Amaç: Atopik dermatitli (AD) olgularda ve sağlıklı bireylerde korneanın topografik, biyomekaniksel ve kalınlık özelliklerinin karşılaştırılması
Materyal-Metod: Bu ileriye dönük, kesitsel, ve karşılaştırılmalı çalışmaya 28 sağlıklı bireyin 28 gözü (kontrol grubu) ve 28 atopik dermatit tanılı hastanın 28 gözü (çalışma grubu) dahil edildi. Her bir katılımcının Scheimplug kamera ve Plasido disk topografi sistemi (Sirius) ile korneal topografik ölçümleri, Ocular Response Analyzer (ORA) ile kornea biyomekaniksel özellikleri ultrasonik pakimetri ile santral kornea kalınlıkları elde edildi.
Bulgular: Her iki grubun topografik ölçümleri arasında anlamlı fark tespit edilmedi (p>0.05). Kornea histeresis (KH) ve kornea direnç faktörü (KRF) her iki grupta benzerdi (p>0.05). Ultrasonik pakimetri ile ölçülmüş santral kornea kalınlık (SKK) ölçümleri AD hastalarda kontrol gruba göre anlamlı derecede düşük saptandı (p<0,05).
Sonuç: Atopik dermatitli olgularla aynı yaş grubundaki sağlıklı bireyler arasında, korneal topografik bulgular ve korneal biyomekanik parametreler açısından anlamlı fark bulunamamıştır. Santral kornea kalınlığı ise atopik dermatitli olgularda sağlıklı kontrollere göre daha düşük bulunmaktadır.

Purpose: To compare the topographic, biomechanical, and thickness properties of corneas in eyes of patients with Atopic Dermatitis (AD) and eyes of healthy individuals.
Methods: In this prospective, cross-sectional, and comparative study, 28 healthy individuals (control group) and 28 patients with AD (study group) were enrolled. Corneal topographical measurements using Scheimpflug camera with a Placido disc topographer (Sirius), corneal biomechanical properties using Ocular Response Analyzer (ORA), and central corneal thickness using ultrasonic pachymeter were obtained for each participitan.
Results: Topographic parameters were not significantly different between both groups (p>0.05).Corneal hysteresis (CH) and Corneal resistance factor (CRF) were found same in both groups. CCT measured with ultrasonic pachymeter was significantly lower in patients with AD compared to health controls.(P<0,05)
Conclusions: No significant difference was found between patients with AD and age-matched healthy individuals regarding the corneal topographic findings and corneal biomechanical parameters. Central corneal thickness found lower in cases with atopic dermatitis than healthy controls.

Amaç: Katarakt cerrahisi öncesi farklı kornea kalınlığı olan hastalarda ameliyat sonrası değişimleri tespit etmek.
Gereç ve yöntem: Senil katarakt tanısıyla komplikasyonsuz katarakt cerrahisi geçiren 70 hastanın 90 gözü prospektif olarak çalışma kapsamına alındı. Santral kornea kalınlığı (SKK) ultrasonik pakimetri ölçüldü. Hastalar ameliyat öncesi SKK’ya göre 4 grupta değerlendirildi (450-500µm, grup-1; 501-550µm, grup-2; 551-600µm, grup-3; 601-650µm, grup-4). SKK ameliyat öncesi ve sonrası 1., 2., 4. ve 8. haftalarda ölçüldü. İstatiksel analiz için ‘ki-kare testi’ ve ‘tek yönlü varyans analizi’ kullanıldı.
Bulgular: Birinci haftada santral kornea kalınlığındaki artış grup 1’de en yüksek olup 71.3 µm olarak tespit edildi. Grup 2’deki artış 43.4, grup 3’de 35.1, grup 4’de 16.6 µm idi. Tüm gruplarda 1. haftada SKK’da artış anlamlı idi ( P< 0.05). Grup-1’deki artış grup-3 ve grup-4’teki artıştan anlamlı olarak daha yüksekti (grup-1 ve grup-3; P= 0.025, grup-1 ve grup-4; P< 0.01). Grup-2’deki artış ise grup-4’teki artıştan anlamlı olarak yüksek bulundu (P= 0.032). İkinci haftadan itibaren SKK’da düşüş görüldü. SKK’da ameliyat öncesi değerlere dönüş grup-1’de 8. haftada grup-2 ve grup-3’de 4. haftada, grup-4’te ise 2. haftada tespit edildi.
Sonuç: İnce kornealarda katarakt ameliyat sonrası santral kornea kalınlığındaki artış daha belirgin olup stabilizasyon daha geç gerçekleşmektedir.

Purpose: To evaluate the change in central corneal thickness (CCT) in patients with different values before cataract surgery
Materials and methods: 90 eyes of 70 patients, underwent uneventful cataract surgery because of senil cataract were included in this prospective study. The CCT was measured by ultrasound pacimetry. Patients were evaluated in 4 groups according to preoperative CCT values (450-500µm, grup-1; 501-550µm, grup-2; 551-600µm, grup-3; 601-650µm, grup-4). The CCT was measured preoperatively and 1th, 2th, 4th, and 8th weeks postoperatively. The ‘Chi-square test’ and ‘one-way analysis of variance test’ were used for statistical analysis.
Results: The increase in central corneal thickness was highest in group 1, detected as 71.3 µm. The increase in group 2 was 43.4, 35.1 in group 3, and 16.6 µm in group 4. The increase in CCT was significant in all groups at week-1 ( P< 0.05). The increase in group-1 was statistically significant than group-3 and group-4 (group-1 ve group-3; P= 0.025, group-1 ve group-4; P< 0.01). The increase in group-2 was also statistically significant than group-4 (P= 0.032). The CCT was decreased after the 2th week. The recovery of CCT to preoperative values was determined at 8th week in group-1, 4th week in group-2 and group-3, 2th week in group-4.
Conclusion: In thin corneas, the increase in central corneal thickness is more prominent and stabilization occurs in a longer time after cataract surgery.

Amaç: Bilateral kataraktı olan hastalarda aynı günde uygulanan simultane fakoemülsifikasyon ve göz içi lens(GİL) implantasyonunun görsel sonuçlarını, faydalarını ve zorluklarını araştırmak.
Gereç ve Yöntemler: Bilateral kataraktı olup aynı cerrah (LA) tarafından simultane bilateral katarakt ekstraksiyonu (SBKE) ve GİL implantasyonu yapılan 346 hastanın 692 gözü retrospektif olarak değerlendirildi. Ameliyat sırasındaki ve sonrasındaki komplikasyonlar, en iyi düzeltilmiş postoperatif görme keskinlikleri, refraksiyon kusurları ve hasta memnuniyeti değerlendirildi.

Bulgular: En iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EDGK) 633 (%91,5) gözde arttı, 12 (%1.73 gözde azaldı ve 47 gözde (%6.8) aynı kaldı. Ameliyat sırasında görülen komplikasyon oranı %7,2 (n=50) idi. Bu komplikasyonlar; 20 (%2,8) gözde vitreus kaybı ile birlikte arka kapsül yırtığı; 17 (%2,4) gözde vitre kaybı olmaksızın arka kapsül yırtığı; 9 gözde (%1,3) zonüler diyaliz; 2 gözde (%0,28) GİL haptik fraktürü; 1 gözde (%0,14) iridodiyaliz ve 1 gözde (%0,14) nükleus drop görüldü. Geç komplikasyonlar 31 gözde (%4,5) görüldü.

Sonuç: Deneyimli bir cerrah tarafından ameliyat öncesinde yapılan dikkatli bir değerlendirme ile birlikte titiz bir cerrahi protokol altında, bilateral fakoemulsifikasyon ve GİL implantasyonu yararlı bir uygulama olabilir.

Purpose: To assess visual outcomes, benefits, and drawbacks of simultaneous same day phacoemulsification and intraocular lens (IOL) implantation in patients having bilateral cataracts.
Materials and Methods: The medical records of 346 patients (692 eyes) with bilateral cataracts who have undergone simultaneous bilateral cataract extraction(SBCE) with phacoemulsification and IOL implantation performed by a single surgeon(LA), were reviewed retrospectively. Outcome measures were intraoperative and postoperative complications, the best corrected postoperative visual acuities, refractive errors and patient satisfaction.
Results: The best corrected visual acuity (BCVA) increased in 633 (91.5%) eyes, decreased in 12 (1.73%) eyes and remained the same in 47 (6.8%) eyes. The incidence of intraoperative complications was 7.2% (n=50). These complications included posterior capsule rupture with vitreous loss in 20 eyes (2.8%) and without vitreous loss in 17 eyes (2.4%), zonular dehiscence in 9 eyes (1.3%), IOL haptic fracture in 2 eyes (0.28%), iridodialysis in 1 eye (0.14%), and nuclear drop in 1 eye (0.14%). Late postoperative complications occurred in 31 eyes (4.5%).
Conclusions: With a careful preoperative evaluation performed by an experienced surgeon under strict surgical protocol, simultaneous bilateral phacoemulsification and IOL implantation may be a beneficial procedure.

Amaç: Pediatrik katarakt nedeniyle cerrahi tedavi uygulanmış olan çocukların Hayat Kalitesi Anketi (HKA) sonuçlarını değerlendirmek
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya dahil edilen 25 olgu, 0-6 yaş grubu (1. grup) ve 7-15 yaş grubu (2. grup) olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan HKA tüm olgulara uygulandı. HKA aileler tarafından cevaplanan fonksiyonel, sosyal ve cerrahi kaygıları değerlendiren 3 bölümden ve 1. grupta aileler tarafından, 2. grupta hastalar tarafından cevaplanan, hasta görüşlerini değerlendiren çocuk formundan oluşmakta idi. Anket sonuçları ve hasta özellikleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak değerlendirildi.
Sonuçlar: Ortalama yaş 1. grupta 3,5±1,6 (1,5-6) yıl, 2. grupta 9,9±2,6 (7-15) yıl idi. Fonksiyonel, sosyal ve cerrahi puanlar 1. grupta sırasıyla 42,5 (0-80), 45 (5-100) ve 63 (12,5-100) iken, 2. grupta sırasıyla 40 (10-90), 70 (40-85) ve 75 (25-100) puan idi. Fonksiyonel, sosyal veya cerrahi puanlar iki grupta istatistiksel olarak farklı değildi. İkinci grupta, preoperatif dönemde kayması olan olguların ailelerinde sosyal kaygılar daha fazla idi (Mann Whitney U testi, p<0,05). Her 2 grupta, fonksiyonel, sosyal, cerrahi puanlar ve çocuk form puanları ile yaş, cinsiyet, tanı yaşı, aile öyküsü, tek taraflı veya bilateral katarakt varlığı, eşlik eden nistagmus, afaki veya psödofaki, cerrahi sonrası uygulanan optik rehabilitasyon yöntemi veya ilave cerrahi gereksinimi arasında ilişki saptanmadı (Mann Whitney U testi, p>0,05).
Tartışma: Pediatrik kataraktlar hastayı hayatının her anında sosyal ve fonksiyonel yönlerden etkilemektedir. Cerrahi tedavi sırasındaki yaşa bağlı olarak görme keskinliği değişebilse de, cerrahi öncesinde bulunan kaymanın ailelerde daha fazla sosyal kaygı yarattığı görülmüştür.

Purpose: To evaluate the quality-of-life (QOL) in children who had surgery for pediatric cataracts
Methods: Twenty-five children who included in the study, were divided into two group according to age (patients that were younger than 6 years in group 1 and patients that were older than 7 years in group 2). A questionnaire was given to the patients and their parents to assess the quality-of-life. The questionnaire had 4 parts evaluating the functional, social and surgical apprehensions of the parents and a part appraising the child’s thought. This last part was answered by parents in group 1 and by children in group 2. The correlations between the questionnaire results and patient characteristics were assessed statistically.
Results: The mean age was 3.5±1,6 (1.5-6) years in group 1 and 9.9±2.6 (7-15) years in group 2. Functional, social or surgical scores were 42.5 (0-80), 45 (5-100) and 63 (12.5-100) in group 1 and 40 (10-90), 70 (40-85) and 75 (25-100) in group 2, respectively. Functional, social or surgical scores were not significantly different between groups. Social apprehensions were significantly higher in the parents of patients with preoperative strabismus in group 2 (Mann Whitney U test, p<0.05). Functional, social, surgical apprehensions and children’s thought were not correlated significantly with the age, sex, age at the time of diagnosis, family history, unilateral or bilateral cataracts, associated nystagmus, aphakia or pseudophakia, postoperative optical rehabilitation or the need for additional surgery in the groups (Mann Whitney U test, p>0.05).
Conclusions: Pediatric cataracts have a great impact on children’s life socially and functionally. Depending on the age of surgery, the visual acuity of the patients may vary but the associated preoperative strabismus causes more social concern in the parents.

Amaç: Çalışmanın amacı, topikal α-tokoferol uygulamasının optik sinir ezme modelinde nöroprotektif etkisinin değerlendirilmesi ve etkinliğinin sistemik α-tokoferol ile karşılaştırılmasıdır.
Gereç ve Yöntem: 25 Wistar albino ratın 50 gözü çalışmaya dahil edildi. Gözler 6 gruba ayrıldı. Optik sinir hasarı Grup 1,3,5’te uygulandı. Ek olarak, Grup 1 ve 3’te sırasıyla sistemik ve topikal α-tokoferol tedavileri verildi. Grup 5’te herhangi bir tedavi uygulanmadı. Grup 2,4 ve 6, Grup 1,3 ve 5’teki ratların diğer gözleriydi. Çalışmanın 45. gününde enükleasyon yapıldı. Retina gangliyon hücreleri (RGH) ışık mikroskopisi ile sayıldı.
Bulgular: Ortalama RGH sayıları sırasıyla Grup 5 ve 6’da 14.5±3.7 (10.3±20) ve 27.5±2.6 (24-30) idi (p: 0.001). Grup 1 ve 2’ de 26.6 ± 7.8 (19-45) ve 24.6 ± 3.9 (20-32); Grup 3 ve 4’te ise 21.1 ± 7.1 (11-34) ve 27.0 ± 7.5 (18-42) olarak saptandı (sırasıyla; p: 0.659, p: 0.094). Grup 2 ve 4’te Grup 6’ya göre anlamlı derecede fark mevcut değildi (sırasıyla; p: 0.210, p: 0.299).
Sonuç: Topikal α-tokoferol rat optik sinir ezme modelinde anlamlı nöroprotektif etkinliğe sahiptir ve gelecekte glokom gibi çeşitli optik nöropatilerin tedavisinde kullanılabilir.

Purpose: The aim of our study was to investigate the neuroprotective effects of topical α-tocopherol in optic nerve crush model of rat and to compare it’s effectivity with that of systemic α -tocopherol.
Material and Methods: 50 eyes of 25 Wistar Albino rats were included. Eyes were divided into six groups. Optic nerve crush was performed in Groups 1, 3, 5. Additionally, in Group 1 and 3, systemic and topical α-tocopherol therapies were given, respectively. No treatment was applied in Group 5. Groups 2, 4, 6 were the fellow eyes of the animals comprising Groups 1, 3, 5. Eyes were enucleated at 45. day of the study. Retinal ganglion cells (RGCs) were counted with light microscopy.
Results: Mean RGC numbers were 14.5±3.7 (10.3-20) and 27.5±2.6 (24-30) in Groups 5 and 6 respectively (p: 0.001). It was measured as 26.6±7.8 (19-45) ve 24.6±3.9 (20-32) in Groups 1 and 2 and 21.1±7.1 (11-34) and 27±7.5 (18-42) in Groups 3 and 4 (p: 0.659, p: 0.094, respectively). There was no difference in Groups 2 and 4 compared with that of Group 6 (p: 0.210, p: 0.299, respectively).

Conclusion: Topical α-tocopherol has a significant neuroprotective effects in optic nerve crush model of rat and may be used for the treatment of optic neuropathies such as glaucoma in the future.

Amaç: Çeşitli glokom tiplerinde, eşlik eden görmeyi anlamlı ölçüde azaltan katarakt varlığında, fakoemülsifikasyon cerrahisi ve intraoküler lens (İOL) implantasyonunun göz içi basıncına (GİB) olan etkisinin değerlendirilmesi ve bu sonuçların glokomu olmayan katarakt hastaları ile karşılaştırılması.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma, eşlik eden kataraktı bulunan ardışık 21 primer açık açılı glokom, 13 primer açı kapanması glokomu (PAKG), 11 psödoeksfoliatif glokom ve 21 glokomu olmayan kontrol katarakt hastasını içermektedir. Cerrahi öncesi ve sonrasında; görme keskinlikleri, GİB, kullanılan glokom ilaçlarının sayısı, ön kamara derinliği (ÖKD), ve gonioskopik değerlendirmeler kaydedilmiştir. Tüm çalışma grubunda, fakoemülsifikasyon ve İOL implantasyonu, korneal kesiden girilerek uygulanmıştır. Çalışma grubu altı ay takip edilmiştir.
Bulgular: Cerrahi sonrası 1., 3. ve 6. aylarda hasta kontrolleri yapılmıştır. Cerrahi sonrasında; tüm gruplarda görme keskinlikleri anlamlı ölçüde artmıştır (p=0.001). Tüm gruplarda cerrahi sonrası GİB azalmıştır, ancak bu değişim, PAKG grubunda istatistiksel olarak anlamlıdır (p=0.013). Ön kamara derinliği artışı da yine PAKG grubunda anlamlı bulunmuştur (p=0.001). Tüm gruplarda iridokorneal açı genişlemesi ve antiglokomatöz ilaç sayısında azalma görülmüştür ama bu değişimler yalnızca PAKG grubunda anlamlı bulunmuştur (sırasıyla p=0.001 ve p<0.05).
Sonuç: Eşlik eden kataraktı bulunan glokom hastalarında, fakoemülsifikasyon cerrahisi, hem görme rehabilitasyonunu hem de GİB kontrolünü sağlamaktadır. Bu GİB azaltıcı etki, en belirgin olarak PAKG grubunda görülmektedir.

Purpose: To evaluate the effects of phacoemulsification surgery with primary intraocular lens (IOL) implantation on intraocular pressure (IOP) in various types of glaucoma patients with visually significant cataract and compare these results with cataract patients without glaucoma.
Methods: This retrospective study included consecutive cases of 21 primary open angle glaucoma patients, 13 primary angle closure glaucoma (PACG) patients, 11 pseudoexfoliation glaucoma patients, and 21 control eyes without any type of glaucoma, with co-existing cataract. Visual acuities, IOP, number of glaucoma medications used, anterior chamber depth (ACD), and gonioscopic evaluations were noted both pre and postoperatively. Phacoemulsification and IOL implantations were performed via clear corneal incisions in the whole study group. Study group was followed-up for six months.
Results: Postoperative visits at the 1st, 3rd, and 6th months were noted. After surgery, visual acuities improved significantly (p=0.001) in all groups. Intraocular pressures decreased in all groups postoperatively, but the change was statistically significant in the PACG group (p=0.013). Increase in ACD was significant in PACG group (p=0.001). Widening of iridocorneal angle and decrease in the number of antiglaucoma drugs were observed in all groups, but these were significant in the PACG group (p=0.001 and p<0.05 respectively).
Conclusions: In glaucoma patients with co-existing cataract, phacoemulsification surgery allows both the visual rehabilitation and IOP control. This IOP lowering effect is seen most markedly in the PACG group.

Amaç: Trabekülektomi cerrahisi sonrası gelişen enkapsüle bleb (EB)’lerde Mitomisin-C (MMC) uygulanarak yapılan bleb iğneleme tekniğinin sonuçlarının değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Temmuz 2009-Eylül 2011 tarihleri arasında trabekülektomi operasyonu uygulanmış olan 90 hastanın 98 gözü geriye dönük incelendi. En az 3 ay takibi olan ve EB geliştiği tespit edilen 24 hastanın 25 gözü çalışma kapsamına alındı. Medikal tedavi ile GİB kontrolü sağlanan (9 göz) ve medikal tedaviye rağmen göz içi basınç (GİB) kontrolü sağlanamayan %1’lik MMC ile iğneleme yapılan (16 göz) hastaların tedavi öncesi ve sonrası GİB değerleri karşılaştırıldı.
Sonuçlar: Trabekülektomi sonrası değerlendirilen 90 hastanın 98 gözünden, 24 hastanın 25 (%25,6) gözünde enkapsüle bleb saptandı. Ortalama yaş 62,6±13,6 (23-83), ortalama takip süresi 5,7±4,4 (3-20) ay idi. Hastalarda EB varlığı, trabekülektomi sonrası ortalama 4,1±1,5 (2,5-8) haftada tespit edildi. Yalnız medikal tedavi ile GİB kontrol altına alınan hasta sayısı 9 (%36) ve ortalama takip süresi 5,7±4,0 (3-14) ay idi.
Medikal tedavi ile başarı elde edilemeyen 16 (% 64) göze MMC’li bleb iğneleme, trabekülektomi sonrası ortalama 9.1±3.2 (3-15) haftada yapıldı. İğneleme öncesi ve sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ay ortalama GİB’ları sırasıyla 26,5±8,6 mmHg, 11,9±2,6 (5-18) mmHg, 14,5±3,8 (11-20) mmHg, 15,2±5,6 (8-20) mmHg ve 14,8±1,4 (8-28) mmHg idi (p<0,01).
İğneleme öncesi, sonrası 1.hafta, 1.ay, 3.ay ve 6. ay ortalama antiglokomatöz ilaç sayısı sırasıyla 2,1±0,7; 0,3±1,2; 1,1±1,4; 0,7±1,2 ve 1.3± 0,8 idi (p<0,05).
Tartışma: Filtran cerrahi sonrası GİB’nın düşmesini engelleyen komplikasyonlardan birisi de EB gelişimidir ve antiglokomatöz medikasyonla istenilen GİB düşüşü sağlanamayan hastalarda %1’lik MMC’li bleb iğneleme yöntemi, tercih edilebilecek güvenilir ve etkin bir tedavi yöntemidir.

Purpose: To evaluate the results of the bleb needling of encapsulated blebs with 1% Mitomycine-C, after trabeculectomy surgery
Material and Methods: 98 eyes of 90 glaucoma patients who underwent trabeculectomy
were evaluated retrospectively between July 2009-September 2011. Twenty-five eyes of 24 patients who developed encapsulated bleb with at least 3 months follows enrolled the study.
These patients had undergone bleb needling with 1% Mitomycine-C (16 eyes) since medications were not efficient for IOP control. The pre- and post-needling intraocular pressures (IOP) has compared with the ones who had controlled with antiglaucoma medications (9 eyes).
Results: Encapsulated bleb was seen 25 (25,6%) eyes of 24 patients out of 98 eyes of 90 patients who had trabeculectomy.The mean age was 62,6±13,6 (23-83) years and the mean follow-up time was 5,7±4,4 (3-20) months. The mean time that encapsulated blebs were diagnosed 4,1±1,5 (2,5-8) weeks after the trabeculectomy. The number of the eyes who had controlled IOP just with medication was 9 (36%) eyes with 5,7±4,0 (3-14) months mean follow-up time.
Mtm-C 1% bleb needling was performed to 16 eyes (64%) at mean 9.1±3.2 (3-15) weeks after trabeculectomy who haven’t had success with medical treatment. The IOPs before and postoperative 1. week, 1., 3., and 6.months were respectively 26,5±8,6 mmHg, 11,9±2,6 (5-18) mmHg, 14,5±3,8 (11-20) mmHg, 15,2±5,6 (8-20) mmHg ve 14,8±1,4 (8-28) mmHg (p<0,01).
The numbers of antiglaucoma medication were before and postoperative 1. week, 1., 3., and 6.months of needling respectively 2,1±0,7; 0,3±1,2; 1,1±1,4; 0,7±1,2 and 1.3± 0,8 (p<0,05).
Discussion: One of the complication which prevents the IOP reduction after filtrating glaucoma surgery, is formation of encapsulated bleb. Needling of encapsulated bleb with 1% Mitomycine-C is a safe and efficient surgical treatment who have inadequate IOP reduction with antiglaucoma medications.

Amaç: Silikon yağı (SiY) emülsifikasyonuna bağlı gelişen kontrol edilemeyen göz içi basıncı (GİB) yüksekliği tedavisinde transskleral diod lazer siklofotokoagülasyonun (TSDLS) etkinlik ve güvenilirliğinin değerlendirilmesi
Metod: Bu geriye dönük vaka serisinde, SiY emülsifikasyonuna bağlı gelişen kontrol edilemeyen GİB için TSDLS tedavisi yapılmış 41 hastanın 41 gözü incelendi. En iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), GİB değişiklikleri, antiglokomatöz ilaç sayısı ve postoperatif komplikasyonlar değerlendirildi.
Bulgular: Ortalama takip süresi 30.2±10.3 aydı (16-41 ay). Ameliyat öncesi ortalama EİDGK 20/666 ve ameliyat sonrası ortalama EİDGK 20/400 idi. (p=0.02). Ortalama GİB ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası son vizitte sırasıyla 34.1±8.3 mmHg ve 15.7±4.1 mmHg idi (P<0.001). Ortalama anti-glokomatöz ilaç sayısı başlangıçta 3.1±0.6 den ameliyat sonrası son vizitte 1.1±1.2 ye düştü.(P<0.001). Ameliyat sonrası komplikasyon olarak 9 (%21.9) gözde geçici ağrı ve 1 (%2.4) gözde geçici hipotoni görüldü.
Sonuç: Transskleral diod lazer siklofotokoagülasyon SiY emülsifikasyonuna bağlı gelişen, medikal olarak kontrol edilemeyen GİB yüksekliği tedavisinde etkin ve güvenilir bir yöntemdir.

Purpose: To evaluate the efficacy and safety of Transscleral diode laser cyclophotocoagulation (TDCP) for treatment of uncontrolled intraocular pressure (IOP) elevation secondary to emulsification of silicone oil (SiO) injection.
Methods: In this retrospective case series, forty-one eyes of 41 patients who underwent TDCP for uncontrolled IOP secondary to emulsified SiO were reviewed. Main outcome measures included visual acuity (VA), IOP changes, number of antiglaucomatous medication, and postoperative complications.
Results: Mean ± SD follow-up was 30.2±10.3 months (range, 16-41 months). Mean preoperative BCVA was 20/666 and mean postoperative BCVA at final visit was 20/400 (p=0.02). Mean intraocular pressure (IOP) on the preoperative and last postoperative visit was 34.1±8.3 mmHg and 15.7±4.1 mmHg, respectively (P<0.001). The mean number of glaucoma medication was reduced from 3.1±0.6 at baseline to 1.1±1.2 at postoperative last visit (P<0.001). The postoperative complications were transient pain in 9 (21.9%) eyes and transient hypotony in 1 (2.4%) eye.
Conclusion: Diode laser trans-scleral cyclophotocoagulation is an effective and safe procedure for medically uncontrolled intraocular pressure secondary to emulsification of SiO.

Amaç: Sürücü belgesi sahiplerinin geç dönem görsel yeterliliklerinin değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Polikliniğimize başvuran yaş ortalaması 48.39 ± 10.86 (21 ila 73 arası) olan sürücü belgesi sahibi 160 kişi rutin göz muayenesine tabi tutuldu ve onamları dahilinde sürücü belgesi bilgileri elde edildi.
Bulgular: Ortalama 19.46 ± 10.07 (21-73) yıl önce sürücü belgesi almış 160 kişinin gözlük gereksinimi oranı sürücü belgesi aldıkları muayenede 26/160 (%16.25) iken, muayene tarihimizde 118/160’a (%73.75) idi. Altı kişi (%3.75) yasal açıdan zorunluluk gerektiren düzeyde görme keskinliğini düşüren refraksiyon kusuru varlığına karşın gözlük kullanmamakta olup, 2 kişi (%1.25) gözlük kullansa dahi yeterli görme seviyesini yakalayamadığı halde halen geçerli sürücü belgesine sahip idi. Bu 160 olgunun sürücü belgesi aldıktan sonraki ilk göz muayeneleri ortalama 12.29 ± 8.21 (1-25) yıl sonra yapılmıştı.
Sonuç: Sürücü belgesi edinme çağında yapılan göz muayeneleriyle karşılaştırıldığında, sürücü belgesi sahiplerinde görmeyi etkileyen refraksiyon kusuru oranı, ortalama 20 yılda yaklaşık 5 kat artmıştır. Ülkemizde motorlu taşıma araçlarının üretimden sonraki 3. yıldan başlayarak, her 2 yılda bir muayenesinin zorunludur. Sürücülerin sağlık şartlarına ait periyodik bir muayene zorunluluğu ise sadece sürücü belgesi aldıkları tarihte progresif bir göz hastalıkları mevcutsa söz konusudur. Sürücü belgesi alındığında, sağlıklı olan kimseler, sonradan yeterli olmasalar dahi, sonradan muayene zorunlulukları bulunmadığından, aynı belge ile ömür boyu araç kullanabilmektedir. Ülkemizdeki trafik kazalarının azaltılması için araçlar kadar, sürücü muayenelerinin de zorunlu ve periyodik hale getirilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

Purpose: To evaluate the late term visual adequateness of driver licence holders.
Materials&Methods: A total of 160 driving licence holders with a mean age of 48.39 ± 10.86 (range, 21 and 73) who attended to our outpatient clinic underwent routine ophthalmologic examination and their driver licence data were evaluated under their consent.
Results: The spectacle need for 160 people who got their driving licence with a mean of 19.46 ± 10.07 (21-73) years ago was 26/160 (16.25%) by the time they got their licence, whereas 118/160 (73.75%) by the date we evaluated. Six people (3.75%) were not using spectacles although they had refractive errors that should be corrected to be able to drive by law, and 2 people (1.25%) had driving licence although they did not have enough visual acuity to get a driving licence. The first ophthalmologic examination that these 160 cases had was a mean of 12.29 ± 8.21 (1-25) years after they got their driving licence.
Conclusion: When compared with the time people first got their driving licence, the rate of refractive errors that affected visual acuity was increased 5 fold in a mean of twenty years. In our country the inspection of motor vehicles after the third year of their landing and then in every two years is obligatory. The periodic health evaluation of the drivers are only obligatory if there is a detected progressive eye disease by the time they get their driving licence. As there is no obligation for periodic examination, people who were healthy when getting the driving licence can drive life long, even if they lose the availability of driving. We think that in order to decrease the amount of traffic accidents in our country, not only motor vehicles but also driving licence holders should have obligatory periodic health evaluation.

Bu çalışmanın amacı lakrimal kese dakriyolitlerinin kimyasal bileşimi ve oluşumları ile ilgili literatürün taranmasıdır. Dakriyolitler dakriyosistorinostomi sırasında tesadüfen gözlenen lakrimal sistem taşlarıdır. Dakriyolitlerin oluşumu ile ilgili teoriler temel olarak dakriyolitlerin ikincil oluşumlar olduğunu, lakrimal sistem tıkanıklığı ve debris birikimi sonucunda oluştuğunu varsayarlar. Başta candida albicans olmak üzere mantarlara bağlı enflamasyon, kese içindeki bir kirpik ya da adrenalin kullanımı olası nedenler olarak düşünülmektedir. Ayrıca elektrolitlerin doygunluk üzeri konsantrasyonlarından çok dengesiz konsantrasyonlarda bulunmalarının dakriyolitlerin patogenezi ile ilişkili olduğu bildirilmiştir. Dakriyolitlerin kimyasal analizlerinde kalsium, magnezyum, potasyum, sulfur ve fosfor bulunmuştur. Ayrıca Atomik Absorbsiyon Spektrofotometrik çalışmalar dakriyolit yapısında organik proteinler ve çok az oranda inorganik maddeler göstermiştir

Main objective of the study is to review the literature about the chemical composition and the formation of dacryoliths. Dacryoliths are calculi of the lacrimal system observed incidentally during dacryocystorhinostomy. Theories about the formation of dacryoliths mainly suppose dacryoliths are simply a secondary phenomenon, resulting from a lacrimal pathway obstruction and the accumulation of debris. Inflammation caused by fungi, most commonly candida albicans, an eyelash within the sac or adrenalin use are also considered to be potential causes. It was also reported that the unstable concentrations of electrolytes rather than the supersaturation of some electrolytes are related to the pathogenesis of dacryoliths. Chemical analysis of the dacryoliths in studies had revealed calcium, magnesium, potassium, sulfur and some phosphorus. Atomic absorption spectrophotometric investigations demonstrated organic proteins and, to a much lesser extent, of inorganic material.

Glokomda irise yönelik laser uygulamaları temel olarak iridotomi ve periferik iridoplastiyi içermektedir. Laser iridotomi pupiller blok mekanizması olan dar açılı olgularda basit ve etkili bir tedavi yöntemdir. Laser periferik iridoplasti pupiller blok dışı mekanizmaların da olduğu ve bu nedenle laser iridotominin tek başına yeterli olmadığı veya laser iridotominin yapılamadığı apozisyonel açı kapanması olgularında etkili olabilen bir tedavi yöntemidir.
Bu derlemenin amacı glokomda irise yönelik yapılan laser uygulamalarının endikasyonlarını, uygulama detaylarını, kullanılan değişik laser türlerinin avantaj ve dezavantajlarını ve komplikasyonlarını özetlemektir.

Laser applications on iris for the treatment of glaucoma include laser iridotomy (Lİ) and laser peripheral iridoplasty (LPİ). Lİ is a simple and effective modality for treatment of closed angle glaucomas with pupillary block. LPİ is an easy and effective treatment for closed angle in situations in which Lİ either cannot be performed or does not repair appositional angle closure because mechanisms other than pupillary block are present.
The aim of this review is to summarize the indications, technique details, and complications of laser applications on iris for the treatment of glaucoma.

Çocukluk çağı, önleyici/koruyucu göz sağlığı hizmet ve araştırmaları açısından en önemli dönemdir. Bu dönemdeki görme kayıpları, uzun bir hayatın görme hissi olmadan yaşanmasına yol açabildiğinden, kişi ve toplum açısından önemli maddi ve manevi kayıplara neden olabilir. Akılcı tarama programları ile çocukluk çağı görme kayıplarının azaltılabilmesi, konunun önemini daha da arttırmaktadır. Prematüre retinopatisi, konjenital/ infantil katarakt ve glokom, optik sinir ve retina patolojileri ile kırma kusurları, ambliyopi ve şaşılık, çocukluk çağında görme kaybı oluşturan başlıca tablolardır. Epidemiyolojik araştırmalar ile ülkemizde her yıl yaklaşık iki ile üç bin çocuğun önemli görme kaybına neden olan bir hastalığa yakalandığı tahmin edilebilir. Kırma kusurları ve ambliyopi dikkate alındığında göz hekimliği takibi gereken çocuk sayısının yüz binlere vardığı hesaplanabilir. Bu orandaki patolojilerin zamanında tedavisi için her çocuğa birkaç kez kısa göz muayenesi yapılması gerçekçi gözükmektedir. Çocuk ve aile hekimlerinin bilgilendirilip, kamuoyunun doğru yönlendirilmesi ile ülkemizdeki çocukluk çağı görme kayıpları azaltılabilir. Oftalmoskopi ile Brückner kırmızı yansıma testi, her iki göze skiaskopi (binoküler skiaskopi) uygulanması ve oftalmoskopik muayene gibi basit yöntemlerle, etkin taramalar sağlanabilir. Yaygın örgütlenmesi bulunan sağlık kurum hekimlerinin eğitilmesi ile taramalar ülke sathına yayılabilir. Tarama programları, göz hekimliği uygulamalarının yaygınlaştırılmasıyla toplumda görme özürlülük oranının azaltılmasına katkı sağlayacaktır.

Summary: Pediatric age is the most important period for preventive eye care services and research. Vision loss in this period could cause a long life without sight and also significant financial and moral losses, in terms of people and society. Rational screening programs may reduce vision loss in childhood and this issue increases the value of the subject. Retinopathy of prematurity, congenital / infantile cataracts and glaucoma, optic nerve and retinal pathologies, refractive errors, amblyopia and strabismus, are the major clinical pictures causing visual loss in childhood. Using the epidemiological data, it could be estimated that every year approximately two to three thousand children suffer an ophthalmologic disease that causes significant visual loss. Regarding the refractive errors and amblyopia, it could be estimated that hundreds of thousands of children need ophthalmological follow-up in the country. For the timely treatment of these pathologies, a couple of short eye examination programs seem more realistic. Childhood vision loss in the country could be reduced, by informing pediatricians and family physicians and by proper guiding of the public opinion. Effective eye screening could be achieved with the implementation of simple methods like, red reflex/ Brückner test with ophthalmoscopy, or simultaneous (binocular) retinoscopy and ophthalmoscopy of both eyes. Screening programs could be spread throughout the country, by appropriate training of the physicians in the health institutions of the country. Screening programs will contribute to reduce the rate of visual disability by disseminating ophthalmologic practices throughout the country.

Amaç: Bir gözüne desme soymalı otomatik endotelyal keratoplasti (DSOEK), diğer gözüne penetran keratoplasti (PK) uygulanan, Fuchs endotelyal distrofisi (FED) olan bir hastayı sunmak.
Olgu Sunumu: Fuchs endotelyal distrofisi tanısı ile 74 yaşındaki bayan hastanın her iki gözüne komplikasyonsuz katarakt ameliyatı uygulandı, fakat neticede büllöz keratopati gelişti. Sağ göze DSOEK ve sol göze PK yapıldı. Takip edilen 3 yıldan sonra, sağ gözde düzeltilmemiş görme keskinliği (DGK) 20/40 ve düzeltilmiş en iyi görme keskinliği (DEGK), (+2.25(-0.50x20°) gözlük ile 20/20 idi. Greft, 1532 hücre/mm2 endotel hücre yoğunluğu (EHY) ile birlikte saydamdı (donör EHY 3215 hücre/mm2 idi) ve santral kornea kalınlığı (SKK) 674 μm idi. Takip edilen 1 yıldan sonra, sol gözde DGK 20/200 ve (-3.50x100°) gözlük ile görme keskinliği 20/125 idi ve DEGK sert kontakt lens ile 20/40 idi. Greft te 1785 hücre/mm2 EHY ile birlikte saydamdı (donör EHY 3100 hücre/mm2 idi) ve SKK 610 μm idi.
Tartışma: Bu olgu sunumu, FED sebebiyle aynı hastanın farklı gözlerine uygulanan iki cerrahi tekniğin (PK ve DSOEK) avantaj ve dezavantajlarını göstermektedir.

Purpose: To report a patient with Fuchs endothelial dystrophy (FED) who underwent descemet stripping automated endothelial keratoplasty (DSAEK) on one eye while underwent penetrating keratoplasty (PK) on fellow eye.
Case report: A 74-year-old female patient with diagnosis of FED underwent uncomplicated cataract surgeries of both eyes, but developed bullous keratopathy eventually. Right eye underwent DSAEK and left eye underwent PK. After 3 years of follow-up, right eye had an uncorrected visual acuity (UCVA) of 20/40 and best corrected visual acuity (BCVA) of 20/20 with spectacle correction (+2.25(-0.50x20°). Graft was clear with endothelial cell density (ECD) of 1532 cells/mm2 (donor ECD was 3215 cells/mm2) and central corneal thickness (CCT) was 674 μm. After 1 year of follow-up, left eye had UCVA of 20/200, spectacle corrected (-3.50x100°) visual acuity of 20/125 and BCVA of 20/40 with rigid contact lens correction. Graft was also clear with ECD of 1785 cells/mm2 (donor ECD was 3100 cells/mm2) and CCT was 610 μm.
Conclusion: This case report represents the advantages and disadvantages of two surgical techniques (PK and DASEK) applied on fellow eyes of a patient with FED.

11 yaşında kız hasta kliniğimize sağ gözde kayma ve çift görme şikayeti ile başvurdu. Oftalmolojik muayenesinde sağ gözde -3 düzeyinde dışa bakış kısıtlılığı mevcuttu. Her iki gözde en iyi düzeltilmiş görme keskinliği Snellen eşelinde 1.0 düzeyinde olup, ön segment ve fundus muayenesinde ek patolojik bulguya rastlanmadı. Hastaya radyolojik bulgular ve beyin omurilik sıvı incelemesi sonucunda multipl skleroz (MS) tanısı konuldu. Üç gün süreyle yüksek doz intravenöz (iv) metilprednizolon (1 gr/gün) tedavisini takiben idame (2 mg/kg/gün) oral metilprednizolon tedavisi başlandı. Hastanın 2. ay kontrolünde bakış kısıtlılığı ortadan kalktı ve diplopi şikayeti kayboldu. İzole altıncı sinir felci ile başvuran çocuklarda nadir bir etyoloji olan MS göz önünde bulundurulmalı ve vakit kaybetmeden radyolojik görüntüleme yapılmalıdır.

11-years old female patient has admitted to our clinic complaining of diplopia and strabismus in the right eye. Ophthalmological examination revealed limitation of abduction in the right eye. The best corrected visual acuity was 1.0 in both eyes. There were no abnormal findings on fundus and anterior chamber examination. After radiological and cerebrospinal fluid investigations, she has received a diagnosis of multiple sclerosis (MS). High-dose (1000 mg daily) intravenous methylprednisolone was given for 3 days, and then oral methylprednisolone therapy 2 mg/kg per day was started. After two months from admission to hospital, the ophtalmological examination revealed complete recovery in diplopia and gaze palsy. MS should be kept in mind as a rare etiology in children with isolated sixth nerve palsy and radiological investigations should perform as soon as possible.

Kendiliğinden olan subkonjonktival intrakonal fıtıklaşmış orbital yağ nadir bir klinik durumdur. Fıtıklaşmış orbital yağ tedavisinde yaygın yaklaşım aşırı yağın eksizyonudur. Bu yazı kendiliğinden olan fıtıklaşmış orbital yağ için olası açıklamaları tartışacaktır ve yeni, detaylı, eksizyondan ziyade yeniden yerleştirme ve baskılama cerrahi tekniğini sunacaktır.

Spontaneous subconjunctival intraconal herniated orbital fat is a rare clinical condition. The common approach to herniated orbital fat treatment is excise the “excess fat. This paper discusses possible explanations for spontaneous herniated orbital fat, and offers a newly detailed surgical technique of relocating and repression rather than excision in a case.

Çoğu olguda konjenital ön stafilom şekli bozulmuş bir göz veya çok düşük görme ile kendini gösterir. Literatürde sadece bir pediatrik olguda, diğer taraftan normal olan bir gözde tek lezyon ile hafif şekli bildirilmiştir. Biz bu yazıda eşlik eden oküler anormalliği bulunmayan, ultrasonik biyomikroskopi görüntülemesi ile doğrulanmış iki komşu konjenital ön stafilomlu erişkin bir olguyu bildiriyoruz.

In most cases congenital anterior staphyloma presents with a disfigured eye and very poor vision. Only one pediatric case in the literature was reported as a mild form with a solitary lesion in an otherwise normal eye. We herein report an adult case with two neighboring congenital anterior scleral staphylomas confirmed with ultrasound biomicroscopic imaging, with no associated ocular abnormalities.

Pilomatriksoma göz kapağının nadir görülen, kıl folikülünün matriksinden köken alan, iyi huylu, kalsifiye deri ekinden köken alan bir yumuşak doku tümörüdür. Bu yazıda kaş altında iyi huylu kitle şeklinde ortaya çıkan pilomatriksomalı bir olguyu sunmak amaçlandı. Sekiz yaşında çocuk hasta, sağ üst göz kapağında 1,5 ay önce başlayan ve son 1 haftada hızlı büyüme gösteren ağrısız kitle şikayetiyle kliniğimize başvurdu. Yapılan oftalmolojik muayenesinde sağ üst kapak kaş altında 0,7x1 cm boyutlarında, pembe-mor, yarı sert, ciltten kabarık, loplu kitle mevcuttu. Yapılan orbita bilgisayarlı tomografi (BT)’de 7 mm çaplı, düzgün konturlu, komşu yapılara yayılım bulgusu olmayan, iyi huylu, homojen kontrastlanan kitlesel lezyon tespit edildi. Lezyon, genel anestezi altında etrafındaki dokudan keskin diseksiyonla total olarak çıkarıldı. Histopatolojik inceleme sonucu pilomatriksoma tanısı konuldu. Sıklıkla ilk iki on yılda görülen, iyi huylu pilomatriksoma (Malherbe Tümörü) göz kapağı kitlelerinin ayırıcı tanısında akılda tutulmalıdır. Pilomatriksomanın kötü huylu dönüşüm gösteren tipi de olduğu unutulmamalı ve takiplerin süresi uzun tutulmalıdır.

Pilomatrixoma is a rare, benign, calcified, adnexial soft tissue tumour of the eyelid which originates from the matrix of hair follicle. In this study we aimed to present a pilomatrixoma case which presented as a benign mass at the lower part of the eyebrow. An 8 year old child patient referred to our clinic with a painless mass at the right superior eyelid which had appeared 1,5 month before and seemed to be increasing in size for the last week. The ofthalmologic examination revealed a lobular, 0,7x1 cm sized, pink–violet, solid, swollen mass at the lower part of the right eyebrow. The position of globe was normal and the ocular motility was unrestricted. In orbital computed tomography (CT) 7 mm sized, smooth, noninvasive, benign, homogeneous well contoured mass lesion was confirmed. The lesion was totally excised with sharp dissection under general anesthesia. Benign pilomatrixoma (Malherbe tumour), which is frequently seen especially in the initial two decades, is to be kept in mind in the differential diagnosis of eyelid masses. We should follow up the patients for long term due to possible malignant transformation of pilomatrixoma.