Abstract | Full Text PDF

Behçet hastalığı, deri ve mukoza belirtilerinin yanında göz ve eklemler başta olmak üzere çok sayıda organı tutabilme özelliği gösteren sistemik bir hastalıktır. Temel patolojisi vaskülit olan hastalık, tekrarlayan ataklarla kronik bir seyir izlemektedir. Kesin tanı koydurucu laboratuvar bulguları olmadığından tanı klinik bulgulara dayanmaktadır. Bu amaçla kullanılan değişik tanı kriterlerinin ortak özelliği, hastalığın tanısının deri ve mukoza belirtileri ve özellikle de oral ve genital ülserler, deri belirtileri ve paterji testi pozitifliğinin üzerine kurgulanmasıdır. Ağrılı ve yineleyici özellikteki oral ve genital ülserler, klinik olarak rekürren aftöz stomatit ile benzer olmakla birlikte daha sık tekrarlama ve çok sayıda olma eğilimi gösterir. Deri belirtileri değişken olup, en sık eritema nodozum benzeri lezyonlar, papülopüstüler lezyonlar, yüzeyel tromboflebit, ekstragenital ülser, paterji reaksiyonu ve diğer vaskülitik deri belirtileri (Sweet sendromu benzeri, pyoderma gangrenozum benzeri, eritema multiforme benzeri lezyonlar, palpabl purpurik lezyonlar, subungual infarktlar ve hemorajik büller, fronkül ve apseler) gözlenir. Deri ve mukoza belirtileri Behçet hastalığını karakterize eden en önemli bulgulardandır. Hastalığın başlangıcında ya da herhangi bir döneminde en sık saptanan ve hastalığın tanısında da son derece önemli olan belirtilerdir. Oral ve genital ülserler, deri belirtileri, göz belirtileri ve eklem bulguları hastalığın görüldüğü tüm ülkelerde en sık saptanan semptomlardır. Eritema nodozum benzeri lezyonlar ve papülopüstüler lezyonlar ise hastalığın en sık gözlenen deri belirtileridir. Hastalığın en sık başlangıç semptomu hemen tüm dünyada oral ülser olarak bildirilmiştir. Yine genital ülser ve deri belirtilerinden özellikle eritema nodozum benzeri lezyonlar başlangıç semptomu olarak saptanabilmektedir. Hastaların çoğunda, deri ve mukoza belirtileri ciddi organ tutulumundan önce ortaya çıkmaktadır. Bu nedenle hastalığın deri ve mukoza belirtilerinin iyi bilinmesi erken tanı ve gelişebilecek ciddi komplikasyonların önlenebilmesi açısından büyük önem taşımaktadır.

Behçet's disease is a chronic, relapsing, multi-systemic inflammatory process with the clinical features of mucocutaneous lesions and ocular, articular as well as further miscellaneous organ involvement. Basic pathologic process of the disease is vasculitis. Because of the lack of a universally recognized pathognomonic laboratory test, the diagnosis of the disease is primarily based on clinical criteria. Various criteria have been used, and all of them rely heavily on mucocutaneous manifestations in particular oral and genital ulcers, cutaneous vasculitic lesions and the pathergy test. Recurrent and painful ulcers of the oral and genital mucosa in patients with Behçet's disease are identical to aphthae in appearance, but they tend to be more frequent and occur in crops. The cutaneous lesions of the disease are varied and include erythema nodosum-like lesions, papulopustular lesions, superficial thrombophlebitis, extragenital ulcerations, reactivity of the skin to injection (pathergy reaction) and other cutaneous vasculitic lesions e.g. Sweet's syndrome-like, pyoderma gangrenosum-like, erythema multiforme-like lesions, palpable purpura, subungual infarctions, hemorrhagic bullae, furuncles, and abscesses. Mucocutaneous lesions constitute the hallmark of Behçet's disease. The high frequency of oral and genital ulcers and cutaneous lesions at any stage in the course of the disease, or as onset signs confirm the importance of these clinical features for the diagnosis. Oral and genital ulcers, cutaneous lesions and ocular lesions together with arthropathy are the most frequent features of the disease, and erythema nodosum-like lesions and papulopustular lesions are the most commonly observed cutaneous lesions in all countries. Oral ulcers represent the onset feature of the disease in the majority of the patients worldwide. Genital ulcers and cutaneous lesions, especially erythema nodosum-like lesions, may also occur as onset lesions. In the majority of patients, mucocutaneous lesions appear before potentially severe organ involvement occur. Therefore, familiarity with the cutaneous spectrum is mandatory for early diagnosis which would prevent the patients from most of the hazardous results of Behçet’s disease.

Abstract | Full Text PDF

Liken planus, toplumda sık görülen ve mukozaları etkileyebilen inflamatuar bir deri hastalığıdır. Literatürde kutanöz tutulumla birlikte mukozal tutulum sıklığına dair veriler yeterli bulunmamaktadır. Bu birlikteliği araştırmak amacıyla yaptığımız çalışmaya Kasım 2000- Haziran 2002 tarihleri arasında kliniğimize başvuran, klinik ve histopatolojik olarak kutanöz liken planus tanısı konulan 41 kadın (%60.2), 27 erkek (%39.7), toplam 68 hasta alındı. Hastalar oral ve dış genital mukoza tutulumu yönünden araştırıldı. Çalışmaya alınan 68 kişilik hasta grubunda oral mukoza tutulumu 28 (%41.2) ve dış genital mukoza tutulumu 21 hastada (%30.9) saptandı. Oral mukoza tutulumu olan hastaların tamamının ve genital mukoza tutulumu olan erkek hastaların %60'ının, kadın hastaların %45,4'ünün lezyonlara bağlı herhangi bir şikayeti yoktu. Sonuç olarak; çalışmamızda mukoza tutulumu saptanan hastaların çoğunluğunun asemptomatik olduğu ortaya çıkmıştır. Bu durum kutanöz liken planus tanısı alan tüm hastaların mukozal muayenelerinin yapılmasının önemli olduğunu göstermektedir.

Background and design: Lichen planus is an inflammatory disease of the skin which may involve mucous membranes. Prevalance of the mucosal involvement besides cutaneous lesions have not been significantly reported up to this time in previous studies in the literature. Methods: For this purpose, sixty-eight patients were examined between November 2000 and June 2002 for the presences of their coincidental oral and genital mucosal lesions in our clinic. Results: Forty one of the patients were women (%60,2) and 27 of were men (%39,8). Twenty eight of patients (%41,2) were detected as with oral mucosal involvement in out of 68 and 21 of the patients (%30,9) were suffering from lichenoid genital lesions. All the patients with oral mucosal involvement were found to be asymptomatic as %60 of men and %45,4 of women with genital lesions had no complaints.
Conclusion: It was seem to be so important to examine all patients with cutaneous lichen planus for coincidental mucosal involvement as majority of our patients with mucosal lichenoid lesions were asymptomatic.

Abstract | Full Text PDF

Dar bant UVB tedavisi (311nm), immunolojik etkileri nedeniyle son zamanlarda PUVA ile tedavi edildiği bilinen birçok dermatozda uygulanmaya başlanmıştır. Dar bant UVB ışını (DB-UVB), PUVA'ya kıyasla daha düşük kümülatif dozlarda, dolayısıyle daha az karsinojenite ve eritem riski ile aynı etkiyi gösterebilmektedir. Liken planus (LP), hücresel immün yanıtta bozukluğun söz konusu olduğu nedeni bilinmeyen bir dermatozdur. Bu makalede, DB-UVB tedavisi verdiğimiz on LP hastasında elde ettiğimiz sonuçları sunuyoruz. Tedavi, haftada 3-4 seans ortalama kümülatif doz 17.7±1.6J/cm2 olacak şekilde uygulandı. Otuzuncu seans sonunda, beş hastada tam, dört hastada ise kısmi yanıt elde edildi. Kısmi yanıt alınan dört hastanın üçünde sırasıyla 51., 31. ve 36. seanslarda tam yanıt alındı. Çalışmamızda elde ettiğimiz klinik yanıtlar, DB-UVB'nin, özellikle dirençli LP hastalarında, etkili ve gelecek vaat eden bir alternatif olabileceğini düşündürmektedir.

Background and design: Recently, UV-B lamps with many immunologic effects and a peak emission around 311 nm have been used successfully for the treatment of many dermatologic diseases, known to be treated with PUVA. Narrowband UV-B (NB-UVB) radiation causes less erythema and carcinogenicity with lower cumulative doses than PUVA, while the treatment response remains high. Lichen planus (LP) is a cell-mediated immune response of unknown origin. Materials and Methods: We present our results of NB-UVB therapy given to ten LP patients. The sessions were administered 3-4 times weekly with an average cumulative dose of 17.7±1.6J/cm2. Results: Five patients responded completely, four were partially responsive at the end of 30th session. Three of the partially responsive cases responded completely at the 51th, 31th and 36th sessions, respectively.
Conclusion: Clinical improvement observed in our study, imply that NB-UVB therapy is an inevitable treatment alternative for resistant cases of LP.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Tüberkülin reaksiyonun psoriasisli olgularda sağlıklı bireylerden farkı ve Koebner gelişimine etkisi test edilmiştir. Yöntem: Çalışmaya tümü BCG ile aşılı olan 25 psöriasisli ve 25 sağlıklı gönüllü alındı. Kontrol grubuna ve psöriasisli olgularda ön kol iç yüz normal deri alanlarına, psöriasis lezyonu olan bölgelere tüberkülin solüsyonu enjekte edildi. Psöriasisli olgularda ön kolda normal deri alanına serum fizyolojik de enjekte edildi. Olgular 72. saat ve 1., 2. ve 4. haftalarda kontrol edildi. Sonuçlar: Çalışma grubunda 16 (%64) ve kontrol grubunda 11 (%44) olguda tüberkülin ile oluşan endurasyon çapı 10 mm' den büyük bulundu (p=0.244). Psöriasis grubunda 5 (%20) olguda lezyonlu alanda tüberkülin reaksiyonu 10 mm'nin üzerinde bulundu. Psöriasisli olgularda lezyonlu deri alanlarındaki tüberkülin reaksiyonu ölçümleri, lezyonsuz alandakilerle karşılaştırıldığında, anlamlı düzeyde daha küçük bulundu (p<0.001). Tüberkülin uygulanan alanlarda Koebner gelişimi sadece 1 (%4) olguda gözlenirken, serum fizyolojik uygulanan bölgelerde Koebner gelişimi gözlenmedi (p<0.05). Yorum: Psöriasisli olgularla sağlıklı gönüllüler arasında tüberkülin deri testlerine cevapta fark olmadığı saptandı. Ancak psöriasisli olgularda lezyonlu deri alanında ki reaksiyonların belirgin olarak daha zayıf olduğu saptandı. Tüberkülin uygulamasının psöriasisli olgularda Koebner gelişimini uyaramayacağı saptandı. Psöriasis lezyonu gelişiminde sorumlu lokal etkenlerin zayıf tüberkülin reaksiyonlarına neden oldukları düşünülmektedir.

Background and design: We aimed to investigate the tuberculin reactions in psoriasis patients and healthy volunteers vaccinated with BCG. The difference between with the lesional and non-lesional skin was observed in psoriasis patients. Beside we assessed whether elicitation of tuberculin injection may be superior to trauma in inducing psoriasis lesions (Koebner’s phenomenon). Materials and method: Twenty-five patients with psoriasis and 25 healthy volunteers participated in the study. All participants had been vaccinated with BCG before. Tuberculin solution was injected intradermally to healthyvolunteers’ skin, and psoriatic and non-psoriatic skin of psoriasis patients. Same amount of saline control solution was injected intradermally to the non-lesional skin of psoriasis patients. Subjects were re-examined at 72nd hours for tuberculin reactions, and at 1st, 2nd, 4th weeks for any developed new psoriasis lesion. Results: There was no statistically difference between the groups for Tuberculin reaction sizes (p=0.244). When lesional and non-lesional skin areas were compared in psoriatic patients, the reaction was found as decreased
in lesional skin; also the difference was statistically significant (p<0.001). Conclusion: The tuberculin reactions in psoriatic patients are not different from healthy persons. But, the reaction
is weaker at psoriasis lesions than normal skin in the same patient. Tuberculin injection is not effective in inducing Koebner’s phenomenon in psoriasis.

