Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalışmada, parasetamol zehirlenmesi ile acil servisimize başvuran hastalarda intravenöz (İV) N- Asetil Sistein (NAC) uygulanması ile ilgili tecrübelerimizi paylaşmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma Ocak 2007 ve Aralık 2009 tarihleri arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisine Parasetamol zehirlenmesi ile başvuran yetişkin hastaların hastane kayıtlarının geriye dönük incelenmesi ile yapılmıştır. Çalışmaya sadece toksik dozda Parasetamol alıp İV NAC tedavisi başlanan toplam 53 hasta dahil edilmiştir. Toksik doz kriteri olarak, akut alımlarda 140mg/kg’ın üzeri ve 24 saat içinde 7.5 gr ve üzeri alımlar kabul edilmiştir. Elde edilen veriler, SPSS 15.0 (Statistical Package for Social Science) bilgisayar programına kaydedildi ve analiz edildi. Veriler ortalama±standart sapma olarak verilmiştir.
Bulgular: Hastaların 27’si (%50.9) kadın ve yaş ortalaması 25.0±7.1 iken 26’sı (%49.1) erkek ve yaş ortalaması 29.5±10.4 idi. Kadın ve erkek hastaların yaş ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Hastaların %56.6’sında bulantı ve/veya kusma şikayeti olduğu belirlendi. Alınan parasetamol miktarının ortalama 11.9±4.5 gr olduğu saptandı. Hastaların %64.2’sinde parasetamol ile birlikte ek ilaç alımı olduğu belirlendi. Ortalama tedaviye başlama süresi 5.8±4.9 saat idi. İV NAC verilmesine bağlı komplikasyon (ürtikeryal reaksiyon) bir (%1.9) hastada tespit edildi. Bu komplikasyonun da antihistaminik tedavisine yanıt verdiği belirlendi.
Sonuç: Parasetamol zehirlenmesinde kullanılan İV NAC tedavisinin, genel olarak çoğu minör olmak üzere az sayıda yan etkisi görülmektedir. Parasetamol zehirlenmesinde İV NAC tedavisi güvenli olarak görülmekle beraber bunu desteklemek için daha geniş prospektif çalışmalar yapılmalıdır.

Objective: In this study, we aimed to present our clinical experiences of intravenous (IV) N-Acetyl cystein administration in patients admitted to our emergency department with paracetamol intoxication.
Material and Methods: This study was conducted between January 2007 and December 2009, in the Ondokuz Mayis University Medical Faculty Hospital, Emergency Service, and the hospital records of adult patients admitted with paracetamol poisoning were examined retrospectively. Fifty three patients who were exposed to toxic dose and administered IV NAC therapy were included in the study. In acute intoxication 140mg/kg and 7.5 gr and above in 24 hours were considered as toxic dose. Obtained data using SPSS 15.0 (Statistical Package for Social Science) program was recorded and analyzed. Data are given as mean±standard deviation.
Results: Of the patients, 27 were female (50.9%) average age 25.0±7.1 years, and 26 were male (49.1%) average age 29.5±10.4 years. There was no difference in the average age of the sexes (p>0.05). Nausea and/or vomitting was determined in 56.6% of the patients. Average dose ingested was 11.9±4.5. In 64.2% of the patients, we determined a co-ingestion of other drugs. Average time of therapy initiation was 5.8±4.9 hours. Complication due to IV NAC therapy (urticarial reaction) was observed in one patient (1.9%). This complication improved with antihistaminic therapy.
Conclusion: A few complications -most of them were minor-due to IV NAC therapy used in paracetamol intoxication were observed. Even if IV NAC therapy seems to be safe in paracetamol intoxication, wide prospective studies are needed for confirmation.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalışma domuz gribi (H1N1) şüpheli ve ateş yüksekliği nedeniyle acil servise (AS) başvuran erişkin hastalarda intravenöz (IV) yolla uygulanan parasetamol ve metamizolün etkinliğini karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma 01-31.12.2009 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisinde yapılmış prospektif randomize bir çalışmadır. Çalışmaya AS’e ateş yüksekliğiyle gelen, H1N1 şüpheli 125 hasta alındı. Hastalar sıra ile randomize edildi ve medikasyonlar (1000 mg parasetamol/ metamizol 100 cc serum fizyolojik içinde) 20 dakikalık infüzyon şeklinde İV yoldan uygulandı. Başlangıçta (0.dk) ve ilaç uygulamadan sonra 15. ve 30. dk.’lardaki vücut sıcaklıkları kaydedildi.
Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 27.2±10.2 idi. Hastalara randomize olarak metamizol (n=63) ya da parasetamol (n=62) infüzyonu uygulandı. Her iki ilaç uygulanan grupta da anlamlı sıcaklık düşüşleri saptandı. Ancak, parasetamol uygulanan grupta sıcaklık düşüşleri istatistiksel olarak daha anlamlı idi (p<0.05).
Sonuç: Bu çalışmaya göre H1N1 şüpheli erişkin olgularda antipiretik ajan olarak; hem parasetamol hem de metamizol etkin olmakla birlikte, parasetamolün metamizole göre daha etkin olduğu söylenebilir.

Objective: The study was performed to compare the effects of metamizol and paracetamol administered intravenously (IV), int adult patients with suspected swine flu (H1N1) presenting at the emergency department (ED) with fever
Materials and Methods: The study is a prospective randomized study made at the Uludag University Medical School ED between the dates of December 01-31.12.2009. 125 suspected H1N1 patients with fever were included in the study. Patients were randomized in turn and medications (1000 mg paracetamol/metamizole in 100 cc serum physiologic) were applied in the form of a 20-minute infusion by IV. Body temperatures are recorded before and after 15 and 30 minutes of drug application
Results: The patients’ mean age was 27.2±10.2. There were 63 patients in the metamizole and 62 patients in the paracetamol group. Body temperature decrease was significant with both drugs of application, however, in the group administered paracetamol the temperature decrease was more significant (p<0.05).
Conclusion: Although both paracetamol and metamizole are effective in fever management, in patients with suspected H1N1, paracetamol is the drug of choice.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Geriye dönük bu çalışmada, acil servise başvuran ve aort diseksiyonu tanısı konulan hastaların bazı klinik, radyolojik ve demografik özelliklerinin ortaya konulması amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisine Mart 2009-Mart 2011 tarihleri arasında başvuran ve aort diseksiyonu tanısı konulan hastaların kayıtları geriye dönük olarak tarandı. Hastaların dosyalarından cinsiyeti, yaşı, başvuru şikayetleri (göğüs ağrısı, sırt ağrısı, karın ağrısı, senkop, baş dönmesi ve diğer), tele kardiyografide mediasten genişliği varlığı, ekokardiyografide fleb varlığı kaydedildi.
Bulgular: Çalışmaya toplam 12 hasta (8’i erkek, 4’ü kadın) alındı. Yaş ortalaması ise 63.5±19.0 (minimum 28, maksimum 85) idi. Başvuru şikayetleri sıklık sırasına göre göğüs ağrısı (%50), sırt ağrısı (%25), karın ağrısı (%25), senkop (%25) ve baş dönmesi (%16.7) idi. Hastaların %25’inde her iki kol arasında nabız farkı varken, mediasten genişliği %50 hastada vardı. Ekokardiyografide hastaların %67’sinde fleb görünümü mevcuttu. Olguların 8’inde Standford Tip A, 5 olguda De Bakey Tip 1 diseksiyon mevcuttu. Diseksiyon tipleri ile cinsiyetler karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı (p>0.5). Hastalarımızın 11’i sevk edilirken 1 hasta acil servisimizde kaybedilmiştir.
Sonuç: Aort diseksiyonu tanısında en önemli noktalardan biri tanının akla getirilmesidir. Aort diseksiyonu tanısında gecikmelerde dahi hastalar için geri dönüşümü olmayan sonuçlar doğurabileceği, hekimler için ayrıca adli problemlere yol açabileceği de unutulmamalıdır.

