Amaç: Pediatrik katarakt hastalarında gelişen komplikasyonları ve görme keskinliği sonuçlarını öngörebilecek faktörleri değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Retrospektif ve gözlemsel olarak planlanan çalışmaya 2010 ve 2020 yılları arasında pediatrik katarakt için tedavi edilmiş 50 hastanın 80 gözü dahil edildi. Hastaların gözleri Grup-I (konjenital katarakt, n=38) ve Grup-II (gelişimsel katarakt, n=42) olarak; Grup-II ise ayrıca Grup-IIA (afakik, n=21) ve Grup-IIB (psödofakik) olarak ikiye ayrıldı. Yaş, lateralite, katarakt morfolojisi, göz içi lens implantasyonu, preoperatif nistagmus/şaşılık varlığı ve intraoperatif ön hyaloid rüptürünün komplikasyonlar ve en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK; logMAR) üzerindeki etkileri değerlendirildi.
Bulgular: Ortanca (çeyrekler arası aralık) yaş ve takip süresi sırasıyla 28 (5-79) ve 60 (29-84) ay olarak saptandı. Grup-I (0.79±0.46 logMAR) ve Grup-II (0.57±0.51 logMAR) arasında ortalama sonuç EİDGK açısından anlamlı fark olduğu (p=0.047); ancak Grup-IIA ve Grup-IIB arasında fark olmadığı gözlendi (p=0.541). Konjenital katarakt (p=0.045), preoperatif nistagmus/şaşılık (p=0.042), total/matür katarakt (p<0.001) ve postoperatif komplikasyonların varlığının (p=0.07) sonuç EİDGK ile anlamlı olarak ilişkili olduğu görüldü. Bununla birlikte, yapılan çok değişkenli analiz, yanlızca total/matür kataraktın (β=0.52, p<0.001) ve herhangi bir komplikasyonun varlığının (β=0.24, p=0.018) sonuç EİDGK ile ilişkili olduğunu ortaya koydu. Postoperatif komplikasyonların risk faktörleri değerlendirildiğinde, konjenital katarakt ve intraoperatif ön hyaloid rüptürünün olmasının hem tek değişkenli analizde (sırasıyla, p=0.027 ve p=0.003) hem de ikili lojistik regresyon analizinde (sırasıyla, OR: 2.95 [%95GA: 1.07, 8.15], p=0.036 ve OR: 4.28 [%95GA: 1.55, 11.77], p=0.005) anlamlı risk faktörleri olduğu görüldü.
Sonuç: Bu çalışmada total/matür katarakt morfolojisinin ve herhangi bir postoperatif komplikasyon varlığının sonuç EİDGK’yi olumsuz olarak etkilediği görülmüştür. Konjenital kataraktın ve intraoperatif ön hyaloid membran rüptürünün olmasının ise postoperatif komplikasyon riskini artırdığı saptanmıştır.

