Amaç: Stres Üriner İnkontinansı (SÜİ) olan kadın hastalarda Elastosonografinin (ES) klinik ve diagnostik değerini saptamak
Gereç ve yöntemler: SÜİ tanısı olan 30 kadın ve şikayeti olmayan 30 kadın hastanın ES tetkikindeki suburetral doku elastikiyetleri karşılaştırıldı. Ped testi, Q-tip ve stres testleriyle SÜİ ve mesane boynunun hipermobilitesi teşhis edildi. ES tetkikinde mesane altı (MA) ve cilt altı (CA) dokular ile üretra (Ü) ölçüm alanları olarak değerlendirildi. MA/C A, Ü/CA ve MA/Ü oranları hesaplandı. ES esnasında elde edilen bu oranların tanısal değeri ROC curve analizi ile incelendi.
Bulgular: MA/CA (AUC=0.962, P=0.001) ve Ü/CA (AUC=0.953, P=0.001) stres test pozitifliği için anlamlı prediktördür. MA/CA (AUC=0.883, P=0.001) ve Ü/CA (AUC=0.885, P=0.001) Ped testi için anlamlı prediktördür. MA/CA (AUC=0.877, P=0.001) ve Ü/CA (AUC=0.857, P=0.001) Q tip test pozitifliği için anlamlı prediktördür. Lineer regresyon analizinde Stres test pozitifliği MA/CA (R2=0.84, beta=0.369, P=0.026) ve Ü/CA (R2=0.84, beta=0.496, P=0.003) ile istatistiksel olarak anlamlı birliktelik göstermektedir.
Sonuç: ES ile doku elastikiyetinin karakterizasyonu, SÜİ ve mesane boynu hipermobilitesinin teşhisinde umut verici bir teknik olup, SÜİ cerrahisi için hasta seçiminde ek metot olarak kullanılabilir.

Aim: To determine clinical and diagnostic value of elastosonography (ES) in women with stress urinary incontinence (SUI).
Methods: Thirty subjects with SUI and 30 subjects without SUI were compared in terms of elastosonographic suburethral tissue elasticity. SUI and bladder neck hypermobility was determined by Pad test, Q-tip and stress tests. Measurements points included under bladder (UB), subcutaneous fatty tissue (SC), and the urethra (U) points. Three indices were calculated using these measurements (UB/SC, U/SC and UB/U). The diagnostic value of ES indices were investigated using receiver operating characteristic (ROC) curve analyses.
Results: ES UB/SC (AUC=0.962, P=0.001) and U/SC (AUC=0.953, P=0.001) were significant predictors for stress test positivity. ES UB/SC (AUC=0.883, P=0.001) and U/SC (AUC=0.885, P=0.001) were significant predictors for Pad test positivity. ES UB/SC (AUC=0.877, P=0.001) and U/SC (AUC=0.857, P=0.001) were significant predictors for Q tip test positivity. In linear regression analysis, stress test positivity was significantly associated with the ES UB/SC (R2=0.84, beta=0.369, P=0.026) and ES U/SC (R2=0.84, beta=0.496, P=0.003).
Conclusion: Elastosonographic tissue elasticity determination is a promising tool in bladder neck hypermobility and SUI diagnosis, and may be used as an adjunctive method in selecting patients appropriate for stress urinary incontinence surgery.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Türkiye’deki adölesan gebeliklerin obstetrik ve neonatal sonuçları ile ilgili yapılmış sınırlı sayıda çalışma olmasını göz önünde bulundurarak hastanemizdeki adölesan gebelerin obstetrik ve neonatal sonuçlarını irdelemek.
Gereç ve yöntemler: Bu araştırmada Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Gebe Polikliniği'ne 01.01.2008-01.08.2011 tarihleri arasında başvuran ve doğum yapan 20 hafta üzerindeki, canlı, tekil gebeliği olan 19 yaş altı gebelerin ve aynı dönemde doğum yapmış 19 yaş üstü gebelerin gebelik ve doğum kayıtları retrospektif olarak incelendi. Verilerin analizi için SPSS ver 19.0 paket programı kullanıldı. Sonuçlar arasında istatistiksel önem düzeyi için p değeri <0,05 olarak alındı.
Bulgular: Adölesan olan grupta olmayan gruba oranla preterm doğum (% 37,5, % 21,6), preeklampsi (% 31,3, % 14,7), intrauterin gelişme geriliği (% 20, % 9,8), fetal distres (% 20, % 8,8), konjenital anomali (% 16,3, % 5,9), anemi (% 40, % 12,7) görülme sıklığı anlamlı olarak yüksek saptanmıştır. (p<0,05) Plasental anomali, oligohidramnios, gestasyonel diyabet, makrozomi görülmesi açısından ise anlamlı fark saptanmamıştır.
Sonuç: Adölesan gebelerde preterm doğum, preeklampsi, fetal distres, konjenital anomali oranlarının anlamlı derecede yüksek çıkması bu gebelerde maternal ve perinatal morbidite ve mortalite riskinin arttığını göstermektedir.

Purpose: Considering the limited number of studies conducted on obstetric and neonatal outcomes of adolescent pregnancies in Turkey, the purpose of this study is to investigate obstetric and neonatal outcomes of pregnant adolescents in our hospital.

Material and methods: In this study, pregnancy and birth records of both under 19 year old and over 19 year old pregnant women, who gave single and alive birth over 20 weeks at the same period and were admitted to Pregnancy Clinic of Department of Obstetrics and Gynecology in Faculty of Medicine at Cukurova University between 01.01.2008 and 01.08.2011, were retrospectively examined. SPSS 19.0 statistical program package was used for data analysis. For the statistical significance between results, p value was taken as <0,05.

Results: Preterm birth (37.5%, 21.6%), pre-eclampsia (31.3%, 14.7%), intrauterine grwth restriction (20%, 9.8%), fetal distress (20%, 8.8%), congenital anomalies (16.3%, 5.9%), and anemia (40%, 12.7%) were identified significantly higher for the adolescent group compared to the non-adolescent group (p <0.05). In terms of observation of placental anomalies, oligohydramnios, gestational diabetes, and macrosomia, there was no significant difference between groups.

Conclusion: Significantly higher rates in preterm birth, pre-eclampsia, fetal distress, and congenital anomalies for pregnant adolescents indicate that there is an increased risk of maternal and perinatal morbidity and mortality for adolescent pregnancies.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Influenza A H1N1, daha sık bilinen adıyla domuz gribi, Türkiye’de ilk olarak Mayıs 2009’da görüldü. Haziran 2009 ile Ağustos 2010 tarihleri arası Dünya Sağlık Örgütü tarafından H1N1 pandemisi olarak kabul edildi. Bu çalışmada, 2009 pandemisinde hastanemizde yatarak tedavi alan H1N1 viral enfeksiyonu olan gebelerin ve yenidoğan bebeklerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç Yöntemler: Pandemi esnasında hastanemizde yatarak tedavi alan 9 ciddi H1N1 tanılı gebenin klinik seyirleri, tedavi yöntemleri, maternal ve fetal sonuçları izlemleri esnasında kayıt altına alındıktan sonra veriler retrospektif olarak değerlendirilmeye tabii tutuldu. Nazofarengeal sürüntülerinde, H1N1 virusü real-time PCR (rRT-PCR) ile teyit edilen gebeler kesin olgu, teyit edilemeyenler ise olası olgu olarak kabul edildi.
Bulgular: Başvuru sırasında bir hasta birinci trimesterde, iki hasta 2. trimesterde ve 6 hasta 3. trimesterde idi. Başvuru semptomları öksürük (%77), ateş yüksekliği (%77), boğaz ağrısı (%11), nefes darlığı/solunum sıkıntısı (%44) ve halsizlik (%22) idi. Olguların tümü oseltamivir tedavisi aldı, eğer sekonder pnömoni tablosu mevcut ise ek antiobioterapi başlandı. Olguların medyan hastanede kalış süreleri 23 gün (7-40 gün) idi. Beş hasta reanimasyon kliniğinde mekanik ventilatör desteğine ihtiyaç duydu. Bir anne kaybedildi, iki bebek ise neonatal dönemde yaşamını yitirdi.
Sonuç: Domuz gribi gebelerde hayatı tehdit edici komplikasyonlara neden olabilmektedir. Yoğun bakım ihtiyacı gebe bir olguda artmaktadır. Gebelerin ayırıcı tanının yapılmasının ardından antiviral tedavisine şikayetlerden sonraki ilk 48 saatte başlanması önerilir.

Aim: At the time of the outbreak of influenza A H1N1, mostly known as swine flu, first case in Turkey was diagnosed in May 2009. The period from June 2009 to August 2010 was declared to be pandemy H1N1 by World Health o,Organization (WHO). In this study we aimed to assess the maternal and fetal outcomes of pregnant women with the diagnosis of H1N1viral infection, who were hospitalized during 2009 pandemy.
Materials and Methods: The clinical data, treatment modalities and maternal and fetal outcomes of 9 pregnant women with H1N1 infection were retrieved from patients file and evaluated retrospectively. Patients were classified as precise case if the nasopharyngeal swabs were pozitif with real time PCR (rRT-PCR) and potential case if rRT-PCR was negative.
Findings: At admission one patient was in first trimester, 2 were in second trimester and other 6 patients were in third trimester. The presenting symptoms were cough (77%), fever (77%), sore throat (11%), dyspnea/respiratory distress (44%) and malaise (22%). All of the patients were treated with oseltamivir and if the patienthad secondary bacterial pneumonia. Median hospitalisation time was 23 days (7-40). Five patients required mechanical ventilatory support. One of the patients and 2 of the neonates passed away.
Conclusion: Although swine flu causes mild to moderate flu like symptoms in most of the population, in pregnant women it may lead to lethal complications. Thus the appropriate antiviral treatment should begin immediately within 48 hours.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Vajinal histerektomi sonrası komplikasyonların ortaya çıkmasında, predispozan risk faktörlerini araştırmak.
Yöntem: Ocak 2006-Mart 2012 tarihleri arasında, üçüncü basamak sağlık merkezine başvuran ve benign patoloji nedeniyle vajinal histerektomi uygulanan 223 hastadan elde edilen verilerin retrospektif olarak analizi yapıldı.Kategorize edilen gruplar içindeki değişkenleri değerlendirmek için ki kare testi kullanıldı.
Bulgular: Grup değişkenleri yaş, gebelik ve abort sayısı, parite, pelvik organ prolapsus sınıflandırmasına(POP-Q) göre evreleri, hastane yatış ve üriner kateterizasyon sürelerinden oluştu. Ana komplikasyonlar hemoraji, febril morbidite ve vajinal kaf prolapsusu idi. İleri yaş (> 60), pelvik prolapsus, uzun süreli hastanede yatış ve üriner kateterizasyon komplikasyonların varlığı için predispozan faktörler idi.
Sonuç: Vaginal histerektomi güvenli ve etkili bir yöntem olmasına rağmen intraoperatif veya postoperatif komplikasyonlardan tamamen yoksun değildir. İleri yaş (> 60), POP-Q evre 3-4 pelvik prolapsus, uzun süreli hastanede yatış ve üriner kateterizasyon, komplikasyonların varlığı için predispozan görünmektedir. Uygun preoperatif planlama ve titiz postoperatif bakım komplikasyon oranını azaltmak için yararlı olabilir.

