Kontrasepsiyon (doğum kontrolü) ovulation, fertilizasyon ve implantasyonun normal oluşum basamaklarını bozarak gebeliği önleyen hadisedir. Sürecin değişik noktalarını hedef alan birbirinden farklı doğum kontrol yolları vardır.
Dünya nüfusunun hızla artması yeni kontrasepsiyon metodlarının gelişimini zorunlu kılmaktadır. Dünya Sağlık Örgütünün verilerine göre her yıl 200 milyon yeni gebelik oluşmaktadır. Bunların 50 milyondan fazlası istenmeyen gebelik grubuna girmektedir.
Bu istenmeyen gebelik ve düşük komplikasyonlarından kaçınmak için, kontraseptif seçenekler iyice bilinmeli ve kavranmalıdır. Özellikle son dönemde yeni hormonal kontrasepsiyon seçenekleri ve rejimleri geliştirilmiş, erkek kontrasepsiyonu ve immunokontrasepsiyonda çalışmalar ve deneyler yapılmıştır. Bu derlemede kontrasepsiyonda mevcut güncel gelişmeler ele alınmıştır.

Contraception (birth control) prevents pregnancy by interfering with the normal process of ovulation, fertilization, and implantation. There are different kinds of birth control that act at different points in the process.
The rapid increase in the world population makes it mandatory to develop new contraceptive methods. According to WHO data, every year 200 billion new pregnancies occur and more than 50 billion of them are classified as unintended.
To avoid complications of these unintended pregnancies and abortions, the contraception and kinds of contraceptive methods should be well known and understood. Recently, new hormonal contraceptive choices and regimen were adminestered and studies about male contraception and immunocontraception were performed. In this review, we discussed about the new development and progress on contraception.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Giriş: Jinekolojik onkolojide sıklıkla kullanılan paklitaksel/platinum kombinasyonu sırasında gelişen alopesi değerlendirildi.
Materyal ve Metot: 1993-2006 tarihleri arasında epiteliyal over kanseri, tuba kanseri, primer peritoneal papiller seröz tümör veya ileri evre endometrium kanseri nedeniyle opere edilen ve first-line olarak altı kür paklitaksel/platinum kemoterapisi verilen, neoadjuvan kemoterapi almayan 470 hastaya ait toksisite verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Kemoterapiye 175 mg/m² dozunda paklitakselle başlandı. Takiben AUC=6’dan hesaplanan carboplatin 1 saatte infüzyonla veya sisplatin 75 mg/m² dozunda 2 saatte infüzyonla verildi. Tedavi 21 gün arayla uygulandı. Toksisite Dünya Sağlık Örgütü kriterlerine göre değerlendirildi.
Sonuçlar: Hastaların 186’sına Paklitksel/Sisplatin ve 284’üne Paklitksel/Carboplatin kombinasyonu uygulandı. Grade 4 alopesi izlenmedi. Sadece bir hastada alopesi gelişmedi. 431 hastada (%91.7) Grade 3 alopesi belirlendi. Alopesinin şiddeti ve sıklığı açısından her iki kemoterapi kombinasyonu benzerdi (p=0.722). Kemoterapi kürleri ilerledikçe alopesi belirginleşmekteydi. Kemoterapi sonrası kalıcı alopesi gözlenmedi.
Tartışma: Paklitaksel/platin kemoterapi kombinasyonuyla tedavi bitiminde hastaların %90’ından fazlasında alopesi gelişmektedir. Ancak alopesi geri dönüşümlü olup kemoterapi sonrası düzelmektedir.