Purpose: To evaluate the predictive factors of developing complications and visual acuity outcomes in pediatric cataract patients.
Methods: This retrospective, observational clinical study included 80 eyes 50 patients treated for pediatric cataracts between 2010 and 2020. The eyes were divided into Group-I (congenital cataracts, n=38) and Group-II (developmental cataracts, n=42). Group-II was also divided into Group-IIA (aphakic, n=21) and Group-IIB (pseudophakic, n=21). The effects of the age, laterality, cataract morphology, IOL implantation, preoperative nystagmus/strabismus, and intraoperative anterior hyaloid rupture on complications and final best-corrected visual acuity (BCVA; logMAR) were evaluated.
Results: The median (interquartile range) age and follow-up time were 28(5-79) and 60(29-84) months, respectively. There was a significant difference in mean final BCVA between Group-I (0.79±0.46) and Group-II (0.57±0.51) (p=0.047); however, no difference was observed between Group-IIA and Group-IIB (p=0.541). Having a congenital cataract (p=0.045), preoperative nystagmus/strabismus (p=0.042), total/mature cataract (p<0.001), and postoperative complications (p=0.07) were significantly associated with final BCVA. However, multivariate analysis revealed that only having total/mature cataract (β=0.52, p<0.001) and any complications (β=0.24, p=0.018) were associated with final BCVA. Having a congenital cataract and intraoperative anterior hyaloid rupture were the only significant risk factors of postoperative complications on univariate (p=0.027 and p=0.003, respectively) and binary logistic regression analysis (OR: 2.95 [95%CI: 1.07, 8.15], p=0.036 and OR: 4.28 [95%CI: 1.55, 11.77], p=0.005, respectively).
Conclusions: The total/mature cataract and presence of any postoperative complication were adversely affected the final BCVA. Having a congenital cataract and unintentional intraoperative anterior hyaloid membrane rupture was increased the risk of complication.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Yaşa bağlı makula dejenerasyonu hastalarında retiküler pseudodrusen (RPD) varlığını ve prevalansını multipl görüntüleme modalitesini kullanarak araştırmak ve bu RPD saptanmasında bu modalitelerin sensitivite ve spesifitelerini araştırmak.
Yöntem: 198 ardışık hastanın görüntüleri analiz edildi. Renkli fundus fotoğrafı, red free görüntüleme, spectral domain optik koherens tomografi (SD OKT), infrared (IR) ve mavi reflektans(BR) görüntüleme, fundus otofloresans (FAF), EDI OKT, fundus florosein anjiyografi (FFA) ve indosiyanin yeşili anjiyografi (ISYA) yapıldı. Bu tetkiklerin en az ikisinde ilişkili bulguların varlığında RPD tanısı kondu.
Bulgular: Retiküler pseudodrusen 149 hastada (%37,6) saptandı. Renkli fundus fotoğrafı, red free fotoğraf, SD OKT, IR, FAF, BR ve FFA’ nın RPD saptanmasında sensitivite değerleri sırasıyla 50%, 57.7%, 91.6%, 95%, 74.6%, 65.7% ve 28.2% iken spesifite değerleri 99.6%, 100%, 98.4%, 94.6%, 100%, 99.6% ve 69.8% olarak saptandı.
Sonuç: Infrared görüntülemenin sensitivitesi en yüksektir. SD OKT’ nin infrared görüntüleme ile birlikte değerlendirilmesi RPD saptanmasında en sensitive yöntemdir. RPD tanısının doğrulanmasında spesifitesi yüksek olan FAF, red free ve BR görüntüleme teknikleri yardımcı olabilir.

Purpose: To investigate the presence and prevalence of reticular pseudodrusen ( RPD ) in patients with age-related macular degeneration ( AMD ) using multiple imaging modalities and to compare the sensitivity and specificity of these modalities in the detection of RPD.
Methods: Images pertaining to 198 consecutive patients were analyzed prospectively. Color fundus photography, red-free imaging, spectral-domain optical coherence tomography ( SD-OCT ), infrared ( IR ) and blue reflectance ( BR ) imaging, fundus autofluorescence ( FAF ), enhanced-depth imaging OCT ( EDI-OCT), fundus fluorescein angiography ( FFA ) and indocyanine green angiography ( ICGA ) were performed. RPD was diagnosed in the presence of relevant findings in at least 2 of the imaging methods used.
Results: Reticular pseudodrusen were detected in 149 eyes ( 37.6% ). Color fundus photography, red-free photography, SD-OCT, IR, FAF, BR and FFA imaging had sensitivity values of 50%, 57.7%, 91.6%, 95%, 74.6%, 65.7% and 28.2% and specificity values of 99.6%, 100%, 98.4%, 94.6%, 100%, 99.6% and 69.8% respectively in the detection of RPD.
Conclusion: Infrared imaging had the highest sensitivity. SD-OCT combined with infrared imaging was the most sensitive imaging technique for detecting RPD. The high specificity of FAF, red-free and BR imaging may be useful to confirm a diagnosis of RPD.

Objectives: Our aim was to perform a perfluorobutylpentane (F4H5) washout in conjunction with glaucoma drainage device placement in patients with silicone oil associated glaucoma. In this report we present our preliminary results concerning the effectiveness in clearing the silicone oil and the safety of the procedure.

Methods: Eight patients were selected, who previously underwent pars plana vitrectomy with silicone oil tamponade due to retinal detachment. Removal of silicone oil was performed on average 10 months after initial surgery. All patients developed glaucoma with evidence of silicone oil remnants in the anterior chamber and the angle. Removal of remaining silicone oil with F4H5 wash-out was performed in all cases with concomitant insertion of a glaucoma drainage device in order to treat the refractory glaucoma. Intraocular pressure, silicone oil remnants, endothelial cell count, and need for glaucoma medications were evaluated up to 12 months after the surgical procedure.

Results: All patients had uneventful surgery with no major complications 12 months postoperatively. The amount of silicone oil remnants was significantly lower in all cases as shown in the pre and post-operative pictures of the anterior chamber and angle. There was a 60.9% decrease in mean intraocular pressure 12 months postoperatively (p<0.05) and the need for glaucoma medication was lower in all patients receiving the procedure (mean preoperative topical medicine was 4 per patient while after surgery was 0.75 s(±0.89) per patient) (p<0.05). Endothelial cell density showed no significant changes, average preoperative ECD was 2012.375 cells/mm2 (± 129) and average postoperative ECD was 1985.125 cells/mm2 (± 134) (p>0.05), while no signs of corneal edema was present.

Conclusions: F4H5 is an effective emulsifier removing silicone oil remnants and may be safely used in conjunction with glaucoma drainage device placement in order to control intraocular pressure in eyes with silicone oil associated glaucoma.

Amaç
Bu çalışmanın birincil amacı, sweep VEP (sVEP) yöntemi ile elde edilen görme keskinliğinin Snellen eşeli ile elde edilen görme keskinliği ile uyumunu değerlendirmektir. İkincil amaç, yaş ve cinsiyetin uyum üzerindeki etkisini incelemektir.
Gereç ve yöntemler
Olguların en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri Snellen eşeli ile kaydedildi ve ISCEV önerilerine göre sVEP testi yapıldı. Snellen görme keskinlikleri ve sVEP ölçümleri, istatistiksel analiz için logMAR dönüşümü kullanılarak analiz edildi. Uyum, Bland-Altman analizi ile değerlendirildi.
Bulgular
Bland-Altman analizinde, görme keskinliği ve sVEP ölçümleri arasındaki ortalama fark (diff-VA-sVEP) önemli ölçüde farklıydı ve uyum limitleri dışındaydı (p=0.035). diff-VA-sVEP ve ortalama görme keskinliği arasında yapılan regresyon analizinde anlamlı bir orantısal yanlılık (p=0,0007) bulundu. Cinsiyet alt gruplarının Bland-Altman analizine göre, kadın deneklerde görme keskinlikleri ile sVEP ölçümleri arasında anlamlı farklılık mevcuttu (p=0.006). Görme keskinliği ile sVEP ölçümü arasındaki farkın yaş arttıkça anlamlı olarak arttığı bulundu (R2=0.306, p<0.001, β=0.05[0.03, 0.08]).
Sonuç
Sonuç olarak, sVEP ölçümü ve görme keskinlikleri istatistiksel olarak uyuşmadı. Deneklerin kraniyal anatomisi ve endokrin farklılıkları sVEP ölçümlerini etkileyebilir. Yöntemler arasındaki fark görme keskinliği düzeyine göre değişir. Görme keskinliği yerine doğrudan sVEP sonuçlarını kullanmak doğru olmaz.

Purpose
The primary objective of this study was to evaluate the agreement of visual acuity obtained with the sweep VEP (sVEP) method with the visual acuity obtained with the Snellen chart. The secondary objective was to examine the effect of age and gender on the agreement.
Materials and Methods
Best corrected visual acuities of subjects were recorded with the Snellen chart, and sVEP test was performed according to the recommendations of the ISCEV. Snellen visual acuities and sVEP measurements were analyzed using logMAR conversion for statistical analysis. Agreement was evaluated with Bland-Altman analysis.
Results
In the Bland-Altman analysis, the mean differences between the visual acuity and sVEP measurements (diff-VA-sVEP) were significantly different and outside the limits of agreement (p=0.035). A significant proportional bias (p=0.0007) was found in the regression analysis performed between the diff-VA-sVEP and the mean visual acuity. According to the Bland-Altman analysis of gender subgroups, there was a significant difference between visual acuities and sVEP measurements in female subjects (p=0.006). It was found that the difference increased significantly with increasing age between visual acuity and sVEP measurement (R2=0.306, p<0.001, β=0.05[0.03, 0.08]).
Conclusions
In conclusion, sVEP measurements and visual acuities did not have statistical agreement. The cranial anatomy and endocrine differences of the subjects may affect the measurements of sVEP. The difference between the methods varies according to the level of visual acuity. It would not be correct to use sVEP results directly instead of visual acuity.

Amaç: Papilödem ve psödopapilödemi olan çocuk hastaların klinik bulgularının ve multimodal görüntülemelerinin sağlıklı bireylerle karşılaştırılması.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya papilödem şüphesiyle başvuran 18 yaş altı 90 çocuk dahil edildi. Tüm hastalara optik koherens tomografi (OKT) görüntüleme uygulandı ve sağlıklı kontroller ile karşılaştırıldı.
Bulgular: Psödopapilödem tanısı alan 58 çocuk, hafif-orta dereceli papilödem tanısı alan 32 çocuk ve 40 sağlıklı kontrol değerlendirildi. Ortalama ve tüm kadranlarda retina sinir lifi tabakası (RSLT) kalınlığı papilödem grubunda psödopapilödem ve kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksek idi (p<0.001). Bruch membran açıklığı (BMA) ölçümleri her iki grupta da benzerdi (tüm p>0.085). RSLT'nin ortalama, nazal ve temporal kadranları psödopapilödem grubunda kontrollere göre anlamlı derecede yüksek idi (p<0.001). Yapılan ROC analizi, papilödemi psödopapilödemden ayırt etmede tüm kadranlarda RSLT kalınlığı için yüksek tanısal değer gösterdi (p<0,001). Ortalama RSLT, temporal ve alt kadran RSLT kalınlığı ve BMA ölçümleri optik sinir başı druzeni olan psödopapilödem grubunda druzen olmayanlara göre anlamlı olarak daha yüksek idi (sırasıyla p=0.035, p=0.022, p=0.040 ve p=0.047).
Sonuç: Papilödem ve psödopapilödem değerlendirme, takip ve prognoz açısından büyük farklılıklar göstermektedir. Ayırıcı tanıda kullanılan yeni geliştirilmiş OCT teknikleri gibi non-invaziv yöntemler, psödopapilödemli hastaları pahalı, kapsamlı ve invaziv prosedürlerin stres ve mali yükünden kurtarabilir.

Objectives: To compare the clinical findings and multimodal imaging of pediatric patients diagnosed with papilledema and pseudopapilledema with healthy individuals.
Materials and Methods: Ninety children aged under 18 years who were referred to us with the suspicion of papilledema were included in this study. All patients underwent optical coherence tomography (OCT) imaging and were compared with normal control subjects.
Results: Fifty-eight children diagnosed with pseudopapilledema, 32 children with mild-to-moderate papilledema and 40 controls were evaluated. The average and all quadrants of retinal nerve fiber layer (RNFL) thickness were significantly higher in the papilledema group than in the pseudopapilledema and control group (p<0.001). The bruch membrane opening (BMO) measurements were similar in both groups (all p>0.085). The average and nasal, temporal quadrants of RNFL were significantly higher in the pseudopapilledema group compared with the controls (p<0.001). Area under the receiver operating characteristic curve (AROC) showed high diagnostic ability for RNFL thickness in all quadrants to differentiate papilledema from pseudopapilledema (p<0.001). Average RNFL, temporal and inferior quadrants of RNFL thickness and BMO measurements were significantly higher in the pseudopapilledema group with optic nerve head drusen compared with those without drusen (p=0.035, p=0.022, p=0.040 and, p=0.047 respectively).
Conclusion: Papilledema and pseudopapilledema show great differences in evaluations, follow-up, and prognosis. Non-invasive methods such as newly developed OCT techniques used in differential diagnosis can relieve patients with pseudopapilledema from the stress and financial burden of expensive, extensive, and invasive procedures.

Amaç: Kod bilgisi gerektirmeden, kişisel bilgisayar üzerinden kullanım sağlanabilen bir makine öğrenme (MÖ) aracı olan Lobe uygulamasının Spektral-Domain Optik Koherens Tomografi (SD-OKT) görüntüleri üzerinden diyabetik maküler ödemin (DMÖ) tespiti ve sınıflandırmasındaki etkinliğini değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya diyabetik makula ödemi olan (DMÖ) 336 hastanın 695 kesitsel SD-OKT görüntüsü ve 200 sağlıklı kontrole ait 200 SD-OKT görüntüsü dahil edildi. DMÖ’lü görüntüler difüz retina ödemi (DRÖ), kistoid maküler ödem (KMÖ) ve kistoid maküler dejenerasyon (KMD) olarak üç ana tipte sınıflandırıldı. MÖ modelinin geliştirilmesi için önceden eğitilmiş ResNet-50 V2 evrişimsel sinir ağı içeren ve ücretsiz olarak sunulan, masaüstü tabanlı, kod gerektirmeyen Lobe uygulaması kullanılmıştır. Eğitilen modelin DMÖ’yü tanıma ve sınıflandırmadaki performansı eğitimde kullanılmayan 41 DRÖ, 28 KMD, 70 KMÖ ve 40 normal SD-OKT görüntüsü ile değerlendirildi.
Bulgular: Geliştirilen model, DMÖ'nün sınıftan bağımsız tespiti için %99,28 duyarlılık ve %100 özgüllük göstermiştir. Etiketlere göre duyarlılık ve özgüllük sırasıyla DRÖ için %87,80, %98,57, KMÖ için %96,43, %99,29 ve KMD için %95,71, %95,41 idi.
Sonuç: Lobe'un oftalmolojik görüntüler üzerindeki etkinliği bildiğimiz kadarıyla ilk kez değerlendirilmiş ve göz hekimleri tarafından kodlama uzmanlığı gerektirmeden SD-OKT görüntülerinden DMÖ'nün tanınması ve sınıflandırılmasında yüksek etkinlikle kullanılabileceği gösterilmiştir.

Objective: To evaluate the effectiveness of Lobe application, a machine learning (ML) tool that can be used on a personal computer without requiring coding expertise, in the recognition and classification of diabetic macular edema (DME) in spectral domain-optical coherence tomography (SD-OCT) scans.
Materials and Methods: Six hundred and ninety-five cross-sectional SD-OCT images of 336 patients with diabetic macular edema (DME) and 200 OCT images of 200 healthy controls were included. Images with DME were classified into three main types: diffuse retinal edema (DRE), cystoid macular edema (CME), and cystoid macular degeneration (CD). For the development of the ML model, a desktop-based code-free Lobe application, which includes a pre-trained ResNet-50 V2 convolutional neural and is available free of charge, was utilized. The performance of the trained model in recognizing and classifying DME was evaluated with 41 DRE, 28 CD, 70 CME and 40 normal SD-OCT images that were not used in the training.
Results: The developed model showed 99.28% sensitivity and 100% specificity for class-independent detection of DME. Sensitivity and specificity by labels were 87.80%, 98.57% for DRE, 96.43%, 99.29% for CME, and 95.71%, 95.41% for CD, respectively.
Conclusion: The effectiveness of Lobe on ophthalmological images was evaluated for the first time to the best of our knowledge, and it has been shown that it can be used with high efficiency in the recognition and classification of DME from SD-OCT images by ophthalmologists without coding expertise.
Keywords: artificial intelligence, code-free, machine learning, diabetic macular edema, optical coherence tomography

Myopia, including pathologic myopia, has seen a significant increase in prevalence in recent years. It is a significant cause of irreversible vision loss worldwide and prediction models demonstrate the substantial future impact on the population. With increased awareness and research, it is possible to prevent blindness on a large scale in the younger, productive age group affected by myopic maculopathy. The vision threatening manifestations of pathologic myopic include myopic choroidal neovascularization, macular atrophy, maculoschisis, macular hole, and retinal detachment. Myopic traction maculopathy is a progressive manifestation of pathologic myopia and its treatment includes pars plana vitrectomy, macular buckle, or a combination. In this article we aim to review the diagnosis, clinical characteristics, and treatment of myopic maculopathy with an emphasis on recent development in the surgical management of myopic traction maculopathy. We discuss commercially available macular buckles, along with potential advantages to the use of macular buckle in myopic maculopathy. We review the new myopic traction maculopathy staging system and its role in determining surgical management of these complex cases.