Abstract | Full Text PDF

Pitiriyazis versikolor, özellikle sıcak nemli iklimlerde predispozan faktörlerin varlığında ortaya çıkan ve tekrarlamaya eğilimi olan derinin yüzeyel mantar infeksiyonudur. Son yıllarda, kullanım kolaylıkları ve nüksleri azaltmaları açısından, pitiriyazis versikolor tedavisinde yeni sistemik antifungaller seçenek haline gelmişlerdir. Bu çalışmada sistemik antifungallerden flukonazol ve itrakonazolün pitiriyazis versikolorlu hastalarda klinik etkinliğini değerlendirmek amaçlandı. Bunun için, İstanbul Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalı polikliniğine başvuran, pitiriyazis versikolor tanılı 72 hastanın 33'üne tek doz 400 mg flukonazol, 39'una 5 gün süreyle günde 200 mg itrakonazol verildi. İki aylık takip sonucunda flukonazol grubunda % 81,8 iyileşme, % 6 nüks; itrakonazol grubunda % 84,6 iyileşme, % 5,1 nüks saptandı. Sonuçlar istatiksel olarak anlamlı bulunmadı. Pitiriyazis versikolor tedavisinde flukonazol ve itrakonazolün yeterli ve eşit etkinlikte olduğu, ancak kısa süreli kullanımın flukonazol için bir avantaj sağlayabileceği sonucuna varıldı.

Background and design: Pityriasis versicolor is a common superficial fungal skin infection which occurs particularly in warm and humid climates in the presence of predisposing factors and which tends to recur. Recently, new systemic antifungal agents have become preferable in the treatment of pityriasis versicolor due to their simplicity in application and ability to decrease recurrence. In this study, the efficacy of fluconazole and itraconazole, two mostly utilized systemic antifungals, on patients suffering from pityriasis versicolor was aimed to be evaluated. Materials and methods: 72 patients diagnosed as pityriasis versicolor in the Istanbul University, Istanbul Medical Faculty, Department of Dermatology were investigated in the study. 39 of these patients were given 200
mg itraconazole per day for five days and the rest were given a single dose of 400 mg fluconazole only once throughout the study. The clinical and mycological evaluations were held right before the research began and at the 14th, 30th and 60th days after the treatment ended, by statistical comparison of the rates of improvement, responselessness and recurrence, using the ‘student-t’, ‘chi-square’ and ‘Fischer’s exact tests’ methods. Results: There was not significant difference between the statistical results of the two groups obtained from the evaluations at the 14th, 30th and 60th days. The clinical and mycologic improvement rates were 81.8% in the fluconazole-given group and 84.6% in the itraconazole-given group at the 60th day. Recurrence was recorded
in two patients of each group when the study ended and none of these showed signs of serious side effects. Conclusion: Itraconazole and fluconazole applied in the above mentioned posologies have shown to be competent with each other in means of effectiveness and safety in the successful treatment of pityriasis versicolor; however, the shorter period of treatment with fluconazole may be considered as an advantage of this agent over itraconazole.

Abstract | Full Text PDF

Bu yazıda akciğer metastazı ile birlikte meme kanseri tanısı alan 65 yaşında bir erkek hasta sunulmuştur. Hastanın 4 yıl önce ortaya çıkan meme lezyonu, bu sürede farklı hekim ve merkezlerce pek çok kez infeksiyon tanısı alarak izlenmiştir. Erkeklerde meme kanseri nadir olmakla birlikte, erkek memesinde gelişen ve iyileşmeyen deri lezyonlarında erken tanı için biyopsi ve histopatolojik tetkik yapılmasının önemi vurgulanmıştır.

In this report, a 65 year-old man diagnosed as breast cancer with lung metastasis is presented. The patient was misdiagnosed as infection many times for the previous 4 years. Although breast cancer is rare in males, the importance of biopsy and histopathologic examination in nonhealed infiltrative skin lesions of male breast, is emphasized.

Abstract | Full Text PDF

Otoeritrosit sensitizasyon sendromu, çoğunlukla genç kadınlarda ağrılı lokalize inflamasyon ve ekimozlarla karakterizedir. Ekimozlar, özellikle emosyonel stres ve hafif travma sonrasında spontan olarak gelişir. Gardner ve Diamond tanımladıkları sendromda ekimozların, doku travması ile ekstravaze olan eritrositlere karşı otosensitizasyon sonucu oluştuğu sonucuna varmışlar ve bu sonucu desteklemek için otolog eritrosit süspansiyonlarının intradermal enjeksiyonu ile benzer lezyonlar oluşturmuşlardır. Ekstremiteler en sık tutulan yerlerdir ve somatik ve psikiyatrik sendromlarla ilişki izlenmiştir. OES sendromunun ayırıcı tanısında faktisyel purpura ve koagülopatiler düşünülmelidir. Kol ve bacaklarda tekrarlayan yuvarlak ekimozlarla birlikte depresyon, anksiyete, başağrısı, uykusuzluk, anoreksi, kas ve eklem ağrılarını içeren emosyonel ve somatik bozukluklara sahip 21 yaşında bir olgu sunulmuş ve literatür gözden geçirilmiştir. Tanı, hastanın kendi eritrositlerinin intradermal enjeksiyonu ile benzer lezyonların oluşturulması ile doğrulanmıştır.

Autoerythrocyte sensitization syndrome is a disease that mostly affects young woman and characterized by painful localized inflamation and ecchymoses. Ecchymoses can occur spontaneously, particularly with emotional stress and after mild trauma. The syndrome was described by Gardner and Diamond who concluded that the accompanying ecchymoses was the result of autosensitization to extravasated erythrocytes after tissue trauma. To support this conclusion they reproduced similar lesions by intradermal injections of autologous erythrocyte suspensions. The extremities are most commonly involved and an association with somatic and psychiatric syndromes has been recognised. AES syndrome should be considered in the differential diagnosis of factitial purpura and coagulopathies. A case of 21 year-old-female who has signs of emotional and somatic disturbance including depression, anxiety, headaches, insomnia, anorexia, muscle and joint aches with several episodes of circular ecchymoses on her arms and legs is presented and the literature is reviewed. The diagnosis was confirmed by induction of similar lesions by intradermal injection of the patient’s own erythrocytes.

Abstract | Full Text PDF

Ürtikaryal vaskülit klinik olarak persistan ürtikaryal deri lezyonları, histopatolojik olarak lökositoklastik vaskülit özelliği gösteren, küçük damar vaskülitlerinden klinikopatolojik bir antitedir. Hipokomplementemik Ürtikaryal Vaskülit Sendromu(HUVS) urtikaryal vaskülitin multiorgan tutulumlu ayrı bir tipi olup, nedeni ve diğer hastalıklarla olan birlikteliği tam bilinmemektedir. Otoimmun (immun kompleks hastalık) bir hastalık olabileceği düşünülmektedir. Bu sendromun bazı araştırıcılara göre Sistemik lupus eritematozus(SLE) ile örtüşme gösterebildiği, bazılarına göre de SLE'nin nadir görülen bir alt tipi olduğu iddia edilmektedir. Ürtikaryal vaskülit SLE'li hastaların %7-8'inde görülürken, HUVS'lu hastaların yaklaşık %50'si SLE tanısı almıştır. Burada klinik ve laboratuar sonuçları ile ACR (American College of Rheumatology) tanı kriterlerine göre SLE, Mc Duffie tanı kriterlerine göre de HUVS tanısı alan SLE'nin eşlik ettiği HUVS olarak kabul edilen 55 yaşındaki bir kadın olgudan bahsedilmektedir. Kortikosteroid ile azatiopirin kullanımına yanıt alınamayarak eksitus olan bu olgu nedeniyle erken uygun tedavilere rağmen SLE'ye eşlik eden persistan HUVS hastalarında deri bulgularının hızlı progresyon gösterebildiği ve eşlik eden sistemik tutulumla fatal sonlanabilecği gerçeğine dikkat çekilip konuya ilişkin literatür bilgileri gözden geçirilmiştir.

Background: Urticarial vasculitis is a small vessel vasculitis, clinically presenting as persistant urticarial skin lesions and histopathologically as leucocytoclastic vasculitis. Hypocomplementemic Urticarial Vasculitis Syndrome(HUVS) is a distinct type of urticarial vasculitis with multiorgan involvement whose etiology and link with other diseases is still unknown. Some authors suggest that HUVS can be accompanied by systemic lupus erythematosus (SLE) and others believe that ›t’s a rare subtype of SLE. Urticarial vasculitis is seen in 7-8% of SLE while 50% of HUVS patients are diagnosed as SLE. Observation: Here we present a 55 year old woman diagnosed as HUVS accompanied by SLE. SLE was diagnosed according to ACR (American College of Rheumatology) criteria, and HUVS was diagnosed according to Mc Duffie criteria. We’d like to draw attention to the fact that in cases of HUVS accompanied by SLE, the clinical features can progress rapidly and ›t can be a fatal disease with systemic involvement even though properly treated with corticosteroid and azatioprine. And we reviewed the associated data in literature.

Abstract | Full Text PDF

Kutanöz nekrotizan vaskülit küçük çaplı damarların inflamasyon ve nekrozu sonucu oluşur. Enfeksiyonlar, ilaçlar ve kronik hastalıklar sorumlu olabileceği gibi bilinmeyen sebeplerle de ortaya çıkabilir. Nekrotizan lezyonların yol açtığı parmak amputasyonuyla sonlanan şiddetli bir kutanöz nekrotizan vaskülit olgusu sunulmaktadır.

Cutaneous necrotizing vasculitis occurs due to inflammation and necrosis of small vessels. Several infections, drugs and chronic diseases can be implicated while the reason may be uncertain in some cases. A case of severe cutaneous necrotizing vasculitis resulted in amputation of the finger due to necrotizing lesions is presented.

Abstract | Full Text PDF

Psödo-Kaposi sarkomu klinik ve histopatolojik olarak Kaposi sarkomuna benzeyen selim vasküler bir dermatozdur. Klinik olarak viyolase veya kırmızı-kahverengi makül, papül, plak ve/veya nodüllerle karakterizedir. Genellikle kronik venöz yetmezliğe bağlı gelişirken, daha az sıklıkta, paralitik ekstremite, hemodiyaliz, posttravmatik arteriovenöz fistül, ampute ekstremiteler ve vasküler malformasyonun (örneğin Klippel-Trenaunay sendromu) bir komplikasyonu olarak gelişebilir. Psödo-Kaposi sarkomu histopatolojik ve klinik olarak anjiomatöz hastalıklarla karışır. Konservatif tedaviler tedavinin temelini oluşturur.

Pseudo-Kaposi sarcoma is a benign vascular dermatosis, histologically and clinically resembles the Kaposi's sarcoma. It is clinically characterized by confluent, violaceous or red-brown macules, papules, plaques and/or nodules. It usually is seen as a complication of chronic venous stasis, though less commonly, in patients with paralyzed legs, distally from arteriovenous shunts in hemodialysis patients, posttraumatic arteriovenous fistula, ampute limbs and vascular malformations (eg, Klippel-Trenaunay syndrome). Pseudo-Kaposi sarcoma histologically and clinically confuse with angiomatous diseases. The treatment of this disease is conservative.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF