Objektif: CMV infeksiyonu ile komplike olmuş gebeliklerin yönetiminde, prenatal tanının kritik bir rolü vardır. Fetal infeksiyonu gösteren güvenilir prognostik belirleyicilerin tanımlanması bu konudaki asıl çelişki ve amacı oluşturmaktadır. Planlama: Bu
çalışmada, RT-PCR tekniğini kullanarak, gebelerin servikovajinal smear ve amniyotik sıvı örneklerinde, CMV infeksiyonunun prevalansını ve klinik sonuçlarını araştırdık.
Ortam: Çalışma, Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum polikliniği’nde gerçekleştirildi. Hastalar: Yüz otuz beşi, servikovajinal smear, 71 i amniyotik sıvı olmak üzere, 206 örnek çalışmaya alındı. Değerlendirme parametreleri: CMV RT-PCR positif olan gebeliklerin klinik sonuçları ve RT-PCR tekniğinin bu infeksiyonun prenatal tanısında güvenilirliği araştırıldı. SONUÇ: CMV DNA, RT-PCR tekniği kullanılarak, servikovajinal smear örneklerinin %1.5 (2\135) ve amniyotik sıvı örneklerinin %1.4 (1\71) inde pozitif bulundu. Hem MEIA hem de ELISA, yöntemiyle, IgM and IgG tüm servikovajinal smear örneklerinde negatif bulundu. Amniyotik sıvı örneklerinin ise sadece birinde IgG pozitif bulundu. YORUM: RT-PCR tekniği ile amniyotik sıvısında CMV infeksiyonu pozitif bulunan yenidoğanın klinik sonuçları, bize, bu moleküler
metodun, patojenin prenatal tanısında güvenilir bir teknik olabileceğini düşündürdü.

OBJECTIVE: Prenatal diagnosis has a critical role in the management of pregnancy complicated by CMV infection. The identification of reliable prognostic markers of fetal disease remains the main purpose and a major challenge on this issue.
Design: In this study, we investigated the prevalence and clinical consequences of CMV infection from cervicovaginal smear and amniotic fluid samples of pregnant women by using RT-PCR assay. Setting: The study was performed in Gazi University, Faculty of Medicine, Obstetrics and Gynecology outpatient clinic. Patients: Two hundred and six samples, of which 135 was cervicovaginal smear and 71 was amniotic fluid, were enrolled in the study. Main outcome measures: Clinical outcomes of CMV RT-PCR positive pregnancies and reliability of RT-PCR assay in prenatal
diagnosis of this infection. RESULTS: CMV DNA was found to be positive in 1.5% (2 in 135) of cervicovaginal smear and 1.4% (1 in 71) of amniotic fluid samples by RT-PCR. IgM and IgG were found to be negative in all of the cervicovaginal smear samples by both MEIA and ELISA, while IgG antibody was found to be positive in only one of the amniotic fluid samples by MEIA. CONCLUSIONS: The fact that, the clinical consequence of the newborn whose amniotic fluid evaluation revealed CMV infection by RT-PCR made us think that this molecular diagnosis method may be a reliable assay in prenatal diagnosis of this pathogen.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Sunulan çalışmada, erkek faktör tanısı olan infertil grupta,Yardımla Üreme Teknikleri sonrası obstetrik ve perinatal sonuçlar değerlendirilmiştir. Planlama: Yardımla Üreme Teknikleri sonrası obstetrik ve perinatal sonuçları karşılaştırmak üzere, eşleştirilmiş vaka-kontrol çalışması olarak planlanmıştır. Ortam: Ankara’da bir üniversite (Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi) ve bir özel hastanenin (Güven Hastenesi) IVF üniteleri ve
obstetri bölümleri çalışmaya alınmıştır. Hastalar: Erkek faktör tanısı olan infertil gruptaki,Yardımla Üreme Teknikleri sonrası 97 gebelik ve 146 yenidoğan, çalışma grubu
olarak alınmıştır. Biri spontan gebelik (207 gebelik, 250 yenidoğan), biri de, diğer faktörler nedeni ile infertil olan gruptan oluşan (108 gebelik, 145 yenidoğan) iki ayrı kontrol grubu oluşturulmuş ve gebelik sonuçlarını etkileyebilecek birçok parametre yönünden eşleştirilmiştir. (fetus sayısı, maternal yaş, parite vs.) Değerlendirme parametreleri: Maternal komplikasyonlar, doğum ağırlığı, gebelik süresi, perinatal morbidite ve mortalite, neonatal hospitalizasyonun insidans, endikasyon ve süresi ve conjenital malformasyon insidansı. SONUÇ: Spontan tekil gebeliklerle karşılaştırıldığında, erkek faktörü infertilite grubunun tekil gebeliklerinde, daha düşük doğum ağırlığı ve gebelik süresi izlendi. Ancak analizler gebelik süresine göre tekrar düzenlendiğinde, bu fark ortadan kalktı. YORUM: Spontan gebelikler ve diğer infertilite gruplarıyla karşılaştırıldığında, erkek faktör infertilitesi nedeniyle yapılan Yardımla Üreme Teknikleri gebelikleri için, obstetrik ve perinatal sonuçlarda bir fark izlenmedi.

OBJECTIVE: Present study was designed to evaluate the possible differences in obstetric and perinatal outcomes of the male factor infertility subgroup, following assisted reproduction. Design: A matched case-control study was performed on obstetric and perinatal outcomes of pregnancies following ART with male factor infertility diagnosis.
Setting: The IVF center of one university (Gazi University School of Medicine) and one private hospital (Guven) and their obstetric departments in Ankara, Turkey, participated in the study. Patients: Study group was confined to 97 pregnancies following ART with male factor infertility diagnosis (146 neonates). Two separate control groups were chosen; one from spontaneously conceived pregnancies (207 pregnancies and 250 neonates), and other from pregnancies following ART with all other causes of infertility (108 pregnancies and 145 neonates), matched according to numerous parameters that may influence pregnancy outcomes (e.g. number of children at birth, maternal age, parity, etc). Main outcome measures: Maternal complications, birth weight, duration of gestation, perinatal morbidity and mortality, incidence, indication and duration of neonatal hospitalization and incidence of congenital malformations. RESULTS: Lower birth weight and shorter duration of gestation were observed among singletons of the male factor infertility subgroup compared to natural conception singletons. Nevertheless, adjusted analyses considering length of the duration revealed no differences.
CONCLUSIONS: For the couples with male factor infertility conceived with ART, the overall obstetric and perinatal outcomes were similar with other infertility subgroups and spontaneously conceived ones.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Endometriyoziste ve endometriyumda TN-C ekspresyonunun araştırılması
Planlama: Kıyaslamalı immünhistokimyasal çalışma Ortam: Akademik medikal bir merkez
Hastalar: Otuziki adet endometriyozili hastanın ektopik endometriyal dokuları ve bu hastaların 20’sinin karşılık endometriyumları ile endometriyozisi olmayan 17 hastanın endometriyal dokuları çalışmaya dahil edilmiştir. Girişim: Tüm dokular monoklonal TN-C antikoru ile immünhistokimyasal olarak boyanmıştır. Değerlendirme parametreleri: Menstrüel siklus süresince endometriyozisi olan ve olmayan hastaların ötopik ve ektopik
endometriyumlarındaki TN-C’nin varlığının ve lokalizasyonunu değerlendirmek ve karşılaştırmak amacıyla mikroskobik değerlendirme yapılmıştır.
SONUÇ: Endometriyozisi olan ve olmayan hastaların ötopik endometriyumları arasında ve endometriyozisli hastaların ötopik ve ektopik endometriyumları arasında TN-C ekspresyon açısından anlamlı bir fark izlenmemiştir. YORUM: TN-C ekspresyonu hem endometriyozisde hem de endometriyozisi olmayan bireylerin endometriyumunda azalmış olarak bulunmuştur. Bulgularımız bu ekstraselüler matriks glikoproteininin endometriyum üzerinde rejeneratif rolü olabileceğini ileri süren çalışmalarla kısmen çakışmaktadır. Bununla birlikte, implantasyon prosesinde rolü olabileceği ve endometriyozis nedenli infertiliteyle ilişkili olabileceği düşünülmüştür.

OBJECTIVE: To investigate the expression of Tenascin-C (TN-C) in endometrium and endometriosis. Study Design: Comparative immunohistochemical study. Setting: Academic medical center. Patients: Ectopic (n = 32) and homologous eutopic ndometrium (n = 20) from women with endometriosis and endometrium from women without endometriosis (n = 17) were included in the study. Interventions: Tissue sections were immunostained with monoclonal TN-C antibody. Main outcome measures: Microscopic evaluation to assess the presence and localization of TN-C throughout the menstrual cyle
in both eutopic and ectopic endometrial tissues of women with endometriosis and compare it to the normal endometrium. RESULTS: No statistical difference of TN-C expression was found neither between both groups of endometrial samples and nor
between the eutopic and ectopic endometrial samples of women with endometriosis.
CONCLUSIONS: Expression of TN-C seems to be restricted in both normal endometrial tissues and endometrial tissues of women with endometriosis. Our findings are partially controversial with the studies suggesting that this ECM glycoprotein have a regenerative role on the endometrium. However, it seems to have a role on the implantation process and it may be related with the infertility mechanisms involved in endometriotic disease.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Bu çalışmada Ankara İli’ndeki Ana Çocuk Sağlığı Aile Planlaması Merkezlerine (AÇSAPM) başvuran 15 yaş ve üzeri kadınların anksiyete durumu ve etkileyen faktörleri saptamak amaçlanmıştır. Ortam ve Hastalar: Bu çalışma poliklinik sayıları ve anket uygulanan kişi sayıları yönünden birbirine benzer olan beş AÇSAP merkezinde (Demetevler, Hıfsıssıhha, Kurtuluş, Dikmen, İncirli) gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya 15 yaş üzeri 2543 (başvuranların %73.4’ü) kadın katıldı Araştırmanın veri toplama aşaması iki haftada tamamlanmıştır(17-31 Ocak 2002). Girişim: İncelenen kadınlar anksiyete tanı ölçeğini cevaplandırmıştır. Anksiyeteyi etkileyen faktörler lojistik regresyon analizi ile değerlendirildi. SONUÇ: İncelenen kadınların yaş ortalaması 37.9± 15.4’du. Kadınların %20,1’inde anksiyete şüphesi saptanmıştır. Çalışmayan kadınların çalışanlara göre 1,4 kat(CI 1,09-1,77) ve üriner inkontinansı olanların olmayanlara göre 2,2 kat (CI 1,74-2,75) anksiyete açısından daha riskli olduğu saptanmıştır. Sigara içme anksiyeteyi 1,5 kat (CI 1,19-1,84) arttırmaktadır. YORUM: Birinci basamağa başvuran her beş kadından birinde anksiyete şüphesi saptanması, bu konunun bir halk sağlığı sorunu olduğunu göstermektedir.

OBJECTIVE: In this study, we aimed to determine the status of anxiety and the factors related to anxiety in women older than 15 years old, applying to the MCCFP (mother- child care and family planning) centre in Ankara. Setting and Patients: This study was performed at 5 MCCFP centres (Demetevler, Hıfsıssıhha, Kurtuluş, Dikmen, and İncirli),
which are similar in numbers of the outpatient clinics and of the patients included in the survey. The data collection period lasted within 2 weeks (in between 17th and 30th of January, 2002). A total of 2543 (73.4% of applications) women participated the study.
Interventions: Women were replied the anxiety diagnosis scale. The factors affecting anxiety were evaluated by the logistic regression analyses. RESULTS: The mean age of all the analysed women was 37.91± 15.39 years. The prevalence of anxiety in this group was 20.1%. Occupational status, smoking and urinary incontinence status all had significant impact on anxiety in women we studied (p<0.05). Unemployed women were 1.4 times (95%CI, 1.09-1.74) more likely to have anxiety than employed women and women who had urinary incontinence had a 2.2 – fold (95%CI, 1.74-2.75) worse chance of having anxiety than did not have urinary incontinence. Smoking increased anxiety 1.5 times (95%CI, 1.19-1.84) CONCLUSIONS: As one of the five women has suspicious of anxiety, the result of this study suggests that, anxiety is a public health problem in Turkey.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı; postmenopozal sürekli kombine hormon replasman tedavisi alan hastalarda dolaşımdaki T hücre altgrupları, B hücreler ve doğal öldürücü hücrelerdeki değişiklikleri belirlemekti. Planlama: Otuz postmenopozal kadına, 3 ay 2 mg/d östradiol valerate ve 1mg/d noretisteron asetat verildi. Hormon replasman
tedavisi öncesinde ve üç ay sonrasında flow sitometrri ile immünofeotipleme yapıldı.
Ortam: Üniversite Hastanesi Hastalar: Otuz postmenopozal kadın Girişim: Otuz postmenopozal kadına, 3 ay 2 mg/d östradiol valerate ve 1mg/d noretisteron asetat verildi. Ölçülen parametreler: T hücre alt grupları, aktivasyonu, B hücresi ve NK hücresi sayıları BULGULAR: Hormon replasman tedavisinden 3 ay sonra, T hücrelerin (CD3+), sitotoksik T hücrelerin (CD8+), yardımcı T hücrelerin (CD4+) ortalama yüzdeleri arasında anlamlı değişiklik yoktu. Hormon replasman tedavisinden 3 ay sonra, B (CD19+) hücrelerin ortalama yüzdeleri anlamlı olarak yüksekti (p=0.01). Hormon replasman tedavisinden 3 ay sonra, active T hücre (CD3+HLADR+) ve doğal öldürücü hücrelirin ortalama yüzdeleri anlamlı olarak düşüktü (p<0.05). SONUÇ: Hormon replasman tedavisi immün parametrelerdeki değişiklikler ile ilişkilidir. Bu çalışmada, hormon replasman tedavisi alan kadınlarda active T hücrelerin ve doğal öldürücü hücrelerin sayısı azalmıştır.

OBJECTIVE: The aim of this study is to determine the changes in circulating T-cell subpopulations, B cells and natural killer cells under continuous combined postmenopausal hormone replacement therapy. Design: Thirty postmenopausal women were administered estradiol valerate 2 mg/d and norethisterone acetate 1 mg/d for three
months. Immunophenotyping with flow cytometry was performed before and 3 months after hormone replacement therapy. Setting: University Hospital Patients: Thirty postmenopausal women Intervention: Thirty postmenopausal women were administered estradiol valerate 2 mg/d and norethisterone acetate 1 mg/d for three months.
Main outcome measure: T cell subset numbers and activation, B cell and natural killer cell number RESULTS: The mean percentage of T cells (CD3+), cytotoxic T cells (CD8+), helper T cells (CD4+) did not significantly change after 3 months of hormone replacement therapy. The mean pecentage of B (CD19+) cells significantly increased after 3 months of hormone replacement therapy (p=0.01). The mean percentage of active T cell (CD3+HLA-DR+) and natural killer cells (CD16+CD56+CD3-) decreased significantly after 3 months of hormone replacement therapy (p<0.05). CONCLUSION: Hormone replacement therapy is associated with altered immune parameters. In this study, women taking hormone replacement therapy had decreased number of active T cells and natural killer cells.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Raloxifen, diğer selektif östrojen reseptör modülatörleri gibi, bazı dokularda östrojen agonisti, bazılarında da östrojen antagonisti etkiye sahiptir. Vajinal mukoza etkisinin nötral olduğu bilinse de, libido üzerine etkisi, merkezi sinir sistemi üzerindeki
değişken etkisi nedeniyle tartışmalıdır. Planlama: Bu eşleştirilmiş vaka-kontrol çalışmasında raloxifenin cinsel yaşam üzerinde klinik etkisini değerlendirmek amaçlanmıştır. Ortam: Ocak 2002- Şubat 2005 arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum polikliniğinde gerçekleştirilmiştir. Hastalar: Osteoporoz nedeniyle raloxifen kullanan 50 postmenopozal hasta çalışma grubu olarak belirlenmiştir. Yaş, postmenopozal yıl ve eğitim düzeyi olarak eşleştirilmiş olan ve hiçbir medikasyon gerektirmeyen 50 postmenopozal kadın ise kontrol grubu olarak seçilmiştir. Girişim: Bu kadınlara tedavi öncesi ve bir yıl sonrasında, Türk populasyonunda geçerlilik ve güvenilirliği onaylanmış olan Arizona Cinsel Yaşantılar Ölçeği uygulanmıştır. Değerlendirme parametreleri: Vaka ve kontrol grubunda, raloxifen tedavisi öncesi ve bir yıl sonrasında cinsel istek, uyarılma, vajinal lubrikasyon, orgazma ulaşma, orgazmdan tatmin olma altgrupları esas alınarak, cinsel fonksiyon karşılaştırılmıştır.
SONUÇ: Raloxifen grubunda, total skorlarda fark yokken, uyarılma (P: 0.034) ve orgazmdan tatmin olma (P: 0.001) alt gruplarında anlamlı bir iyileşme saptanmıştır. Hem kontrol grubunun kendi içinde hem de gruplar arası fark bulunmamıştır. YORUM: Raloxifenin cinsel yaşam üzerine etkilerinin araştırıldığı bu klinik çalışmada, postmenopozal hastalarda olumsuz etkisinin olmadığı hatta uyarılma ve tatmin gibi bazı cinsel fonksiyon parametrelerinde belirgin bir olumlu etkisi olduğu saptanmıştır.
Raloxifene tedavisi planlanırken, cinsel fonksiyon üzerine olabilecek olumlu etkilerinin de göz ardı edilmemesi gerekmektedir.

OBJECTIVE: Raloxifene, like other selective estrogen receptor modulators acts as an estrogen agonist on some tissues while as an estrogen antagonist on the others. Though its known neutral effect on vaginal mucosa, given estrogen’s diverse actions on the
central nervous system, the clinical effects of raloxifene on libido is difficult to predict.
Design: In this matched case-control study, we aimed to evaluate the clinic effects of raloxifene on sexual life. Setting: The study was performed in Gynecology and Obstetrics outpatient clinic of Gazi University Faculty of Medicine on January
2002- February 2005. Patients: Fifty women, in whom raloxifene was indicated for treatment of osteoporosis, were considered the study group, whereas
50 women not necessitating any medication and matched for age, postmenopausal years and educational status were enrolled as the control group. Intervention: Participants completed the Arizona Sexual Experiences Scale that has been shown to be reliable and has been validated in Turkish population at baseline and at the 12-month study end-point. Main outcome measures: We compared the sexual function of the study and control subjects based on the drive, arousal, vaginal lubrication, ability to reach orgasm and satisfaction from orgasm subgroups, at the end of the one year. RESULTS: Raloxifene was associated with a significant improvement from baseline in the subgroup scores of arousal (P: 0.034) and satisfaction from orgasm, (P: 0.001), whereas there were no differences for total and other subgroup scores. In the control group and between groups there were no differences. CONCLUSIONS: In this study, raloxifene had positive effects on some parameters of sexual function like arousal and satisfaction from orgasm in postmenopausal women. As a conclusion, when planning the treatment of raloxifene it
should not be ignored that it might have positive effects on sexual life, so the quality of life.

Abstract | Full Text PDF

Giriş ve AMAÇ: Yüksek dansiteli lipoproteinin (HDL) antioksidatif ve ateroskleroza karşı koruyucu etkisi bilinmektedir. Postmenopozal kadınlarda HDL konsantrasyonunun düşmesi, ateroskleroza bağlı koroner arter hastalıklarında görülen artışın sebeplerinden biri olabilir. Serumdaki paraoksonaz (PON) enzimi, HDL’nin antioksidatif etkisiyle ilişkilidir. Süperoksid dismutaz ve glutatyon peroksidaz’ın yanı sıra, katalaz (CAT) enzimi de doğal antioksidan enzimlerden birisidir. Oksidatif hasarın bir belirteci olan
malondialdehid’in (MDA) ölçülmesi, eritrositlerdeki lipid peroksidasyonunu belirlemede kullanılabilir. Bu çalışmanın amacı; postmenopozal östrojen replasman tedavisinin, lipid peroksidasyonu ve antioksidan enzimler üzerinde bir etkisinin olup olmadığının
saptanmasıdır. Planlama: Cerrahi menopozda olan sağlıklı 30 hasta, bu prospektif çalışmaya dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 49.30+-4.16 idi. Tüm hastalara 6 ay boyunca her gün konjuge ekin östrojen 0.625mg p.o. verildi. Tedavi öncesi, tedavinin birinci ayında ve tedavinin altıncı ayında PON, CAT ve MDA ölçümleri yapıldı. Sonuçları değerlendirmek için paired-t-test kullanıldı. Ortam: Üniversite hastanesi
Hastalar: Cerrahi menopozda olan 30 hasta Girişim: Hastalara 6 ay boyunca 0.625 mg/gün konjuge ekin östrojen verildi Ölçülen Parametreler: Tedavi öncesi, tedavinin 1. ve 6. aylarda paraoksanaz, katalaz ve malondialdehit düzeyleri ölçüldü. SONUÇLAR: Ortalama PON seviyeleri; tedavi öncesinde (PON1) 65.79+-34.76 U/l, tedavinin birinci ayında (PON2) 34.76+-27.76 U/l ve tedavinin altıncı ayında (PON3) 76.93+-27.12 U/l idi. PON1-P0N2, PON1-PON3 ve PON2-PON3 çiftleri için p değerleri sırasıyla 0.308, 0.779 ve 0.572 idi. Ortalama CAT seviyeleri; tedavi öncesinde (CAT1) 4600.88+-1056.04 U/g Hb, tedavinin birinci ayında (CAT2) 4685.74+-1487.01 U/g Hb ve tedavinin altıncı ayında (CAT3) 4393.31+-750.97 U/g Hb idi. CAT1-CAT2, CAT1- CAT3 ve CAT2-CAT3 çiftleri için p değerleri sırasıyla 0.526, 0.448 ve 0.689 idi. Ortalama MDA seviyeleri; tedavi öncesinde
(MDA1) 27.85+-7.96 nmol/mg protein, tedavinin birinci ayında (MDA2) 30.33+-9.66 nmol/mg protein ve tedavinin altıncı ayında (MDA3) 24.92+-6.16 nmol/mg protein idi. MDA1-MDA2, MDA1-MDA3 ve MDA2-MDA3 çiftleri için p değerleri sırasıyla 0.375,
0.147 ve 0.179 idi. Yukarıdaki eşleşmelerin hiçbiri arasında anlamlı fark saptanmadı.
TARTIŞMA: Çalışmamızdaki bulgulara göre; postmenopozal kadınlardaki östrojen replasman tedavisine bağlı olarak, PON ve eritrosit CAT aktivitelerinde artış ya da eritrosit MDA seviyesinde değişiklik saptanmadı. Öte yandan diğer bazı çalışmalarda
östrojen replasmanının aterosklerozu önlemede faydalı etkileri gösterilmiştir. Bu konuyu incelemek için daha fazla çalışma gereklidir.

OBJECTIVE: Antioxidant and protective effect of high density lipoprotein (HDL) cholesterol for atherosclerosis is well known. The decrease of HDL concentration in postmenopausal women can be a reason for increased coronary artery disease due to atherosclerosis.
The paraoxonase (PON) enzyme in blood is related with the antioxidant effect of HDL. Catalase (CAT), besides superoxide dismutase and glutathione peroxidase, is a natural antioxidant enzyme. Erythrocyte lipid peroxidation can be determined by the
measurement of MDA, which is an index of oxidative damage. The objective of this study was to determine whether postmenopausal oestrogen replacement therapy has some effects on lipid peroxidation and antioxidative enzymes. Desing: Thirty women, who had undergone menopause after surgery for a benign disease, were included in this prospective study. Mean age of the patients was 49.30+-4.16 years. Every patient was given conjuge equine estrogen 0.625mg p.o. daily for 6 months. PON, CAT and MDA were measured before the therapy (baseline), at the first month and sixth month of the therapy. We used paired-t-test to evaluate our findings. Setting: University hospital
Patients: Thirty women who had undergone menopause after surgery for a benign disease INTERVENTION: Women were administered conjugated equine estrogen 0.625mg p.o. daily for 6 months Main Outcome Measure: PON, CAT and MDA were measured before the therapy (baseline), at the first month and sixth month of the therapy
RESULTS: The level of PON at baseline (PON1) was 65.79+-34.76 U/l, at the first month (PON2) was 34.76+-27.76 U/l and at the sixth month (PON3) was 76.93+-27.12 U/l. The p values for PON1-PON2, PON1-PON3 and PON2-PON3 were 0.308, 0.779 and
0.572; respectively. The level of erythrocyte CAT at baseline (CAT1) was 4600.88+-1056.04 U/g Hb, at the first month (CAT2) was 4675.74+-1487.01 U/g Hb and at the sixth month (CAT3) was 4393.31+-750.97 U/g Hb. The p values for CAT1-CAT2, CAT1-
CAT3 and CAT2-CAT3 were 0.526, 0.448 and 0.689; respectively. The level of erythrocyte MDA at baseline (MDA1) was 27.85+- 7.96 nmol/mg protein, at the first month (MDA2) was 30.33+-9.66 nmol/mg protein and at the sixth month (MDA3) was 24.92+- 6.16 nmol/mg protein. The p values for MDA1-MDA2, MDA1-MDA3 and MDA2-MDA3 were 0.375, 0.147 and 0.179; respectively. There was no significant difference between any of the pairs above. CONCLUSION: Our study demonstrated no increase of PON and erythrocyte CAT activities and no change in erythrocyte MDA level due to oestrogen replacement therapy in postmenopausal women. On the other hand, some other studies showed beneficial effects of oestrogen replacement in preventing atherosclerosis. More detailed studies are necessary to investigate this subject.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Total laparoskopik histerektomi ile eş zamanlı yapılan laparoskopik Burch kolposüspansüyon operasyonunun sonuçlarının değerlendirlmesi. Planlama: Retrospektif.
Ortam: Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum A.D. Hastalar: Benign nedenlerle histerektomi endikasyonu konan ve beraberinde idrar inkontinansı olan hastalar. Girişim: Laparoskopik total histerektomi ve eş zamanlı olarak laparoskopik transperitoneal Burch kolposüspansiyon operasyonu. Değerlendirme parametreleri: İşlemin yapılabilirliği, komplikasyon oranları ve takip verileri. SONUÇ: Bu çalışmaya 12 hasta dahil edildi. Tanı anında ortalama hasta yaşı 48 (aralık, 42-55) idi. Tüm olgularda operasyon tamamen laparoskopik olarak ve gerek intraoperatif gerek postoperatif komplikasyon olmaksızın gerçekleştirildi. Toplam operasyon süresi ortalama 173 dakika (aralık, 160-200), total laparoskopik histerektomi için ortalama operasyon süresi 130 dk (aralık, 120- 150), Burch kolposüspansiyonu için ise 43 dk (aralık, 35-50) idi. Hesaplanan kan kaybı ortalama 450 ml (aralık, 300-600), ultrasonografik olarak hesaplanan ortalama uterus volümü 73 cm_ (aralık, 40-167), histerektomi spesmeninin ortalama ağırlığı
ise 279 g (aralık, 153-350) idi. Tüm hastalar operasyonu takiben 48-72 saat içerisinde taburcu edildiler. Hiçbir hastada 2 günden uzun süre ile üriner kateterizasyon gerekmedi. Ortalama izlem süresi 16 ay (aralık, 12-24) olup 12 olgudan 10’unda (%83,4) tam
kür sağlandı; 1 olguda (%8,3) stres inkontinansa ait şikayetler azaldı; ancak tam kür sağlanamadı. Diğer 1 olguda (%8.3) ise şikayetlerde hiçbir gerileme saptanmadı.
YORUM: Histerektomi endikasyonu konulan ve eş zamanlı idrar inkontinansı olan olgularda total laparoskopik histerektomiye laparoskopik Burch operasyonunun eklenmesi etkin ve uygun bir yaklaşımdır.