Introduction: Alopecia in paclitaxel and platinum combination treatment that is widely used in gynecological oncology was evaluated.
Materials and Method: The study evaluated retrospectively and the data of toxicity belonging to 470 patients who underwent surgery in the period from 1993 to 2006 because of epithelial ovarian cancer, fallopian tube cancer, primary peritoneal papillary serous tumor or advanced stage endometrial cancer and were given 6 cycles of paclitaxel and platinum chemotherapy as first line treatment and did not receive neo-adjuvant chemotherapy. The chemotherapy was started with 175 mg/m2 dose of paclitaxel. Then, carboplatin calculated from AUC=6 was infused in one hour or 75 mg/m2 dose of cisplatin was given with two-hour infusion. The treatment was administered with 21-day intervals. Toxicity was assessed according to the criteria established by the World Health Organization.
Results: Paclitaxel and cisplatin combination was given to 186 patients and paclitaxel and carboplatin combination was administered to 284 patients. Grade 4 alopecia was not observed. Alopecia did not develop in one patient. Grade 3 alopecia was found in 431 patients (91.7%). Both chemotherapy combinations were similar in terms of the severity and frequency of alopecia (p=0.722). Alopecia became remarkable as the cycles of chemotherapy advanced.
Discussion: Alopecia with relation to paclitaxel and platinum chemotherapy combination observe in more than 90% of the patients at the end of the treatment. However, alopecia is reversible and improves after chemotherapy.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Objektif: Preeklampsi (PE) etiyopatogenezinde serum sialik asit (SA) seviyesi ve sialik asit esteraz (SİAE) gen varyasyonunun yerinin ortaya konulması
Planlama: Prospektif
Ortam: Gaziantep Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum AD
Hastalar: Çalışmaya Ocak-Haziaran 2008 tarihleri arasında kliniğimize başvuran, 28-40 hafta arası 57 preeklamptik gebe ile herhangi bir medikal problemi olmayan 50 sağlıklı gebe dahil edimiştir
Değerlendirme parametreleri: Serum total SA seviyesi Denny’nin kolorimetrik metodu kullanılarak değerlendirilmiştir. SİAE gen varyasyon analizi, ilgili genin promotor bölgesi için tarafımızdan dizayn edilen primerler kullanılarak polymerase chain reaction -single stranded conformational polymorphism (PCR-SSCP) yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmada elde edilen veriler SPSS 13.0 programı kullanılarak % 95’lik güven aralığında ve anlamlılık p<0.05 düzeyinde değerlendirilmiştir
Sonuç: Bu çalışmada preeklamptik gebelerde serum total SA seviyesinin arttığı (p<0.00001) ve SİAE gen varyasyonunun PE gelişme riskini 10.4 kat artırdığı saptanmıştır. Serum SA seviyesi ile diastolik kan basıncı ve ürik asit seviyeleri arasında zayıf-orta derecede korelasyon (p=0.0001, r=0.34; p=0.0001, r=0.37; sırasıyla), proteinüri ile iyi derecede korelasyon izlenmiştir (p=0.001, r=0.5). SİAE gen varyasyonu oranı ile proteinüri (393±238 vs 107±185 mg\L, p= 0.021 ) ve diastolik kan basıncı (102.7±21.9 vs 85.7±20.6 mmHg, p=0.01) arasında anlamlı ölçüde korelasyon saptanmıştır.
Yorum: Preeklampsinin erken gebelik haftalarında prediksiyonunda serum total SA seviyelerinin önemini ortaya koymak, prekonsepsiyonel dönemde genetik analiz yapılarak PE gelişebilecek hastaların belirlenip belirlenemeyeceğini değerlendirmek için yeni geniş serili prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objective: To evaluate the role of serum total sialic acid (SA) levels and sialic acid acetyl esterase (SIAE) gene
variation in etiopathogenesis of preeclampsia (PE).
Design: Prospective study
Setting: Gaziantep Üniversity, Medical School, Department of Obstetrics and Gynecology
Patients: This study was performed with 57 preeclamptic pregnant women and 50 pregnant women having no medical problems who has admitted to the Department of Obstetrics and Gynecology of Gaziantep University Medical Faculty between January 2008 and June 2008
Main outcome measures: Serum total SA levels were measured by Denny's colorimetric method and analysis of SIAE gene variation was performed by polymerase chain reaction -single stranded conformational polymorphism (PCR-SSCP). Statistical analyses were achieved using the SPSS 13.0 software. P<0.05 was considered to be statistically significant.
Results: In this study, we observed higher serum total SA levels in PE (p<0.00001) and increased PE risk 10.4 times by SIAE gene variation. There was a weak-intermediate correlation between serum SA levels and diastolic blood pressure, uric acid levels (p=0.0001, r=0.34; p=0.0001, r=0.37 respectively). There was a strong correlation between serum SA levels and proteinuria (p=0.001, r=0.5). There was a significant association between SIAE gene variation and proteinuria (393±238 vs 107±185 mg\L, p= 0.021), diastolic blood pressure (102.7±21.9 vs 85.7±20.6 mmHg,p=0.01).
Conclusions: Further studies to reveal the importance of measurement of serum total SA levels in early pregnancy or preconceptional analysis of SIAE gene variation for prediction of PE are needed