Objective: In this retrospective study, we aimed to manifest some clinical, radiologic and demographical features of patients which were admitted to our emergency department and diagnosed with aortic dissection.
Materials and Methods: Records of patients diagnosed with aortic dissection in our Emergency Department during March 2009-March 2011 were scanned retrospectively. Patients’ gender, age, complaints (chest pain, backache, abdominal pain, syncope, dizziness and other), presence of mediastinal widening on tele cardiograph and presence of fleb on echocardiograph were recorded.
Results: Total 12 patients (8 males, 4 females) were included into the study. Mean age was 63.5±19.0 (minimum 28, maximum 85). Complaints were chest pain (50%), backache (25%), abdominal pain (25%), syncope (25%) and dizziness (16.7%), respectively. There was a pulse difference between the two arms in 25% of patients. However, mediastinal widening was present in 50% of patients. Eight patients (67%) have a fleb on echocardiograph. Eight patients had Standford Type A and five of patients had De Bakey Type 1 aortic dissection. There were no statistical differences between dissection types and gender (p>0.5). Eleven patients were referred to another hospital, and one of patients died.
Conclusion: We thought that in clinical doubt of aortic dissection which is diagnosed with difficulty, bedside echocardiographic evaluation will provide convenience for emergency physicians in emergency departments.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalışmanın amacı temelde organofosfatlı pestisidleri intihar amaçlı kullanarak akut zehirlenme tablosu ile başvuran olguların değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma retrospektif ve kesitsel olup, Ocak 2005 ve Aralık 2006 yılları arasında akut organofosfat zehirlenmesi nedeniyle acil servise başvuran 23 olgu değerlendirilmiştir. Sadece akut zehirlenme olgularını içeren çalışmaya kronik zehirlenmeye maruz kalan semptomatik olgular dahil edilmemiştir.
Bulgular: Yirmi üç olgunun 13’ü kadındı ve ortalama yaş 31.3±11.9 yıldı. Zehirlenmeler yaz mevsiminde yaygındı. On dokuz olgu (%82.6) hastaneye akşam 17.00 ile sabah 08.00 saatleri arasında başvurmuştu. Tüm olgulardan 15’i çiftçi (%65.2), beşi işsiz (%21.7), ikisi öğrenci (%8.7) ve bir olgu da işçiydi (%4.3). On dört olgunun (%59.8) sosyal güvencesi yoktu. Olgulardan 18’i (%78.3) kırsal alanda veya İzmir dışında ikamet etmekteydi. Olguların üçü yanlışlıkla, 20’si (%87.0) intihar amaçlı toksik maddeyi kullanmıştı. En sık semptom bronşiyal hipersekresyondu (%91.3). Sekiz olgu (%34.8) solunum yetmezliği nedeniyle mekanik ventilatöre bağlandı. Hastanede kalış süresi ortalama beş gündü. Olguların yüzde 13’ü kaybedildi. Olguların tümünde tedavide atropin kullanıldı. Pralidoksim 20 olguda kullanıldı. Kullanılan toplam doz 2-42 gram arasındaydı, ortalama kullanma süresi altı gündü.
Sonuç: Organofosfatlı pestisitlerle zehirlenme çiftçiler arasında sık görülmektedir ve büyük çoğunluğu intihar amaçlıdır.

