Primer perkütan koroner girişim ile tedavi edilen ST yükselmeli miyokart enfarktüslü hastalarda stent restenozu ile koroner arter hastalığının yaygınlığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi
Erkan Yıldırım1, Murat Çelik1, Uygar Çağdaş Yüksel1, Barış Buğan2, Yalçın Gökoğlan1, Suat Görmel1, Salim Yaşar1, Mustafa Koklu1, Atila İyisoy1, Cem Barçın11Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Bölümü, Ankara2Dr. Suat Günsel Üniversitesi Girne Hastanesi, Kardiyoloji Bölümü, Girne, Mersin
Amaç: Stent içi restenoz (SİR) ile koroner aterosklerozu arasında altta yatan patofizyolojik mekanizmalar açısından önemli farklılıklar vardır. Çalışmamızda ST yükselmeli miyokart enfarktüsünde (STYME) koroner arter hastalığı (KAH) yaygınlığı ile SİR arasındaki ilişkinin değerlendirilmesini ve SİR ile ilişkili olabilecek diğer faktörleri tespit etmeyi amaçladık.
Yöntemler: Çalışmamıza ilk kez STYME ile başvuran, ilk 12 saatte primer perkütan koroner girişim ile başarılı bir şekilde tedavi edilen ve üçüncü ayda kontrol anjiyografisi yapılan 372 hasta dahil edildi. KAH yaygınlığı Gensini skoru ile tespit edildi.
Bulgular: Çalışmamızda SİR oranı %23.4 (87 hasta) olarak tespit edildi. Ortalama Gensini skoru SİR olan grupta belirgin derecede yüksek bulundu (69 [dağılım, 51–90] ve 42 [dağılım, 32–61], p<0.001). Diabetes mellitus varlığı, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (SVEF) ve LDL-C seviyeleri SİR olan ve olmayan grupta anlamlı bir şekilde farklı bulundu (tümü için, p<0.05). Ayrıca stent çapı ve stent uzunluğu da SİR olan ve olmayan grupta anlamlı düzeyde farklı bulundu (iki grupta da, p<0.05). Çok değişkenli regresyon analizi sonucunda Gensini skoru, stent çapı, stent uzunluğu, LVEF ve LDL-C ile SİR arasındaki ilişkinin bağımsız olduğu tespit edildi.
Sonuç: Stent içi restenoz ile koroner ateroskleroz için altta yatan patofizyolojik mekanizmalar farklı olsa da, koroner arter hastalığı yaygın olan hastalar SİR açısından riskli kabul edilmelidir.
Relationship between the extent of coronary artery disease and in-stent restenosis in patients with acute ST-segment elevation myocardial infarction undergoing primary percutaneous coronary intervention
Erkan Yıldırım1, Murat Çelik1, Uygar Çağdaş Yüksel1, Barış Buğan2, Yalçın Gökoğlan1, Suat Görmel1, Salim Yaşar1, Mustafa Koklu1, Atila İyisoy1, Cem Barçın11Department of Cardiology, Gülhane Training and Research Hospital, Ankara, Turkey2Department of Cardiology, Dr. Suat Günsel University of Kyrenia Hospital, Kyrenia, Mersin, Turkey
Objective: The pathophysiological mechanism of in-stent restenosis (ISR) is different from atherosclerosis of native coronary arteries. The aim of this study was to evaluate the relationship between ISR and the extent of coronary artery disease (CAD), and to identify other risk factors associated with ISR in ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI) patients.
Methods: A total of 372 consecutive patients presenting with first acute STEMI who were successfully treated with primary percutaneous coronary intervention within 12 hours from the onset of symptoms and who had an angiographic follow-up at 3 months were included in the study. The extent of CAD was calculated using the Gensini score.
Results: The incidence of ISR observed in our group of patients was 23.4% (n=87). The mean Gensini score was significantly higher in patients with ISR when compared with group without restenosis (69 [range: 51–90] vs 42 [range: 32–61]; p<0.001). The presence of diabetes mellitus, left ventricular ejection fraction (LVEF), and low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C) level differed significantly between the 2 groups (p<0.05 for all). Stent diameter and stent length were found to be significantly different between the ISR group and the no-restenosis group (p<0.05 for both). In multivariate logistic regression analysis, the Gensini score, stent diameter, stent length, LVEF, and LDL-C were independently associated with ISR.
Conclusion: Despite the differences in the underlying pathophysiological mechanism of ISR and native coronary atherosclerosis, patients with a greater extent of CAD should be considered candidates for future stent restenosis.
Sorumlu Yazar: Erkan Yıldırım, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |