AMAÇ: Jinekolojik maligniteli hastalarda peritoneal implant saptamada rutin abdominal MRG, difüzyon ağırlıklı görüntüler (DAG) ve PET-BT tetkiklerinin duyarlılıklarını saptamak ve birbirleri ile karşılaştırmaktır.
YÖNTEMLER: Jinekolojik tümör nedeniyle takip edilen 21 hasta çalışmamıza dahil edildi. Hastalara PET-BT, tüm batın MRG ve b 0-500-1000 s/mm² değeri kullanılarak batına yönelik difüzyon ağırlıklı (DAG) çekimler yapıldı. PET-BT incelemesi nükleer tıp uzmanı tarafından, MRG ve DAG ise radyoloji uzmanı tarafından değerlendirildi. Batın içi implantlar, lezyon sayılarına göre standart referansla karşılaştırılıp değerlendirildi.
BULGULAR: PET-BT incelemesinde toplam 40 lezyon izlenirken, MRG’de 49, MRG ve DAG birlikte değerlendirildiğinde 65 lezyon raporlandı. Tüm görüntüleme metodları ile toplam 8 hastada lezyon izlenmedi. 2 hastamızda MRG+DAG’te lezyon izlenirken MRG ve PET-BT’de izlenmedi. 1 hastada ise MRG ve MRG+DAG’de lezyon izlenirken PET-BT’de lezyon izlenmedi. MRG+DAG’de izlenen lezyon sayısı, PET-BT ile karşılaştırıldığında anlamlı derecede fark izlendi.
SONUÇ: Biz bu çalışmada kontrastlı MRG ve MRG+DAG ile PET-BT’ye göre daha fazla lezyon bulduk. PET-BT’ye alternatif olabilecek difüzyon ağırlıklı görüntüleme, konvansiyonel MRG’e eklenerek peritoneal implant taramada daha duyarlı sonuçlar elde edilebilir.

OBJECTIVE: Our aim was to determine the sensitivity and comparison of abdominal MRI, diffusion weighted MRI (DWI), PET-CT in detecting peritoneal implants in patients with gynecologic neoplasms.
METHODS: Twenty-one patients with gynecological malignant tumors were enrolled in this retrospective study. Twenty-one oncology patients underwent abdominal and pelvic MRI, diffusion weighted MRI with a b value of 0-500-1000 s/mm² and whole body PET-CT for follow-up. All MRI images were evaluated by a radiologists and PET-CT images were reviewed by a nuclear medicine physician. The results were compared with surgery or laparotomy exploratis, follow-up MRI or CT at a varying time between 2 and 12 months from the initial MRI, and moreover they were also evaluated with labaratory values and clinical outcomes at the 12 to 36th month from the initial MRI.
RESULTS: Forty lesions were identified with PET-CT, forty-nine lesions with MRI and 65 lesions with MRI+DWI. In 8 patients there were no implants with all imaging modalities. Although PET-CT and MRI were negative for two patients, MRI+DWI was positive for them. And also PET-CT was negative for one patient whereas MRI and MRI+DWI was positive. On a lesion-based analysis, overall lesion numbers for PET-CT and MRI+DWI were significantly different (p<0,05).
CONCLUSION: In our study we found with MRI and MRI+DWI more implants than PET-CT. DWI which may be an alternative to PET-CT with conventional MRI can improve the sensitivity in depicting peritoneal implants.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Çocukluk çağında görülen zehirlenmeler dünyada ve ülkemizde sık karşılaşılan, sakatlık ya da ölümle sonuçlanabilen, acil servis ve hastane yatışlarında yoğun iş yükü oluşturan çok önemli bir halk sağlığı sorunudur. Bu çalışmada acil polikliniğine başvuran ilaç ile zehirlenme olgularının klinik ve demografik özelliklerinin araştırılması, korunmada alınabilecek önlemlerin saptaması amaçlandı.
YÖNTEMLER: Etik kurul onayı alındıktan sonra 1 yıllık sürede Çocuk Acil Polikliniğine başvuran ve/veya yatırılarak izlenen 0-18 yaş arası, tam kayıtlarına ulaşılabilen 580 ilaçla zehirlenme olgusunun dosyaları retrospektif olarak incelendi. Olgular yaş, cinsiyet, zehirlenmenin olduğu ay ve mevsim, ilk başvuru saati, hastaneye geliş süreleri, zehirlenme nedeni, zehirlenmeye neden olan farmakolojik ajan, zehirlenmeye neden olan ilacın farmakolojik şekli açısından değerlendirildi.
BULGULAR: Zehirlenme nedeni ile acil polikliniğine gelen çocukların %56’sı kız, %44’ü erkekti. Yaşlara göre yoğunluk değerlendirildiğinde vakalar özellikle 1-3 yaş arasında artan düzeyde iken, 6-10 yaş arasında zehirlenme sayısı oldukça azdı. Yaş grubu 11-15 arasında olan olgularda yaş ilerledikçe zehirlenme vakalarının artması ileri derecede anlamlı bulundu. Zehirlenme vakalarının 23-08 saatleri arasında diğer zaman dilimlerine göre daha düşük oranda başvurduğu tespit edildi. Özkıyım vakalarında kız çocuklarının erkek çocuklarına göre oranı daha fazla idi. Zehirlenmelerin %56’sı tablet, %13’ü ise şurup ve süspansiyon formunda ilaçlarla gerçekleşmişti.
SONUÇ: Ülkemizde küçük çocukların evde sıklıkla yalnız kalmaları, ilaçların kolayca erişebilecekleri yerlerde bırakılması ve ambalajlarının korumasız olması ilaç ile zehirlenme riskini arttırmaktadır. Aileler, ilaç üreticileri ve hekimler tarafından alınacak önlemlerin yanı sıra, ülkemiz genelindeki zehirlenmelerin epidemiyolojik özelliklerinin hem geriye dönük hem de ileriye yönelik çok merkezli çalışmalar ile belirlenmesi, çocukluk çağı zehirlenmelerinin önlenmesine, mortalite ve morbiditesinin azaltılmasına önemli katkıda bulunabilir.

