Amaç: Postpartum üriner retansiyon; doğum sonrası 6 saatlik bir sürede miktürasyonun kendiliğinden olmaması veya rezidüel idrar volümünün >150cc’den fazla olması olarak tanımlanır. İhmal edilen postpartum üriner retansiyon, mesane denervasyonuna ve aralıklı kateterizasyon gerektiren detrusor atonisine veya kalıcı işeme disfonksiyonu neden olabilir. Amacımız, doğum sonrası üriner retansiyonun olası risk faktörlerini tanımlamaktır.
Yöntem: Bu rerospektif çalışmaya 560 hasta dahil edildi. Yaş, parite, vücut kitle indeksi, doğum süresi, doğum öncesi mesane kataterizasyonu gibi değişkenler dahil olmak üzere elde edilen tüm veriler postpartum üriner retansiyonu olan ve olmayan hastalar arasında karşılaştırıldı.
Bulgular: Çalışmamızda 560 hastadan 124 ünde(% 22.1) postpartum üriner retansiyon saptandı. Postpartum üriner retansiyon için üçüncü evre süresi, doğumdan ilk işemeye kadar geçen süre, peripartum miktürasyon sayısı olası risk faktörleri olarak saptandı. Çalışmamız, diğer çalışmalardan farklı olarak, peripartum kateterizasyon ile postpartum üriner retansiyon arasındaki korelasyonu ortaya koymuştur. Postpartum üriner retansiyonu olan ve olmayan hastalar arasında diğer değişkenler açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı.
Sonuç: Bu çalışmada, peripartum kateterizasyon ile postpartum üriner retansiyon arasında korelasyon saptandı. Postpartum üriner retansiyon oluşumuyla ilişkili olası risk faktörlerini bildiren çalışmalar bulunmaktadır. Uzun vadeli sonuçları araştırmak için geniş popülasyonlarla daha fazla çalışma yapılmalıdır.

Aim: Postpartum urinary retention means the absence of spontaneous micturition more than 6 hours after birth or when residual volume after urination is less than 150 cc. If neglected, postpartum urinary retention may result in bladder denervation and detrusor muscle weakness requiring intermittent catheterization or permanent micturition dysfunction.
Our goal is to identify the possible risk factors for postpartum urinary retention.
Methods: 560 female subjects were included in this retrospective study. All data obtained including variables like age, parity, body mass index, duration of labor, prepartum bladder catheterization were compared between female subjects with and without postpartum urinary retention.
Results: Among 560 patients recruited in our study, 124 (22.1%) had postpartum urinary retention. Duration the third stage, time from birth to the first void, number of peripartum micturition were found to be potential risk factors for postpartum urinary retention. Different than other studies, our study revealed a correlation between peripartum catheterization and postpartum urinary retention. There is no statistically significant difference between patients with and without postpartum urinary retention in terms of other variables.
Conclusion: In this study correlation between peripartum catheterization and postpartum urinary retention was found.There are studies that reported the possible risk factors related to the occurrence of postpartum urinary retention. More studies should be conducted to investigate long-term results with larger populations.

INTRODUCTION
Gestational Diabetes Mellitus (GDM) is defined as any degree of glucose intolerance which is diagnosed for the first time during pregnancy. This prospective study was undertaken to validate the single-step non-fasting 75-gm Diabetes in Pregnancy Study group of India (DIPSI) criteria of GDM in Indian patients in comparison with two-step fasting 100-gm glucose challenge through Carpenter-Coustan Criteria (CCC).
MATERIAL AND METHODS
200 patients underwent a comparative testing by DIPSI criteria and CCC. Plasma venous blood glucose levels were estimated by hexokinase method Values ≥140 mg/dl at 2-hours were considered positive by DIPSI criteria. Any two values from ≥95 mg/dl for fasting, ≥180 mg/dl at 1-hour, ≥155 mg/dl at 2-hours ≥140 mg/dl at 3-hours were considered positive by CCC.
RESULTS
Mean age and BMI were 24.26 ± 3.75 years and 20.7 ± 3.07 Kg/m2. The sensitivity, specificity, positive and negative predictive values of DIPSI guidelines was found to be 100%, 97.14%, 83.87% and 100% respectively. The positive and negative likelihood ratios were 35.8 and zero. Diagnostic accuracy was found to be 97.56%.
CONCLUSION
DIPSI having high sensitivity, specificity, negative predictive value and diagnostic accuracy. DIPSI offers simplicity, feasibility, convenience and repeatability while economizing universal screening and diagnosis of GDM on a mass-scale. DIPSI procedure has the potential to be applied to the entire obstetric population, in the implementation of public-health programs to diagnose GDM in the community, thus reaching the felt needs in the developing world.

Background: Visfatin is an adipocytokine that functions not only as an enzyme, but also as an growth factor
Aim: The present study was conducted with the aim to investigate the relationship between serum visfatin and the fetus 's anthropometric markers up to a year after birth.
Methods: 41 eligible pregnant women in their first trimester were divided and matched in terms of BMI before pregnancy into normal and higher than normal BMI groups A and B. Serum visfatin level was measured during 6-12 and 15-20 weeks of gestation using ELISA method.
Results: The children were followed up for a mean duration of 10.19±2.83 months. In group A, a nearly positive significant relationship was observed between birth head circumference and the first (P1=0.054, r1= 0.580) and second trimester visfatin levels (P2=0.051, r2=0.530). In group B, second trimester visfatin level correlated negatively with birth length (P=0.015,r= - 0.523) and infant's head circumference (nearly significant; (P2=0.050, r2= - 0.392). In a separate study on group B, visfatin levels in the first and second trimesters showed a negative significant correlation with infant’s weight. A significant correlation was observed between the first and second trimesters visfatin level with infant’s height in both groups, such that this relationship was positive in group A and negative in group B. Lenear regression analysis revealed that first and second trimester visfatin levels were the significant independent predictors of infant’s weight in group B and infant’s height in both groups. second trimester visfatin level was the significant predictor of birth height in group B.
Conclusion: Maternal serum visfatin level shows a relationship with the fetal and the children’s anthropometric indicators, with different effects in the two groups, suggesting visfatin dysfunction in the overweight group before pregnancy.

Amaç: Hypericum perforatum (HP) depresyon tedavisinde kullanılan bitkisel bir üründür, fakat fetüs üzerindeki zararı henüz tam belirlenememiştir. Bu çalışma fetüsun klinik, morfolojik ve histolojik bulgulara göre HP’nin etkilerini araştırmayı amaçlar..
Çalışma tasarımı: Hayvan araştırması.
Gereç ve Yöntem: 4-5 aylık dişi 54 Wistar sıçan üç gruba ayrıldı: Kontrol, 100 mg/kg HP ve 300 mg/kg HP grupları. HP tedavisi çiftleştirmeden bir hafta önce başlayıp, yavruların doğumu ile sona erdi; içme suyu ile verildi.
Bulgular: HP maruziyeti, konsepsiyon öncesi gebelik oranını düşürdü ve fetüs sayısını azalttı; gebelik sırasında gebelik süresini uzatma eğilimindeydi ve vücut ağırlığından belirlediğimiz üzere fetal gelişimi bozdu. Hatta, iNOS antikor boyaması ile bu çalışmamızı desteklediğimiz üzere, her iki dozda da, büyük olasılıkla oksidatif stress nedeniyle karaciğer ve böbrek hasarına yol açtı.
Sonuç: HP hamile kalmak isteyen ya da hamile olan hiçbir kadına önerilmemelidir, hem anne hem bebek sağlığı üzerinde tehdit edicidir.

Objective: Hypericum perforatum (HP) is a herbal product that used in the treatment of depression, but its harm on fetus has not been established. This study investigates the effects of HP according to fetal clinical, morphological and histological findings.
Study design: Animal Study
Material and Methods: 4-5 months old female 54 Wistar rats divided in three groups: Control, 100 mg/kg HP and 300 mg/kg HP groups. HP treatment has started one week before mating and end with the delivery of pups; given with dirinking water.
Results: HP exposure before conception diminished the pregnancy rate and decreased the fetal number; during pregnancy it tended to increase the duration of gestation, and deteriorated the fetal development as determined with body weight. It also damaged liver and kidney tissues most probably due to oxidative stress as supported this study with iNOS antibody staining in both doses.
Conclusion: Therefore, it should not be suggested to any woman, who would like to be pregnant or pregnant, HP can be threatening for both fetal and maternal health.

Amaç: Over kist rüptürü ile adneksiyel torsiyonun erken ayırıcı tanısı over fonksiyonunun korunabilmesi için gerekli acil cerrahi müdahalenin yapılabilmesi için önemlidir. Bu çalışmada nötrofil lenfosit oranının adneks torsiyonu ve over kist rüptürü ayrımındaki tanısal değerinin araştırılması hedeflenmiştir.
Gereç ve Yöntem: 2012 ile 2017 yılları arasında over kisti rüptürü (20), rüptür olmamış over kisti (25) ve adneks torsiyonu (35) nedeniyle opere olmuş 80 hastanın verileri analiz edildi. Preoperative nötrofil-lenfosit oranları üç grup arasında karşılaştırıldı.
Bulgular: NLR ortanca değerleri, adneksiyel torsion grubu için 8,0 (4,0-14,1), over kist rüptür grubu için 7,5 (3,7-11,5) ve rüptüre olmamış over kist grubu için 2,2 (1,8-2,7) olarak bulunmuştur. Üç grup için NLR arasındaki fark istatistiksel öneme ulaşmıştır (p=0.00). Gruplar bireysel olarak analiz edildiğinde over kist rüptürü ve adneks torsyonu arasında NLR açısından istatistiksel olarak anlamlı fark sapanmazken (p=0.372), rüptüre olmamış over kistleri ile adneksiyel torsiyon grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (p=0.00).
Tartışma: NLR adneksiyel torsiyonun rüptüre olmamış over kistlerinden ayrımında kullanılabilir ancak rüptüre olmuş over kistlerinin ayrımında kullanışlı değildir.

Objective: Ovarian cyst rupture (OCR) and adnexal torsion (AT) differential diagnosis is important for early surgical intervention of AT for preserving ovarian function. The aim of this study is to evaluate the diagnostic value of preoperative neutrophil to lymphocyte ratio in AT and OCR cases.
Material and methods: Data of 80 patients who underwent surgery between 2012 and 2017 for OCR, AT and unruptured ovarian cyst (UOC) were analyzed. Patients were categorized as AT (35), OCR(20), UOC(25) groups. Preoperative NLR were compared among three groups of the patients.
Results: AT group had NLR median 8.0(4.0-14.1), OCR group had NLR median 7.5(3.7-11.5) and UOC group had NLR median 2.2 (1.8-2.7). The NLR was found to have a difference which has reached to statistical significance among three groups (p=0.00). When groups were individually compared, there was no significant difference between OCR and AT group (p=0.372) but there was a significant difference between UOC and AT group (p=0.00).
Conclusion: NLR may be useful in differential diagnosis of UOC from AT but it has no diagnostic value for differentiation of OCR and AT.

Amaç: Matür kistik teratom(MKT) tanısı alan olguları, retrospektif bulgularımız ışığında güncellenmiş bilgiye bakış açısından değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Bu, retrospektif bir çalışmadır ve 2013-2017 yılları arasında Zeynep Kamil Kadın ve Çocuk Sağlığı Eğitim ve Araştırma Hastanesinde toplam 306 olgu içermektedir.
Bulgular: Olguların yaş ortalaması 34.03 ± 11.98 idi. Otuz hasta (% 9.8) postmenopozal idi. 17 olguda (% 5.6) torsiyon tespit edildi. Serimizde MKT ve CA 19-9 düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki vardı ancak diğer belirteçlerle istatistiksel olarak anlamlı korelasyon bulunmadı (p <0.01). Literatürde
Sonuç: Postmenopozal yaş ve büyük MKTler de malignite olma ihtimali unutulmamalıdır. MKT ların beklenmedik yerlerde görülebileceği unutulmamalıdır.

Objectives: To evaluate cases diagnosed with Mature cystic teratomas(MCT) with regard to the view of updated knowledge with the help of our retrospective findings.
Material and Methods: This was a retrospective study and included a total of 306 cases during 2013 through 2017 at the Zeynep Kamil Women and Children’s Health Training and Research Hospital.
Results: The mean age of the cases was 34.03 ± 11.98. Thirty patients (9.8%) were postmenopausal.Torsion was detected in 17 (5.6%) cases. There was a statistically significant relationship between MCT and CA 19-9 levels in our series (p <0.01) but no statistically significant correlation was found with other markers.
Conclusion: The possibility of malignancy in postmenopausal ages and in large MCT should not be forgotten. It should be kept in mind that MCT can be seen in unexpected places

Abstract | Full Text PDF

Amaç
Jinekolojik kanserlerinde aksiller lenf nodu tutulumunun prognostik önemi ve tedavisi açısından kısıtlı bilgiler mevcuttur. Bu çalışmanın amacı, jinekolojik kanserlerde şüpheli aksiller lenf nodu insidansını değerlendirmektir.

Gereç ve Yöntem
Kliniğimize başvuran toplam 251 endometrium, serviks veya over kanseri tanısı konulmuş hastaların PET-BT bulgularını retrospektif olarak analiz ettik. Jinekolojik kanserler için aksiller metastazı açıdan belgelenen herhangi bir sınır değer belirlenmemiş olması nedeniyle çalışmamızda meme kanseri için belirlenen SUV değerini sınır değer olarak kabul ettik.

Bulgular
Analizler için toplam 251 hasta kaydı mevcuttu. Şüpheli aksiller lenf nodu olan 40 hasta (% 15.9) çalışmaya dahil edildi.
Endometrium kanseri olan hastaların% 21.5’inde (n = 20/93), over kanseri olan hastaların %14.1’inde (n = 14/99) ve serviks kanseri olan hastaların % 10’unda (n = 6/59) şüpheli aksiller lenf nodu tespit edildi.
SUV max değeri 3'ten yüksek bulunan 5 hastada aksiller lenf nodundan biyopsi alındı. Patolojik değerlendirmede hiçbir hastada primer jinekolojik kansere ait aksiller metastaz saptanmadı. Endometrium kanseri olan bir hastada invaziv meme karsinomu, endometrium kanseri olan başka bir hastada foliküler lenfoma tanısı konuldu. Endometrium kanseri olan üçüncü hastada aksiller lenf nodu biyopsisinde tümör tespit edilmedi ancak tiroid biyopsisinde hurthle cell neoplazisi saptandı, bu hasta endometrium kanseri için herhangi bir cerrahi veya medikal tedaviyi kabul etmedi ve 23 ay sonra hayatını kaypetmiştir.
Çalışmamıza şüpheli aksiller lenf nodu ile dahil olan 40 hastanın 3'ünde (% 7.5) metakron kanser izlendi; iki hasta yukarıdakı paragrafta açıklandı, üçüncü ve endometrium kanser tanısı olan hastada rektosigmoid kanseri ve glioblastoma metakron olarak izlendi, bu hastya SUVmax<3 olması nedeniyle aksiller lenf nodu biyopsisi yapılmamıştır.

Sonuç
Çalışmamızda, jinekolojik kanserli hastaların önemli bir oranının (% 14-21) şüpheli lenf nodu gözlenmektedir. SUVmax özellikle 3'ün üzerinde olan olgularda aksiller lenf nodu biyopsisi yapılması muhtemel ikincil metastatik kanserin belirlemesinde yardımcı olabilir.

Objective
There is scarce information about axillary lymph node involvement in gynecologic cancers. We analyzed the incidence of the suspicious axillary lymph node in gynecologic cancers.
Materials and Methods
We have retrospectively analyzed the PET-CT findings of 251 endometrial, cervical and ovarian cancer patients. There is no cut off value documented for axillary metastases from gynecologic cancers, we have adopted the cut-off SUV value proclaimed in breast cancer.

Results
A total of 251 patients records were available for analyses, 40 patients (15.9%) with suspicious axillary lymph node were included in the study.
Twenty-one and a half percent (n=20/93) of patients with endometrium cancer, 14.1 % (n=14/99) of patients with ovarian cancer and 10 % (n=6/59) of patients with cervical cancer had suspicious axillary lymph node.
Patients with a SUVmax uptake higher than 3 were undertaken to axillary lymph node biopsy. None of them was found to have axillary metastases of gynecologic cancers in the pathologic evaluation. In one patient with endometrial cancer, an obscure breast ductal carcinoma was diagnosed, another patient with endometrial cancer was found to have follicular lymphoma. The third patient with endometrial cancer had not malignancy in axillary lymph node biopsy and had hurthle cell neoplasia in thyroid biopsy, she did not accept any surgical or medical treatment for endometrial cancer and deceased after 23 months.
There were three (7.5 %) metachronous cancer out of 40 gynecologic cancers; two patients were explained above, the third patient with endometrium cancer who wasn’t histopathologically evaluated while axillary SUVmax was< 3, had rectosigmoid cancer and glioblastoma metachronously.

Conclusion
Our study shows that an important ratio (14-21%) of patients with gynecologic cancer has suspicious axillary lymph node. Increased SUVmax particularly above 3 might be used as an indication for axillary biopsy and may help to identify secondary metastatic cancer.

‘Estetik Jinekoloji’ye olan talep hem hastalar hem hekimler tarafından gün geçtikçe artmaktadır. Bu alan Kadın Hastalıkları ve Doğum uzmanlarının konusu olmasına rağmen, plastik cerrahlar ve kozmetik cerrahlar da bu alana büyük ilgi göstermektedirler. Günümüzde, Kadın Hastalıkları ve Doğum asistanlığında veya ‘fellowship’ programlarında eğitim verilse de bu alanda spesifik eğitim vermek için oluşturulmuş Plastik Cerrahi ve Kozmetik Cerrahi eğitim programlarında da ilerleme kaydedilmiştir. Halen pek çok cerrah, ilk eğitimlerini Birleşik Devletler ve Birleşik Krallık'taki çeşitli sertifikasyon ve eğitmenlik programlarından almaktadırlar. 2016-2017 yılları arasında dünya çapında yeni programlar, cerrahi ve cerrahi olmayan prosedürlerle ilgilenen hekimlere sertifikasyon eğitimi sunmuştur. Türkiye, Orta Doğu, İspanya ve Güney Amerika'da da ikinci uzman dalgası oluşturacak sertifika programları açılmaya devam etmektedir. Bu derlemede günümüzde "estetik jinekoloji" olarak adlandırılan cerrahi ve cerrahi olmayan teknikleri ve bu nispeten yeni sayılan alt uzmanlık alanıyla ilgili önde gelen jinekoloji derneklerinin yaklaşımlarını gözden geçireceğiz.

Aesthetic gynecology has seen increasing patient and physician demand. While this field typically falls in the reign of Obstetrics and Gynecology, plastic surgeons and cosmetic surgeons have also found great interest in this field. Currently, few if any Obstetrics and Gynecology residency or fellowship programs teach this subject matter though inroads have taken place in Plastic Surgery and Cosmetic Surgery training programs that have had the foresight to include specific training in this field. Currently, many surgeons start by first training in various established certification and preceptorship programs based in the United States and the United Kingdom. New programs worldwide in 2016-2017 have also launched to offer certification training to interested physicians in both surgical and non-surgical treatments. A steady flow of certificate programs continue to evolve in Turkey, the Middle East, Spain, and South America as a second wave of experts emerge. We present a review of surgical and non-surgical techniques of what is presently called “aesthetic gynecology” and the approaches of prominent gynecological societies regarding this relatively new subspeciality.

In vitro maturasyon(IVM) yardımcı üreme teknolojilerinin en tartışmalı konularından biridir.Üzerinde çokça çalışma yapılmış olsa da halen klasik bir tedavi seçeneği değildir ve ancak alternatif tedavi olarak kabul edilmektedir.Oysa ki yapılan çalışmalarda,IVM in IVF’in kullanıldığı hemen tüm alanlarda kullanılabildiğini ve fertilite koruma ve OHSS yönetiminde önemli bir yer tuttuğu görülmektedir.
Bu sistematik derlemenin amacı IVM ve IVF’ in evrimi ile birlikte güncel bilgiler ışığında tüm yönleriyle IVM tedavisini ele almaktır.

In vitro maturation (IVM) is one of the most controversial aspects of assisted reproductive technology. Although it has been studied extensively, it is still not a conventional treatment option and is accepted as an alternative treatment. However, studies have shown that IVM can be used in almost all areas where IVF is used and it has a strong place in fertility protection and OHSS management.
The aim of this systematic review was to address all aspects of the current knowledge of IVM treatment together with the evolution of IVM and IVF

Arteria abdominalis lumbar 4. vertebra hizasında sağ ve sol arteria iliaca communis olarak iki dala ayrılır. Arteria sacroiliaca ön yüzünde ise arteria iliaca communis arteria iliaca externa ve interna olarak dallanır. Arteria iliaca externa alt ekstremitenin arteryal kanlanmasından sorumlu iken arteria iliaca interna pelvisin arteryal kan akımını sağlar.

Anterior (ön) ve posterior (arka) bölüm olarak ikiye ayrılan arteria iliaca internanın; ön bölümünden çıkan dallar temelde visseral organları beslerken, arka bölümden çıkan dallar pelvik duvar ve gluteal yapılar gibi parietal yapıları besler.

Uterusu önden ve arkadan saran ligamentum latum uteri pelvik yan duvarda abdominal yüzeyleri saracak olan pelvik periton olarak devam eder. Dolayısıyla pelvisin lateral duvarında periton kesildiğinde retroperitoneal bölge açılır ve arteria iliaca interna ve batın içerisindeki diğer büyük damarların retroperitoneal olarak seyrettiği görülür.

Abdominal aorta will be divided into two parts (right and left) at the level of lumbar fourth-fifth vertebra and called common iliac artery. Anterior to the sacroiliac joint, common iliac arteries are divided into external and internal iliac arteries. While external iliac artery supplies the lower limb, internal iliac artery is the major vascular supply of pelvis.

Internal iliac artery is divided into anterior and posterior trunk. While the anterior trunk supplies the pelvis visceral organs, posterior trunk supplies pelvic parietal structures.

Broad ligament envelopes the uterus anteriorly and posteriorly with its sheets and continues as the pelvic periton at the lateral side of the pelvic wall. After cutting the pelvic periton, the retroperitoneal area is visualised and internal iliac artery with other great vessels of abdomen could be noted.

Plasenta previa perkreata aşırı kanama ile sonuçlanabilen ciddi bir gebelik durumudur. Yaşamı tehdit eden kanamalar genellikle sezaryen histerektomi veya fertilite korumaya yönelik bir yöntem olarak damar ligasyonları ile kontrol edilir. Plasenta previa perkreataya sebebiyle uterus devaskülarizasyonu ve pelvik kompresi takiben gelişen bilateral eksternal iliak arter trombozu vakası sunulmaktadır. Hasta ultrason ve MR ile tanısı konan plasenta previa perkreata nedeniyle sezaryen operasyonuna alındı, ameliyat öncesinde masif kanama durumunda uterus koruyucu cerrahi tercih ettiğini belirtti. Operasyon sırasında spontan kanama fark edildi. Bilateral uterin ve hipogastrik arterlerin bağlanması ardından pelvik kompres uygulandı. Sol eksternal iliak arter sol hipogastrik arter ile karıştırılarak bağlandı, bir dakika içerisinde fark edilerek sütür açıldı. Post operatif dönemde hastanın bacak ağrısı tarif etmesi üzerine acil anjiyografi çekildiğinde bilateral eksternal iliac arter trombozu fark edildi. Bilateral tıkanıklıklar için kardiyoloji uzmanı tarafından anjiyoplasti uygulandı. Plasenta invazyon anormallikleri cerrahın acil müdahalesini gerektiren komplikasyonlarla sonuçlanabilecek olan pelvik kompres veya damar ligasyonları ile opere edilebilir.

Placenta previa percreta is a serious pregnancy condition which may cause massive bleeding. Life threatening hemorrhage is commonly managed via cesarean hysterectomy or vascular ligations in order to preserve fertility. We present a case of bilateral external iliac artery thrombosis after pelvic compression and uterine devascularization due to placenta previa percreta. The patient had cesarean section due to ultrasonography and MRI diagnosed placenta previa percreta, and stated that she preferred conservative approach rather than hysterectomy in a case of massive bleeding. Spontaneous hemorrhage was recognized during operation. Pelvic compression and bilateral uterine and internal iliac artery ligations were carried out. Left external iliac artery was accidentally held and bonded as left internal iliac artery, which was turned loose within a minute as distinguishing of the vessels. Emergency angiography which was applied because of patient’s leg pain showed bilateral external iliac artery thrombosis. Angioplasty was performed by cardiologist for bilateral occlusions. Placenta invasion abnormalities might be managed by pelvic compression or vascular ligations which have their own serious complications that the surgeon must manage immediately.

Intra uterine adhesions seen in pregnancy which are defined in 1894 by Joseph G. Asherman are divided into two groups as intra amniotic and extra amniotic adhesions. Intra uterine intra amniotic adhesions which are also known as intra amniotic band, are easily detectable in first and second trimester ultrasonographic examination, therefore, close follow up could provide appropriate approach. Also intrauterine extra amniotic adhesions are a causative factor of infertility, early pregnancy loss, preterm delivery, cesarean section due to malpresentation, placental invasion abnormalities, and intra uterine fetal death. There is not any ultrasonographic diagnostic sign for intra uterine extra amniotic adhesions in literature, and presumption of negative pregnancy outcomes and following up these patients is difficult for obstetricians.
The aim of this study is to provide a handy method to distinguish intra uterine extra amniotic adhesions for pregnancy outcome and postpartum follow up.

Intra uterine adhesions seen in pregnancy which are defined in 1894 by Joseph G. Asherman are divided into two groups as intra amniotic and extra amniotic adhesions. Intra uterine intra amniotic adhesions which are also known as intra amniotic band, are easily detectable in first and second trimester ultrasonographic examination, therefore, close follow up could provide appropriate approach. Also intrauterine extra amniotic adhesions are a causative factor of infertility, early pregnancy loss, preterm delivery, cesarean section due to malpresentation, placental invasion abnormalities, and intra uterine fetal death. There is not any ultrasonographic diagnostic sign for intra uterine extra amniotic adhesions in literature, and presumption of negative pregnancy outcomes and following up these patients is difficult for obstetricians.
The aim of this study is to provide a handy method to distinguish intra uterine extra amniotic adhesions for pregnancy outcome and postpartum follow up.