Antisens tedavi stratejisi, çeşitli genlerin protein oluşturmadan susturulması amacıyla oligodeoksiribonükleotidlerin kullanılmasıdır. Antisens mekanizma, hedef mRNA’ya oligonükleotid dizisinin Watsons-Crick baz eşleşme yoluyla bağlanması sonucu gerçekleşmektedir. Bağlanmadan sonra iki temel yolak, ilgili genin protein oluşumunu engeller. Bunlardan ilki, oligonükleotidin bağlandığı bölgede RNaz H aracılı degredasyon oluşturmasıdır. RNaz enzimi ile parçalanan gen dizisinden translasyon olası olmadığı için protein oluşumu engellenir. İkincisi ise oligonükleotidin bağlanarak ilgili gen bölgesini kapatmasıyla oluşur. Böylece ribozomun gen dizisini okuması sterik olarak engellenir, posttranskripsiyonel işlemler inhibe edilir ve gen, ürün oluşturamaz.
Bu moleküllerin nükleazlardan korunmaları için çeşitli modifikasyonlar yapılmıştır. Bu modifikasyonlara göre antisens oligonükleoititler (ASO) kuşaklara ayrılabilirler. Modifikasyonlar ile nükleazlardan korunmalarına rağmen, hücre içlerine girişleri sınırlıdır. Bu kısıtlılığı giderebilmek amacıyla konjuge peptidler ve lipid bazlı taşıyıcı sistemler gibi çeşitli yöntemler kullanılması gerekmektedir.
Bakteri için esansiyel olan genlerin inhibisyonuyla ASO dizileri antibakteriyel olarak kullanılabilir. Ayrıca direnç genlerini hedef alan diziler sayesinde bakteriler duyarlı hale getirilebilirler. Antibiyotik direnç mekanizmalarından etkilenmeyen antisens tedavi stratejisinin pek çok bilim insanının ilgisini çekmektedir. Bu moleküllerin genel özellikleri, çalışma prensipleri ve bakteri eradikasyonu amacıyla kullanımını içeren çalışmalar bu derlemede özetlenmiştir.

The antisense treatment strategy is to use oligodeoxyribonucleotides for the purpose of silencing various genes before they start producing proteins. The antisense mechanism is established by binding oligonucleotide strands to the target mRNA by way of Watsons-Crick base pairing. After binding, two basic pathways prevent the relevant gene from producing protein. The first of these is the formation of RNase H-mediated degradation by the oligonucleotide at the site of binding. Production of protein is hindered because translation becomes impossible from the gene strand that was broken down by the RNase enzyme. The second occurs when the oligonucleotide binds and closes the relevant gene site. In this way, ribosome is sterically hindered from reading the gene strand, posttranscriptional procedures are hindered and the gene cannot make production.
Various chemical modifications of these molecules to protect them from nucleases was performed. According to these modifications antisense oligonucletoides (ASO) can be divided into generations. Despite the protection from nucleases with modifications they have limited access to the cell interior. In order to eliminate this restriction it is necessary to use various methods such as peptide conjugates, lipid based carrier systems.
ASO sequences can be used as antibacterials by inhibition of essential genes for bacteria. Besides bacteria can be made susceptible by oligonucleotides targeting the resistance genes. The antisense treatment strategy which is not affected by antibiotic resistance mechanisms, attracts the attention of many scientist. General properties of these molecules, mode of action and studies involving the use of these molecules in bacterial eradication are summarized in this review.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, human papillomavirusun (HPV) yüksek patojenik genotiplerinin (HPV 16 ve HPV 18) L1 gen bölgesinin klonlanması ve prokaryotik sistemde açıklatılması rapor edilmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Öncelikle, HPV 16 ve 18 DNA pozitif doku örneklerinden HPV DNA’ları izole edildi. Daha sonra, L1 gen kısmı polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile çoğaltıldı ve pH6HTC His6HaloTag® T7 plazmid vektörde klonlandı. Bu vektörler Escherichia coli’ye transforme edildi ve transforme bakteri hücreleri ampisillin içeren vasata selekte edildi.
BULGULAR: Transforme E. coli hücrelerinden elde edilen rekombinant vektörlerde L1 geni varlığı restriksiyon enzim analizi ve PCR-tarama testleri ile belirlendi. Ampisillin içeren vasat ortamında üretilen his-işaretli L1 proteinleri pürifiye edildi. Pürifiye rekombinant L1 proteinleri sodyum dodesilsülfat–poliakrilamid jel elektroforez (SDS-PAGE) ile belirlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma ile elde edilen HPV L1 proteininin aşı olarak kullanımı potansiyeli bulunmaktadır. Bu nedenle bu proteinin ökaryotik sistemde açıklatılması ve aşı çalışmaları planlamaktayız.

INTRODUCTION: In this study, cloning and prokaryotic expression of L1 gene region of highly pathogenic genotypes (HPV 16 and HPV 18) of human papillomavirus (HPV) were reported.
METHODS: Initially, HPV DNAs were isolated from HPV 16 and 18-positive tissue samples. Later, amplification of L1 gene of HPV was carried out by polymerase chain reaction (PCR). The amplified product of L1 gene was cloned into the pH6HTC His6HaloTag® T7 plasmid vector. The recombinant plasmid was used in transforming Escherichia coli. The transformed bacterial cells were selected onto ampicillin containing media.
RESULTS: The recombinant vectors obtained from the transformed E. coli cells were subjected to restriction endonuclease and PCR-screening analysis in order to confirm the identity of L1 gene. The his-tagged L1 proteins synthesized onto the media containing ampicillin were purified. The purified recombinant L1 proteins were detected by sodium dodecyl sulfate-polyacrylamide gel electrophoresis (SDS-PAGE).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The L1 protein obtained from this study is a potential vaccine. Therefore, we are planning for the expression of this protein in eukaryotic system and vaccine studies.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Candida türleri, ciddi enfeksiyonlara yol açan fırsatçı patojenlerdir. Son yıllarda hastane kökenli mantar enfeksiyonlarında artış gözlenmekte olup, tüm hastane enfeksiyonlarının %5’inden Candida türlerinin sorumlu olduğu bildirilmektedir. Kandidemilerde en sık
etken Candida albicans’dır. Ancak albikans-dışı Candida türlerinin de görülme oranı giderek artmaktadır ve antifungallere duyarlılıkları
birbirlerinden farklılık göstermektedir. Çalışmamızda Ocak 2013-Aralık 2015 tarihleri arasında laboratuvarımıza çeşitli klinik birimlerden
gönderilen kan kültürlerinden izole edilen Candida türlerinin tanımlanması ve antifungal duyarlılık oranlarının belirlenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamız süresince Kahramanmaraş Necip Fazıl Şehir Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarına gönderilen tüm kan kültürü örnekleri incelenmiştir. Örnekler BACTEC/9050 (Becton Dickinson, Maryland, ABD) otomatize sisteminde inkübe edilmiştir. Maya izolatlarının tür düzeyinde identifikasyonu ve antifungal duyarlılıkları Vitek 2.0 Compact (BioMérieux, Fransa) otomatize sistemi kullanılarak saptanmıştır. İzolatlarının flukonazol, vorikonazol, flusitozin, amfoterisin B ve kaspofungine duyarlılık kategorileri Klinik ve Laboratuvar Standartları Enstitüsü (CLSI M27-A3) standartlarına göre belirlenmiştir.
BULGULAR: Çalışma süresince laboratuvarımıza toplam 8271 kan kültürü örneği gönderilmiştir. Gönderilen örneklerin 6419 (%77.6)’unda
üreme saptanmamıştır. Elli hastaya ait 93 kan kültürü örneğinde Candida spp. üremesi görülmüştür. Kan kültürlerinde Candida spp.
tespit edilen hastaların 2’si (%4.0) dâhiliye servisinde, diğerleri (%96.0) yoğun bakım ünitelerinde tedavi görmekteydi. İzolatların
%62.0’ını Candida parapsilosis oluşturmaktadır. İkinci sıklıkta C. albicans (%34.0) saptanmıştır. Candida tropicalis ve Candida krusei
türlerinden ise birer izolat (%2.0) bulunmuştur. Antifungal duyarlılık testlerinde flusitozine karşı hiç direnç saptanmamıştır. En düşük duyarlılık oranının (%74.2) C. parapsilosis izolatlarında vorikonazole karşı olduğu görülmüştür. C. albicans izolatlarında amfoterisin B’ye %94.1 oranında duyarlılık görülmüşken, test edilen diğer antifungal maddelere direnç bulunmamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda, en sık yoğun bakım ünitelerinden gönderilen kan kültürü örneklerinde Candida türleri saptanmıştır. Ayrıca çalışmamızda, en sık C. parapsilosis, ikinci sıklıkta ise C. albicans türü tespit edilmiştir. İzole edilen kandida türlerinin bazı antifungallere karşı dirençli olduğu görülmüştür. Bu durum, özellikle yoğun bakım ünitelerindeki hastalarda, tür düzeyinde tanımlamasının ve antifungal duyarlılıklarının bildirilmesinin tanı ve tedavi takibinde oldukça önemli olduğunu düşündürmüştür.

INTRODUCTION: Candida species are opportunistic pathogens that cause serious infections. Recently, an increase is observed in hospital-acquired
fungal infections; and Candida species are reported to be responsible for 5% of all nosocomial infections. Candida albicans is the most
common cause of candidemia. However, the incidence of non-albicans Candida species has been increasing, and their antifungal
susceptibilities are different from each other. In this study investigation of identification, and determination of antifungal susceptibility rates among Candida species isolated from blood cultures which were sent to our laboratory from various clinical units during January 2013-December 2015 were aimed.
METHODS: In the context of this study, blood culture
samples collected at Kahramanmaraş Necip Fazıl City Hospital were
examined. Samples were incubated using BACTEC/9050 (Becton
Dickinson, Maryland, USA) automated system. For the identification
and antifungal susceptibility tests of Candida species, Vitek version 2.0 (BioMérieux, France) automated system was used. Fluconazole, voriconazole, flucytosine, amphotericin B and caspofungin susceptibility categories of the isolates were determined according to the criteriae of Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI M27-A3).
RESULTS: During our study period, 8271 blood cultures were analysed in the laboratory. Six thousand four hundred and nineteen (77.6%)
cultures resulted as negative. Candida species were isolated from 93 blood cultures of 50 patients. Candida species were isolated from blood cultures.of two patients (4.0%) in internal medicine services, and other patients (96.0%) with Candida growth were treated in the intensive care units. Candida parapsilosis constituted 62.0% of isolates. C. albicans was detected in 34.0% of the cultures at the second frequency. Candida tropicalis and Candida krusei species were cultured from only one (2.0%) specimen, each. No resistance was detected in antifungal susceptibility tests of flucytosine. The least susceptibility rate was observed among C. parapsilosis isolates for voriconazole. Ninety four percent of C. albicans isolates showed susceptibility to amphotericin B, and no resistance to the other antifungal agents tested.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, in our study Candida species were most frequently isolated from blood culture samples sent from the intensive care units. While the most frequent species isolated was C. parapsilosis, C. albicans was at the second frequency. Resistance to some of the antifungals tested was observed for some of the Candida species isolated. It was considered that identification and antifungal
susceptibility tests are very important in the diagnosis and treatment of these infections in patients especially at intensive care units.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Enfeksiyon hastalıklarının patogenezinin araştırılmasında, fare-sıçan modelleri uzun yıllardır kullanılmaktadır. Tıbbi öneme sahip birçok mikroorganizmanın model konakçısı olarak Galleria mellonella larva kullanımı literatürde kabul görmüştür. Bu çalışmada, Candida albicans’ın salgısal asit proteinaz (SAP) enzim aktivitesinin, konakçı modeli olarak G. mellonella larva üzerindeki etkileri araştırılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Enfeksiyon modeli için, salgısal asit proteinaz (SAP) enzim aktivitesi sığır serum albümin agar yöntemi ile olumlu ve olumsuz olarak bulunan iki klinik C. albicans kökeni kullanıldı. Son larval evrede, 2-3 cm uzunluğunda, 250-300 mg ağırlığında, sağlıklı G. mellonella larvalar dört gruba ayrıldı; kontrol, “sham” (fosfat tampon), SAP olumlu ve SAP olumsuz (5x105 CFU/ml) C. albicans ile enfekte grup. İnokulasyon sonrası larvalar 37ºC’de bekletildi. Doksan altı saat sonra sağlık durumları skorlandı, sakrifiye edildi ve fungal yük araştırıldı.
BULGULAR: Larvalar aktivite, yaşamda kalma, melanizasyon ve fungal yük açısından değerlendirildiğinde gruplar arasında anlamlı bir farklılık olduğu saptandı. Kontrol ve “sham” gruplarında ölüm ve melanizasyon gözlenmezken, 96. saat sonunda patojen üremesi de saptanmadı. SAP olumlu ve olumsuz gruplar arasında fungal yük, melanizasyon ve toplam sağlık skoru açısından anlamlı farklılık bulundu (p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda, C. albicans’ın SAP enzim aktivitesinin virülansta rol oynadığı G. mellonella larva modelinde gösterilmiştir. Fungal enfeksiyonların ve SAP gibi virülans faktörlerinin konak hücreye etkilerinin araştırılmasında G. mellonella larva modelinin güvenilir, uygulaması kolay ve ucuz bir model olarak kullanılabileceğini göstermektedir. Larva modelinin, memeli modellerine alternatif olarak yaygınlaşması etik kaygıların azalmasına da katkıda bulunacaktır.

INTRODUCTION: Mouse-rat models have been used for many years in studying the pathogenesis of infectious diseases. Using Galleria mellonella larvae was accepted in the literature as a model host for many microorganisms that are important for medical reseach. In this study, the secretory acid proteinase (SAP) enzyme activity of Candida albicans was investigated on the G. mellonella larvae as a model host.
METHODS: Two clinical C. albicans strains were used for the infection model, which had positive and negative SAP enzyme activity determined by bovine serum albumin agar method. Healthy G. mellonella larvae of 2-3 cm length and 250-300 mg weight in the last larval stage, were divided into four groups; control, sham (phosphate buffer), SAP positive and SAP negative (105 CFU/ml) C. albicans-infected group. Larvae were left at 37ºC. Their health conditions were scored after 96 hours and they were sacrificed. Fungal burden was studied.
RESULTS: A significant difference was found between the groups when evaluated in terms of activity, survival, melanization and fungal load of larvae. The control and sham groups showed no death and melanization, no pathogen growth was detected at the end of 96 hours. Fungal burden, melanization and total health score showed significant difference between the SAP positive and SAP negative groups (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the role of the SAP enzyme activity of C. albicans on the virulence was demonstrated in G. mellonella larvae in vivo model. G. mellonella larvae model can be used as a reliable, easily applicable and an inexpensive method in investigating the effects of fungal infections and virulence factors such as SAP on host cells. Widespread use of the larvae model as an alternative to mammalian models will also contribute to reducing ethical concerns.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi Tıbbi Parazitoloji laboratuvarına Ocak 2011 ve Aralık 2015 tarihleri arasındaki beş yıl içinde selofan bant ve dışkıda parazit bakısı için başvuran toplam 19042 hastanın sonuçları değerlendirilmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tüm dışkılara doğrudan bakı (nativ-Lugol), formol etil asetat çöktürme ve trikrom boyama yöntemleri uygulanmıştır. Ayrıca selofan bant örneği alınan 7757 hastanın preparatları incelenmiştir.
BULGULAR: Beş yılda başvuran 19042 hastanın 1865’inde (%9.79) bağırsak paraziti saptanmıştır. En yüksek parazit oranına 2013 yılında (%13.19) rastlanmıştır. En sık Blastocystis spp. 1.263 (%6.63), Giardia intestinalis 277 (%1.45) ve Dientamoeba fragilis 160 (%0.84) dışkı örneğinde görülmüştür. Selofan bant örneği alınan 7757 hastanın 139’unda (%1.79) Enterobius vermicularis görülmüştür. Pozitif olguların 127’sinde (%6.33) iki veya daha fazla parazit birlikte görülmüştür. Kadınlarda parazit görülme oranı %11.2 iken, erkeklerde %10.81 olarak saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bağırsak parazit bakısı için beş yıllık süreçte başvuran hastalarda en sık Blastocystis spp., G. intestinalis ve D. fragilis görülmüştür. Bulgularımız bağırsak parazitlerinin önemli bir halk sağlığı sorunu olduğunu göstermiştir.

INTRODUCTION: Results of 19.042 patients admitted to the Laboratory of Medical Parasitology in Celal Bayar University Hafsa Sultan Hospital for parasitological stool examination between January 2011 and December 2015 were evaluated.
METHODS: All stool samples were examined with wet mount (native-Lugol), formaline ethyl acetate concentration and trichrome staining methods. Besides; cellophane tape preparations of 7757 patients were examined.
RESULTS: Intestinal parasites were detected in 1865 (9.79%) of 19.042 patients who were admitted during a five year period. The highest rate of parasites (13.19%) was detected in 2013. The most frequently identified intestinal parasites were Blastocystis spp. 1.263 (6.63%), Giardia intestinalis 277 (1.45%) and Dientamoeba fragilis 160 (0.84%) in stool samples. Cellophane tape samples were collected from 7757 patients and Enterobius vermicularis was detected in 139. Two or more parasites were detected in 127 (6.33%) of the positive cases. The frequency of parasites was 11.2% in females and 10.81% in males.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Blastocystis spp., G. intestinalis and D. fragilis were the most frequently detected intestinal parasites in patients admitted during a five year period. Our findings showed that intestinal parasites are an important public health problem.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Sistemik dolaşımda anti-nükleer antikorların (ANA) varlığının tespiti birçok otoimmün hastalığın tanısı için anahtar rol oynamaktadır. Ancak indirekt immünofloresan (IIF) tarama testlerinde sıkça karşılaşılan ve anti-DFS70 antikorlarının varlığı ile ilişkilendirilebilen yoğun ince benekli (dense fine spekled, DFS) ANA paterninin hastalıklar ile ilişkili olup olmadığı henüz netleşmemiştir. Bu çalışmada, DFS paterninde ANA varlığı ile hastaların klinik tanıları ya da semptomları arasındaki ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: ANA-IIF tarama testinde DFS paterni varlığı belirlenen 200 hasta çalışmaya dâhil edilmiştir. Hastaların klinik bilgilerinin elde edilmesi amacıyla hastaların hekimleri tarafından belirlenen International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD) kodları retrospektif olarak incelenmiştir.
BULGULAR: DFS paterninde ANA varlığı tespit edilen hastaların 158’i (%79.0) kadın, 42’si (%21.0) erkektir. Bu antikorlar en sık 1-10 yaş (58 hasta, %29.0), en az 71-80 yaş aralığında (bir hasta, %0.5) olan hastalarda tespit edilmiş, yaş ilerledikçe görülme sıklığının azaldığı belirlenmiştir. Hastaların 26’sında (%13.0) sistemik otoimmün romatizmal hastalık (SORH), sekizinde (%4.0) organa spesifik otoimmün hastalık, dokuzunda (%4.5) malignensi tanısı konduğu, 127 hastanın (%63.5) ise çeşitli sistemlere ait farklı hastalıklar, semptomlar ya da tanımlamalar içeren ICD kodları ile takip edildiği görülmüştür. Hastaların 30’unda (%15.0) ICD kodu belirtilmemiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada DFS paternindeki ANA pozitifliğinin kadın hastalarda ve erken çocukluk evrelerinde daha sık görüldüğü tespit edilmiştir. Spesifik bir hastalık ile ilişkilendirilemese de bu paternin SORH’da da pozitif olabileceği, bu nedenle DFS paterninde ANA varlığı tespit edilen hastaların klinik bulgular eşliğinde değerlendirilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

INTRODUCTION: Determination of the presence of antinuclear antibodies (ANA) in systemic circulation has a key role in diagnosis of many autoimmune diseases. However, it has still not been clear whether dense fine speckled (DFS) pattern of ANA, which are commonly found in indirect immunofluorescence (IIF) screening tests indicating the presence of anti-DFS70 antibodies, are related with the diseases. The aim of this study was to investigate the association between clinical diagnosis of patients with the presence of DFS pattern of ANA.
METHODS: Two hundred patients with presence of DFS pattern on ANA-IIF screening test were included in the study. To obtain the clinical data of the patients, International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD) codes, which were determined by physicians of the patients, were retrospectively analyzed.
RESULTS: Of the patients with DFS pattern of ANA, 158 (79.0%) were women and 42 (21.0%) were men. These antibodies were found most frequently in age range of 1-10 (58 patients, 29.0%), and the least in age range of 71-80 (one patient, 0.5%), and it was determined that the frequency decreased as the age increased. Of the patients 26 (13.0%) were diagnosed as systemic autoimmune rheumatic diseases (SARD), eight (4.0%) as organ-specific autoimmune diseases, nine (4.5%) as malignancy, and 127 (63.5%) were followed-up due to different diseases of various systems. No clinical diagnosis was indicated in 30 (15.0%) patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result, although it could not be associated with a specific disease, DFS pattern of ANA may be positive in SARD. Therefore, it is concluded that the patients with DFS pattern of ANA should be evaluated together with clinical findings.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, hastanemize başvuran hastalardan etken olarak izole edilen Escherichia coli ve Klebsiella spp. izolatlarının, GSBL üretiminin ve CTX-M enzim tiplerinin araştırılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haziran-Aralık 2009 tarihleri arasında çeşitli klinik örneklerden toplam 593 izolat çalışmaya dâhil edildi. Antibiyotik duyarlılık testi disk difüzyon yöntemi ile yapıldı. GSBL üretimi çift disk sinerji ve E test ile doğrulandı. GSBL üreten izolatlar için sefotaksim minimal inhibitör konsantrasyonları agar dilüsyon ile belirlendi. İzolatlarda polimeraz zincir reaksiyonu yöntemiyle CTX-M enzim grupları (CTX-M grup, CTX-M-1 grubu, CTX-M-2 grubu, CTX-M-8 grubu, CTX-M-9 grubu, CTX-M-25 grubu) araştırıldı.
BULGULAR: İzolatların %33.7’sinin (200/593) GSBL ürettiği (E. coli %34.3, K. pneumoniae %31.3) belirlendi. Yatan hastalardan izole edilen izolatlarda GSBL üretimi anlamlı olarak yüksek bulundu. GSBL üreten izolatlar diğer izolatlara göre, siprofloksasin, levofloksasin, amoksisilin/klavulanik asit, piperasilin/tazobaktam, gentamisin, amikasin, tobramisin, trimetoprim-sülfometoksazol ve nitrofurantoine anlamlı olarak dirençli bulundu. GSBL üreten izolatların 192’sinde (%96) CTX-M enzimi belirlendi. CTX-M ürettiği saptanan izolatların %96.8’inde (186/192) CTX-M-1 grubu %5.2’sinde (10/192) CTX-M-2 grubu, %1’inde (2/192) CTX-M-8 grubu ve %1.5’unda (3/192) CTX-M-9 grubu saptandı. CTX-M-1 grubu GSBL ürettiği belirlenen 186 izolatın 165’inde (%88.7) CTX-M-15 enzim tipi saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastanemizden elde edilen izolatlarda GSBL oranları oldukça yüksek bulunmuş olup, en sık enzim grubu CTX-M-1 grubu ve en sık enzim tipi CTX-M-15 enzimi olarak saptanmıştır.

INTRODUCTION: The aim of this study is to evaluate ESBL production and CTX-M enzyme types in Escherichia coli and Klebsiella spp isolates obtained from patients admitted to our hospital.
METHODS: A total of 593 isolates from various clinical specimens of patients between June 2009 and December 2009 were included in the study. Antibiotic susceptibility test was performed by Kirby-Bauer disk diffusion method. ESBL production was confirmed by double-disc synergy and E tests. The minimal inhibitory concentrations of cefotaxim for the isolates with ESBL were detected by agar dilution method. Polymerase chain reaction was used to determine the CTX-M enzyme types including CTX-M group, CTX-M-1 group, CTX-M-2 group, CTX-M-8 group, CTX-M-9 group, CTX-M-25 group, CTX-M-15, CTX-M-3, and CTX-M-10 types.
RESULTS: ESBL production was found in 33.7% (200/593) of the isolates (34.3% for E. coli and 31.3% for Klebsiella isolates). ESBL production was significantly high in isolates from inpatients. Resistance to ciprofloxacin, levofloxacin, amoxicillin/clavulanic acid, piperacillin/tazobactam, gentamicin, amikacin, tobramycin, trimetoprim-sulphametoxazol and nitrofurantoin was significantly higher in ESBL producing isolates. CTX-M enzymes were found in 192 (96%) of the 200 ESBL producing isolates. Of the CTX-M producing isolates, CTX-M-1, CTX-M-2, CTX-M-8 and CTX-M-9 groups were found in 96.8% (186/192), 5.2% (10/192), 1% (2/192) and 1.5% (3/192), respectively. CTX-M-15 was found in 165 of the 186 (88.7%) CTX-M-1 group ESBL producing isolates.
DISCUSSION AND CONCLUSION: High rates of ESBL production was found among the isolates in our hospital. The most common enzyme type was CTX-M-1 group, CTX-M-15 being the most common enzyme type.

Makale Özeti | Tam Metin PDF