Objective: To investigate the predisposing risk factors in the occurrence of complications after vaginal hysterectomy.
Material and methods: The data obtained from 223 patients, admitted to tertiary care center that underwent vaginal hysterectomy due to benign pathology between January 2006 and March 2012 were retrospectively analyzed.Chisquare test was used to evaluate variables in categorized groups.
Results: Group variables occurred age, number of pregnancies and abortion, parity, stage according to pelvic organ prolapse classification (POP-Q), periods of hospitalization and urinary catheterization. The main complications were hemorrhage, febrile morbidity and vaginal vault prolapse. Advanced age (> 60), pelvic prolapse, long-term hospitalization and urinary catheterization, were predisposing factors for the presence of complications.
Conclusion: Vaginal hysterectomy is a safe and effective method, although not completely devoid of intraoperative or postoperative complications. Advanced age (> 60), POP-Q stage 3-4 pelvic prolapse, prolonged hospitalization and urinary catheterization were seem to be predisposing conditions for the existence of complications. Appropriate preoperative planning and meticulous postoperative care may be helpful to reduce the rate of complications.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: Preterm erken membran rüptürü (PEMR) 37.gebelik haftasından doğum eylemi başlamadan önce fetal zarların açılması olarak tanımlanır. Zarların erken açılmasında en sık neden olarak subklinik intrauterin enfeksiyon suçlanmaktadır.Bu çalışmada PEMR 'lü gebelerin serumlarındaki uPAR,ST2 ve IL-33 düzeylerinin belirlenerek, oluşabilecek olası bir koryoamniyoniti klinik bulgu olmadan saptamak amaçlanmıştır.
Yöntem: 24-34. Gebelik haftaları arasındaki toplam 70 hasta çalışmaya alındı. Hastaların 45 tanesi PEMR ve 25 tanesi ise obstetrik açıdan sorunsuz olan gebelerden oluşmaktaydı.Çalışma grubu histolojik olarak koryoamniyoniti olan(PEMR-HC) ve olmayan PEMR’lü hastalar olarak iki gruba ayrıldı.
Sonuç: Ortalama IL-33, ST2 ve uPAR düzeyleri PEMR-HC olan grupta PEMR ve kontrol grubuna oranla anlamlı olarak yüksek olarak bulundu.
Yorum: Sonuç olarak uPAR, ST2, IL-33 ve IL-6 nın PEMR de klinik bulgular oluşmadan önce enfeksiyon tanısı için kullanılabilecek belirteçler olduğunu düşünmekteyiz.

Objective(s): Preterm Premature rupture of membranes (PPROM) is defined as rupture of membranes that happens before onset of labor and 37 weeks. Subclinical intrauterine infection is major etiological factor in the pathogenesis of PPROM. This study was performed to evaluate the levels of maternal serum uPAR ST2 and IL-33 in PPROM to determine the possible chorioamnionitis without any clinical signs.
Study Design: A total of 70 pregnant women, of which 45 with PPROM between 24 and 34 weeks gestation and 25 normal pregnant women without PPROM were included in the study. Study group was seperated into two subgroups as PPROM and PPROM- HC (histological chorioamnionitis).
Results: The mean serum IL-33, ST2 and uPAR values in the PPROM-HC group were significantly higher than PPROM and control group.
Conclucion: These results suggest that uPAR, ST2, IL-33 and IL-6 can be used as reliable biomarkers to determine infection without any clinical signs.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Bu çalışmanın amacı, serum safra asitleri (SSA) ile proinflamatuar bir belirteç olan ortalama trombosit hacmi (OTH) arasındaki ilişkiyi ve OTH'nin gebelik intrahepatik kolestazı (GİK) olan hastalarda fetal iyilik halinin belirteci olarak kullanımını tespit etmekti.
Metod: Bu retrospektif çalışmada GİK'li hastalar ile kontrol grubunu oluşturan gebelerin biyokimyasal parametreleri karşılaştırıldı.
Bulgular: GİK tanısı alan gebelerin ortalama alanine aminotransferaz (ALT), aspartat aminotransferaz (AST), açlık SSA ölçümleri ve kontrol grubundaki gebelerin doğum sırasındaki gebelik haftaları istatiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek saptanmıştır (p < 0.05). Her iki grupta yeralan gebelerin hemoglobin, hematokrit, beyaz küre, trombosit ve OTH ölçümleri arasında fark ve OTH ile açlık SSA arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmamıştır ( p > 0.05). GİK'li gebeler, kontrol grugundaki gebelerden daha erken haftada doğum yapmıştır (37.95 ± 0.92 hafta ve 37.25 ± 1.25 hafta, p < 0.05 sırasıyla).
Sonuç: OTH ile GİK'i tanımlayan biyokimyasal parametreler arasında korelasyon tespit edilemedi. Ancak SSA yükseldiğinde erken doğum gözlenme sıklığında artış izlendi.

Objective: The aim of this study was to investigate the relationship between serum bile acid levels (SBA) and mean platelet volume (MPV), a proinflammatory marker and to detect the role of MPV as a marker of fetal well-being in patients with intrahepatic cholestasis of pregnancy (ICP).
Method: We compared the biochemical parameters of pregnants with ICP and the control group retrospectively.
Results: Pregnants with ICP had statistically significantly higher alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST) and fasting SBA levels and the gestational week at delivery was higher in the control group (p < 0.05). There was no statistically significant relationship between MPV and hemoglobin, hematocrite, white blood cell count and thrombocyte levels of the groups ( p > 0.05). Mean gestational week at delivery was statistically significantly lower in pregnants with ICP when compared to the control group (37.95 ± 0.92 weeks and 37.25 ± 1.25 weeks, p < 0.05 respectively).
Conclusions: There was no relationship between MPV and biochemical parameters used to define ICP. But the rate of preterm delivery increased as SBA levels increased.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Hormon tedavisi (HT); postmenopozal bir kadının azalan hormon ya da hormonlarının, overlerden salgılanan düzeylerde olmasa da yerine konulması ile hormon yetmezliğine bağlı gelişen olumsuz durumların ortadan kaldırılmasını hedefleyen tedavi biçimidir. En temel endikasyon hipoöstrojenemi ve ona bağlı görülen olumsuz durumlardır. Vajinal atrofi, idrar inkontinansı gibi genitoüriner semptomlar, osteoporoz ve kardiyovasküler hastalıklar için yüksek risk varlığı HT için öngörülen diğer ana endikasyonlardır. Ancak, hem östrojenlerin hem de östojen/progestajen kombinasyonlarının kullanıldığı HT protokolleri postmenopozal kadınlarda artmış meme kanseri gelişim riski ile ilişiklendirilmektedir. Ayrıca, HT preparatlarının, düşünüldüğünün aksine kardiyovasküler hastalıklar ve tromboembolik olaylarla ilişkili koruyucu etkilerinin bulunmadığı gösterilmiştir. Günümüzde yeni verilerin ışığı altında, HT’ne eskiden olan ilgi kaybolmaktadır. Bununla birlikte HT’ne alternatif tedaviler geliştirilmiştir. Bunların arasında Tibolon, mikronize testosteron, dihidroepiandrosteron, selektif serotonin noradrenalin geri alım inhibitörleri (SNRI), selektif östrojen reseptör modülatörleri, kombine oral kontraseptifler ve fitoöstrojenler gösterilebilir. Ancak, menopozal semptomlar ve genitoüriner atrofi üzerinde en etkin tedavi olarak HT görülmektedir. Yine, osteoporoz ve postmenopozal kemik kırıklarının önlenmesinde HT’nin etkin olduğu bildirilmektedir. Ailesel kanser hikayesi olmayan prematür overyan yetmezlik olgularında ve erken menopozda HT ilk düşünülmesi gereken tedavi seçeneğidir. Günümüzde, belirttiğimiz endikasyonlarla, menopozal HT’nde mümkün olan en düşük doz tercih edilmelidir. HT’ne karar verilmişse, toplam sürenin 5 yıldan kısa tutulmasında fayda vardır.

Hormone treatment (HT) is an add back regimen of declining hormone or hormones in a postmenopausal woman in order to eliminate unfavorable conditions caused by hormone deficiency, although it does not meet the actual levels secreted from the ovary. Leading indications are hypoestrogenemia and disturbing symptoms related to hypoestrogenic state. Vaginal atrophy, genitourinary symptoms like urinary incontinence, increased risk for osteoporosis and cardiovascular diseases are the other main concerns of HT. On the other hand, postmenopausal women who were treated with HT protocols including estrogen preparations as well as estrogen/progestogen combinations have been indicated as being exposed to increased risk for breast cancer development. Moreover, HT preparations were demonstrated to be ineffective in protection from cardiovascular diseases and thromboembolic events, in contrast to the prior beliefs. Therefore, today in the light of new data, use of hormone therapy in postmenopausal women seems to lose its relevance. Nevertheless, alternative therapies have been developed to serve for the relief of menopausal disorders. Among them, tibolone, micronized testosterone, dihydroepiandrosterone, selective serotonine noradrenaline re-uptake inhibitors (SNRI), selective estrogen receptor modulators, combined oral contraceptives and fitoestrogens could be preferred. For all that, the most efficacious treatment on menopausal and genitourinary symptoms seems to be HT, yet. Furthermore, HT was indicated to be effective on osteoporosis and reducing postmenopausal bone fractures. HT should be the first choice of treatment in patients with premature ovarian failure and early onset menopause without any familial history of cancer. At the present time, it is advised to use hormone treatment choosing the appropriate preparation with the lowest effective dose with respect to above mentioned indications. If HT was introduced, there are valuable recommendations to keep the duration of therapy less than 5 years.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

İntrauterin inseminasyon (IUI) başlığı taşıyan ilk makale 1962 yılında yayımlandı. Zaman içinde başarı hızını arttırmak amacıyla teknikle veya ovülasyon indüksiyonu ile ilgili çeşitli yöntemler geliştirildi. Gonadotropin serbestleştirici hormone antagonistleri (GnRHa) yardımcı üreme tekniklerinin önemli bir parçası olmakla birlikte, IUI sikluslarında kullanımının gerekliliğine dair de merak uyandırmıştır. Bu ilaçların IUI tedavilerinde temel kullanım amacı erken LH yükselmeleri ve buna bağlı siklus iptallerinin önüne geçmektir. GnRHa uygulanması erken lutenizasyonu hemen hemen kesin olarak önlemekle birlikte, gebelik hızını belirgin şekilde arttırmamaktadır. GnRH antagonistlerinin IUI tedavilerinde kullanımı konusunda verilecek karar birincil olarak tedaviyi yürüten kliniğin yerel maliyet/yarar analizlerine dayandırılmalıdır. Buna göre IUI sırasında GnRHa kullanımı aşağıdaki endikasyonlarla sınırlandırılmalıdır: sıklıkla erken LH yükselmeleri gösteren ve buna bağlı olarak da tedaviyi tamamlayamayan veya başarısız sonuç elde eden hastalar; IUI amacıyla başlatılan fakat üremeye yardımcı tedavi proğramına geçilen durumlar; inseminasyon işlemi hafta sonuna denk geldiğinde lojistik nedenlerle veya nöbetçi hekim olmaması nedeniyle işlem zamanını kaydırma gerekliliği ve ultrason takip sıklığının ve hormon düzeyi ölçümlerinin sıklığının azaltılması amacıyla.

The first paper entitled intrauterine insemination (IUI) was published in 1962. By time, several methods involving the technique and the ovulation induction schedules have evolved in order to improve the success rates. Although gonadotrophin releasing hormone antagonists (GnRHa) is a crucial part of assisted reproductive treatments now, concerns also arouse regarding the need for the use of it in IUI cycles. These drugs may be considered in IUI programs basically in order to prevent premature LH surges and related cycle cancellations. Although administration of a GnRH antagonist almost completely abolishes premature luteinization, it does not substantially improve the pregnancy rate. The decision of using GnRH antagonists in IUI cycles should be based primarily on the local cost/benefit analysis of individual centers. It will be prudent to limit the involvement of the antagonists in ovulation induction protocols to: patients who frequently exhibit premature LH discharges and therefore either fail to complete treatment or result in unsuccessful outcome; initiated cycles intented for IUI but converted to ART; if it is not possible for logistic reasons (weekend) to perform the insemination or for medical centers in which a gynecologist on call is not available and in order to decrease clinical task burden resulting from strict cycle monitoring such as serial transvaginal sonography and/or frequent urine tests.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Konjenital ranula oral kavite tabanından kaynaklanan ve sublingual veya submandibular bezin kanallarında atrezi ya da kanalizasyon defekti nedeniyle meydana gelen bir mukus retansiyon kistidir. Oral kavitedeki diğer tümörler gibi doğumdan hemen sonra üst solunum yolu obstrüksiyonuna ve buna bağlı olarak hipoksiye yol açabilir. Daha sonraki dönemlerde ise solunum sıkıntısı haricinde konuşma, çiğneme ve yutma fonksiyonlarında bozulma görülebilir. Konjenital sublingual ranulanın prenatal tanısı çok nadirdir ve fetal ultrasonda ağız tabanından kaynaklanan, dili yukarıya doğru iten avaskuler ve anekoik kistik kitle olarak görülür. Obstrüksiyona bağlı olarak polihidramniyos gelişebilir ve mide cebi izlenmeyebilir. Ayırıcı tanıda lenfatik malformasyonlar, epulis, epignatus, tiroglossal kanal kisti ve hemanjiyom yer alır. Bu makalede prenatal ultrasonografik inceleme ile ranula tanısı alan bir olguyu sunmaktayız. 31. gebelik haftasında yapılan detaylı fetal ultrasonda oral kavitede 20 x 17 x 15 mm ölçülerinde septasız basit anekoik kistik bir yapı olduğu izlendi. Kistin duvarları düzgün cidarlıydı ve solid komponenti yoktu. Doppler ultrasonografi ile yapılan incelemede kist içinde vaskularizasyon izlenmedi. 38. gebelik haftasında sezaryen ile doğan bebeğin ağzında sublingual yerleşimli 1.5 x 1.5 cm ölçülerinde düzgün cidarlı kistik bir yapı izlendi. Solunum sıkıntısı olmayan bebekte entübasyon ihtiyacı olmadı. Beslenme zorluğundan kaçınmak amacıyla kistik yapı doğumdan hemen sonra aspire edildi. Kistin yerleşimi ve mukoid sıvı içeriği nedeniyle sublingual ranula teşhisi koyuldu.

Congenital ranula is a mucous retention cyst which originates from the base of the oral cavity and is caused by sublingual or submandibular canal atresia or canalization defect. As with the other tumors in the oral cavity it may cause upper airway obstruction and hypoxia immediately after delivery. In the following stages of life, apart from the respiratory problems it may cause speach, chewing and swallowing disorders. The prenatal diagnosis of congenital sublingual ranula is very rare, and it presents as an avascular and anechoic cystic mass displacing the tongue upwards on fetal ultrasonography. Polyhydramnios can develop due to the obstruction and stomach may not be visualized. The differential diagnosis includes lymphatic malformations, epulis, epignatus, tyroglossal canal cyst and hemangioma. In this paper, we present a case of ranula which was diagnosed during prenatal ultrasonographic examination. The detailed fetal ultrasound scan performed at the 31th week of gestation revealed a non-septated anechoic cyst in the oral cavity measuring 20 x 17 x 15 mm. The cyst had well-defined regular borders with no solid component. Doppler ultrasonograhy did not show any vascularization within the cyst. After the delivery at the 38th week of gestation, a sublingual cystic mass with regular borders measuring 1.5 x1.5 cm was detected in the mouth of the neonate. Entubation was not required due to the absence of respiratory distress. In order to prevent difficutlies in feeding, the cystic mass was aspirated just after the delivery. A diagnosis of sublingual ranula was made based on the localization and the mucoid consistency of the cyst.

Abstract | Full Text PDF

Objektif
Kliniğimizde “Neovajina Set” kullanarak ilk kez laparoskopik yardımlı neovajina oluşturulmuş Mayer-Rokitansky-Küster-Hauser (MRKH) sendromlu 3 hastanın 6 aylık sonuçlarının değerlendirilmesi.
Planlama
Prospektif değerlendirme.
Ortam
Üniversite hastanesi
Hastalar
MHRK sendromu tanılı üç hasta.
Girişim
Neovajina set ile laparoskopik yardımlı neovagina (Modifiye Vecchietti) oluşturulması.
Değerlendirme Parametreleri
Operasyon zamanı, per-post operatif komplikasyonlar, anatomik ve fonksiyonel vajinal uzunluk, postoperatif bakım ve takip, vajinal epitelizasyon ve cinsel ilişki memnuniyeti değerlendirilmiştir.
Sonuç
Operasyon süresi sırası ile 60, 55, 50 dakikadır. Hastanede kalış süresi üç hasta içinde 7 gündür. Operasyon sonrası anatomik vaginal uzunluk sırası ile 7, 8, 9.5 cm dir. Vajinal epitelizasyon sırası ile 24, 20 ve 24. haftalarda tamamlandığı tespit edildi.
Yorum
Neovajina oluşturulması için laparoskopik modifiye Vecchietti tekniğinin bu amaç için oluşturulmuş ve standardize edilmiş “neovajina set” kullanılarak gerçekleştirilmesi MHRK sendromu olan hastalar için ilk tedavi seçenekleri arasında olduğu akılda tutulmalıdır.

Objective
To report the postoperative 6 month results of tree patients with Mayer-Rokitansky-Küster-Hauser (MRKH) syndrome who underwent laparoscopic assisted creation of neovagina (Modified Vecchietti) by using “Neovagina Set” for the first time in our clinic.
Design
Prospective evaluation.
Setting
University hospital
Patients
Three patients with MHRK syndrome.
Interventions
Laparoscopic assisted creation of neovagina (Modified Vecchietti) by using neovagina set.
Main outcome measures
Duration of surgery, duration of hospitalisation, intraoperative and postoperative complications, postoperative respect and maintenance, anatomical and functional results, sexual satisfaction, vaginal epithelization.
Results
Operation times were 60, 55, 50 minutes, respectively. Hospitalisation was 7 days for three patients. Anatomical vaginal lenght was 7, 8, 9.5 cm, respectively and vaginal epithelization was completed at 24, 20, 24 months after surgery, respectively.
Conclusions
Laparoscopic modified Vecchietti technique with using “neovagina set”, which was created and was standardized for this operation, to performe a neovagina should be kept in mind as one of the first step option for patients with MHRK syndrome.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Steroid hücreli tümörler, ovarian malignitelerin %0.1’inden azını oluşturan, androjen veya östrojen sekresyon artışına neden olan tümörlerdir. Çoğunlukla postmenopozal dönemde görülmektedir. Bu makalede, postmenopozal dönemde ovarian kitle nedeniyle opere edilen ve histopatolojik değerlendirmede steroid hücreli tümör tanısı alan dört olgu sunuldu. İki olguda kliniğe yansımış hormonal aktivite artışı saptanmadı. Diğer iki olguysa postmenapozal vajinal kanama yakınmasıyla başvurdu ve bu olgularda östrojenik aktivite artışı düşünüldü. Bu makalede farklı klinik tabloyla prezante olan dört ovarian steroid hücreli tümör tanısı olan olgunun sunulması amaçlandı.

Steroid cell tumors of the ovary constitute less than 0.1 % of all ovarian tumors and cause increase in secretion of androgen or estrogen. Steroid cell tumors usually occur in post-menopausal women. In this study, we reported four cases which were diagnosed as steroid cell tumor histopathologically following operation for postmenopausal ovarian mass. There were no signs or symptoms of increased hormonal activity in the two of these cases. But the other two cases presented with postmenopausal vaginal bleeding and increased estrogenic activity was considered in these cases. The goal of this manuscript is the presentation of four cases having ovarian steroid cell tumor with different clinical manifestations.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

İnmemiş over, genitoüriner sistemin nadir görülen bir konjenital anomalisidir. Karşımıza genelde vaka sunumları olarak çıkmaktadır. Uterus veya üriner sistem anomalilileri ile beraber olabilmektedir. Hastalar genelde asemptomatiktir. Tedavi gerekmez. Burada, ağrı ile başvuran genç bir bayan hastada abdominal ultrasonografi ve manyetik rezonans (MR) ile kistik kitle saptanan ve laparoskopi ile tanı konan bir inmemiş over vakası sunulmuştur.

Undescended ovary is a rare congenital anomaly of female genital tract. Mostly seen as sample cases in the literature. Uterine or urinary tract anomalies may accompany this rare anomaly. Most cases are asymptomatic. We present an undescended ovary case with abdominal pain, whose ultasound and magnetic resonance imaging studies revealed a cystic mass, and laparoscopic findings were in favour of an undescended ovary.
Key words: undescended ovary, paraovarian cyst, ectopic ovary, laparoscopy

Abstract | Full Text PDF | English Full Text