OBJECTIVE: To present the success and morbidity rates of the patients who underwent total laparoscopic hysterectomy associated with laparoscopic Burch colposuspension operation. Design: Retrospective. Setting: Gazi University, Faculty of Medicine, department of Obstetrics and Gynecology. Patients: The patients who were subjected to the hysterectomy due to benign disease, and having stress incontinence coccomitantly.
Interventions: Total laparoscopic hysterectomy plus transperitoneal laparoscopic Burch colposuspension with non-absorbable sutures. Main outcome measures: Feasibility of procedure, and success and morbidity rates. RESULTS: Overall 12 patients were included. The mean age at the time of operation was 48 (range 42-55). All procedures were
completed laparoscopically without intraoperative or postoperative complications. Operative time ranged from 160 to 200 minutes (mean, 173 minutes). Mean operative time was 130 minutes (range, 120-150) for total laparoscopic hysterectomy, 43 minutes
(range, 35-50) for Burch procedure. Estimated blood loss ranged from 300 to 600 ml (mean, 450). Ultrasonographically estimated volume of the uterus was 73 cm3 (range, 40-167). Mean weight of the hysterectomy specimens was 279 gram (range, 153-350).
All patients were discharged from the hospital within 48 to 72 hours. For all patients, catheterization was not required more than 2 days. Mean follow-up period was 16 months (range, 12-24). Ten of 12 (83,4%) patients were cured completely, and 1 (8,3%) was improved for stress incontinence. The remaining one patient (8,3%) did not have any improvement in her complaints. CONCLUSION: Total laparoscopic hysterectomy plus laparoscopic Burch procedure is feasible and effective for patients who underwent
hysterectomy and having stress incontinence additionally.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Laparoskopik yaklaşımla opere edilen matür kistik teratoma olgularının retrospektif olarak değerlendirilmesi Planlama: 2000–2004 yılları arasında kliniğimizde laparoskopik yaklaşımla opere edilen 18 olgunun verilerinin retrospektif olarak
incelenmesi ve sonuçlarının değerlendirilmesi Ortam: Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Ankara Hastanesi Hastalar: Kliniğimizde matür kistik teratoma ön tanısıyla laparoskopi uygulanan 18 hasta Girişim: Laparoskopik yaklaşımla matür kistik teratomların monopolar koter ve hidrodiseksiyon ile eksize edilmesi veya salfingooferektomi uygulanması Değerlendirme parametreleri: Hasta yaşları, preoperatif ovaryen kist boyutu, CA–125 değerleri, intraoperatif yapılan işlem, kistin rüptüre olup olmadığı, diğer intraoperatif komplikasyonlar ve kesin patolojik tanı
SONUÇ: Laparoskopik yolla overleri korumak amacıyla 13 hastada kist eksizyonu uygulandı. Altı hastada intraoperatif kist rüptüre oldu (% 46,1). Salfingooferektomi uygulanan 5 hastadan 1’inde kist rüptürü oluştu (%20). Kist boyutunun 5 cm’nin üzerinde
olduğu hastalarda rüptür riski artmış olarak bulundu. 10 hastada kistler endobag içinde batın dışına alındı. Hiçbir hastada intraoperatif veya postopertif komplikasyon gelişmedi ve patoloji raporları malignite bildirmedi YORUM: Matür kistik teratomlar laparoskopik yolla çıkarıldıklarında daha az adezyon oluşumu, daha az ağrı hissi, kısa hastanede
kalış süresi ve daha iyi kozmetik sonuç elde edilmektedir. Genç yaşlarda organ koruyucu cerrahi uygulanmalı, perimenopozal veya postmenopazal hastalarda endobag kullanarak ooferektomi yapılmalı, rüptür oluşan vakalarda içeriğin lokalize kalmasını sağlayıp,
karın boşluğu ısıtılmış sodyum klorürle iyice yıkanmalıdır.

OBJECTIVE: To present our experience and patients’ data in the laparoscopic management of benign ovarian teratomas Design: Review of cases of woman with dermoid cysts who underwent laparoscopic surgery in our department from 2000 through 2004 Setting: Department of Obstetrics and Gynecology, School of Medicine, Baskent University, Ankara Patients: 18 women with benign cystic teratomas who underwent laparoscopy
Interventions: Laparoscopic oophorectomy or cystectomy by a combination of monopolar cauterization and hydrodissection. Main Outcome Measures: Patient’s age, mean diameter of ovarian mass, preoperative CA-125 level, intraoperative laparoscopic
approach, intraoperative spillage rate, intraoperative complications, and histopathologic diagnosis. RESULTS: 13 women underwent laparoscopic cystectomy, and 5 underwent laparoscopic oophorectomy. In cystectomy group, intraoperative spillage of dermoid tissue was occurred in 6 patients (46,1%), while spillage was occurred only in one patient in oophorectomy group (20%). The risk of intraoperative spillage of dermoid tissue was higher when the diameter of cyst more than 5 cm. There were not seen any intraoperative or postoperative complications. No malignancy was reported at postoperative period. CONCLUSION: Laparoscopic approach offers fewer postoperative adhesions, reduced pain, shorter hospital stay, and better cosmetic result. Conservative surgery should be chosen for younger women. However, oophorectomy presents as method of choice for perimenopausal and postmenopausal women, respectively. In order to avoid of the risk of abacterial peritonitis, prophylactic endobag can be used and
abdominal cavity should be washed by sodium chloride solution until no fatty particles can be detected in the lavage.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Adneksiyal torsiyon ön tanısı ile laparoskopi veya laparotomi ile opere edilen hastaların retrospektif incelenmesi Planlama: Laparoskopik yaklaşımla opere edilen 5, laparotomi ile opere edilen diğer 5 hasta sonuçlarının değerlendirilmesi Ortam: Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Ankara Hastanesi
Hastalar: Acil servise başvuran, akut karın bulguları olan, değerlendirme sonrası adneksiyal torsiyon tanısıyla operasyona alınan 10 hasta Girişim: Laparoskopi veya laparotomi uygulayarak adneksiyal detorsiyon, kist aspirasyonu, kistektomi, ooferektomi, histerektomi ve bilateral salfingooferektomi yapılması Değerlendirme parametreleri: Hasta yaşları, adneksiyal kitle boyutu, preoperatif doppler kan akımı ölçümü, operasyon şekli ve hospitalizasyon süreleri ve kesin histopatolojik tanı SONUÇ: Laparoskopik olarak 2 olguya salpingo-ooferktomi, 1 olguya detorsiyon, 1 olguya detorsiyon ve kist aspirasyonu ve 1 olguya da detorsiyon ve kistektomi yapılmıştır. Laparotomi grubunda ise 3 hastaya total abdominal histerektomi ve bilateral salpingo-ooferektomi, bir hastaya salpingo-ooferektomi ve bir hastaya da detorsiyon ve istektomi uygulanmıştır. Laparoskopi grubunun genç ve paritesi düşük olan hastalardan oluştuğu görülmektedir. Laporoskopi uygulanan hastalar daha kısa sürede taburcu edilmişlerdir. Ortalama adneksiyal kitle çaplarının laparotomi grubunda daha fazla olduğu gözlenmiştir. Organ koruyucu cerrahi yapılan hastaların postoperatif kontrolünde ultrasonografik olarak normal over görünümü ve doppler kan akımı izlenmiştir. YORUM: Özellikle genç, fertilite isteği olan hastalarda laparoskopik yaklaşımla organ koruyucu cerrahi yapılması uygun olacaktır.

OBJECTIVE: To analyze the patients’ data who underwent surgery for adnexal torsion via laparoscopy or laparotomy Design: Reports of the 10 adnexal torsion cases those were managed by laparoscopy (5 cases) or laparotomy (5 cases). Setting: Department of Obstetrics and Gynecology, School of Medicine, Baskent University, Ankara Patients: Ten patients were referred to the emergency room and diagnosed as adnexal torsion preoperatively. All patients were surgically treated. Interventions: Adnexal detorsion, cyst aspiration, cystectomy, oophorectomy, abdominal hysterectomy and salpingo-oophorectomy were done either by laparoscopy or laparotomy. Main Outcome Measures: Patient’s age, mean diameter of adnexal mass, preoperative Doppler flow measurement, type of surgical approach, hospitalization interval, and histopathologic diagnosis.
RESULTS: Two patients had salpingo-oophorectomy, one patient had detorsion, one patient had detorsion and cyst aspiration, and another one had detorsion and cystectomy via laparoscopy. On the other hand, three patients had total abdominal hysterectomy
and salpingo-oophorectomy, one patient had salpingo-oophorectomy, and another one had detorsion and cystectomy via laparotomy. In laparoscopy group, younger patients with lower parity were seen. The hospitalization interval was shorter in laparoscopy group. Mean adnexal diameter was greater in laparotomy group. Postoperative ultrasonographic findings and Doppler flow measurement were normal in patients whom underwent conservative surgery. CONCLUSION: Conservative therapy by laparoscopy is recommended to preserve ovarian function in young patients.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Yardımcı Üreme Teknikleri arasında yer alan intra stoplazmik sperm enjeksiyonu (ICSI) sonrası artan kromozomal anomali görülme sıklığının bir olgu sunumu olarak tartışılması Planlama: YÜT tedavilerinde kromozomal anomali görülme sıklığının literatür eşliğinde tartışılması. Ortam: Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı,Beşevler, Ankara Hasta: Kliniğimizde sekonder infertil tanısı alan bir hastada uygulanan ICSI yöntemi ile dördüz gebelik elde edildi. 12.haftada iki gebelik kesesinin spontan redüksiyona uğradığı izlendi.İkiz eşlerinden birinde amniosentez sonucu Turner sendromu olarak bildirildi. Sağlıklı olan diğer fetus’ta 30. haftada intrauterin büyüme geriliği ve oligohidroamnioz saptandı. 36. haftada sezeryanla
2200 gr ağırlığında, 10/10 apgarla sağlıklı kız bebek doğurtuldu. Girişim: ICSI gebeliği ile gebe kalan hastaya 17.gebelik haftasında amniosentez uygulandı. Sağlıklı olan diğer kız fetus 36.gebelik haftasında sezaryenle doğurtuldu. Değerlendirme Parametreleri: Amniosentez sonucu ile Turner Sendromu (45.XO) saptandı. SONUÇ: ICSI sonrası gebe kalan hastalarda, kromozomal anomali görülme sıklığında artış saptanmaktadır.
YORUM: ICSI uygulanan hastaların ileri yaşta olmaları, invitro ortamlarda sperm ve oosit manüplasyonlarının uygulanması kromozomal instabiliteye neden olduğu göz önüne alınırsa, transfer edilen embriyolarda ve intrauterin fetuslarda kromozomal anomali görülme sıklığında artış saptanmaktadır.

OBJECTIVE: To discuss the increase in chromosomal anomalies after intracytoplasmic sperm injection(ICSI), a form of assisted reproductive technology, in the form of a case report. Design: Incidense of chromosomal anomalies in ART; review of the literature.
Setting: Gazi University Faculty of Medicine Obstetrics and Gynecology Department, Beşevler, Ankara Patient: A secondary infertile patient underwent ICSI procedure resulting in a quadruplete pregnancy. Spontaneous reduction of two gestational sacs occured at 12th week. Amniocenthesis result of one fetus was reported as Turner Syndrome. Intrauterin growth retardation and oligohydramniose are diagnosed in the other fetus at 30th week. Cesarian section is applied at 36th week and a 2200 gram healthy female baby is delivered with the apgar scores of 10/10 Intervention: Amnicenthesis is applied to the ICSI pregnant patient at 17th week. Main outcome measures: Amniocenthesis report was Turner Syndrome (45 X0) RESULTS: Incidence of chromosomal anomalies increase in ICSI pregnant patients CONCLUSIONS: Regarding advanced age of patients, chromosomal instability due to in vitro manipulations of sperm and oocytes, there is an increase in the incidence of chromosomal anomalies in transferred embryos and intrauterin fetuses.

Abstract | Full Text PDF

Sigmoid kolon endometriosisi az görülen fakat maligniteden ayrılması gereği nedeniyle önem içeren bir fenomendir. Gastrointestinal malignite düşünülen fakat kesin tanısı sigmoid kolon endometriosisi gelen, spesifik olmayan karın ağrısı ile başvuran, 48 yaşındaki hasta sunulmaktadır.

Endometriosis at sigmoid colon is a rare but important phenomena because of the differential diagnosis of malignancy. We report a 48-year-old patient with a nonspesific abdominal pain patient who was thought to have gastrointestinal malignancy initially
and later diagnosed as endometriosis at the sigmoid colon.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalışmada 32 yaşındaki kadın olguda endometrial adenokarsinomdan kaynaklanan beyin metastazı sunulmuştur. Tek frontal lob metastazı endoımetrium adenokarsinomunun cerrahi evrelemesinden 7 ay sonra ortaya çıkmıştır. İlk tanı endometrial polipin histereskopik rezeksiyonu ile konmuştur. İlk lezyon endometrial polibe sınırlıydı ve uterus ve lenf bezlerinin incelenmesinde hastalığa
ait bulgu izlenmemiştir.

We present a 32-year-old patient with solitary brain metastasis of endometrial carcinoma. The single frontal lobe metastasis was determined seven months after surgical staging of endometrial adenocarcinoma. The initial diagnosis was determined by
hysterescopic resection of an endometrial polyp. The lesion was only limited to the endometrial polyp and there was no evidence of disease at the pathological examination of uterus and lymph nodes.

Abstract | Full Text PDF

39 yaşında erkek hastadan azoospermi nedeniyle periferik kandan kromozom analizi ve Y mikrodelesyonu taraması yapıldı. 45,X[14]/46,XY [6] karyotipi saptanan hastanın uygun primerler ile yapılan polimeraz zincir tepkimesi sonucunda incelenen bölgelerde delesyonunun bulunmadığı belirlendi. Karyotipte saptanan bulgusu ile ilgili hastaya genetik danışma verildi.

A 39 year old man was referred to our department for chromosome analysis from peripheral blood and Y microdeletion screening. A 45,X[14]/46,XY [6] mosaic karyotype was detected. Y microdeletion testing using appropriate primers revealed no deletions.
Genetic counseling was given to the patient about his karyotype.

Abstract | Full Text PDF

Spontan heterotoplik gebelik çok az görülen klinik bir durumdur. Hayatı tehdit eden bir durum olduğundan, özellikle karın ağrısı ile beraber intrauterin gebelik varlığında, intitraabdominal kanamaya bağlı intraabdominal sıvının bulunduğu hallerde akılda tutulmalıdır. Ultrasonografi teşhis için önemli olup, olayın ciddiyetine göre cerrahi tedavi modaliteleri seçilmelidir.

Spontaneous heterotopic pregnancy is a clinic entity that is seen very rarely. It is a life threatening condition and always must be kept in mind especially in intrauterin gestation with abdominal pain and the presence of intraabdominal fluid that is due to intraabdominal bleeding. Ultrasound is very important in diagnosis and the treatment choice is surgical modalities according to the severity of the case.

Abstract | Full Text PDF

Sitomegalovirus (CMV) Herpesvirus grubundan çift zincirli DNA virusüdur ve konjenital infeksiyonların sık görülen nedenidir. Konjenital CMV infeksiyonu anneden fetusa plasenta yolu ile geçer. Primer veya rekürren infeksiyonlar hastalığa yol açabilir
fakat primer infeksiyonda risk daha yüksektir ve daha ciddi infeksiyonlara yol açar. Burada rekürren maternal infeksiyon sonucu; santral sinir sistemi tutulumu ve intrauterin gelişme geriliği gelişen bir yenidoğan olgusu sunuldu.

Cytomegalovirus (CMV) is a double- stranded DNA virus in the Herpesvirus family, and it is a common cause of congenital viral infections. Congenital CMV infection is transmitted from the mother with viremia to the fetus via the placenta. Disease may result
from a primary or recurrent maternal infection but the former is a common cause of severe disease. The risk for fetal infection is grater in primary maternal infection. We report a newborn infant with symptomatic congenital CMV infection associated with
recurrent maternal infection.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF