GİRİŞ ve AMAÇ: Enfeksiyon ve enflamasyonun tespit edilmesi ve yerinin belirlenmesi doğru tedavinin başlanması ve hastaların bakımı için birincil öneme sahiptir. Enfeksiyon ve enflamasyonu saptamada nükleer tıp görüntüleme yöntemleri önemli bir rol oynar. [18F] 2'-deoxy-2-fluoro-d-glucose (18F-FDG) tomografik kesitler kullanarak yüksek duyarlılğa sahiptir. Bu çalışmada enfeksiyon ve enflamasyonun oluşum ve gelişim süreci 18F-FDG ile positron emission tomography/ computed tomography (PET/BT) kullanarak izlendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Turpentin ve S. aureus kullanılarak ratlarda steril ve enfekte apse oluşturuldu. Absenin oluşum ve gelişim sürecini değerlendirmek için ratlar 24 saatlik aralarla 5 gün 18F-FDG enjekte edilerek PET/BT ile görüntülendi. 18F-FDG’nin Standard Uptake Value (SUVmax) hesaplandı.
BULGULAR: En yüksek aktivite tutulumu apse oluşumunun ilk gününde görüldü. İlk gün S.aureus için SUVmax 3.9±0.9 iken steril apse için SUVmax 2.2±0.8 idi. 18F-FDG tutulumu günden güne azalırken dördüncü ve beşinci günlerde background düzeyine kadar azaldı. S.aureus ile steril abse arasında ve steril abse ile background arasında ilk üç gün görüntülerde istatistisel olarak anlamlı fark vardı(p<0.05). Dördüncü ve beşinci günlerde ise S.aureus ile steril abse arasında ve steril abse ile kontrol arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuçlar 18F-FDG’nin SUV(max) değerleri erken dönemde steril ve enfekte apse arasındaki ayırım için yararlı olabilir. Ayrıca 18F-FDG PET görüntüleme yöntemi ekipmanlar ve işaretli ajanlar lokal olarak elde edilebildiğinden hızlı tanı yöntemidir.

INTRODUCTION: Detection and localization of infection and inflammation have primary importance for the initiation of correct treatment as well as its maintenance. Nuclear medicine imaging methods play an important role in determining infection and inflammation. [18 F] 2'-deoxy-2-fluoro-d-glucose (18F-FDG) has a high level sensitivity using tomographic sections. In this study, the process the formation and development of infection and inflammation were monitored on rats by using 18F-FDG via positron emission tomography/computed tomography (PET/CT).
METHODS: Sterile and infected abscesses were formed on rats using turpentine and S.aureus, respectively. For the evaluation of the abscess formation and progressing process, 18F-FDG was injected into the rats and imaged by PET/CT at intervals of twenty four hours for five days. Standard uptake value (SUVmax) of 18F-FDG was calculated.
RESULTS: The highest activity involvement was seen on the first day of abscess formation. On first day the formation of S.aureus abscess SUVmax was 3.9±0.9, while in sterile abscess SUVmax of the first day it was 2.2±0.8. While FDG uptake decreased day by day it came to a point of background level on forth and fifth days. There were statistically significant differences between S. aureus and sterile abscess and between sterile abscess and background during the first three days (p <0.05). On the fourth and fifth days there were no statistically significant differences between S. aureus and sterile abscess and between sterile abscess and background (p> 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Results demonstrated that the SUV(max) value for 18F- FDG can be useful in the early differentiation of sterile and infected abscess. In addition 18F-FDG PET imaging method has rapid diagnosis and local availability of equipment and labeled agent.

GİRİŞ ve AMAÇ: Beta yayan radyoizotoplarla yapılan kanser tedavilerinde manyetik alan kullanılarak normal dokulara olan zararın azaltılmasının mümkün olabileceği varsayımı ile beta parçacıklarının manyetik alandaki davranışları teorik ve deneysel olarak araştırıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Teorik çalışmada, Geant4 programında içi su dolu küresel bir ortam oluşturuldu ve merkezine beta parçacığı kaynağı yerleştirildi. Homojen bir manyetik alan uygulanarak parçacıkların ortamla etkileştikleri noktaların hacmi parçacıklarının menzilleri belirlenerek hesaplandı. Deneysel çalışmada, beta parçacıklarının menzili Ytrium-90 kaynağı ve Gafkromik film kullanılarak incelendi. Düzenek normal oda koşullarında ve manyetik rezonans görüntüleme cihazında bekletildi. Işınlanan filmler izodoz eğrileri oluşturularak analiz edildi.
