Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Çalışmamızda habitüel horlaması olan ve olmayan gebelerde serum leptin, tümör nekrotizan faktör- alfa (TNF-alfa), interlökin-6 (İL-6) düzeylerini ve fetal sonuçları karşılaştırmayı amaçladık. GEREÇ-YÖNTEM: Çalışmamız Mayıs 2006 ve Haziran 2007 tarihleri arasında Afyon Kocatepe Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniğine gelen 26 habitüel horlaması olan ve 54 habitüel horlaması olmayan toplam 80 gebede yapıldı. Hepsi 3.trimesterde olan gebelerden 8 saatlik açlık sonrası venöz kan alınarak serum leptin, TNF-alfa ve İL-6 düzeyleri çalışıldı. Aynı gebelerin doğum sonrası bebeklerinin doğum ağırlıkları, apgar skorları kaydedildi. BULGULAR: Habitüel horlaması olan ve olmayan gebeler karşılaştırıldığında serum leptin, TNF-alfa ve İL-6 seviyeleri arasında fark saptanmadı (P>0,05). Obez olan gebelerde serum leptin düzeyi normal kilolu olanlara göre anlamlı olarak yüksek bulundu (sırasıyla 15,5±5,2, 12,5±5,7, p=0,024). Vücut kitle indeksi ile serum leptin düzeyleri arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı (r=0,313, p=0,006). Habitüel horlaması olan ve olmayan gebeler arasında bebeklerinin doğum ağırlıkları ve apgar skorları açısından anlamlı farklılık saptanmadı. SONUÇ: Habitüel horlama gebeler için bir risk faktörü olarak görülmesine rağmen bizim çalışmamızda serum leptin, inflamatuar faktör düzeyleri ve fetal sonuçlar etkilenmemiştir.

OBJECTIVE: Our aim was to determine the levels of leptin, tumor necrotising factor – alpha (TNF-alpha), interleukine-6 (IL-6) in habitual snoring pregnants and compare with nonsnoring pregnants. Fetal outcome of these two groups were also evaluated.
MATERIALS-METHODS: Twenty-six habitual snoring pregnants and 54 nonsnoring pregnants (totally 80) were evaluated in Afyonkarahisar Kocatepe University Medical Faculty, Department of Obstetrics and Gynecology at May 2006-June 2007. All of the pregnants were in the third trimester and venous blood were taken after 8 hours fasting period. Leptin, TNF-alpha, IL-6 levels of two groups were studied. Infant birthweight, apgar scores were obtained. RESULTS: There were no significant difference between serum leptin, TNF-alpha and IL-6 levels of the habitual snoring and non-snoring pregnants (P>0,05). Serum leptin levels were significantly higher in obese women than normal weight women (15,5±5,2, 12,5±5,7, p=0,024 respectively). There was significant positive correlation between body mass index (BMI) and serum leptin levels (r=0,313, p=0,006). Birth weight and apgar scores of the infants were comparable between groups (p>0,05).
CONCLUSION: Although habitual snoring is a risk factor for pregnants, it does not effect the the serum leptin, inflamatuar factors and fetal outcome.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Obstrüktif uyku apne sendromunun (OUAS) klasik semptomları horlama, tanıklı apne ve gün boyu uyku halidir. Gebelerde gebe olmayan kadınlara göre horlama sıklığının daha fazla olduğu bildirilmektedir. Bildiğimiz kadarıyla ülkemizde gebelik ile OUAS arasındaki ilişkiyi araştıran sadece bir çalışma mevcuttur. Çalışmamızda gebelerde OUAS semptomlarının sıklığını, habitüel horlama ile risk faktörleri ve eşlik eden hastalıklar arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. GEREÇ-YÖNTEM: 76’sı 1. trimester, 167’si 2. trimester 157’si 3. trimesterde olan 400 gebe çalışmaya alındı. Gebelere demografik verilerin, gebeliğe ait bilgilerin, eşlik eden hastalıkların ve OUAS semptomlarının sorgulandığı anket formları dolduruldu. Habitüel horlaması olan 54 hastaya polisomnografi önerildi. Bu tetkikin yapılmasını kabul eden 34 hastaya polisomnografi yapıldı. BULGULAR: Gebelerin yaş ortalaması 27.4±5.3 (17-55) idi. Gebelerin 103 (%25.8)’ünde ara sıra horlama, 54 (%13.4)’ünde habitüel horlama saptandı. Habitüel horlaması olan gebelerde olmayanlara göre, yaş, boyun çevresi, vücut kitle indeksi, sistolik ve diyastolik tansiyon arteryel değerleri anlamlı olarak yüksek bulundu. Habitüel horlama sıklığı 3.trimesterde 1. ve 2. trimestere göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Gebeliğe eşlik eden sistemik hastalıkların dağılımına bakıldığında habitüel horlaması olan gebelerde preeklampsi, gestasyonel diyabet ve kalp hastalığı anlamlı olarak yüksekti. Habitüel horlamanın gestasyonel diyabet için 5 kat, preeklampsi için 9 kat, kalp hastalığı için 12 kat risk oluşturduğu saptandı. Polisomnografi yapılan 34 hastanın 4 (%11.8)’ünde apne hipopne indeksi ≥5 idi ve OUAS olarak değerlendirildi.
SONUÇ: Gebelerde OUAS semptomlarının sıklığı normal populasyona göre daha yüksek bulunmuştur. OUAS gebelikle ilişkili sistemik hastalıklara yol açabileceği için tüm gebeler OUAS semptomları açısından sorgulanmalı ve gerekli görülen durumlarda polisomnografik inceleme önerilmelidir.