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Retrospektif olarak, konzervatif tedaviye yanıt vermeyen tubo-ovaryan abse (TOA) olgularındaki epidemiyolojik, klinik ve laboratuar risk faktörlerini belirlemek.
Materyal ve Metod: 1988-2010 yılları arasında, klinik ve sonografik olarak TOA tanısı almış 108 hastanın dosyası retrospektif olarak incelendi. Hastaların hepsine ilk olarak geniş spektrumlu antibiyotik tedavisi başlanmıştı ve hastalar medikal tedaviye yanıtına göre 2 gruba ayrıldı. Antibiyotik tedavisine yanıt veren 47 (%43) hasta grup A, yanıt vermeyen ve sonrasında opere edilen 61 (%57) hasta ise grup B olarak belirlendi. Gruplar hastaların demografik, klinik ve sonografik bulguları, laboratuar değerlerine göre kıyaslandı.
Bulgular: Medikal tedaviye yanıt veren hastaların (grup A) ortalama yaşı (38±2,8) ve yanıt vermeyen hastaların (grup B) ortalama yaşı (38±3,4) arasında fark bulunmadı (p>0,05). Benzer şekilde hastaların ortalama gravide ve pariteleri, rahimiçi araç (RİA) kullanımı ve tüp ligasyonu açısından da istatistiksel fark görülmedi (p>0,05). TOA boyutu (p=0,008) ve absenin bilateral olması (p=0,002) cerrahi yapılan grupta anlamlı olarak daha fazla bulundu. Başvuru anında ateş; grup B’de %32, grup A’da ise %8 hastada tesbit edildi (p=0,003). Grup B’de daha yüksek olmak üzere iki grup arasinda anlamlı olan tek laboratuar değeri C-reaktif protein (CRP) olarak bulundu (p=0,03). Hospitalizasyon süresi grup A’da daha kısa idi (8,21 ± 1,9) (p<0,05). Konzervatif tedaviye yanıt veren grubun %85’i Klindamisin + Gentamisin ± (Amoksisilin+Klavulonik asit) ile tedavi edildi (p=0,0043).
Sonuç: Medikal tedaviye yanıt vermeyen TOA olgularında risk faktörleri de mevcutsa ilave girişimler (cerrahi, drenaj) gerekebilir.

Objectives: To define the epidemiologic, clinical and laboratory risk factors associated with failed response to conservative antibiotic therapy in tubo-ovarian abscess (TOA).
Material and methods: The charts of 108 patients, admitted with clinically and sonographically diagnosed TOA between 1988 and 2010 were reviewed. On admission, all patients were treated with broad-spectrum antibiotics, and were divided into two groups according to the response to medical treatment. 47 patients, responding to antibiotic therapy, constituted group A, whereas 61 patients who did not respond and were further treated by surgery, were included in group B. The groups were compared with respect to patient characteristics, clinical and sonographic presentation, laboratory findings.
Results: There was no statistical difference between the mean age of patients (38±2,8) responding to medical therapy (group A) and the age of patients who did not respond (group B) (38±3,4)(p>0,05). The gravidity, parity, use of intrauterin device (IUD) and history of tubal ligation were similar between the groups (p>0,05). The size and bilaterality of TOA, evaluated sonographically were significantly increased in group B compared with group A (p=0,008 and p=0,002, respectively). On admisson, fever >38,0°C was determined in %32 of group B and %8 of group A (p=0,003.) The only laboratory finding differentiating between two groups was C-reactive protein (CRP), being significantly higher in group B (p=0,03). The duration of hospitalization was significantly shorter in group A (8,21 ± 1,9)(p<0,05). %85 of patients in group A were treated with Clindamycin+ Gentamycin ± (Amoxicillin+Clavulonic acid) regimen (p=0,0043).
Conclusion: In the presence of certain risk factors, if conservative treatment fails in TOA; additional interventions (surgery, drainage) may be necessary.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Histerektomi yapılan gestasyonel trofoblastik neoplazi (GTN) tanılı vakaların endikasyonlarını belirlemek ve sonuçlarını değerlendirmektir.
Planlama: Aralık 1994 ve Aralık 2011 tarihleri arasında, gestasyonel trofoblastik GTN tanısı alarak ameliyat kararı verilen hastalar retrospektif olarak değerlendirildi.
Ortam: Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıları Eğitim-Araştırma Hastanesi, Jinekolojik Onkoloji Kliniği, İzmir
Hastalar ve girişim: Total abdominal histerektomi yapılan 17 GTN’li hasta
Değerlendirme parametreleri: Histerektomi yaşı, cerrahi öncesi aldıkları kemoterapiler, tümör evresi, tedavi öncesi risk skoru, histerektomi endikasyonları, postoperatif tedavileri, rekürrens oranları ve prognozları değerlendirildi. Bulgularımız tanımlayıcı analizler ile sunuldu.
Sonuç: Toplam 267 gestasyonel trofoblastik hastalık (GTH) tanısıyla takip edilen hastanın, 29’una (%10.8) kemoterapi gerekti ve 17’sine (%6.3) histerektomi uygulandı. Cerrahi sırasında yaş ortalaması 45.1 ± 5.4 ve aralığı [32-58] idi. 16 (%94.1) hasta histerektomi öncesi tek veya multi ajan kemoterapi aldı. Kemoterapiye rezistans n = 8, (%47); yaşamı tehdit eden vaginal kanama n = 5, (%29.5) ve ileri yaş n = 4, (%23.5) operasyon endikasyonları idi. Hiçbir hastada intra ve postoperatif mortalite ve majör morbidite gerçekleşmedi. Postoperatif, 6 (35.2%) hastaya 3 kür etoposid, methotreksat, aktinomisin D, siklofosfami ve vinkristin (EMA-CO) ve 1 (%5.8) hastada 2 kür metotreksat ile tedavi edildi. Operasyon sonrası ortalama takip süresi 91.8 ± 37.5 [6-204] ay olarak tespit edildi. GTN tanısıyla histerektomi yapılan 17 hastanın 16'sında (%94) tam remisyon sağlandı. Cerrahi öncesi kemoterapi rezistansı nedeniyle histerektomi yapılan koryokarsinom tanılı 1 hasta nükse sekonder hayatını kaybetdi. Koriokarsinom 8 (%47) en sık patolojik tanıydı ve takip eden sırayla diğerleri invaziv mol 5 (%29.5) ve plasental site trofoblastik tümör 4 (%23.5) idi.
Yorum: Histerektomi özellikle konvansiyonel GTH tedavisine dirençli olan ve seçilmiş GTN’li vakalarda güvenli, faydalı ve efektif bir tedavi metodudur.

Objective: To identify indications for hysterectomy in patients with gestational trophoblastic neoplazia (GTN) and to evaluate outcomes of hysterectomy in those patients.
Design: Between December 1994 and December 2011, patients operated with the diagnosis of GTN were evaluated retrospectively.
Setting: Department of Gynecologic Oncology, Aegean Obstetrics and Gynecology Education and Research Hospital, Izmir
Patients and Intervention: 17 patients with GTN undergoing total abdominal hysterectomy
Main Outcome Measures: Age at surgery, chemotherapy regimens prior to surgery, tumor stage, pre-treatment risk scores, hysterectomy indications, postoperative treatments, recurrence rates and prognosis were evaluated. Descriptive analyses were used to present findings.
Results: Of the total 267 patents followed-up for gestational trophoblastic disease (GTD), 29 (10.8%) needed chemotherapy and 17 (6.3%) underwent hysterectomy. Mean age during surgery was 45.1 ± 5.4 [range: 32-58]. Sixteen (94.1%) of 17 patients received single agent or multi-agent chemotherapy prior to hysterectomy. Resistance to chemotherapy n = 8, (47%); life-threatening bleeding n = 5, (29.5%) and advanced age n = 4, (23.5%) were the hysterectomy indications. There were no mortality and major operative morbidity. Postoperatively, six (35.2%) patients were treated with 3 cures etoposide, methotrexate, actinomycin D, cyclophosphamide and vincristine (EMA-CO) regimen and one (5.8%) were treated with 3 cures methotrexate. Mean follow-up duration after hysterectomy was 91.8 ± 37.5 months [range: 6-204 months]. Overall 16/17 (94%) patients performed hysterectomy for GTN obtained complete remission. One patient with choriocarcinoma having resistance to chemotherapy prior to surgery relapsed and died of disease. Choriocarcinoma 8 (%47) was the most frequent pathology followed by invasive mole 5 (%29.5) and placental site trophoblastic tumor 4 (%23.5).
Conclusion: Hysterectomy is a safe, useful and effective treatment method especially in patients having resistant disease to conventional GTD treatment and in selected cases with GTN.

Abstract | Full Text PDF

Siringomalar, sıklıkla adölesan dönemdeki kadınlarda görülen intraepidermal ekrin ter bezi adenomalarıdır. Tipik tutulum malar bölgeler ve alt göz kapaklarında iken, vulvar tutulum oldukça nadirdir. Lezyonlar, küçük, sarımsı, birbirinden ayrı, 1-3 mm boyutlarında papüllerle karakterize olup sıklıkla vulvar rahatsızlık ve kaşıntı ile birliktelik gösterirler. Lezyon karakteristiği; genellikle multipl, bilateral ve simetrik oluşudur. 35 yaşındaki olgumuz, vulvada yaklaşık 3 yıldır süregelen, kaşıntılı ve papüller lezyonlar ile kliniğimize başvurdu. Klinik ve histopatolojik inceleme ile hastamız vulvar siringoma tanısı aldı. Semptomatik olan olgunun, tedavisinde lazer vaporizasyon yöntemi tercih edilmiş olup, vulvar lezyonların preoperatif ve postoperatif iyileşme süreçleri tartışılarak resimleri ile sunulmuştur.

Syringomas are intraepidermal eccrin sweat gland adenomas which can usually be seen in adolescent ages. Typical involvement includes the malar areas and the lower eyelids, however vulvar involvement is rare. These lesions are characterized with papules which are small, yellowish, firm seperated from each other and can be 1-5 mm in diameter, and are often associated with increased vulvar discomfort and itching. The lesions are generally multiple, bilateral and symmetrical. A 35-year-old woman presenting with a 3-year history of vulvar papules, sometimes itching and increasing in time is presented to our clinic. The patient has been diagnosed as syringoma with clinical and histopathological results. Due to the fact that the patient is symptomatic, we preferred laser vaporization as a treatment option and presented our case with the preoperative and postoperative pictures.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Apandisit, gebelikte en sık rastlanılan obstetrik dışı cerrahi problem olmasına rağmen gebelikte tanı koymak zorlaşır. Gebelikte gerek klinik bulguların, gerekse laboratuar bulgularının farklı olması ve radyolojik görüntüleme yöntemlerinin daha kısıtlı kullanılması tanı koymayı zorlaştırır ve geciktirir. Bu nedenle apandisitin komplikasyonları ortaya çıkabilir. Apandisitin en önemli komplikasyonlarından biri perfore apandisittir. Makalemizde, 3. trimesterde perfore apandisit nedeniyle opere olan ve ameliyat sonrası dönemde kliniğimizde erken doğum tehtidi tanıları ile takip edilirken peritonit ve yaygın peritonial abse saptanan ve erken doğum yapan 2 olgu sunulacaktır. Gebelikte perfore apandisit sonrası erken doğum riski yüksektir. Tanı koymadaki zorluklar, apandisitle birlikte gebeliği de komplike hale getirmekte ve hem anne hem de fetus açısından olumsuz sonuçlar doğurmaktadır.

Although appendicitis is the most common non-obstetric surgical problem in pregnancy, it is difficult to diagnose. Because, clinic examinations, labarotory findings are different and all of the radiologic imaging techniques can not be used in pregnancy. In order to this, complications of appendicitis may occur. One of the most important complication of the appendicitis is perforated appendicitis. We reported two pregnant women who operated in the third trimester for perforated appendicitis and had diffuse peritonitis and peritoneal abscess after surgery. In pregnancy, preterm birth rate is higher after perforated appendicitis. Diffuculties in diagnosis make appendicitis more complicated with pregnancy and fetal outcome become worse.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Servikal ektopik gebelik, ektopik gebeliklerin %0.2’sini oluşturan ve yüksek maternal mortalite ile seyreden nadir görülen bir durumdur. Erken tanı ve uygun tedavi şekli bu hastalarda hem hayat kurtarıcı hem de fertiliteyi koruyucu olabilmektedir. Burada üç servikal ektopik gebelik olgusunun tanısının konulması, takipleri ve uygulanan konservatif tedaviler üzerinde durulmuştur.

Cervical ectopic pregnancy, a rare situation that constitues %0,2 of all ectopic pregnancies and initative high maternal mortality. Early diagnosis and appropriate treatment in this patients is life saving and helps to preserve fertility. This paper describes diagnosis, follow up and consevative treatment of three cervical ectopic pregnancy cases.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text