GİRİŞ ve AMAÇ: Tiroid patolojisinin klinikopatolojik değerlendirmesinde ultrasonografik (USG) incelemeler ve ince iğne aspirasyonu (İİA) biyopsiler kullanıldığından beri insidental mikropapiller karsinom (İMK) prevalansında artış olduğu bildirilmiştir. Bu çalışmada yaşla birlikte artan tiroid nodülünün şüpheli malignitesinin prediktif faktörlerini araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: XXX Hastanesi Genel Cerrahi Kliniğinde Aralik 2016- Aralik 2020 yılları arasında İİA biyopsisi ve ardından tiroidektomi yapılan 173 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Yaş ortalaması 46.7 ± 22.6 idi [18-80]. Hastaların çoğuna İİA (%47,4) ve toksik guatr (%26,6) endikasyonu nedeniyle total tiroidektomi (%90,8) uygulandı. 76 hastaya (%43,9) ötiroidi tanısı kondu. USG, hipoekojenitenin ve Halo kaybının en yaygın bulgular olduğunu gösterdi (sırasıyla %60,1 ve %57,8). Tiroid nodülünde düzensiz sınırlar görülen 45 yaş üstü hasta sayısı, genç hastalara göre daha fazlaydı (P=0,016). Malignite daha çok genç hastalarda gözlense de (%100'e karşılık %87,5, P = 0,0022), İMK yaşlı hastalarda daha fazla görüldü (%38,8'e karşılık %51,1, P=0,104). Halo kaybı ve ameliyat tipi, insidental karsinom varlığında anlamlı bir etkiye sahipti (OR: 0,307 ve 14,428, P = 0,014 ve 0,0026).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ileri yaş, cerrahi tipi, Halo kaybı gibi radyolojik bulgulari, IMC varlığı acısından potansiyel bir etkiye sahip olabileceği icin nodüllerin preoperatif değerlendirilmeside ve cerrahi prosedür yönetiminde onemlidir.

INTRODUCTION: Since the ultrasonography (USG) examination and fine needle aspiration (FNA) biopsy have been used in the clinicopathological evaluation of thyroid pathology, a progressive increase in the prevalence of incidental micropapillary carcinomas (IMC) has been reported. Here, we aimed to investigate the predictive factors of suspicious malignancy of thyroid nodule increasing with age.
METHODS: Methods: A retrospective review of data of 173 patients who underwent FNA biopsy and subsequent thyroidectomy in General Surgery Department of XXX Hospital between December 2016 – December 2019 years.
RESULTS: The mean age was 46.7±22.6 [18–80]. Most of the patients underwent a total thyroidectomy (90.8%) due to the indication of FNA (47.4%) and toxic goiter (26.6%). Euthyroidism was diagnosed in 76 patients (43.9%). USG showed that the hypoechogenicity and loss of Halo were most common findings (60.1% and 57.8%, respectively). The number of patients >45 years who showed an irregular margin in thyroid nodule was higher than younger patients (P=0.016). Although malignancy was mostly observed in young patients (100% vs. 87.5%, P=0.0022), IMC was seen more in older patients (33, 38.8% vs. 45, 51.1%, p=0.104). The loss of Halo and type of surgery had a significant effect on the presence of incidental carcinoma (OR: 0.307 and 14.428, P=0.014 and 0.0026, respectively).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The old age, type of surgery, radiological findings including loss of Halo might have a potential impact among the presence of IMC in preoperative assessment of nodules regarding the management of surgical procedure.

GİRİŞ ve AMAÇ: Diyabetik makuler ödem (DMÖ) nedeniyle intravitreal ranibizumab tedavisi uygulanan ancak tedaviye yanıtsız olgularda intravitreal aflibercept enjeksiyonunun erken dönemde anatomik ve görsel sonuçlarını değerlendirmek

YÖNTEM ve GEREÇLER: Mayıs 2013 ile Ekim 2017 arasında DMÖ tanısı ile takipli hastalar retrospektif olarak incelendi.4-6 hafta arayla en az 3 ardışık ranibizumab enjeksiyonuna rağmen tedaviye yanıtsız olan ve en az 2 kez aflibercept enjeksiyonu yapılmış olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, tedavi öncesi ve takiplerdeki en iyi düzeltilmiş görme keskinlik (EDGK), santral foveal kalınlık (SFK) değerleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalışmaya 28 hastanın 33 gözü dahil edildi. Aflibercept’e geçiş öncesi 6 aylık dönemde yapılan ranibizumab enjeksiyonlarının ortalama sayısı 3,66 ± 0,77 ve sonrasında yapılan ortalama aflibercept enjeksiyon sayısı ise 2,54 ± 0,6 idi. Hastaların ranibizumab tedavisi öncesi EDGK 0,56 ± 0,38 logMAR iken aflibercept’e geçiş sonrası ilk ve son takiplerindeki EDGK 0.41 ± 0.34 logMAR (p = 0.19) ve 0.36 ± 0.34 logMAR (p = 0.16). Hastaların ranibizumab tedavisi öncesi SFK değeri 504 ± 123.7µm (264–844 µm) iken aflibercept tedavisine geçiş sonrası 1. Aydaki SFK değeri 338.8 ± 105.3 um'ye (225-615 um) (p = 0.0001) azalma izlendi. Hastaların son yapılan kontrol muayenesinde SFK değeri 345.7 ± 137.4 µm (136-892 µm) (p = 0.0002) idi. Tedavi öncesi ve sonrası göz içi basıncı (GİB) değerleri sırasıyla 14.18 ± 3,66 mm Hg and 13.54 ± 3.81 mm Hg olarak ölçüldü (p = 0.46).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ranibizumab tedavisine dirençli DMÖ hastalarında aflibercept tedavisine geçiş sonrası anlamlı olarak anatomik düzelme izlendi. EDGK’de artma ve GİB’nda düşme olmasına rağmen istatiksel anlamlı bulunamadı.

INTRODUCTION: To investigate the visual acuity and anatomical outcomes of intravitreal aflibercept treatment in patients with diabetic macular edema (DME) who were unresponsive to ranibizumab
METHODS: Patients with refractory DME treated with at least 3 consecutive injections of ranibizumab, 4–6 weeks apart, prior to switch and with at least 2 aflibercept injections thereafter in the period of May 2013 to October 2017 were considered eligible for study participation. ‘The patients’ demographic characteristics, best-corrected visual acuity (BCVA), and central foveal thickness (CFT) were recorded at baseline, pre-switch, first month post-switch, and the final visit.

RESULTS: A total of 33 eyes of 28 patients were investigated. The average number of ranibizumab injections before switch to aflibercept was 4.97 ± 1.94 and that of the subsequent aflibercept injections was 2.54 ± 0.6. The mean baseline BCVA was 0.56 ± 0.38 logMAR. After switch, the BCVA at the first and final visits was 0.41 ± 0.34 logMAR (p = 0.19) and 0.36 ± 0.34 (p = 0.16), respectively. After switch clinical follow-up data for at least 6 months were available for all eyes. The mean baseline CFT was 504 ± 123.7µm (264–844 µm).One month after the switch, the average CFT had significantly reduced to 338.8 ± 105.3 µm (225–615 µm) (p = 0.0001). At the final visit, the average CFT was 345.7 ± 137.4 µm (136–892 µm) (p = 0.0002). Before and after switch, the mean intraocular pressure (IOP) was 14.18 ± 3,66 mm Hg and 13.54 ± 3.81 mm Hg respectively (p = 0.46).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Switch to aflibercept from ranibizumab in patients with recalcitrant DME resulted in significant anatomic improvements. Although the BCVA increased and the IOP decreased, these changes were not statistically significant.

GİRİŞ ve AMAÇ: yaygın olarak görülen ortopedik problem olan halluks valgus hakkında internette bilgi için en sık erişilen web sitelerinin içeriğini ve kalitesini değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Halluks valgus ve halluks valgus tedavisi anahtar kelimeleri internette (www.google.com.tr) tarandı.
her aramada listelenen ilk 30 site araştırıldı. Tekrarlanan ve reklam siteleri elendi. İnternet siteleri, doktor web siteleri, haber siteleri, sağlıkla ilgili siteler ve sınıflandırılmamış olmak üzere 4 kategoride sınıflandırıldı.Öncelikle, daha önce hazırlanan sorulardan yararlanılan sitelerin içerik değerlendirmesi ve 20 puan üzerinden puan verilmiş, daha sonra genel değerlendirme için ayırt etme değerlendirme sistemi kullanılmıştır.
BULGULAR: Araştırmaya dahil edilen 43 sitenin bilgi doğruluğu değerlendirildiğinde 20 soruluk anketten ortalama puanlar 9,3 (min: 2, maks: 18, SS: 3,8) olarak belirlendi.
En doğru bilgiler halluks valgus tanımı (% 97,7), oluşum nedenleri (% 76,7), yatkınlık durumları (% 88,4) ve ortez cihaz kullanımı (% 83,7) başlıkları altında ortaya çıktı.
Ayırt edici değerlendirme tablosuna göre, doktor web siteleri (ortalama: 11, SS: 4,9) en yüksek puanı alırken, referansları belirlenmemiş siteler en düşük puanları almıştır (ortalama: 6,0, SS: 1,7).

TARTIŞMA ve SONUÇ: İnternetten sağlıkla ilgili elde edilen bilgilerin çalışmamızda olduğu gibi literatürde yetersiz olduğu belirtilmektedir.Yetersiz veya hatalı bilgi veren web sitelerinin engellenemeyeceğini düşünürsek, şube kuruluşlarının ve sağlık kuruluşlarının bu alandaki açığı kapatmaya yönelik çalışmalar yapmasının gerekli olduğuna inanıyoruz.

INTRODUCTION: The aim is to evaluate the content and quality of the most frequently accessed websites for information on the internet about the commonly observed orthopedic problem of hallux valgus.
METHODS: The keywords hallux valgus and hallux valgus treatment were screened in internet(www.google.com.tr). ). In each search the first 30 sites listed were investigated. The repeated and advertising sites were eliminated. A total of 43 websites were evaluated. Internet websites were classified in 4 categories of doctor websites, news websites, health-related sites and unclassified. Firstly, content evaluation of the sites used previously prepared questions and gave points out of 20. Later the Discern evaluation system was used for general assessment.
RESULTS: When the information accurancy of the 43 websites included in the investigation are evaluated, mean points from the 20-question survey were determined to be 9.3 (min: 2, max: 18, SD: 3.8). The most accurate information appeared to be under the headings of definition of hallux valgus (97.7%), reasons for formation (76.7%), predisposing situations (88.4%) and use of orthotic devices (83.7%). According to the discern evaluation table, doctor websites (mean: 11, SD: 4.9) received highest points, while sites with undetermined references received lowest points (mean: 6.0, SD: 1.7).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Information obtained from the internet about health is stated to be insufficient in the literature, as in our study. Considering websites offering insufficient or erroneous information cannot be prevented, we believe it is necessary for branch organizations and health institutions to perform studies to close the gap in this area.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı, kronik lenfositik lösemi tanısı alan hastaların demografik verilerini, tedavi endikasyonlarını, tedavi yanıtlarını ve genel sağ kalım verilerini analiz etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma, 1999-2014 yılları arasında iki merkezin Hematoloji bölümlerinde izlenen 183 hastaya retrospektif olarak uygulandı.
BULGULAR: Hastaların ortalama yaşı 64.72 ± 11.40 yıl ve 120 (%65.6)’si erkek, 63 (%34.4)’ü kadındı. İleri hastalık evresi, ileri yaş ve yüksek laktat dehidrojenaz seviyesi olan hastalar daha düşük genel sağ kalım oranları gösterdi (sırasıyla p=0.034, p=0.013 ve p=0.028). Hastalığın evresi ve başvuru anında tedaviye ihtiyaç duyma oranı erkeklerde kadınlara göre anlamlı olarak yüksek bulundu (sırasıyla p=0.018 ve p=0.011). Hastalardan 105'i tedavi alırken 78'i tedavisiz olarak izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastalarımızın demografik bulguları diğer çalışmalardaki hastaların bulguları gibi olmasına rağmen genel sağ kalım oranı daha düşük bulundu. Hastalarımızın %13.66'sında CD38 pozitifti. CD38 pozitif olan hastalarda anti-CD38 tedavilerinin gündemde olması bu oranın önemini göstermektedir. Çalışmamız, kemoterapi alan hastaların genellikle hastalığın ileri evresinde olduğunu göstermiştir.

INTRODUCTION: The aim of the study is to analyze the demographic data, treatment indications, treatment responses and overall survival data of patients with the diagnosis of chronic lymphocytic leukemia.
METHODS: The study was performed retrospectively in 183 patients who were followed up in the Hematology departments of two centers between 1999-2014.
RESULTS: The mean age of the patients was 64.72 ± 11.40 years and 120 (65.6%) patients were male and 63 (34.4%) were female. Patients with high disease stage, older age and high lactate dehydrogenase level showed lower overall survival rates (p=0.034, p = 0.013 and p=0.028, respectively). The disease stage and the rate of needing treatment at admission were found to be significantly higher in male than in female (p = 0.018 and p = 0.011, respectively). Among the patients, 105 received treatment while 78 of them were observed without a treatment.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although the demographic information of our patients was like that of patients in other studies, overall survival was found to be less. CD38 was positive in 13.66% of our patients. The fact that anti-CD38 treatments are on the agenda for patients with CD38 positive shows the importance of this ratio. Our study has shown that patients receiving chemotherapy are usually at a high stage of the disease.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, Maraş otu kullanıcılarında ve sigara içenlerde, aterosklerozun erken bir göstergesi olan karotis arter intima media kalınlığı (KİMK) ve oksidatif hasarın bir belirteci olan serum gama glutamil trasnferaz (GGT) düzeyini değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Maraş otu kullanan ancak sigara içmeyen 27 erkek olgu, sadece sigara kullanan 32 erkek olgu, sigara ya da Maraş otu kullanmayan 30 erkek olgu ise kontrol grubu olarak çalışmaya alındı. Serum levels of GGT and lipid profiles were measured and compared between the groups. Dopler ultrasonografi ile karotis arter IMT ölçüldü.
BULGULAR: Karotis arter İMK ortalamaları sırasıyla Maraş otu grubunda 0.79±0.09 mm, sigara grubunda 0.74±0.08 mm; kontrol grubunda ise 0.55±0.08 mm olarak bulundu ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı. (p<0,05). Plasma total cholesterol, LDL-cholesterol, triglyceride levels were significantly higher in Maras powder and cigarette smokers group than in the nontobacco user group (p<0.001). Plasma HDL-cholesterol levels were significantly lower in Maras powder and cigarette smokers group than in the nontobacco user group (p<0.001). Serum GGT levels were found significantly higher in Maras powder and cigarette smokers group compared to the nontobacco user group (p<0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızın sonuçları, Maraş otunun bir çok kronik hastalığın patogenezinde
yer alan oksidatif stres artışında sigara kadar etkili olduğunu, karotis IMK düzeyinin, Maraş otu ve sigara kullananlarda, kardiyovasküler komplikasyonlarını tespit etmek için kullanılabilecek invazif olmayan bir inceleme yöntemi olması açısından önemli olduğunu düşündürmektedir.

INTRODUCTION: In this study, we aimed to evaluate carotid artery intima-media thickness (CIMT), an early marker of atherosclerosis in smokers and Maras powder users, and serum gamma glutamyl transferase (GGT) levels which is a marker of oxidative damage.
METHODS: The study included 27 men who don’t smoke but use maras powder, 32 men who smokes but don’t use maras powder and 30 men who neither smoke nor use Maras powder as the control group. Serum levels of GGT and lipid profiles were measured and the results were compared between the groups. CIMT was measured by Doppler ultrasonography (USG).
RESULTS: Mean CIMT was found as 0.79±0.09 mm, 0.74±0.08 mm and 0.55±0.08 mm in Maras powder, smoking and control groups; respectively. The difference among the groups was statistically significant (p<0,001). Plasma levels of total cholesterol, LDL-cholesterol and triglyceride were significantly higher in Maras powder and smoking groups than in the control group (p<0.001). Plasma levels of HDL-cholesterol levels were significantly lower in Maras powder and smoking groups than in the control group (p<0.001). Serum GGT levels were found significantly higher in Maras powder and smoking groups compared to the control group (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The present study reveals that Maras powder is as effective as cigarette smoking on increase of oxidative stress which plays a role in the pathogenesis of many diseases. Our results suggest that CIMT is an important marker of cardiovascular complications in Maras powder users and smokers as a noninvasive method.

GİRİŞ ve AMAÇ: COVID-19 tanılı hastaların tanısı ve takibi sırasında periferik kanda eozinofil sayısındaki dinamik değişiklikler dikkat çekmektedir. Bu çalışmada, COVID-19 seyri sırasında hastalardaki mutlak eozinofil sayısının hastalık tanısındaki rolünü, hastalığın evrelerine göre değişimlerini, eozinofil sayısının hastalık şiddeti ve prognozu ile olan ilişkisinin gösterilmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: PCR testi ve akciğer bilgisayarlı tomografi (BT) ile COVID-19 pnömonisi tanısı almış 191 hasta (130 yatarak, 61 ayakta tedavi); Kontrol grubu olarak influenza testi pozitif 22 hasta alındı. Tüm demografik, biyokimyasal veriler, klinik ve radyolojik özellikler kaydedildi.
BULGULAR: Yatan COVID-19 grubunun ilk günündeki ortalama eozinofiller, influenza grubu ve ambulatuvar gruplardan istatistiksel olarak daha düşük bulundu (p = 0,001, p = 0,0001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: CBC'de düşük eozinofil sayısı enfeksiyonun erken teşhisine yardımcı olabilir. Kalıcı eozinopeni ise hastalığın şiddeti ile ilerler ve hastalığın prognozunun belirlenmesine yardımcı olabilir.

INTRODUCTION: Dynamic changes in the number of eosinophils are observed during the diagnosis and follow-up in COVID-19. Our aim was to show the role of the absolute eosinophil count in the diagnosis of COVID-19 and the relationship with disease severity and prognosis.

METHODS: In this study, 191 patients (130 inpatients, 61 outpatients) diagnosed with COVID-19 pneumonia with the PCR test and lung computed tomography (CT); and 22 patients with positive influenza test were included as the control group. All demographic, biochemical data, clinical and radiologic characteristics were recorded.
RESULTS: The mean eosinophils on first day of the inpatient COVID-19 group were found to be statistically lower than the influenza group and the ambulatory groups (p = 0.001, p = 0.0001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: A low eosinophil count in CBC, can aid in the early diagnosis of infection. Persistent eosinopenia progresses with disease severity and may help determine the prognosis of the disease.

GİRİŞ ve AMAÇ: Annelerin İnsan Papilloma Virüsü (HPV) enfeksiyonu, rahim ağzı kanseri ile ilişkisi ve HPV aşısı açısından bilgi, bilinç, tutum ve davranışlarını araştırmak. Dünya Sağlık Örgütü raporlarına göre rahim ağzı kanserinin kadınlar arasında en sık görülen ikinci kanser olduğu ve önlenebilir hastalıklardan biri olduğu tahmin ediliyor. Türkiye'de HPV aşılama oranları nispeten düşüktür. HPV enfeksiyonu hakkında ebeveyn farkındalığının olmaması, aşılama oranlarını yönlendiren olası en kritik faktördür.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 11-18 yaşlarında en az bir çocuğu olan 1023 sağlıklı gönüllü kadın dahil edildi. HPV enfeksiyonu ve HPV aşısı ile ilgili maternal farkındalık ve davranışları değerlendirmek ve karşılaştırmak için 14 sorudan oluşan açıklayıcı bir anket oluşturuldu.
BULGULAR: Çalışma, yanıt verenlerin çoğunun (%66) rahim ağzı kanserinden haberdar olduğunu, ancak küçük bir kısmının (<%2) HPV'nin rahim ağzı kanseri ile ilişkili olduğunun farkında olduğunu göstermektedir. Ebeveynlerin yarısından azının (%32.81) çocuklarını HPV enfeksiyonuna karşı aşılamaya istekli olduğu görüldü. Aşılama yapılmamasının birincil nedeni, yan etkiler konusunda bilgi eksikliği ve endişelerdi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mevcut araştırma, ebeveynlerin HPV ve bunun rahim ağzı kanseri ile ilişkisi hakkında nispeten yüksek bilgi düzeyine sahip olduğunu göstermektedir; ancak aşı kabulü düşüktür. Çalışma, toplumdaki HPV aşısı hakkında ebeveynler hakkında derin bir farkındalık yaratmak için halk eğitimi politikaları geliştirmenin gerekliliğini vurgulamaktadır.

INTRODUCTION: The aim is to investigate the knowledge, awareness, attitudes, and behaviors of mothers of children in terms of Human Papilloma Virus (HPV) infection, its association with cervical cancer, and HPV vaccination. It is estimated that cervical cancer is the second most common cancer among women worldwide, and it is one of the most preventable diseases, according to WHO reports. HPV vaccination rates are relatively minimal in Turkey. Lack of parental awareness about HPV infection is a possible most critical factor that drives vaccination rates.
METHODS: The study included 1023 healthy volunteer women who had at least one child aged 11-18 years old. A self-explanatory questionnaire comprised of 14 questions was created to assess and compare maternal awareness and behaviors regarding HPV infection and HPV vaccine.
RESULTS: The study presents that major of the responders (66%) have been aware of cervical cancer, minor of them (<2%) were aware that HPV is associated with cervical cancer. Less than half (32.81%) of the parents were found to be willing to vaccinate their children against HPV infection. The primary reason for non-vaccination was a lack of knowledge and concerns about side effects.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The current survey demonstrates that parents have a comparatively high level of knowledge about HPV and its association with cervical cancer; however, acceptance for vaccination is low. The study highlights the necessity for developing public education politics to achieve a deep awareness of parents about HPV vaccination in the community.

GİRİŞ ve AMAÇ: Gallium(Ga)-68 DOTA-TATE PET/BT gastro-entero-pankreatik nöroendokrin tümörlerde (GEP-NET) özellikle heterojen morfolojide olan vakalarda görüntüleme ve tedavide başarı ile kullanımaktadır. Bu çalışmada GEP-NET olgularında tedavi planlamasına Ga-68 DOTA-TATE PET/BT'nin katkısının araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İyi differansiye GEP-NET tanılı 69 hasta (29 kadın, 40 erkek) Ga68-DOTA-TATE PET/BT görüntülemesi retrospektif olarak analiz edildi. Hastalar evreleme (n=18), yeniden evreleme (n=36) ve tedavi yanıtı değerlendirme (n=15) endikasyonları ile PET/BT çekimine yönlendirildi. Olguların tedavi planlaması PET/BT sonuçlarının değerlendirmesinin öncesinde ve sonrasında yapılarak aradaki fark karşılaştırıldı.

BULGULAR: Gruptaki olgular patolojik olarak Grade 1 (n=38) Grade 2 (n=24) ve Grade 3 (n=7) tümörlerden oluşmakta olup ve ortalama yaş 56,63±13,03(27-79) olarak saptandı. Hasta grubunun 53%'under primer tümer ve metastaz bulguları PET/BT görüntülemesinde mevcuttu. Primer tümör lokasyonları pankreas, mide, incebarsak ve kolon olarak saptandı. Ayrıca olgularda karaciğer, lenf nodu, kemik ve akciğer metastazları izlendi. PET/BT sonuçları değerlendirilen 69 olgudan 19'unda (27,5%) tedavi protokolinde değişim saptandı. Tedavi protokolündeki en yüksek değişim Grade 3 tümörlerde izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ga68-DOTA-TATE PET/BT çalışmamızdaki primer GEP-NET olgularında görüntülemede ve tedavi protokolünü düzenlemede başarılı bir yöntem olarak gözlendi. En yüksek oranda fayda sağlanan hasta grubu Grade 3 tümörler ve takip edilen olgulardan oluşmaktaydı. Ayrıca PET/BT görüntülerindeki lezyon tutulumlarına göre olguların radyonüklid tedavisinden faydalanma şansı da mevcut olarak değerlendirildi.

INTRODUCTION: Gallium(Ga)-68 DOTA-TATE PET/CT is succesfully used for imaging gastroenteropancreatic neuroendocrine tumors (GEP-NET) and guiding treatment management especially in cases with heterogenous morphology. This study aims to investigate the effect of DOTA-TATE PET/CT on therapy management in GEP-NET.
METHODS: 69 patients (29 women, 40 men) with well differentiated GEP-NET were referred to our department for Ga68-DOTA-TATE PET/CT scan analyzed retrospectively. Patients were scanned for staging (n=18), re-staging (n=36) and evaluation for treatment response (n=15). Treatment decisions were blindly correlated before and after PET/CT scan.
RESULTS: The mean age was 56,63±13,03(27-79) years. Patients had Grade 1 (n=38) Grade 2 (n=24) and Grade 3 (n=7) tumors. More than half of the patients (53%) had positive findings for primary tumor and/or metastases. 13 patients with grade 2 tumors; 18 patients with grade 1 tumors; 6 patient with grade 3 tumors had positive findings with PET/CT scan. Primary tumors were in pancreas, stomach, small bowel and colon. Additionally, liver, local lymph node, distant lymph node, bone and lung metastasis were detected. Nineteen out of 69 patients (27,5%) had a change in their treatment protocol. The highest change rate was detected at group with Grade 3 tumors.

DISCUSSION AND CONCLUSION: Ga68-DOTA-TATE PET/CT was shown as a successful method for imaging and guiding management of primary GEP-NET and their metastases in our patient group. The highest benefit in treatment plan has been shown in patients with Grade 3 tumors and group in follow-up. Patients with positive scan have a chance for peptide receptor radionuclide therapy as an alternative treatment.

GİRİŞ ve AMAÇ: Günümüzde hepatosellüller karcinoma (HCC) için en etkili tedavi yöntemi karaciğer nakli (KN) olsa da, bazı hastalarda nakil sonrası HCC nüksü görülebilmektedir. Çalışmamızda, HCC nedenli KN uygulanan hastalarımızda nakil öncesi ve sonrası, HCC nüksünü öngörebileceğini düşündüğümüz laboratuvar ve histopatolojik faktörleri araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde 2016-2020 yılları arasında HCC nedeniyle KN uygulanan 66 hastanın nakil öncesi ve sonrası klinik, laboratuvar, görüntüleme ve histopatolojik verileri retrospektif olarak tarandı. Bu hastalar içinde nüks gelişen hastalar birçok yönden ayrıntılı olarak irdelendi.
BULGULAR: HCC nedenli 66 hastaya KN yapılmıştı, bunlardan 7 hastada (10.61%) HCC nüksü gelişmişti. Nüks olan ve olmayan hastaların yaş ortalamaları birbirine yakındı (60.14; 58.63 years), KN uygulanan hastaların büyük çoğunluğu erkekti, nüks olan hastaların tamamı erkekti. Nüks olan hastalarda, nüks olmayanlara göre; histolojik olarak maksimum tümör çapı (5 cm;2,7 cm, p=0.002) ve vasküler invazyon varlığı (42.9%;10.2%, p=0.048) nüks olmayanlara göre anlamlı derecede yüksekti. Laboratuvar olarak ta nüks olan grupta postoperatif 3, 6 ve 9. aylardaki alfa feto protein (AFP) değerleri istatistiksel olarak anlamlı derecede (p=0.001, p=0.004, p<0.001) yüksek saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda artan perioperatif tümör çapı, vasküler invazyon varlığı ve postoperatif artan AFP değerlerinin HCC nüksünü öngörebildiği saptanmıştır

INTRODUCTION: Although the most effective current treatment method for hepatocellular carcinoma (HCC) is liver transplantation (LT), some patients may have recurrence of HCC after transplantation. In our study, we aimed to investigate the laboratory and histopathological factors that we think may predict HCC recurrence before and after transplantation in patients who underwent LT due to HCC.
METHODS: Pre and post transplantation clinical, laboratory, imaging and histopathological data of 66 patients who underwent LT for HCC between 2017-2020 in our hospital were retrospectively reviewed. Patients who developed recurrence were examined in detail.
RESULTS: Recurrence developed in seven (10.61%) of 66 patients who underwent LT due to HCC. The mean age of the patients with and without relapse were 60.14 and 58.63 years respectively. The majority of patients who underwent LT were men, and all patients with recurrence were men. In patients with recurrence, maximum tumor diameter measured macroscopically (5 cm; 2.7 cm, p = 0.002) and presence of lymphovascular invasion (42.9%; 10.2%, p = 0.048) were significantly higher than those without recurrence. Serum alpha feto protein (AFP) values at postoperative 3rd, 6th and 9th months were significantly higher (p = 0.001, p = 0.004, p <0.001, respectively) in the recurrence group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, it was determined that increasing perioperative tumor size, presence of lymphovascular invasion and postoperative increased AFP values can predict HCC recurrence.

GİRİŞ ve AMAÇ: Ciddi akciğer ve kardiyak patolojileri olan hastalarda ekstrakorporeal membran oksijenizasyon (ECMO) desteği gerekebilmektedir. Bunun gerekli olduğu durumlarda hastanın daha ileri merkez hastaneye ekstrakorporeal membran oksijenizasyon desteği ile transferi onun için hayat kurtarıcı olabilmektedir. Biz bu çalışmada, ECMO ile uzun mesafe transportun etkilerini irdelemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada 2017 ile 2019 tarihleri arasında uzak bir hastaneden ileri bir merkez hastaneye venö-venöz (VV) veya venö-arteriyel (VA) ECMO desteği ile transferi yapılan toplam 10 hasta çalışmaya alındı. Çalışmanın en önemli dahil edilme kriterlerinden biri de transfer mesafesinin en az 1000 km olması idi. Primer sonuç hastaların her ne sebeple olursa olsun hastane ve 1 yıllık mortaliteleriydi. Diğer elde edilen sonuçlar, ECMO ve mekanik ventilatör süreleri, yoğun bakım ünitesi ve hastanede kalış süreleri idi.
BULGULAR: Hastaların ortalama transfer mesafesi 1878.2±440.7 idi. Transfer sırasında sadece 1 hastada istenmeyen mekanik komplikasyon meydana gelmiştir; ECMO cihazı elektrik bağlantı portunun uçaktaki bağlantılara uymaması sebebiyle yedek ECMO cihazı çalıştırılma ihtiyacı doğmuştur. Tüm sebeplere bağlı hastane mortalitesi %40, 1 yıllık hayatta kalım %50 idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Uzak hastaneler arası ECMO ile transfer güvenli ve hasta için hayat kurtarıcı olabilmektedir. Hayatta kalım oranları VV ECMO hastalarında daha iyi olduğu görülmektedir.

INTRODUCTION: Extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) may be used for patients with severe respiratory and/or cardiac pathologies. Transferring a patient on extracorporeal membrane oxygenation support to advanced hospital may become life-saving for whom. We evaluated the effects of very long distance transpostation with ECMO.
METHODS: This study includes 10 patients who were transferred from a distant hospital to an advanced care hospital while on veno-venous (VV) or veno-arterial (VA) ECMO between 2017 and 2019. Transfer distance of at least 1000 km was the required inclusion criteria for the study. The primary outcome was all cause mortality in hospital and in 1-year. The secondary outcomes were duration of ECMO run and mechanical ventilation, durations of intensive care unit and hospital stay.
RESULTS: The mean distance of transport was 1878.2±440.7. One adverse event was occured because inappropiate electrical connection of the plane so backup ECMO device was switched on. Overall hospital mortality of the all patients was 40% and 1-year survival was 50%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Interfacility transfer on ECMO support between too far centers is safe and may be a life-saving procedure for the patient. Survival rates of VV ECMO seems to be better.

Ektopik tiroid dokusu nadir görülen, genellikle asemptomatik konjenital anomalidir. Bu durumda tiroid bezi her yerde - çoğunlukla orta hatta - bulunabilir. Olgumuzda artan nefes darlığı nedeniyle astım ön tanısıyla tedavi edilen 55 yaşında kadın hastada fizik muayenede stridor farkedildi. Bilgisayarlı toraks tomografisinde trakea lümenini neredeyse tamamen kapatan kitle izlendi. Bunun üzerine tanısal ve tedavi edici rijit bronkoskopi yapıldı. Alınan biyopsinin patolojisi tiroid dokusu olarak sonuçlandı. Ektopik intratrakeal tiroid dokusu, üst solunum yolu tıkanıklığının nadir bir nedenidir.

Ectopic thyroid tissue (ETT) is a rare and usually asymptomatic congenital anomaly. The most common presentation is midline ectopic thyroid. In the present case, a 55-year-old female treated for asthma due to dyspnoea was diagnosed with stridor on physical examination. A mass that nearly obliterated the lumen of the trachea was observed on thoracic computed tomography. Diagnostic and therapeutic rigid bronchoscopy was performed. The pathological result of the biopsy was ETT. Ectopic intratracheal thyroid tissue is a rare cause of upper respiratory tract obstruction.