AMAÇ: Progresif keratokonus hastalarında kollajen çapraz bağlama (CXL) öncesi ve sonrası kornea biyomekaniğini değerlendirmek.
GEREÇ-YÖNTEM: Bu prospektif çalışmada, CXL topikal anestezi altında epi-off yöntemi kullanılarak yapıldı, 365 nm dalga boyunda 3mW/cm2 veya 5.4joule/cm2 UVA dalgaları uygulandı. UVA radyasyonu öncesinde ve esnasında %0.1 izoozmolar riboflavin solüsyonu damlatıldı. Ameliyat öncesi ve sonrası dönemde oftalmolojik değerlendirmeye ek olarak oküler cevap analizörü (ORA) ölçümleri yapıldı. Kornea histerezisi (CH), kornea direnç faktörü (CRF), kornea düzeltmeli göz içi basıncı (IOPcc), Goldmann uyumlu göz içi basıncı (IOPg) ve santral kornea kalınlığı (CCT) kaydedildi.
BULGULAR: İlerleyici keratokonusu olan 30 hastanın 35 gözü çalışmaya dahil edildi. Yaş ortalaması 28,2±6,5 yıl; takip süresi ortalaması 20,2±14,7 ay (aralık: 6-74 ay) idi. CH ortalaması ameliyat öncesi 8,60±1,23mmHg, ameliyat sonrası erken dönemde(1-6 ay) 8,96±2,05mmHg (p=0,28), geç dönemde(10-29 ay) 8,96±1,2mmHg (p=0,48) olarak bulundu. CRF ortalaması ameliyat öncesi 7,13±1,50mmHg, ameliyat sonrası erken dönemde 8,48±2,16mmHg (p=0,009), geç dönemde 7,71±1,29mmHg (p=0,40) olarak bulundu. İOPcc ortalaması ameliyat öncesi 12,78±2,34mmHg, ameliyat sonrası erken dönemde 15,38±4,21mmHg (p=0,12), geç dönemde 13,68±3,61mmHg (p=0,48) olarak bulundu. İOPg ortalaması ameliyat öncesi 9,56±2,73mmHg, ameliyat sonrası erken dönemde 13,01±4,45mmHg (p=0,046), geç dönemde 10,86±3,47mmHg (p=0,44) olarak bulundu. CCT ortalaması ameliyat öncesi 484,43±41,26 mikron(µ), ameliyat sonrası erken dönemde 474,16±64,74µ (p=0,70), geç dönemde 470,38±33,64µ (p=0,71) olarak bulundu.
SONUÇLAR: CXL keratokonusta kornea biyomekaniğini etkileyebilen bir tedavi yöntemi olduğunu düşündürmekle birlikte geniş serilerde ve daha uzun süreli takiple elde edilen sonuçların daha iyi değerlendirilebileceğini düşünmekteyiz.

OBJECTIVES: To evaluate corneal biomechanics before and after collagen crosslinking (CXL) in patients with progressive keratoconus.
MATERIALS AND METHODS: In this prospective study, CXL was performed with epi-off technique, UVA wavelight was 365 nm at a power of 3 mW/cm2 or 5.4 joule/cm2. Before and during UVA irradiation, isoosmolar riboflavin 0.1% solution was administered. In addition to ophthalmological examination ocular response analyzer measurements were performed in pre- and postoperative periods. Corneal hysteresis (CH), corneal resistance factor (CRF), corneal compensated intraocular pressure (IOPcc), Goldmann correlated intraocular pressure (IOPg) and central corneal thickness (CCT) were recorded.
RESULTS: The study enrolled 35 eyes of 30 patients with progressive keratoconus. The mean age was 28,2 ± 6,5 years and postoperative follow-up time was 20,2±14,7months (range: 6-74 months). The mean CH was 8,60±1,23mmHg preoperatively, 8,96±2,05mmHg in early postoperative period (1-6 months) (p=0,28) and 8,96±1,28mmHg in late postoperative period (10-29 months) (p=0,48). Mean CRF was 7,13±1,50mmHg preoperatively, 8,48±2,16mmHg in early postoperative period (p=0,009) and 7,71±1,29mmHg in late postoperative period (p=0,40). Mean IOPcc was 12,78±2,34 preoperatively, 15,38±4,21mmHg in early postoperative period (p=0,12) and 13,68±3,61mmHg in late postoperative period (p=0,48). Mean IOPg was 9,56±2,73mmHg preoperatively, 13,01±4,45mmHg in early postoperative period (p= 0,046) and 10,86±3,47mmHg in late postoperative period (p=0,44). Mean CCT was 484,43±41,26 micron(µ) preoperatively, 474,16±64,74µ in early postoperative period (p=0,70) and 470,38±33,64µ in late postoperative period (p=0,71).
CONCLUSİON: CXL is a treatment modality which is thougt to affect corneal biomechanics in keratoconus but larger patient series with longer follow-up period may give better evaluative results.

Amaç: Yumuşak kontakt lenslerin kornea ve ön kamaradaki uzun dönem etkilerinin topografi cihazı ile değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: 22 hastanın 39 gözü çalışmaya prospektif olarak dahil edildi. Kornea ve ön kamaradaki muhtemel değişimler, başlangıç değerlendirme ve 12 ay süreyle gün içerisinde yumuşak kontakt lens kullanımı (Air Optix Aqua, Air Optix Aqua for Astigmatism, Acuvue Oasys and Acuvue Oasys for Astigmatism) sonrasında Pentacam (Oculus, Germany) ile değerlendirildi.
Bulgular: Torik lens kullanıcılarında, kontakt lens ile elde edilen en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) gözlükle elde edilen EİDGK’e göre istatistiksel olarak anlamlı oranda daha yüksekti (0.94±0.72 vs 0.98±0.34, p=0.004). Uzun dönemde aylık yumuşak kontakt lenslerin günlük kullanımı sonrasında kornea (horizontal ve vertikal keratometri, korneal hacim, ön ve arka yüz korneal astigmatizma, korneal apeks ve en ince korneal kalınlık) ve ön kamara (derinliği, hacmi, açısı) parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik izlenmedi.
Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, günümüz yüksek oksijen geçirgen ve görece düşük modulus silikon hidrojel (SiH) kontakt lenslerinin uzun dönem kullanımının kornea ve ön kamara morfolojisini ve hacimsel parametrelerini etkilemediğini göstermektedir. Torik SiH kontakt lensler ile vizüel performansta gözlük camlarına göre daha başarılı sonuçlar alınabilmektedir.

Anahtar kelimeler: yumuşak, kontakt lens, kornea, ön kamara, topografi

Aim: To assess the long term effects of soft contact lenses (SCL) on the cornea and anterior chamber by topography.
Method: Thirty nine eyes of 22 healthy patients were enrolled into this prospective study. Changes in the corneal and anterior chamber parameters before and after 12 months of daily use of SCLs (Air Optix Aqua, Air Optix Aqua for Astigmatism, Acuvue Oasys and Acuvue Oasys for Astigmatism) were examined with Pentacam (Oculus, Germany).
Results: The best corrected visual acuity with toric SCL was significantly better compared to spectacles in the toric SCL group (0.94±0.72 vs 0.98±0.34, p=0.004). None of the corneal [horizontal and vertical keratometry, corneal volume, front and back surface of corneal astigmatism, corneal pachymetry of apex and thinnest location] and anterior chamber [anterior chamber depth, volume and angle] parameters showed a statistically significant change after long term daily wear of SCLs.
Conclusions: The results of this study revealed that long term wear of current high oxygen permeable and relatively low modulus silicone hydrogel SCLs do not change the cornea and anterior chamber morphology and volumetrical parameters. Furthermore the visual performance can be better with toric SiH SCL's than spectacle glasses.

Keywords: soft, contact lens, cornea, anterior chamber, topography

Amaç: Penetran keratoplastili (PKP) keratokonus hastalarının, kornea biyomekanik özelliklerinin karşılaştırmalı incelenmesidir.
Yöntem: Çalışmaya, 35 hastanın 70 gözü dahil edildi. Hastaların, opere olan (Grup 1) ve olmayan gözlerinin (Grup 2) kornea biyomekanik özellikleri prospektif olarak incelendi. Oftalmolojik muayene, Goldmann aplanasyon tonometriyle intraoküler basınç (İOP) ölçümü, Ocular response analyzer (ORA) cihazıyla kornea biyomekanik özelliklerinin ölçümü ve Pentacam cihazıyla santral kornea kalınlığı (CCT) ölçümü yapıldı. Normal dağılım uygunluğu Shapiro-Wilk-W testiyle değerlendirildi. Normal dağılıma uyan parametrik veriler, bağımlı t testi, normal dağılıma uymayan/non-parametrik veriler iWilcoxon signed ranks testiyle değerlendirildi. Korelasyon analizi için, Pearson korelasyon testiyle Spearman rho testi kullanıldı.
Bulgular: Ortalama yaş 31.34±11.65 (15-60), Kadın/Erkek oranı 14/21 idi. Grup 1 ve 2’nin elde edilen ortalama değerler sırasıyla; CH (Korneal Histerezis): 9.35±1.66, 8.18±1.84 mmHg; p=0.013, CRF (Korneal Rezistan Faktör): 9.48±1.96, 7.14±2.05 mmHg; p<0.001, İOP(cc): 16.90±4.32, 14.26±3.69 mmHg; p=0.004, İOP(g): 15.45±4.61, 10.91±3.97 mmHg; p<0.001, İOP(apl): 14.26±3.11, 13.09±2.54 mmHg; p=0.046 ve CCT: 545.64±60.82, 442.60±68.14 μM; p<0.001 idi. İki grup arasında bu değerlerin tamamı açısından istatistiksel anlamlı fark saptandı. CH ile CRF arasında; PKP’li gözlerde orta, keratokonuslu gözlerde yüksek pozitif korelasyon saptandı. (r=0.444, r=0.770) saptandı. Her iki grupta da CH ile İOP(cc) arasında orta düzeyde negatif korelasyon (r=-0.426, r=-0.423) saptanmasına rağmen, CH ile İOP(g) ve İOP(apl) arasında herhangi bir korelasyon saptanmadı. CRF ile tüm İOP değerleri arasında her iki grupta da zayıf ile yüksek düzey arasında değişen pozitif korelasyon saptandı. CRF ile CCT arasında; Grup 1’de korelasyon izlenmezken (r=0.075), Grup 2’de çok zayıf pozitif korelasyon (r=0.237) izlendi. Sadece İOP(cc) ve İOP(g) değerleri her iki grupta belirgin olarak uyumlu bulundu.
Sonuç: Kornea biyomekaniklerinin iyi anlaşılması; keratokonus başta olmak üzere diğer kornea hastalıklarının patofizyolojisinin açıklığa kavuşturulmasında ve tanısında önemli rol oynamaktadır. Penetran keratoplasti sonrası kertatokonuslu gözlerin korneal biyomekanik özellikleri normal değerlere yaklaşmaktadır.

Purpose: To investigate the corneal biomechanical properties of keratoconic eyes following penetrating keratoplasty.
Methods: 35 patients (70 eyes) were enrolled to this prospective study. Operated and contralateral keratoconic eyes were defined as Group 1 and 2, respectively. Ophthalmological examination, measurements of corneal biomechanical properties by Ocular response analyzer (ORA), intraocular pressure (IOP) by Goldmann applanation tonometry and central corneal thickness (CCT) by Pentacam were performed.
Shapiro-Wilk-W test was performed to test normality of the data. The statistical significance was evaluated with the paired 𝑡-test and Wilcoxon signed ranks test. Pearson correlation and Spearman rho tests were used for correlation analysis.
Results: The average age and male/female ratio were 31.34±11.65 (15-60) years, 21/14, respectively. The mean values of the data obtained from Group 1 and 2 consecutively were; CH: 9.35±1.66, 8.18±1.84 mmHg; p=0.013, CRF: 9.48±1.96, 7.14±2.05 mmHg; p<0.001, IOP(cc): 16.90±4.32, 14.26±3.69 mmHg; p=0.004, IOP(g): 15.45±4.61, 10.91±3.97 mmHg; p<0.001, IOP(apl): 14.26±3.11, 13.09±2.54 mmHg; p=0.046 and CCT: 545.64±60.82, 442.60±68.14 μM; p<0.001. The differences for all parameters between two groups were statistically significant.
The correlation between CH-CRF was moderate (r=0.444) in Group 1 and high (r=0.770) in Group 2. The correlation between CH-IOP(cc) was moderate in both groups (r=-0.426, r=-0.423). There was no correlation between CH and IOP(g), IOP(apl) and CCT in both groups. The correlation between CRF and all IOP values were poor to high positive correlation in both groups. There was no correlation between CRF and CCT in Group-1 (r=0.075) and very poor correlation was found in Group 2 (r=0.237). Intragroup correlation coefficients R1 between IOP(cc) and IOP(g) in Group 1 and 2 were significant.
Conclusion: Better understanding of corneal biomechanical properties is essential in elucidation of pathophysiology and diagnosis of several corneal pathologies such as keratoconus. Biomechanical properties of keratoconic eyes seem to be closer to normal values after penetrating keratoplasty.

Amaç:
Optik koherens tomografi(OKT) ile fovea ve optik disk merkezini birleştiren eksenin horizontal eksen ile yaptığı açının belirlenerek kişiler arası farklılık oranını araştırmak.
Gereç ve Yöntem:
Glokom ve glokom şüphesi olan 133 hastanın (81 kadın, 52 erkek) 260 gözü retrospektif olarak çalışmaya alındı. Hastalara Heidelberg Spektral-Domain (SD) OKT ile aynı doktor tarafından yapılmış olan optik disk analizlerinde fovea ile Bruch membran aralığı (BMA) merkezi arasındaki eksenin, BMA merkezinden geçen horizontal eksen ile yaptığı açı (FoDi açısı) değerleri kaydedildi. Fovea merkezinin; BMA merkezinden çekilen horizontal çizginin altında yer aldığı açı değerleri negatif (-) değer olarak, üzerinde yer aldığı açı değerleri ise pozitif (+) değer olarak kaydedildi.
Bulgular:
Olguların yaş ortalaması 56,5 ± 14.6 yıl (27-83) idi. FoDi açısı dağılımı -24.400 ile +11.600 arasında değişmekte olup ortalaması -6.430±4.960 bulundu. Klinik eksene göre anatomik eksendeki mutlak sapma açısı dağılımının sırasıyla; 83 gözde ( % 31,92) 00-50, 124 gözde ( %47.69) 50-100, 41gözde (%15,76) 100-150, 10 gözde (%3,84) 150-200 ve 2 gözde ( %0,79) de 200 ‘nin üzerinde olduğu gözlendi.
Tartışma:
Glokom hastalarının tanı ve takibi için uygulanan OKT çekimlerinde retina sinir lifi tabakası (RSLT) kalınlık ölçümlerinin değerlendirilmesi, optik sinir başı merkezinden geçen horizontal eksen kılavuzluğundaki klinik eksene göre yapılmaktadır. Fovea ile BMA merkezini birleştiren anatomik eksenin horizontal eksen ile yaptığı açı her kişide, hatta aynı kişinin iki gözünde farklıdır. Sonuç olarak klinik kadranlar ile anatomik kadranlar arasındaki farklılığın RSLT kalınlık ölçümlerini etkileyerek glokom tanısında hatalı sonuçlara yol açabileceğini düşünmekteyiz.

Purpose:
To determine interindividual variability between the anatomic axis connecting the fovea and Bruch’s membrane opening (BMO) center and horizontal axis with spectral–domain optical coherence tomography ( SD OCT).
Materials and Methods:
260 eyes of 133 subjects( 81 women, 52 men) with glaucoma or glaucoma suspect were included in the study retrospectively. The fovea–disc angle measurements, determined by the horizontal meridian through the center of the BMO and the axis pasing through the fovea and the BMO center (FoDi angle) were recorded using the SD OCT performed by the same investigator. The fovea–disc angle was defined as negative if fovea is localized below the horizontal meridian through the center of the BMO and defined as positive if fovea is localized above the horizontal meridian through the center of the BMO.
Results:
The mean age of the participants was 56,5 ± 14.6 years (27-83). The mean FoDi angle was -6.430±4.960 (range between -24.400 and +11.600). Absolute disalignment angle determined by the horizontal meridian and the anatomic meridian were: 0-50 in 83 eyes (% 31,92), 50-100 in 124 eyes( %47.69), 100-150 in 41eyes (%15,76), 150-200 in 10 eyes (%3,84) and above 200 in 2 eyes (%0,79).
Conclusion:
Most OCT devices currently used in clinical practice of glaucoma patients provide peripapillary retinal nevre fiber layer (RNFL) thickness measurement that are referenced to the horizontal meridian passing through the optic disc center. As a result of our study, the fovea–disc angle, determined by the horizontal meridian and the axis pasing through the fovea and the BMO center, has shown interindividual variation. And there was a difference in fovea-disc angle of the same person’s both eyes. So we thought that significant differences are to be expected between horizontal axis and fovea-disc axis-based RNFL thickness measurements that may effect glaucoma diagnostic performance.

Amaç
Bu makale tasarımı ve üretimi yapılmış çalışan bir pupilametre sistemini, geçerlilik test sonuçları ile birlikte bu sistemin yararlılığını sunmaktadır.
Materyal ve Metot
Bir web kamerası infrared filtrenin çıkarılması ile modifiye edilip çene dayama ünitesi üzerine monte edildi. İnfrared ve görünebilir ışık veren LED lambaların kullanılması ile ayrı ayrı zemin ve ışık uyarımı sağlandı. LED lambalar bir işlemci ünite ile kontrol edildi. Uyarı için değişken frekans ve görev döngüsü ile periyodik değerler dizisi kullanıldı. Video 30 frame/saniye hızında kaydedildi ve daha sonra, kendimizin geliştirdiği bir yazılım aracılığı ile işlendi. Sistemin geçerlilik testleri sağlıklı görme işlevi olan bireylerden farklı uyarım dizileri altında elde edilen veriler ile yapıldı. Pupil çapı zamansal değişimleri tanımlandı ve istatistiksel analizleri yapıldı.
Bulgular
Analizler, infrared ve beyaz ışığın pupil dışında kalan yansımaları ile elde edilen video görüntülerindeki pupil alanının doğru bir şekilde ölçülebildiğini gösterdi. Sistem orta - mükemmel derecede tekrar edilebilir sonuçlara (kısa 1s ve uzun 2s süreli uyarımlar için % 87.8 ve 86.8) ulaştı ki, bu da sistemin iyi olan kabiliyetini ve böylece bir pupilametre olarak güvenilir kullanımını doğruladı.
Sonuçlar
Önerilen pupilametre sistemi tasarlanmış ışık yanıtın karakterize edilmesinde yararlı, niceliksel bilgi üretmektedir. Bununla birlikte otonom sinir sistemi, bilişsel işlevler, ilaç metabolizması, ağrı yanıtı, psikoloji, yorgunluk ve uyku bozukluklarını içeren diğer çalışmalar için potansiyel olarak düşük maliyetli bir alternatif haline getirmede daha fazla geliştirme ve uygulama gerekmektedir.

Objective
This paper presents the design and construction of a viable pupillometer system and demonstrates its merits with extensive validation tests.
Materials and Methods
A web camera was modified by removing its infrared filter and mounted on a chin rest. Light emitting diodes (LEDs) operating at infrared and visible spectra were integrated for providing background and light stimulus, respectively. LEDs were controlled by a microprocessor board. Stimulation was set as a periodic paradigm with variable period and duty cycle. Videos of both pupils were recorded at 30 frames/second and processed offline using software developed in-house. The overall system was validated with data gathered from individuals with healthy visions under different stimulation paradigms. Temporal variations of pupil size were then monitored and analyzed statistically.
Results
The analysis revealed that the pupil sizes were accurately measured from the video frames provided that reflections from both infrared and visible lights remain outside the pupil. The system achieved moderate to excellent repeatability scores (87.8 and 86.8 % for short 1s and long 2s pulses), which is demonstrated its superb capability and thus confirmed its reliable utilization as a pupillometer.
Conclusion
The proposed pupillometer system produces useful, quantitative information in characterizing the task-evoked pupillary light response. But, further development and implementation are needed for potentially turning it into a low-cost alternative for other studies involving autonomic nervous system, cognitive function, drug metabolism, pain response, psychology, fatigue and sleep disorders.

Amaç: Retina pigment epiteli (RPE) hücre kültürüne anti-VEGF ilaçların etkilerini değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Yeni Zelanda beyaz tavşanlarından enükleasyon yöntemi ile elde edilen gözlerden izole edilen retina pigment epitel hücrelerinden oluşturulan hücre kültürlerine aflibercept (0,5 mg/ml), bevacizumab (0,3125) ve ranibizumab (0,125 mg/ml) dozlarında uygulandı. 72 saat sonunda ilaçların kontrol grubunda ve ilaç uygulaması yapılan kültürlerde canlılık, apoptozis, proliferasyon ve senesense olan etkileri değerlendirildi.
Bulgular: Aflibercept uygulanan kültürde hem kontrol grubuna göre hem de bevacizumab ve ranibizumab uygulanan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde apoptoziste azalma ve canlılıkta artış olduğu görülmektedir ve (p<0.05). Bevacizumab ve ranibizumab uygulanan grupta ise kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı şekilde apoptoziste artış ve canlılıkta azalma olduğu görülmektedir (p<0.05). Proliferasyon ve senesens üzerine etkileri değerlendirildiğinde anti-VEGF ilaç uygulanan gruplar ile kontrol grubu arasında herhangi bir fark saptanmamıştır (p>0.05).
Sonuç: Anti-VEGF ilaçların proliferasyon ve senesens üzerine herhangi bir etkisi gözlenmedi. Afliberceptin apoptozisi azaltarak muhtemelen buna sekonder canlılığı artırdığı, ranibizumab ve bevacizumabın ise tam tersine apoptozisi artırarak canlılığı azalttığı gözlenmiştir.

Propose: To assess the effects of anti-VEGF drugs on retinal pigment epithelium (RPE) cell culture.
Methods: Aflibercept (0.5 mg/ml), bevacizumab (0.3125 mg/ml) and ranibizumab (0.125 mg/ml) were applied to the RPE cell cultures which were isolated from the enucleated eyes of New Zealand white rabbits. The effects on viability, apoptosis, proliferation, and senesence of the cells were evaluated in the control and drug applied cultures at the end of 72 hours.
Results: We found increased viability and decreased apoptosis of the cells in aflibercept applied culture when compared to the control culture (p <0.05).Statistically increased apoptosis and decreased viability were found in the bevacizumab and ranibizumab-treated groups compared with the control group (p <0.05). There was not a statistically significant difference between groups when evaluating the effects on cell proliferation and senescence (p> 0.05).
Conclusion: Our study disclosed that anti-VEGF drugs had no effects on senescence and proliferation of RPE cells. Aflibercept was found to decrease the apoptosis and increase the viability of the cells. In contrast, ranibizumab and bevacizumab was observed to increase the apoptosis and reduce the viability of RPE cells.

Optical coherence tomography angiography (OCT angiography) comprises different OCT based technologies developed for non-invasive assessment and measurement of optic nerve head and retinal perfusion. Currently the clinically most established approach is based on the split spectrum amplitude decorrelation algorithm (SSADA), which detects moving red blood cells and eliminates all other information pieces. The two main clinical fields in which OCT angiography offers clinically useful information are investigation of the macular retina (e.g. in macular degeneration and diabetic macular disease) and glaucoma. For glaucoma the optic nerve head and the peripapillary retinal perfusion in the retinal nerve fiber layer, and the superficial perifoveal macular vasculature are the areas of interest. This review article provides a comprehensive summary of the most important current and potential future applications of OCT angiography in glaucoma; but it does not address the non-glaucomatous optic nerve head, peripapillary and macular diseases.

Nörosarkoidoz ile ilişkili bilateral optik nöropati ve sağ gözünde maküler iskemisi olan olgu sunulmaktadır. Yirmi altı yaşında kadın hasta her iki gözde bulanık görme şikâyeti ile kliniğimize başvurdu. Yarıklı lamba muayenesinde bilateral granülomatöz ön üveit, vitritis, optik nöropati ve sağ gözünde maküler iskemi saptandı. Hikâyesinde 2 aydır ateş, halsizlik, terleme, eklem ağrısı ve baş ağrısı şikâyetlerinin olduğunu belirtti. Akciğer grafisinde görülen hiler lenfadenopati nedeniyle hastanemiz Göğüs Hastalıkları Bölümü'nde tanı amacıyla lenf nodu biyopsisi uygulandı. Mediastinal lenf nodu biyopsinin histopatolojik incelemesinde kronik, kazeöz olmayan granülomatöz inflamasyon saptandı. Ayrıca hastanın yoğun baş ağrısı şikâyetleri olması sebebiyle nöroloji konsültasyonu istendi. Kranial manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve lomber ponksiyon (LP) sonuçlarına göre hastaya nörosarkoidoz tanısı konuldu. 3 gün yüksek doz (1 gr/gün) intravenöz ve sonrasında azalan dozlarda oral metilprednizolon tedavisi verildi. Steroid koruyucu tedavi ajan olarak oral metotreksat 15 mg/hafta başlandı. Tedavinin ilk haftasında hastanın nörolojik ve oftalmolojik belirtilerinde belirgin iyileşme görüldü. Bu olgu sunumunda maküler iskemisi ve bilateral optik nöropatisi bulunan hastalarda ayrıcı tanıda nörosarkoidozun da akla getirilmesi, erken tanı ve tedavinin görsel sonuçlar üzerinde önemli bir yere sahip olduğu vurgulanmak istenmiştir.

In this study, we present a case about bilateral optic neuropathy and macular ischemia in the right eye associated with neurosarcoidosis. A 26-year-old woman was admitted to our clinic with complaint of blurred vision bilaterally. Bilateral granulomatous anterior uveitis, vitritis, optic neuropathy, and macular ischemia in the right eye were detected with a slit lamp examination. She had complaint of fever, weakness, sweating, arthralgia and headache for two months. She was referred to Chest Disease Department in our hospital because of hilar lymphadenopathy seen in her chest graphy and biopsies were taken for diagnostic purpose. Histological analysis of the mediastinal lymph node biopsies showed a chronic, non-caseating, granulomatous inflammation. Furthermore the patient has been referred to a neurologist because the patient also had complaint of intense headache. She was diagnosed with neurosarcoidosis supported by findings on cranial magnetic resonance imaging (MRI) and lumbar puncture (LP). She received a 3-day course of high-dose (1 g/day) intravenous steroid treatment (methylprednisolone) followed by a tapering dose of oral prednison. The patient began receiving oral methotrexate 15 mg/week as a steroid-sparing agent. Significant improvement in neurological and ophthalmological symptoms occured in the first week of treatment. In this case report, we emphasized that patients with neurosarcoidosis may have both bilateral optic neuropathy and macular ischemia concomitantly. Furthermore, early diagnosis and timely treatment for neurosarcoidosis may relate to favorable visual outcomes.

Bu vaka takdiminde sağ gözünde papilloflebite bağlı görme azalması olan ve daha sonra Guillain-Barré sendromu (GBS) tanısı alan hasta sunulmaktadır. Papilloflebit etyolojisi araştırılırken yapılan laboratuar ve sistemik tetkiklerde GBS tanısı koyularak hemen intravenöz immün globulin tedavisi başlanmasıyla oküler ve sistemik bulgular düzelmiştir. Bu vaka, papilloflebitin etyolojik tanısının önemini ve GBS’nin farklı prezentasyonunu vurgulamak için sunulmuştur.

In our case report, we presented a case with visual detoriation as a result of papillophlebitis in the right eye diagnosed later as Guillain-Barré syndrome (GBS). Upon systemic and laboratory work-up, for the etiological diagnosis of papillophlebitis, the diagnosis of GBS was made and prompt treatment started. The ocular and systemic symptoms resolved quickly after starting intravenous immunoglobulins (IVIg) treatment. We present this case to emphasize the importance of etiological diagnosis in papillophlebitis and to underline the unusual presentation of GBS.

Koryoidal neovasküler membran (KNV) gelişimi sempatik oftalmi tanılı hastalarda izlenen nadir bir komplikasyondur. Çalışmamızda 38 yaşında, sistemik steroid tedavisi almakta iken tip 2 KNV izlenen tek gözlü hastayı değerlendirdik. Sekiz aylık takip süresince hastanın sistemik tedavisi revize edildi ve 5 kez 2 mg intravitreal aflibersept enjeksiyonu yapıldı. Son muayenede görsel ve anatomik kazanç sağlandığı görüldü. Sempatik oftalmiye ikincil KNV gelişen gözlerde intravitreal anti-VEGF enjeksiyonu sistemik tedaviye ilave bir tedavi yöntemi olarak kullanılabilir.

Choroidal neovascular membrane (CNV) formation is a very rare complication in patients with sympathetic ophthalmia (SO).We hereby report a 38-year-old man who developed a type 2 CNV in his only seeing left eye while he has already been under systemic steroid treatment. Systemic therapy was revised and five 2 mg aflibercept injection was administered intravitreally in a time span of eight months. A good anatomic and functional outcome was noted at the last visit. Anti-VEGF injection may be an important adjunct to systemic therapy in eyes with SO associated CNV.

Ailevi eksudatif vitreoretinopati (AEVR) retinal anjiogenezi etkileyen, genetik geçişli bir hastalıktır. Retinal vasküler tıkanıklık ön tanısı ile kliniğimize yönlendirilen 49 yaşındaki erkek hastanın hikayesi, klinik bulgular, FFA ( Fundus floressein anjiografi) bulguları değerlendirildi. Aile bireyleri çağırılarak göz muayeneleri yapıldı. Hastamızın hikayesinde miadında normal doğumla dünyaya geldiği, çocukken geçirdiği bir trafik kazası sonrası görmesinde azalma olduğu öğrenildi. 12 yaşında ve bize başvurmadan 1 ay önce her iki gözüne dış merkezde lazer uygulandığı bilgileri alındı. Hasta 2002 de her iki gözünden LASIK operasyonu öyküsü vardı. Göz muayenesinde görme seviyeleri sağda 0.4 solda 0.3 seviyesinde olup lenslerinde kortikal kesafetler mevcuttu. Makula OCT de sağ makulada epiretinal membrana bağlı makula kontur bozukluğu sol makulada minimal perifoveal incelme izlendi. Fundusta sağda daha belirgin olmak üzere her iki gözde temporal retinal vasküler arklarda düzleşme, makülada temporale sürüklenme, retina temporalinde retinal katlantılar, preretinal fibrozis ve lazer spotları görüldü. Çekilen fundus floressein anjiografide de her iki temporal, alt ve üst perifer retinada kısmen lazer uygulanmış avasküler alanlar, sağ temporal retinada sızıntıya neden olan neovasküler yapılar saptandı. Aile bireylerinden erkek kardeşin her iki retina temporal periferinde vasküler yapılarda aşırı dallanma, non perfüze kord damarlar ve avasküler alanlar izlendi. Erkek kardeşte de erken doğum öyküsü yoktu. Bu bulgularla hastamıza Evre 2A AEVR erkek kardeşine ise Evre 1 AEVR tanısı konuldu. AEVR de tanı klinik bulgularla konulmaktadır. AEVR ailevi geçiş göstermesi ve potansiyel olarak körlük riski taşıyan bir patoloji olması nedeni ile, aile bireylerinin taranması tanıda yardımcı olur ve etkilenen bireylerin takibi ve uzun vadede genetik danışmanlık açısından önemlidir.

Familial exudative vitreoretinopathy (FEVR) is a rare inherited disorder of retinal angiogenesis. A 49-year-old male patient who was referred to our clinic for retinal vascular occlusion. His history, clinical findings and fundus floroscein angiography (FFA) findings were evaluated. Family members were called and eye examinations were performed. Our patient had no preterm birth and his visual acuity was decreased after a traffic accident during his childhood. When he was 12 and one month before our examination he had laser treatment. He also had LASIK (Laser-Assisted in Situ Keratomileusis) surgery for both eyes in 2002.On his examination visual acuities were 0.4 on right and 0.3 on left eyes. He had cortical cataract in both eyes. Macula OCT revealed macular contour irregularity due to epiretinal membrane on his right eye and minimal perifoveal thinning on his left eye. On his fundus photos straightening of the retinal vessels, macular dragging, retinal folds on temporal retina, preretinal fibrosis and laser spots were seen. On his FFA avascular retinal areas with incomplete laser spots were revealed on temporal, inferior and superior parts of retina. He also had neovascularization with leakage on temporal retina on his right eye. His brother also had excessive branching in vascular structures on temporal peripheral retina, non-perfused cord vessels and avascular areas among other family members and had no preterm birth too. In the light of all these findings we diagnosed Stage 2A FEVR in our patient and Stage 1 FEVR in his brother. FEVR is a clinically diagnosed disease. FEVR is a inherited disease which causes visual acuity loss thus family examination is helpful and important so that affected family members are diagnosed and followed up.