AMAÇ: Kanalikül kesilerinde uyguladığımız cerrahi teknikleri ve başarı oranlarımızı sunmak ve tüm kanalikül kesilerinde mutlak onarım gerekip gerekmediğini irdelemek.
MATERYAL – METOD: 2000-2005 döneminde kanalikül kesisi saptanan yaşları 7 ile 62 arasında değişen 22 olgu çalışma kapsamına alındı. 14 olguda alt kanalikül, 6 olguda üst kanalikül, 2 olguda her iki kanalikülde yaralanma mevcuttu. Onarım ilk 3 saat ile 1 hafta içinde yapıldı. 17 olguda bikanaliküler halkasal entübasyon, 2 olguda bikanaliküler nazolakrimal entübasyon, 3 olguda monokanaliküler nazolakrimal entübasyon uygulandı. Silikon tüpler 2 - 6 ay ( ort 5.3 ay ) arasında alındı. Olgular 4 – 24 ay (ort 14.9 ay ) izlendi.
BULGULAR: 17 olguda ( %77.2 ) anatomik başarı elde edildi. Bu olguların tümünde kanalikül lümeninin kesinin iki tarafında da gözlenebildiği ve karşılıklı sütürasyon ( mikrocerrahi kanaliküler anastomoz ) yapıldığı saptandı. 5 olguda anatomik başarı sağlanamadı. Bu olguların tümünde kesi alt kanalikülün medialindeydi ve kanalikülün medialde kalan bölümünde kanalikül lümeninin iyi gözlenemediği ve mikrocerrahi anastomoz yapmanın mümkün olamadığı saptandı. Anatomik olarak başarı sağlanamasa da bu 5 olgunun 3’ünde epifora gözlenmedi.
SONUÇ: Biz, mukozal bütünlüğü sağlamak için daha güvenilir sonuçlar veren mikrocerrahi kanaliküler anastomoz tekniğini önermekteyiz. Mikrocerrahi anastomoz yapmanın mümkün olamayacağı monokanaliküler kesilerde kanalikül onarımını yapmaktan kaçınmanın daha uygun olacağı kanısındayız.

OBJECTİVE: To present the surgical techniques we used for treating lacrimal duct injuries and evaluate the efficiency and discuss the indications for surgery
MATERIAL-METHODS: Twenty-two patients with lacrimal duct injuries between 2000 and 2005 ( ages between 7 and 62 years ) were studied. In 14 cases inferior canalicular, in 6 cases superior canalicular and in 2 cases combined inferior and superior canalicular injuries were diagnosed. Surgery was performed in 3 hours to 1 week after trauma. In 17 patients repairment was performed by bicanalicular annular intubation, 2 patients were repaired with bicanalicular nasolacrimal intubation and 3 cases were repaired with monocanaliculer nasolacrimal intubation. Silicon tubes were removed after 2-6 months ( mean 5.3 months ). All cases were followed up for 4 – 24 months ( mean 14.9 months ).
RESULTS: In 17 cases ( %77.2 ) anatomic success were achieved and in these cases the canalicular lumen was seen in both sides of the injury and microsurgical canalicular anastomosis applied. In 5 cases anatomical success could not be achieved. In these cases, injuries were in medial of inferior canalicula therefore lumen could not be clearly seen and microsurgical anastomosis could not be applied. Despite lack of anatomical success epiphora had disappeared in three of these five cases.
CONCLUSİON: We suggest that microsurgical canalicular anastomosis technique offers reliable results for mucosal entirety. In monocanalicular injuries which microsurgical anastomosis could not be performed, avoiding surgery would be more convenient

AMAÇ: Pterjium tedavisinde uygulanan konjonktiva otogrefti yönteminde sütür yerine kullandığımız fibrin doku yapıştırıcısının etkinliği, güvenilirliği, cerrahi sürece etkisi ve postoperatif dönemdeki hasta konforu araştırılmıştır.
YÖNTEM: Mart 2005 ile Ağustos 2005 tarihleri arasında 10 hastanın 10 gözündeki pterjium eksize edildi. Eksizyon sonrası açıkta kalan sklera üzerine aynı gözün üst temporal konjonktivasından alınan otogreft fibrin doku yapıştırıcısı ile transfer edildi. Cerrahi sonrası hastalar 3-7 ay takip edildi.
BULGULAR: Konjonktiva otogreftleri greftin küçük ve kalın tutulduğu bir olgu dışında bütün olgularda başarıyla yeni yerine yapıştırıldı. Ortalama ameliyat süresi ortalama 18.4 (13-24) dakikaydı. Bir olguda greft altında subkonjonktival hemoraji gözlendi.
TARTIŞMA: Fibrin doku yapıştırıcısı operasyon süresini kısaltan, postoperatif dönemde daha az rahatsızlığa sebep olan bir yöntem olarak konjonktiva otogreftlerinde sütür yerine kullanılabilir. Pahalı olması en önemli dezavantajı olarak görülmektedir.

PURPOSE: To examine the efficacy and safety of fibrin glue replacing the sutures attaching conjunctival autografts for pterygium treatment and its effect on the surgery time and postoperative patient confort.
MATERIAL-METHODS: Ten eyes of ten patients underwent pterygium excision during March 2005- August 2005. The conjunctival autograft harvested from the superior temporal conjunctiva of same eye was transferred to the bare sclera after the pterygium excision. The patients were followed for 3-7 months after surgery.
RESULTS: All conjunctival autografts were successfully attached to their new place except one case which had a small and thick graft. Mean surgical time was 18.4 (13-24) minutes. Subconjunctival hemorrhage under the graft was observed in one patient.
CONCLUSION: Fibrin glue may replace the sutures in conjunctival autografts as an effective method decreasing the operation time and increasing postoperative patient confort. Its major disadvantage seems to be the price.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Tedaviye dirençli ve spontan korneal perforasyonu bulunan bir Mooren ülser vakasının taze amniyon zarı transplantasyonu ile tedavisinin sunulması.
YÖNTEM: Bir haftadır sağ gözünde ağrı ve kızarıklık şikayetleri ile kliniğimize başvuran 69 yaşındaki erkek hastaya tipik klinik görüntüsü ile Mooren ülseri tanısı konuldu. Hastada spontan korneal perforasyon mevcuttu. Ön kamarası sığ ve görmesi 1 metreden parmak sayma seviyesinde idi. Hasta kliniğimize yatırıldı.
BULGULAR: Enfeksiyöz ve romatolojik olası patolojiler için yapılan laboratuar araştırmaları olumsuz sonuçlandı. Sistemik steroid, antibiyotik ile topikal siklosporin, antibiyotik ve lubrikan ajan tedavisine cevap alınamadı. Takılan bandaj kontakt lense ve verilen tedaviye rağmen inflamasyonun gerilememesi, perforasyonun genişlemesi ve iris prolapsusunun artması nedeni ile hastaya üç kat taze amniyon zarı transplantasyonu uygulandı. Transplantasyonun ardından hastanın kliniğinde rahatlama ve inflamasyonda gerileme tespit edildi. Verilmekte olan tüm antiinflamatuar tedavi ajanları azaltılarak kesildi. Bir yıl süresince takip edilen hastada ikinci bir atak tespit edilmedi.
TARTIŞMA: Amniyon zarı transplantasyonu, Mooren ülseri tedavisinde oldukça faydalı olabilmektedir. Perforasyon durumunda gözün kaybının önlenmesi amacı ile tektonik sebeplerle kullanılabilmesinin yanında, inflamasyonun kontrolünde de etkili olabilmektedir.

PURPOSE: To report the treatment of a case with Mooren’s ulcer and spontaneous corneal perforation by fresh amniotic membrane transplantation.
METHOD: A male patient (69 years of age) suffering from pain and redness in his reight eye for one week was admitted and hospitalised with the diagnosis of Mooren’s ulcer with typical clinical appearance. There was spontaneous corneal peforation with iris prolapsus and shallow anterior chamber. The visual acuity was at the level of counting fingers.
RESULTS: Infectious and immunologic laboratory evaluation revealed no particular finding. Treatment was ineffective with sistemic steroids, and antibiotics, and topical cyclosporin, antibiotics, and lubricating agents. The size of corneal perforation increased with resistant inflammation in spite of use of bandage contact lens, and three layers of fresh amniotic membrane transplantation was performed for tectonic purposes. After the procedure, clinical findings improved and inflammation subsided. All the medications were stopped, and the patient was free of recurrence at the end of one-year follow-up period.
CONCLUSION: Amniotic membrane transplantation can be quite useful in management of Mooren’s ulcer. It can be beneficial in controlling the inflammation in addition to being an effective measure for tectonic purposes.

AMAÇ: Derin anterior lameller keratoplasti yapılan keratokonus olgularında görsel sonuçları, etkinliği ve komplikasyonları incelemek
MATERYAL-METOD: Çalışmaya Şubat 2001-Nisan 2004 tarihleri arasında hastanemizde derin anterior lameller keratoplasti uygulanan 11 keratokonus hastasının 11 gözü dahil edildi. Görme keskinlikleri, sferik ve silindirik düzeltmeleri, keratometreleri, kornea kalınlıkları ve göziçi basınçları; postoperatif kornea endotel sayıları, Orbscan simK değerleri ve komplikasyonları incelendi.
BULGULAR: Olguların 4’ü kadın, 7’si erkek olup ortalama yaşları 27,73±9,94 (17-44) idi. Olgular ortalama 33,09±12,41 ay (12-61) takip edildi. Postoperatif görme keskinliklerinde anlamlı artış tespit edildi. Preop sferik düzelme-9,41±6,10 D, silindirik düzeltme -3,44±0,87 D, ortalama keratometre 52,62±5,58 D iken postop sırasıyla -0,34±1,98 D, -3,38±1,20 D ve 46,35±1,15 D bulundu (p=0,003, p=0,77, p=0,005). Olguların takip sonundaki ortalama endotel sayısı mm2’de 1871,81±469,57 bulundu. Orbscan’a göre ortalama simK astigmatizma 5,10±2,10 olarak tespit edildi. 1 olguda ara yüzeyde görmeye etkisi olmayan, etrafında doku reaksiyonu yapmayan 1 adet fibriler materyal tespit edilmesi dışında postoperatif komplikasyon görülmedi.
SONUÇ: Endotele karşı immun reaksiyon gelişme riskini azaltması, endotel sayısını daha iyi koruması, intraokuler cerrahi risklerini azaltması ve tatmin edici görsel sonuçlar sağlaması nedeniyle olgu sayımızın fazla olmamasına rağmen DALK’ın keratokonusta PK’nin yerini almaya aday bir cerrahi yöntem olabileceğini düşünmekteyiz.

PURPOSE: To evaluate the visual results, efficacy, and complications of deep anterior lamellar keratoplasty in cases with keratoconus.
MATERIALS-METHODS: Eleven eyes with keratocnus of 11 patients who had deep anterior lamellar keratoplasty between February 2001 and April 2004 were included in the study. Visual acquities, spherical and cylindrical corrections, keratometric values, corneal thicknesses, and intraocular pressures, postoperative endothelial count Orbscan simK values and complications were evaluated.
RESULTS: Four of the cases were female and 7 of the cases were male and the mean age was 27,73±9,94 (17-44). Cases were followed for a mean of 33,09±12,41 moths (12-61). Significant increase in the postoperative visual acuities were detected. Preoperative spherical correction was -9,41±6,10 D, cylindrical correction was -3,44±0,87 D, mean keratometric value was 52,62±5,58 D, and postoperative values were -0,34±1,98 D, -3,38±1,20 D and 46,35±1,15 D (p=0,003, p=0,77, p=0,005) respectively. Mean endothelial count at the end of follow-up was found 1871,81±469,57 in mm2. Mean simK astigmatism taken with Orbscan was detected as 5,10±2,10 D. No postoperative complication was encountered other than a fibrillary material at the interface that does not create tissue reaction around it and does not interfere with vision..
CONCLUSION: In spite of small number of cases we think that DALK is a surgical method that can be a candidate for replacing PK for reasons that it reduces the risk of immune response against endothelium, preserves better the endothelial count, reduces the risks of intraocular surgery and provides satisfactory visual results.

AMAÇ: Yüksek miyopi ve kataraktlı hastalarda saydam korneal kesi ile fakoemülsifikasyon ve katlanabilir arka kamara göziçi lens (GİL) implantasyonu sonuçlarının değerlendirilmesi ve komplikasyonların belirlenmesi
YÖNTEM: Nisan 2000 ve Ocak 2004 yılları arasında fakoemülsifikasyon ve intraoküler lens implantasyonu uygulanan ve aksiyel uzunluk değeri 26mm ve üzerinde (ortalama 28.25±2.25mm) olan 60 hastanın (26 erkek, 34 kadın) 82 gözü çalışma kapsamında değerlendirilmiştir. Arka segment preoperatif ve postoperatif bulguları, postoperatif görme keskinlikleri, komplikasyonlar ve tedavi yöntemlerini içeren veriler kaydedilmiştir.
SONUÇLAR: Hastaların yaş ortalamaları 63.9 yıl (42-82) olup, ortalama preoperatif sferik ekivalan ve astigmatizma değerleri sırasıyla, -12.86±4.86 diyoptri (D) ve 1.52±0.93D olarak saptandı. İmplante edilen GİL’lerin ortalama diyoptrik gücü 9.64±4.82D olarak saptanmakla birlikte, 60 göze (%73.1) katlanabilir hidrofilik akrilik, 22 göze (%26.8) ise katlanabilir hidrofobik akrilik GİL implante edildi. Arka kapsül rüptürü nedeniyle 6 (%7.3) göze sulkus yerleşimli GİL implasyonu uygulandı. Preoperatif retinal yırtık ve lattis dejenerasyonu sırasıyla, 6 (%7.3) ve 7 (%8.5) gözde saptanırken, postoperatif dönemde 8 (%9.7) gözde yeni retinal yırtık tespit edildi. Cerrahi öncesinde 12 (%14.6) göze profilaktik argon lazer fotokoagülasyon tedavisi uygulanırken, postoperatif dönemde retinal yırtık gelişen 8 (%9.7) gözde lazer tedavisine gerek görüldü. İzlem süresi boyunca hiçbir gözde retina dekolmanı gelişmedi. Postoperatif ortalama sferik ekivalan ve astigmatizma değerleri sırasıyla -1.24 ±0.65D ve 0.74±0.70D olarak bulundu. Tüm gözlerde görme keskinliğinde artış saptanırken, 51 (%62.1) gözde en iyi düzeltilmiş görme keskinliği düzeyi 20/40 ve üzerinde bulundu.
TARTIŞMA: Yüksek miyop gözlerde katarakt cerrahisi öncesinde ayrıntılı fundus muayenesinin uygulanması ve saptanan retinal yırtık ve lattis dejenerasyonlarının profilaktik lazer tedavisi postoperatif retinal komplikasyonların gelişme riskini azaltmaktadır.

PURPOSE: To evaluate the results of clear corneal phacoemulsification and foldable posterior chamber intraocular lens implantation (IOL) in high myopia and to assess the incidence of complications.
METHODS: Ocular findings of eighty-two eyes of 60 patients (26 males and 34 females) with an axial length of 26 mm or more (mean axial length, 28.25±2.25mm) who underwent clear corneal phacoemulsification and IOL implantation between April 2000 and January 2004 were retrospectively analyzed. Data including posterior segment complications and treatment modalities were recorded.
RESULTS: The mean age of patients was 63.9 years (range 42-82). The mean preoperative spherical equivalent and mean astigmatism were -12.86±4.86D and 1.52±0.93D, respectively. The mean diopter of implanted IOL’s was 9.64±4.82D.The implanted foldabe acrylic IOL’s were hydrophilic in 60 (73.1) eyes and hydrophobic in 22 (26.8%) eyes. Sulcus polymethylmethacrylate IOL implantation was carried out in 6 (7.3%) eyes due to intraoperative posterior capsule rupture.Retinal tears and lattice degeneration were detected preoperatively in 6 (7.3%) and 7 (8.5%) eyes, respectively. Twelve eyes (24.3%) received prophylactic argon laser photocoagulation before cataract operation, and 8 (9.7%) more eyes had postoperative retinal tears requiring laser treatments. None of the patients developed retinal detachment during the follow-up period. The mean postoperative spherical equivalent and mean astigmatism were -1.24 ±0.65D and 0.74±0.70D respectively. All eyes showed visual improvement and best corrected visual acuity was 20/40 or better in 51(62.1%) eyes.
CONCLUSION: Careful preoperative fundus examination and prophylactic laser treatment for retinal tears and lattice degenerations in patients with high myopia may help prevent postoperative retinal complications.

AMAÇ: Noel ağacı kataraktının (NAK) sistemik özelliklerini ve elektron mikroskopi bulgularını incelemek
YÖNTEM: Bilateral NAK tanısı ile kliniğimize gelen 48 yaşındaki erkek hastanın oftalmolojik ve sistemik muayeneleri yapıldı. Sistemik hastalıklar ve kronik ilaç kullanımına yönelik anamnez alındı. Kan ve idrar örneklerinden laboratuar analizler yapıldı. Radyoloji tetkikleri ve EMG sonrasında iç hastalıkları, nöroloji, fizik tedavi ve rehabilitasyon ile ilgili konsultasyonlar yapıldı. 02.02.05 tarihinde sağ PEKKE+GİL ameliyatı gerçekleştirildi. Ameliyat sırasında kapsül, korteks ve nükleustan ayrı ayrı materyaller alındı. Bu materyaller Cerrahpaşa Tıp Fakültesi histoloji ve embriyoloji departmanında Zeiss EM 10 elektron mikroskopi cihazı ile incelendi.
BULGULAR: İki taraflı NAK olan hastanın lenslerinde biyomikroskopla, nükleer bölgeden başlayan korteksin derin kısımlarına uzanan ışığı yüksek oranda kırıcı ve yansıtıcı özelliği olan iğnemsi, kırılmış cam parçalarına benzeyen oluşumlar gözlendi. Oftalmolojik muayenede katarakt dışında görmeyi azaltan başka patolojiye rastlanmadı. Sistemik muayeneler, radyolojik tetkikler ve kan ve idrar örneklerinin laboratuar analizleri normal olarak değerlendirildi. Diğer konsültasyonlarda da herhangi bir patolojiye rastlanmadı. Elektron mikroskopide nükleusa yakın derin kortikal bölgelerdeki interselüler boşluklarda myelin benzeri kristal yapılar gözlendi.
YORUM: NAK gibi nadir görülen katarakt türlerinde sistemik değerlendirmelerin ve elektron mikroskopik incelemelerin, bu oluşumların patogenezininin anlaşılmasında faydalı olabileceğini düşünmekteyiz.

PURPOSE: To investigate the systemic and the electron microscopic features of a patient with Christmas tree cataract.
METHODS: Ophthalmologic and systemic examinations of a 48 year old male patient with bilateral Christmas tree cataracts, were performed. Medical history about systemic diseases and chronic drug usage was evaluated. Laboratory analyses of blood and urine samples were obtained. After radiological examinations and EMG, final consultations were made with the departments of the internal medicine, neurology and physical rehabilitation. On 02.02.05 right PECCE+IOL operation was performed. The materials from the capsule, cortex and the nucleus were taken during the surgery. These materials were examined by the Zeiss EM 10 electron microscopy at the histology and embryology department of Cerrahpasa Medical Faculty..
RESULTS: In the ophthalmologic examination, the cataracts which formed by the needle like, highly light reflective structures resembling the broken glass between nucleus and deep cortex were found to be the only pathologies causing visual loss. The systemic, radiological examinations and the laboratory analyses of blood and urine samples were all in normal limits. There were no pathologies found in the consultations. The EM showed us the formation of the myelin like expansions at the intercellular space in the deep cortical areas and near the nucleus.
CONCLUSION: The clinic, systemic, metabolic and the electron microscopic evaluation of these kind of rare cataracts might help us to understand the pathogenesis of the Christmas tree cataracts.

AMAÇ: Primer açık açılı glokom hastalarında (PAAG) travoprost %0,004 ve bimatoprost %0,03 kullanımının oküler yüzey değişikliklerine etkisini incelenmek.
GEREÇ-YÖNTEM: PAAG tanısı almış olan 78 hasta çalışmaya dahil edildi. 44 hastaya travoprost ve 34 hastaya bimatoprost başlandı. İlaç öncesi ve ilaç sonrası 1.hafta, 1.ay, 3.ay ve 6. ayda rutin göz muayeneleri uygulandı. Göz içi basıncı (GİB) Goldmann aplanasyon tonometresi ile ölçüldü. Gözyaşı kırılma zamanı ve Schirmer testleri uygulandı. İlaç öncesi ve ilaç sonrası 6.ayda fırça yöntemiyle konjonktiva sitolojisi uygulandı. Örnekler Nelson sınıflamasına göre evrelendirildi ve goblet hücre yoğunluğu değerlendirildi.
BULGULAR: Ortalama GİB, travoprost grubunda ilaç öncesi 21.4±1.5 mmHg, ilaç sonrası 6.ayda 15.4±1.6 mmHg, bimatoprost grubunda ise ilaç öncesi 22.0±1.5 mmHg, ilaç sonrası 15.5±1.4 mmHg olarak saptandı (p <0.05). Tedavi öncesi yapılan konjonktiva sürüntülerinin değerlendirilmesinde travoprost grubunda alınan materyelin 25’i (%57) evre 0, 16’sı (%36) evre 1, 2’si (%5) evre 2 ve 1’i (%2) evre 3 olarak değerlendirildi. Bimatoprost grubunda ise alınan materyellerin 28’i (%82) evre 0 ve 6’sı (%18) evre 1 düzeyindeydi. Tedavi sonrası yapılan sitolojik değerlendirmede ise travoprost grubunda 7 gözde (%16) evre 0, 9 gözde (%20) evre 1, 23 gözde (%52) evre 2 ve 5 gözde (%12) de evre 3 saptandı (p<0.001). Bimatoprost grubunda 8 gözde (%26) evre 0, 6 gözde (%18) evre 1, 16 gözde (%47) evre 2 ve 4 gözde (%12) de evre 3 saptandı (p<0.001). Her iki grupta goblet hücre yoğunluğu, Schirmer testi ve gözyaşı kırılma zamanı ilaç öncesi ve sonrası dönemler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark mevcuttu (p<0.05).
SONUÇ: Travoprost ve bimatoprostun 6 aylık kullanımı GİB’da istatistiksel olarak anlamlı azalma oluşturmaktadır. Bunun yanında bu ilaçların oküler yüzey üzerine yan etkilerinin olduğu ve uzun süre ilaç kullanan hastalarda kuru göz bulgularına yol açabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.

PURPOSE: To determine the effect of the usage of travoprost %0,004 and bimatoprost %0,03 on ocular surface in patient with primer open angle glaucoma (POAG).
METHODS: Seventy eight patients with POAG were enrolled into the study. Fourty four patients were started travoprost 0,004 %, thirty four patients were started brimonidine 0,03%. Routin ophthalmic examination was performed before and after treatment at first week, first month, thirth month and sixth month. Intraocular pressure (IOP) was measured with Goldmann applanation tonometry. Schirmer and break up time (BUT) tests were performed in all examinations. Conjonctival cytology was taken from right eyes with brush cytology technic before treatment and was repeated approximately after treatment sixth month. Specimens were graded according to Nelson’s classification of squamous metaplasia state of epithelial cells. Goblet cell density was also evaluated before and after treatment at six month.
RESULTS: The mean IOP was 21,4±1,5 mmHg before treatment and 15,4±1,6 mmHg after treatment at six month in travoprost group (p<0,05). The mean IOP was 22,0±1,5 mmHg before treatment and 15,5±1,4 mmHg after treatment at sixth month in bimatoprost group (p<0,05). In the travoprost group, conjonctival specimens before treatment were evaluated as grade 0 in 25 eyes (%57), as grade 1 in 16 eyes (%36), as grade 2 in 2 eyes (%5) and as grade 3 in one eye (%2). After the treatment at sixth month, 7 eyes (%16) were evaluated as grade 0, 9 eyes (%20) as grade 1, 23 eyes (%52) as grade 2, and 5 eyes (%12) as grade 3 in the travoprost group (p<0.001). In the bimatoprost group, 28 eyes (%82) were evaluated as grade 0, 6 eyes (%18) as grade 1. After the treatment at sixth month, 8 eyes (%26) were evaluated as grade 0, 6 eyes (%18) as grade 1, 16 eyes (%47) as grade 2 and 4 eyes (%12) as grade 3 in the bimatoprost group (p<0.001). There was statistically significant difference in goblet cell density, Schirmer test, BUT before and after treatment at sixth month in both groups (p<0.05).
CONCLUSION: The decrease in IOP with the use of both travoprost and bimatoprost was statisticaly significant. This study showed that travoprost and brimonidine can have adverse effects on ocular surface and may give rise to dry eye symptoms.

AMAÇ: Sağlıklı Türk gözlerinde, peripapiller retina sinir lifi tabakası (RSLT) ve maküla kalınlık ve hacim parametreleri için normatif değerlerin, Optik Koherens Tomografi (OKT 3) ile saptanması.

YÖNTEM-GEREÇLER: Bu kesitsel çalışmada, Beyoğlu Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde rastgele seçilmiş ardışık 203 gözde, OKT 3 ile peripapiller retina sinir lifi tabakası ve maküla görüntülemesi yapıldı. Peripapiller RSLT kalınlığı, 3.46mm çaplı 3 OKT tarama dairesi ile; maküla kalınlığı, 6 radyal tarama ile ölçüldü. Toplanan verilerin normal dağılımı, Kolmogorov-Smirnov testi ile test edildi. Yaş, cinsiyet ve refraktif kusurun çeşitli parametreler üzerindeki etkisi bağımsız gruplar t-testi, tek yönlü varyans analizi ve Pearson korelasyon katsayısı ile değerlendirildi.

SONUÇLAR: Otuz dokuz erkek ve 63 kadın olgu incelendi. İncelenen çalışma grubunun ortalama RSLT kalınlığı 103.21±11.68µ (77.85 – 134.53µ arası) idi. RSLT kalınlığı, inferior kadranda en kalındı; sırasıyla superior, nazal ve temporal kadranlarda tedrici ve anlamlı olarak daha azdı (p<0.05). RSLT kalınlık parametreleri üzerinde yaşın etkisi saptanmadı. RSLT kalınlık parametrelerinin çoğu, kadınlarda erkeklere göre anlamlı olarak kalındı (p<0.05). İncelenen toplumda ortalama fovea kalınlığı 194.84±20.66µ (154 – 299µ arası) idi. Maküla kalınlık ve hacim parametreleri, 14-24 yaş grubunda 3-13 yaş grubuna göre anlamlı olarak daha kalındı. Maküla parametreleri üzerine cinsiyetin etkisi saptanmadı (p>0.05). Refraktif kusur ile ortalama RSLT ve toplam maküla hacmi arasında pozitif korelasyon mevcuttu (p=0.009). RSLT ve maküla kalınlığı ve hacim parametreleri, gözün lateralitesi ile değişmiyordu (p>0.05).

SONUÇ: OKT ile peripapiller RSLT ve maküla kalınlıklarının bu normatif veritabanı, optik sinir ve maküla hastalıklarının yönetimi ve daha ileri araştırmalarında yararlı bir rehber olabilir.

PURPOSE: To determine the normative values for peripapillary retinal nerve fibre layer (RNFL) and macular thickness and volume by Optical Coherence Tomography (OCT 3) in healthy Turkish eyes.

MATERIAL-METHOD: In this cross-sectional study, the peripapillary retinal nerve fibre layer and macula of 203 consecutive, randomly selected normal eyes were imaged on OCT 3, in Beyoglu Eye Research and Training Hospital. Thickness of the peripapillary RNFL was determined with three 3.46 mm diameter circle OCT scan. Macular thickness was measured with 6 radial scans of the macula. The normality of the collected data was tested with Kolmogorov-Smirnov test; and the influence of age, gender and refractive error was evaluated on various measured parameters using unpaired t-test, one-way analysis of varience and Person’s correlation coefficient.

RESULTS: Thirthy nine males and 63 females were included into the study. The average RNFL thickness in the sample study under investigation was 103.21±11.68µ (Range: 77.85 – 134.53µ). The RNFL was thickest in the inferior quadrant; progressively and significantly less in superior, nasal and temporal quadrants (p<0.05). There was no effect of age on various RNFL thickness parameters. Most of the RNFL thickness parameters were found to be statistically significantly thicker in females, compared to males (p<0.05). The average foveal thickness in the population under study was 194.84±20.66µ (Range: 154 – 299µ). The macular thickness and volume parameters were significantly thicker in 14-24 years old group than 3-13 years old group. The macular parameters were not significantly influenced by gender (p>0.05) There was positive correlation between the refractive error and total macular volume (p=0.009). RSLT and macular thickness and volume parameters were not influenced by the laterality of the eye.

CONCLUSION: This normative database of peripapillary RNFL and macular thickness by OCT in healthy Turkish eyes may be a useful guideline for management and further research in diseases of optic nerve and macula.

Pseudotümör serebri, kafa içinde patoloji bulunmaksızın, basınç artışı ve papilla ödemi ile karekterize bir hastalıktır. Olgumuz, pseudotumor serebri nedeniyle kronik atrofik papilla ödemi gelişmiş ve bilateral optik sinir kılıf dekompresyonu uygulanan bir hastadır.

Pseudotumor cerebri is a disease characterized by increased intracranial pressure and papilledema without intracranial pathology. Our case is a patient that underwent bilateral optic nevre sheath decompression because of chronic atrophic papilledema due to pseudotumor cerebri.

Fako tekniği ile katarakt ameliyatı uyguladığımız bir olguda başlangıçta olağan seyreden ameliyatta gevşek irisin irrigasyonla anormal dalgalanma gösterdiği ve kornea kesi giriş yerlerinden sürekli prolobe olmaya meylettiği gözlendi. Ani pupiller miyozis gelişmesi ile cerrahi güçleşirken arka kapsül rüptürü oluştu. Sulkusa fikse İOL implante edilerek ameliyat tamamlandı. Hasta sorgulandığında prostat hipertrofisi nedeniyle Flomax ( Tamsulosin HCl) ilacı kullandığı öğrenildi. Olgumuz, yeni tanımlanan intraoperatif floppy iris sendromu ( İFİS ) idi.

During an ordinary phaco surgery case, we observed a floppy iris that billows in response to normal irrigation currents and tendency for the iris to prolapse to corneal incisions. The iris constricted progressively and posterior capsule rupture complication occurred. A sulcus fixated IOL was implanted. It was learned that he was taking Flomax ( Tamsulosin HCl ) for benign prostatic hypertrophy. The case was intraoperative floppy iris syndrome ( IFIS ) defined recently.

“Malherbe’nin kalsifiye epitelyoması” olarak da bilinen pilomatrikoma, kıl folikülü matriksinden köken alan benign karakterli, oldukça sert, derin yerleşimli nodüler bir lezyondur. En sık yerleşim yeri baş, boyun ve üst ekstremitelerdir. Lezyonlar tipik olarak 0.5-5.0 cm çapındadır ve sıklıkla çocukluk çağında ortaya çıkar. Histopatolojik incelemede çekirdeklerini kaybetmiş, eozinofilik gölge hücrelerin varlığı pilomatrikomanın özgün bulgusudur.
Bu makalede sağ kaş altında saptanan pilomatrikoma olgusunu sunmaktayız.

Pilomatricoma which is also known as “Malherbe’s calcifying epithelioma” arises from the external radicular shaft of the hair root as a firm solitary lesion. This subepidermal tumor is usually located on the face, neck or upper extremities. It generally measures 0.5 cm to 5.0 cm in diameter and is typically found in young children. In histopathologic examination the presence of anucleated, eosinophilic shadow cells is patognomic.
In this article we represent a 21 year old female with a pilomatricoma on her right eyebrow.

Kornea ektazisi, refraktif cerrahın karşılaşabileceği geç dönem komplikasyonları arasında en önemlilerinden biridir. Sebebi kesin olarak bilinmeyen bu komplikasyon, keratokonus ile benzerlikler göstermekle birlikte ayrı bir antite teşkil etmektedir. Sıklıkla laser in situ keratomileusis (LASİK), seyrek olarak ta fotorefraktif keratektomi (PRK), radial keratotomi ve astigmatik keratotomiden sonra ortaya çıkar. Bu yazıda olası risk faktörleri, ortaya çıkış nedenleri, bu konuda yazılmış makaleler ve vaka bildirileri derlenerek sunulmakta, ayrıca kişisel deneyimler de paylaşılmaktadır.

Corneal ectasia is one of the most important late term complications which a refractive surgeon would be confronted with. The etiology of this complication is unknown, but it shows resemblance to keratoconus. It is seldom seen after laser in situ keratomileusis (LASIK) and rarely after photorefractive keratectomy (PRK), radial keratotomy and astigmatic keratotomy. In this article, reports published recently on this topic are reviewed and personal experiences are shared.