AIM: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) chracterized by snoring, witnessed apnea and sleepiness in daytime. Snoring is frequent in pregnant women than non pregnancies. To our knowledge there is only one study about the relationship between pregnancy and OSAS in our country. So we decided to investigate the frequency of OSAS symptoms, habitual snoring, risk factors and systemic diseases in pregnant women.
MATERIALS-METHODS: Fifty-four women with habitual snoring were suggested to take polysomnography. Thirty-four of them accepted to take polysomnography in Sleep Laboratury of the Pulmonary Clinics. RESULTS: Mean age of the pregnancies were 27.4±5.3 (min17-max55), 103 (25.8) of them had snoring sometimes, 54 (13.4%) had habitual snoring. Age, neck circumference, body mass index, systolic and diastolic blood pressure were significantly higher in snoring pregnant women. Frequency of habitual snoring was significantly higher in third trimester than first and second trimester. Systemic diseases accompanying pregnancy with habitual snoring were preeclampsia, gestational diabetes and cardiac diseases. These were higher in snoring pregnant women. Habitual snoring increased the risk of diabetes 5 times, preeclamsia 9 times, cardiovascular disease 12 times in our study. Four patients (11.8%) of 34 women those were made polysomnography, had apnea-hypoapnea index ≥5 and evaluated as OSAS.
CONCLUSION: OSAS symptoms were higher in pregnant women. OSAS is related with pregnancy associated systemic diseases so all pregnant women should be evaluated for OSAS symptoms and should be made polysomnography if necessary.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Doğum yapan kadınların doğum öncesi bakım (DÖB) alma durumlarını ve doğum öncesi bakımın niteliğini etkileyen değişkenleri belirlemek GEREÇ-YÖNTEM: Kesitsel tipte olan bu çalışma, Çanakkale Devlet Hastanesi’nde post partum birinci yada ikinci günde olan 198 kadınla yürütülmüştür.Veriler; yüz yüze görüşme yöntemiyle anket formu kullanılarak toplanmıştır. DÖB’ ün niteliği 42 puan üzerinden değerlendirilmiştir. Veriler lojistik regression analizi kullanılarak değerlendirilmiştir. BULGULAR: Kadınların yaş ortalaması 25 ± 1.0’dır. Kadınların tamamı DÖB almıştır. Doğum öncesi bakım alınan yerler sırasıyla özel sağlık kuruluşları (% 55.1), devlet hastanesi (% 13.6), sağlık ocağı (% 6.6 )’dır. Kadınların % 5.6’sı (1-3 kez) yetersiz sıklıkta, % 27.3’ü ise yeterli sıklıkta (4-6 kez) DÖB almıştır. Belirlenen kriterlere göre kadınların % 59.6’sı nitelik bakımından kısmen yetersiz bakım (15-29 puan), % 40.4’ ü yeterli bakım (30-42 puan) almıştır.
SONUÇ: Kadınların DÖB sırasında aldıkları bilgilendirme ve danışmanlık hizmetleri yetersizdir. Nitelikli DÖB alma durumu ile yaş, toplam gebelik sayısı, sosyal güvence durumu ve evliliğe karar verenin kim olduğu değişkenleri anlamlı bulunmuştur.

OBJECTIVE: To determine the variables that influence the quality of the antenatal care and whether the delivering women have received antenatal care MATERIAL-METHOD: This study, which is a cross-sectional one, was conducted with 198 women who are on the first or second day of the delivery at Çanakkale State Hospital. The data were collected through interview using a survey form. The quality of antenatal care was assessed out of 42 points. The data were assessed logistic regression analysis. FINDINGS: The average age of the women is 25 ± 1.0. All the women received antenatal care. The places that provide antenatal care are private health institution (% 55.1), state hospitals (% 13.6), cottage hospital (% 6.6 ). The % 5.6 (1-3 times) and % 27.3 (4-6 times) of the women received antenatal care insufficiently often and sufficiently often, respectively. According to the determined criteria, the % 59.6 (15-29 points) and % 40.4 (30-42 points) of the women received insufficient care in quality and sufficent care in quality, respectively.
RESULT: The consulting service that the women received during antenatal care was insufficient. There is a significant between antenatal care and age, the number of pregnancy, health insuarence, the person who the marriage.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ: Cerrahi teknikler ve immünosupresyondaki ilerlemeler organ transplantasyonundaki sonuçları iyileştirerek, sağlıklı hale dönmüş ve normal endokrin profile kavuşmuş hastalarda gebeliklerin oluşmasını sağlamıştır. Renal transplant alıcılarının sezaryen seksiyo sırasındaki anestezik yönetimi konusunda hiçbir literatür bilgisine rastlanmamıştır. Bu çalışmanın amacı, sezaryen seksiyo yapılan renal transplant alıcılarındaki deneyimlerimizi aktarmaktır. GEREÇ-YÖNTEM: Ocak 1977 ve Aralık 2007 arasında Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi’nde renal transplantasyon yapılan
1645 hastadan sezaryen seksiyo yapılanların verileri retrospektif olarak hastane kayıtlarından incelendi. BULGULAR: On renal transplant alıcısından 11 canlı doğum gerçekleşti. Bunların ikisinin normal spontan vajinal yol ile dokuzunun sezaryen seksiyo ile olduğu tespit edildi. Maternal yaş ortalaması 28 ± 4.6 yıl idi. Transplantasyondan konsepsiyona kadar geçen süre ortalama 41.1 ± 30.4 ay idi. Ortalama gestasyon süresi 33.5 ± 3.6 hafta olup bütün alıcılar siklosporin, azatioprin ve kortikosteroidleri immünosupresyon amaçlı gebelik öncesi ve sırasında kullanmıştı. Sezaryen seksiyo için 5 hastaya genel, 4 hastaya spinal anestezi uygulanmıştı. Renal fonksiyon testleri bütün hastalarda stabil idi ve hiçbir hastada akut rejeksiyona rastlanmadı. Ortalama ağırlıkları 1945 ± 689 gr olan 11 yenidoğanın 7’si prematür, 7’si düşük doğum ağırlıklı idi.
SONUÇ: Genel ve bölgesel anestezi, renal transplant alıcılarında greft kaybı riski artmaksızın güvenle uygulanabilir. Prematürite ve düşük doğum ağırlığı esas olarak immünosupresyon için kullanılan sitotoksik ilaçlara bağlanmaktadır. Bu hastaların perioperatif
yönetimi anestezistlerin de bulunduğu bir ekip tarafından gerçekleştirilmelidir.

BACKGROUND: The advances in surgical techniques and immunosuppression have improved results in organ transplantation which enabled pregnancies following the return of good health and normal endocrine function. Reports about the anesthetic management of renal transplant recipient (RTR) during cesarean section (C/S) were not found in the literature. The aim of this study is to present our experience in RTRs during C/S. MATERIALS-METHODS: Retrospect ive data regarding RTRs who underwent C/S among 1645 renal transplantations at Baskent Univer sity Hospital in Ankara between January 1977 and Decem ber 2007 have been collected from hospital records. RESULTS: Eleven live births occured from ten RTRs. Two of them from vaginal delivery and 9 from C/S. The mean maternal age was 28 ± 4.6 years. The time from transplantation to conception was 41.1 ± 30.4 months. The mean gestational age was 33.5 ± 3.6 weeks and all recipients were maintained on cyclosporine, azathioprine and corticosteroids before and during pregnancy for immunosuppression. Five C/Ss were performed under general anesthesia whereas spinal anesthesia was used in 4 patients. Renal function tests were stable in all of the patients and we did not observe any acute rejection. The mean birth weight was 1945 ± 689 gr. There were 7 premature and 7 low birth weight among 11 newborns. CONCLUSION: General and regional anesthesia can be safely used during cesarean delivery of the RTRs without increased risk of graft loses. Prematurity and low birth weight was mainly due to the cytotoxic drugs for immunosuppression. Perioperative management of RTRs should be handled by a team including anesthesiologists.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Preekl amptik hastaların plasentalarında, immünohistokimyasal boyama yöntemi ile, vasküler endotelial büyüme faktörü
(VEGF), ep idermal büyüme faktörü recept örü (EGF-R) ve transforming büyüme faktörü alfa’nın (TGF-α) araştırılması.
Planlama: Prospektif vaka kontrol çalışması.
GEREÇ-YÖNTEM: Çalışma grubuna 10 preeklamptik vaka ve kontrol grubuna da 10 normal gebelik vakası dahil edildi. Vakalardan
sezaryen doğum esnasında plasenta biyopsileri alındı. Biyopsi örneklerinde, avidin-biotin-peroksidaz immünohistokimyasal yöntem
ile ışık mikroskopu altında, VEGF, EGF-R ve TGF-α dağılımı araştırıldı. Boyanma yoğunluğu semikantitatif olarak derecelendirildi
ve grupları bilmeyen 2 histolog tarafından H-skorları hesaplandı.
SONUÇLAR: Preekl amptik hastaların plasentalarında VEGF, EGF-R ve TGF-α ekspresyonu anlamlı olarak daha yüksek bulundu
(sırasıyla; 271.2±22.65 versus 201.9±12.33, p=0.000; 186.3±4.98 versus 150.3±5.7, p=0.000; 185.1±7.48 versus 169.2±6.19,p=0.000).
YORUM: Preeklamptik hastaların plasentalarında VEGF, EGF-R ve TGF-Éø ekspresyonu anlamlı olarak yüksekdir.

OBJECTIVE: The ai m of the study is to determine VEGF, EGFR and TGF- α with the immunohistochemical staining in placenta biopsies of patients with preeclampsia. Design: Prospective case control study. MATERIALS-METHODS: Biopsies from the placenta were obtained from ten patients with preeclapmsia and ten patients of control group during the cesarean section. Placenta biopsies were examined for VEGF, EGF-R and TGF- α distribution with avidin-biotinperoxidase immunohistochemistry. The staining intensities were graded semi-quantitatively by the two histologists who were blinded
to the groups and the H-score was calculated by light microscopic examination.
RESULTS: The VEGF, EGFR and TGF- α expression was significantly higher in placenta biopsies of preeclamptic patient compared to controls (271.2±22.65 versus 201.9±12.33, p=0.000; 186.3±4.98 versus 150.3±5.7, p=0.000; 185.1±7.48 versus 169.2±6.19,
p=0.000; respectively). Conclus ion: Immunos taining of VEGF, EGF-R and TGF- α
is signif icantly higher i n plac enta biopsi es in patie nts with preeclampsia.

Abstract | Full Text PDF

Prenatal dönemde maruz kalınan yüksek şiddette gürültünün ratlarda doğum ağırlığı üzerine etkisini araştırmak amacıyla bir
çalışma düzenlendi. Toplam 24 adet dişi rat gürültü (10 adet) ve kontrol gruplarına (14 adet) ayrılarak 300±25 gr ağırlığında
iki erkek ratla çiftleştirildiler. Gürültü grubuna 10x20 dk/gün 300 Hz-8 KHz frekans aralığında ve 120 dB şiddetinde disko müziği
dinletildi. Her iki gruptan tek seferde 7 fetus doğuran altışar rat çalışmaya dahil edildi. Anne ratların ortanca ağırlıkları gürültü
(271 gr [226-282]) ve kont rol (274 gr [240-290]) gruplarında benzer bulundu (p=0,423). Prenatal dönemde gürültüye maruz
kalan ratlarda ortanca doğum kilosu (4,4 gr [3-5,4]) kontrol grubundan (6 gr [3,3-6,5]) istatistiksel olarak daha düşük bulundu
(p<0,001). Ratlar cinsiyetlerine göre gruplandırıldığında gürültünün doğum kilosuna olan etkisi devam etmekteydi. Çalışmamız
prenatal dönemde yüksek şiddette ve yeterli süre maruz kalınan gürültünün ratlarda düşük doğum ağırlığına yol açabileceğini
göstermektedir.

The aim of this study was to investigate the effect of impulse noise on birth weight of pregnant rats. A total of 24 female rat divided
to impulse noise (10 rats) and control groups (14 rats) and are mated with two male rat weighed 300±25 gr. The rats in impulse
noise group were exposed 300 Hz-8 KHz, 120 dB disco music 10x20 min/day. From each group, six rats that each one of them is
delivered seven i nfant were included statistical analysis. The median weight of mother rats were similar between impulse noise
and control groups ((271 gr [226-282] vs. 274 gr [240-290 respectively p=0,423). The median birtweigth of the rats in the impulse
noise group was significantly lower than that of control group ((4,4[3-5,4]) vs. 6[3,3-6,5] respectivel y, p<0,001).The effect of
impulse noise on birtweigt was maintained when rats were s tratified by sex. Thi s study shows that high level of impulse noise
lasting a significant length of time can cause low birthweight in pregnant rats.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Tubal faktör etyopatogenezinde sorumlu tutulan C. Trahomatis sıklığının Türk infertil populasyonunda endoservikal sürüntüden PCR yöntemi ile değerlendirilmesi.
GEREÇ-YÖNTEM: Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğine infertilite tanısı ile başvuran 61 hastada histerosalpingografi (HSG) işlemi sırasında alınan endoservikal örnekte C. Trahomatis PCR pozitifliği ile hastaların HSG sonuçları karşılaştırıldı. BULGULAR: Hastaların 27’si (% 44) primer ve 34’ü (% 56) sekonder infertildi. Primer infertil hasta grubunda 5 hastada (%18), sekonder infertil hasta grubunda ise 8 hastada (% 23) endoservikal C. Trahomatis PCR pozitif olarak saptandı. HSG’de tubal faktör saptanan 16 hastadan 3’ünde (% 18.7), tubal patoloji olmayan 45 hastadan ise 10’unda (% 22.2) C. Trahomatis PCR yöntemi ile pozitif sonuç alındı. Proksimal ve distal tubal obstrüksiyonu olan hastalar ayrı olarak değerlendirildiğinde ise, distal tubal obstrüksiyon saptanan 9 hastadan 3’ünde (% 33.3) C. Trahomatis PCR pozitif olarak saptanırken, proksimal obstrüksiyon saptanan 7 hastanın tamamında C. Trahomatis PCR negatif olarak saptandı. Yalnızca distal tubal hasarı olan hastalar dikkate alındığı zaman sensitivite % 33.3, spesifite, %77.7, pozitif prediktif değer, %23, negatif prediktif değer, %85.3 olarak saptandı. SONUÇLAR: İnfertil hastalarda C. Trahomatis PCR sonuçlarının distal tubal hastalığı saptamada sensitivitesi düşük ancak spesifitesi ve pozitif prediktif değeri yüksektir.

AIM: Our aim was to evaluate the frequency of C. Trachomatis - a microorganism held responsible in the etiopathogenesis of tubal infertility factor- in the turkish infertile population, using the PCR procedure on endocervical smear samples. MATERIALS-METHODS: In 61 patients presenting with infertility to Gazi University Faculty of Medicine, Obstetrics and Gynecology Department, samples were taken prior to the Hysterosalphingography (HSG) procedure. These samples were then checked for C. Trachomatis via PCR and positive test results were later compared with HSG outcomes.
RESULTS: 27 (44%) of the patients were primary infertile and 34 (56%) were classed as being secondary infertile. 5 patients (18%) in the primary infertile group, and 8 patients (23%) in the secondary infertile group tested PCR positive for C.trachomatis in their endocervical samples. Out of the 16 patients with a tubal infertility factor evident with HSG, 3 patients (18.7%) tested positive for C. Trachomatis, and out of the 45 patients showing no tubal pathology 10 patients (22.2%) were positive for C. Trachomatis. When patients with proximal and distal tubal obstruction were individually evaluated; of the 9 patients with distal tubal obstruction, 3 (33,3%) patients had a positive PCR result for C. Trachomatis and all of the 7 patients with proximal tubal obstruction tested PCR negative for C.trachomatis. When patients with a distal tubal pathology were evaluated alone, this test showed a sensitivity of 33.3%, a spesificity of 77.7%, a positive predictive value of 23% and a negative predictive value of 85,3%. Results: The evaluation of C.trachomatis with PCR in infertile patients showed low sensitivity but high specificity and positive predictive value in finding distal tubal pathologies

Abstract | Full Text PDF

Bu çalışmada kronik yakınması ve muayenesinde erozyone kronik servisiti olan kadınlarda C. Trachomatis enfeksiyon sıklığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilimdalı polikliniğine başvuran 73 kadın dahil edilmiş ve alınan endoservikal örneklerde monoklonal antikor immunokromatografi yöntemiyle C. Trachomatis antijeni araştırılmıştır. Çalışmaya alınan erozyone kronik servisiti olan kadınların % 64’ünde (32/50) C. Trachomatis antijen pozitifliği tespit edilirken rutin kontrol amacıyla başvuran kadınların % 21’inde (5/23) pozitiflik tespit edilmiştir. Sonuç olarak tespit edilen yüksek pozitiflik oranı özellikle erozyone kronik servisiti olan kadınlarda C. Trachomatis pozitifliğinin taranması gerekliliğini ortaya koymaktadır. Bu amaçla monoklonal antikor immunokromatografik yöntem kullanılabilecek hızlı, ekonomik ve güvenilir bir seçenek gibi görünmektedir.

The aim of this study was to determine the prevalance of C. Trachomatis infections in women who had chronic gynecological complains related to chronic errosive cervicitis. Total 73 non-pregnant women who were admitted to Gynecology and Obstetric Clinic of Gazi University Hospital were enrolled in the study. C. Trachomatis antigen were investigated by monoclonal antibody immunochromotographic assay (Hexagon Chlamydia Rapid test, Germany) in endocervical specimens collected from women. C. Trachomatis antigen positivity was detected in 64% (32/50) of women with chronic errosive cervicitis and 16% (5/23) of women admitted for routine control. In conclusion, the high C. Trachomatis antigen positivity rate in women with chronical gynecological complaints indicated that, patients with chronic errosive cervicitis should be screened for C. Trachomatis antigen positivity. For this purpose, monoclonal antiboby immunochromotographic assay should be considered as a rapid, economic and reliable choice for detection of C. Trachomatis antigen in endocervical specimens.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Histerektomi sonrası kadınların seksüel fonksiyonlarını değerlendirmek ve abdominal ve vajinal histerektomileri postoperatif seksüel fonksiyonlar açısından kıyaslamak.
GEREÇ-YÖNTEM: Toplam 85 histerektomi+bilateral ooforektomi olan postmenopozal hasta çalışmaya alındı. Bunların 70'i abdominal (TAH), 15'i vajinal histerektomi (VTH) grubuydu. Operasyondan 6 ay sonra bütün hastalara FSF İndeks formları
dolduruldu. Total FSF Indeksleri ve altgrup skorları Mann-Whitney U test;SPSS 10.0 ile değerlendirildi.
SONUÇ: VTH grubunda FSF Indeksleri daha fazla bulundu, ancak bu fark anlamlı bulunmadı.(p>0,05). FSF İndeksleri içindeki altgrupları ayrı ayrı karşılaştırdığımızda,istek ve dürtü alt skorları postoperatif her iki grupda da benzer bulunurken (p>0.05). Diğer alt grup bileşenleri olan orgazm, lubrikasyon (kayganlaşma), ağrı ve doyum indeksleri VTH grubunda daha fazla bulundu.
TARTIŞMA: Çalışmamızda, VTH sonrası vajinal anatominin düzeltilmesi ile daha yüksek FSF Indeks skorları elde edilmiştir. Operasyona ek olarak vajinal ve perineal plasti eklenmesi daha iyi hissetmeye, daha iyi lubrikasyona yolaçıp daha az ağrıya yolaçabileceği görüşündeyiz.

OBJECTIVE: To evaluate female sexual functions after hysterectomy and compare vaginal versus abdominal hysterectomy concerning postoperative sexual functions.
Study Design: Totally 85 postmenopausal women who had hysterectomy with bilateral oopherectomy included in our study. 70 of them had abdominal(TAH group) and 15 had vaginal hysterectomy (VTH group). 6 months after the operations FSF Indexes forms were given to all patients. Total FSF Index scores and subtitle scores were compared by Mann-Whitney U test at SPSS 10.0 version.
RESULTS: FSF Index was higher in VTH group, but difference was not statistically significant (p>0,05).When we compared subtitles within FSF Index seperately;mean scores for desire and arousal were similar in both groups, postoperatively (p>0,05).The mean scores of lubrication, orgasm, satisfaction and pain was significantly higher in VTH group.
CONCLUSIONS: Correction of vaginal anatomy after VTH operation may contribute to the higher FSF Index in our study. Vaginal and perineal plasty, routinely added to VTH may provide more sensation and so more lubrication which leads to less pain.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalışmada 37 yaşında sol kornual gebeliği olan bir olguyu sunmaktayız. Hasta fertilitesini korumak istediği için öncelikle düşük doz (50 mg/m2) metotreksat injeksiyonu tedavisi uygulanmıştır. Ancak takipte, 2 doz daha uygulanması gerekmiştir. Olgumuz literatürde şimdiye kadar herhangi bir yan etki olmaksızın 3 düşük doz metotreksat ile başarıyla tedavi edilmiş ilk kornual gebelik olgusudur.

We present a 37-year-old woman who was diagnosed with left cornual pregnancy. As the patient desired future fertility, she recieved a single dose (50 mg/m2) of methotrexate (MTX) intramuscularly. In follow-up, we had to administer two more doses of MTX. To our knowledge, this is the first cornual pregnancy case treated with 3 doses of MTX without any side effects.

Abstract | Full Text PDF

Endometriyum kanseri en sık görülen genital sistem kanseridir. Prognozu, erken tanı ve tedavi ile diğer jinekolojik malignitelere oranla daha iyidir. Yazımızda, erken evre endometriyum kanserinde (Evre IC) cerrahi ve radyoterapi sonrası dren yerinde metastaz gelişen bir olgu sunuldu. 63 yaşında, endometriyum kanseri (endometrioid adenokarsinom) nedeniyle opere edilen ve cerrahi evresi FIGO Evre IC (Grade I) olan hasta postoperatif dönemde brakiterapi programına alındı. Tedavi bitiminden sonra rutin 3 aylık kontrollere gelen hasta 15. ayda sağ alt kadranda dren giriş yerinin lokalizasyonunda kitle şikayeti ile başvurdu. Buradan yayılan biyopsinin histopatolojisi metastatik endometrioid adenokarsinom olarak sonuçlandı. Hastaya radyoterapi, takiben kemoterapi programı uygulandı. Kemoterapi sonrası cerrahi rezeksiyon planlandı.
Jinekolojik kanserlerde bu tür metastazlar sıklıkla ileri evre over ve periton kanserlerinde özellikle trokar veya parasentez giriş yerlerinde gözlenmektedir. Ancak sunduğumuz bu olgu, bu tür metastazların erken evre diğer malignitelerde dahi görülebileceği ve hastanın rutin kontrollerinde bunlara dikkat etmemiz gerektiğini göstermektedir.

Endometrial carcinoma is the most prevalent malignancy of the genital tract. With early diagnosis and treatment, its prognosis is more favorable than other gynecological malignancies. The objective of this case study is to present a very rare condition of a drain site metastasis following the treatment of a low stage endometrial carcinoma.
A 63 year old woman was operated for endometrial carcinoma (histological subtype: Endometrioid) FIGO Stage IC (Grade I) and treated with the brachytherapy protocol, postoperatively. During the routine postoperative follow-up exams every three months, she presented with a mass in the right lower abdominal quadrant located at the drain site in the 15th postoperative month. Biopsy sampling of this mass revealed metastatic endometrioid adenocarcinoma. Radiotherapy followed by chemotherapy and eventually surgery was planned forthe resection of the regressed mass.
Similar metastatic lesions in gynecological cancers are mostly restricted to high stage ovarian and peritoneal malignancy conditions, and are usually located at trochar port sites and paracentesis puncture points. Nevertheless, this case shows that other early stage malignancies may as well metastasize in a similar fashion and should not be overlooked in the follow-up examinations.

Abstract | Full Text PDF