Giriş: Epitel içe büyümesi, genellikle lazer in situ keratomileusis (LASIK) sonrası görülen nadir bir durumdur ve literatürde SMILE (Small-Incision Lenticule Extraction) sonrası az sayıda vakada bildirilmiştir. SMILE sonrası erken dönemde görme azalması ve epitel içe büyümesine benzer görünüm ile başvuran hastalarda da 'Epitel aşılama' düşünülmelidir.
Olgu: 23 yaşında kadın hasta refraktif cerrahi talebi ile kliniğimize başvurdu. Hastanın manifest refraksiyonları sağ gözde -7,50 -1,00 × 180° ve sol gözde -7,25 -1,00 × 150° idi ve her iki gözün en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) 10/10 seviyesindeydi. SMILE işlemi Visumax femtosaniye lazer (Carl Zeiss Meditec AG) ile yapıldı. Ameliyat sonrası birinci haftada, yarık lamba muayenesinde sağ göz optik aksında epitel içe büyümesine benzer küçük grimsi beyaz intrastromal opasite saptandı. BSS ile ara yüzey irrige edilerek epitelyal küme çıkarıldı. Hasta ameliyattan 6 ay sonra klinik olarak stabil kalmış ve nüks yaşamamıştır.
Sonuç: SMILE cerrahisi sonrası erken dönemde epitel inokülasyonu gözlendiğinde ara yüzeyin hemen irrigasyonu etkili ve güvenli bir tedavi gibi görünmektedir.

Introduction: Epithelial ingrowth is a rare condition that is generally seen after laser in situ keratomileusis (LASIK), and there are also few cases reported in the literature after SMILE (Small-Incision Lenticule Extraction) surgery. 'Epithelial inoculation' should also be considered in patients presenting with decreased vision and an appearance similar to epithelial ingrowth in the early period after SMILE surgery.
Case description: A 23-year-old woman presented to our clinic with a request for refractive surgery. The manifest refractions of the right and left eyes were -7.50 -1.00 × 180° and -7.25 -1.00 × 150°, respectively, with a 10/10 corrected distance visual acuity (CDVA) in both. The SMILE procedure was performed with the Visumax femtosecond laser (Carl Zeiss Meditec AG). In the postoperative first week, slit-lamp examination revealed a small grayish-white intrastromal opacity similar to the epithelial ingrowth in the central optical axis of the right eye. Irrigation of the interface was performed with BSS by an irrigation cannula and the epithelial cluster was removed. The patient remained clinically stable 6 months following surgery and has experienced no recurrence.
Conclusion: When epithelial inoculation is observed in early period after SMILE surgery, irrigating the interface immediately seems to be an effective and safe treatment.

Hemoglobin C disease is an uncommon disease that is generally considered a benign condition, causing only occasionally painless hematuria, osteomyelitis and dental abnormalities. Ocular manifestations have been rarely described in these patients. We report a novel ophthalmological manifestation of the disease. We present a 20-year-old woman that presented a progressive visual loss in her right eye due to a tractional retinal detachment. The left eye was apparently normal, but wide-field fluorescence angiography showed mild peripheral ischemia with multiple vascular abnormalities. Vitrectomy was performed and the systemic workup revealed the presence of a hemoglobinopathy C in heterozygosis. Hemoglobin C disease can be a sight-threating disease due to retinal proliferation, similarly to sickle cell retinopathy. Patients affected with this disease should undergo regular surveillance. Ultra-wide angiography is a helpful examination to detect peripheral ischemia in earlier stages.