Siyanür en güçlü ve en ölümcül zehirlerden biridir. Siyanür doku hipoksisine ve laktik asid oluşumuna neden olur. Hidroksikobalamin, özellikle çocuklarda kullanılabilecek güvenli, hızlı ve efektif bir antidottur. Biz bu yazıda kayısı çekirdeği alımına bağlı siyanür zehirlenmesi olan dört vaka sunduk. Üç hastamızda ciddi zehirlenme bulguları ile Çocuk Yoğun Bakım Ünitesine (ÇYBÜ) alındı ve andidot olarak hidroksikobalamin verilerek, hızlı düzelme sağlandı. Amacımız; kayısı çekirdeği yenmesine bağlı siyanür zehirlenmesine ve antidot olarak hidroksikobalamin kullanımına dikkat çekmektir.

Cyanide is one of the most strong and lethal poisons. Cyanide leads to tissue hypoxia and lactic acid accumulation. Hydroxocobalamine is a safe, fast and effective antidote that could be used especially in children. We presented four cases with cyanide poisoning based on apricot seed intake in this paper. Three of them were transferred in to Pediatric Intensive Care Unit (PICU) and hydroxocobalamine was given and patients improved rapidly. Our purpose is to draw attention to cyanide poisoning depending on apricot seed consumption and hydroxocobalamine use as antidote.

Transdermal fentanil kullanımı özellikle kronik ağrılı hastalarda son yıllarda artmıştır. Ancak uygun olmayan kullanımı ciddi sonuçlar doğurabilir. Burada acil servise solunum arresti ile başvuran ve uygunsuz fentanil kullanımına maruz kalan, 10 yaşındaki bir erkek hasta sunulmuştur.

The use of transdermal fentanyl has increased in recent years, especially in patients with chronic pain. However, inappropriate use may have serious consequences. Here we present a 10-year-old male patient who was admitted to emergency department with respiratory arrest and exposed to inappropriate fentanyl use.

GİRİŞ ve AMAÇ: Cankurtaran ile hasta taşınması hayati tehlikesi ve acil tedavi gereksinimi bulunan her hasta için hayat kurtarıcı bir sağlık basamağıdır. Bu çalışmada çocuk acil servise 112 Acil Sağlık Hizmetlerine bağlı cankurtaran ile getirilen hastaların geriye yönelik incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk acil servisine 01.04.2018-30.06.2018 tarihleri arasında cankurtaran ile getirilen hastaların dosyaları retrospektif değerlendirildi. Değerlendirme sonucunda; hastanın ambulans çağırma şikayeti, cankurtaranda yapılan müdahaleler, demografik veriler, sosyal güvence, sevk durumu, başvuru saati ve günü, çocuk acil serviste uygulanan müdahaleler, son tanısı ve sonlanımına ait bilgiler kaydedildi. Cankurtaran ile getirilmeyen hastaların triyaj durumu, acil servis gözlem odasına alınma, acil servis gözlem odasında kalış süresi ve hastaneye yatış oranları incelendi.
BULGULAR: Çalışma döneminde acil serviste maueyene edilen hasta sayısı 40778 iken cankurtaran ile getirilen hasta sayısı 313 idi. Çalışmaya alınan hastaların 173’ü (% 55,3) kız, 140’ı (% 44,7) erkek cinsiyette idi. Olguların yaş ortalaması 95,92 ± 67,5 (1-216) ay idi. Hastaneye başvuru günleri incelendiğinde perşembe günü (% 19,8) ilk sırada gelmekte idi. Cankurtaran ile getirilen hastaların acil servis triyaj durumu değerlendirildiğine olguların % 8’i kırmızı iken cankurtaranla getirilmeyenlerde bu oran % 0,3 idi. Cankurtaranla getirilen hastaların % 33.9’u hastaneye yatırılırken bu oran cankurtaranla getirilmeyenlerde % 2,4 idi. Cankurtaranda hastaların 112’sine (% 35.8) damar yolu açılmamış iken çocuk acil servisinde damar yolu açılmayan hasta sayısı 29 (% 9.3) idi (p: 0.001). Cankurtaran çağrılma nedenleri incelendiğinde ilk sırada ateş 66 (%21.1) şikayeti gelmekte idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Cankurtaran ile çocuk hastaların taşınması esnasında yapılması gerekenler konusunda sağlık çalışanlarının daha fazla eğitilmesi gerekmektedir. Cankurtaran ile getirilen hastaların acil servis gözlem odasında kalış süresi, hastaneye yatırılma oranı ve bu hastaların kırmızı triyaj kodu alması ihtimalinin yüksek olduğu sonucuna varıldı. Cankurtaran ile çocuk hasta taşınması konusunda çok merkezli çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

INTRODUCTION: Patient transportation by ambulance is a life-saving health step for patients with life-threatening conditions requiring urgent treatment. The purpose of this study was to retrospectively examine patients brought to the pediatric emergency department by ambulance affiliated to the 112 Emergency Health Services system.
METHODS: The files of patients brought to the emergency department by ambulance between 01.04.2018 and 30.06.2018 were examined retrospectively. Data concerning the symptom necessitating the ambulance call, procedures performed in the ambulance, demographic data, social security, referral status, time and day of presentation, procedures performed in the pediatric emergency department, final diagnosis and outcomes were recorded. The triage status of patients not brought by ambulance, admission to the emergency department observation room, length of stay in the emergency department observation room, and hospitalization rates were examined.
RESULTS: The number of patients examined in the emergency department during the study period was 40,778, of whom 313 were brought by ambulance. One hundred seventy-three (55.3%) of the patients in the study were girls, and 140 (44.7%) were boys. The mean age of the cases was 95.92 ± 67.5 (1-216) months. Examination revealed that presentations were most frequent on Thursday (19.8%). Evaluation of the emergency department triage status of patients brought by ambulance revealed that 8% of cases were red, compared to 0.3% in those not brought by ambulance. Hospitalization rates were 33.9% for patients brought by ambulance and 2.4% for those not brought by ambulance. Venous access was not established in the ambulance in 112 patients (35.8%) and was not established in 29 patients (9.3%) in the emergency department (p: 0.001). The most common reason for ambulances being summoned was fever, in 66 patients (21.1%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Health workers require greater training regarding what measures should be taken while transporting pediatric patients by ambulance. We conclude that patients brought by ambulance have a longer stay in the emergency department observation room, a higher hospitalization rate, and a high probability of receiving a red triage code. Multi-center studies are needed on the subject of pediatric patient transportation by ambulance.

GİRİŞ ve AMAÇ: Eritrosit, trombosit ve plazma dahil olmak üzere kan bileşenlerinin transfüzyonu, kritik hastaların hematolojik durumunu iyileştirmenin en hızlı yoludur ve hayat kurtarıcı bir müdahale olabilir. Transfüzyon, pediatrik yoğun bakım ünitelerinde (PYB) yaygın bir uygulama olmasına rağmen, yan etkileri açıkça tanımlanmamıştır. Bu nedenle mekanik ventilasyon uygulanan çocuklarda eritrosit süspansiyonu transfüzyonu insidansını ve prediktör faktörlerini değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk Yoğun bakıma Ocak 2014 - Nisan 2019 tarihleri arasında başvuran hasta verileri toplandı. Mekanik ventilasyon uygulanan hastalar iki gruba ayrıldı ve transfüzyon ile prognostik faktörler arasındaki ilişki incelendi.
BULGULAR: Yaş ortalaması 3.86 ± 4.86 yıl olan toplam 373 çocuk incelendi. Bu çocukların 239’u eritrosit süspansiyonu transfüzyonu aldı (% 64.1). İnotropik ilaç kullanımı, akut böbrek hasarı, sürekli böbrek replasman tedavisi (SRRT), mortalite, mekanik ventilasyon süresi ve PYB'da kalma süresi, eritrosit süspansiyonu transfüzyonu ile ilişkilendirildi. Lojistik regresyon analizi, inotropik ilaç kullanımının eritrosit süspansiyonu transfüzyon gereksinimini 5.168 kat, SRRT kullanımını 2.804 kat arttırdığını göstermiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kan transfüzyonu, kritik hasta çocuklarda daha kötü prognoz ile ilişkilidir. Bu nedenle transfüzyona ihtiyaç duyan hastaların daha dikkatli ve yakından takip edilmeleri gerektiği unutulmamalıdır.

INTRODUCTION: Transfusion of blood components, including red blood cells (RBC), platelets, and plasma, is the fastest way to improve the hematological state of critical patients and can be a lifesaving intervention. Although transfusion is a common practice in pediatric intensive care units (PICUs), the adverse effects are not clearly defined. Therefore, we aimed to evaluate incidence and predictor factors for RBC transfusion in the mechanically ventilated children.
METHODS: The patient data admitted to the PICUs from January, 2014 to April, 2019 were extracted. The mechanically ventilated patients were categorized into two groups, and the relationship between transfusion and prognostic factors was examined.
RESULTS: A total of 373 children with a mean age of 3.86 ± 4.86 years were investigated. Among the children, usage 239 received RBC transfusion (64.1%). Inotropic drug usage, acute kidney injury, continuous renal replacement therapy (CRRT), mortality, length of mechanic ventilation, and duration of stay in PICU were associated with RBC transfusion. Logistic regression analysis showed that inotropic drug usage increased the RBC transfusion requirement by 5.168 fold and CRRT usage increased it by 2.804 fold.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Blood transfusion is associated worse outcome in critically ill children. Therefore, it should be remembered that patients who need transfusion should be followed up more carefully and closely.

Piretroidler, yaygın şekilde kullanılan ve güvenli olarak bilinen ev içi böcek ilaçlarıdır. Memeliler için düşük toksik etki gösterirken, böcekler için yüksek düzeyde toksiktirler. Zehirlenme oral, cilt veya solunum yolu ile maruziyet sonrasında ortaya çıkar. Parestezi, cilt yolu ile maruziyet sonrasında görülen en yaygın semptomdur. Hafif parestezi vakaları mesleki maruziyetten sonra sıklıkla görülmekle birlikte, literatürde ciddi vakalar nadirdir, bu nedenle acil hekimler bu hastaların yönetiminde sıkıntı yaşayabilmektedirler. Burada pediatrik acil servisimizde böcek ilacına maruz kaldıktan 24 saat sonra yaygın parestezi ve ajitasyonu olan ve topikal E vitamini ile başarılı şekilde tedavi edilmiş bir çocuğu sunuyoruz.

Pyrethroids are the most common and have been known as safety household insecticides. They are highly toxic for insects whereas low toxic for mammalians. The poisoning syndromes occur by oral, dermal, or respiratory exposure and the dermal paresthesia is the most common symptom in cases of unintentional dermal exposure. Although the mild dermal paresthesia cases are commonly seen after occupational exposure, severe cases are rare in the literature, thus emergency physicians may have difficulties to manage these patients. Here we report a child with diffuse paresthesia and agitation after 24 hours from insecticide exposure and, well-treated with topical vitamin E in our pediatric emergency department.

Pnömomediastenium (PM) mediastende serbest hava olması olarak tanımlanır. Pnömoraşi (PR) terimi ise, spinal kanalda havanın varlığını tanımlar. Literatürde daha önce bildirilmiş az sayıda vaka vardır. Bu çalışmada şiddetli viral solunum yolu enfeksiyonuna bağlı öksürük atağı esnasında cilt altı amfizemi gelişen ve radyolojik incelemede PM ile birlikte PR tespit edilen 4 yaşında çocuk olgu sunulmuş ve literatür eşliğinde tartışılmıştır.

Pneumomediastinum (PM) is defined as having free air in the mediastinum. The term pneumorrachis (PR) defines the presence of air in the spinal canal. There are few cases previously reported in the literature. In this study, we present a 4-year-old boy who developed subcutaneous emphysema during the cough attack due to severe viral respiratory tract infection and who had a PR with PM in the radiological examination and discuss with the related literature.

GİRİŞ ve AMAÇ: Son yıllardaki teknolojik gelişmeler ve artan deneyimlere bağlı olarak, kronik solunum yetmezliğine bağlı ev tipi mekanik ventilatör kullanan hasta sayısında artış görülmüştür. Bu çalışmanın amacı ev tipi mekanik ventilatör ile takip edilen çocukların acil servise en sık başvuru nedenlerini, acil serviste kalış sürelerini, çocuk acil ünitesinde yapılan girişimleri ve hastaneye en sık yatış nedenlerini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: XXXX Tıp Fakültesi ve Sağlık Bilimleri Üniversitesi XXXX Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi çocuk acil kliniğine Ekim 2015 ve Ekim 2016 tarihleri arasında başvurmuş olan ev tipi mekanik ventilatör ile izlenen hastalar geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Çalışmaya alınan 71 hastanın ortanca yaşı 42 ay olup, 40’ı (% 56,3) erkek cinsiyette idi. Mekanik ventilatör kullanım süre ortancasının 15 ay olduğu belirlendi. Acil servise en sık başvuru şikayetinin oksijen saturasyonunda düşme (% 14,1) olduğu; hastaların 17’sinin (% 23,9) acil olmayan nedenler ile acil servise başvurduğu saptandı. Acil servise bir yıl içindeki başvuru sayı ortancasının 3 olduğu belirlendi. Hastaların 26’sının (% 36,6) hastaneye yatırılarak izlendiği, en sık yatış nedeninin pnömoni (% 26,8) olduğu saptandı. Beş basamaklı triaj sistemine göre kaynak kullanımı değerlendirildiğinde, hastaların % 97,1’inin acil serviste 2 veya daha fazla kaynak kullandığı belirlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ev tipi mekanik ventilatör ile izlenen çocukların acil servis başvuruları ve hastane kaynak kullanımının fazla olduğu saptanmıştır. Acil servis başvuru sayısının daha fazla olmasının nedeni, hastaların acil olmayan nedenler ile acil servis başvurularından kaynaklanıyor olabilir.

INTRODUCTION: There has been an increase in the number of patient using home mechanical ventilator suffered from chronic respiratory failure, due to the recent technological developments and increasing experience. The aim of this study is to determine the most common reasons of emergency admissions, treatments applied and the most frequent reasons of hospitalization.
METHODS: Mechanical ventilator dependent children, who were admitted to the XXXX School of Medicine and Health Sciences University XXXX Pediatric Health and Disease Training and Research Hospital Emergency Services between October 2014 and October 2015, were evaluated retrospectively.
RESULTS: Seventy one patients was included to the study. Inter quartile range (IQR) is 42.0 (14-111) and 40 (56.3%) were male. The mean duration of mechanical ventilation (IQR) was 15.0 (3- 22) months. The most common complaints of emergency department were decreased oxygen saturation (14.1%); 17 patients (23.9%) were admitted to the emergency department due to non-emergent reasons. The median number of applications (IQR) within one year was 3 (1- 6). Twenty-six patients (36.6%) were hospitalized. The most common reason for hospitalization was pneumonia (26.8%). When the resource usage was evaluated according to the five-step triage system, 97.1% of the patients used 2 or more resources in the emergency department.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was found that emergency department admissions and hospital resource usage were higher in the children who were followed with home mechanical ventilator. The reason for the increased number of emergency room admissions may be due to applications for non-urgent reasons.

Travmatik asfiksi nadir, fakat ciddi bir klinik sendromdur. Bu sendrom, subkonjonktival kanama, fasiyal ödem, kraniyoservikal siyanoz, üst göğüs ve yüzdeki peteşiler ile karakterizedir. Göğüs ve/veya üst karın bölgesine künt travma sırasında meydana gelen ani kompresyon sonrası ortaya çıkar. Torasik kompresyon sırasında valsalva manevrası meydana gelirse, bu sendrom gelişebilir. Hastalar klinik olarak çok kötü görünmesine rağmen, etkili ve zamanında tedavi ile oldukça iyi bir prognoza sahiptir. Ancak, uzun süreli torasik kompresyon, serebral anoksi ve nörolojik sekellere neden olabilir. Tedavi genellikle konservatiftir ve hastalığın seyri eşlik eden yaralanmalara bağlıdır. Burada çocuk acil serviste çalışan hekimlerin tanıyı bildikleri takdirde tanıyabilecekleri dört travmatik asfiksi olgusu sunulmuştur.

Traumatic asphyxia is a rare but serious clinical syndrome. This syndrome is characterized by subconjunctival hemorrhage, facial edema, craniocervical cyanosis, upper chest, and petechiae on the face. It occurs after sudden compression of the chest and / or upper abdomen during blunt trauma. If valsalva maneuver occurs during thoracic compression, this syndrome may develop. Although patients appear to be very ill clinically, they have a very good prognosis with effective and timely treatment. However, long-term thoracic compression may cause cerebral anoxia and neurological sequelae. Treatment is usually conservative and the course of the disease depends on the accompanying injuries. Here, we report four cases of traumatic asphyxia that the physicians working in the pediatric emergency department can recognize if they know the diagnosis.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı akut viral bronşiolitle ciddi şekilde hasta çocuklarda yüksek doz kortikosteroidlerin klinik iyileşmeye sebep olup olmadığının araştırılmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Akut viral bronşiolit tanısı konulan ve üçüncü basamak çocuk yoğun bakım ünitesine veya genel çocuk servisine alınan hastaların, hastane kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Steroid tedavisi alan hastalar, yüksek doz ve standart doz kortikosteroid alanlar olmak üzere iki alt gruba ayrıldı. Akut viral bronşiolit tanısı konulan ancak kortikosteroid tedavisi almayan hastalar, kontrol grubunu oluşturdu.
BULGULAR: Üç grubun ilaç öncesi ve sonrası nabız hızları arasında hiç bir fark yok iken, solunum hızları arasında fark gözlendi. Bu fark, yüksek doz steroid grubu ile kontrol grubu arasındaydı. Bununla birlikte hem yüksek doz steroid, hem standart doz steroid, hem de kontrol grubunda ilaç öncesi ve ilaç sonrası solunum hızları arasında fark yoktu. Tüm çalışma grubunda uygulanan tedavi ile nabız hızı ve solunumn hızı arasında hiç bir neden sonuç ilişkisi yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızın sonuçları gösterdi ki, kortikosteroidler yüksek dozlarda bile hastanın klinik durumunda düzelme ve hastanede kalış süresini kısaltma noktasında aşikar bir iyileşme sağlamamaktadır.

INTRODUCTION: The aim of present study is to investigate whether high-dose corticosteroids cause the clinical improvement in seriously ill children with acute viral bronchiolitis.
METHODS: Hospital records of patients diagnosed with acute viral bronchiolitis and admitted to the pediatric intensive care unit or general pediatrics service in a tertiary care hospital retrospectively were reviewed. Patients receiving steroid were divided into two subgroups as high-dose and standard-dose corticosteroid recipients. Patients diagnosed with acute viral bronchiolitis but receiving no corticosteroid treatment also constituted the control group.
RESULTS: While there was no difference between both pre- and post-drug pulse rates of all three groups, a difference was observed in both pre- and post-drug breathing rates of all three groups, and this difference was between the high-dose steroid and the control groups. However, there was no difference between the averages of pre- and post-drug breathing rates in high-dose steroid, standard-dose steroid and control groups. There was no regression relationship between both the treatment applied, and pulse rate and breathing rates in entire study group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results of our study showed that even at high doses, corticosteroids provide no obvious improvement in the patient's clinical status and do not shorten the length of hospitalization.