BULGULAR: Manyetik alan artmasıyla beraber merkezde etkileşim sayısında artma olduğu, merkezin dışında ise etkileşim sayısının manyetik alanla ters orantılı olarak azaldığı görüldü. Manyetik alana dik yöndeki değişim manyetik alana paralel yöndekine göre daha fazladır. Manyetik alanın artmasıyla beta parçacıklarını etkileştiği hacim küçülmektedir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Manyetik alan arttıkça, manyetik alana dik yönlerde merkezin dışındaki alanlarda etkileşim sayısındaki azalım daha belirgin olmaktadır. Manyetik alan etkisinin düşük enerjililere oranla yüksek enerjili beta parçacıklarında daha belirgin olduğu görülmüştür.

INTRODUCTION: With the assumption of reducing the damage to the normal tissues using magnetic field in the radionuclide therapy, behavior of the beta particles under the magnetic field was investigated theoretically and experimentally.
METHODS: For the theoretical study, water-filled spherical medium and a beta particle source was formed by using Geant4 simulation software. After applying a homogenous magnetic field, the volume of points at which the particles interact with the medium was calculated by determining the ranges of particles. For the experimental study, the range of beta particles was examined using Ytrium-90 source and Gafchromic films. The setup was kept in normal room conditions or in the magnetic resonance imaging device. Then the irradiated films were analyzed by creating isodose curves.
RESULTS: With the increase of the magnetic field, the number of hits at the center was increased, but the number of hits at the outer boundaries decreased inversely proportional to the strength of the magnetic field. The change perpendicular to the magnetic field was greater compared to the change in parallel to the magnetic field. The volume of hits of beta particles got smaller with the increase of the magnetic field.
DISCUSSION AND CONCLUSION: When magnetic field is increased, the decrease in the number of interactions at the outer boundaries became more pronounced in perpendicular direction to the magnetic field. The effect of magnetic field was more apparent for higher energy beta particles than lower energy particles.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı Lu-177-PSMA-617 tedavisinde abzorbe edilen dozları hesaplamak ve radyofarmasötiğin in-vivo ve in-vitro kararlılığını araştırmak ve farmakokinetik özelliklerini çalışmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu amaçla 7 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalara 3.6 ila 7.4 Gbq arasında değişen dozlarda ortalama 5.8±1.7 GBq Lu-177-PSMA-617 tedavi amacıyla verildi. Radyofarmasötiğin kararlılığı 48 saat süre ile serum fizyolojik serum içerisinde bekletilerek hesaplandı. Kararlılık ayrıca kan ve idrar örneklerinden de hesaplandı. Tedavi sonrası radyasyon dozu hesaplaması tüm vücut SPECT/BT görüntülerinden hesaplandı.
BULGULAR: Lu-177-PSMA-617’nin radyokimyasal verimliliği >%99 olarak bulundu. Serum fizyolojik içerisinde 48 saat bozulmadan kaldı. Kan ve idrar örneklerinde yapılan HPLC ölçümlerinde 24 saat sonra bile tek bir zirve verdi. Dağılım ve eliminasyon fazlarının yarılanma zamanları sırasıyla 0.16±0.09 ve 10.8±2.5 saat olarak hesaplandı. Ortalama 24 saat ekskresyon hızı %56.5±8.8 olarak bulundu ve ekskresyon hızı %41.5 den %65.4’e kadar değişim gösterdi. Hesaplanan en yüksek radyasyon dozu parotis bezleri ve böbrekler için bulundu ve sırasıyla 1.84±0.67 ve 0.82±0.23 Gy/GBq di.. Kemik iliğine verilen radyasyon dozu böbrekler ve parotis beziyle karşılaştırıldığında istatistiksel olarak çok düşüktü (p<0.05) (29,494±7,168 mGy/GBq).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Lu-177-PSMA-617 in vivo ve in-vitro şartlarda oldukça kararlı bir bileşik olarak gözükmektedir. Lu-177-PSMA-617 tedavisi kastrasyona dirençli prostat kanseri hastalarında kullanılabilecek oldukça güvenli bir radyofarmasötik olarak gözükmektedir. Hastalarda en uzun tümör kontrolu sağlayan fraksiyone tedavi yöntemi ileri çalışmalarla geliştirilmelidir

INTRODUCTION: The aim of the study was to estimate the radiation-absorbed doses and to study the in vivo and in vitro stability and pharmacokinetic characteristics of Lu-177-PSMA-617.
METHODS: For this purpose 7 patients who underwent Lu-177-PSMA therapy were included to the study. The injected Lu-177-PSMA-617 activity was ranged from 3.6 to 7.4 GBq with a mean of 5.8±1.7 GBq. The stability of radiotracer in saline was calculated up to 48 h. The stability was also calculated in blood and urine samples. Post-therapeutic dosimetry was performed based on whole body and SPECT/CT scans on dual-headed SPECT/CT system.
RESULTS: The radiochemical yield of Lu-177-PSMA-617 was > 99%. It remained stable in saline up to 48h. Analyses of the blood and urine samples showed a single radioactivity peak even at 24 hours after injection. Half-life of the distribution and elimination phases were calculated to be 0.16±0.09 and 10.8±2.5 hours, respectively.. The mean excretion rate was 56.5±8.8% ranging from 41.5% to 65.4% at 24 h. Highest radiation estimated doses were calculated for parotid glands and kidneys (1.84±0.67 and 0.82±0.23 Gy/GBq, respectively). Radiation dose given to the bone marrow was significantly lower then those of kidney and parotid glands (p<0.05) (29,494±7,168 mGy/GBq).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Lu-177-PSMA-617 is a highly stable compound in vitro and in vivo. Lu-177-PSMA-617 therapy seems to be a safe method for the therapy of castration resistant prostate cancer patients. The fractionation regime that enables the longest duration of tumour control and/or survival will have to be developed in further studies.

GİRİŞ ve AMAÇ: Günümüzde FDG PET/BT, Hodgkin Lenfoma (HL) ve Non-Hodgkin Lenfoma (NHL)’ların evrelemesinde ve takibinde başarılı bir şekilde kullanılmaktadır. Değişik çalışmalar PET/BT’nin kemik iliği tutulumunu göstermede etkinliğini ve kemik iliği biyopsisi ile uyumunu göstermiş. Dolayısıyla tamamlayıcı yöntem olarak kullanılması gerektiğini belirtmişler. Biz de bu çalışmada HL ve NHL’da kemik iliği infiltrasyonunu değerlendirmede PET/BT’nin etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya, Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Nükleer Tıp Anabilim Dalında başlangıç evreleme için PET/BT tetkiki yapılan 172 lenfoma olgusu dahil edilmiştir. Olguların PET/BT tetkikinde; görsel ve semikantitatif değerlendirme yapıldı. FDG PET tetkikinde kantitatif parametre olarak maksimum standart uptake değeri (SUVmax) kullanıldı. Görsel değerlendirmede; karaciğerden daha yüksek metabolik aktivite gösteren kemik iliği aktivitesi patolojik olarak değerlendirildi. Semikantitatif değerlendirmede ise kemik iliğinde diffüz metabolik aktivite artışı gösteren olgularda iliak kanattan, fokal tutulumda ise en yüksek aktivite gösteren alandan ilgi alanı çizdirilerek SUVmax değeri hesaplandı. Kemik iliği biyopsisi sonuçları referans olarak alınmıştır.
BULGULAR: Tüm olgular için görsel değerlendirmede; PET/BT’nin kemik iliği infiltrasyonunu göstermede duyarlılığı %31, özgüllüğü %85 olarak saptanmıştır. HL olgularında görsel değerlendirmede duyarlılık %80, özgüllük %78; NHL olgularında ise duyarlılık %24, özgüllük %90 olarak bulunmuştur. Semikantitatif değerlendirmede; HL’da SUVmax≥4 alındığında duyarlılık %80, özgüllük %68 olarak saptanmıştır. NHL’da ise SUVmax≥3.2 olarak belirlendiğinde duyarlılık %65, özgüllük %58 olarak bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada çok yüksek olmamakla birlikte PET/BT bulguları ile kemik iliği biyopsisi sonuçları arasında uyum izlendi. PET/BT görüntülemenin, kemik iliği infiltrasyonunun olup olmadığını göstermede önemli bir yöntem olduğunu görmekteyiz. PET/BT’nin, kemik iliği biyopsisinin yerini alamamakla birlikte, biyopsi yapılabilecek bölgeyi göstermede yönlendirici olan ve kemik iliği biyopsisine tamamlayıcı bir görüntüleme yöntemi olarak kullanılabileceğini düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: Currently FDG PET/CT is being successfully used for staging and follow-up of Hodgkin’s lymphoma (HL) and non-Hodgkin’s lymphoma (NHL). Various studies have demonstrated that PET/CT effectively detects bone marrow involvement (BMI) and is concordant with bone marrow biopsy (BMB) findings, thus it is deemed as a complementary method. This study was aimed to evaluate FDG PET/CT efficiency for detection of BMI in HL and NHL.
METHODS: The study included 172 lymphoma cases who were admitted to Akdeniz University Medical School Department of Nuclear Medicine for initial staging with PET/CT. Visual and semiquantitative assessments were performed for PET/CT scan findings of the cases. The maximum standard uptake (SUVmax) value was the quantitative parameter used for FDG PET scan. In visual assessment, bone marrow metabolic activity that is greater than the liver was considered pathologic. For semiquantitative assessment, regions of interest (ROI) were drawn for SUVmax estimation, which included iliac crest in cases with diffusely increased metabolic activity and the highest activity area in cases with focal involvement. BMB was considered the reference test.
RESULTS: On visual assessment of all the cases, PET/CT was found 31% sensitive and 85% specific for detection of BMI. On visual assessment of HL cases, sensitivity was 80%, specificity was 78%, while in NHL cases the corresponding values were 24%, 90% respectively. On semiquantitative assessment of HL cases, considering SUVmax≥4, sensitivity was found 80% and specificity was 68%. In NHL patients, considering SUVmax≥3.2, sensitivity was 65% and specificity was 58%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, a moderately high concordance was observed between PET/CT and BMB findings. PET/CT appears to be a significant method for detecting BMI. Although PET/CT is not a substitute for BMB, we suggest it can be used as a guide to biopsy site and a complementary imaging technique for BMB.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the clinical significance of incidental focal uptake of 18F-fluorodeoxyglucose (FDG) on positron emission tomography / computed tomography (PET/CT) in the prostate glands of cancer patients.
METHODS: A retrospective review of 3,122 consecutive 18F-FDG PET/CT studies done for men with an oncologic indication, over the course of four years, was performed. Studies with incidental 18F-FDG uptake in the prostate were further analyzed.
RESULTS: Incidental 18F-FDG uptake in the prostate was identified in 65 / 3,122 men (2.1%). Sufficient follow-up data (≥ 12 months) were available in 53 patients, of whom 11 had a biopsy performed and 42 had clinical and imaging follow-up. Malignancy was histologically diagnosed in 4 of 53 patients (7.5%). There was no statistically significant difference in 18F-FDG uptake between benign prostate lesions (maximum standardized uptake value, SUVmax 7.3) and malignant ones (SUVmax 7.2, p=0.95). There was a statistically significant difference between the serum prostate specific antigen (PSA) of the benign group (n=24, PSA = 2.7 ng/ml), and malignant group (n=4, PSA 9.2 ng/ml, p<0.001). There was a direct correlation between the SUVmax and Gleason score.
DISCUSSION AND CONCLUSION: 18F-FDG positive prostate incidentalomas occurred in 2.1% of oncologic PET/CT scans and of these, 7.5% were malignant. SUVmax was not useful for distinguishing between benign and malignant incidental prostate lesions. 18F-FDG avid prostate incidentalomas on PET/CT should prompt a recommendation for obtaining a serum PSA and further investigation if serum PSA is elevated.