OBJECTIVE: Poisoning in children is a very important public health problem that is encountered very frequently in our country and in the world, may result in disability and mortality and constitutes an important work burden in emergency services and hospitals. This study was aimed at searching clinical and demographic characteristics of drug poisoning cases applying to the emergency policlinic and determining the measures to be taken to avoid from this kind of poisoning.
METHODS: Within a one-year period after obtaining the approval of the ethics committee, files of poisoning cases of 580 drugs between 0-18 years old, whose full records could be reached and who apply to the Children Emergency Policlinic and/or are tracked through hospitalization were examined retrospectively. The cases were evaluated in terms of age, sex, the month and season of the poisoning, the first application time, hospitalization times, reason for poisoning, pharmacological agent resulting in poisoning and the pharmacological form of the drug resulting in poisoning.
RESULTS: In our study 56% of the children applying to the emergency policlinic due to poisoning were female and 44% were male children. When the frequency as per ages was evaluated, cases were in an increased level particularly between the ages 1-3, number of poisoning between the ages 6-10 was quite low. It was found highly significant that poisoning in cases aged between 11-15 years old increases as the age increases. It was detected that poisoning cases applied at a lower rate between 2300 and 0800 as compared to the other time brackets. In suicidal cases, the ratio of female children was higher as compared to male children. 56% of the poisoning cases were with tablets and 13% were with drugs in the form of syrup and suspension.
CONCLUSION: In our country, the risk of drug poisoning increases due to the fact that little children are frequently left alone at home, drugs are maintained in easily accessible places and packages are non-protective. In addition to the measures to be taken by families, drug manufacturers and doctors, determination of the epidemiological characteristics of drug poisonings in our country both retrospectively and prospectively through multi-central studies may provide significant contributions to prevent poisoning in children and decrease the mortality and morbidity of the cases.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı acil apendektomilerde raslantısal olarak karşılaştığımız apendiks karsinoid tümörlerinin sıklığı ve uzun dönem sonuçlarının retrospektif bir analizini iletmektir.
YÖNTEMLER: Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Şubat 2006 dan Aralık 2012 ye kadar yapılan 3769 acil apendektomi retrospektif değerlendirildi. Yaş, cinsiyet, ameliyat öncesi klinik bulgular, histopatolojik sonuçlar, operasyon raporları analiz edildi ve sonuç sunuldu.
BULGULAR: 3769 Apendektomide toplam 10 apendiks karsinoid tümörüne rastlandı (%0.26). 4 Erkek, 6 kadın olan hastaların yaş ortalaması 34.4/yıldır (yaş sınırları: 19-52). Tüm hastaların ameliyat öncesi kliniği akut apendisitti. 8 Hasta konvansiyonel ve 2 hasta laparoskopik ameliyat edildi ve hiçbirine ek operasyon gerekmedi. Tümörlerin hepsi de apendiksin ucunda lokalize idi ve çapları ortalama 8.6 mm (çap sınırları: 1-20mm). Hiçbirine adjuvan tedavi uygulanmadı. Tüm hastalar hayatda olup, hastalıksız ve belirtisiz izlem süresi ortalama 37.3 aydır (izlem sınırları: 5-69 ay).
SONUÇ: Karsinoid tümörler apendiksin en sık görülen tümörüdür. Apendiksin karsinoidleri acil cerrahi pratiğimizde sıklıkla karşılaştığımız akut apendisit gibi klinik bulgular verir.Olguların çoğu apendektomiler esnasında raslantı sonucunda ortaya çıkar. Histopatolojik tetkikden önce karsinoid tümör tanısından ender olarak kuşku duyulur. Çıkarılan her apendiksin histopatolojik analizinin değeri önemsenmelidir. Serozal veya intramural lenfatik invazyon olsa da çapı 20mm den küçük tümörler apendektomi ve mesoapendiksin rezeksiyonu ile tedavi edilebilir. Çalışmamızdaki apendiks karsinoid tümörlerinin sıklık oranı, literatür ortalamasının alt sınırına yakın bulunmuştur. Apendiksin karsinoid tümörlerinde yaşam baklentisi uzundur.

OBJECTIVE: The purpose of this study is to submit the frequency of appendix carcinoid tumors that we see incidentally in urgent appendectomies and their retrospective analysis of the long-term results.
METHODS: 3769 urgent appendectomies between February 2006 and December 2012 at Okmeydanı Training and Research Hospital are analyzed retrospectively. Age, gender, pre-surgery clinical findings, histopathological results and operation reports are analyzed and the result is submitted.
RESULTS: In 3769 appendectomies; totally 10 appendix carcinoid tumors are observed (0.26%). The age average of 4 male and 6 women patients is 34.4/years (age limits: 19-52). The pre-surgery clinic of all the patients is acute appendicitis. 8 patients are operated via open appendectomy and 2 patients via laparoscopic appendectomy and no additional operation is required for any of the patients. All of the tumors are localized at the end of appendix and their diameter is averagely 8.6 mm (diameter limits: 1-20mm). No adjuvant treatment is applied at all. All the patients are alive and the follow-up period without any diseases and symptoms is averagely 37.3/ months (follow-up limits: 5-69).
CONCLUSION: Carcinoid tumors are the most frequently seen tumors of appendix. Appendix carcinoids give similar clinical findings such as acute appendicitis that we frequently see in our emergency surgery practices. Most of the cases incidentally arise during the appendectomies. Before the histopathological examination; carcinoid tumor diagnosis is rarely suspicious. The value of the histopathological analysis of every appendix should be considered. Although it has a serosal or intramural lymphatic invasion; the tumors with a diameter smaller than 20 mm, they can be treated via appendectomy and the resection of mesoappendix. In our study, the incidence rate of appendix carcinoid tumors, is found close to the lower limit of the literature average. Long-term life expectancy in the carcinoid tumors of appendix is well.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Mide kanseri tanısıyla postoperatif kemoradyoterapi uyguladığımız olgularımızın tedavi sonuçları değerlendirildi.
YÖNTEMLER: 2007-2011 yılları arasında postoperatif kemoradyoterapi uygulanan toplam 77 mide kanseri tanılı olgu geriye dönük olarak incelendi. Kemoradyoterapi, Intergroup-0116 çalışma protokolüne göre uygulandı. Üç boyutlu konformal planlama sonrası mide loju ve bölgesel lenfatiklere 45 Gy, cerrahi sınır pozitif olanlara 50.4 Gy radyoterapi verildi.
BULGULAR: Olguların 46’ü erkek (%59.7), 31’i kadın (%40.3) olup ortanca yaş 59 (dağılım 31-78) idi. Ortanca genel sağkalım ve hastalıksız sağkalım süreleri sırasıyla 28.3 ve 21 aydı. Üç yıllık genel ve hastalıksız sağkalım oranları sırasıyla %43.8 ve %41.7 bulundu. Takipleri sırasında 10 olguda (%13) lokal-bölgesel yineleme, 22 olguda(%28.6) uzak organ metastazı, 3 olguda (%3.9) ise hem lokal-bölgesel yineleme hem de uzak organ metastazı saptandı. Kemoradyoterapi süresi boyunca grad 1-2 hematolojik yan etki 23 (%30) olguda, 3-4 hematolojik yan etki 46 (%59.7) olguda, grad 1-2 gastrointestinal yan etki 30 (%39) olguda, grad 3-4 gastrointestinal yan etki 11 (%14.3) olguda görüldü. Tek değişkenli analizde lenf nodu evresi ve lenf nodu tutulum oranı hem genel hem de hastalıksız sağkalım üzerine etkili prognostik faktörler olarak bulunurken çok değişkenli analizde lenf nodu diseksiyon tipi ve lenf nodu tutulum oranı genel ve hastalıksız sağkalım ile ilişkili prognostik faktörler olarak bulundu.
SONUÇ: Kemoradyoterapinin lokal kontrol üzerinde etkili olduğu, uzak metastaz gelişimini engellemede ise yetersiz kaldığı saptanmıştır. Erken dönem özellikle hematolojik yan etkiler sık gözlenmiştir.

OBJECTIVE: The treatment results of postopeative chemoradiotherapy in patients with gastric carcinoma were evaluated.
METHODS: A total of 77 patients with gastric carcinoma, treated with postoperative chemoradiotherapy between 2007-2011, were evaluated retrospectively. Chemoradiotherapy was applied in accordance with the Integroup-0116 study protocol. Total 45 Gy radiotherapy was delivered to the gastric bed and regional lymphatic nodes and 50.4 Gy was given to patients with positive surgical margins after 3-dimensional conformal planning.
RESULTS: Forty-six of the patients were male (59.7.%), and 31 of the patients were female (40.3%) with a median age of 59 (31-78). Median overall survival and disease-fee survival were 28.3, and 21 months, respectively. The 3-year overall and disease-free survival rates were 43.8% and 41.7%, respectively. Locoregional failure was detected in 10 (13%), distant metastasis was detected in 22 (28.6%) and both locoregional and distant metastasis were detected in 3 (3.9%) of patients. During chemoradiotherapy grade 1-2 hematological toxicity was seen in 23 (30%) patients, grade 3-4 hematological toxicity in 46 (59.7%) patients, grade 1-2 gastrointestinal toxicity in 30 (39%) patients, and grade 3-4 gastrointestinal toxicity in 11 (14.3%) patients. While in the univariate analysis lymph node stage and percentage of positive lymph nodes were found to be prognostic factors for overall and disease-free survival, in the multivariate analysis type of lymph node dissection and percentage of positive lymph nodes were found to be prognostic factors that are correlated with overall and disease-free survival.
CONCLUSION: Chemoradiotherapy improved loco-regional control rather than reduction of distant metastases. Acute especially hematologic side effects were commonly observed.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Sezaryen operasyonlarında anestezi seçimi önemlidir. Anne ve fetusun sağlığının devam ettirilebilmesi için en uygun yöntem seçilmelidir. Kliniğimizde spinal anestezi (SA) ve genel anestezi (GA) uygulanmakta olup, her iki yöntemin maternal etkilerini geriye dönük değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEMLER: Kliniğimizde 2012-2013 yılları arasında gerçekleştirilen sezaryen operasyonlarından 50 spinal, 50 genel anestezi uygulanmış, cerrahi operasyon ve sistemik hastalığı bulunmayan 100 hasta çalışma kapsamına alındı. Hastaların demografik özellikleri, cerrahinin toplam süresi, fetusun doğumuna kadar geçen süre, operasyon öncesi ve sonrası hemogram değerleri, hastanede yatılan gün sayısı ve ile postoperatif dönemde gelişen komplikasyonlar kayıt edildi.
BULGULAR: Genel anestezi ve spinal anestezi uygulanan olgular arasında yaş, gravida, parite, fetusun doğumuna kadar geçen süre, hastanede yatılan gün sayısı ve komplikasyon oranı bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmemiştir. Olguların %20’sinde postoperatif dönemde çeşitli komplikasyonlar gelişmiştir. Genel ve spinal anestezi uygulanan hastalar arasında komplikasyon oranı açısından anlamlı fark yoktur. Genel anestezi uygulanan olguların operasyon süreleri, spinal anestezi uygulanan olgulara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksektir. Operasyon öncesi ve sonrası maternal hemoglobin ve hematokrit düşüşü, genel anestezi yapılan gebelerde, spinal anestezi yapılanlara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksektir.
SONUÇ: Sezaryen operasyonlarında spinal ve genel anestezinin fetusun doğumuna kadar geçen süre, hastanede yatılan gün sayısı, postoperatif komplikasyonlar açısından birbirlerine üstünlükleri yoktur. Ancak spinal anestezi kullanımı daha az kan kaybı ve daha kısa operasyon süreleri sağlamıştır. Özellikle maternal anemi ve uterin atoni riskinin daha fazla olduğu durumlarda spinal anestezi tercih edilmelidir.

OBJECTIVE: The choice of anesthesia in cesarean section is important. The most appropriate method for the maintenance of the health of the mother and the fetus must be selected. In our clinic, spinal anesthesia (SA) and general anesthesia (GA) has been applied. The effects of the two methods of maternal retrospectively to evaluate.
METHODS: The study performed between 2012-2013 cesarean delivery 50 spinal, 50 general anesthesia, had no surgery and systemic disease 100 patients were included in the study. Demographic data, duration of surgery, time to the birth of the fetus, preoperative and postoperative complete blood count, duration of hospitalization and postoperative complications were with recorded.
RESULTS: Patients who underwent general anesthesia and spinal anesthesia, age, gravida, parity, time to expulsion of the fetus, the number of days hospitalized days and complication rate observed no statistically significant difference. Various complications occurred in 20% of patients in the postoperative period. General and spinal anesthesia complication rate was not significantly different between patients. Duration of surgery in patients undergoing general anesthesia, spinal anesthesia was statistically significantly higher than in patients. Preoperative and postoperative hemoglobin and hematocrit decrease in maternal general anesthesia in pregnant women, a statistically significantly higher over those set spinal anesthesia.
CONCLUSION: The general and spinal anesthesia in cesarean section time to expulsion of the fetus, the number of hospitalized days, postoperative complications there is no superiority to others in terms of. However, the use of spinal anesthesia has less blood loss and shorter operative times. Especially maternal anemia and when it is a greater risk of uterine atony spinal anesthesia should be preferred.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Koroner arter cerrahisinde gastrointestinal komplikasyonlar nadir görülür ancak mortalitesi oldukça yüksektir. Hastaların preoperatif özellikleri, yandaş hastalıklar ve kardiyopulmoner baypasın etkileri ile postoperatif süreçte çeşitli patolojileri içeren gastrointestinal komplikasyonlar gelişmektedir. Bu retrospektif çalışmada amacımız koroner arter cerrahisi geçiren hastalarda preoperatif özellikleri, peroperatif ve postoperatif klinik verileri değerlendirerek, gastrointestinal komplikasyonların gelişimi açısından risk faktörlerini belirlemeye çalıştık.
YÖNTEMLER: Dr. Siyami Ersek Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi EAH’de Ocak 2012-Temmuz 2013 yılları arasında koroner arter cerrahisi geçiren 1212 ardışık hastanın preoperatif özellikleri, peroperatif ve postoperatif klinik verileri hastane eğitim ve bilimsel kurul onayı alınarak retrospektif olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Gastrointestinal komplikasyon gelişen hasta grubu daha yaşlı, kronik renal ve kardiyak yetmezlikteydi. Postoperatif akut renal yetmezlik en etkili risk faktörü olarak tespit edildi (OR: 6.1, % 95 CI 3.6-8.7). Periferik arter hastalığı özellikle mezenter iskemisi gelişen hastalarda önemli bir risk faktörü olarak görüldü(OR: 3.9, % 95 CI 2.6-6.9).
SONUÇ: Gastrointestinal komplikasyonlar, özellikle mezenterik iskemi gelişme olasılığı olan riskli hastaların yakın takibi, erken tanı ve tedavinin sağlanması hastaların mortalite ve morbiditesini düşürebilir.

OBJECTIVE: Gastrointestinal complications in coronary artery surgery are rare but highly mortal. Preoperative factors, co-morbidities and the effects of cardiopulmonary bypass result in various pathologies concerning gastrointestinal system complications. In this retrospective study we aim to determine risk factors for gastrointestinal system complications by evaluating preoperative factors, perioperative and postoperative clinical data of patients who underwent coronary artery surgery.
METHODS: Preoperative factors, perioperative and postoperative clinical data of 1212 consecutive patients who underwent coronary artery surgery in Dr. Siyami Ersek Hospital between January 2012 and July 2013 were studied with the approval of the hospital’s education and scientific board.
RESULTS: The group with gastrointestinal system complications was older, had chronic renal and cardiac failure. Postoperative acute renal failure was found to be the most significant risk factor. (OR: 6.1, % 95 CI 3.6-8.7). Peripheral artery disease was an especially significant risk factor in patients who developed mesenteric ischemia (OR: 3.9, % 95 CI 2.6-6.9).
CONCLUSION: Mortality and morbidity can be reduced in patients under risk for all gastrointestinal system complications, especially mesenteric ischemia, with close monitoring, early diagnosis and treatment.

Abstract | Full Text PDF

Bilimsel ve teknolojik gelişmelerle gelişen ve değişen sağlık bakım sisteminde bilgi ve iletişim teknolojilerinin kullanımı büyük bir hızla artmaktadır. Sağlık bakım hizmeti verenlerin nitelikli hizmet vermesini sağlamak, iş yükünü azaltmak, güvenli kayıt tutmalarını sağlamak, kişisel ve mesleki gelişimlerini artırmak amacı ile bilgi ve iletişim teknolojisinin kullanımı dolayısıyla sağlık bilişimi büyük önem taşımaktadır. Sağlık bakım sisteminin büyük kısmını oluşturan hemşireler, bilgi ve iletişim teknolojilerinin en büyük kullanıcılarındandır. Hemşirelik bilgisi ve uygulamalarının gelişimi için yeni teknolojilerin, hastane bilgi yönetim sisteminin kullanılması dolayısıyla hemşirelik bilişiminin önemi yadsınamaz. Bu makalenin amacı hemşirelik bilişimini açıklayarak hastane bilgi yönetim sistemi kullanımının hemşirelik uygulamaları açısından önemini vurgulamaktır.

The use of information and communication technologies has dramatically increased in the health care system which has been evolving and progressing with the scientific and technological developments. Information and communication technologies, and therefore, the health care informatics are of great importance in terms of ensuring quality service by the health care professionals, reducing their workload, keeping secure records, as well as personal and professional development. Nurses, representing the majority group in the health care system, are among the most frequent users of the information and communication technologies. Utilizing the advanced technologies, the hospital information management system, and the nursing informatics in general is vital for the improvement of the nursing knowledge and practices. The purpose of this article is to describe the nursing informatics and emphasize the significance of the hospital information management system for nursing practices.

Abstract | Full Text PDF

Ağır preeklampsi ve eklampsi hastalarında görülen HELLP (Hemolysis, Elevated Liver Enzyms, Low Platelet Count) sendromu hemoliz, yükselmiş karaciğer enzimleri ve trombositopeni ile karakterizedir. Preeklampside görülebilen seröz retina dekolmanı (SRD) nadir görülen bir görme kaybı sebebidir. Bu çalışmada 25 yaşında HELLP sendromu ile birlikte görülen iki taraflı SRD olan bir hasta sunulmuştur. Doğum sonrası takiplerde SRD yaygın retina pigment epitel (RPE) değişiklikleri bırakarak düzelmiştir.

HELLP (Hemolysis, Elevated Liver Enzyms, Low Platelet Count) syndrome which is seen in patients with ever pre-eclampsia and eclampsia characterized with hemolysis, elevated liver enzymes and thrombocytopenia. In preeclampsia, serous retinal detachment can be seen as a rare cause of lost of vision. In this study report a 25 years old patient with HELLP syndrome and bilateral retinal detachment, presented. SRD improved at post partum period by leaving widespread retinal pigment epithelial changes.

Abstract | Full Text PDF

Merkel hücreli karsinom derinin primer nöroendokrin tümörüdür. Genellikle yaşlı hastalarda ve baş-boyun bölgesinde görülmektedir. Seyrek tanı alan bu kanser; yüksek oranda lokal ve bölgesel yineleme ve sık uzak metastazlar ile seyreder. Bu çalışmada cerrahi eksizyon sonrası kalıntı tümör nedeniyle postoperatif radyoterapi ile tedavi edilen fakat sekiz ay sonra bölgesel yineleme ve uzak metastazlarla seyreden progrese merkel hücreli karsinom olgusu bildirilmiştir.
Olgumuzda olduğu gibi sık lokal, bölgesel yineleme ve uzak metastaz yapan merkel hücreli karsinomun tedavisinde radyoterapi ve kemoterapinin yeri, literatür bilgileri dahilinde tartışılmıştır.

Merkel cell carcinoma is the primary neuroendocrine tumor of skin. It usually occcurs in elderly patients and in neck-head region. It is rarely diagnosed and courses with high local and regional recurrence and frequent distant metastases. In the present report, a case of Merkel cell carcinoma who underwent postoperative radiotherapy due to remnant tumor after surgical excision but had regional recurrence and had distant metastasis eight months later is presented. The place of radiotherapy and chemotherapy in the treatment of Merkel cell carcinoma, which recurs frequently locally and regionally and has distant metastasis, as in our case, has been discussed in view of the information in literature.

Abstract | Full Text PDF

Spontan oluşan spinal epidural hematom (SEH) nispeten nadir görülen bir hastalıktır. Sıklıkla servikotorakal ve torakolomber bölgede gözlenirler. Ciddi ve kalıcı nörolojik hasara sebep olduklarından acil cerrahi müdahale gerektirirler. Bunun yanında nörolojik bulguları hafif seyredip, ilerlemeyen ve cerrahi yapılmaksızın düzelen az sayıda olguda literatürde bildirilmiştir. Bu bildiride, hipertansiyon öyküsü bulunan 72 yaşında erkek hastada gelişen Spontan SEH’un 20 gün sonra spontan rezolüsyonu bildirilmiştir.

Spontaneously occurring spinal epidural hematoma (SEH) is a relatively rare disease. It is frequently observed in cervicothoracic and thoracolumbar regions. They require emergency surgical intervention as they may lead to serious and permanent neurological damage. On the other hand, rare cases with mild neurological findings, which resolve without surgical intervention have also been reported in the literature. In this paper, spontaneous resolution of SEH in day 20 was reported which was observed in a 72-year old male patient with history of hypertension.

Abstract | Full Text PDF

Abdominal koza, primer ya da sekonder olarak barsak anslarının bir kısmının veya tamamının fibrokollajenöz bir membranla sarılması sonucu akut veya subakut intestinal obstruksiyon bulguları ile karşımıza çıkan nadir bir ileus nedenidir. Kliniğimize ileus bulguları ile başvurarak abdominal koza nedeniyle opere ettiğimiz iki hastayı sunuyoruz.

Abdominal cocoon, is a rare cause of ileus which is seen primary or secondary with acute or subacute intestinal obstruction symptoms because of all or part of intestine covered with fibrocollagenose membrane. We are presenting two patient whom operated because of abdominal cocoon admitting with ileus symptoms.

Abstract | Full Text PDF

D vitamini vücuttaki kalsiyum dengesinin düzenlenmesi ve normal kemik yapısının oluşumu için gereklidir. Aileler veya hekimler tarafından diş çıkarma veya kemik gelişiminin geri kalması nedeniyle sıklıkla yüksek dozda kullanılmaktadır. Dışarıdan alınan D vitamininin fazlalığında ise hiperkalsemiye bağlı gelişen kardiyak aritmiler ve nefrokalsinozis gibi komplikasyonlar ciddi morbidite ve mortaliteye neden olmaktadır. Burada aileleri ve hekimler tarafından yüksek dozda D vitamini verilen, serum kalsiyum ve D vitamini seviyeleri yüksek bulunan, biri 23 ve diğeri 14 aylık iki kız olgu sunulmaktadır. İki olgu farklı ilaç protokolleri ile tedavi edildi ve her iki olguda da komplikasyon gelişmedi. Sonuç olarak, hekimler uygunsuz yüksek dozda D vitamini kullanımının D vitamini intoksikasyonuna yol açabileceğinin tehlikesinin farkında olmalı ve raşitizm varlığı laboratuar yöntemleriyle kanıtlanmadan uygunsuz dozda D vitamini uygulanmasından kaçınılmalıdır.

Vitamin D is necessary for the regulation of body calcium balance and normal bone development. Overdose is usually given by parents or physicians for the delay in bone and teeth growth. In the excess of vitamin D, complications, such as cardiac arrhythmia and nephrocalcinosis due to hypercalcemia, cause serious morbidity and mortality. In this article, 23 and 14 months old two girls, with high serum calcium and vitamin D levels who were given high dose of vitamin D by physicians and their families are reported. These cases were treated with different protocols without any complication. As a result, physicians should be aware of the danger of that inappropriate use of vitamin D may cause intoxication unless rachitis is proven by laboratory tests, high dose vitamin D should be used.

Abstract | Full Text PDF