AMAÇ: Kliniğimizde hem vajinal kaf hem de uterin prolapsus tedavisi için sakrospinöz ligament fiksasyonunu yapılan 22 hastada operatif bulgular ve intraoperatif komplikasyonları analiz etmek.
YÖNTEMLER: Bu çalışma İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Genel Jinekoloji Kliniğin'de retrospektif olarak yürütüldü. Çalışmaya 2008-2014 yılları arasında 3 ayrı jinekolojist tarafından sakrospinöz fiksasyon yapılan 22 olgu dahil edildi. Preoperatif hikaye, demografik bilgiler, uterus ve vajinal kaf prolapsusu için Baden Walker klasifikasyonu, operatif ve postoperatif bulgular ve komplikasyonlara hasta dosyalarından ulaşıldı.

BULGULAR: Hastaların yaş ortalaması 59,09 (minimum: 40, maksimum: 81). Median gravida 3 (0-12) ve parite 2 (0-12). Sakrospinöz ligament fiksasyonu için endikasyon 12 vakada uterin prolapsus, 10 vakada vajinal kaf prolapsusu idi. Vajinal histerektomi tüm uterin prolapsus vakalarına uygulandı. Ek cerrahi işlem (kolporafi anterior, posterior, enterosel) 17 hastaya yapıldı. Bir intraoperatif kanama sütürasyon sıradında izlendi. Kanama hemoklip ile durduruldu. İntraoperatif barsak ve mesane yaralanması izlenmedi. Postoperatif komplikasyon yoktu.
SONUÇ: Sakrospinöz ligament fiksasyonu pelvik organ prolapsusunda güvenli ve kullanılabilir bir yöntemdir. Sütürün güvenli bir şekilde atılması yeterli tecrübe ve uygun bir öğrenme eğrisi gerektirir.

OBJECTIVE: The aim of the study was to analyse clinical and operative findings and intraoperative complications in 22 of the patients who were performed sacrospinous ligament fixation for treatment of both vaginal cuff and uterine prolapses in our clinic.

METHODS: This is a retrospective case series study was conducted at Istanbul Education and Research Hospital, General Gynecology Clinic. This study included that twenty-two patients who undergone sacrospinous ligament fixation which were performed between 2008 and 2014 by three different gynecologists. Preoperatively history, demographical data, Baden Walker Classification for evaluation of uterine and vaginal cuff prolapse, operative and postoperative findings and complications were reached from patients’ database.
RESULTS: The mean age of patients was 59.09 (minimum: 40, maximum: 81). The median gravida was 3 (0-12) and parity was 2 (0-12). Indications for sacrospinous ligament fixations were prolapse of uterus in 12 cases and vault prolapse in 10 cases. Vaginal hysterectomy was performed in all cases of uterine prolapse. Concomitant surgery was performed in 17 patients. One bleeding complication occurred during suturation. The bleeding was controlled by hemoclip application. There were no intraoperative bladder or bowel, injuries.There was no postoperative complication.
CONCLUSION: Sacrospinous ligament fixation is a safe and feasible in patients who had pelvic organ prolapse. Safe insertion of suture requires sufficient experience, and an adequate learning curve.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Baş ve boyun kanserlerinin en etkili tedavi yöntemi olan geniş rezeksiyon sonrası bazen oldukça büyük, kozmetik ve fonksiyonel açıdan sorun oluşturan defektler oluşmaktadır. Bu defektlerin kapatılması, kozmetik görüntünün korunması ve fonksiyonların devam ettirilmesi için farklı rekonstrüksiyon teknikleri kullanılmaktadır. Bu çalışmada baş boyun kanserlerinin eksizyonu sonrası oluşan defektlerin veya cerrahi sonrası gelişen defekt rekonstrüksiyonunda ihtiyaç duyulan tekniklerin lokalizasyon ve kullanım oranlarının saptanması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 2006- 2013 yılları arasında baş ve boyun kanseri nedeniyle opere olmuş ve rekonstrüksiyon amacıyla yakın ve uzak flep teknikleri uygulanmış 39 hasta incelenmiştir. Hastalar tümör büyüklüğü, lokalizasyonu ve rekonstrüksiyon teknikleri açısından değerlendirilip sınıflandırılmıştır. Rekonstrüksiyonu kliniğimiz dışında yapılan ve rekonstrüksiyon gerektirmeyen baş boyun kanserleri çalışma dışında tutulmuştur. Kulak burun boğaz hekimin başka kliniklere ihtiyaç duymaksızın uygulayabileceği teknikler vurgulanmıştır.
BULGULAR: Hastaların 12’si kadın, 27 ‘si erkek ve yaş ortalaması 57.7 (15-89) dir. Tümörlerin lokalizasyonu; auriküler ca 6 (% 15), dudak ca 3 (% 7,5), dil ca 5 (% 12,5), nazal cilt ca 10 (% 25), maksilla ca 6 (% 15), tükrük bezi ca 4 (% 10), yüz cildi ca 3 (% 7,5) ve mandibula ca 3 (% 7,5 ) şeklindeydi. Tümör boyutu 17 hastada (% 47) T1, 14 hastada (% 38) T2, 2 hastada (% 5 ) T3 ve 3 hastada (% 8) T4 idi. 3 hastaya ise total larenjektomi sonrası oluşan faringokütanöz fistül onarımı için myokutan uzak fleple rekonstrüksiyon uygulanmıştır.
SONUÇ: Sonuç olarak cerrahi sahaya yakınlık ve defekt boyutu seçtiğimiz rekonstrüksiyon tekniğini belirlemede primer etken olmuştur. Operasyon sahasına yakınlık, komplikasyon oranlarının düşüklüğü ve operasyon süresinin kısalığı nedeni ile lokal ilerletme flepleri baş boyun rekonstruksiyonunda tercih nedenimizdir. Baş boyun bölgesinde lokal ilerletme flepleri ile renkonstrüksiyon sonrası kozmetik ve fonksiyonel sonuçlar açısından hasta tatmini yüz güldürücüdür.

OBJECTIVE: Even though it is the most effective treatment method for head and neck cancers, extensive resection may lead to some defects, which may be from time to time sizeable and trouble-making in terms of cosmetics and functionality. Various reconstruction techniques are in use to recover these defects, and to ensure maintenance of cosmetic appearance and functional ability. It is the objective of this study to detect localization and utilization rates of such reconstruction techniques as are needed to reconstruct the defects that may emerge either after excision of head and neck cancers or during post-operative period defects.
METHODS: In the scope of this study, 39 patients, who went surgical operation due to head and neck cancer and to whom nearby and distant flap techniques were applied at Dr. Lütfi Kırdar Kartal Education and Research Hospital over the period 2006- 2013. The patients under consideration have been evaluated and classified in terms of tumor size, localization and reconstruction technique used. The patients treated outside of our reconstruction clinic and head and neck cancers not requiring reconstruction are left out of the scope of this study. Special emphasis is laid on the techniques an otorhinolaryngologist may apply without the need for assistance of any other department.
RESULTS: Our sample is formed by 12 female and 27 male patients with an average age of 57.7 (15-89). Localization of tumors has the following distribution among cases: 6 auricular ca (15%), 3 lip ca (7.5%), 5 tongue ca (12.5%), 10 nasal skin ca (25%), 6 maxilla ca (15%), 4 salivary gland ca (10%), 3 face skin ca (7.5%) and 3 mandible ca (7.5%). Tumor size is found to be T1 in 17 patients (47%), T2 in 14 patients (38%), T3 in 2 patients (5%) and T4 in 3 patients (8%). On the other hand, 3 patients in the sample are those to whom reconstruction with myocutaneous distant flap in order to repair pharyngocutaneous fistula following total laryngectomy.
CONCLUSION: In conclusion, proximity to surgical site and defect size are found to be primary effects in determining the reconstruction technique selected. Our motive to prefer local progression flaps for head and neck reconstruction is based on proximity to surgical site, lower rates of complication and shorter periods of surgical operation. It is very pleasing for us to see the patients satisfied with cosmetic and functional outcomes after application of reconstruction with local progression flaps in head and neck area.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmada;1996-2012 yılları arasında incelenen 659 splenektomi materyalinin patolojik değerlendirme sonuçlarını sunduk. Bu çalışmanın amacı, splenektomi materyallerinin klinik özelliklerinin, endikasyonlarının ve morfolojik özelliklerinin araştırılmasıdır.
YÖNTEMLER: Toplam 659 splenektomi materyaline ait klinikopatolojik özellikler (yaş, cinsiyet, splenektomi endikasyonu, materyalin en büyük boyutu, ağırlığı, histopatolojik tanı) retrospektif olarak değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Yaş ortalaması 40,71±17 olup, erkek/kadın oranı 1,18’dir. Splenektomi endikasyonları; olguların 262’sinde travma, 245’inde hematolenfoid hastalıklar, 76’sında operasyonun prosedürü gereği, 40’ında enfeksiyöz hastalıklar, 36’sında dalak kitlesidir. Histolojik incelemede; travma hastalarının tamamında hematom ve konjesyon; operasyon prosedürü materyallerinin 75’inde konjesyon, 1’inde amiloidoz; enfeksiyon olgularının 28’inde kist hidatik, 7’sinde, 3’ünde granülom izlenmiştir.
SONUÇ: Çok önemli immunolojik işlevlerine ragmen, dalak halen patologlar ve cerrahlar tarafından yararsız ve ihmal edilebilir bir organ olarak düşünülür. Gelişmiş tekniklerin giderek artmasıyla gereksiz cerrahiden kaçmak mümkündür. Sonuçta, splenektomi materyallerinin oranı, genel cerrahi patolojide giderek azalmaktadır. Bu nedenle; splenektomi materyallerinin klinikopatolojik özelliklerine ait verilerin toplanmasının, yapılacak patoloji ve epidemiyoloji çalışmalarına katkıda bulunabileceği sonucuna varılmıştır.

OBJECTIVE: We report here our results of pathological assessment of 659 splenectomy cases examined between 1996 and 2012. The aim of this study is to investigate the morphological features, indications and the clinical features of the splenectomy specimens
METHODS: Clinicopathological features of the all the splenectomy specimens were retrospectively evaluated, in terms of age, sex, indications, size, weight and histopathological diagnosis.
RESULTS: The mean age was 40.71±17 and the ratio of male to female was 1.18. Splenectomy indications of the cases were trauma in 262, hematolenfoid diseases in 245, operation procedure in 76, infectious diseases in 40, and splenic mass in 36 of them. Histologically, in all of the trauma specimens, haematoma and congestion were seen. 75 of the operation procedure specimens exhibited congestion and 1 of them amyloid. In the infectious specimens, cyst hydatic was seen in 28, splenic abscess in 7, and granuloma in 3 of them.
CONCLUSION: Spleen still lingers as useless and “vestigial” organ in the minds of surgeons and the pathologists despite its very vital immunological defense activities. Due to the increase in the advenced techniques, it is possible to avoid unnecessary surgery. Finally, the ratio of the splenecetomy in general surgical pathology is decreasing gradually. Therefore, it was concluded that collection of data about the clinicopathological features of splenectomy specimens can contribute to the pathological and epidemiological studies to be done in the future.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmada, laparoskopik kolesistektomi operasyonlarında 12 ve 14 mmHg ile oluşturulan CO2 pnomoperitonyumunun yol açtığı intraabdominal basınç artışının solunum dinamiği, hemodinami ve metabolizma üzerindeki etkilerinin karşılaştırılması hedeflenmiştir.
YÖNTEMLER: Çalışmamız, S.B. Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi Etik Kurul onayı alındıktan sonra prospektif, randomize olarak planlanmıştır. ASA (American Society of Anesthesiology) I-II olan ve elektif laparoskopik kolesistektomi planlanan toplam 50 erişkin hasta, gönüllü olur onamları alınarak çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar laparoskopik kolesistektomi sırasında oluşturulan CO2 pnomoperitonyum basınçlarına göre iki gruba ayrılmıştır. Grup I;12 mmHg, Grup II;14 mmHg.
BULGULAR: Çalışmamız ortalama yaşları 53.08±11.08 olan, 36’sı (% 72) kadın ve 14’ü (%28) erkek toplam 50 olgu üzerinde yapılmıştır. İndüksiyon sonrası, pnomoperitonyumun 10. dak, 20. dak., 30.dak. ve batın kapatıldığı zamanki P tepe (tepe basıncı), kalp atım hızı, tansiyon arteryal, santral venöz basınç, kardiyak debi, arter kan gazında laktat ve santral venöz kan gazındaki laktat değerlerinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. (p>0.05). AST, ALT, GGT, ALP, LDH, total bilirubin, direkt bilirubin, üre ve kreatinin düzeylerinde preoperatif ve postopereatif, gruplar arasında istatistiki anlamlı fark tespit edilmemiştir (p>0.05). Pnomoperitonyumun 10.dk, 20.dk ve 30.dk’larındaki mesane basınçları, Grup II’de Grup I’e göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek (p<0.05) fakat batın kapatıldığında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktur (p>0.05).
SONUÇ: Laparoskopik kolesistektomi operasyonlarında 12 mmHg ve 14 mmHg basınçlarında oluşturulan pnomoperitonyumun, solunum mekaniği, hemodinami ve metabolizmayı etkilemediği, olası komplikasyonların dengeli genel anestezi, kontrollü solunum, dikkatli pozisyon verme, peroperatif monitörizasyon ve özellikle CO2 insüflasyonu süresince dikkatli gözlem ile önlenebileceği sonucuna vardık.

OBJECTIVE: This study has targeted to compare the effects of CO2 pneumoperitoneum, generated by 12 and 14 mmHg pressure that leads to increase in intra-abdominal pressure, on ventilation dynamics, hemodynami and metabolism in the laparoscopic cholecsytectomies.
METHODS: Our study has carried out using the method of randomisation, after Okmeydanı Training and Research Hospital Ethics Committee approval. ASA (American Society of Anesthesiology) I-II and a total of 50 adult patients scheduled for elective laparoscopic cholecsytectomy, would be voluntary informed consent to the study were included. Patients, generated CO2 pneumoperitoneum during laparoscopic cholecsytectomy, were divided in to two groups according to pressure. Group I; 12mmHg, Group II;14mmHg.
RESULTS: Mean age 53.08±11.08, which our study, 36 (72%) women and 14 (28%) men patients was conducted on a total of 50. After induction, 10th minute, 20th minute and 30th minute of pneumoperitoneum and abdomen when closed Ppeak (peak pressure), heart rate, arterial blood pressure, central venous pressure and cardiac output, arterial blood gas lactate and central venous blood gas lactate values were not defined statistically significant difference between the two groups (p>0.05).
For the AST, ALT, GGT, ALP, LDH, total bilirubin, direct bilirubin, urea and creatinin levels preoperatively and postoperatively, statistically significant differences were not detected between the two groups (p>0.05). Bladder pressures on 10th, 20th, and 30th minute of pneumoperitoneum, according to Group II to Group I significantly statistically higher (p<0.05) but, at the abdomen closing period there is no significant difference between groups (p>0.05).
CONCLUSION: Laparoscopic cholecsytectomy in the 12 and 14 mmHg pressure created in the pneumoperitoneum, respiratory mechanics, hemodynamics and metabolism do not effect the possible complications; balanced general anesthesia, controlled ventilation, careful positioning and peroperative monitoring and especially CO2 insufflation during the careful observation can be prevented by concluded.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Çalışmanın amacı serebral palsi (SP) tanısı ile polikliniğimize başvuran hastalarımızın vücut ağırlığı persentil değerlerini incelmek ve SP ye eşlik eden problemler gibi bazı özelliklerin vücut ağırlığı persentili (VAP) üzerine etkisini araştırmaktır
YÖNTEMLER: Retrospektif bir çalışma olarak dizayn edildi.Yaşları 0-16 arası olan 119 serebral palsili çocuğun dosyaları incelendi. Serebral palsi kliniğimize Mart 2008-Ekim 2009 arası başvuran hastaların dosyalarından demografik özellikler ve vücut ağırlığı persentilleri kaydedildi.
İstatistik analiz için tanımlayıcı istatistik, Ki-kare testi, Mann Whitney U testi T testi ve Spearman testi kullanıldı
BULGULAR: Hastaların yaş ortalaması 6.03 yıl (2-16) olarak bulundu. Hastaların %65,5’ini erkek % 34,4 ünü kız çocuklar oluşturuyordu. Vücut ağırlığı persentil (VAP) ortalaması 25,6 olup hastaların %55,5 inin VAP <10 olarak bulundu.VAP anne yaşı ile pozitif yönde korele bulunurken anne eğitim düzeyi ile korele değildi.Cinsiyet, epilepsi varlığı ve mental retardasyon varlığında VAP anlamlı değişiklik spatanmadı.% 8,8 çocukta VAP> %95 olarak bulund
SONUÇ: SPli çocukların ek problemlerinin tedavisine ağırlık verildiğinden bazen büyüme geriliği ya da obezitenin tanı ve takibi geri planda kalabilir Bu durumu göz önünde bulundurup kilo ve diğer antropometrik ölçümleri de yapılmalı. Bakıcı eğitimi ve nutrisyonel destek tedavisi düzenlenip büyüme ve fonksiyonel kapasite artırılmalı.

OBJECTIVE: The purpose of this study is to investigate body weight percentile of the children with Cerebral palsy and to determine if the associated problems influence the body weight percentile of children with cerebral palsy
METHODS: This study was designed as a retrospective study.One hundred nineteen children, aged between 0 and 16 years, were studied.
Demographic and body weight percentile (BWP) were collected in our cerebral palsy policlinic from the patients’ file between March 2008-October 2009.
Descriptive statistical methods, Chi-square, Mann Whitney u-test, Indepent t-test and spearman corelation were used.

RESULTS: The mean age of 119 patients was 6.03 years (0-16 years). Of 65,5% were boys and 34.5% were girls. Body weight percentile (BWP) mean was 25.6 and 55.5% of patients were underweight (<10 percentile). BWP was significantly correlated with mother age and it was not correlated with caregivers’ education years. According to gender, epilepsy and mental retardation presence BWP were not significantly different. 8,8 % of the patients' BWP were >95.
CONCLUSION: Sometimes growth retardation and obesity remained at the background while other associated problems are given importance.BWP and other antropometric measures should be followed up. Caregiver training and nutritional management should be arranged for undernourished children to promote their nutritional status and improve growth and functional capacity.

Abstract | Full Text PDF

F-18 florodeoksiglikoz pozitron emisyon tomografisi (F-18 FDGPET) birçok kanser türünün tanısında, evrelemesinde ve tedaviye yanıtlarının değerlendirilmesinde standart görüntüleme yöntemi haline gelmektedir. Baş-boyun tümörlerinin değerlendirilmesinde rutin kullanım haline gelmektedir. PET/CT baş-boyun tümörlerinin teşhis ve evrelendirmesinde yüksek doğruluk oranına sahiptir. Kanserli hücrelerin metabolik değişimlerini ölçme ve görüntüleme imkanı da sağlar. Bu çalışmamızda baş-boyun tümörlerinde PET/CT nin önemini ortaya çıkarmaya çalıştık.

F-18 fluorodeoxyglucose positron emission tomography (F-18 FDG PET) is becoming a standard imaging modality in the diagnosis, staging and evaluation of therapy response for most malignant diseases. It is gaining acceptance in evaluation head and neck tumors in routine practice. PET/CT can be used for staging and identification of head and neck tumors with high accuracy. Also it is possible to measure and visualize metabolic changes in cancer cells. In this study, we investigated the importance of PET/CT in head and neck tumors.

Abstract | Full Text PDF

Melkersson Rosenthal sendromu (MRS) tekrarlayan periferik fasiyal paralizi, orofasiyal ödem ve fissürlü dil triadı ile karakterize nöro-mukokütan granülomatöz bir hastalıktır. Klasik triadın görülmesi çok nadirdir ve genellikle monosemptomatik tutulum izlenir. Fasial paralizi genellikle tek taraflıdır. MRS etyolojisi tam olarak bilinmemektedir. Bulgular sıklıkla spontan olarak veya medikal tedaviyle düzelir fakat bazı hastalarda sendrom progresif bir seyirle cerrahi tedavi gerektirebilir. Hastalık nadir görüldüğünden, tanıda gecikmeler sıklıkla söz konusu olmaktadır. Bu makalede MRS tanısı konulan 28 yaşında kadın hasta sunulmuştur. Beşinci kez periferik fasiyal paralizi, alt dudakta tekrarlayan ödem ve fissürlü dil yapısı ile hasta MRS’nin klasik triadına sahipti. Oral prednizolon tedavisi düzenlenen hastada fasiyal paralizi 3. haftadan itibaren klinik olarak House Brackmann evre 4’ten evre 2’ ye geriledi.

Melkersson-Rosenthal syndrome (MRS) is a neuro-mucocutaneous granulomatous disease which is characterized by a triad of recurrent facial nerve palsy, orofacial edema, and fissured tongue. Classic triad is extremely rare and usually monosymptomatic involvement is monitored. Unilateral facial paralysis is usually seen. Etiology of MRS is not fully understood. Results often resolves spontaneously or with medical therapy, but some patients may require surgical treatment because syndrome may has a progressive course. The disease
is uncommon, delay in diagnosis is often mentioned. In this article, the 28 year-old female patient diagnosed with MRS is presented. For the fifth time facial paralysis, lower lip with recurrent edema and fissured tongue structure had the classic triad of MRS. Facial paralysis of patient declined from House Brackmann grade 4 to grade 2 with oral prednisolone therapy at 3 week.

Abstract | Full Text PDF

Palatal miyoklonus, yumuşak damak, farinks, larinks, diafram ve nadiren yüz kaslarını tutan istemsiz, sürekli veya sürekliye yakın ritmik hareketlerle karakterize bir sendromdur. Vasküler sebepler, multiplskleroz, ensefalit, neoplazma ve enfeksiyon gibi çeşitli nedenler etyolojide suçlanmaktadır.
Sol vertebral arter diseksiyonuna bağlı iskemik enfarktı olan 35 yaşında kadın hastanın yüzünün sol tarafında belirgin istemsiz hareketleri mevcuttu. Nörolojik ve elektrofizyolojik değerlendirme sonrası palatal miyoklonus tanısı düşünüldü. İlaç tedavilerine yanıt olmaması nedeniyle botulinum toksin uygulandı ve tedaviye iyi yanıt alındı.
Palatal miyoklonus nadiren yüz kaslarını etkiler ve botulinum toksinine ilaç tedavisinden daha iyi yanıt verir. Bu nendenle bu olgu etyoloji, semptomlar ve tedavinin gözden geçirilmesi amacıyla sunulmuştur.

Palatal myoclonus is a syndrome characterized by involuntary, continuous or nearly continuous, rhytmical movements in soft plate, pharynx, larynx, diaphragma and rarely facial muscles. Mostly a variety of causes like vascular diseases, multiple sclerosis, encephalities, neoplasms and infections are blamed in the etiology.
A 35 year-old female patient who had ischemic infarct due to left vertebral artery dissection suffered from obvious involuntary movements on the left side of her face. Palatal Myoclonus was considered after neurological and electrophysiological examinations. Botulinum toxin was applied as there was no response to medical therapies and good response was obtained.
Palatal myoclonus rarely expands to facial muscles and more responsive to Botulinum toxin than medical therapies. For this reason this case is reported to review the etiology, symptoms and therapy.

Abstract | Full Text PDF

Endometriozis endometrial dokunun uterus kavitesi dışında bulunması olarak tanımlanır. Laparatomi, laparaskopi, amniyosentez ve epizyotomi sonrası skar dokusunda endometriozis lezyonları saptanabilinmektedir. Sütür granulomu, insizyonel herni, lipom, abse, kist veya yabancı cisim ile karıştırıldığı için bu hastalığın tanısını koymak kolay değildir. Ancak, insizyon skarında adet döneminde ortaya çıkan siklik ağrının eşlik ettiği kitle bu hastalık için patognomonik sayılabilir. Batın duvarında ağrılı kitle şikayeti ile başvuran ve skar endometriozis tanısı alan iki olguyu sunuyoruz.Epidemiyoloji, tanı, patogenez ve tedavi tartışılmıştır.

Endometriosis is defined as the presence of endometrial tissue outside the uterine cavity. Endometriotic lesions can be detected in the scar tissue after laparatomy, laparascopy, amniosynthesis and episiotomy. Diagnosis of this disease is not easy because it can be mistaken for a suture granuloma, incisional hernia, lipoma, abcess, cyst or foreign body. However, a mass in a incisional scar with symptoms of cyclic pain related to menses is nearly pathognomonic. We report two cases, who admitted with painful abdominal wall mass and was diagnosed as scar endometriosis.The epidemiology, diagnosis, pathogenesis and treatment are discussed.

Abstract | Full Text PDF

Meme kanseri kadınlarda en sık görülen malign hastalıktır. İzole akciğer metastazlarının tüm meme kanserli kadınların %10-20’sinde geliştiği bildirilmektedir. Meme kanserinde izole soliter akciğer metastazı nadiren gelişir (%0,4). Burada radikal cerrahi sonrası uzun dönem sağkalım elde edilmiş soliter akciğer metastazı olan meme kanserli 41 yaşındaki kadın hastayı literatür eşliğinde sunduk.

Breast cancer is the most frequent malign disease in women. Isolated pulmonary metastases have been reported to ocur in 10-20% of all women with breast cancer. Isolated solitary pulmonary metastases from breast cancer occur rarely(%0,4). With the light of literature, we present here a case of 41 years old woman whom obtained long term survival at solitary pulmonary metastases of primary breast cancer after radical surgery.

Abstract | Full Text PDF

Petröz apeks kolesteatomları otik kapsülün medialinde olan kolesteatomlardır. Bu olguda, radikal mastoidektomi sonrası fasiyal paralizi ve BOS otoresine neden olan, petröz apeks kolesteatomlu 55 yaşında bir olgu sunulmaktadır. 10 yıl önce radikal mastoidektomi operasyonu geçiren olgunun, otoskopik muayenesinde, kavite düzgün yüzeyli, epitelize ve sağlıklı görünümdeydi. Temporal kemik tomografisinde, kohleayı superiordan erode ederek tegmen defekti oluşturan, semisirküler kanalların medialinden intrakranial uzanım gösteren ve internal akustik kanalı (İAK) superiordan çevreleyen yumuşak doku dansitesi gözlendi. Odyometrik incelemede sol kulakta ileri derecede sensörinöral işitme kaybı (SNİK) tespit edildi. Nüks supralabirentin-apikal petröz kemik kolesteatomu nedeniyle subtotal petrözektomi uygulandı. Kolesteatom matriksinin kohleanın superiorunda bulunan supralabirentin hücreden kaynaklandığı anlaşıldı. Kolesteatomun superior semisiküler kanalın medialinde dura ile kısmen destrükte olan petröz kemik arasında superior petrözel sinüs boyunca uzandığı gözlendi. Subtotal petrözektomi sonrası kavite yağ dokusu ile oblitere edildi ve dış kulak yolu kör kese şeklinde sonlandırıldı. Postoperatif komplikasyon gözlenmedi ve hasta şifa ile taburcu edildi. Postoperatif birinci yıl kontrolünde difüzyon manyetik resonans (MR)’ da nüks lezyon gözlenmedi. Olgu, kliniğe BOS otoresi nedeniyle başvurmuş olup literatürde ilktir. Yumuşak doku destrüksiyonuna neden olmayan kolesteatomun İAK uzanması ve burada dura yaprağının tutunduğu kemiği erode etmesi otoreye sebep olmuştur. Kolesteatomun dura üzerinden tamamıyla sıyrılması oldukça güçtür ve nüks için önemli bir nedendir. Bu nedenle kavitenin obliterasyonu tartışmalıdır. Olası nüks lezyon için açık kavite önerilmekle birlikte, olguda BOS otoresi ve enfeksiyon riski nedeniyle obliterasyon uygulandı.

Petrous apex cholesteatomas are cholesteatomas which are in the medial of otic capsule. In this case, 55 year old female with petrous apex cholesteatoma, facial paralysis and CSF otorrhea after radical mastoidectomy is presented. The otoscopic examination of the patient who was done radical mastoidectomy 10 years ago revealed that appearence of the cavity had smooth surface, ephitelized and healthy appearance. On the tomography of the temporal bone, it was observed that soft tissue density eroded cochlea superiorly forming tegmen defect, showed intracranial extension from medial of the semicircular canals and surrounded internal auditory canal (IAC) superiorly. On the audiometric examination of the left ear, severe sensorineural hearing loss (SNHL) was detected. Subtotal petrosectomy was done due to cholesteatoma recurrence of supralabyrinthine-apical petrous bone. It was understood that cholesteatoma matrix originated from supralabyrinthine cells located in the superior of the cochlea. It was observed that cholesteatoma accompanied superior petrosal sinus between dura and partially destructed petrosal bone and on the medial of superior semisurculer canal. After subtotal petrosectomy, cavity was obliterated with adipose tissue and the external ear canal was terminated as a blind pouch. Postoperative complications were not observed and the patient was discharged uneventfully. In the first postoperative year, on the control diffusion magnetic resonance (MR), recurrent lesion was not observed. The case admitted to the clinic because of CSF otorrhea is the first in the literature. Cholesteatoma unleading to destruction of soft tissue reached İAC, eroded the bone to which dura leaf was attached, and this erosion leaded to otorrhea. It is very difficult to separate cholesteatoma from dura completely and is a major reason for relapse. Therefore, cavity obliteration is controversial. Although open cavity is recommended for a possible recurrence, in this case, obliteration was done due to the risk of CSF otorrhea and infection.

Abstract | Full Text PDF