The diagnostic value of somatostatin receptor scintigraphy (SRS) in the detection of tumors has been assessed in a number of studies. We present a 30-year-old female with a history of eight months cough as well as pain in left shoulder. Radiologic evaluation showed a pulmonary mass and some hepatic lesions, with a pathologically confirmed neuroendocrine carcinoma. A 99mTc-octreotide scan demonstrated a somatostatin receptor (SSTR) positive pulmonary lesion but SSTR negative liver metastases. The present case highlights the significance of a differential uptake pattern by somatostatin receptors in somatostatin receptor scintigraphy (SRS) in patients with neuroendocrine tumors.

OBJECTIVE: Optimized production and quality control of ytterbium-175 labeled pamidronate and alendronate complexes as efficient agents for bone pain palliation has been presented.
METHODS: Yb-175 labeled pamidronate and alendronate (175Yb-PMD and 175Yb -ALN) complexes were prepared successfully at optimized conditions with acceptable radiochemical purity, stability and significant hydroxyapatite absorption. The biodistribution of complexes were checked up to 48 h demonstrating significant bone uptake ratios for 175Yb-PAM at all-time intervals which in case of 175Yb-ALN mostly washed out through the kidneys and has been excreted.
RESULTS: 175Yb-PAM performance in animal model was better or comparable to other 175Yb-bone seeking complexes ever reported.
CONCLUSION: Based on calculations, the total body dose for 175Yb-ALN is 40% higher compared to 175Yb-PAM (esp. kidneys) indicating that 175Yb-PAM is a possible safer agent than 175Yb-ALN.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda özofagus kanserli hastalarda primer tümör SUDmax ve metastatik lenf nodu SUDmax'ın sağkalım üzerine olan etkisini araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2009 ve 2011 yılları arasında evreleme amacıyla FDG PET/BT yapılan özofagus kanser tanılı hastalar retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalar Eylül 2013 yılına kadar takip edildi. Histopatoloji, lokalizasyon, klinik evre, primer tümör ve metatastatik SUDmax kaydedildi. Tanımlanan parametreler arasındaki ilişkiler ve sağkalım univaryant ve multivaryant Cox regresyon analizi ile değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya 107 hasta dahil edildi. Hastaların hepsi 2-49 ay arasında takip edildi. Primer tümör ve metastatik lenf nodu ortalama SUDmax sırasıyla 19.3 ± 8.8 ve 10.4 ± 9.1 olarak hesaplandı. Metastatik lenf nodu SUDmax sağkalım üzerine etkili iken primer tümör SUDmax'ın sağkalım üzerine etkisi olmadığı görüldü (p: 0,014 ve p: 0,262, sırasıyla). Klinik evrenin sağkalımı belirlemede multivaryant Cox regresyon analizi ile sağkalımı belirlemede bağımsız tek faktör olduğu görüldü (p: 0,001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Özofagus kanser tanılı hastalarda primer tümör SUDmax'ın sağkalım üzerine etkisi olmadığı görüldü.FDG PET/CT ile belirlenen klinik evrenin sağkalımı belirlediği görüldü. Ayrıca çalışmamızda metastatik lenf nodu SUDmax'ın sağkalımı öngörmede yeni bir parametre olabileceği görülmektedir.

INTRODUCTION: We aimed to investigate the SUVmax of primary tumor and metastatic lymph node in predicting survival in patients with esophageal cancer.
METHODS: We retrospectively analyzed patients with esophageal cancer between 2009 and 2011 who had FDG PET / CT. All patients were followed up to 2013. Clinical staging, SUV max of primary tumor and metastatic lymph node were evaluated.
RESULTS: A total of 107 patients were included in the study. All patients were followed up between 2 and 49 months. The mean SUVmax of primary tumor and metastatic lymph node were 19.3 ± 8.8 and 10.4 ± 9.1, respectively. Metastatic lymph node SUVmax had an effect in predicting survival whereas primary tumor SUVmax had no effect. (P: 0.014 and P: 0.262, respectively). Multivarient Cox Regression analysis showed that clinical stage of the disease was the only independent factor predicting survival (P: 0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Among patients with esophageal cancer, the value of primary tumor SUVmax had no effect on survival. Clinical stage assessed with FDG PET / CT imaging, was found to predict survival in esophageal carcinoma. Additionally, we found that lymph node SUVmax was showed as a new parameter in predicting survival in the present study.

INTRODUCTION: Impaired gastric accommodation has been as one the main symptom in patients with functional dyspepsia. The aim of present study was to assess gastric accommodation in patients with functional dyspepsia using SPECT imaging.
METHODS: Number of 24 patients with functional dyspepsia and 50 healthy volunteers as control group was selected in this study. All participants were administrated 5 mCi99mTc-pertechtenate intravenously then served with a low fat meal. Finally, SPECT scanning was performed 20 minutes after the serving meal for all cases.
RESULTS: Based on the scintigraphic data, gastric volumes have been significantly increased after eating the food in both patients and control group. We also found that while there was no significant difference in patients and control group with respect to fasting gastric volumes but postprandial gastric volume of patients has been reduced significantly in comparison to healthy individuals (p value<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Measuring gastric volume using SPECT can be a valuable method in detection of functional dyspepsia and differentiation of it with other organic disorders.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu retrospektif çalışmada amaç, Radyoaktif İyot Tedavisi (RIT) alan Toksik Nodüler Guatr (TNG) hastalarında tedavi sonuçlarını değerlendirerek hasta yaşı, cinsiyet, nodül çapı, kullanılan I-131 dozu, altta yatan etyoloji ve antitiroid ilaç kullanımı gibi faktörlerin tedavi sonuçları üzerine etkisini değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: TNG tanısıyla RIT alan 233 hasta (64 ± 10 yaş) çalışmaya dahil edildi. Hastalara ait demografik (yaş ve cinsiyet) ve klinik veriler (tedavi öncesi ve sonrası tiroid fonksiyon testleri, tiroid sintigrafisi ve ultrasonografi sonuçları, I-131 dozu ve antitiroid ilaç kullanımı) değerlendirildi. Nodül çapı 2 cm’den küçük olan hastalara 555 MBq ve nodül çapı 2 cm’den büyük olanlara 740 MBq olacak şekilde sabit doz RIT verildi. Altıncı ayda hipotiroidi ve ötiroidi gelişen hastalar kür olarak kabul edildi.
BULGULAR: Çalışmamızda RIT verildikten sonra altıncı ayda kür oranı % 93,9 idi ve hastaların 74’ ünde (%31,7) hipotiroidi, 145’ inde (%62,2) ötiroidi ve 14’ ünde (%6) hipertiroidi olduğu görüldü. Yaş ve cinsiyetin tedavi etkinliğini değiştirmediği görüldü. Altta yatan etyoloji ve antitiroid kullanımı ile tedavi etkinliği arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Nodül çapı 2 cm’den küçük olan hastalarda RIT’ nin daha başarılı olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: TNG hastalarında 555 MBq ve 740 MBq I-131dozları ile yüksek kür oranları sağladık. Nodül çapı ve I-131 dozu tedavi etkinliği için önemli faktörler iken yaş, cinsiyet, altta yatan etyoloji ve antitiroid ilaç kullanımı RIT sonuçlarına etkili olmamaktadır.

INTRODUCTION: The aim of this retrospective study is to evaluate the treatment outcomes in patients with toxic nodular goiter (TNG) that received radioiodine treatment (RIT) and to determinate the influence of age, gender, nodule size, I-131 dose, underlying etiology and antithyroid drugs on the outcomes of RIT.
METHODS: Two hundred thirty three patients (mean 64 ± 10 years old) with TNG that received RIT were included in the study. Treatment success in relation with demografic data (age and gender) and clinical data (thyroid function tests before and after RIT, thyroid sonography and scintigraphy, I-131 dose, antithyroid drugs) was analysed. A fixed dose of 555 MBq was administered to patients with nodules smaller than 2 cm in diameter and a dose of 740 MBq administered to patients with nodules larger than 2 cm. Development of hypothyroidism or euthyroidism six months after RIT was considered succesfull cure of hyperthyroidism.
RESULTS: In our study after six months RIT, cure rate was %93,9 and hypothyroidism was observed in 74 (%31,7) patients, euthyroidism was achieved in 145 (%62,2) patients and 14 (%6) patients remained as hyperthyroidism. Age and gender didn’t affect treatment outcomes. No correlation was found between underlying etiology or antithyroid drugs and therapeutic effectiveness. The effectiveness of RIT was better in patients with nodules smaller than 2 cm.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We observed that 555 MBq and 740 MBq doses of I-131 were obtained high cure rates in patients with TNG. While nodule diameter and radioiodine dose are important factors for treatment efficacy, age, gender, underlying etiology and antithyroid drugs do not affect the outcome of RIT.

GİRİŞ ve AMAÇ: Geriatrik hasta grubu kendine has özellikleri, aciliyetleri ve zorlu durumları olan bir popülâsyondur. Toksik nodüler guatr (TNG) sıklığı yaşla beraber artarken, aynı zamanda, ülkemiz gibi düşük iyot alımı bölgelerinde sıklığı normal sıklığının daha da üzerindedir. 65 yaş üzerinde ülkemizde bu oran %37,5 olarak bildirilmektedir. Bu geriye dönük çalışmada, yüksek sabit doz RAI uygulamasının sonuçlarını bütünüyle değerlendirmek ve özellikle geriatrik hasta grubunun sonuçlarında bir farklılık olup olmadığını araştırmak amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: TNG nedeniyle, yüksek doz I-131 (370-740 MBq) tedavisi almış 103 hastanın takip dosyaları incelendi. Yaş, cinsiyet, sintigrafik bulgular, tedavi öncesi ve sonrası takip tiroid fonksiyon testleri, antitiroid ilaç tedavisinin süresi, ötiroidi veya hipotiroidi durumunun gelişimi değerlendirildi. Geriatrik hasta gurubunun olası farklı sonuçlarını daha ileri değerlendirmek amacıyla; 65 yaş ve üzeri hasta popülâsyonu ayrıca ele alınarak, 65 yaş altı gurubun sonuçları ile kıyaslandı.
BULGULAR: Tek doz RAI uygulaması sonucunda, tedavi etkinliği %90 olarak bulundu. Hipertiroidi ortalama 7±7, 2 ayda tedavi edildi. Bir yılın sonunda, ötiroidi oranı %70, hipotiroidi oranı ise %30 olarak hesaplandı. İncelenen faktörler arasında yalnızca yaşın tedavi sonuçlarına anlamlı etkisi belirlendi. Geriatrik hasta grubunda daha yüksek oranda ötiroidi sağlandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sistemik hastalıkların sıklığı açısından hızlı tedavi edilmesi gereken geriatrik hasta grubunda, sabit yüksek doz I-131 uygulaması öncelikle tercih edilmesi gereken yöntemdir. Yüksek sabit doz RAI ile TNG tedavisi, başarı oranı yüksek, hızlı, etkin bir tedavidir ve geriatrik hasta gurubunda daha yüksek ötiroidi oranları elde edilebilir.

INTRODUCTION: OBJECTIVE: : Geriatric patient population is of importance because of the special challenges. While the incidence of toxic nodular goiter (TNG) increases with age, it’s also higher in the regions of low- mediate iodine intake like our country. The aim of this study was to evaluate the overall outcome of high fixed dose radioiodine (RAI) therapy and investigate the difference of geriatric patient population particularly.
METHODS: A hundred and three TNG patients treated with high I-131 (370-740 MBq) were retrospectively reviewed. The baseline characteristics; age, gender, scintigraphic patterns and thyroid function tests before, after treatment including follow-up, duration of antithyroid drug (ATD) medication and achievement of euthyroid or hypothyroid state were evaluated. The patient population was divided into two groups as the ones equal to or over 65 years old and younger ones to assess the effect of age particularly.
RESULTS: Treatment success was 90% with single dose RAI therapy. Hyperthyroidism was defeated in 7±7, 2 months after RAI administration. At the end of first year, overall hypothyroidism rate was 30% and euthyroid state was achieved in 70% of the patients. Only the effect of age on outcome was found statistically significant. A higher ratio of euthyroidism was achieved in the geriatric patient population
DISCUSSION AND CONCLUSION: High fixed dose I-131 treatment should be preferred in the geriatric TNG patients in order to cure persistent hyperthyroidism swiftly. The result of this study suggests that high fixed dose RAI therapy is a successful modality in treating TNG and higher euthyroidism rates can be achieved in the geriatric patients.

Graves’ Disease Induced by Radioiodine Therapy of Toxic Nodular Goitre: Case Report
Graves’ disease (GD) may be observed as an infrequent adverse effect after radioiodine therapy (RIT) of toxic thyroid adenoma (TA) and toxic multinodular goiter (MNG). We present a case of 55-year-old man with a toxic nodule treated with radioiodine. After therapy, patient’s serum free triiodothyronine (fT3) and free thyroxine (fT4) levels increased gradually. Antithyroid peroxidase (TPOAb), antithyroglobulin (TgAb) and TSH-receptor antibodies (TRAb) were also positive. Thyroid scintigraphy revealed diffuse intense uptake after four months of RIT. In patients with aggravated hyperthyroidism 3-4 months after therapy, the risk of radiation-induced GD should be considered.

Toksik Nodüler Guatrda Radyoaktif İyot Tedavisinin Neden Olduğu Graves Hastalığı: Olgu Sunumu
Toksik adenom (TA) ve multinodüler guatr (MNG) için radyoaktif iyot tedavisini takiben nadir bir yan etki olarak Graves hastalığı görülebilir. Bu vakada radyoaktif iyot ile tedavi edilen, toksik nodülü olan 55 yaşındaki bir erkek hasta sunulmaktadır. Tedavi sonrası hastanın serbest triiyodotironin (fT3) ve serbest tiroksin (fT4) düzeylerinde giderek artış görüldü. Antitiroid peroksidaz (TPOAb), antitiroglobulin (TgAb) ve TSH-reseptor antikorları (TRAb) pozitif idi. Radyoaktif iyot tedavisinden 4 ay sonra yapılan tiroid sintigrafisi diffüz artmış aktivite tutulumu gösterdi. Tedaviden 3-4 ay sonra hipertiroidi bulgu ve belirtilerinde belirginleşme olan hastalarda radyasyona bağlı Graves hastalığı göz önünde bulundurulmalıdır.

Detection of gastric cancer bone metastasis is crucial because its presence is an independent prognostic factor. In this case we would like to present 18F-NaF positive bone metastases of non 18F-FDG avid gastric mucinous cancer.