Pankreas Langerhans ada hücrelerinin duktus epitelinden yeniden farklılaşması olan “Nesidioblastosis”, sonraki adlandırılmasıyla “infantın inatçı hiperinsulinemik hipoglisemisi”, fokal ya da diffüz olmak üzere iki şekilde görülebilir. Fokal formun diffüz olandan ayırdedilmesi hastalığın doğru yönetimi için son derece önemlidir. Bu iki formun cerrahi öncesi ayırımında kullanılan güncel metodlar invaziftir. Görüntüleme yöntemlerinin fokal formu diffüz formdan ayırdetmedeki rolü henüz yeterli şekilde ortaya konamamıştır. Burada, Ga-68 DOTATATE PET/BT görüntüleme ile başarılı bir şekilde gösterilen ve histopatolojik olarak da doğrulanan diffüz “nesidioblastosis” sahip 15 günlük bir infant olgusunu sunduk.

Nesidioblastosis, later renamed as “persistent hyperinsulinemic hypoglycemia of infancy “presents in two forms of focal or diffuse neo-differentiation of pancreatic Langerhans islet cells from ductal epithelium. Differentiation of focal from diffuse condition is crucial for optimal management of the disease. The current methods for pre-operative differentiation of the two forms are invasive. Definite role of imaging to differentiate diffuse versus focal form could not been exactly proved, yet. We report a 15 day-old infant having diffuse nesidioblastosis, successfully demonstrated by Ga-68 DOTATATE positron emission computed tomography (PET/CT) imaging that was confirmed by histopathologically.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada ilk amacımız, adenozin ile farmakolojik stres testinin (AFST), egzersiz treadmill teste (EST) göre koroner anjiografi ile uyumunu araştırmaktı. İkinci amacımız ise, miyokard perfüzyon SPECT (MPS) ile elde edilen sol ventrikül ejeksiyon fraksiyon (LVEF), summed stres score (SSS), summed rest score (SRS), summed difference score (SDS), stres miyokardial perfüzyon defekt yüzde oranı (extent) ve transient iskemik dilatasyon (TID) gibi otomatik analiz parametrelerinin koroner anjiografi ile uyumunu araştırmaktı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya son 1 yıl içerisinde koroner arter hastalığı nedeniyle iskemi düşünülerek bölümümüzde MPS yapılan, sonrasında koroner anjiografi (KAG) uygulanan 129 hasta (62 E, 67 K, median yaş: 60.02) dahil edildi. MPS verileri ve KAG sonuçları karşılaştırıldı.
BULGULAR: Tek başına vizüel değerlendirme, eforlu EKG sonuçları veya sayısal veriler kullanıldığında, KAG ile istatistiksel olarak anlamlı bir uyum bulunamadı. Oysa MPS vizüel analizine, otomatik analiz parametreleri eklendiğinde KAG ile tanı uyumunun TID, SSS ve Extent verileri ile arttığı bulundu. EST yapılan hastaların % 41.7’sinde ve AFST yapılan hastaların ise % 57.9’unda KAG ile tanı uyumu vardı. Yaşı ≥ 65 olan hastalardan EST yapılan hastaların % 52.6’sında, AFST yapılan hastaların % 75.8’inde KAG ile tanı uyumu vardı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda MPS sırasında AFST kullanılmasının KAG ile tanı uyumunu artırdığını bulduk. Bu nedenle özellikle efor alışkanlığı kısıtlı olan kadın ve yaşlı hastalarda adenozinle farmakolojik stres test kullanımının tercih edilmesinin uygun olacağını düşünmekteyiz. MPS raporlama sadece görsel verilerle yapılıp, TID, SSS, SDS ve extent gibi sayısal verilerle destelenmediğinde KAG uyumsuzluğunun, olması gerekenin çok üstünde olduğu unutulmamalıdır.

INTRODUCTION: In this study our first aim is to evaluate the role of pharmacological stress test with adenosine (APST) by comparision with exercise treadmil test (ETT) for the diagnostic concordance of myocardial perfusion scintigraphy (MPS) with coronary angiography. And another aim in this study is evaluation of relationship between coronary angiography (CAG) findings and automated analysis parameters such as left ventricular ejection fraction (LVEF), summed stress score (SSS), summed rest score (SRS), summed difference score (SDS), stress myocardial perfusion defect percentage ratio (extent) and transient ischemic dilatation (TID) obtained from MPI SPECT.
METHODS: A total of 129 patients (62 M,67F,median age: 60.02) undergoing MPS due to suspicion of coronary ischemia and thereafter undergoing CAG last one year were included in this study and MPS data and CAG results were compared.
RESULTS: There were no statistically significant diagnostic concordance when visually evaluation of MPS, quantitative MPS parameters and ETT ECG results used alone. In fact diagnostic concordance was higher when automated analysis parameter like TID, SSS and extent values was added to MPS SPECT visual analysis. There were diagnostic concordance in 57.9 % of APST patients and 41.7 % of ETT patients. There were diagnostic concordance in 75.8 % of APST patients and 52.6 % of ETT patients who were age of ≥ 65.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, we found that the use of APST during MPS increases diagnostic concordance with CAG. Therefore, we think that it would be appropriate to use APST in women and elderly patients with limited exercise habits. The CAG diagnostic mismatch is far above what it should be when MPS reporting is only done with visual data and it is not supported by quantitative data such as TID, SSS, SDS and extent.

A 74-year-old man recently diagnosed with high risk prostate cancer with high serum prostate specific antigen (PSA) was referred to nuclear medicine for a technetium-99m-methylene diphosphonate (Tc-99m MDP) bone scan. On delayed three-hour anterior planar image, an unexpected round focus of intense uptake was found overlying the right orbit. Single-photon emission computed tomography/computed tomography (SPECT/CT) localized the uptake to an ocular prosthesis. The hydroxyapatite composition of the ocular implant can be recognized by its bone-like density and its intense accumulation of 99Tc-MDP. Review of the patient’s history revealed remote right eye evisceration secondary to a complication of cataract surgery, consistent with the findings.

Abdominal aort anevrizması (AAA), 3-fazlı kemik sintigrafisinde insidental olarak saptanabilmektedir. Semptomlar ortaya çıkmadan elektif onarım cerrahisinin uygulanabilmesi için, AAA tanısı doğru olarak konulması önemlidir. Burada, sırt ağrısı şikayeti ile başvuran bir vakada ve Tc-99m metilen difosfonat (MDP) 3-fazlı kemik sintigrafisinde kemik metastazlarının yanı sıra kan akımı ve kan havuzu fazlarında dev AAA saptanan nadir bir olgu sunuyoruz. 18 F-florodeoksiglukoz (FDG) PET/BT’de hipermetabolik karaciğer, akciğer ve kemik lezyonları görüldü ve çalışmanın BT bileşeninde 92 mm maksimum çapında AAA tanısı doğrulandı. 3-fazlı kemik sintigrafisinde, tedavi edilmediği takdirde yaşamı tehdit edebilecek vasküler patolojileri tanımlamak için ilk iki faz belirleyicidir.

Abdominal aortic aneurysm (AAA) may be detected in three-phased bone scintigraphy, incidentally. AAA should be diagnosed accurately to perform elective repair surgery, prior to the development of symptoms. We present a rare case who had a complaint of back pain and underwent a 3-phase bone scan with Tc-99m methylene diphosphonate (MDP) which revealed a giant AAA on blood flow and blood pool phases, besides bone metastases. 18 F-fluorodeoxyglucose (FDG) PET/CT identified hypermetabolic liver, lung, and bone lesions, and CT component of the study confirmed the diagnosis of AAA with a 92 mm of maximum diameter. In 3-phase bone scintigraphy, first two phases are decisive to identify vascular pathologies that may be life-threatening if left untreated.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, onkoloji hastalarında F-18 FDG PET / BT görüntülemelerinden elde edilen SUVmax'ın, hastaların plazmalarında ölçülen serbeset DNA (cfDNA) miktarları ile kantitatif değerini karşılaştırmak ve ve böylece cfDNA'nın erken dönemde malignitenin varlığını tanımlamak için önemli bir belirteç olup olmadığını araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya toplam 184 hasta dahil edildi. Klinik durum, histopatolojik, laboratuvar ve tedavi parametreleri hasta dosyalarından araştırıldı. SUV max değeri ve cfDNA miktarları karşılaştırıldı.
BULGULAR: Hasta ve kontrol grubu arasında plazma cfDNA değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Araştırmada SUVmax ve cfDNA değerlerinin karşılaştırılmasının sonucunda SUV max ve cfDNA arasında zayıf bir korelasyon vardı. Tümör boyutu ve SUV max değerleri arasında anlamlı bir fark bulundu. Bununla birlikte, tümör boyutu ve cfDNA arasında belirgin bir istatistiksel farklılık saptanmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Basit bir tarama testi olarak kullanılabilecek olan cfDNA ölçümleri kanser hastalarının erken tanı ve takiplerinde umut vadetmektedir. Bu nedenle onkoloji hastalarının plazmalarından elde edilen cfDNA düzeyi ve PET/BT görüntülerinden elde edilen kantitatif parametrelerin karşılaştırıldığı daha büyük hasta serilerinde ve detaylı ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: The aim of this study is to compare the quantitative value of SUVmax obtained from F-18 FDG PET/CT imaging of oncology patients with the cell free DNA (cfDNA) amounts measured in plasma of patients and thus research whether cfDNA is a significant marker to identify the presence of malignancy in the early period.
METHODS: A total of 184 patients were included in the study.The clinical situation, histopathologic, laboratory and treatment parameters were investigated from patient files.SUV max and cfDNA quantities were assessed.
RESULTS: There was no statistically significant difference in plasma cfDNA values between patient and control group. As a result of the comparison of SUVmax and cfDNA values in the study, there was a weak correlation between SUV max and cfDNA.There was a significant difference identified between tumor size and SUV max values. However,There was no clear statistical difference identified between tumor size and cfDNA.
DISCUSSION AND CONCLUSION: cfDNA measurements in blood for use as a simple screening test have provided hope for early diagnosis and monitoring of cancer patients. There is a need for comparison of cfDNA levels obtained from plasma and quantitative parameters from PET/CT images of oncology patients in more detailed advanced studies with larger patient series.

