Amaç: Göz tutulumu olmayan Behçet hastalarında retina sinir lifi tabakası (RSLT) kalınlığı ve optik disk ölçümlerinin değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Göz tutulumu olmayan Behçet hastası 23 olgunun 46 gözü (Grup 1) ve sağlıklı 15 olgunun 30 gözü (Grup 2) çalışmaya dahil edildi. Tüm olgulara detaylı oftalmolojik muayene uygulandı ve optik koherens tomografi (OKT) ile RSLT kalınlığı ve optik disk ölçümleri yapıldı. RSLT kalınlığında % 5’in altındaki değerler incelme olarak kabul edildi.
Sonuçlar: Ortalama RSLT kalınlığı Grup 1’de 104.08 ± 8.27 mm, Grup 2’de ise 106.98 ± 9.14 mm idi ve iki grup arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Grup 1’de, 13 gözde (% 28) bir, 10 gözde (% 22) iki, 2 gözde (% 4.3) üç segmentte incelme ve 8 gözde (% 17.4) bir, 1 gözde (% 2.2) iki kadranda RSLT’de incelme tespit edildi. Grup 2’de, 7 gözde (% 25) bir, 2 gözde (% 7) üç segmentte incelme saptandı ve hiçbir gözde herhangi bir kadranda incelme saptanmadı. Grup 1 ve Grup 2 arasında hem segmentlerde hem de kadranlarda RSLT incelmesi açısından anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Optik disk ölçümleri açısından gruplar arasında anlamlı farklılık mevcut değildi (p>0.05).
Tartışma: Göz tutulumu olmayan Behçet hastalarında RSLT’de incelmeler görülebilmektedir. Bu hastalarda OKT yardımcı bir muayene yöntemi olarak kullanılabilir.

Purpose: The evaluation of the retinal nerve fiber layer (RNFL) thickness and the measurements of optic disc in patients with nonocular Behçet’s disease.
Material and Method: Fourty six eyes of 23 patients with nonocular Behçet’s disease (Group 1) and 30 eyes of 15 healthy persons (Group 2) were included to the study. A detailed ophthalmologic examination were performed and the RNFL thickness and measurements of optic disc were made by optical coherence tomography (OCT), in all cases. The RNFL thickness values below 5% were considered to be thinning.
Results: The mean RNFL thickness was 104.08 ± 8.27 mm and 106.98 ± 9.14 mm in group 1 and group 2, respectively. No significant difference was found between the two groups by means of mean RNFL thickness (p> 0.05). In group 1, the thinning of RNFL was noticed for one segment in 13 eyes (28%), two segments in 10 eyes (22%), three segments in 2 eyes (4.3%), together with for one quadrant in 8 eyes (17.4%), two quadrants in 1 eye (2.2%). In group 2, the thinning of RNFL was noticed for one segment in 7 eyes (25%) and three segments in 2 eyes (7%). No thinning was detected in any quadrants in group 2. Thinning of RNFL in both segments and quadrants between the two groups were found to be significantly different (p<0.05). No significant difference was detected between two groups for optic disc measurements (p>0.05).
Discussion: The thinning of RNFL may be seen in patients with nonocular Behçet’s disease. The OCT can be used as an ancillary examination method in these patients.

Amaç: Bu çalışmada oküler ve sistemik bir hastalığı olmayan, sağlıklı, genç, erkek popülasyonda ultrason biyomikroskopi yöntemi ile ön kamara açısına ait nicel değerlerin saptanması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Otuzsekiz erkek olguya ait 38 göz çalışmaya dahil edilmiştir. Tüm olguların ultrason biyomikroskopi muayeneleri standart koşullar sağlanarak, aynı kişi tarafından yapılmıştır. Ultrason biyomikroskopi muayenesinde ön segmentin aksiyel görüntüleri ile temporal kadranda açının radyal kesit görüntüleri alındı. Açı parametreleri UBM Pro2000® yazılımı ile elde edildi.
Bulgular: Olguların tümü erkek olup, ortalama yaş 21.3 ± 0.9 (21 -26 ) yıl olarak saptanmıştır. Ortalama santral aksiyel ön kamara derinliği: 3.25 ± 0.26 mm, açı sonlanması alanı: 0.167 ± 0.020 mm², açı açıklığı mesafesi 250: 0.174 ± 0.032 mm, açı açıklığı mesafesi 500: 0.223±0.013 mm ve sklera mahmuzu-iris kökü arası mesafe: 0.269 ± 0.052 mm olarak saptanmıştır.
Tartışma: Ultrason biyomikroskopisi ön segment yapıları hakkında nitel ve nicel bilgiler vermektedir. Ön kamarada açıya ait sayısal normal değerlerin elde edilmesi bize açı alanının objektif incelenmesi ve takibinde yardımcı olabilecektir. Bu çalışma ile sağlıklı, genç, erkek popülasyona ait saptadığımız sayısal veriler, ülkemizde daha sonra yapılabilecek çalışmalar için referans değerler olarak kullanılabilirler.

Purpose: The aim of this study is to determine the quantitative values of anterior chamber angle by means of ultrasound biomicroscopy in young, healthy, male population without ocular and systemic diseases.
Material and Methods: In this study, 38 eyes of 38 male subjects were included. Ultrasound biomicroscopy examinations were always performed by the same person under standardized environment and conditions. At each session, axial images of anterior chamber and radial sections of the angle at the lateral quadrant were imaged. Angle parameters were obtained by UBM Pro2000® software.
Results: The mean age of the subjects was 21.3 ± 0.9 years,ranging from 21 to 26 years and all of the subjects were male. We determined that the mean central axial anterior chamber depth was 3.25 ± 0.26 mm, mean angle recess area was 0.167 ± 0.020 mm², mean angle opening distance 250 was 0.174 ± 0.032 mm, mean angle opening distance 500 was 0.223±0.013 mm and mean scleral spur-iris root distance was 0.269 ± 0.052 mm in our subjects.
Conclusion: Ultrasound biomicroscopy gives either qualitative or quantitative information about anterior segment structures. Determination of the quantitative normal values belonging to the anterior chamber angle may help us to evaluate and follow-up this area objectively. The quantitative data belonging to the healthy, young, male patients provided by this study may be used as a reference values for the future studies that will be done in our country.

Amaç: Glokom olgularının tedaviye uyum oranlarının incelenmesi ve glokomda hasta uyumunu etkileyebilecek faktörlerin ortaya konulması.
Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel bu çalışmaya dahil edilen 186 olguya, demografik ve klinik özelliklerini ortaya koymak amacıyla bir anket uygulandı. Ardından olgular tedaviye hasta uyumunu değerlendirmek üzere oluşturulan 3 kriter yönünden incelendi. Bunlar; son 1 ayda 5 den daha az veya çok kez ilacın aksatılması; tedavinin doğru veya yanlış bilinmesi ve göze ilaç damlatma konusunda olgunun başarılı veya başarısız olmasıydı. Hastaya ait demografik ve klinik özelliklerin bu kriter grupları içerisindeki dağılımına bakılarak, tedaviye hasta uyumunda bozulmaya sebep olabilecek faktörler belirlenmeye çalışıldı.
Bulgular: Olgularımızın 54 ü (%29.9) son 1 ay içinde 5’ten daha fazla kez ilacını aksattığını ifade etti. Yetmiş beş (%40.3) olgu tedavisinin detaylarını yanlış bilmekteydi ve 45 olgu (%24.2) damlayı göz içine doğru bir teknikle damlatmayı başaramadı. Tedavisini sık aksatan olgularda unutkanlık, glokom hakkında yetersiz bilgiye sahip olma, düşük çukurluk/disk oranı, fazla sayıda antiglokomatöz ilaç kullanımı ve negatif aile öyküsü daha fazla tespit edildi. Tedavi protokolünü yeterince bilmeyen olguların glokom hakkında bilgi düzeyi düşük, kullandığı antiglokomatöz sayısı fazla, glokom süresi kısa ve eğitim seviyesi düşük bulundu. Göz içine ilaç damlatmada başarısızlığın ise yaşlı, üst ekstremitesinde kısıtlılığı olan ve glokom süresi kısa olgularda daha sık olduğu görüldü.
Sonuç: Glokom hastalarındaki tedaviye uyumsuzluğa sistematik bir şekilde yaklaşılmalıdır. Glokom tanısı konulan veya etkin bir tedaviye rağmen yeterli GİB düşüşü sağlanamayan olgularda, tedaviye hasta uyumunu bozabilecek faktörler değerlendirilmelidir. Hekimler bu konuda aktif bir rol oynamalı; tedaviyi hastanın şartlarına göre özelleştirmeli, hastalarını ve bakımlarında yardımcı kişileri glokom ve tedavisi hakkında bilgilendirmeli, ayrıca göze ilaç damlatmanın doğru yöntemlerini göstermelidir. Tedaviye hasta uyumunda artışı sağlayacak bu girişimler sayesinde, hastanın ilaçlarında sık değişiklikler yapılması veya cerrahi müdahalelere başvurulması önlenebilecektir.

Purpose: To evaluate the compliance rates and identify the obstacles to compliance among glaucoma cases.
Material-Methods: A descriptive and cross sectional case series of structured interviews about demographic and clinical parameters were conducted with 186 glaucoma patients. Three criteria were analysed.for patients compliance; whether cases missing 5 doses or more in the last month, whether cases understand the treatment protocol correctly or not and whether cases instill their eye drops in a correct way or not. By analysing distribution of demographic and clinical parameters in these criteria groups, it was tried to clarify the obstacles to correct medication usage.
Results: 54 patients (%29.9) reported missing more than 5 drops in the last month and 75 (%.40.3) patients were unable to describe their medication regimen accurately. With regard to drop admistration, 45 cases (%24.2) demonstrated improper technique. The most common parameters observed in cases with higher missing rates were, forgetfulness, insufficent knowledge about glaucoma, low cup/disc ratio, using higher number of anti-glaucoma medication, negative family history for glaucoma. Inadequate knowledge about treatment regimen were associated with shorter glaucoma time, insufficent knowledge about glaucoma, low education level and higher number of anti-glaucoma medications. Factors associated with improper administration technique were older age, presence of deformity of upper extremity and shorter glaucoma time.
Conclusions: The high rates of noncompliance among glaucoma patients demand a systematic approach. In newly diagnosed patients and in patients with poor glaucoma control the factors associated with low patient compliance should be evaluated. Physicians should take more active roles in educating patients and their caretakers on glaucoma and its treatment and instruct on the proper drop administration technique. Therapy should be personalized for each patients. These measures which may increase compliance would prevent frequent changes in patient’s therapeutic regimen or surgery.

Amaç: Aile hikayesi olan ve olmayan primer açık açılı glokom (PAAG) olgularının tanı esnasındaki optik disk topografik değerlerinin kıyaslanması.
Gereç-Yöntem: Aile hikayesi olan (26 hasta, 52 göz) ve olmayan (28 hasta, 56 göz) PAAG olguları, geriye dönük olarak incelendi. Tüm hastaların düzeltilmiş görme keskinliği, biyomikroskopik, fundus ve gonyoskopik muayeneleri, Goldmann aplanasyon tonometresi ile göz içi basıncı (GİB) değerleri, Heidelberg Retinal Tomografi (HRT) III ile optik disk topografi analizleri, Humphrey otomatize perimetri ile görme alanı incelemeleri ve ultrasonik pakimetri ile merkezi kornea kalınlık (MKK) değerleri kaydedildi. İstatistiksel yöntem olarak Mann-Whitney U testi, ki kare ve t test kullanıldı.
Bulgular: Ailesinde glokom hikayesi pozitif olan grup ile olmayan grup arasında; yaş, cinsiyet, MKK, GİB, HRT III parametreleri açısından fark saptanmadı. Tanı esnasındaki yaş ortalaması aile hikayesi pozitif olan grupta 48.1± 8.6, olmayan grupta ise 56.4±10.9 idi. Aile hikayesi olan olgularda yaş anlamlı olarak daha genç bulundu ( p: 0.003).
Tartışma: Aile hikayesi olan ve olmayan PAAG hastalarında tanı esnasında optik disk topografik parametreleri arasında fark tesbit edilmemiştir. Ancak aile hikayesi olan PAAG olgularında daha erken yaşta tanı konulduğu gözlenmiştir.

Purpose: To compare the optic disc topography parameters of primary open angle glaucoma (POAG) cases with or without family history of the disease.
Material-Methods: Cases with primary open angle glaucoma (POAG), with (26 cases, 52 eyes) or without (28 cases, 56 eyes) family history of glaucoma, were investigated retrospectively. The best-corrected visual acuity, the silt lamp, fundus, gonioscopic and perimetric examinations, the intraocular pressure (IOP) measured by Goldmann applanation tonometer, the analysis of optic disc topography by Heidelberg Retinal Tomograph (HRT III) and central corneal thickness measured by ultrasonic pachymeter were recorded. Mann Whitney U, chi-square and t tests were used for statistical analysis.
Results: There were not statistically significant differences, sex, CCT, IOP, and HRT III parameter between the cases with or without family history of glaucoma. The mean age at the time of the diagnosis of glaucoma was 48.1± 8.6 in the cases with family history of glaucoma and, 56.4±10.9 in the cases without family history of the disease. The cases with family history were younger at the time of glaucoma diagnosis than the cases without family history, significantly (p: 0.003).
Conclusion: There were no differences detected between the optic disc topographic parameters of the POAG cases with and without family history. Whereas the age at the time of glaucoma diagnosis was observed to be younger for POAG cases with positive family history.

Amaç: Serebral Palsili (SP) olgularda sık görülebilen oftalmolojik patolojilerin değerlendirilmesi ve gestasyonel yaş, doğum ağırlığı, hastalık tipi, nöroradyolojik bulgularla ilişkisinin incelenmesi
Materyal ve metot: Çalışmaya SP tanılı 104 hasta alınmıştır. Hastalığın etiyolojisi irdelenerek, görme keskinliği, refraksiyon değerlendirilmesi, ortoptik muayene, nistagmus değerlendirilmesi ve fundoskopik incelemeleri içeren oftalmolojik muayeneler yapılmıştır. Gestasyonel yaş, doğum ağırlığı, hastalık tiplendirmesi ve nöroradyolojik bulgularla ilişkileri incelenmiştir.
Bulgular: İlk muayenedeki ortalama yaş 53.0±41.9 aydı. Etiyolojik faktörün olguların %56.7’sinde asfiksik doğum olduğu görüldü. Hastaların %84.6’sında anormal göz bulguları saptandı. 18 olguda (%17.3) nistagmus saptanırken, 61 olguda (%58.7) şaşılık saptandı. Ezotropya grubunda, ekzotropya ve ortoforik gruba göre daha erken gestasyonel haftada ve düşük doğum ağırlığıyla doğum olduğu saptandı (p=0.003, p=0.006). Fundoskopide 96 gözde (%46.2) anormal disk morfolojisi saptandı. Hastalık tiplemesinde olguların %41.4’ünün spastik diplejik, %40.4’ünün ise spastik tetraplejik olduğu görüldü. Spastik tip SP’ler incelendiğinde tetraplejik tip SP hastalarının istatistiksel olarak anlamlı şekilde diğer gruplardan daha düşük görmeye sahip oldukları saptandı (p=0.039). Anizometropi hastaların %18.3’ünde ve yaşla uyumlu olmayan belirgin refraksiyon kusuru 43 olguda (%41.3) izlenirken, bunlardan 28 tanesine (%26.9) muayene sonucunda yeni gözlük reçetelendirildi. 32 olguda (%30.8) nöroradyolojik incelemede ağır periventriküler lökomalazi (PVL) saptandı. Nöroradyolojik bulgular ile görme keskinliği ilişkisi değerlendirildiğinde, ağır PVL saptanılan olguların istatistiksel olarak anlamlı biçimde düşük görmeye sahip oldukları saptandı (p=0.041).
Sonuç: SP olgularının görsel rehabilitasyonlarının sağlanması için erken dönemde göz hekimlerine yönlendirilmesi önemlidir. Özellikle düşük gestasyonel yaş ve doğum ağırlıklı, nöroradyolojik bulguları bulunan ve spastik diplejik ile spastik tetraplejik klinik tipteki olgular oftalmolojik açıdan dikkatlice değerlendirilmelidir.
Anahtar kelimeler: Serebral palsi, okuler problemler, periventriküler lökomalazi, şaşılık

Purpose: To document the common ocular abnormalities in children with cerebral palsy (CP) and to correlate the gestational age, birth weight, clinical subtype of CP and neuroradiological findings with them.
Methods: 104 patients with CP were enrolled in this study. Detailed ophthalmic examinations including visual acuity, ocular motility, nistagmus and orthoptic assessments, cycloplegic refraction and fundoscopic examinations were performed. The relationship was evaluated among gestational age, birth weight, clinical subtype of CP, neuroradiological assessments and the results of ocular examinations.
Results: The mean age was 53.0±41.9 months on the first visit. Etiologic factor was asphyxia in 56.7% of the patients. 84.6% of the patients had abnormal ocular findings. Eighteen children (17.3%) had nystagmus and 61 children (58.7%) had squint. Lower gestational age and birth weight was statistically higher in patients with esotropia than exotropia and orthophoria (p=0.003 and p=0.006, respectively). Abnormal morphology of the optic disc was present in 96 eyes (46.2%). 41.4% of the patients had spastic diplegia and 40.4% of the patients had spastic tetraplegia. Statistically significant poor vision was detected in tetraplegia group among all the spastic subtypes of CP (p=0.039). Anisometropia and significant refractive error were found in 18.3% and 41.3% of the patients, respectively. Severe periventricular leucomalacia (PVL) was found in 32 patients and statistically significant poor vision was detected in the presence of PVL (p=0.041).
Conclusion: Early ophthalmic assessment of CP cases is important to provide best visual rehabilitation. Especially spastic diplegic or tetraplegic CP patients with positive neuroradiological symptoms, younger gestational age and lower birth weight ought to have detailed ophthalmic examinations.
Keywords: Cerebral palsy, ocular disorders, periventricular leucomalacia, squint

Amaç: Psödoeksfolyasyon sendromlu (PES) hastaların IOLMaster ve optik koherens tomografi (OKT) kullanılarak elde edilen ön segment parametrelerinin sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılması
Gereç ve Yöntem: Psödoeksfolyasyon saptanan 45 hastanın 45 gözü ve sağlıklı kontrol grubu olarak çalışmaya dahil edilen 45 hastanın 45 gözü IOLMaster ve OKT ile değerlendirildi. IOLMaster ile elde edilen aksiyel uzunluk (AU), ön kamara derinliği (ÖKD), kornea kurvatürü (KK) değerleri ile OKT ile elde edilen ön kamara açısı (ÖKA) ve santral kornea kalınlığı (SKK) değerleri iki grup arasında karşılaştırıldı.
Bulgular: Psödoeksfolyasyon sendromlu hastaların yaş ortalaması 67.7 ± 6.4 yıl, sağlıklı kontrol grubunun yaş ortalaması 66.0 ± 7.3 yıl idi (p=0.805). Aksiyel uzunluk PES ‘li grupta daha yüksek bulunsa da iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.416). ÖKD, ÖKA ve SKK kontrol grubunda daha yüksek bulunmasına rağmen iki grup arasında bu değerler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p=0.435, p=0.526, p=0.315).
Sonuç: IOLMaster ve OKT ön segment parametrelerinin değerlendirilmesinde hızlı, invaziv olmayan, lokal anestezi gerektirmeyen, hasta konforunun yüksek olduğu kolay öğrenilebilir ve uygulanabilir yöntemlerdir. Ameliyat öncesi hekime yol gösterebilecek bu yöntemler ile saptanan AU, ÖKD, ÖKA, SKK ve KK değerleri açısından PES ‘li ve sağlıklı bireyler arasında fark yoktur.

Purpose: To compare the anterior segment parameters of pseudoexfoliation syndrome (PES) patients with the healthy control patients using IOLMaster and optical coherence tomography (OCT)
Material and Methods: Forty-five eyes of 45 patients with PES, and 45 eyes of 45 healty control group patients were evaluated with IOLMaster and OCT. Axial length (AL), anterior chamber depth (ACD), corneal curvature (CC) determined with IOLMaster and anterior chamber angle (ACA), central corneal thickness (CCT) determined with OCT were compared between two groups.
Results: Mean age of PES patients were 67.7 ± 6.4 years, and mean age of healty control group was 66.0 ± 7.3 years (p=0.805). Axial length was found heigher in PES group, but the difference between two groups was not statistically significiant (p=0.416). Although ACD, ACA and CCT parameters were found higher in the control group, there was no statistically significant difference between the two groups (p=0.435, p=526, p=0.315).
Conclusions: Anterior segment parameters evalution with IOLMaster and OCT are rapid, non invasive techniques, and do not require local anesthesia, patient comfort is high, easy to learn and apply. AL, ACD, ACA, CCT and KK detected with these methods preoperatively may lead physician, and there is no difference between PES groups and healthy individuals in values.

Amaç: Penetran korneal travma sonrası korneası sütüre edilmeden iyileşmiş olguların preoperatif bulguları, katarakt cerrahisi komplikasyonları ve görsel sonuçlarının değerlendirilmesi. Materyal ve Metod: Penetran bir objeyle oluşan penetran korneal travmadan sonra korneası sütüre edilmeden iyileşmiş travmatik kataraktlı 68 hastanın 68 gözünü retrospektif analizle değerlendirdik. Hastaların tümü kliniğimizde travmatik katarakt cerrahisi ve göz içi lens implantasyonu geçirdi. Tüm hastalarda demografik bilgiler, travmanın sebebi, korneal yaranın sınıflandırılması, takip eden göz içi lens implantasyonunun zamanı, preoperatif görme keskinliği, postoperatif en iyi düzeltilmiş görme keskinliği ve preoperatif, intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlar değerlendirildi. Hastalar 2 gruba ayrıldı. Oküler travma sonrası acil kabul edilen olgular 1. grubu oluştururken, 2. grup geç dönemde görmesi azalmışlardan oluşturuldu.
Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 12.97 ± 13.16 (2.5-67 yaş).idi. Hastaların çoğu çocuk ya da genç erkekti. Penetran oküler travmanın en sık görülen sebepleri odun parçası (% 30.8), keskin metal nesneler (% 22) ve enjektör iğnesi (% 8.8) idi. Ortalama preoperatif ve postoperatif görme keskinliği sırasıyla 0.02 ± 0.05 (Snellen) ve 0.5 ± 0.36 idi. Travmatik katarakt cerrahisi ve GİL implantasyonu sonrası görme keskinliğindeki artış istatiksel olarak anlamlı idi (p<0.05). Otuz altı gözde (% 53) en iyi düzeltilmiş sonuç görme keskinliği 0.4 ve daha iyi seviyeye ulaştı.
Sonuç: Korneası sütüre edilmeden iyileşmiş penetran korneal travmalarda, travmatik katarakt cerrahisi sonrası uygun tedavi ve yakın takiple görsel sonuçlar tatmin edici sonuçlar görülebilmektedir.

Objective: To evaluate the preoperative signs, complications of cataract surgery and visual outcomes of cases which corneal healing established without suture after penetrating corneal trauma.
Material and Method: We performed a retrospective analysis of 68 eyes of 68 patients with traumatic cataract with a penetrating object after penetrating corneal trauma which corneal healing established without suture. All of the patients underwent traumatic cataract surgery and intraocular lens implantation in our clinic. Patient demographics, causes of injury, corneal wound categories, interval of subsequent intraocular lens implantation, preoperative visual acuity, postoperative best corrected visual acuity, and preoperative, intraoperative and postoperative complications were analyzed in all patients. Patients were divided into two groups. When the first group was composed of emergent admitted patients after ocular trauma, the second group was composed of decreased vision in late term.
Results: Mean age of the patients was 12.97 ± 13.16 years (range, 2.5-67). Most patients were child or young men. The most common etiological agents of penetrating ocular trauma were wood (30.8 %), sharp metal object (22 %) and injector needle (8.8 %). Mean preoperative and postoperative visual acuity was 0.02 ± 0.05 (Snellen), and 0.5 ± 0.36, respectively. The mean visual improvement after traumatic cataract underwent surgery and IOL implantation was statistically significant (p<0.05). Thirty-six eyes (53%) achieved final best corrected visual acuity of 0.4 or better.

Conclusion: Satisfying results in visual outcome can be seen with appropriate treatment and close follow up after traumatic cataract underwent surgery in penetrating corneal trauma which corneal healing established without suture.

AMAÇ: Çocukluk yaş grubunda periorbital sellülite neden olan etiyolojik faktörlerin, hastalığın tanı, takip ve tedavisinin değerlendirilmesi.
METOD: Retrospektif dosya çalışması.
BULGULAR: 2003-2007 tarihleri arasında kliniğimize başvuran preseptal sellülit tanısı alan 30 hasta çalışmaya alındı. Hastaların 16’si kadın, 14’ü erkekti. Ortalama yaş 4.29 yıldı. (9 ay-11 yaş). Yirmidokuz hastada tek taraflı, 1 hastada iki taraflı preseptal sellülit saptandı. Etiyolojik açıdan en sık akut sinüzit (% 63.3) ve herpetik blefarokonjonktivit (%23.3) saptandı. Bilateral preseptal sellüliti olan hastamızda enflamasyonun alın bölgesinden diğer göze yayıldığı görüldü. Bilgisayarlı tomografi (BT) ile görüntülemesi yapılan 13 hastada en sık etmoidal ve maksiller sinüzit gözlendi. Onsekiz hastaya sadece geniş spektrumlu intravenöz (IV) antibiyotik tedavi, 1 hastaya da eş zamanlı abse boşaltımı yapıldı. Onbir hastaya oral medikasyon verildi. İntravenöz tedavi alan hastalar yatırılarak tedavi edildi. Tedavi sonrası 1 hastaya dakriosistorinostomi operasyonu, 1 hastaya da tüp implantasyon cerrahisi yapıldı. Hastaların takibinde komplikasyon izlenmedi.
SONUÇ: Periorbital bölgenin mikrobiyal enfeksiyonları, genellikle çocuk ve genç erişkinlerde sinüzit komplikasyonu olarak karşımıza çıkmaktadır. Tedavinin geç yapıldığı veya yetersiz olduğu durumlarda görmeyi veya hayatı tehdit edebilen komplikasyonlara (beyin absesi, menenjit veya kavernöz sinüs trombozu vs.) neden olabileceğinden preseptal sellülitlerin erken tanı ve tedavisi büyük önem taşımaktadır.

Anahtar kelimeler: Preseptal sellülit, akut sinüzit

PURPOSE: To report clinical features, etiology, management practices and outcomes of preseptal cellulitis in paediatric age group.
METHODS: Retrospective chart study
RESULTS: The chart of 30 paediatric patients with preseptal cellulitis at Dokuz Eylül University Hospital from 2003 to 2007 were reviewed. Of 16 patients were women and 14 were men. The mean age was 4.28 years at presentation (min: 9 months, max: 11 years). There was unilateral preseptal cellulitis at 29 patients. Bilateral preseptal cellulitis was seen in 1 patient at presentation. The most common antecedent factors were acute sinusitis (63.3%) and herpetic blepharoconjunctivitis (23.3%). Inflammation overspread from forehead to other periorbital area in patient with bilateral preseptal cellulitis. Thirteen patients underwent computed tomography examination and ethmoidal and maxillar sinusitis were obtained commonly. Eighteen patients were treated only with intravenous antibiotics. Intravenous treatment with surgical drainage because of abscess was performed in one patient. Eleven patients were treated with oral antibiotics. Patients treated with intravenous antibiotics were hospitalized. Dacriocystorhinostomy and bicanalicular silicone tube implantation surgery were performed in 2 patients after treatment. Complete resolution without complication was achieved.
CONCLUSION: Periorbital microbial infections was usually associated with sinusitis at paediatric age group. Serious complication such as brain abscess, meningitis and thrombosis of cavernous sinus could be seen in case of late or given inadequate treatment cases with preseptal cellulitis.

Key words: Preseptal cellulitis, acute sinusitis

Travmaya veya cerrahiye bağlı gözdışı kas kopması seyrek görülen bir durumdur. Bu yazıda gözdışı kas rüptürüne bağlı şaşılık nedeniyle tedavi edilen 3 hasta sunulmaktadır. Hastaların 1’i kadın, 2’si erkekti; yaşları sırasıyla 60, 65 ve 11 yıldı. Tüm hastalarda göz hareketlerinde aşırı kısıtlılık ve şaşılık vardı. Bir hastada şaşılık cerrahisi sırasında iç rektus kası kopmuştu, 2 hastada orbita travmasına bağlı olarak dış veya iç rektus kasları kesilmişti. Kas yaralanması, sırasıyla, 41, 42 yıl ve 10 gün önce meydana gelmişti. Tedavi için, orbitotomi yoluyla kopmuş rektus kası bulundu ve çevresindeki skar dokusu temizlendikten sonra yapışma yerine sütüre edildi. Ayrıca 2 hastada karşıt rektus kasına tek başına veya ameliyat sırasında botulinum toksini enjeksiyonuyla birlikte geriletme uygulandı. Ameliyattan sonra 3 hastada da şaşılık ve göz hareketleri belirgin biçimde düzeldi.

Traumatic or iatrogenic rupture of the extraocular muscles is a rare condition. In this report, we have described 3 patients who were treated because of strabismus secondary to extraocular muscle rupture. One patient was woman and 2 patients were men; their age were 60, 65 and 11 years, respectively. All patients had severe restriction of eye movements and strabismus. The medial rectus muscle was detached during a strabismus surgery in 1 patient and the medial or lateral rectus muscle was cut because of a penetrating orbital trauma in 2 patients. The muscle injury had occurred 41 and 42 years, and 10 days ago. For treatment, the ruptured rectus muscle was found through orbitotomy and reattached in its original insertion after cleaning the surrounding scar tissue. We also performed reccesion surgery combined with or without intraoperative botulinum toxin A injection to the opposite rectus muscle in 2 cases. Postoperatively, the strabismus and eye movements improved significantly in all 3 patients.

Göz kapaklarının tutulumu, lösemilerde çok nadir görülen bir durumdur. Bu yazıda, bilateral üst göz kapağı tutulumu saptanan bir akut myeloid lösemi (AML) olgusunun klinik özellikleri ve tedavisi sunulmuştur.
Sekiz yıldır AML tanısı ile hematoloji kliniği tarafından izlenen 47 yaşındaki erkek hasta Ekim 2008’de her iki üst göz kapağında sertlik, kalınlaşma ve şekil bozukluğu yakınmaları ile kliniğimize başvurdu. Hastanın öyküsünden, 2000 yılında AML tanısı aldığı, 2002’de allojenik kemik iliği nakli yapıldığı, ancak 5 yıl sonra bir relaps izlendiği öğrenildi. Hastanın bize başvurusundan bir süre önce, hematoloji kliniği tarafından sistemik relaps ve ekstremite cildinde tutulum tespit edilmiş ve kemoterapi başlanmıştı. Hastanın oftalmolojik muayenesinde görmeler tam, ön segment ve fundus doğaldı. Her iki üst kapakta yaygın kalınlaşma, sertlik ve şekil bozukluğu mevcuttu. Orbita BT’de kapaklar dışındaki yapılarda patoloji saptanmadı. Yapılan insizyonel biyopsi materyalinin histopatolojik incelemesi, lösemik hücre infiltrasyonu ile uyumlu bulundu. Bunun üzerine hastanın kemoterapisi yeniden düzenlenerek sistemik tedavisi sürdürüldü. İki ay sonraki kontrolde, göz kapaklarının normale döndüğü izlendi.
Lösemi hastalarında en sık retinal hemorajiler olmak üzere, ön- arka segment tutulumu, orbital tutulum gibi çok çeşitli göz bulguları, sık olarak görülebilmektedir. Göz kapağı tutulumuna son derece nadir rastlanmaktadır. Bu oftalmolojik bulgular, lösemi tanısı ile izlenen hastada ortaya çıkabileceği gibi, bazen hastalığın ya da relapsın ilk başlangıç bulgusu olabilir.

