Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF

Sistematik derlemeler bir araştırma sorusuna cevap arayan tüm randomize kontrolü çalışmaları bir araya getirerek bulguların sentezlenmesini sağlayan sekonder araştırma projeleridir. Bir derlemenin “sistematik” olarak tanımlanabilmesi için derlemeye katılacak çalışmaların belirlenmesi, seçilmesi, verilerin çıkartılması ve sentezlenmesi süreçlerinin sistematik, şeffaf ve tekrarlanabilir olması gereklidir. Doğru şekilde hazırlanan sistematik derlemeler klinik uygulamaların kanıta dayalı tıp ışığında yönlendirilmesinde en güvenilir kanıtları sağlamaktadır. Diğer yandan, sistematik derlemeler de insan emeğine dayanmaktadır ve küçük ölçekli birkaç çalışmayı bir araya getiren bir sistematik derlemenin sonuçlarıyla daha sonra gerçekleştirilen büyük ölçekli bir randomize çalışmanın ya da aynı soruya cevap arayan “sistematik derleme”lerin sonuçları da farklılık gösterebilmektedir. Bu makalede sistematik derlemelerin hazırlanma aşamaları ve sonuçlarının geçerliliğini ve genellenebilirliğini tehdit eden faktörler incelenerek, okuyucuların kendi yorumlarını yapmalarına yardımcı olmak amaçlanmıştır.

Systematic reviews are secondary research projects that compile all the randomized trials addressing a particular question of interest. The processes and the procedures used to identify and select studies, extract and synthesize data must be standardized, transparent, and reproducible for a review to be classed as systematic. Well conducted, comprehensive systematic reviews of clinical trials provide the most valid evidence for directing the clinical practice in the light of evidence based medicine. However, systematic reviews rely on human endavour, and it is known that results of a systematic review of relatively smaller studies may be contradictory to the results of a later single large randomized controlled trial, or two systematic reviews addressing the same question may provide different answers. The key stages of systematic reviews and factors threatening the validity of results of systematic reviews have been discussed in this article.

Abstract | Full Text PDF

Gebelikte meydana gelen kompleks fizyolojik değişiklikler gebeliğe özgü bazı deri hastalıklarının başlamasına neden olur. Gebeliğe özel dermatozlar, yalnızca gebelik ve postpartum dönemde görülen, iyi tanımlanmamış, kaşıntılı heterojen bir grup hastalıktan oluşmaktadırlar. Bu dermatozların terminolojisi oldukça karmaşık olup aynı klinik hastalık için birçok farklı isim kullanılmaktadır.
Bu makalede, gebeliğe özel dermatozlar yeni sınıflandırmaya göre ele alınmaktadır.

The complex physiologic changes occuring in pregnancy due to start some specific skin disorders of pregnancy. The specific dermatoses of pregnancy are composed of pruritic, heterogenous group of diseases that are not defined clearly and encountered only during pregnancy and postpartum period. The terminology of these dermatoses is highly complex and different nomenculature is used for the same clinical presentations.
In this report the specific dermatoses of pregnancy are encountered according to new classification

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Prognozu bilinen normal gebeliklerde 16-24 gebelik haftaları arasında fetüsün humerus kemik nomogramının elde edilmesi.
GEREÇ-YÖNTEM: Prospektif olarak düzenlenen çalışmada, 16-24 gebelik haftaları arasında 856 normal fetusa ait fetal biyometrik ölçümler transabdominal ultrasonografi ile elde edildi. Bu fetüslerin humerus kemik uzunluğunun gebelik haftalarına göre dağılımı çıkarıldı ve 16-24 gebelik haftaları arasında persantil değerleri hesaplandı. Humerus kemik uzunluğu ile diğer biyometrik parametreler arasında regresyon analizi yapıldı.
BULGULAR: Gebeliğin 16-24 haftaları arasında, humerus uzunluğu medyan değerlerinin sırayla 20, 23, 25, 29, 32, 33, 36, 38 ve 39 milimetre olduğu saptandı. Humerus uzunluğunun gebelik haftası ile ilişkisi incelendiğinde, 16-24 gebelik haftaları arasında kübik regresyon modelinin lineer regresyon modelinden daha uygun bir model olduğu saptandı. Humerus uzunluğu (HL) ile gebelik haftası (GH) arasında [HL=(GH x 4,6)- ((GH3)x0,018)-46] (r2: 0,828; p<0,001) ), biparyetal çap (BPD) arasında [HL=(BPD x 1,212)-((BPD3) x 7,12-18,833] (r2=0,842; p<0,001) ) ve femur uzunluğu (FL) arasında [HL=(FL x 1,21) –((FL2) x 0,0061)-0,8315] (r2= 0,91; p<0,001) ) anlamlı korelasyon saptandı.
SONUÇ: Gebeliğin 16-24 haftaları arasında, kendi toplumumuzdan elde edilen humerus uzunluğu nomogramı dünyada kullanılan diğer humerus nomogramları ile uyumludur.

OBJECTIVE: To obtain the nomogram of the fetal humerus length (HL) at 16-24 weeks of gestation with known prognosis of normal pregnancies.
MATERIAL-METHOD: In this prospective study; fetal biometric measurements are obtained by transabdominal ultrasound from 856 normal fetuses between 16-24 gestational weeks (GW). The distributions of humerus length and percentiles values are established according to 16-24 gestational weeks. Fetal biometric parameters and humerus length were assessed by regression analysis.
RESULTS: Median values of humerus length between 16-24 weeks were 20, 23, 25, 29, 32, 33, 36, 38 and 39 mm respectively. Between 16 and 24 gestational weeks, we determined that the cubic regression model was more suitable than linear regression model Statistically significant correlation was also found between the HL and GW [HL=(GW x 4,6)- ((GW3)x0,018)-46] (r2: 0,828; p<0,001) ), and BPD [HL=(BPD x 1,212)-((BPD3) x 7,12)-18,833] (r2=0,842; p<0,001) ) and FL [HL=(FL x 1,21) –((FL2) x 0,0061)-0,8315] (r2= 0,91; p<0,001) ).
CONCLUSION: Turkish humerus length nomogram obtained at 16-24 gestational weeks show conformity with the worldwide use.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Ağrı merkezinde dört yıl süre ile hizmet veren bir hastanede sezaryen ve normal spontan vajinal doğum sayıları ile beraber sezaryen ile doğum yapan hastaların demografik özellikleri ve yıllara göre endikasyonlarını hastane kayıtlarını retrospektif tarayarak paylaşmayı amaçladık.
GEREÇ-YÖNTEM: Ağrı Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesinde 2004-2007 yılları arasındaki doğum kayıtları retrospektif olarak tarandı ve sezaryen ile doğum yapan hastaların yaş, gravida, parite ve sezaryen endikasyonlarının yıllara göre dağılımı incelendi.
BULGULAR: 2004 yılı içerisinde doğum sayısı 3928 (normal spontan vajinal doğum = %91, sezaryen = %9), 2005 yılında 4646 (normal spontan vajinal doğum = %88, sezaryen = %12), 2006 yılında 5473 (normal spontan vajinal doğum = %90, sezaryen = %10) ve 2007 yılında ise toplam doğum sayısının 5097 olarak hesaplanmıştır (normal spontan vajinal doğum = %87, sezaryen = %13).
SONUÇ: Ağrı merkezinde hizmet veren hastanemizin sezaryen oranları incelendiğinde tüm Türkiye ve dünyada olduğu gibi sezaryen oranlarında ve sayısında artış olduğu izlenmektedir.

OBJECTIVE: We objective to review our clinic registrations retrospectively and to show the patients who delivered by normal spontaneus vaginal and the patients who delivered by cesarean according to demographic specialities and the endications to the years.
MATERIAL-METHODS: The birth registrations between 2004-2007 years of Agri Maternity and Children Hospital are retrospectively reviewed and the surveyance of the patients who delivered cerarean age, gravida, parity, and cesarean indications to the years.
RESULTS: İn the 2004 years total 3928 patients (normal spontaneus vaginal delivery=%91, cesarean section = %9), in the 2005 years 4646 patients (normal spontaneus vaginal delivery = %88, cesarean section =% 12), in the 2006 years 5473 patients (normal spontaneus vaginal delivery =% 90, cesarean section = %10), in the 2007 years 5097 patients (normal spontaneus vaginal delivery =% 87, cesarean section =%13)
DISCUSSION: Review of the cesarean ratio of our clinic that works Agri center likely Turkey and all of the world the cesarean ratios and numbers are increased.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalıflmanın amacı 50 gr glukoz tarama testinin sadece gestasyonel diabetes mellitus için risk faktörü taşıyan gebelere uygulanmasının yeterli ve etkili olup olmadığını saptamaktır. Gereç ve yöntem: Bu çalışma Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğine Kasım 2005 - Kasım 2006 tarihleri arasında gebelik takibi nedeniyle başvuran 24-28. gebelik haftalarındaki 426 gebede, prospektif olarak yapıldı. Gebeler, GDM için risk faktörüne sahip olup olmamalarına göre iki gruba ayrıldı. Her iki gruba da 50 gr GTT uygulanıp, 50 gr GTT sonucu yüksek çıkan gebelere 100 gr oral glukoz tolerans testi (100 gr OGTT) yapıldı. Her iki grup için 50 gr GTT’nin pozitif prediktif değeri (PPD) hesaplandı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 426 gebeden, 222 gebe risk faktörü taşımazken, 204 gebe en az bir risk faktörüne sahipti. Risk faktörü taşımayan ve 100 gr OGTT uygulanan 18 gebenin 4’üne GDM tanısı konuldu. Prevalans %1,8 olarak hesaplandı. Risk faktörü taşıyan ve 100 gr OGTT uygulanan 44 gebenin 18’ine GDM tanısı konuldu. Prevalans %8,8 olarak hesaplandı. Çalışmaya alınan 426 gebenin toplam 22 tanesinde GDM saptanmış olup, GDM’nin prevelansı %5,2 olarak hesaplandı. Risk faktörleri taşıyan gebelerde 50 gr GTT’nin pozitif prediktif değeri %40,9 iken risk faktörleri taşımayanlarda %22,2 olup aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. (p<0.05). Sonuç: Bu çalışma ile GDM taramasında 50 gr GTT’nin sadece risk faktörüne sahip gebelere uygulanmasının daha uygun olacağı sonucuna varılmıştır.

Objective: Our objective is to investigate whether 50 gr GCT is enough and effective when performed for pregnant women only carrying the risk factors for GDM. Material and methods: A total of 426 pregnant women having 24-28 weeks of pregnancy were enrolled to this prospective study between November 2005 and November 2006 in Gynecology and Obstetrics Departments of Ondokuz May›s University. Pregnant women were divided into two groups according to the presence of risk factors for GDM. 50 gr GCT was applied to both groups. 100 gr oral glucose tolerance test (OGTT) was applied to the cases with positive 50 gr GCT. Positive predictive value (PPV) of 50 gr GCT was calculated for both groups. Results: Of 426 evaluated pregnant women, 222 pregnant women had no risk factor for GDM and the rest 204 pregnant women had at least one risk factor. 4 out of 18 pregnant women who do not carry risk factors, and who had 100 gr OGTT had the diagnosis of GDM, in prevalance of 1,8%. 18 out of 44 pregnant women who carry risk factors, and who had 100 gr OGTT had the diagnosis of GDM, in prevalance of 8,8%. Of 426 pregnant women, 22 had diagnosis of GDM and prevalance of GDM was found to be as 5,2%. While PPV of 50 gr GCT is 40,9% in the pregnant women who carry risk factors, it is 22,2% in the pregnant women only
carrying the risk factors. There is a statistically significant difference between the two groups (P<0.05). Conclusion: This study suggested that in screening of the GDM, it is more suitable to apply 50 gr GCT to the pregnant women only carrying risk factors.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Menopoz sonrasında cinsel disfonksiyonu belirleyen hormonal ve psiko-sosyo-kültürel faktörlerin değerlendirilmesi. Planlama: Olgu kontrol çalışması. Ortam: Üniversite Hastanesi Menopoz polikliniği. Hastalar: Kabul kriterlerine uyan 50 gönüllü hasta. Girişim: Gönüllü hastalara psiko-sosyo-kültürel faktörlerin daha önce hazırlanmış sorularla değerlendirildiği bir ön görüşme
sonrasında FSFI anketi uygulanmıştır. Rutin menopoz muayene ve tetkiklerine ek olarak vajinal pH ölçümü ve total testosteron ve SHBG ölçülmüştür. Sonuç: Kendilerinde cinsel problem olduğunu düşünen (%50) ve menopozun cinsel hayatlarını olumsuz yönde etkilediğini düşünen kadınların(%52) FSFI skorları da uyumlu olarak düşük bulunmuştur(p=0.00). Çalışma grubunun %6’sı postmenopozal dönemde cinsel ilişkiyi ayıp-uygunsuz yada gereksiz olarak değerlendirirken, %17’si kadınlık görevi olarak cinsel hayatın devam etmesi gerektiğini düşünmektedirler. Hastalarımızın %33’ü hayattaki en önemli görevlerinin annelik olduğunu belirtmişlerdir. Stepwise
lojistik regresyon analizinde FSFI skorları SAİ ile ilişkilidir. Yorum: KCD’nun ülkemizde oldukça yaygın bir problemdir. Problemin varlığını ortaya koyabilmek için sadece hastanın kendi cinsel hayatı konusunda sorgulanması bile yeterli olabilir. Androjen tedavisine aday olabilecek hastaların seçiminde SAİ daha güvenilir bir parametredir.

Objective: To evaluate the hormonal and psycho-socio-cultural determinants that effect postmenopausal sexual dysfunction. Design: Case-control study. Setting: University hospital, Menopause clinics. Patients: 50 volunteers fit for inclusion criteria. Intervention: FSFI questionaire was applied to the participants after initial interview that preset questions evaluating psychosocio-cultural determinants were directed. Vaginal pH, total testosterone, and SHBG levels were measured in addition to routine menopause investigations. Results: FSFI scores were accordingly low in women who considered that they had a sexual dysfunction (50%) and, in those who felt menopausal transition had a negative impact in their sexual relations (52%) (p=0.00). While 6% of participants found sex after menopause as either shameful-unappropriate or unnecessary, other 17% stated that sex after menopause should continue as a duty of woman. 33% of the participants outlined that “motherhood” is the most important goal of their lives. Stepwise logistic regression analysis revealed a correlation between FSFI scores and FAI. Conclusion: FSD is prevalent in our country. Questioning the patient about the presence of sexual dysfunction may be sufficient
to disclose the problem. FAI is a more reliable parameter in selecting candidates for androgen therapy.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Hibrid fluorodeoksiglukoz-pozitron emisyon tomografisi ve bilgisayarlı tomografinin (PET-BT) serviks kanserlerinde evreleme, tedavi planlaması, prognoz gibi parametrelerin değerlendirilmesinde kullanılmasına rağmen yeri netleşmemiştir. Özellikle erken evre serviks kanserlerinde radikal histerektomi planlanan hastalarda olası lenf bezi ve uzak metastazların saptanmasında kullanılmıştır. Postoperatif radyoterapi almak durumunda kalacak hasta grubunda tedavi değişiklikleri ile gereksiz operasyonların önlenebildiğini bildiren yayınlar vardır. Kliniğimizde evre IB1 değerlendirilen ve PET-BT tetkiğinde sol obturator alanda tutulum saptanarak laparoskopik lenf bezi örneklemesi ve frozen yapılan bir hastayı sunuyoruz. Ortam: Üniversite hastanesinden bir vaka sunumu. Sonuç: Lekelenme şeklinde kanamaları nedeniyle kliniğimize başvuran 52 yaşındaki hastada çapı 1.5 cm’e ulaşan skuamöz hücreli evre IB1 serviks kanseri saptandı. Preoperatif çekilen PET-BT görüntülemesinde servikse ek olarak sol obturator alanda malign karakterde tutulum bulunması üzerine hastaya laparoskopik lenf bezi biopsisi ve frozen sonrasında radikal histerektomi planlandı. Operasyonda sol obturator alandan çıkarılan 1 cm lenf bezi frozen sonucunun karsinom metastazı olarak gelmesi üzerine hastaya radikal histerektomi yapılmayarak konkomitan kemoradyoterapiye yönlendirildi. Ancak yapılan bilateral pelvik lenf bezi örneklemesi
sonrası sağ pelvik lenf bezlerinden alınan örneklerden birinin patolojisinde de mikroskopik karsinom metastazı saptandı. Yorum: PET-BT sonuçlarında lenf bezlerinde tutulum saptanmayan hastalar radikal histerektomi ve postoperatif radyoterapi için düşük risk taşırlar. Ancak literatürde ve bizim vakamızda olduğu gibi mikroskopik metastazlar PET-BT’de saptanamayabilir. PET-BT’de tutulum olan hastalarda ise cerrahi yaklaşım vakamızda olduğu gibi laparoskopik yapılarak altın standart olan histolojik teşhise ulaşılabilir görünmektedir. PET-BT’nin serviks kanserinde preoperatif dönemde tedavi yaklaşımının planlanmasında yararı olabilir.

Objektive: Although positron emission tomography assisted computerized tomography (PET-CT) is used to evaluate staging, treatment planning and prognosis in cervical cancer, its definite role is not established. It is especially used to rule out lymph node and distant metastasis in early stage cervical cancer patients who are candidates for radical hysterectomy. Recent literature suggests that by doing so unnecessary surgery, in patients who will ultimately require radiotherapy, would be prevented. We are presenting a case of cervical cancer patient preoperatively staged as 1B1 but revealed a lymph node positivity in PET-CT scan in left obturator fossa. She had a laparoscopic lymph node dissection and frozen section. Setting: University clinic. Results: A 52-year-old postmenopausal woman with a complaint of frequent spotting was diagnosed to have stage 1B1 squamous carcinoma of the cervix of 1.5 cm in diameter. Her preoperative PET-CT revealed a positivity in left obturator fossa suggesting metastasis in addition to cervical uptake. She was planned to have a radical hysterectomy if laparoscopic lymph node dissection and frozen section were negative for malignancy. Intra-operative frozen section of a 1 cm lymph node from the left obturator fossa was positive for metastasis. The decision of radical hysterectomy was abandoned and she was referred to concomitant chemoradiotherapy. Interestingly, her final pathology revealed an additional microscopic metastasis in one of right pelvic lymph nodes that was sampled during the operation. Conclusions: If PET-CT scan is negative for lymph node metastasis, these patients have low risk for postoperative radiotherapy after radical hysterectomy. In accordance with current literature, microscopic lymph node metastasis may not be revealed by PETCT, as it was in our case. If PET-CT reveals metastatic uptake, laparoscopic lymph node sampling and frozen section may be
helpful in confirming metastatic disease. PET-CT seems to be beneficial in planning therapy preoperatively in cervical cancer.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Granüloza hücreli tümörler overin seks kord stromal hücrelerinden kaynaklanan nadir tümörlerdir. Bu tümörlerin özelliği ilk teşhisten yıllar sonra nüks etmeleridir. Nüksler en sık pelvik bölgede olmakla beraber ekstrapelvik olarak karaciğer ve barsaklarda da görülür. Kliniğimizde ilk operasyonundan 10 yıl sonra pelvik, intraabdominal nükslerle beraber bartolin bezinde de nüks tümör saptanan ve taradığımız kadarıyla literatürdeki ilk vakayı sunuyoruz. Bulgular: On yıl önce evre I granüloza hücreli tümör (makrofoliküler ve diffüz tip - orta derecede diferansiye) tanısı almış olan 54 yaşındaki hasta karında ileri derecede şişlik ve vulvada ele gelen kitle şikayetiyle kliniğimize başvurdu. Anamnezde hastanın şikayetlerinin 1 yıla yakın süredir geliştiği ancak hastaneye başvurmadığı saptandı. Yapılan tetkik ve muayenesinde tüm pelvisi dolduran ve umbilikus üzerine uzanan lobüle konturlu içi nekroz ile uyumlu heterojen kontrast tutan 25 cm çapında, omentum ve barsak komşuluğunda ayrıca iki adet 7 cm çapında nüks ile uyumlu kitleler saptandı. Ayrıca vagina 1/3 alt bölümüne yakın soldaki bartolin bezinin olduğu bölgede MR’da hiperintens sinyalli 5 x 2.5 cm’lik lezyon saptandı. Laparotomide optimal olarak kitleleri çıkarılan hastanın vulvada bartolin bezi bölgesindeki kistik kitlesi de ekstirpe edildi. Patolojiye gönderilen tüm örnekler nüks granüloza hücreli tümör olarak raporlandı. Hastaya postoperatif kemoterapi verildi.
Sonuç ve yorum: Granüloza hücreli tümör nüksleri daha çok pelvik ve intraabdominal bölgelerde saptanırken ihmal edilmiş vakalarda vulvada bartolin bezinde nüks edebilmektedir. Granüloza tümör nükslerinde ilk operasyondan sonra persistan okült hastalık varlığının rol aldığı öne sürüldüğünden bartolin bezindeki nüksün hastadaki pelvik nüksten hematojen yolla yayıldığı
speküle edilebilir.

Objective: Granulosa type of sex-cord stromal tumor of the ovary is rare. They tend to recur late mostly in the pelvis, but intraabdominal and hepatic metastases are also seen. We would like to present a case, operated for granulosa tumor 10 years ago, who had a recurrence in bartholin gland along with intraabdominal metastases. As far as we know, this is the first case in literature
of a granulosa tumor recurring in a bartholin gland. Results: Having optimally operated for a stage I granulosa tumor (macrofollicular and diffuse types - grade 2 differentiation) 10 years ago, the 54 year-old-patient with complaints of abdominal distention and presence of a palpable mass in vulva was diagnosed to have widespread relapse. She had mild complaints for almost a year but she did not seek medical advice. The main necrotic mass was around 25 cm and she had two other omental metastasis of around 7 cm, all optimally removed by surgery. The other mass of 5x2.5 cm located in the bartholin gland was also excised. All lesions were reported to be recurrence of the granulosa cell tumor. The patient had adjuvant chemotherapy and was well at her 6th month of postoperative follow-up. Conclusions: Although mostly recurring in pelvis and abdomen, we document a case of recurrent granulosa cell tumor of the ovary in vulvar bartholin gland. Since granulosa tumor recurrences are thought to arise from occult disease, it may be speculated that this recurrence was spread from the intra-abdominal metastasis hematogenously.

Abstract | Full Text PDF