GİRİŞ ve AMAÇ: Endojen hipertiroidi kemik turnoverini hızlandırır ve normal kemik remodeling döngüsünü kısaltır, bu da azalmış kemik yoğunluğuyla sonuçlanır. Supresif levotiroksin(LT4) tedavisinin de kemik yoğunluğunu azalttığı düşünülmektedir.
Bu çalışmada, diferansiye tiroid kanseri (DTK) için tirotropin(TSH) supresif tedavi altındaki hastalarda osteoporoz(OP) gelişimi için risk faktörlerinin tanımlanması amaçlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Amerikan Tiroid Derneği 2015 rehberine göre düşük veya orta riskli DTK tanısı ile takipli, LT4 supresyon tedavisi alan; bazal tedavi sonrası rutin klinik takip bilgilerine ulaşılan; hasta dahil etme formu doldurmak için gerekli ve yeterli demografik ve medical takip bilgileri bulunan; genel durumu femur ve lumbal vertebra kemik dansitometre çalışması yapılması için uygun olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Osteoporoz için olası risk faktörleri olan cinsiyet, yaş, menopoz durumu, sigara, ailede osteoporoz hikayesi, preoperatif tiroid hormon durumu, postoperatif hipoparatiroidi hikayesi,ortalama serum TSH düzeyi ve TSH supresyon süresini içeren bir hasta dahil etme formu dolduruldu. Dahil edilen hastalara bu aşamada femur boynu ve lumbal vertebralardan kemik mineral dansitometrisi yapıldı, serum D vitamin ve parathormon düzeylerine bakıldı.
BULGULAR: Ortalama TSH supresyon süresi 7.2±4.5 (range: 1–26) yıl idi; hastaların 89’unda (%9.6) osteoporoz saptandı. Postmenopozal vakalarda osteoporoz gelişmesine kadar geçen ortalama süre premenopozal vakalardan anlamlı şekilde kısaydı (18.6±0.7’e karşın 20.4±0.4 yıl; p <0.001). Erkek cinsiyet (p<0.001), aile hikayesi (p=0.001) ve menopoz durumu (p<0.001) osteoporoz gelişimi için bağımsız risk faktörleri olarak saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: TSH supresyon tedavisi alan postmenopozal kadınlar, erkek ve aile öyküsü olan hastalarda osteoporoza gelişimine eğilim göstermektedir..

INTRODUCTION: Endogenous hyperthyroidism accelerates bone turnover and shortens the normal bone remodeling cycle which results in reduced bone density. It is estimated that suppressive levothyroxine (LT4) therapy also decrease bone density. In this study, we aimed to define risk factors for osteoporosis development in patients under thyrotropin (TSH) suppressive treatment for differentiated thyroid cancer (DTC).


METHODS: Patients with low or intermediate risk group DTC diagnosis according to the American Thyroid Association 2015 guidelines and who were receiving LT4 suppression therapy their after initial treatment; had available routine follow-up data after initial therapy; known preoperative thyroid hormone status; sufficient and available demographic and medical history data to fill in the patient inclusion form; and were physically fit enough to undergo a femur and lumbar vertebra bone density study were included into the study. A patient inclusion form consist of information on possible risk factors for osteoporosis such as gender, age, menopausal status, smoking, family history of osteoporosis, preoperative thyroid hormone status, postoperative hypoparathyroidism history, mean serum TSH levels, and duration of TSH suppression was filled out. Bone mineral densitometries of femur and lumbar vertebrae, serum vitamin D, and parathyroid hormone measurements were performed.
RESULTS: During TSH suppression (mean 7.2±4.5 years, range: 1–26), osteoporosis was detected in 89 (9.6%) patients. The mean time to osteoporosis development for patients with and without family histories of osteoporosis was significantly different (15.3±0.4 versus 20.3±0.6 years; p=0.002). Similarly, the mean time to osteoporosis development for postmenopausal patients was found to be significantly shorter than for premenopausal ones (18.6±0.7 versus 20.4±0.4 years; p <0.001). Male gender (p<0.001), family history of osteoporosis (p=0.001) and menopausal state (p<0.001) were considered as independent predictive factors of development of osteoporosis.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Postmenopausal women, men, and patients with family history who are under TSH-suppression treatment have tendency to osteoporosis.

INTRODUCTION: In light of increased risk of cardiovascular events and the poor prognosis of coronary artery disease (CAD) in diabetic versus non-diabetic patients and with respect to the importance of early diagnosis of CAD in this status, the study was aimed to assess the importance of microalbuminuria in predicting silent myocardial ischemia (SMI) in patients with type 2 diabetes using myocardial perfusion imaging.
METHODS: This study included 120 patients with diabetes type 2, but without previously known CAD or any cardiac symptoms that were stratified into two groups based on presence/absence of microalbuminuria. All participants underwent CAD evaluation using MPS gated SPECT imaging. Other clinical and laboratory indices were also recorded.
RESULTS: Studied population consisted of 120 patients ( 84 male 70%; 36 female 30%) with mean age of 9.90± 58.61). In total, asymptomatic ischemia was detected in 78 (65% of the included diabetic patients. Stress induced ischemia was found in 56 patients (87.5%) of Alb+ group and in 22 patients(39.3%) of Alb- group. The frequency of stress induced ischemia was 10.81 times higher in the patients with micro albuminuria compared to Alb- ones(p<0.001, OR: 10.81, 95% CI: 4.33-26.99). Likewise, no correlation was found between the presence of stress induced ischemia and therapy type, diabetes duration, history of evident retinopathy, history of hypertension and serum levels of HbA1C (p > 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The current study showed that abnormal MPI findings are significantly more common in diabetic patients with microalbuminuria. With respect to low cost and availability of urine albumin detection tests, it might be as a biomarker for prediction of silent myocardial ischemia in diabetic population.

Distrofik epidermolizis bülloza (DEB), sublamina densada veziküller ve yaygın bülloz oluşumu ile karakterize nadir görülen kalıtsal bir cilt frajilite bozukluğudur. DEB bilhassa artmış metastaz riski ve kötü prognoztik özellikler gösteren agresif skuamöz hücreli karsinom (SHK) oluşumu ile ilişkilendirilmiştir. DEB tanısı konulan 41 yaşındaki kadın olgu 18F-floro-2-deoksi-glukoz pozitron emisyon tomografisi / bilgisayarlı tomografi (18-FDG-PET / BT) taraması ile deri malignitesi açısından incelenmiştir. PET/BT taraması ile her iki alt ekstremitede multifokal kutanöz lezyonlarda artmış FDG tutulumu gösterilmiş ve sol lateral alt uyluk bölgesi derisinden elde edilen biyopsi materyali ile SCC tanısı konulmuştur. On ay sonra yapılan ikinci PET/BT taraması sonucunda primer tümör alanı, sol inguinal ve sol supraklavikular lenf nodu alanında artmış FDG tutulumu gösterilmiştir. Skuamöz karsinomlu DEB hastalarında FDG-PET/BT yönteminin özellikle uygun terapötik stratejinin belirlenmesi adına hastalığın yönetimi ve yeniden evrelendirilmesinde faydalı olacağı kanaatindeyiz.

Dystrophic epidermolysis bullosa (DEB) is rare inherited skin fragility disorder characterized by blister formation in sublamina densa. DEB is associated with aggressive squamous cell carcinoma (SCC), with increased risk of metastases and poor prognosis. A 41-year-old woman with DEB underwent 18F-FDG PET/BT. PET/CT showed increased FDG uptakes in multifocal cutaneous lesions in both lower extremities. SCC was diagnosed by biopsy from left lateral lower thigh skin. Ten months later, PET/CT showed increased FDG uptakes in primary tumor area, left inguinal and left supraclavicular lymph node regions. FDG-PET/CT seems to be useful for re-staging and appropriate therapeutic strategy in DEB-patients with SCC.