Amaç: Primer açık açılı glokomlu (PAAG) ve oküler hipertansiyonlu (OH) hastalarda latanoprost, bimatoprost ve travoprostun göz içi basıncı (GİB) ve görme alanı üzerine etkilerini prospektif olarak karşılaştırmak.
Yöntem: Kliniğimizde tanı konularak tedaviye başlanan PAAG ve OH’li 73 hastanın 124 gözü incelendi. Hastaların tümü 22-34 mmHg arasında GİB değerlerine sahip olup, erken dönemde tanı konulmuş ve daha önce herhangi bir tedavi uygulanmamış hastalardı. Rastgele olarak üç gruba ayrılmış olan PAAG ve OH’li hastalardan ilk grupta yer alan 42 göze latanoprost (%0.005), ikinci gruptaki 40 göze bimatoprost (%0.03) ve üçüncü gruptaki 42 göze travoprost (%0.004) uygulandı. Görme alanı değerlendirilmesinde Humprey Statpac istatistik programının ortalama sapma (mean deviation=MD) ve patern standart sapma (patern standart deviation=PSD) verileri kullanıldı. GİB, MD ve PSD değerleri başlangıçta ve tedavi sonrası 1.yılda ölçülerek karşılaştırıldı.
Bulgular: Tedavi öncesi ve 1.yıl GİB değişim ortalamaları latanoprost, bimatoprost ve travoprost gruplarında sırasıyla; 6.99, 6.79 ve 5.87 mmHg olarak saptandı. Üç grupta da istatistiksel olarak anlamlı düşüş görüldü (p<0.001). GİB ‘yi düşürme miktarı bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Latanoprost, bimatoprost ve travoprost gruplarının başlangıç ve 1.yıl MD ve PSD değerlerinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Bir yıl süreli tedavi sonrasında, MD ve PSD değerlerindeki değişim yönünden tedavi grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05).
Sonuç: PAAG ve OH’li hastalarda latanoprost, bimatoprost ve travoprost GİB’yi etkili olarak düşürmektedir. Bir yıl süreli tedavi sonrasında GİB ve görme alanı üzerine etkileri bakımından üç ilaç arasında anlamlı fark saptanmamıştır.

Purpose:
The aim of this prospective study was, to compare the efficacy of latanoprost, bimatoprost and travoprost on the intraocular pressure (IOP),visual fields of the patients with primary open-angle glaucoma (POAG) and ocular hypertension (OH).
Methods:
The study included 124 eyes of 73 patients who were diagnosed in our clinic as having POAG,OH. All of the patients had IOP values of 22-34 mmHg, an early diagnosis of POAG, OH, without any previous treatment. The patients were randomly selected into 3 groups consisting of the first group (42 eyes) treated with latanoprost ( 0.005%), second group (40 eyes) treated with bimatoprost (0.03%), third group (42 eyes) treated with travoprost (0.004%). The visual field has been evaluated via the Humprey visual field evaluation of statistical program Statpac mean deviation (MD), pattern standard deviation (PSD). The IOP, MD, PSD values have been measured initially and at the end of the first year of treatment.
Results:
In comparison to the baseline, the mean changes of the IOP values after one year of treatment were 6.99, 6.79 and 5.87 mmHg for the groups respectively. The decrease in the IOP was statistically significant for each of the treatment groups (p <0.001), with insignificant differences between the groups (p>0.05). Comparison of the MD and PSD values revealed no significant differences among the treatment groups both initially,at the end of the first year(p> 0.05). The mean changes in the MD and PSD values at the end of the first year were similar among the treatment groups (p>0.05).
Conclusion:
In patients with POAG and OH, treatment with latanoprost, bimatoprost, travoprost decreased the IOP effectively. After one year duration of treatment, no significant difference has been found between the efficacy of the drugs on the IOP,visual field.

Amaç: Primer yırtıklı retina dekolmanı (YRD) tedavisinde ameliyat mikroskopu altında yapılan skleral çökertme (SÇ) ile ameliyat mikroskopu kullanılmadan yapılan SÇ cerrahisinin karşılatırılması.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya primer YRD nedeniyle opere edilmiş 74 hastanın 74 gözü dahil edildi. Ameliyat mikroskopu kullanılarak SÇ yapılan 35 hasta grup I, ameliyat mikroskopu kullanılmadan SÇ yapılan 39 hasta grup II olarak kabul edildi. Post-ekvatoryal yırtık, 90°’den daha geniş yırtık, C2 ve üzeri evre proliferatif vitreoretinopatisi bulunanlar ile takip süresi 6 aydan kısa olan hastalar çalışmaya alınmadı. Gruplar yaş, cinsiyet, etyoloji, anatomik başarı ve cerrahi komplikasyonlar (skleral perforasyon, iatrojenik retinal yırtık, vitreus içi hemoraji, sörklaj malpozisyonu ve vorteks ven hasarı) açısından karşılatırıldı.
Sonuçlar: Grup I’deki hastaların 17’si erkek, 18’i kadın, yaş ortalaması 64.11±7.91 yıl, yaş aralığı 55-79 yıl, grup II’deki hastaların 19’u erkek, 20’si kadın, yaş ortalaması 65.20±6.15 yıl, yaş aralığı 56-80 yıl idi. Gruplar arasında ortalama yaş ve cinsiyet bakımından anlamlı fark yoktu (p=0.508 ve p=0.990 sırasıyla). Etyolojiler arasında miyopi, periferik retina dejenerasyonu, psödofaki, afaki, travma ve idyopatik nedenler yer almaktaydı. İki grup arasında etyolojik nedenler açısından anlamlı fark yoktu (hepsi için, p>0.05). Cerrahi komplikasyon oranları grup II’de daha yüksek bulunsa da aradaki farklar istatistiksel olarak anlamlı değildi (hepsi için, p>0.05). Anatomik başarı oranı her iki grupta benzerdi (grup I’de %80, grup II’de %79.5, p=0.956)
Tartışma: Ameliyat mikroskopu altında yapılan SÇ ile ameliyat mikroskopu kullanılmadan yapılan SÇ cerrahileri birçok yönden benzer sonuçlar ortaya koysa da, özellikle sklera problemi olan hastalarda ameliyat mikroskopu altında yapılan SÇ cerrahisi komplikasyonları azaltabilir.

Purpose: To compare the results of scleral buckling surgery with and without using operating microscope for primary rhegmatogenous retinal detachment (RRD)
Material and Method: This comparative study consisted of 74 eyes of 74 patients that undergone scleral buckling for primary RRD. Group I consisted of 35 patients that were operated using operating microscope and group II consisted of 39 patients that were operated without operating microscope. Patients were excluded if they had post-equatorial breaks, retinal breaks greater than 90°, proliferatif vitreoretinopathy (≥C2) and patients with less than 6 months follow-up period. Two groups were compared based on age, sex, etiology, anatomic success and surgical complications (scleral perforation, iatrogenic retinal break, vitreous hemorrhage, buckle malposition and vortex vein damage).
Results: Mean age was 64.11±7.91 years (range, 55-79 years, 17 male and 18 female) in group I and 65.20±6.15 years (range, 56-80 years, 19 male and 20 female) in group II. Mean age and gender were not statistically significant between groups (p=0.508 and p=0.990, respectively). Etiological causes were revealed myopia, peripheral retinal degeneration, pseudophakia, aphakia, trauma and idiopathic. Etiological causes were not significantly different between two groups (p>0.05, for all). Surgical complication rates were higher in group II. But, the differences were not statistically significant (p>0.05, for all). Anatomical success rates was similar between two groups (80% in group I and 79.5% in group II, p=0.956).
Discussion: The results of scleral buckling surgery using with and without operating microscope were not different. Operating microscope should be used especially there was a problem in sclera.

Amaç: Potec PRK-6000 otorefraktometre, IOL Master ve Pentacam ile ölçülen keratometri değerlerinin tekrarlanabilirliğini ve birbirleriyle olan uyumluluklarını araştırmak.
Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmada refraksiyon kusuru dışında ek bir oküler patolojisi bulunmayan 55 olgunun 110 gözünde, iki farklı oturumda olmak üzere, bahsedilen üç cihaz ile ardışık ölçümler yapıldı. Her iki oturumda elde edilen düz ve dik keratometri, ortalama keratometri ile korneal astigmatizma değerlerinin tutarlılığı gözlemci içi korelasyon katsayısı (ICC) kullanılarak kıyas edildi. Cihazlar arası ölçüm farklılıkları da istatistiksel olarak ayrıca karşılaştırıldı.
Bulgular: Olguların ortalama yaşı 23.05±3.01 (18-30) idi. Farklı oturumlarda elde edilen ortalama keratometri ölçümlerine ait ICC değerleri Potec PRK-6000 otorefraktometre için 0.996, IOL Master için 0.997 ve Pentacam için 0.999 idi. Bland-Altman analizinde ortalama keratometri değerleri açısından her üç cihaz arasında yüksek düzeyde uyuşma mevcuttu. Ancak cihazlar arasında korneal astigmatizma dışında kalan diğer parametreler açısından anlamlı düzeyde farklılıklar mevcuttu.
Sonuç: Keratometri ölçümlerinde her üç cihazın da tekrarlanabilirliği oldukça yüksek bulunmuştur. Ancak bu cihazların keratometri ölçümlerinde birbirlerinin yerine kullanılmaları uygun değildir.

Purpose: To research the repeatability and intercompatibility of the keratometry values measured with Potec PRK-6000 autorefractometer, IOL Master and Pentacam.
Material and Method: In this prospective study, consecutive measurements were performed with the mentioned three devices on 110 eyes of 55 cases without an additional ocular pathology except for refraction error in two different sessions. The consistency of flat and steep keratometry, average keratometry and corneal astigmatism values obtained in both sessions was compared by using intraclass correlation coefficient (ICC). The measurement differences between devices were statistically compared as well.
Results: The mean age of the cases was 23.05±3.01 (18-30). ICC values of average keratometry measurements obtained in the sessions were 0.996 for Potec PRK-6000 autorefractometer, 0.997 for IOL Master and 0.999 for Pentacam. There was high compatibility between three devices in terms of average keratometry values in Bland-Altman analysis. However, there were statistically significant differences between the devices in terms of the parameters other than corneal astigmatism.
Conclusion: The repeatability of three devices was found considerably high in keratometry measurements. However, it is not appropriate for these devices to be used in place of each other in keratometry measurements.

Amaç: Keratokonusta korneal kollajen çapraz bağlamanın konus eğimi ve korneal aberasyonlar üzerindeki etkisini çalışmak.
Gereç ve Yöntem: Korneal çapraz bağlama tedavisi uygulanmış 32 ilerleyici keratokonus vakasının( 17 erkek, 15 kadın, yaş ortalaması 22,13±4,64 sene ) 37 gözünün medikal kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Takip zamanı boyunca refraktif kusurlar, Snellen eşelinde ölçülen görme keskinlikleri, ortalama keratometri, konus eğimi ve 6.00 mm pupil çapında ölçülen kornea aberasyonlarındaki değişim paired t testi ile karşılaştırıldı. Düzeltilmiş ve düzeltilmemiş görme keskinliğinde oluşan değişimin, 18. ay sonunda istatistiksel olarak anlamlı farka sahip parametrelerdeki değişimle olan ilişkisi Pearson korelasyon analizi ile çalışıldı.
Bulgular: Postoperatif 18. ayda en iyi düzeltmiş görme keskinliği, düzeltilmemiş görme keskinliği, sferik ve silindirik kusur, ortalama keratometri, konus eğimi, vertikal koma, total korneal aberasyonlar, total yüksek sıralı aberasyonlar istatistiksel olarak anlamlı farka sahipti (p=0,001). Sferik aberasyon (p=0,95) ve horizontal koma (p=0,78) takip zamanı sonunda istatistiksel olarak anlamlı fark göstermedi. 18. ayda düzeltilmemiş görme keskinliğinde meydana gelen farkın konus eğimi (r=-0,420 p=0,01) ve silindirik refraksiyonda (r=0,453 p=0,005) meydana gelen farkla ilişkisi vardı. 18. ayda en iyi düzeltilmiş görme keskinliğinde meydana gelen farkın; total korneal aberasyonlarda (r=-0,490 p=0,002), vertikal komada (r=0,408 p=0,01), ortalama keratometride (r=-0,386 p=0,02), ortalama konus eğiminde (r=-0,381 p=0,02) ve total yüksek sıralı aberasyonlarda (r=-0,326 p=0,05) meydana gelen farkla istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkisi vardı.
Sonuç: İlerleyici keratokonus vakalarına uygulanan korneal kollajen çapraz bağlama tedavisi; konus eğiminde, total korneal aberasyonlarda ve yüksek sıralı aberasyonlarda özellikle de vertikal komada belirgin bir düşüş sağlar ve sonuçta görme keskinliğinde belirgin bir artışa sebep olur.

Aim: To study the effect of corneal collagen cross-linking on conus curvature and corneal aberrations in keratoconus.
Material and Methods: The medical records of thirty seven eyes of 32 progressive keratoconus cases (17 male, 15 female, mean age of 22,13±4,64 years) who had undergone corneal cross-linking were evaluated retrospectively. The change in refractive errors, visual acuities on Snellen charts, average keratometry, conus curvature and corneal aberrations calculated at 6.00 mm pupil size throughout the follow up time were compared with paired t test. The correlation of the change in best corrected visual acuity and in uncorrected visual acuity with the change of the parameters which had statistically significant difference at 18. month was studied with Pearson’s correlation analysis.
Results: The best corrected visual acuity, uncorrected visual acuity, spherical and cylindirical error, average keratometry, conus curvature, vertical coma, total corneal aberrations, total higher order aberrations had statistically significant difference at 18. postoperative month (p=0,001). Spherical aberration (p=0,95) and horizontal coma (p=0,78) did not show statistically significant difference at the end of follow up time. The change in uncorrected visual acuity had correlation with change in conus curvature (r=-0,420 p=0,01) and change in cylindirical refraction(r=0,453 p=0,005) at 18. month. The change in best corrected visual acuity had a correlation with change in total corneal aberrations (r=-0,490 p=0,002), vertical coma (r=0,408 p=0,01), average keratometry (r=-0,386 p=0,02), conus curvature (r=-0,381 p=0,02) and total higher order aberrations (r=-0,326 p=0,05) at 18. month.
Conclusion: Corneal collagen cross-linking treatment applied to progressive keratoconus cases induces significant decrease in conus curvature, in total corneal aberrations and in higher order aberrations, especially in vertical coma, and leads to a prominent visual acuity increase eventually.

Amaç: Göz bankasında speküler mikroskopinin (SM) gerekliliği açısından donör kornea endotel hücre morfolojisinin donörün epidemiyolojik özellikleri ve ölüm zamanı ile ilişkisini değerlendirmek.
Materyal ve Metod: Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne bağlı Kornea Bankası’nda 2010 – 2012 tarihleri arasında alınan donör kornealara ait speküler mikroskopi (SM) verileri retrospektif olarak değerlendirildi.
Bulgular: Yaş ortalaması 40,11±15,51 yıl olan 606 donörden 1180 adet kornea dokusu alınmıştı ve donörlerin 449’u (%74,1) erkek, 157’si (%25,9) kadındı. Kornea alınma süresi, ölüm saati sonrası ortalama 1,52±0,6 saat idi. Endotel hücre sayısı (EHS) ortalama 2852,07±542,15 hücre/mm2 olup cinsiyete göre anlamlı bir farklılık yoktu (p>0,05). Yaş gruplarına göre ≤20 yaş donörlerde EHS en yüksekti ve diğer yaş grupları ile arada anlamlı farklılık vardı (p<0,001). Ortalama hücre alanı (OHA) 367,86±86,30 µm2; hegzagonalite oranı (%) 49,29±7,76; değişkenlik katsayısı (DK) 31,52±6,37 olup bu değişkenlerle yaş arasında istatistiksel açıdan anlamlı ilişki mevcuttu (p<0,001). Cinsiyete göre OHA anlamlı farklılık gösterirken (p<0,05); cinsiyet ile hegzagonalite ve DK arasında ilişki saptanmadı (p>0,05). Ölüm saati–kornea alınma saati arasında geçen süreye göre gruplar arasında EHS, OHA, DK ve hegzagonalite değerleri için istatistiksel açıdan anlamlı farklılık izlenmedi (p>0,05). Endotel hücre sayısı <2000 hücre/mm2 olan donörlerin %79’u ≤60 yaş grubunda yer almaktaydı ve >61 yaş grubundaki donörlerin %78'inde EHS ≥2000 hücre/mm2 idi.
Sonuç: Donör kornea morfolojik parametreleri yaş ile anlamlı ilişki göstermesine rağmen EHS<2000 hücre/mm2 olan donör dağılımı SM’nin keratoplasti öncesi standart bir işlem olarak kullanılması gerektiğini göstermektedir.

Objective: To evaluate the correlation between donor cornea endothelial cell morphology, the epidemiological features of the donor and the time of death in terms of necessity of the specular microscopy in eye bank.
Material and Method: Specular microscopy (SM) data acquired from Dr. Lutfi Kırdar Kartal Training and Research Hospital Cornea Bank between 2010 and 2012 were retrospectively evaluated.
Findings: One thousand one hundred eighty cornea tissues were excised from 606 donors.The mean age of the donors was 40.11±15.51 years.Four hundred forty-nine (74.1%) donors were male and 157 (25.9%) donors were female.The mean duration of corneal excision was 1.52±0.6hours after the time of death.The mean endothelial cell density (ECD) was 2852.07±542.15cells/mm2 and there was no significant difference with respect to gender (p>0.05).According to age groups, the endothelial cell density was highest at age 20 years and below,and there was a significant difference compared to the other age groups (p<0.001).The mean cell area (MCA) was 367.86±86.30µm2; the hexagonality rate was 49.29±7.76(%); the coefficient of variation (CV) was 31.52±6.37 and there was a statistically significant correlation between these variables and age (p<0.001).The mean cell area was significantly different between males and females (p<0.05), and there was no correlation between gender-hexagonality or gender-CV (p>0.05).According to the time of death and time of corneal excision,there was no significant difference in ECD,MCA,CV, and hexagonality values between the groups (p>0.05).Seventy-nine percent of the donors with endothelial cell density less than 2000cells/mm2 were younger than the age of 60 years and 78% of the donors over the 61 ages had a number of endothelial cell more than 2000cells/mm2.
Result: Although morphological parameters of donor cornea show significant correlation with age,distribituion of the donors with endothelial cell density less than 2000cells/mm2 suggest that the evaluation of donor cornea with SM should be performed as a standard procedure before keratoplasty.

Amaç: Kronik Böbrek Yetmezliği (KBY) olan çocuklarda kuru göz hastalığının sübjektif bulgular ve objektif testler ile araştırılması, elde edilen verilerin sağlıklı bireylerle karşılaştırılması
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 34 KBY hastası ile benzer yaş ve cinsiyette 89 sağlıklı kontrol grubu ileriye dönük olarak alındı. Gözyaşı kırılma zamanı (GKZ), Schirmer testi, sübjektif şikayetler (yanma, yabancı cisim hissi, kızarıklık, kaşıntı, sulanma), konjonktival kalsifikasyon, korneal boyanma incelendi. Çalışma grubunda hastalık parametreleri (hastalık süresi, diyaliz süresi, serum kalsiyum (Ca), fosfor, üre, kreatinin ve total protein düzeyi) ile GKZ ve Schirmer testi arasındaki ilişki değerlendirildi. İstatistiksel analizde bağimsız gruplarda t-testi, ki kare ve pearson korelasyon testi kullanıldı.
Bulgular: Çalışma grubunda yanma hissi kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha sık görülürken diğer sübjektif testler ve korneal boyanma açısından iki grup arasında anlamlı fark yok idi (p>0.05). Konjonktival kalsifikasyon, çalışma grubunda 3(%8.8) hastada tespit edildi. Schirmer testi ortalaması çalışma ve kontrol grubunda sırası ile 21.1 ± 8.0, 23.7 ± 8.0 mm idi (p=0.101). GKZ ortalaması ise çalışma grubunda 12. 4 ± 5.2, kontrol grubunda 16.0 ± 5.5 saniye (sn) idi (p=0.002). Çalışma grubunda hastalığa ait parametrelerden (hastalık süresi, diyaliz süresi, serum Ca, fosfor, üre, kreatinin, total protein düzeyi) hiçbiri kuru göz hastalığında etkin faktör değildi ( p>0.05).
Sonuç: KBY’li olan çocuklarda benzer yaş ve cinsiyetteki sağlıklı olgulara göre GKZ daha düşük iken Schirmer testi değerleri farklı değildi. Hastalığa ait parametrelerden hiçbiri kuru göz gelişiminde etkin bir faktör olarak bulunmadı.

Purpose: To evaluate the dry eye symptoms with objective test and symptoms in children with chronic renal failure (CRF) and to compare with healthy subjects.
Material and Methods: In 34 children with CRF and 89 (age and sex matched) healthy subjects were included this prospective study. Tear break-up time(TBUT) and Schirmer test, subjective symptoms (burning, foreign-body sensation, hyperemia, itching, tearing), calcification of the conjunctiva and corneal staining were observed. In the study group, relation between TBUT and Schirmer test results and duration of disease, duration of dialysis, serum calcium, phosphorus, ure, creatinine and total protein levels were recorded. For statistical analysis t-test, chi square test, pearson correlation test were used.
Results: In the study group burning sensation was statistical higher than control group. Except this, according the other subjective tests and corneal staining, there were no significant difference between the two groups(p>0.05). Conjunctival calsification was seen in 3 patients in the study group. The mean Schirmer test result was 21.1±8.0, 23.7±8.0 mm in the study and control group, respectively(p=0.101). The mean TBUT was12.5±5.2 second(sn) in the study and 16.0±5.5 sn in the control groups(p=0.002). None of the disease-related variables(the mean duration of disease and dialysis, serum calcium, phosphorus, ure, creatinine, total protein levels) are associated with dry eye syndrome(p>0.05).
Conclusion: Tear break-up time was statistically significantly lower but Schirmet test result was not significantly different between in children with CRF and age, sex-matched healthy subjects. The disease-variable parameters have not been any effect for developing dry eyes.

Amaç: Üç farklı silikon hidrojel kontakt lens olan Balafilcon A (Pure Vision, Bausch & Lomb), Senofilcon A (Acuvue Oasys, Johnson & Johnson), Confilcon A'nın (Biofinity, CooperVision) 1,3 ve 6 ay kullanımı sonrasında oküler yüzeye ve gözyaşı fonksiyon testlerine etkisinin değerlendirilmesi.
Materyal ve Metod: Daha önce lens kullanmayan 58 hastaya (40 göze Balafilcon A/Grup1, 42 göze Senofilcon A/Grup 2, 34 göze Confilcon A/Grup 3) silikon hidrojel kontakt lensi (SHKL) uygulandı. Hastalara: Kornea ve kontakt lens araştırma biriminin evreleme skoru (CCLRU; Cornea and Contact Lens Research Unit), gözyaşı fonksiyon testlerinden oküler yüzey hastalık indeks skoru (OSDİ), gözyaşı kırılma zamanı (GKZ) ve Schirmer testi 1 yapıldı.
Sonuçlar: Grup 1, 2 ve 3’de sırasıyla yaş ortalaması 22,45 ±5,96, 20,76 ±3,70, 21,00 ±3,84 yıl idi(p>0,05). Grup 1’de papiller hipertrofinin, palpebral ve bulber hipereminin 1.aydan itibaren artış göstermesi, grup 2’de papiller hipertrofi ve bulber hipertrofinin 6. ayda artış göstermesi anlamlıyken; grup 3’de SHKL kullanımına bağlı anlamlı değişim gözlenmedi. Ortalama OSDİ ve GKZ sonuçları grup 1,2 ve 3’de grup içi ve gruplar arasında anlamlı değişim bulunmadı(p>0,05). Grup 3’de Schirmer testinin grup1 ve grup 2’ye göre düşük olması istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,048, p=0,003). Her grup kendi içinde değerlendirildiğinde ise Schirmer testinde anlamlı bir değişiklik bulunmadı(p>0,05).
Tartışma: Silikon hidrojel kontakt lenslerin oküler yüzeye etkisinde lensin materyali, modülüsü, iç ıslatıcı ajan varlığı, su içeriği gibi faktörler önemli rol oynamaktadırlar. Bu çalışmada SHKL’nin klinik olarak anlamlı kuru göz geliştirmediği tespit edilmiştir.

Aim: : To evaluate the effects of three different silicone hydrogel contact lenses such as Balafilcon A (Pure Vision, Bausch & Lomb), Senofilcon A (Acuvue Oasys, Johnson & Johnson), Confilcon A (Biofinity, CooperVision) on ocular surface after usage of 1, 3 and 6 months.
Materials and Methods: Silicone hydrogel contact lenses (SHCL) were fitted to 58 patients (Balafilcon A to 40 eyes group 1, Senofilcon A to 42 eyes: group 2, Confilcon A for 34 eyes: group 3 ) who have not used any contact lenses before. All groups were graded according to the Cornea and Contact Lens Research Unit’s grading score, and were performed ocular surface disease index scoring (OSDI), tear break up time (BUT), and Schirmer 1 test.
Results: The mean age was 22,45 ±5,96, 20,76 ±3,70, 21,00 ±3,84 years in group 1,2, and 3 respectively (p>0,05). While the increase in papillary hypertropia, palpebral and bulbar hyperemia at 1st month in group 1 and at 6th month at group 2 were significant, there were no change in group 3 with the use of SHCL (p<0,05). The mean OSDI, BUT did not show any difference in and between the groups (p>0,05). In group 3 the Schirmer test was lower than group 1 and group 2, which was statistically significant (p=0,048, p=0,003).
Conclusion:
The factors including the lens material, modulus, the presence of an internal wetting agent, and water content are the factors that play important role in the effects of the SHCL on the ocular surface. In this study it is demonstrated that the SHCL does not cause clinically significant dry eye.

Amaç: Görme keskinliği tam olan subklinik Multiple Skleroz(MS) hastalarının görsel uyarılmış potansiyeller testi (PVEP) ve santral otuz görme alanı (GA) ile değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya kesin MS tanısı almış 30 hasta ve 30 sağlıklı gönüllü olmak üzere toplam 60 katılımcı dâhil edilmiştir. Katılımcılar grup 1; Optik Nevrit(+) MS hastaları, grup 2; Optik Nevrit (-) MS hastaları ve grup 3; Kontrol grubu olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Prospektif olarak hastalara beyaz – beyaz perimetri ile SİTA FAST santral 30 – 2 eşik (threshold) GA testleri ve 1 ˚ - 0.3 ˚ PVEP ölçümleri yapıldı. Tüm gruplarda MD, PSD, p100 latans (ms), p100 amplitüd (µV) ve santral 0-10˚, 0-20˚, 0-30˚, 10-20˚, 10-30˚, 20-30˚ retina duyarlılıkları (db) değerlendirildi.
Bulgular: Grup 1 ve grup 3 karşılaştırıldığında gruplar arasında tüm parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p<0.05). Grup 2 ve grup 3 arasında P100 latans 1˚ - 0.3˚, p100 amplitüd 0,3˚, santral 0-30˚, 10-30˚, 20-30˚ de gruplar arasında anlamlı fark tespit edildi (p<0.05). Grup 1 ve grup 2 birbiriyle karşılaştırıldığında P100 amplitüd 1˚ hariç gruplar arasındaki fark anlamsızdı (p>0.05).
Sonuç: PVEP ve santral 30˚ GA değerlendirilmesinin subklinik MS hastalarında hastalık prognozunun takibinde kullanılabileceği düşüncesindeyiz

Objective: The aim of this study was to evaluate subclinical multiple sclerosis (MS) patients with complete visual acuity, using pattern visual evoked potentials (PVEP) test and central 30-2 threshold visual field (VF) test.
Material and Methods: A total of 60 patients, 30 of which had a definitive MS diagnosis and 30 who were healthy volunteers, were included in the study. The participants were divided into the following three groups: Group 1-Optic neuritis (+) MS patients, Group 2-Optic neuritis (-) MS patients, and Group 3-Control group. Using white on white perimetry, SITA FAST central 30-2 threshold VF tests and 1˚-0.3 ˚ PVEP measurements were performed. MD, PSD, p100 latency (ms), p100 amplitude (µV), and central 0-10˚, 0-20˚, 0-30˚, 10-20˚, 10-30˚, 20-30˚ retina sensitivities (db) were evaluated in all groups.
Findings: There was a significant difference in all parameters between Group 1 and Group 3 (p<0.05). There was a significant difference in p100 latency 1˚ - 0.3˚, p100 amplitude 0.3˚, central 0-30˚, 10-30˚, 20-30˚ between Group 2 and Group 3 (p<0.05). There was no significant difference in the parameters except for p100 amplitude 1˚ between Group 1 and Group 2 (p>0.05). Conclusion: The evaluation of PVEP and central 30˚ VF can be used to monitor disease prognosis in subclinical MS patients.

Amaç: Wolfram sendromlu hastaların optik koherans tomografi bulgularını bildirmek.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Wolfram sendromu kriterlerinin tamamını taşıyan 4 hastamız dahil edildi. Optik koherans tomografi (OKT), tüm hastalarda Stratus OCT (OCT-3, Carl Zeiss Meditec, Inc. Almanya) ile yapıldı. Retina sinir lifi tabakası (RSLT) ve maküla kalınlıklarını ölçmek için sırasıyla hızlı RSLT ve hızlı maküla kalınlığı protokolleri kullanıldı. Cup-disk oranını belirlemek için hızlı optik disk protokolü kullanıldı. Tüm hastalara VEP yapıldı (Retimax, CSO Strumenti Oftalmici, Floransa, İtalya).
Bulgular: Ortalama yaşları 18.5±2.08 (16-21 yaş aralığında) olan dört hastanın (3 erkek ve 1 kadın) sekiz gözünde RSLT kalınlığı, maküla kalınlığı ve cup-disk oranları belirlendi. Ortalama RSLT kalınlığı 42.2±5.6 µm (34.1-49.5 µm aralığında) iken, ortalama maküla kalınlığı ve cup-disk oranları sırasıyla 145±15 µm (125-160 µm aralığında) ve 0.79±0.07 (0.7-0.92 aralığında) olarak bulundu. VEP latansları ile maküla kalınlığı ve RSLT kalınlığının orta derecede negatif korelasyon gösterdiği görüldü (Spearman korelasyon katsayısı sırasıyla -0.23 and -0.34 idi).
Sonuç: Retina sinir lifi tabakası kaybı ve ikincil optik atrofi, Wolfram sendromlu hastalarda görme keskinliğini etkileyebilecek ciddi komplikasyonlardır. Bu hastalardaki retinal değişiklikler OKT kullanılarak ölçülebilir ve gözlenebilir.

Purpose: To report the findings of optical coherence tomography (OCT) in patients with Wolfram syndrome.
Methods: Four patients who fulfilled the criteria of Wolfram syndrome were recruited to the study. In all patients, optical coherence tomography was performed with Stratus OCT (OCT-3, Carl Zeiss Meditec, Inc. Germany). The protocols of fast retinal nerve fiber layer (RNFL) and fast macular thickness were used to measure the RNFL and macular thickness respectively. The fast optic disc protocol was used to determine the cup-to-disc ratios of the optic disc. All patients were examined with VEP (Retimax, CSO Strumenti Oftalmici, Florence, Italy)
Results: In eight eyes of four patients (3 male and 1 female) with a mean age of 18.5±2.08 years (range 16-21 years), RNFL, macular thickness, and cup-to-disc ratios were determined. The mean RNFL was 42.2±5.6 µm (range 34.1-49.5 µm), while the mean macular thickness and cup-to-disc ratios were 145±15 µm (range 125-160 µm) and 0.79±0.07 (range 0.7-0.92), respectively. There was a moderate negative correlation between VEP latencies and macular and RNFL thicknesses (Spearman correlation coefficient was -0.23 and -0.34, respectively).
Conclusions: Retinal nerve fiber layer loss and secondary optical atrophy are severe complications that may affect visual acuity in patients with Wolfram syndrome. Retinal changes in these patients may be quantified and can be observed using OCT.

Amaç: Göz travması sebebiyle acil servise getirilen özel ilköğretim çağı çocuklarında travma sebepleri, tedavi ve prognozun değerlendirilmesi.
Gereç ve yöntem: Göz travması sebebiyle acil servise başvuran 57 özel ilköğretim çağı çocuğuna ait veriler retrospektif olarak araştırıldı. Göz muayene bulguları, tedavi ve takip verileri değerlendirildi.
Bulgular: 57 çocuğun yaşları 8 ile 16 yıl arasında değişmektedir. Travma sebepleri incelendiğinde, oyun esnasında darbe 20 olguda(%35.1), top çarpması 18 olguda (%31.5), kağıt ile yaralanma 4 olguda(%7.1), kalem ile yaralanma 3 olguda (%5.3) ve diğer yabancı cisimler(cam, silgi, ağaç dalı ve raket) ile yaralanma 12 olguda(%21.0) saptandı. Bu olguların göz muayenelerinde, kornea erozyonu 31 olguda(%54.3), konjonktiva erozyonu ve tahrişi 11 olguda(%19.2), göz kapağı yaralanması 5 olguda(%8.8), konjonktiva altı kanama 5 olguda (%8.8), göz kapağı ödemi 3 olguda(%5.3), hifema 1 olguda(%1.8) ve travmatik iridosiklit 1 olguda(%1.8) gözlendi. Göz kapağı tamiri 3 olguda(%5.3) yapıldı.
Sonuç: Özel ilköğretim çağı okul çocuklarında göz travması sıklıkla gelişebilmektedir. Olguların büyük bir bölümünde basit göz yaralanması gelişirken, az bir kısmında tamir gerektirecek kadar geniş kapak kesisi ile karşılaşılabilmektedir. Olguların hızlı ve etkili tedavi edilmesi sekel gelişmesi olasılığını azaltabilmektedir.

Objective: To analyze the causes, treatment and outcome in the private school children admitted to emergency department(ED) for eye injury.
Material and Methods: The recordings of 57 children with eye traumas were examined retrospectively. Examination, treatment and follow-up files of the children were recorded.
Results: The ages of 57 children varied between 8 and 16 years. The trauma causes were impact during playing in 35.1%(20) of cases, hit by ball in 31.5%(18) of cases, injury by paper objects in 7.1%(4) of cases, injury by pencil in 5.3%(3) of cases and injuries by other foreign objects(glass, rubber, branch of tree and racket) in 21.0%(12) of cases. Cornea erosion in 54.3%(31) of cases, conjunctival erosion and irritation in 19.2%(11) of cases, eyelid laceration in 8.8%(5) of cases, subconjunctival hemorrhage in 8.8%(5) of cases, eyelid edema in 5.3%(3) of cases, hyphema in 1.8%(1) of cases and iridocyclitis in 1.8%(1) of cases were found. The repair of eyelid was performed in 3 cases.
Conclusion: Eye traumas are very commonly seen in private school children. While most of the cases are simple injuries, we see more significant problems such as lid lacerations that necessitate repairs. A fast and efficient treatment usually minimizes the risk of sequel development.

Amaç: Kliniğimize başvuran, lakrimal kanalikül travması olan olguların retrospektif olarak değerlendirilmesi
Gereç ve Yöntem: Necmettin Erbakan Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı’na Eylül 2010 – Ekim 2012 tarihleri arasında başvuran kanalikül travmalı olguların yaşı, cinsiyeti, yaralanmaya sebep olan etken, etkilenen kanalikül, ameliyata kadar geçen süre, travmanın oluşma mekanizması, travma ile cerrahi arasında geçen süre, tercih edilen anestezi tipi, uygulanan cerrahi girişimler ve fonksiyonel sonuçları dosya kayıtlarından retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Olguların yaş ortalaması 19.35 ± 9.5 olup, %85’i erkek, %15’i kadındır. Kanalikül travmasının oluşmasında en sık etken %30 ile metalik cisimlerle yaralanmalar olup bunu sırası ile bitki, ağaç ve ahşap cisimler, cam, hayvan darbesi ve düşme sonucu yaralanmalar takip etmektedir. Yirmi olgunun 14’ünde (%70) izole alt kanalikül kesisi, 4’ünde (%20) izole üst kanalikül kesisi, geri kalan 2’sinde bikanaliküler kesi tespit edilmiştir. Monokanaliküler entübasyon yapılan 16 olgu ve bikanaliküler nazal entübasyon yapılan bir olgunun hiçbirinde epifora tespit edilmemiştir.
Tartışma: Kanalikül kesileri özellikle çocuk ve gençleri etkilemekle birlikte tüm yaş gruplarında karşılaşılabilen acil bir oftalmolojik durumdur. Onarımda entübasyon gerekli olup hastanın durumu ve cerrahın tecrübesine göre monokanaliküler veya bikanaliküler yöntemlerden biri tercih edilebilir. Kliniğimizde izole alt veya üst kanalikül kesilerinde monokanaliküler entübasyon sıklıkla tercih edilmekte olup, bu yöntemle başarılı sonuçlar elde edilmiştir.

Purpose: To evaluate the patients presented to our clinic with lacrimal canalicular injury retrospectively
Material and Method: 20 patients presented to Department of Ophthalmology, Meram Medical Faculty, Necmettin Erbakan University with lacrimal canalicular injury between September 2010 – October 2012 were included in this study. Epidemiological data, mode of the injury, period between the injury and surgical repair, surgical technique and outcomes were analysed retrospectively from the patient records.
Results: Mean age of the patients was 19.35±9.5 years. %85 of the patients were male, and %15 were female. Most common cause of the injury was metalic foreign bodies (%30 of the patients). Injuries with plants, trees, and wooden objects, glass, animal hits and injuries associated with falling down are the other causes, respectively. Among the 20 patients, 14 had isolated lower canalicular injury (%70), 4 had upper canalicular injury (%20) and the other 2 had both lower and upper canalicular injury. Monocanalicular intubation was performed in 16 cases and bicanalicular intubation was performed in 1 case. Postoperatively none of them had epiphora.
Discussion: Canalicular injuries are ophthalmologic emergencies affecting all age groups, especially children and teenagers. Canalicular intubation is necessary in the surgical repair and monocanalicular or bicanalicular techniques can be performed according to the patient characteristics and the experience of the surgeon. In our clinic, monocanalicular intubation is mostly performed in isolated lower or upper canalicular injuries, and successful results were achived with this technique.

Oksidatif stres prematüre retinopati etiyolojisinde önemli rol oynamaktadır. Prematüre bebeklerde henüz gelişmesini tamamlayamamış antioksidan sistem ve artan oksidatif stres hastalığın ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Oksidatif ve antioksidatif mekanizma ile sinyal yolakları ile ilgili çalışmalar, prematüre retinopati tanı ve tedavisine yönelik seçenekler elde edilmesini sağlamaktadır. Bu derlemede, son yıllarda önemi çok daha iyi anlaşılan oksidatif stres ile prematüre retinopati arasındaki ilişkiyi irdelemeyi ve güncel bir bakış ortaya çıkarmayı amaçladık.

Oxidative stress plays an important role in the etiology of retinopathy of prematurity. Insufficient antioxidant system and increased oxidative stress in premature infants lead to the devolepment of disease. Understanding mechanism of oxidative and
antioxidant system and related signaling pathways provide to develop novel options for diagnosis and treatment of retinopathy of prematurity. The current review aimed to evaluate relationship between oxidative stress and retinopathy of prematurity and to create a current notion regarding this issue.

Ambliyopi çocuklarda tek taraflı görme kaybının en sık nedenidir. Okul çağı çocuklarında neden anizometropi, okul öncesinde ise şaşılıktır. Ambliopi; kritik dönemde şekilli görme yoksunluğu ya da anormal binoküler etkileşime bağlı olarak ortaya çıkar. Bir gözdeki görme keskinliği diğerinden az ise ve bu tabloya neden olabilecek kırma kusuru farklılığı, şaşılık ya da öyküsü varsa ambliyopi tanısı düşünülmelidir. Refraktif düzeltme, kapama ve penalizasyon başta gelen tedavi modaliteleridir.

The most common cause of unilateral visual impairment in children is amblyopia. Anisometropia is the major cause in school-age and strabismus is in pre-school period. Amblyopia occurs from visual deprivation in the critical period or abnormal binocular interaction. İf visual acuity in one eye is less than the other and if there are difference in refractive error, strabismus or strabismus history, diagnosis of amblyopia should be considered. Refractive correction, patching and penalization are overriding treatment modalities.

Elli yedi yaşında erkek hasta sol gözde görme kaybı ile başvurdu ve inaktif toksoplazma koryoretinit skarına ikincil koroidal neovasküler membran tanısı konuldu. Hastaya intravitreal bevacizumab enjeksiyonu uygulandı. Koroidal neovasküler membran kısmi olarak geriledi ve görme keskinliği 1/10’dan 3/10’a yükseldi. İntravitreal bevacizumab, toksoplazma koryoretinitlerine ikincil koroidal neovasküler membranların tedavisinde etkin görünmektedir.

A 57-year old man presenting with visual loss in left eye was diagnosed as choroidal neovascular membrane secondary to inactive toxoplasmosis retinochoroiditis scar. He underwent intravitreal bevacizumab injection as primary therapy. The choroidal neovascular membrane regressed partially and the initial visual acuity improved from 1/10 to 3/10. Intravitreal bevacizumab injection appears to be effective in the treatment of choroidal neovascular membrane secondary to toxoplasma retinochoroiditis.

Bu olgu sunumunda iki posterior mikroftalmi olgusunun retinal “spectral domain” optik koherens tomografi (SD-OKT) bulguları sunulmaktadır. Bu amaçla uzağı net görememe şikayeti ile kliniğimize başvuran, yüksek hipermetropi saptanan 5 ve 7 yaşlarındaki iki kardeşin bulguları incelendi. Posterior mikroftalmi tanısı konulan her iki olgunun biyomikroskopik ön segment muayenesi ve gonyoskopi bulguları doğal olarak saptandı ve aksiyel uzunlukları 17 mm’den kısa olarak ölçüldü. Fundus muayenelerinde gözlenen papillomaküler katlantıların SD-OKT ile yapılan değerlendirmesinde katlantılara yalnız nörosensoriyel retinanın katıldığı izlendi. Katlantı altında intraretinal alanda yalnız 1. olguda bilateral kistler; subretinal alanda ise her iki olguda apeksi katlantı apeksi ile örtüşen üçgen şeklinde hiporeflektif alan gözlendi.
SD-OKT posterior mikroftalmi olgularında tanı ve eşlik eden dejeneratif değişikliklerin takibinde yardımcı bir görüntüleme cihazıdır. Bu değişiklikler görme prognozu açısından da önemli olabilmektedir.

The retinal spectral domain optical coherence tomography (SD-OCT) findings of two posterior microphthalmia cases are presented in this case report. For this purpose the findings of two siblings aged 5 and 7 years who presented to our clinic with the complain of far sightness and high hypermetropia, were evaluated. Both cases diagnosed to have posterior microphthalmia presented normal biomicroscopic anterior segment examination and gonioscopy findings and the axial lengths were measured to be shorter than 17mm. The SD-OCT analysis of papillomacular folds detected in fundus examination revealed contribution of only neurosensorial retina. Beneath the retinal fold there were bilateral, cysts in the intraretinal area of only the 1st case and a triangular shaped hyporeflective space with an apex corresponding to that of the retinal fold.in the subretinal area of both cases.
SD-OCT is an adjunctive imaging tool for diagnosis and follow-up of degenerative changes in posterior microphthalmia.These changes may be also important for visual prognosis.

Geri dönüşümlü posterior lökoensefalopati sendromu baş ağrısı, bulantı, kusma, bilinç değişikliği, görme bozukluğu ve konvülziyon ile karakterize kompleks bir sendromdur. Sıklıkla hipertansiyona, eklampsiye, otoimmün hastalıklara, kan transfüzyonuna, hiperkalsemiye, hipomagnezemiye ve immünosüpresif tedaviye bağlı gelişebilmektedir. Bu sendromun radyolojik özelliği, geri dönüşümlü bilateral beyaz cevher anormallikleri ağırlıklı olarak beyin hemisferlerinin arka kısmını tutmasıdır. Semptomatik tedavi ile klinik ve radyolojik iyileşme sağlanabilir. Bu olgu sunumunda, akut lenfoblastik lösemi nedeniyle intratekal metotreksat kulanılan bir olguda gelişen geçici posterior lökoensefalopati sendromunun klinik ve radyolojik bulgularını sunmayı amaçladık.

Reversible posterior leukoencephalopathy syndrome is characterized by headache, nausea, seizures, altered consciousness, visual disturbance and convulsion. It usually develops due to hypertension, eclampsia, autoimmune diseases, blood transfusion, hypercalcemia, hypomagnesemia and immunosuppressive therapy. The radiological feature of this syndrome is reversible bilateral white matter abnormalities predominantly located in the posterior regions of the cerebral hemispheres. With symptomatic therapy, clinical and radiologic recovery can be achieved. In this case report, we aimed to present clinical and radiological findings of transient posterior leukoencephalopathy syndrome due to intrathecal methotrexate usage in a case with acute lymphoblastic leukemia.

18 yaşındaki erkek hasta sağ gözde görme kaybı, sol gözde bulanık görme şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Görsel uyarılmış potansiyeller testinde (PVEP), sağ gözden yanıt alınamadı, sol gözde p100 latansında anlamlı uzama tespit edildi. Beyin manyetik rezonans görüntülemede (MRG), her iki optik sinir kalibrasyonunda incelme, septum pellicudium yokluğu ve her iki yan ventrikül frontal boynuzlarında şekil bozukluğu görüldü. SOD oldukça nadir gözükmesine rağmen, tek taraflı veya iki taraflı görme şikâyetlerinin varlığında, özellikle optik sinir hipoplazisi de mevcut ise akılda bulundurulmalıdır.

An 18-year-old male patient was admitted with loss of vision in the right eye, and blurred vision in the left eye. The right eye did not respond to the stimuli in the pattern visually evoked potentials (PVEP) test, and there was a significant delay in the p100 latency in the left eye. Cranial magnetic resonance imaging (MRI) showed a decrease in the calibration of both optical nerves, absence of septum pellucidum and deformity in both frontal horns of the side ventricles. Despite the rare incidence of SOD, it should be considered in cases of unilateral or bilateral visual complaints, especially if optical nerve hypoplasia is also present.

Optik sinir avulsiyonu nadir gözlenen ve oldukça kötü prognozlu bir oküler travmadır. Travmanın şekline göre avulsiyon parsiyel veya komplet olmak üzere değişen şiddetlerde gözlenebilir. Çalışmamızda trafik kazası sonucunda sol gözde görme kaybı şikayeti ile başvuran 16 yaşındaki bayan hastamızda tespit edilen komplet formda bir optik sinir avulsiyonunu irdeledik.

Optic nevre avulsion is an uncommon presentation of ocular trauma with a poor prognosis. İt can be seen as complete or partial form due to the form of trauma. We assesed the complete optic nevre avulsion in a 16 years old female patient complainig loss of vision in her left eye after a traffic accident.

Absorbable suture materials, such as polyglactin 910 (vicryl) sutures, can cause a mild foreign body reaction in the eyes that can last up to 45 days. However, these absorbable suture ties can infrequently cause a severe foreign body reaction that can only heal by removal of the sutures. In this report, we present a case of severe conjunctival foreign body reaction in both eyes of a patient and filamentary keratitis in the patient’s left eye caused by the vicryl suture ties after surgery for esotropia.

Miyazis, sinek larvalarının insan ve hayvanların vücudunda oluşturduğu enfestasyondur. Genellikle az gelişmiş ve çiftlik hayvanlarının çok bulunduğu tarımsal alanlarda özellikle yaz aylarında sık gözlenmektedir. Larvalar göz enfestasyonu yaptığında oküler miyazis(oftalmomiyazis) olarak adlandırılır. Bu çalışmada, her iki gözde oestrum ovis larvaları tarafından oluşturulan bir eksternal oküler miyazis olgusu sunulmuştur.

Myiasis is the infestation of human and animal body by fly larvae. It is seen generally in undeveloped agricultural sites where the farm animals live. The eye infestation of larvae is called ocular myiasis or ophthalmomyiasis. Herein, presented a case of bilateral external ophthalmomyiasis caused by oestrus ovis larvae.