Objective: The aim of this study was to evaluate cases of acute poisoning by organophosphate pesticides, mainly used for suicidal purposes.
Materials and Methods: In this retrospective, cross-sectional study, twenty three cases who presented with acute organophosphate pesticide poisoning between January 2005 and December 2006 were evaluated. The diagnosis “acute poisoning” included only acute intoxications and excluded symptomatic poisoning due to chronic intoxication.
Results: Of the 23 cases, 13 were women and mean age was 31.3±11.9 years. Poisoning was common in Summer. Nineteen cases (82.6%) were admitted to the emergency between room 17.00 PM and 08.00 AM. Of the 23 cases, 15 (65.2%) were farmers, 5 (21.7%) were unemployed, 2 (8.7%) were students and 1 (4.3%) was a worker. Fourteen cases (59.8%) had no social security. Eighteen cases (78.3%) were residing in the rural area or outside Izmir. Three cases took the toxic substance accidentally and 20 (87.0%) for suicidal purposes. The most common symptom on admission was bronchial hypersecretion (91.3%). Eight patients (34.8%) with respiratory failure required mechanical ventilation. Median duration of hospital stay was 5 days. Overall mortality was 13.0%. Atropine was used in all the cases. Pralidoxime was used in 20 cases with a total amount ranging between 2 and 42g at a median of 6 days.
Conclusion: Poisoning with organophosphate pesticides is more common among farmers and the major cause is the suicide.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Enflamasyonun inme etyopatogenezindeki rolü son yıllarda yoğun olarak araştırılmaktadır. Bu klinik çalışmada akut faz reaktanlarının (AFR) Akut İskemik İnme (Aİİ) ile ilişkisi araştırıldı.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Aİİ tanısı konulan 126 hasta ve herhangi bir yakınması olmayan 104 gönüllü sağlıklı birey kontrol grubu olarak dahil edildi. Aİİ tanısı konulan hasta ve kontrol grubundan alınan kanda beyaz küre (WBC), C-reaktif protein (CRP), fibrinojen, lipoprotein (a) (Lp a) ve kompleman fragmanları (C3 ve C4) düzeyleri araştırıldı.
Bulgular: Aİİ’li olgularda CRP, WBC ve fibrinojen değerleri kontrol grubuna göre istatistiksel yönden anlamlı olarak yüksek bulundu (sırasıyla, p<0.001, p=0.001, p<0.001). Lp (a), C3 ve C4 açısından ise iki grup arasında bir fark bulunmadı (sırasıyla p=0.727, p=0.163, p=0.497).
Sonuç: Primer inme korumasında en önemli hedef, inmeye yol açan risk faktörlerinin belirlenmesi ve değiştirilmesidir.

Objective: The role played by inflammation in the etiopathogenesis of stroke has been intensively investigated in recent years. In this clinical study, the relationship between acute phase reactants (APR) and acute ischemic stroke (AIS) was investigated.
Material and Methods: 126 patients with AIS and 104 volunteer individuals as controls were included in the study. White blood count (WBC), C-reactive protein (CRP), fibrinogen, lipoprotein (a) (Lp a) and complementary fragments (C3 and C4) levels were investigated both in patients with AIS and the controls.
Results: In patients with AIS, WBC and fibrinogen values were significantly higher than the controls (p<0.001, p<0.001, p<0.001, respectively). There was no significant difference between Lp(a), C3 and C4 values in patients with AIS and controls (p=0.727, p=0.163, p=0.497, respectively).
Conclusion: The most important goal in the prevention of primary stroke is that the risk factors leading to stroke are defined and changed.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Gastrointestinal sistem (GİS) kanamaları yüksek mortalite, morbidite ve yatış maliyeti nedeniyle önemli bir acil başvuru nedenidir. Bu çalışmada; varis dışı üst gastrointestinal sistem kanamaları (VDÜGİSK) tanılı olgularımızın etiyolojik faktörlerinin, risk faktörlerinin, tedavilerinin ve mortalitelerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Adana Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Acil Tıp Kliniğine 01 Ocak 2010 ile 01 Ocak 2011 tarihleri arasında başvuran ve Gastroenteroloji Kliniği’nde yatarak tedavi gören VDÜGİSK nedeniyle endoskopi yapılarak izlenmiş olan 364 olgu demografik özellikleri, etiyolojileri, risk faktörleri, tedavileri ve mortaliteleri yönünden retrospektif olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Hastaların 237’si (%65.1) erkek, 127’si (%34.8) kadın olan 364 olgunun yaş ortalaması 60.3±18.6 yıl (18-96) idi. Olguların 136’sında (%37.3) sigara içme, 18’inde (%4.9) alkol öyküsü mevcut iken 96’sında (%26.3) aspirin, 63’ünde (%17.3) nonsteroid anti-inflamatuar ilaç (NSAİİ), 20’sinde (%5.5) antikoagulan ilaç (17’ hastada birlikte NSAİ kullanımı) ve 4’ünde (%1) steroid kullanımı sözkonusu idi. Yandaş hastalıklar incelendiğinde; hipertansiyon ilk sırayı 121 (%33.2) olguyla alırken, koroner arter hastalığı 87 (%23.8) olguda, diabetes mellitus 52 (%14.2) olguda, serebrovasküler hastalık hikayesi 33 (%9) olguda, kronik böbrek yetersizliği 17 (%4.7) olguda, kronik obstrüktif akciğer hastalığı 14 (%3.8) olguda ve kalp kapak hastalığı 13 (%3.6) olguda saptandı. Endoskopi ile en sık saptanan ilk üç kanama nedeni sırasıyla duodenum ülseri (120vaka (%33), mide ülseri (90 vaka (%24.7) ve eroziv bulbit (37 vaka (%10.2) idi. Tüm olgularımızın 337’si (%92.6) medikal tedaviye, 7’si (%1.9) cerrahi tedaviye olumlu yanıt verirken 20 (%5.4) olgu kaybedilmiştir.
Sonuç: Bölgemizde endoskopik olarak, VDÜGİSK’nin en sık nedeninin duodenal ülser olduğu saptanmıştır. Kanamalı hastalarda ileri yaş, yandaş hastalıklar ve tekrarlayan kanama mortaliteyi arttırmaktadır.

Objective: In the present study, we aimed to determine the etiologic and risk factors, treatment modalities and mortality rate of Non-Variceal Gastrointestinal System Bleeding (NVUGISB) cases.
Material and Methods: 364 cases with NVUGISB who were referred to the Adana Numune Training Hospital, Emergency Department, between January 01 2010 and January 01 2011 and examined by endoscopy in the Gastroenterolgy Department were assessed retrospectively. Demographical characteristics, etiology, risk factors, treatment modalities and mortality were determined.
Results: The mean age of the 364 patients was 60.3±18.6) (18-96) years, of whom 237 (65.1%) were male and 127 (%) female. Of the patients, 136 (37.3%) were smokers, 18 (4.9%) drank alcohol, 96 (26.3%) had used acetyl salicylic acid (ASA), 63 (17.3%) had used non-steroidal anti-inflammatory drug (NSAID) and 20 (5.5%) had used anticoagulant agents (17 patients were using NSAID at the same time). When the co-morbid diseases had been evaluated; hypertension (121 patients, 33.2%), coronary artery disease (87 patients, 23.8%), daibetes mellitus (52 patients, 14.2%), cerebrovascular accident history (33 patients, 9%), and chronic obsturictive lung disease (14 patients, 3.8%) were determined. The first three most common causes of bleeding detected by endoscopy were duodenal ulcer 120 (33%), gastric ulcer 90 (24.7%) and erosive bulbitis 37 (10.2%). Of all patients, 337 (92.6%) responded to medical therapy whereas 7 (1.9%) cases required surgical intervention. Twenty (5.4%) patients died.
Conclusion: Duodenal ulcer was found as the most common cause of NVUGISB in this study. Bleeding is seen in the elderly more commonly and advanced age, co-morbid diseases and recurrent bleeding increase the mortality.

Abstract | Full Text PDF

Günümüzde artan bilgi birikimi, gelişen görüntüleme yöntemleri ve laboratuvar teknikleri ile birlikte acil servise başvuran jinekolojik hastalar değerlendirilip, gerekli genel önlemler alınarak morbidite ve mortalite en aza indirilmeye çalışılmaktadır. Bu olaylar zinciri sıklıkla bir anda geliştiği için gerekli tedbirler önceden alınmalı, uygulamalar sıralı ve telaşsız olmalıdır. Burada jinekolojik aciller için klinik pratiğe yönelik yaklaşımlar gözden geçirilecektir.

Today, increasing knowledge and experience, together with developing imaging methods and laboratory techniques to evaluate patients with gynecological emergency has facilitated taking necessary general measures to minimize morbidity and mortality. Because this chain of events often develops suddenly, these measures should be taken in advance; applications must be ordered and unhurried. Here, approaches to gynecological emergencies in clinical practice will be reviewed.

Abstract | Full Text PDF

İnguinal herni kesesi içerisinde apendiks varlığı ilk kez 1735 yılında Claudius Amyand tarafından tanımlanmış olup o tarihten bu yana onun ismine hitaben Amyand herni olarak adlandırılmaktadır. İnguinal herni kesesinde normal bir apendiks varlığı tüm eksternal hernilerin %1’ini oluşturmakta iken, inguinal herni ile birlikte apandisit varlığı ise çok nadir görülen bir durum olup tüm akut apandisitli vakaların yaklaşık %0.13’ünü oluşturmaktadır. Amyand herninin tanısı genellikle intraoperatif olarak konulmaktadır. Bu vakada sıkışmış kasık fıtığı tanısı ile ameliyat edilen ve kese içinde akut apandisitin olduğu Amyand hernisi olan 35 yaşında, erkek hasta sunulmaktadır. Sonuç olarak, Amyand herni ile birlikte olan akut apandisit yaşamı tehdit edebilir ve daima acil cerrahi gerektirir.

Claudius Amyand first described the presence of a vermiform appendix within an inguinal hernia sac i in 1735., and since then this entity has carried his name as “Amyand’s hernia”. The incidence of a normal appendix within an inguinal hernia sac is estimated to be approximately 1%, whereas acute appendicitis presenting in an inguinal hernia is an uncommon event (0.13% of all cases of appendicitis). Diagnosis of Amyand’s hernia is usually made intraoperatively. This is the report of a case.of Amyand’s hernia where the appendix was found within the hernial sac during surgery for an incarcerated inguinale hernia in a 35 year old male patient. In conclusion, acute appendicitis within an Amyand hernia can be life threatening and the patients always require emergency surgery.

Abstract | Full Text PDF

Pediatrik endoskobun kullanılmaya başlanması ile birlikte çocuklardaki peptik ülser hastalığının tanısı son günlerde artmaktadır. Erişkinlerdeki dispeptik yakınması olan hastalarının yaklaşık %10 unda peptik ülser perforasyonu görülmesine karşılık, peptik ülser perforasyonu çocuklarda oldukça nadirdir. Peptik ülser perforasyon tanısı hikâye, fizik muayene ve karın grafisi ile konulur, nadiren ileri incelemelere gerek duyulur. Akut appendisit ön tanısı ile opere ettiğimiz 6 yaşındaki çocuk hastada, gözden kaçan peptik ülser perforasyonununu tespit edildi. Çocuklarda peptik ülser perforasyonun sıklığı gittikçe artmaktadır. Biz burada bu vakayı sunduk çünkü peptik ülser perforasyonu akut batın ayrıcı tanısında göz önünde bulundurulması gerektiğini vurgulamak istedik.

Since the use of pediatric endoscopy, the diagnosis of pediatric peptic ulcer disease has recently been increasing. Although a perforated peptic ulcer has been reported in approximately 10% of adults with peptic ulcer disease, perforated peptic ulcer in children is rare. Diagnosis can be made by the history, physical examination and abdominal radiography parely, further analysis is required. The 6 year old child who was operated on for a perforated appendicitis had been diagnosed with missed perforated peptic ulcer. Peptic ulcer perforation frequency has gradually increased in the pediatric group. We report this case here because we wish to emphasize that peptic ulcer perforation should be taken into consideration in the differential diagnosis of acute abdominal pain.

Abstract | Full Text PDF

Amonyum sülfat pek çok ülkede tarımda ve deri sanayisinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Ancak solunum sisteminde, gastrointestinal sistemde ve deride potansiyel etkileri olduğu bilinmesine rağmen, çok az sayıda oral alım sonrası amonyum sülfat intoksikasyonu olgu sunumu ve toksikolojik çalışma bulunmaktadır, inhalasyon yoluyla alıma bağlı ise hiç olgu sunumu bulunmamaktadır. Bu nedenle burada, iş kazası sonucu amonyum sülfat gazı inhalasyonu sonrası fabrikadan acil servisimize getirilen bir olgunun klinik ve laboratuar bulguları sunulmaktadır. Geldiğinde bilinci kapalı, siyanoze, takipneik idi ve metabolik asidoz saptandı ve acil servise gelmeden önce konvulziyonları olduğu öğrenildi. Acil serviste entübe edildikten ve mekanik ventilatör desteğine alındıktan sonra yoğun bakıma yatırıldı, T tüp -mekanik ventilatör desteğine geçildi ve yatışının 8. gününde sağlıklı bir şekilde taburcu edildi. Deri sanayinden veya tarım alanından getirilen hastalarda, kötü ve yoğun kokulu bir madde inhalasyonu öyküsü, bilinç kaybı, konvulziyonlar, asidoz ve solunum yetmezliği varsa amonyum sülfat intoksikasyonu akla getirilmelidir.

Ammonium sulfate is widely used in agriculture and the leather trade in many countries. Although it is reported to have potential eff ects on respiratory, gastrointestinal systems and the skin, there are a few case reports and toxicological studies about ammonium sulfate intoxication after ingestion and there is no case about ammonium sulfate inhalation. Thus, we report the clinical and laboratory findings of a patient who inhaled ammonium sulfate gas due to a work accident and was brought to our emergency department directly from the factory. When he arrived, loss of consciousness, cyanosis, tachypnea and metabolic acidosis were observed and convulsions were reported before arrival at the emergency department. After intubation and mechanical ventilator support in the emergency department, he was admitted to the intensive care unit, was given a T tube - mechanic ventilator support and was discharged in a healthy condition on the 8th day of admission. Ammonium sulfate intoxication should be suspected for the patients which brought from the leather industry or an agricultural environment, who inhaled bad or dense odored material, and had loss of consciousness, convulsions, acidosis and respiratory failure.

Abstract | Full Text PDF

Çocukluk yaş grubunda korozif madde içilmesi, tıbbi ve sosyal açıdan önemli bir problemdir. Bu maddelerin içilmesi çoğunlukla üst gastrointestinal kanalda hasarlanmaya neden olur ve midede gelişen komplikasyonlar özofagusa oranla daha azdır. Bu çalışmada korozif madde içilmesine bağlı mide perforasyonu gelişen beş yaşında bir olgu sunulmuştur. Acil cerrahi girişim yapılan hastada midenin antrum bölgesinde perforasyon tesbit edilerek bu bölge primer olarak onarıldı. Postoperatif takipte herhangi bir komplikasyon görülmeyen olgu şifa ile taburcu edildi.

Corrosive substance ingestion is still a major medical and social problem for children. Ingestion of these agents induces corrosive injury of the upper gastrointestinal tract and gastric injury after corrosive ingestion is relatively uncommon compared with esophageal injury. We present a five-year old boy who developed gastric perforation following corrosive ingestion. In this case, gastric perforation in the antral region was observed during emergency surgery and it was repaired primarily. The postoperative course was uneventful and the patient was discharged without any complication.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF