlenebilmesidir. Gereç ve yöntemler: Bu prospektif kohort çalışması 2005-2007 yılları arasında Ankara Üniversite Cebeci Hastanesi jinekoloji polikliniğinde yürütülmüştür. Çalışmaya smear sonuçları ASCUS, AGC, L-SIL ve H-SIL olan 86 hasta hasta dahil edilmiştir. Gruplarda yaş, gravida, parite, ilk koitus yaşı, sigara kullanım durumu, partner sayısı, yüksek riskli HPV-DNA pozitifliği ve patolojik kolposkopi bulguları karşılaştırılmıştır. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 35 ve en sık anormal smear sonucu 55 hastada (%63) ASCUS’tur. Demografik özelliklerden sadece ilk koitus yaşı ve patolojik kolposkopi bulguları açısından gruplar arasında fark saptanmıştır. ASCUS saptanan hastaların %34.5’inde patolojik inceleme ile daha ileri bir tanı izlenmiştir. L-SIL saptanan hastaların ise %73.6’sında daha basit bir tanıya gerileme izlenmiştir. Dokuz H-SIL hastasının ise ikisinde (%22.2) CIN II, ikisinde (%22.2) CIN III ve birinde (%11.1) serviks kanseri izlenmiştir. ASCUS, L-SIL ve H-SIL gruplarında yüksek riskli HPV-DNA pozitfliği sırasıyla %11, %5 ve %33 olarak tespit edilmiştir. Sonuç: Pap smear testinde ASCUS ve L-SIL saptandığında eğer hasta uyumundan eminsek yönetimde smear tekrarı ile takip uygundur. H-SIL saptanan hastalarda kolposkopik biyopsi uygun yaklaşım olacaktır.

Objective: Pap smear test is a major screening test for early diagnosis and treatment of cervix cancer. The aim of our study was to assess the value of HPV-DNA, colposcopy and histopathologic examination in the management of patients with abnormal cervical cytology. Materials and methods: This prospective cohort study was conducted in Ankara University Cebeci Hospital gynecology outpatient clinic. The study compremised 86 patients with smear results of ASCUS, AGC, L-SIL and H-SIL. Age, gravity, parity, age at first coitus, smoking status, number of partners, high risk HPV-DNA status and pathologic colposcopy findings were investigated. Results: Mean age of the patients was 35 years and the most common abnormal smear result was ASCUS, with 55 patients (63%). There was no significant difference between the groups regarding demographic characteristics except age at first coitus and pathologic colposcopy findings. Among patients diagnosed as ASCUS 34.5% had been up-graded with histopathologic examination. Among patients diagnosed as L-SIL 73.6% had been down-graded with histopathologic examination. However, after the histopathologic exam of 9 H-SIL patients two (22.2%) were diagnosed as CIN II, two (22.2%) were diagnosed as CIN III and one (11.1%) was diagnosed as cervical cancer. In the groups of ASCUS, L-SIL and H-SIL the presence of high risk HPV-DNA were 11%, 5% and 33%, respectively. Conclusion: If we are sure that the patient will attend the follow-up visits, then fort he ones with ASCUS and L-SIL a repeat smear test would be the appropriate. However, in the management of patients with H-SIL colposcopic biopsy would be the best approach.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Roatizmal kalp hastalığı nedeniyle üç yıl önce aort ve mitral kapak replasmanı (AVR+MVR) yapılan 34 yaşındaki, G8 P4 olan 35 haftalık gebe olguya yapılan ekokadiografide Mitral Kapak üzerinde sol ventriküle girip çıkan 2.0x0.7 cm ebadında hareketli trombüs tespit edildi. Kardiyolojik muayenede olgu, New York Heart Association (NYHA) fonksiyonel sınıflamasına göre Class II olarak değerlendirildi. Emboli riskinin oldukça yüksek olması nedeniyle, hastaya gebeliğinin bir an önce sonlandırılması gerektiği anlatıldı. Doğumdan sonra kalıcı kontrasepsiyon sağlamak düşüncesiyle elektif sezaryen ve tuba ligasyonu yapıldı. Vajinal kanama kontrolü sağlandıktan sonra, postoperatif on ikinci saatte, streptokinaz ile trombolitik tedavi uygulandı. Yapılan kontrol ekokardiografide trombüsün tamamen eridiği gözlemlendi. Trombolitikten sonra tedaviye warfarinle devam edildi. Sezaryen sonrası erken postpartum dönemde trombolitik tedavinin başarıyla uygulandığı olgu literatür eşliğinde sunulmuştur.

On echocardiographic examination of G8 P4 pregnant patient at 35th gestational week, a 2.0x0.7 cm mobile thrombosis moving in and out the left ventricle was determined. The patient was thirthy four years old and was operated for mitral and aortic valve replacement three years ago because of rheumatic heart disease. According to the New York Heart Association (NYHA) functional classification, the patient was Class II. Since the risk of embolization was quite high, termination of the pregnancy without any delay was recommended. Elective cesarean delivery and tubal ligation were performed in order to provide permanent contraception. After the control of vaginal bleeding was provided, thrombolytic therapy with streptokinase was administered at postoperative twelveth hour. Following thrombolytic therapy, treatment was continued with warfarin. Control echocardiography revealed that the thrombosis was completely resolved. The case that thrombolytic therapy was successfully applied in early postpartum period after cesarean was presented with discussion of literature.

Abstract | Full Text PDF

Adet düzensizliği, akut kasık ağrısı, Rahim İçi Araç (RİA) kullanımı, serum B-hCG yüksekliği ve Trans Vajinal Ultrasonografi (TVUSG)’de unilateral adneksiyal kistik kitlesi, batın içi sıvı görünümü olan multipar hasta merkezimize başvurdu. Ektopik gebelik ön tanısı ile laparoskopik sağlatım planlandı. Sağ overden çıkan hemorajik, rüptüre ovaryen ektopik gebelik olduğu düşünülen; kistik kitle eksize edildi. Patolojisi sağ ovaryen ektopik gebeliği olarak olarak doğrulandı.
Ovaryen ektopik gebeliği, çevreleyen over dokusunun maximum korunmasına yönelik laparoskopik yönetim gelecekteki reproduktif fonksiyonların korunması açısından da günümüzde en uygun konservatif yaklaşımdır; ve altın standarttır.

A multiparous patient with acute pelvic pain entered to our hospital. She had a history of irreguler menstruation periods and an intrauterine device (IUD) usage. There was an increase in the serum B-hCG levels. The transvaginal ultrasonographic findings were unilateral adnexial mass and intraabdominal free fluid.
Urgently laparoscopic management was planned. In the operation a haemorrhagic ruptured cystic mass from the right ovary, which was thought to be an ovarian ectopic pregnancy was seen and it was excised. Then we confirmed the diagnosis by the histological examination.
In conclusion, Laparoscopic resection of the ovarian ectopic pregnancy is the most suitable conservative management to protect the surrounding ovarian tissue and the future reproductive functions considerably; and it’s the gold standart.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Overin sklerozan stromal tümörü, over tümörleri içinde oldukça nadir görülen benign karakterli bir tümördür. Histopatolojik olarak fokal skleroz alanları içeren ödematöz stromanın oluşturduğu pseudolobüler görünüm, heterojen hücre alanları ve belirgin vaskülarizasyon ile karakterizedir. Bu çalışmada, menometroraji ve dismenore ile başvuran 14 yaşındaki adolesan kızda tespit edilen unilateral ovarian sklerozan tümör olgusuna ait ultrasonografi, operasyon ve histopatoloji verileri sunuldu.

Sclerosing stromal tumor of the ovary (SST) is a rare neoplasm of the sex cord stromal category which occur predominantly in the second and third decades of life. Histologically, these tumors are characterized by the pseudolobular pattern of the cellular and hypocellular areas, prominent vasculature and cellular heterogeneity.
We report a case of a unilateral SST of the ovary in a 14-year-old girl with irregular menstruation and dysmenorrhea and describe the clinical, radiologic and histologic findings with reference to other reported cases.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text