Eye lid involvement is rarely seen in leukemia. In this study, the clinical characteristics and treatment results of an acute myeloid leukemia (AML) patient with bilateral upper eye lid involvement are presented.
A 47-year-old male patient who had been followed up by the hematology clinic with the diagnosis of AML for eight years, applied to our clinic with the complaints of hardness, thickening and malformation of both upper eyelids, in October, 2008. From the history and past medical records of the patient, it was learnt that he had been diagnosed with AML in 2000 and he underwent an allogeneic bone marrow transplant in 2002. However, he had a relapse after 5 years. Before the patient applied to us, a systemic relapse and skin involvement in one extremity occurred and a course of chemotherapy was started. On ophthalmologic examination, his best corrected visual acuity was 20/20 bilaterally, and the anterior and posterior segments were normal. There was a marked thickening, hardness and malformation in both upper eyelids. Histopathological examination of the incisional biopsy material was found to be consistent with the leukemic cell infiltration. Thus, chemotherapy of the patient was re-arranged and his systemic therapy was maintained. Two months after the eyelid

Sağ gözde kızarıklık yakınmasıyla başvuran 27 yaşında erkek hastada periferik ülseratif keratit tespit edildi ve tablo kısa sürede perforasyon ile sonlandı. Kornea yama grefti ve amniyon membran transplantasyonu ile göz bütünlüğü sağlandıktan sonra, hasta Romatoloji bölümü ile birlikte değerlendirildi. Ağızda tekrarlayıcı aftlar, büyük damar vasküliti ve bilateral sakroileit tespit edilen hastaya Behçet hastalığı tanısı kondu. İmmün baskılayıcı tedavi başlandı. Bu çalışmada korneada perforasyona neden olan Behçet hastalığı olgusu sunulmaktadır.

A 27-year-old man was admitted to our hospital with peripheral ulcerative keratitis that rapidly resulted in perforation. After reconstruction of the ocular surface with a corneal patch graft and amniotic membrane transplantation, the patient was also evaluated by Rheumatology department. The presence of recurrent oral ulcers, large vessel vasculitis, and bilateral sacroiliitis led to a diagnosis of Behçet’s disease. Immunosuppressive treatment was started. Here, we present a case of Behçet’s disease with peripheral ulcerative keratitis causing corneal perforation.

Objective: To report three male Marfan patients with no skeletal anomalies from the same family; two with nasal subluxated lenses, and one with bilateral total crystalline lens dislocation into the vitreous cavity.
Design: Case series.
Methods: Ophthalmological, cardiological, orthoapedic evaluation.
Results: Although none of the patients had any skeletal abnormalities, all three had ophthalmological involvement. Cardiological examination revealed mitral valve prolapse and aortic root dilatation in all patients. Associated grade 1 tricuspid valve insufficiency was positive in one patient.
Conclusion: Whenever bilateral ectopia lentis is observed, Marfan syndrome should be suspected, and careful systemic evaluation should be exercised in order to avoid overlooking the other systemic life-threatening failures.

This report describes an uncommon complication of subconjunctival
corticosteroid injection. A 34-year-old male had undergone primary corneal suturation
and crystalline lens aspiration due to trauma in his right eye. In the final of the surgery
subconjunctival methylprednisolone asetate was injected. Within 5 days, in the
control visit biomicroscopic examination revealed conjunctival necrosis at the site of
corticosteroid injection. Topical antibiotherapy resulted with complete healing.
Ophthalmologists should always keep in mind that subconjunctival corticosteroid
injection may lead to conjunctival necrosis.