Amaç: Adölesan gebelik anne ve bebeğin her ikisi içinde ciddi risk faktörüdür. Bu araştırmanın amacı adölesan gebelerin genel sağlık ve beslenme durumlarını saptamak ve bunun yeni doğan üzerindeki etkilerini araştırmaktır.
Material ve Metot: 220 adölesan gebenin, gebeliğe ilişkin sorunları saptanarak antropometrik ölçümleri, biyokimyasal bulguları ve beslenme durumları incelenmiştir. Tüm gebelere araştırmacı tarafından anket yapılarak, gebelik sorunları ve beslenme durumları kaydedilmiştir. Her ay ağırlık kontrolleri ve laboratuar bulguları tekrarlanmış ve her kontrolde besin tüketimleri incelenmiştir. Doğum sonrası bebeğe ait bulgular her gebenin doğum yaptığı yere gidilerek araştırmacı tarafından ölçülmüştür. Bu çalışmada 168 bebeğin doğumuna ilişkin genel sağlık durumları ve antropometrik ölçümleri incelenmiştir.
Bulgular: Yaş ortalaması 17.4 ±0.73 yıl olan kadınların evlilik ve ilk gebelik yaş ortalaması sırası ile 16.40±09 ve 16.8±05 yıldır. Bu gebelerde erken ve ölü doğum %3.1, doğup ölenler %3.2, düşük ve kürtaj ise %10.6’dır. Çoğul gebeliği olan annelerden doğan çocukların %46.6’sı ölmüştür. Araştırmada %40’ı anemik olan kadınların önerilen demir miktarının ancak %41.6’sını tükettikleri saptanmıştır. Enerji, protein, vitamin A tüketimleri de önerilenin altındadır. Ortalama ağırlık kazanımı tüm gebeler için 10.95±4.89 kg olup gebelerin %10.1’i ≤36 haftada, %80.9’u 37- 40 haftada doğum yapmışlar ve %32.7 bebekte çeşitli sağlık sorunları izlenmiştir.
Sonuç: Beslenme adölesan gebelerde her iki canlının da büyümesi nedeniyle daha da önem taşımaktadır. Bu araştırma anne ve çocuk sağlığı hizmetleri açsından değerlendirildiğinde adölesan gebeliğin hala bir sorun olarak devam ettiği, toplumun adölesan gebeliğin sorunları hakkında ve adölesan döneminde yeterli ve dengeli beslenme konusunda sürekli bilgilendirmek gerektiğini göstermiştir.

Aim: Adolescent pregnancy is considered a high risk for both the mother and infant. The aim of this study was to determine general health and nutritional status of adolescent pregnants and to search the effects of these on newborn.
Methods: Anthropometric measurements, biochemical findings, and nutritional status of 220 adolescent pregnants were examined. Mothers complete a face-to-face questionnaire. Participants were asked for nutritional status and pregnancy history. Weight controls and laboratory findings were repeated by providing monthly, physician examination for these pregnants and food consumptions were examined in each control. Pregnancy outcomes were measured and records by the investigator himself. Pregnancy outcomes were obtained from the 168 birth records. General health status and anthropometric measurements to birth of infants were examined in this study
Results: The mean age of 17.4 ± 0.73 years for women, average age of marriage and first pregnancy 16.40 ± 09 and 16.8 ± 05 years, respectively. In these pregnants, premature birth and still birth is 3.1%, infants who dead after birth is 3.2%, abortion and curettage is 10.6%. Children born to mothers with multiple pregnancies, 46.6% percent have died. In this study it was determined that women, 40% of whom was anemic, consumed only 41.6% of iron amount recommended. Their energy, protein and vitamin A consumptions were also below recommendation amount. Average weight gain were 10.95±4.89 for all pregnant and pregnant women, 10.1% of ≤ 36 weeks, 80.9% 'u 37-40 weeks of birth, and various health problems were observed in 32.7% infant.
Conclutıon: While nutrition is most important in in adolescent pregnant due to the growth of both lives. When assessed in terms of mother and child health services, society should be continuously informed about adequate and balanced nutrition.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Bu çalışmanın amacı izole fetal karaciğer kalsifikasyonlarının insidansını ve klinik önemini saptamaktı.
Gereç ve Yöntem: 2005-2012 yılları arasında 18-28 gestasyonel haftalar arası 19200 gebeye detaylı ultrasonografi yaptık ve izole fetal karaciğer kalsifikasyonu saptananlar çalışmaya alındı. Eşlik eden anomaliler için detaylı fetal ultrasonografik görüntüleme ve maternal TORCH (toxoplasma, rubella, sitomegalovirus, herpesvirus), sifiliz ve parvovirus B-19 açısından serolojik inceleme yapıldı. Ekojenik lezyonlar olası bir akım varlığı açısından Doppler ultrasonografi ile değerlendirildi. Tüm olgulara amniyosentez önerildi. Tüm yenidoğanlar doğumdan sonra değerlendirildi ve izleme alındı.
Sonuçlar: İzole fetal karaciğer kalsifikasyonu olan 17 olgu saptadık. Tüm kalsifikasyonlar tek, izole ve parankimaldi. Fetuslarda eşlik eden intrauterin enfeksiyon ya da diğer organ anomalilerine ait bulgu saptanmadı. Amniyosentez yaptırmayı kabul eden 14 olgunun sonuçları normaldi.
Tartışma: Saptanan fetal karaciğer kalsifikasyonları izole ise yüksek olasılıkla iyi seyirli olacağı düşünülebilir.

Objective: The aim of this study was to determine the incidence and clinical significance of isolated fetal liver calcifications.
Method: Between 2008 -2012 we were performed 19200 detailed fetal ultrasonography screening between 18-28 weeks of gestation and cases with isolated fetal liver calcifications were enrolled in the study. A detailed fetal ultrasound imaging for associated abnormalities, the serological status for maternal TORCH (toxoplasma, rubella, cytomegalovirus, herpesvirus), syphilis and parvovirus B-19 was determined. Doppler ultrasound was used to detect a possible flow in the echogenic lesions. Amniocentesis was offered in all cases. All neonates were examined and followed up after birth.
Results: We were detected 17 women with isolated fetal liver calcifications. All of the calcifications were isolated, solitary and parenchymal. None of the fetuses was associated with other organs abnormalities or intrauterine infections. Amniocentesis results of 14 women who accepted this procedure were normal.
Conclusion: If fetal liver calcifications are isolated, it can be thougt that the prognosis will be good.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Transobturator bant tekniği (TOT) ve mini sling prosedurunde görülen intra ve postoperatif komplikasyonların karşılaştırılması.
Gereç ve Yöntemler: Stres üriner inkontinansı veya miks inkontinansı olup stres faktörü ön planda bulunan olgularda ürodinamik değerlendirmeler tamamlandıktan sonra TOT uygulanan 130 olgu ile mini sling uygulanan 151 olgunun komplikasyonları karşılaştırıldı.TOT grubunda takip süresi 6-30 ay ( ortalama 18 ay) ve mini sling grubunda postoperatif takip 6-21 ay (ortalama 13,5 ay) sürdü.
Bulgular: 130 TOT operasyonu uygulanan olgunun yaş ortalaması 50,5 ± 9,5 (29-72), mini sling uygulanan hastaların yaş ortalaması 49± 10 (26-82) idi.Hiçbir olguda intra operatif mesane veya üretra perforasyonu izlenmedi.Major damar veya sinir yaralanması her iki grupta da izlenmedi.TOT yapılan olguların 5 inde (%3,8), mini sling yapılanların ise 6 sında ( % 4) intraoperatif vajinal sulkus perforasyonu gelişti ve hemen suture edildi.TOT grubunda 6 (%4,6) olguda, mini sling grubunda ise 18 (10.9%) olguda anlamlı olarak daha fazla mesh erozyonu tespit edildi (p: 0.036). Mini sling grubunda 10 (6.1%) olguda, TOT grubunda ise 8 (%6.15) olguda tıbbi tedaviye yanıt veren de novo urge inkontinans saptandı.Mini sling uygulananlardan 2 olguda kalıcı üriner retansiyon gelişmesi üzerine postoperatif dönemde gergin mesh kesildi.Her iki grupta da operasyona bağlı belirgin enfeksiyöz komplikasyon izlenmedi.TOT ve mini sling grubunda sırasıyla üç (%2,3) ve bir (%0.6) olgu uyluk ağrısından yakındı.
Sonuç: Subüretral tape ile karşılaştırıldığında mini sling prosedürü nispeten daha fazla mesh erozyonu görülmesi dışında benzer komplikasyon oranları ile kıyaslanabilir başarı oranlarına sahiptir.Geç postoperatif komplikasyonlar açısından olgular dikkatli takip edilmelidir.

Aims: To compare perioperative and postoperative complications of mini sling and transobturator tape (TOT) operations in the surgical treatment of female urinary incontinence.

Material and Methods: After the urodynamic evaluation of the patients with stres urinary incontinence or cases with mixed urinary incontinence with significant stress factor,130 cases who underwent TOT procedure and 151 cases who underwent mini sling procedure were compared in terms of complications..The duration of follow up in the TOT group was 6-30 (mean 18) months and it was 6-21 (mean 13,5) months in the mini sling group
Results: The mean age of the mini sling and TOT group was 49 ± 10,50,5 ± 9,5 respectively. There was no intraoperative bladder or urethral perforation.
There were no major vessel or nerve injury in both groups. In 5 (3.8%) cases of the TOT group and 6 cases (4 %) of the mini sling group,intraoperative vaginal sulcus perforation developed and mucosal defects immediately sutured. Mesh extrusion was detected in 6 (4.6%) and 18 ( 10.9 %) cases of the TOT and mini sling group, respectively.There was a statistically significant difference about mesh extrusion (p: 0.036). Ten patients (6.1%) and eight cases (6.15%) had de novo urge incontinence responsed to medical theraphy in the post-operative follow-up in the mini sling and TOT groups,respectively. Two patients (1.2%), who underwent the mini sling procedure,required sling section due to prolonged bladder outlet obstruction.Significant infection complication adherence to operation was not detected. Three and one cases complained of thigh pain in the TOT and mini sling group,respectively.
Conclusions: Mini sling procedure,when compared with suburethral tape,had similar complication rates except relatively high mesh erosion rates with comparable success rates. All cases should be carefully followed for late complications.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Amaç: Polikistik Over Sendromu (PKOS)’ lu hastalarda oksidatif DNA hasarının gelişip gelişmediğinin ve uzun dönem risklerle ilişkisinin olup olmadığının tespiti adına idrar örneğinden LC-MS/MS yöntemi ile 8-OHdG seviyesinin ölçülmesi.
Materyal ve Metod: 2003 Rotterdam Concencus Conferance on PKOS (ESHRE-ASRM) kriterlerine göre PKOS tanısına uyan 28 hasta ve bu hastalarla benzer özellik gösteren sağlıklı 27 kadın çalışmaya dahil edildi. Hasta ve kontrol grubundaki kadınların sabah ilk idrar örnekleri alınarak, LC/MS/MS yöntemi ile idrarda 8-OHdG düzeyi nmol /L cinsinden ölçüldü. İdrardaki tüm nükleozid konsanrasyonundaki varyasyonu kompanse etmek icin 8-OHdG/kreatinin oranı (nmol/mol) kullanıldı. Hasta ve kontrol gruplar 8 OHdG / kreatinin oranı açısından karşılaştırıldı.
Bulgular: PKOS hastaları ile kontrol grubu arasında idrar 8 OHdG / kreatinin (nmol/mol) oranı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır (p= 0,533).
Sonuç: Çalısmamızda antioksidan ve DNA tamir kapasitesinin artmıs olmasına bağlı olarak oksidatif stres göstergesi olan idrarda 8 OHdG /kreatinin düzeyi PKOS’lu hastalarda sağlıklı bireylerden farklı çıkmamıstır.

Objective: The measurement of urinary 8-hidroxy- 2’deoxyguanosine (8-OHdG) level by liquid chromatography-tandem mass (LC-MS/MS) method in order to determine whether there is an obvious oxidative deoxyribonucleic acid (DNA) damage in patients with Polycystic Ovary Syndrome (PCOS) and its relationship with long term risks.
Material Methods; Twenty-eight patients with PCOS diagnosis according to the criteria of 2003 Rotterdam Concensus Conference on PCOS were included in this study and twenty-seven healthy women were included as control group. After collecting first morning urine samples of patients and women in control group, the urinary 8-OHdG level were measured by LC-MS/MS method and the results were expressed as nmol/L. 8-OHdG/creatinine ratio (nmol/mol) was used to compensate the variation of all nucleoside concentration in urine. The patients with PCOS and the control group were compared in terms of the 8-OHdG/creatinine ratio.
Results: Statistically, there was not a significant difference between the patients with PCOS and the control group in terms of the 8-OHdG/creatinine ratio (p= 0.533).
Conclusion: According to our research, due to an increase of antioxidant and DNA repair capacity, the urinary 8-OHdG/creatinine ratio as a determinant of oxidative stress in patients with PCOS was not different from the level analyzed in healthy women.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalışmada, endometrium kanserinde (EK) lenfovasküler alan invazyonunu (LVAİ) belirleyen lokal cerrahi-patolojik faktörler ve LVAİ’nin tümörün lenf noduna yayılımı üzerindeki etkisi incelendi.
Materyal ve Metot: Ocak 1993 - Aralık 2012 yılları arasında sistematik lenfadenektomi yapılarak evrelendirme cerrahisi uygulanmış ve tanısı evre IA-IVB EK olan 355 olgu dahil edildi. Olgulara ait cerrahi-patolojik veriler nihai patoloji raporundan elde edildi. Evreleme 2009 FIGO kriterlerine göre yapıldı. Uterin sarkom tanısı olanlar, tümörde sarkom komponenti olanlar ve çift primerli tümörü olanlar çalışma dışı bırakıldı. LVAİ hematoksilen-eozin ile boyamada damar duvarına tutunmuş tümöral hücre veya hücre kümeleri olarak tanımlandı.
Bulgular: Hastaların yaşı ortalama 59 yıl, tümör boyutu ortalama 43.4mm’ydi. Tümör tipi 279 hastada endometrioid tip ve tümör 120 hastada grade 3 düzeyindeydi. LVAİ 147 hastada (%41.4) saptandı. Hastaların 20’sinde myometriyal invazyon yokken 11’inde tümörün serozaya kadar yayıldığı belirlendi. 78 hastada servikal tutulum saptandı ve bunların 68’inde stromal invazyon mevcuttu. Tümörün 77 (%21.7) hastada lenf noduna yayıldığı ve lenfatik yayılımın 49 hastada (%13.8) paraaortik bölgede ve 64 hastada (%18) pelvik bölgede olduğu görüldü. Grade, myometrial invazyon derinliği, uterin serozal tutulum, servikal invazyon ve tümör boyutu LVAİ varlığını arttırmaktaydı. Ancak tümör tipi ve yaş LVAİ ile ilgisizdi. LVAİ tümörün lenf noduna yayılımını belirlemekteydi. LVAİ olanların %38.8’inde, olmayanların %9.6’sında lenf nodu metastazı saptandı. Her iki bölge (paraaortik ve pelvik) ayrı olarak değerlendirildiğinde LVAİ tümör metastazı açısından anlamlıydı.
Sonuç: EK nedeniyle evrelendirici cerrahi uygulananların yaklaşık %40’ında LVAİ izlenmektedir ve bunların da yaklaşık %40’ında lenfatik yayılım mevcuttur. Bu parametrenin, EK’de cerrahi şeklinin ve adjuvan tedavinin belirlenmesinde önemli rol oynayacağı açıktır.

Objective: Local surgical pathological factors that determine lymphovascular space invasion (LVSI) and LVSI impact on lymph node spread of tumor were investigated in Endometrial Cancer(EC).
Material and Method: A total of 355 patients,systematic lymphadenectomy staging surgery performed between January 1993 and December 2012,diagnosed with stage 1A-IVB EC were included.Pathological data was obtained from the final pathology report.Staging was made according to FIGO 2009 criteria.Patients who had diagnosis of uterine sarcoma, tumors with component of sarcoma and patients with two primary tumors were excluded.LVSI was described as tumor cells or cell clusters that attached to vessel wall on hematoxylin and eosin(H&E)stain.
Results: The average age of patients was 59 years and tumor size was 43.4mm.279 patients had tumor with endometrioid type and 120 of them had grade 3 tumor.LVSI was detected in 147(41.4%) patients.20 of patients didn’t have myometrial invasion while the tumor spread through serosa was detected on 11 patients.Cervical invasion was detected in 78 patients and there was also stromal invasion in 68 of them.Tumor spread out lymph nodes in 77 (21.7%) patients.Lymphatic invasion was at para-aortic region in 49 (13.8%) patients and in pelvic region in 64 patients (18%).Grade, depth of myometrial invasion,involvement of uterine serosa,cervical invasion and tumor size increased the existence of LVSI.However tumor type and age had no relation with LVSI.LVSI has been defining the tumor spread to lymph nodes.Lymph node metastasis was found in 38.8% of the patients who had LVSI compared to 9.6% of those without LVSI.When both regions (para-aortic and pelvic) were evaluated separately,LVSI was significant in terms of tumor metastasis.
Conclusion: LVSI was observed in 40% of patients who were staged with diagnosis of EC and the spread of lymph node was present in 40% of these patients.It is clear that this parameter will play an important role in determining adjuvant therapy and surgery type.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalışmada amacımız uyku bozuklukları ile biyokimyasal, hormonal ve enflamatuar parametreler arasındaki ilişkiyi anlamaktı.
Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya metabolik sendrom dışında bir hastalığı olmayan 57 postmenopozal hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya katılanlara Pittsburg Uyku Kalite İndeksi (PUKİ) uygulandı ve katılımcıların bildirdikleri uyku süresi öğrenildi. Sonuçlar hormonal ve metabolik parametrelerle karşılaştırıldı.
Bulgular: PUKİ'si kötü olan hastalar PUKİ'si iyi olan hastalarla karşılaştırıldığında daha yaşlı (p=0.022), daha büyük kalça çevresine sahip (p=0.03) ve daha uzun süredir menopozda (p=0.012) oldukları görüldü. PUKİ'si kötü olan hastalar PUKİ'si iyi olan hastalarla karşılaştırıldığında daha düşük HDL (p=0.008) ve daha yüksek insulin seviyelerine sahip oldukları görüldü.
Sonuç: Uyku şikayetleri hiperinsulinemi ve lipid bozuklukları ile ilişkilidir.
Anahtar sözcükler: seks hormonları, CRP, uyku, postmenopozal, enflamasyon, insulin

Objective: In this study, our aim was to understand the relationship among sleep disturbances and biochemical, hormonal and inflammatory parameters.
Methods: In this prospective study, 57 postmenopausal women without any concomitant disease other than metabolic syndrome were included. We applied Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) and asked self-reported sleep duration of participants. We compared the results with hormonal and metabolic parameters.
Results: Participants with a poor PSQI were older (p=0.022), had a higher hip circumference (p=0.03) and had a longer duration of menopause (p=0.012) when compared to participants with a good PSQI. Participants with a poor PSQI had lower HDL (p=0.008) and higher insulin (p=0.027) when compared to participants with a good PSQI. There was no association between sleep duration and the parameters searched.
Conclusion: Sleep complaints are related to hyperinsulinemia and lipid abnormalities.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Obstetrik nedenlere bağlı olarak gelişen yaygın damar içi koagülasyon, nadir görülmesine rağmen morbidite ve mortalitesi oldukça yüksek seyreden klinik bir durumdur. Günümüzde yaygın damar içi koagülasyonun patofizyolojisi tam olarak aydınlatılamamış olup, bu nedenle etkili ve kalıcı tedavi yöntemleri henüz geliştirilememiştir. Bu derlemede, klinisyenin bakış açısıyla obstetrik pratikte karşımıza çıkan yaygın damar içi koagülasyon değerlendirilmiş ve güncel literatür bilgisi ışığında yaygın damar içi koagülasyonun etiopatogenezi, tanısal yaklaşımları ve tedavi alternatifleri tartışılmıştır.

Disseminated intravascular coagulation related to obstetric conditions is rarely seen but is associated with high morbidity and mortality. Recently, pathophysiology of disseminated intravascular coagulation has not been understood well and, therefore, effective and permanent treatment strategies are missing. In this review, we try to discuss the etiology, current diagnostic approaches and management strategies of disseminated intravascular coagulation from the perspectives of clinicians.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

İnfertilite, doğurganlık çağındaki altı çiftten bir tanesinin sorunudur ve erkeğe bağlı problemler bu vakaların %40’ı kapsamaktadır. Geçtiğimiz on yıl içerisinde ejekülatta yer alan matür spermin nükleusundaki DNA bütünlüğünün değerlendirilmesinin erkek infertilitesinin nedenlerinden birini açığa çıkarabileceği tezi üzerinde çalışılmıştır. Sperm genetik materyalinin organizasyonundaki değişiklikler sonucu tanımlanan sperm DNA hasarının in vivo ortamda fertilite potansiyelini olumsuz etkilediğine dair ortaya atılan kanıtlar her geçen gün artmaktadır. Sperm DNA hasarının IVF ve ICSI uygulamasının gebelik başarısı üzerine etkileri tartışmalıdır. Üremeye yardımcı tekniklerde bayan yaşı dışında herhangi bir önemli prognostik faktör belirlenmemiş olmasına rağmen, sperm DNA hasarını belirleyen testlerin üremeye yardımcı tekniklerde prognostik öneme sahip olduklarına dair kanıtlar öne sürülmektedir. Bu derlemenin amacı, sperm DNA hasar testlerinin klinik kullanımda yeri olup olmadığı ile ilgili kanıtların değerlendirilmesi ve bu alanda çalışmaya ihtiyaç duyulan konuların belirlenmesidir.

Infertility affects one in six couples of childbearing age and male problems are responsible for 40% of these cases. One area of research that has been studied intensely during the past decade as a cause for male infertility is the integrity of DNA in the nucleus of mature ejaculated spermatozoa. Accumulating evidence suggests that disturbances in the organization of the genomic material in sperm nuclei are negatively correlated with the fertility potential of spermatozoa in vivo. The impact of sperm DNA damage on IVF and ICSI reproductive outcomes remain more controversial. Although no significant prognostic factor for the outcomes of assisted reproductive technique (ART) has been identified, except female age; there is accumulating evidence suggesting potential as a prognostic test for ART. The aim of this review to assess the evidence pertaining to the clinical utility of sperm DNA integrity testing and target areas that require more study.

Abstract | Full Text PDF

Giriş: Kadın genital sisteminin primer lenfoması oldukça nadirdir.
Primer uterin lenfomalar genital sistemin diğer hastalıklarıyla benzer bulgular (vaginal kanama, pelvik ağrı, vs..) vermesi, doku örneklemeleri ve görüntüleme tetkiklerinde de spesifik bulgular vermemesi ayırıcı tanıda yer alamamasına ve tanıda gecikmelere, ayrıca lüzumsuz cerrahi yaklaşımlara neden olabilmektedir.
Olgu: 62 yaşında postmenopozal hasta vajinal kanama şikayetiyle başvurdu. Uygulanan laboratuvar ve görüntüleme yöntemlerinde (transvajinal ultrasonografi (USG), Doppler USG, manyetik rezonans görüntüleme (MRG)) artmış uterin boyut ve uterin duvar kaynaklı kitle dışında bulgu tespit edilememiştir.
Uygulanan endoservikal küretaj ve endometrial örnekleme sonucunun da postmenopozal kanama ve uterin kitleyi açıklayıcı olmaması nedeni ile hastaya total abdominal histerektomi (TAH), bilateral salpingooferektomi (BSO), batın yıkama sıvısı alınması operasyonu planlanarak uygulandı, operasyon sırasında frozen sonucunun malign olarak bildirilmesi üzerine operasyona bilateral pelvik ve paraaortik lenfadenektomi (BPPLND) ve omentektomi eklendi.
Nihai patolojinin difüz büyük B hücreli lenfoma olarak raporlanması üzerine hastaya kemik iliği biyopsisi yapılmış, sonucu da lenfoma infiltrasyonu saptanmayan normoselüler kemik iliği olarak raporlanmıştır. Florodeoksiglukoz pozitron emisyon tomografi/ bilgisayarlı tomografi (FDG-PET/BT) ’sinde tüm vücutta lenfoma lehine herhangi bir tutulum saptanmaması üzerine primer uterin lenfoma tanısı konulan hastamız hematoloji takibinde rituximab, siklofosfamid, adriamisin, vinkristin ve prednison (R-CHOP) kemoterapisi almıştır. Kemoterapi sonrası 6 aylık takibinde tam bir klinik ve radyolojik cevap mevcuttur.
Sonuç: Preoperatif dönemde tanısı konulamayan uterin kanamaların veya kitlelerin ayırıcı tanısında primer genital lenfomalar akılda tutulmalıdır. Uterin lenfomalarda kitle uterin duvar içinde yerleşimli ise preoperatif histolojik tanıda güçlüklerle karşılaşılabilinir.

Background: Lymphoma of primary genital tract is uncommon. The similarity of its symptoms (vaginal bleeding, pelvic pain,etc..) with other genital system diseases, presence of nonspesific symptoms on histologic and imaging examinations may make the diagnosis delayed and may cause overtreatment.
Case report: A-62 years old woman presented with postmenoposal bleeding. All the imaging studies [transvaginal ultrasonography (USG), Doppler USG, magnetic resonance imaging (MRI)] showed only enlarged uterus with a mass lesion orginated from uterine wall. The histopathologic analysis of fractionated cervical and uterine curettage were not diagnostic for postmenoposal bleeding and uterine mass lesion. To clarify the diagnosis, total abdominal hysterectomy (TAH), bilateral salpingooferectomy (BSO), peritoneal cytology sampling and frozen were carried out. While the frozen was reported in favour of malign pathology, the operation was continued with bilateral pelvic and paraaortic lymph node dissection (BPPLND) and omentectomy
Routine pathology demonstrated diffuse large B cell lymphoma infiltrating myometrial wall. Bone marrow examination was normal. Flourodeoxyglucose positron emission tomography / computered tomography (FDG-PET/CT) showed no FDG-avid area in favour of lymphoma on whole body scan. She was considered as primary uterine lymphoma and received rituximab, cyclophosphamide,adriamycin, vincristine ve prednisolone (R-CHOP) chemotherapy by hematology clinical follow up. She remains in complete clinical and radiological remission 6 months after the treatment.
Conclusion: Lymphoma of genital tract should be kept in mind in the case of difficulty to clarify the differential diagnosis of uterine bleeding or mass. Especially if uterine lymphoma infiltrated to the uterine wall deeply, preoperative histological analysis could not reveal the real pathology

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Heterotopik gebelik rahim içinde bulunan normal bir gebeliğe aynı anda dış gebeliğin eşlik etmesidir. Sevikal gebelik ektopik gebeliklerin çok nadir görülen bir şeklidir ve %0.1’den daha az görülür. Biz burada; normal siklusta oluşmuş olan, intrauterine gebeliğe eşlik eden heterotopik servikal gebelik olgusunu sunduk. 32 yaşında primigravid olan olgumuz vajinal kanama ve 8 haftalık adet rötarı şikayeti ile başvurdu. Yapılan pelvik muayenede heterotopik servikal gebeliğin eşlik ettiği intrauterine canlı gebelik saptandı. Kanamayı durdurmak amacı ile lateral servikal damarlara servikal sütürler konarak heterotopik servikal gebelik kürete edildi. İntrauterine gebelik sorunsuz bir şekilde 36.haftaya kadar devam etti ve sağlıklı, canlı doğum gerçekleştirildi.
Anahtar kelimeler: Heterotopik, servikal gebelik,canlı doğum

Heterotopic pregnancy is defined as a uterine pregnancy in conjunction with an extrauterine pregnancy. Cervical heterotopic pregnancy represents a rare type of ectopic pregnancy, reported to be less than 0.1% of all pregnancies. We present the case of a rare event of a simultaneous intrauterine gestation combined with cervical heterotopic pregnancy in a natural conception cycle. A 32 year old primigravid women presented with vaginal bleeding and 8 weeks of amenore. The pelvic examination revealed a intrauterine pregnancy and heterotopic cervical pregnancy. Heterotopic cervical pregnancy terminated uneventfully by curettage by using cervical sutures to ligate lateral cervical vessels to prevent bleeding. Pregnancy was continued up to 36 weeks of gestation and was born healty, alive baby.
Key words: Heterotopic, cervical pregnancy, alive birth

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Giriş: Yapışık ikizler, 1/50,000 ile 1/100,000 arasında görülen nadir patolojilerdendir. İkizler, yapışma bölgesine göre isimlendirilirler. Bunlar içerisinde iskiofagus, fetusların iskial bölgeden yapışık olduğunu tarifler. Bu olgu sunumunda, bir iskiofagus olgusunun erken prenatal tanısı tartışılacaktır.
Olgu: 27 yaşında, 9-10 haftalık gebeliği olan ve 1 düşük öyküsü bulunan hasta rutin gebelik kontrolü için Ege Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği’ne başvurmuştur. Burada yapılan ultrasonografisinde hastanın ikiz gebeliğinin olduğu, fetusların pelvik bölgeden yapışık oldukları saptanmış, üç boyutlu Doppler ultrasonografi ile iskiofagus tetrapus tanısı kesinleştirilmiştir. Perinatoloji Konseyinde ailenin gebeliğin sonlandırılması isteği uygun görülmüştür.
Sonuç: İskiofagus yapışık ikizleri nadir görülen bir durumdur. Tanının erken dönemde konulması, gebelik terminasyonu sırasında anne ile ilgili gelişebilecek komplikasyonları en aza indirgeyecektir.

Introduction: Conjoined twins are very rare and the incidence of them vary about 1/50,000 and 1/100,000. They are named according to the joint parts. Embryos are conjoined at the level of ischium in ischiopagus. A case of ischiopagus will be presented in this article.
Case: A twenty-seven year old women who is 9-10 weeks pregnant with a history of 1 abortus applied to the Ege University Department of Obstetrics and Gynecology for routine follow-up. Ultrasonography revealed a twin pregnancy but the embryos were attached at the pelvic region. 3D Doppler sonography confirmed the diagnosis of ischiopagus tetrapus. The patient's decision of termination of pregnancy is concluded at Perinatology Council of the clinic.
Conclusion: Ischiopagus conjoined twins are very rare. Early prenatal diagnosis will prevent the maternal complications during the termination of the pregnancy.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Pelvik veya abdominal skar dokusuna endometriozis ekimi oldukça nadir gözlenen bir durumdur. En sık olarak sezaryen operasyonları sonrasında uterus endometrial kavitesi içindeki endometrial stem hücrelerinin dış dokulara ekilmesi sonucunda gelişmektedir. Hastalar genellikle asemptomatiktir ancak siklik ağrı veya ele gelen kitle şikayeti ile başvurabilirler. Skar hattı yakınında klasik yerleşim yeri, klinik hikaye ve görüntüleme bulguları ile birleştirildiğinde tanı koyulması olasıdır. Ultrasonografi ile incelemede lezyon genellikle solid, hafif hipoekoik vasıfta, kas ile izoekoik özelliktedir. Kanama veya sıvı varlığı lezyonu heterojenleştirebilmektedir. Bilgisayarlı tomografi incelemede lezyonda en belirgin özellik, yoğun kontrast tutulumu olmakta iken manyetik rezonans görüntülemede ise kan ürünlerine hassasiyet ön plana çıkmaktadır.

ANTERIOR ABDOMINAL WALL SCAR ENDOMETRIOSIS: CASE SERIES AND REVIEW OF IMAGING MODALITIES

Implantation of endometriosis to pelvic and abdominal scar tissue is a very rare occurrence. Most commonly observed after cesarean sections due to implantation of uterine endometrial stem cells to outside tissues. Patients are often asymptomatic but may present with cyclic pain and mass. Imaging diagnosis is possible when classical implantation site near the scar tissue, clinical history and imaging findings are combined. In ultrasound imaging the lesion is often solid, mildly hypoechoic and often isoechoic to surrounding muscle. Presence of bleeding and fluid may cause the lesion to appear more heterogeneous. On computed tomography imaging the most pronounced finding is avid contrast enhancement of the lesion whereas in magnetic resonance imaging sensitivity to blood products.

Abstract | Full Text PDF