: ()

Proteinüri, renal ve kardiyovasküler hastalıklarda önemli bir risk faktörüdür. Nefroloji pratiğinde, hastaların tedavileri proteinüri seviyelerine göre düzenlenmektedir. Bazı durumlarda tam idrar tahlili(TİT), spot idrar protein/kreatinin oranı(PKO) ve 24-saatlik idrar proteinüri ölçümlerinde görülen tutarsızlıklar, hastaların tedavilerinin düzenlenmesi sırasında kafa karışıklığına yol açmaktadır. Bu çalışmamızda, bu üç proteinüri ölçüm yönteminin kendi arasında ve serum albümin seviyeleriyle karşılaştırılması ve korelasyonlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Toplam 1038 idrar örneği değerlendirildi. TİT, FUS-200/H-800 Tam Otomatik İdrar Analiz Sistemi(Dirui,Çin) kullanılarak çalışıldı. Spot ve 24-saatlik idrar örneklerinde proteinüri, turbidimetrik olarak Abbott Architect C8000 otoanalizöründe ölçüldü(Abbott Laboratuarları, ABD). Serum albümin konsantrasyonu fotometrik renk testi ile Olympus AU2700 (Hamburg, Almanya) otoanalizöründe ölçüldü. İdrar sedimentinde >10 lökosit veya eritrositi olan idrar örnekleri çalışmaya dahil edilmedi. TİT’deki proteinüri miktarı, spot idrar PKO (r=0.75, p<0.001), 24 saatlik proteinüri (r=0.76, p<0.001) ve serum albümin (r= -0.36, p<0.001) seviyeleri ile anlamlı olarak ilişkiliydi. TİT’de 3+ proteinüri saptanan hastaların median spot idrar PKO’su 5.59 (2.76-9.11) g/gün, 24 saatlik proteinüri 4.54 (2.85-9.05) g/gün ve ortalama serum albümin seviyesi 3.08 ± 0.86 g/dL olarak belirlendi. Spot idrar PKO ile 24 saatlik proteinüri anlamlı olarak ilişkili bulundu (r=0.80, p<0.001). Hem spot idrar PKO hem de 24-saatlik proteinüri, serum albümin ile anlamlı olarak ters korele bulundu(sırasıyla r= -0.54, p<0.001 ve r=-0.54, p<0.001). Hem sabah hem de öğleden sonra alınan spot idrar PKO ile 24 saatlik proteinürinin anlamlı olarak ilişkili olduğu gözlendi(sırasıyla r=0.83, p<0.001 ve r=0.82, p<0.001). Her üç proteinüri ölçüm yöntemi de birbirleriyle ve serum albümin seviyeleri ile anlamlı olarak ilişkilidir. Günün herhangi bir saatinde alınan spot idrar PKO, proteinüri ölçümünde kolay ve güvenilir bir yöntem olarak kullanılabilir.

Proteinuria is an important risk factor for renal and cardiovascular diseases. In nephrology practice, treatment decisions are made according to proteinuria levels. Inconstinencies in the measurements of proteinuria with different methods such as urinalysis, spot urine protein to creatinin ratio (PCR) and 24-hour-urine proteinuria lead to confusion in the management of the patients. Herein, we aimed to compare these three proteinuria measurement methods within themselves, and serum albumin levels,and evaluate existing correlations. A total of 1038 urine tests were evaluated. Urinalysis was performed using FUS-200/H-800 full-automatic urinalysis system. Spot urine PCR and 24-hour-urine proteinuria were measured turbidometrically. Serum albumin concentrations were measured photometrically. Urine samples with more than 10 leukocytes or erythrocytes in urine sediments were not included in the analysis.. Proteinuria detected with urinalysis was significantly associated with spot urine PCR (r=0.75, p<0.001), 24-hour proteinuria (r=0.76, p<0.001) and serum albumin levels (r= -0.36, p<0.001). In patients with 3+ proteinuria in urinalysis, urine PCR was measured as 5.59 (2.76-9.11) g/day; 24-hour proteinuria, 4.54 (2.85-9.05) g/day and serum albumin level, 3.08±0.86 g/dL. Spot urine PCR was significantly correlated with 24-hour proteinuria (r=0.80, p<0.001). Both spot urine PCR and 24-hour proteinuria were significantly and negatively correlated with serum albumin levels (r=-0.54, p<0.001 and r=-0.54, p<0.001, respectively). Spot urine PCR obtained from both morning and afternoon samples were significantly associated with 24-hour proteinuria (r=0.83, p<0.001 and r=0.82, p<0.001 respectively). All three methods of measurement for proteinuria were significantly associated with each other and serum albumin levels. Spot urine PCR is an easy and reliable method for measurement of proteinuria.

Metastatic skull base tumors occur in 4% of patients with systemic malignancy1, most commonly prostate (38%), breast cancer (20.5%), lung (6%) and they usually present with cranial neuropathies.2 We discuss a case that presented with otological and jugular fossa syndrome symptoms as the initial presentation for non-small cell lung carcinoma. So far, only one similar case had been reported. 3
A 57-year-old male presented with left reduced hearing, tinnitus and features of jugular fossa syndrome for five months. Examination revealed left IX, X, XI, XII cranial nerve palsy with no abnormality on lung examination and chest X-ray. Computed tomography of brain, skull base and neck showed ill-defined heterogenous enhancing mass occupying the jugular fossa with surrounding erosion suggestive of glomus jugulare. Two weeks later, he showed clinical evidence of primary lung malignancy and bronchial biopsy returned as non-small cell carcinoma of the lung. The jugular fossa tumor was later confirmed by magnetic resonance imaging to be a metastatic skull base tumor.
In conclusion, high index of suspicion must be applied when investigating any jugular foramen tumor as it may be a metastatic lesion from an asymptomatic primary.

Nörooftalmolojik aciller, gereken tedavi yeterince uygulanmadığı takdirde görmeyi ve yaşamı tehdit edici durumlara neden olabilen bir grup hastalıktan oluşmaktadır. Erken tedavi uygulanmış olsa dahi, çoğu zaman bu klinik durumlar yüksek morbidite oranları ile sonuçlanmaktadır. Nöro-oftalmolojik aciller sıklıkla görme kaybı, çift görme ya da anizokori gibi belirtilerle ortaya çıkmaktadır. Arteriyel anterior iskemik optik nöropati kalıcı ve ciddi görme kaybı, inme veya aort disseksionu ile birliktelik gösterebilen ve acil kortikosteroid tedavisi gereksinimi duyulan ciddi bir durumdur. Görme kaybı veya çift görme belirtileriyle ortaya çıkan, kavernöz sinüsü ve orbita apeksini etkileyen kavernöz sinüs trombozu veya mukormikozis gibi hastalıklar ise erken tedavi edilmediği takdirde beyin parankim dokusuna ulaşarak kalıcı nörolojik sekellere neden olabilmektedir. Yüksek morbidite riski taşıyan bir başka durum ise serebral anevrizmaların neden olduğu izole üçüncü sinir felcidir. Horner Sendromu, genç erişkinlerde inmenin önemli nedenlerinden biri olan karotis diseksiyonunun başlangıç bulgusu olabilir. Erken müdahalenin çok önemli olduğu tüm bu hastalıklara yaklaşım, oftalmolog ve nörolog işbirliği içinde ve mümkün olan en kısa sürede olmalıdır.

Neuro-ophthalmological emergencies are group of disease which may cause visual impairment or life-threatining conditions if treatment is not applied promptly. These clinical conditions can result in high rates of morbidity even with immediate therapy. Neuro-ophthalmological emergencies frequently appear with symptoms of vision loss, diplopia and anisocoria. Arterial anterior ischemic optic neuropathy is a severe condition which can be associated with permanent vision loss requiring immediate corticosteroid therapy. Cavernous sinus thrombosis and mucormycosis which can affect orbital apex and cavernous sinus are other conditions that can appear with vision loss and diplopia symptoms requiring emergency corticosteroid therapy. These diseases extend to the brain paranchymal tissue and cause permanent neurological sequelae if not treated urgently. Cerebral aneurysm causing isolated third-nerve palsy is another condition carrying risk of high morbidity. Horner Syndrome may be the initial sign of carotid dissection, which is an important cause of stroke in young adults. Immediate approach is very important in all these diseases, therefore the treatment approach should be initiated as soon as possible with the cooperation of the ophthalmologist and the neurologist.

Lipomlar sık görülen tümörler olmalarına rağmen vulvada sık değildirler. Vulvar lipom saptanan olgumuz, lipomun eksizyonundan 3 ay önce normal doğum yapmış, 37 yaşında tiroid kanseri bir hastadır. Olgumuzda yavaş gelişen vulvar kitle sunuldu. Hastanın yakınması kitlenin “testis gibi” görünmesi idi. Hastamızda papiller tiroid kanseri öyküsü mevcuttu ve ikinci operasyonundan sonra radyoaktif iyot tedavisi almıştı. Bununla birlikte hastamız 3 ay önce vaginal doğum gerçekleştirebildi. Fizik muayenede hastanın sol labium majöründe 3x5 cm (santimetre) boyutlarında ağrısız kitle saptandı (Şekil 1). Kitle genel anestezi altında tamamen çıkarıldı (Şekil 2). Histolojik incelemede matür adipositlerden oluşan vulvar lipomu işaret eden benign tümör saptandı. Lipomlar çoğunlukla kolay farkedilen, ağrısız yumuşak kitlelerdir. Travma, altta yatan en sık sebep olmasına rağmen bizim vakamız travma değil papiller tiroid kanseri öyküsüne sahiptir. Malignite olasılığına karşılık vulvar lipomların total olarak çıkarılması daha güvenlidir. Bu olgumuzla çoğunlukla Bartholin kisti olarak yanlış tanı alan bu benign tümörün atipik yerleşim yerine dikkat çekmek istedik.

Lipomas are frequently seen tumors but not often on vulva. In our case it was diagnosed in a 37 year old thyroid cancer patient who gave vaginal birth three months before the excision of the lipoma. We report the case of a vulvar mass that progressed slowly. The complaint of our patient was the ‘testis like’ appearance of the mass. She had the history of papillary thyroid cancer who underwent radioactive iodine therapy after her second operation. Nevertheless she even succeeded in vaginal delivery three months before. Physical examination showed a non-tender mass in her left labium majus that measured 3x5 centimetres (cm) (Figure 1). The mass was completely excised under general anaesthesia (Figure 2). The histologic examination showed a benign tumor composed of mature adipocytes, indicating vulvar lipoma. Lipomas are mostly painless soft tumors which can be recognized easily. Although trauma is the most common underlying reason, our case was with the history of papillary thyroid cancer not trauma. It is safer to excise vulvar lipomas totally to eliminate the possibility of malignancy. We intented to take attention to this atypical localization of this benign tumor which may be most often misdiagnosed as Bartholin cyst.

Akustik İmmitansmetri dış kulak kanalından verilen saf sesin kulak zarından yansıdıktan sonra kaydedilmesiyle oluşur, böylece orta kulağın durumu hakkında objektif bilgiler elde edilmektedir. Kliniklerde genellikle geleneksel immitansmetri olarak adlandırılan 226 Hz ve 1000 Hz immitansmetri kullanılmaktadır fakat bu yöntem orta kulağın durumu ile ilgili bilgi sağlamada yeterli olmamaktadır. Geniş Bant Timpanometride (GBT), dış kulak kanalından geniş bir frekans aralığını (226-8000Hz) kapsayan klik uyaran verilerek ölçüm yapılmaktadır. Bu sırada orta kulaktan yansıyan ve absorbe edilen ses ölçülmektedir. Orta kulaktan yansıyan ses Reflektans, orta kulak tarafından soğurulan ses Absorbans olarak tanımlanır. Bu çalışmanın amacı geniş bant timpanometrinin geleneksel timpanometriye göre üstün yönleri ve farklılıklarını açıklamaktır.

Acoustic Immitancemetry consists of recording the reflected pure tone sound from the eardrum sent which was delivered from the probe at the outer ear canal, it provides objective information about the condition of the middle ear. Traditional 226 Hz and 1000 Hz
tympanometries are usually used in clinics but it’s not enough to identify middle ear disorders. Wideband Tympanometry (WBT) uses a click stimulus that contains a wide frequency range (226-8000 Hz). WBT measures sounds that are reflected back from the middle ear and absorbed by the middle ear. The sound that is reflected back from the middle ear is called reflectance, the sound that is absorbed by the middle ear is called absorbance. It is the purpose of this study to explain the superiority of WBT and its differences from traditional tympanometry

Polikistik over sendromu, kadınlarda en sık görülen metabolic bozukluktur. Oluşum mekanizması halen net olarak aydınlanmamış olan PKOS ile alakalı pekçok hayvan çalışmaları mevcuttur.
PKOS modeli oluşturmak ve hastalık mekanizmasını anlamak amacıyla, sırasıyla dehidroepiandrosteron sülfat uygulaması, östradiol valerate enjeksiyonu, fetal androgen verilmesi ve letrozol uygulaması denenmiştir. Çalışmamızda, bu modelleri derlemeye çalıştık.

Polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common endocrine metabolic disorder in reproductive aged women. PCOS has a multi-system presentation. The mechanisms involved in polycystic ovary formation and related metabolic dysfunction have not been fully understood, although many animal and human studies have been conducted.
Different techniques were experimented on animals to induce PCOS. Chronologically, the experimental methods used in PCOS induction included dehydroepiandrosterone application, estradiol valerate injection, fetal androgen administration and letrozole use. All of these models were described in this review article.

Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonu 65 yaş üzeri kişilerde geri dönüşümsüz görme kaybının önde gelen sebeplerinden birisidir. Santral görme kaybıyla sonuçlanan makulanın ilerleyici dejeneratif bozukluğu hastalıktaki ana problemdir. Hastalığın atrofik ve eksudatif olmak üzere iki formu vardır. Nüfusun yaşlanması Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonu prevelansını arttırır ve sosyal ve ekonomik sıkıntılara neden olur. Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonu açısından riskli hastaların yönetimiyle ilgili birçok çalışma yapılmış ve yeni tedaviler geliştirilmeye çalışılmıştır. Bu derlemede, Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonun şu anki ve gelecekteki tedavi seçenekleri tartışılmıştır.

Age-Related Macular Degeneration is the leading cause of irreversible blindness over 65 years of age. Progressive degenerative disorder of the macula resulting in a loss of the central vision is the main problem in the disease. There are two forms of Age-Related Macular Degeneration, the atrophic and the exudative form. Ageing of the population may increase the prevalence of Age-Related macular degeneration and cause social and economical burden. Much research has been done to manage the people at risk of Age-Related macular degeneration and to develop new treatments. In this review, we will discuss the current and future therapeutic options of Age-Related Macular Degeneration.

Pott's puffy tümör frontal sinüzitlerden sonra görülebilen bir cerrahi acili olarak kabul edilebilecek bir komplikasyondur. Nadir olmasına rağmen, ciddi morbiditesi olduğu için, skalpte fluktasyon eritematöz şişlikle giden durumlarda Pott's puffy tümörden şiddetle şüphenilmelidir. Bu hastalığın tanısında klinik olarak şüphelenmek ve görüntüleme yöntemleri ile tanıyı doğrulamak gerekir. Tedavide intrakraniyal komplikasyonlardan kaçınmak için cerrahi ve medikal tedavi yöntemlerinin kombine edilmesi önemlidir.

Pott’s puffy tumor is a complication that can be seen after frontal sinusitis and considered as a surgical emergency. Although it is rare, given the potential for significant morbidity, a high index of suspicion for Pott’s puffy tumor is required in patients presenting with fluctuant, tender, erythematous swelling of the scalp. High clinical suspicion for the diagnosis of the disease and confirmation of the diagnosis with imaging studies are necessary. In treatment it is important to combine the medical and surgical treatment modalities to avoid intracranial complications. In this case report, a male patient with a Potts puffy tumour developed after frontal sinusitis was presented.

Amaç: Otitis media komplikasyonları intrakranyal ve ekstrakranyal olarak sınıflandırılır ve genellikle progresif kemik erozyonlarına, faysal sinirin, labirentin ve duranın açığa çıkmasına bağlıdır. Antibiyotik öncesi dönemde akut ve kronik orta kulak enfeksiyonları ekstrakraniyal ve intrakraniyal infeksiyonlara sıklıkla neden olmaktaydı. Gelişmiş antibiyotiklerin kullanımından sonra otitis mediaya bağlı komplikasyonlar dramatik şekilde azalmıştır. Bu çalışmanın amacı hastalarımızda otitis media komplikasyonlarını gözden geçirmek ve literatür ile karşılaştırmaktır.
Hastalar ve Yöntem: Çalışmayı retrospektif olarak uyguladık. 2013-2016 yılları arasında otitis mediaya bağlı temporal kemik erozyonu ve komplikasyonu gelişen hastalar incelendi.
Bulgular: Otitis mediaya bağlı komplikasyonu olan 26 hasta değerlendirmeye alındı. Bunların 5’i (%19,23) intrakraniyal olup; beyin absesi (1), lateral sinüs trombozu (2), otitik hidrosefali (1) ve menenjit (1) en sık görülen intrakraniyal komplikasyonlardı. Ekstrakraniyal komplikasyonlar 21 hastada (%80,76) mevcut olup; subperiostal abse (6), labirent fistülü (7), fasiyal paralizi (8) en sık görülen ekstrakraniyal komplikasyonlardı. Tüm hastalara antibiyotik tedavisi ve uygun cerrahi tedavi prosedür uygulandı. Radikal mastoidektomi kolesteatomu olan ve intrakraniyal komplikasyon gelişen hastalara uygulandı ve gereğinde genişletildi.
Sonuç: Kulak burun boğaz ve beyin cerrahisi tarafından erken tanı, agresif antibiyotik tedavisi ve kombine yönetim, otitis media komplikasyonlarına bağlı mortalite ve morbiditenin azalmasında kilit rol oynamaktadır.

Objectives: Complications from otitis media are classified as extracranial or intracranial and are usually caused by progressive bony erosion, exposing the facial nerve, labyrinth and dura. In the preantibiotic era, acute and chronic middle ear infections frequently led to both extracranial and intracranial complications. The complications rate of otitis media have dramatically decreased since the advent of antibiotics. The aim of this study was to review our patients with complications of otitis media and compare with literature.

Patients and Methods: We performed a retrospective study. Patients who developed temporal bone erosion and complications because otitis media between the years 2013 and 2016 were investigated.

Results: There were 26 patients with complications of otitis media, which 5 [19,23%] were intracranial; brain abscess (1), lateral sinus thrombosis (2), otitic hydrocephalis (1) and meningitis (1) were the most common intracranial complications. Extracranial complications were present in 21 [80,76%] of the patients; subperiostal abscess (6), labyrinthine fistula (7), facial paralysis (8) were the most common extracranial complications. Antibiotic therapy and initial surgical treatment procedure were applied in all patients. Radical mastoidectomy was performed in ears with cholesteatoma and in cases of intracranial complications the operation was extended with appropriate interventions if required.

Conclussion: Early diagnosis, aggressive antibiotic therapy and combined management of cases by otologists and neurosurgeons are the key to reducing the morbidity and mortality of the serious complications of otitis media.

Bu retrospektif çalışmanın amacı, baş dönmesi şikayeti ile başvuran hastalarda eşlik eden semptomların ve Baş Dönmesi Engellilik Anketi sonuçlarının değerlendirilmesidir.
Çalışmada, baş dönmesi şikayeti ile başvuran 400 hastanın verileri değerlendirilmiştir. Semptomlar, vestibüler ve işitme testlerinin sonucu ve Baş Dönmesi Engellilik Anketi (BDEA) sonuçları kaydedilmiştir. Vestibüler test bulgularına göre hastalar 2 gruba ayrılmıştır. Birinci gruba, pozitif vestibüler test bulgusu olan 241 hasta dahil edilmiştir. İkinci gruba vestibüler test bulguları normal elde edilen 159 hasta alınmıştır. Dengesizlik, çınlama, işitme kaybı, kulakta dolgunluk, bulantı ya da kusma ve yüksek sesten rahatsızlık, sistemik hastalık ve baş ağrısının görüldüğü hasta sayısı, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı şekilde farklılık göstermiştir (p<0.05). BDEA; emosyonel, fiziksel, fonksiyonel alt skorları ve total skorlarının tümünde iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark elde edilmiştir (p<0.05). Sonuç olarak; baş dönmesi şikayeti ile başvuran hastalarda; eşlik eden semptomların ve BDEA ile baş dönmesine bağlı engellilik düzeyinin saptanması,kapsamlı vestibüler değerlendirme ve takip açısından yol gösterici olabilir.

The aim of this retrospective study is to evaluate the accompanying symptoms and results of the Dizziness Handicap Inventory of patients presenting with complaint of vertigo. The data of 400 patients pesenting with complaint of vertigo were evaluated in this study. Symptoms, vestibular and hearing test results, Dizziness Handicap Inventory (DHI) results were recorded. The patients were divided into two groups according to the vestibular test results. The first group consisted of 241 patients who have positive vestibular test results. The second group consisted of 159 patients who have normal vestibular test results.
The number of patients with imbalance, tinnitus, hearing loss, aural fullness, nausea or vomiting, noises disturbance, headache and systemic diseases showed statistically significantly difference between two groups. The DHI emotional, functional, physical and total scores showed statistically significantly difference between two groups. As a result, associated symptoms and to determine the level of disability depends on the vertigo with BDEA may lead the way in terms of comprehensive vestibular assessment and follow up of patients presenting with complaint of vertigo

Alpha thalassemia (α-thalassemia) is an autosomal recessive disorder due to the reduction or absence of α globin chain production. Laboratory diagnosis of α-thalassemia requires molecular analysis for the confirmatory diagnosis. A screening test, comprising complete blood count, blood smear and hemoglobin quantification by high performance liquid chromatography and capillary electrophoresis, may not possibly detect all the thalassemia diseases. This review focused on the molecular techniques used to detect α-thalassemia, and the advantages and disadvantages of each technique were highlighted. Multiplex gap-polymerase chain reaction, single-tube multiplex polymerase chain reaction, multiplex ligation-dependent probe amplification, and loop-mediated isothermal amplification were used to detect common deletion of α-thalassemia. Furthermore, the reverse dot blot analysis and a single tube multiplex polymerase chain reaction could detect non-deletion mutation of the α-globin gene. Sanger sequencing is widely used to detect non-deletion mutations of α-thalassemia. Recently, next-generation sequencing was introduced in the diagnosis of both deletion and point mutations of α-thalassemia. Despite the advantages and disadvantages of different techniques, the routine method employed in the laboratory should be based on the facility, expertise, available equipment, and economic conditions.

Amaç: Bu çalışmada biyopsi işlemlerini azaltmak amacı ile Manyetik Rezonans Görüntülemenin (MRG) parotis gland tümörlerinin (PGT) malign-benign ayrımındaki etkinliği değerlendirilmiştir ve operasyon öncesi biyopsi işleminin azaltılması amaçlanmıştır.
Yöntem: 42 hastaya (24 kadın, 18 erkek, ortalama yaş; 51,4±15,9) ait 54 parotis gland lezyonu çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların MR görüntüleri ve histopatolojik sonuçları retrospektif olarak tarandı. PGT’lerin T1, T2 ağırlıklı sekanslarda ve kontrast verimi sonrasında sinyal intensiteleri ve ortalama ADC değerleri ölçüldü. Diğer yandan lezyonların kontrastlanma paterni (homojen, heterojen, periferik veya kontrastlanmayan), sınırları (iyi veya kötü sınırlı), boyutları, lokalizasyonları (yüzeyel lob/derin lob/ her ikisi), perinöral yayılım, lenfadenopati varlığı ve komşu dokulara ekstansiyon değerlendirildi.
Bulgular: PGT’lerin dağılımı; 13 malign ve 41 benign lezyon olmak üzere 21 pleomorfik adenom, 18 Warthin tümörü, 3 lenf nodu, 2 mukoepidermoid karsinom, 5 adenoid kistik karsinom, 1 bazal hücreli karsinom, 2 metastaz ve 2 lenfoma şeklindeydi. Morfolojik parametrelerden kötü sınır, perinöral yayılım, lenfadenopati varlığı ve çevre doku uzanım malign lezyonlarla anlamlı olarak ilişkili bulundu (p<0.01). Malign lezyonların ADC değerleri benignlere göre anlamlı olarak düşük bulundu ( p<0.05). Ayrıca Warthin tümörlerinde ADC değerleri ve T2 sinyal intensitesi, pleomorfik adenomlardan istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşüktü ( p<0.05).
Sonuç: Morfolojik özelliklerle birlikte ortalama ADC değerleri malign tümörleri benignlerden, ADC değerleri ve T2 sinyalleri ise pleomorfik adenomları Warthin tümörlerinden ayırmaya yardımcı olarak biyopsi sayılarını dolayısıyla komplikasyonlarını azaltabilir.

Objective: This study investigated the effectivity of Magnetic Resonance Imaging (MRI) findings and Apparent Diffusion Coefficient (ADC) value in evaluating parotid gland tumors (PGTs), and aimed to reduce the biopsy procedure before surgery.
Methods: This retrospective study included 54 PGTs of 42 patients’ (24 female, 18 male, mean age; 51.4±15.9). All of the patients had an MRI, and histopathologic diagnosis. The signal intensity [T1 and T2 Weighted (W), T1W after intravenous contrast agent injection] and mean ADC values of the PGTs were measured. Also contrast enhancement pattern (homogenous, heterogeneous, peripheral or none), margin features (well or ill-defined), sizes, location (superficial lobe/deeplobe/both), perineural spread, presence of lymphadenopathy, and extension to adjacent structures were noted.
Results: The distribution of PGTs was; 21 pleomorphic adenomas, 18 Warthin tumors, 2 lymph nodes, 2 mucoepidermoid carcinomas, 5 adenoid cystic carcinoma, 1 basal cell carcinoma,2 metastases and 2 lymphomas; (13 malignant and 41 benign lesions). Morphologic parameters; ill-defined margin, perineural spread, lymphadenopathy, and extension to adjacent structures were found to be significantly associated with malign lesions (p<0.01). There was a significant difference between ADC values of malignant and benign PGTs (p<0.05). Also ADC values and T2 signal intensity was significantly lower in Warthin tumors rather than pleomorphic adenomas (p<0.05).
Conclusions: Mean ADC values when considered with morphological features may be accessible methods to distinguish benign and malignant PGTs, also ADC values and T2 signal intensity may be useful for differentiating pleomorphic adenomas from Warthin tumors, thereby reducing the number of biopsies and thus complications.

Kondiloma Aküminata, papovirüs ailesinde yer alan Human papilloma Virüs’ün (HPV) neden olduğu seksüel geçişli bir hastalık olup genital yada perianal bölgede bazende external orifis ve mesane içerisinde görülmektedir. Mesane tutulumu son derece nadirdir ve bu durum immünsupreasyon ile ilişkili olabilmektedir.
Bu vakamızda, genital lezyon ile beraber dizüri ve pollaküri gibi semptomlar nedeniyle hastanemize başvuran bir hastayı sunduk. Genital alandaki lezyondan eksizyonel biyopsi alındı. Daha sonra lezyonlar bipolar koter ile yakıldı. Üriner sistem tutulumu açısından sistoskopi yapıldı. Mesane tabanı ve inter trigonik alanda hiperemi ve vaskülarizasyonda artış saptandı. Şüpheli alanlardan soğuk biyopsi örneği alındı. Genital alandaki ve mesanedeki lezyonların patolojik incelemesi kondiloma aküminata ile uyumlu olarak bulundu. Mesanedeki lezyonlar fulgarize edildi ve hastaya rekürrens oluşumunu engellemek açısından immünoterapi başlandı.

Condyloma Acuminata (CA) is caused by the Human Papilloma Virus (HPV) of the papovavirus family and it is a sexually transmitted disease that can be found in the genital or perianal area, sometimes the external urethral orifice or the bladder. Involvement of bladder is very rare and it may be related with immnuosuppression.
In our case, the patient came to the hospital with genital lesions and urinary irritation symptoms such as dysuria and pollakuria. Genital warts were located in the genital area, therefore we took excisional biopsy. And then, the lesions were treated with bipolar cauterization. Cystoscopy was performed to check for involvement of urinary system. There was hyperemia in the base of the bladder and the inter trigonic line and there was an increase in vascularization. We took cold cup punch biopsies from several suspicious areas. The pathological results of external genital warts and bladder biopsies were found consistent with condyloma acuminata. The lesions in the bladder were fulgurated and immunotherapy was performed to prevent the formation of recurrence of CA.

Amyotrofik lateral skleroz (ALS) nedeni belli olmayan üst ve alt motor nöronların dejenerasyonuyla sonuçlanan progresif bir hastalıktır. Üst motor nöron bulguları arasında spastisite ve hiperrefleksi yer alırken alt motor nöron bulguları arasında güçsüzlük, atrofi ve fasikülasyonlar yer almaktadır. Bu tablodan dolayı multiple skleroz, demyelinizan hastalıklar, servikal myelopati, çeşitli radikülopatiler ve polinöropatilerle karıştırılabilir. Bizim hastamız da öncelikle spinal stenoz ve de polinöropati olarak değerlendirildikten sonra yapılan detaylı inceleme sonucunda ALS tanısı aldı.

Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is a progressive disease of unknown etiology, characterized with degeneration of upper and lower motor neurons. Hyperreflexia and spasticity appears as upper motor neuron signs and weakness, atrophy and fasciculations as lower motor neuron signs. Because of that symptomatology is easily mixed with MS and other disorders with demyelinization, cervical myelopathy, radiculopathies and polyneuropathies. Our patient was diagnosed first as spinal stenosis and polyneuropathy, but detailed investigation proved ALS diagnosis.

Maskeli hipertansiyon (MH) ofis kan basıncı değerleri normal (sistolik <140 mmHg, diastolik <90 mmHg ) iken, 24 saat ambulatuar kan basıncı ölçümlerinin yüksek (sistolik > 140 mm Hg, diastolik >90 mmHg) tespit edildiği klinik durum olarak tanımlanır. Son zamanlarda yapılan gözlemsel çalışmalarda maskeli hipertansiyon sıklığının %10-40 arasında olduğu rapor edilmiştir. Hastalığın temel mekanizması henüz tam açıklanamamıştır. Ancak maskeli hipertansiyonun sigara içimi, aşırı alkol tüketimi ve obezite ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir. Uç organ hasarı sıklığı ve kardiyovaskuler riskteki artış esansiyel hipertansiyonla benzer olarak izlenmektedir. Bu sebeplerden dolayı kılavuzlar kötü kardiyovaskuler sonuçların önlenmesi için maskeli hipertansiyon hastalarına medikal tedavi önermektedir.

Masked hypertension is defined as a clinical condition in which patients have normal office blood pressure values while having high ambulatory blood pressure measurements. The prevalance of masked hypertension is reported as 10-40 % in recent registries. Although the main mechanism of that disease has not been well-defined yet. However ıt may be associated with smoking, alcohol abuse and obesity. The increment in the incidence of endorgan damage and cardiovascular disease risk in patient with masked hypertension is similar to essential hypertension. Therefore the guidelines suggest medical treatment for patient with masked hypertension to prevent worse cardiovascular outcome.

Amaç: Çalışmamızda spinal anestezi ile yapılan elektif sezeryan ameliyatına alınacak hastalarda vücut kitle indeksi, vücut yüzey alanı, abdominal çevre ve bel/kalça oranları gibi ölçülen ya da hesaplanan antropometrik değerlerin spinal anestezinin sensoryal blok karakteristiğine ve hemodinamiye olan etkilerini saptamayı amaçladık. Materyal ve metod: Elektif sezaryen operasyonu geçirecek, 18-35 yaş arası, “Amerikan Anestezistler Derneği” (ASA) fizyolojik skoru I-II grubu olan 50 olgu çalışma kapsamına alındı. Operasyon öncesi hastaların ağırlıkları tartılıp, boyları ölçülerek vücut yüzey alanı ve vücut kitle indeksleri hesaplandı. Bunun yanında abdominal, bel ve kalça çevrelerinin uygun anatomik noktalardan ölçümü yapıldı ve kaydedildi. Oturur pozisyonda L3-L4 aralığından 25G Quincke iğne ile subaraknoid aralığa girildikten sonra 10mg hiperbarik bupivakain HCL ile spinal anestezi uygulandı. Duyusal bloğun T4 seviyesine ulaşma zamanı, maksimum duyusal blok seviyesi her olguda kaydedildi. Spinal anestezi süresince hipotansiyon ve bradikardi gelişen olgular kaydedildi. Bulgular: Antropometrik ölçümlere dayalı yaptığımız çalışmada; hastaların %54’ünde hipotansiyon görülürken kısa boy, geniş abdominal çevre, yüksek vücut kitle indeksi, düşük vücut yüzey alanı ve yüksek bel/kalça oranları olan hastalarda hipotansiyon görülme sıklığının arttığı görüldü. Hastaların %18’inde bradikardi gelişirken kısa boy, yüksek vücut kitle indeksi, düşük vücut yüzey alanı ve yüksek bel/kalça oranları olan hastalarda bradikardi görülme sıklığının arttığını saptadık. Ayrıca çalışmada boy, kilo ve vücut yüzey alanı değerleriyle sensöryel bloğun T4 dermatomuna ulaşma süresi arasında pozitif korelasyon saptanırken, vücut kitle indeksi ile maksimum sensöryal bloğun oluştuğu dermatom sahası arasında pozitif korelasyon olduğunu saptandı. Ayrıca vücut kitle indeksi ve bel/kalça oranı ile efedrin ihtiyacı arasında da pozitif korelasyon saptandı. Sonuç: Spinal aneztezi uygulaması planlanan hastalarda yapılacak basit ve zaman almayan antropometrik ölçümlerin vereceği değerlerler doğrultusunda gelişebilecek olası bradikardi ve hipotansiyon durumlarına karşı daha hazırlıklı olunabilir, spinal anestezi duysal blok karakteristiği hakkında tahmin yürütülebilir.

Objective: We aimed to determine the effects of anthropometric values; body mass index, body surface area, abdominal circumference, and waist/hip ratio on sensorial block characteristics of spinal anesthesia and hemodynamics in patients to undergo cesarean sections performed under spinal anesthesia. Material and Method: 50 cases aged between 18-35, who would undergo elective cesarean section were included in the study. Weight, length, body surface area, and body mass index, abdominal, waist, and hip circumferences of the patients were measured. Spinal anesthesia was applied with 10mg hyperbaric bupivacaine HCL. The time of sensorial block to reach the T4 level and the maximum sensorial block level were recorded in each case. Cases developing hypotension and bradycardia during the spinal anesthesia were recorded. Results: In our study conducted based on anthropometric measurements; hypotension was observed in 54% of patients and it was determined that the prevalence of hypotension increased in patients with a shorter height, larger abdominal circumference, higher body mass index, lower body surface area and a higher waist/hip ratio. It was found that the prevalence of bradycardia increased in patients with a shorter height, higher body mass index, lower body surface area and a higher waist/hip ratio. This study also determined a positive correlation between the values of height, weight and body surface area and the time of sensorial block to reach the T4 dermatome; and a positive correlation between the body mass index and the dermatome area of the maximum sensorial block. Conclusion: It is suggested to be prepared more against bradycardia and hypotension that may develop in accordance with the values to be given by simple and non-time consuming anthropometric measurements in patients who are planned to receive a spinal anesthesia, and to estimate the sensorial block characteristics of the spinal anesthesia.

İNSAN KİTİNAZ - 3 PROTEİN: TEKRARLAYAN İMPLANTASYON BAŞARISIZLIĞINDA PATOJENİK ROLÜ VAR MI?

İnsan kitinaz - 3 protein 1 (CHI3L1) (aynı zamanda serum insan kıkırdak 39 glikoprotein olarak bilinir, YKL - 40), kanser ve inflamatuar hastalıklar ile ilgili yeni bir belirteçtir. İnflamasyonun hassas belirteçleri arasında ortalama trombosit volüm (MPV) ve sistemsel inflamatuar tepki (SIR) belirteçleri [nötrofil lenfosit oranı (NLR), trombosit - lenfosit oranı (PLR)] sayılabilir. Bu çalışmada, tekrarlayan implantasyon başarısızlığı (RIF) olan hastalarda CHI3L1, MPV, NLR ve PLR düzeylerini incelemek ve bu değerlerin doğurgan sağlıklı kadınlarla karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışma bir kesitsel çalışma olup tekrarlayan implantasyon başarısızlığı olan 28 infertil kadın çalışmaya alındı. RIF arka arkaya üç siklus IVF veya ICSI tedavisi sonucunda klinik gebelik elde edilememesi olarak tanımlandı. Bölünme aşaması embriyolar için en az dört ve blastokistler için en az iki kaliteli ve uygun gelişim düzeyinde embriyonun verilmesi şartı arandı. Kontrol grubuna spontan gebe kalmış ve abort yapmamış 28 sağlıklı kadın dahil edildi. Hematolojik parametreler otomatik olarak hesaplandı. İnsan serumu kitinaz -3- protein 1 düzeyleri, üreticinin talimatlarına göre bir ticari kolorimetrik kiti (Elabscience Biyoteknoloji Ltd, Pekin) kullanılarak hesaplandı. Yaş ve vücut kitle indeksi için gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı. İnsan kitinaz-3 - protein 1 düzeyleri RIF (59.6 (38,6-421,2 ng / ml)) ve kontrol grubunda (68.5 (20,6-486,4 ng / ml) benzerdi. (p=0.222). MPV, NLR ve PLR açısından anlamlı farklılık bulunamadı. Tekrarlayan implantasyon başarısızlığında CHI3L1, MPV, NLR ve PLR kan düzeyleri ile ilişki saptanmadı.
Anahtar kelimeler: İnsan Kitinaz - 3 - benzeri protein 1 (YKL - 40 / CHI3L1), tekrarlayan implantasyon başarısızlığı, nötrofil lenfosit oranı, trombosit - lenfosit oranı.

HUMAN CHITINASE-3-LIKE PROTEIN: A PATHOGENIC ROLE IN RECURRENT IMPLANTATION FAILURE?

Human Chitinase-3-like Protein 1 (CHI3L1) alias serum human cartilage glycoprotein 39 (YKL- 40) is a new biomarker frequently associated with cancer and inflammatory diseases. Hematological parameters also can be called as sensitive markers of inflammation including mean platelet volume (MPV) and systemic inflammatory response (SIR) markers [neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), platelet-lymphocyte ratio (PLR)]. In this paper, it was aimed to examine the levels of CHI3L1, MPV, NLR and PLR in patients with recurrent implantation failure (RIF) and compare them with healthy women with proven fertility. The study group consisted of 28 infertile women with RIF charectirized as a failing to attain a clinical pregnancy after three consecutive cycles of IVF or ICSI. In these processes, first, all embryos must be valuable and sufficient experimental phase – second, the total number of transferred ones was at least four cleavages –stage embryos and minimum two for blastocysts as well. The control group included 28 healthy women with proven fertility that had conceived spontaneously and not lost a pregnancy. Hematological parameters were automatically calculated. Irrevelant differences were revealed among the groups with regard to age and body mass index. Whereas Human Chitinase-3-like Protein 1 levels were similar in RIF (59.6 (38.6-421.2 ng/ml)) and control subjects (68.5 (20.6-486.4 ng/ml)) (p=0.222). insignificant differences were resulted in MPV, NLR and PLR. Recurrent implantation failure was not associated with altered CHI3L1, MPV, NLR and PLR levels.
Key words: Human Chitinase-3-like Protein 1, recurrent implantation failure, neutrophil-lymphocyte ratio, platelet-lymphocyte ratio

Çalışmanın amacı, gürültülü ortamda çalışan fabrika işçilerinin, nörootolojik semptomlar ve yaşam kalitesi açısından değerlendirilmesidir. Çalışmaya gürültülü ortamda (85 dbA ve üzerinde) çalışan 105 erkek işçi alındı. İşçiler gürültüye maruziyet süresine göre 3 gruba ayrıldı (1. Grup: 0-5 yıl, 2. Grup: 6-14 yıl, 3. Grup: 15 yıl ve üzeri). Sessiz ortamda çalışan gönüllü 60 birey kontrol grubuna dahil edildi. Tüm bireylerden Baş Dönmesi Engellilik Anketi (BDEA), Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeğini (WHOQOL BREF-TR) doldurmaları ve nörootolojik semptomlara yönelik soruları cevaplamaları istendi. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında fabrika işçilerinde BDEA’nın; emosyonel, fiziksel, fonksiyonel ve toplam skorlarında, WHOQL BREF-TR’nin sosyal ve bedensel skorlarında ve nörootolojik semptomlardan sersemlik, dengesizlik, bulantı veya kusma, baş ağrısı, konsantrasyon bozukluğu, işitme kaybı, çınlama, kulakta dolgunluk, yüksek sesten rahatsızlık ve kalabalık ortamlardan rahatsızlıkta istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Sonuç olarak gürültüye maruz kalan işçilerde; nörootolojik semptomların yaşam kalitesini etkileyebileceği düşünüldü.

The purpose of this study was to evaluate of the health quality and neurotologic symptoms in the factory workers who work in noisy environments. 105 male workers who had been working in noisy environments (equal to or above 85 dB) were taken to this study. Workers were divided into 3 groups according to the time of exposure to noise (Group 1: 0-5 years, Group 2: 6-14 years, Group 3: 15 years and over). Sixty volunteer males whose working in silent environment were added to control group. It was asked to all subjects to fill results of Dizziness Handicap Inventory (DHI), World Health Organization Quality of Life Questionnairre (WHOQL-BREF-TR) and to answer all the questions about neurotologic symptoms. In comparison to control group, factory workers showed statistically significant difference by means of DHI emotional, physical, functional and total scores, WHOQL BREF-TR social relationship and physical health scores. (p<0.05). As statistically significant differences were obtained between two groups from neurotologic symptoms of lightheadedness, dizziness, nausea or vomiting, headache, lack of concentration, hearing loss, tinnitus, ear fullness, discomfort of the loudness and discomfort of the crowded environment. As a result, it has been considered to affect the quality of life of neurotologic symptoms in the factory workers who work in noisy environments.

Bu çalışmanın amacı Türk kadınlarının down sendromu tarama testleri hakkındaki bilgi düzeyini, test sonuçlarını değelendirebilme becerilerini ve sonuçlar karşısındaki tutumlarını değerlendirmektir. Bu amaçla Türkiye genelinde 18 merkeze 600 anket gönderildi. Anketler gebe kadınlara gebelik takibini yapan kişiler tarafından uygulandı. Çalışma sonuçlarına gore hastaların ortalama doğru cevaplama oranı %21.6 bulundu [hasta bilgi düzeyini ölçen 6 soruda 1.3 (tablo 2)]. Sonuç olarak Türkiye’deki gebe kadınların çoğu down sendromu tarama testlerini duymuş olsa da test içeriği ve test sonuçlarını yorumlama hakkında yeterli bilgiye sahip değillerdir.

Purpose of this study was to investigate the level of background knowledge about Down syndrome screening tests among women in Turkey, their ability to interpret the test results, and their attitudes in deciding how to proceed based on the results.
This study was performed by sending 600 questionnaires to 18 health centers throughout Turkey. The questionnaires were given to pregnant women by the practitioner following their pregnancy (including doctors and midwives).
The average correct answer rate of patients was found to be 1.3 out of every 6 questions (21.6%) [from the questions screening womens knowledge level (tablo 2)].
In conclusion most women in Turkey have heard about the screening tests for Down Syndrome, however they lack sufficient knowledge about the test content and the interpretation of the results.

Giriş
Bu çalışmanın amacı humerus şaft kırığı tanısı ile triceps sparing veya triceps splitting yaklaşım ile opere edilen hastaların sonuçlarını karşılaştırmaktır.

Materyal ve metod
2014-2017 yılları arasında humerus şaft kırığı tanısı ile opere edilen 39 hasta (18 erkek, 21 kadın) çalışmaya dahil edildi. Hastalar tercih edilen cerrahi yaklaşıma göre ticeps-split veya triceps-sparing şeklinde iki gruba ayrıldı. Son kontrolde dirsek ROM, izometrik dirsek ekstansiyon gücü, kaynama zamanı ve kas gücü ölçüldü. Fonksiyonel değerlendirme Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) skoru kullanılarak yapıldı.
Sonuçlar
Hastaların ortalama takip süresi 18 aydı (13-56 ay). Her iki grup arasında dirsek fleksiyonu, dirsek ekstansiyon kontraktürü, DASH skoru açısından istatiksel açıdan anlamlı fark bulunmazken, triceps gücü açısından anlamlı fark elde edildi. Klinik olarak hastalarda ortalama 13,2 (12-26) haftada kaynama gerçekleştiği görüldü.

Tartışma
Sonuç olarak humerus şaft kırıklarında gerek triceps sparing gerekse triceps splitting yaklaşım operasyonu gerçekleştiren cerrahın tecrübesine göre güvenle kullanılabilir. Operasyonu gerçekleştirecek cerrahın tecrübesi ve kırık tipi seçilecek insizyonu belirlemede önemlidir. Triceps sparing yaklaşımın triceps bütünlüğünün korunması ve operasyon sonrası triceps gücü açısından üstünlüğü mevcuttur.

Objective: The aim of the current study was to compare patients with a diagnosis of humerus shaft fracture operated on with a triceps-sparing or triceps-splitting approach.
Methods and Material: Between 2014-2017, 39 patients (18 males, 21 females) were operated for humerus shaft fractures. The patients were separated into two groups, triceps-split or triceps-sparing, according to the surgical approach. At the final follow-up examination, ROM, isometric elbow extension, time to union, and muscle strength were measured. Functional evaluation was made using the Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) Score.
Results: The mean follow-up period was 18 months (range, 13-56 months). No statistically significant difference was determined between the groups in terms of elbow flexion, elbow extension contracture, or DASH score. The difference in triceps strength between the groups was statistically significant. Union was seen to occur clinically at mean 13.2 weeks (range, 12-26 weeks).
Conclusion: Both the triceps-sparing and triceps-splitting approaches can be used safely in humerus shaft fractures, and the experience of the surgeon can help determine which is best suited to the circumstances. The triceps-sparing approach offers the advantages of protecting the integrity of the triceps and providing better postoperative triceps strength.

Most Accessed Articles
<< Back
ORIGINAL ARTICLE
1.	Spot urine protein/creatinine ratio is associated with 24-hour proteinuria and serum albumin Özlem Alkan, Abdullah Özkök, Hande Özportakal, Ahmet Sait Bulut, Ferruh İşman, Ali Rıza Odabaş doi: 10.5222/MMJ.2016.241 MEDJ 2016; 31 - 4 \| Pages 241 - 244 Proteinüri, renal ve kardiyovasküler hastalıklarda önemli bir risk faktörüdür. Nefroloji pratiğinde, hastaların tedavileri proteinüri seviyelerine göre düzenlenmektedir. Bazı durumlarda tam idrar tahlili(TİT), spot idrar protein/kreatinin oranı(PKO) ve 24-saatlik idrar proteinüri ölçümlerinde görülen tutarsızlıklar, hastaların tedavilerinin düzenlenmesi sırasında kafa karışıklığına yol açmaktadır. Bu çalışmamızda, bu üç proteinüri ölçüm yönteminin kendi arasında ve serum albümin seviyeleriyle karşılaştırılması ve korelasyonlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Toplam 1038 idrar örneği değerlendirildi. TİT, FUS-200/H-800 Tam Otomatik İdrar Analiz Sistemi(Dirui,Çin) kullanılarak çalışıldı. Spot ve 24-saatlik idrar örneklerinde proteinüri, turbidimetrik olarak Abbott Architect C8000 otoanalizöründe ölçüldü(Abbott Laboratuarları, ABD). Serum albümin konsantrasyonu fotometrik renk testi ile Olympus AU2700 (Hamburg, Almanya) otoanalizöründe ölçüldü. İdrar sedimentinde >10 lökosit veya eritrositi olan idrar örnekleri çalışmaya dahil edilmedi. TİT’deki proteinüri miktarı, spot idrar PKO (r=0.75, p<0.001), 24 saatlik proteinüri (r=0.76, p<0.001) ve serum albümin (r= -0.36, p<0.001) seviyeleri ile anlamlı olarak ilişkiliydi. TİT’de 3+ proteinüri saptanan hastaların median spot idrar PKO’su 5.59 (2.76-9.11) g/gün, 24 saatlik proteinüri 4.54 (2.85-9.05) g/gün ve ortalama serum albümin seviyesi 3.08 ± 0.86 g/dL olarak belirlendi. Spot idrar PKO ile 24 saatlik proteinüri anlamlı olarak ilişkili bulundu (r=0.80, p<0.001). Hem spot idrar PKO hem de 24-saatlik proteinüri, serum albümin ile anlamlı olarak ters korele bulundu(sırasıyla r= -0.54, p<0.001 ve r=-0.54, p<0.001). Hem sabah hem de öğleden sonra alınan spot idrar PKO ile 24 saatlik proteinürinin anlamlı olarak ilişkili olduğu gözlendi(sırasıyla r=0.83, p<0.001 ve r=0.82, p<0.001). Her üç proteinüri ölçüm yöntemi de birbirleriyle ve serum albümin seviyeleri ile anlamlı olarak ilişkilidir. Günün herhangi bir saatinde alınan spot idrar PKO, proteinüri ölçümünde kolay ve güvenilir bir yöntem olarak kullanılabilir. Proteinuria is an important risk factor for renal and cardiovascular diseases. In nephrology practice, treatment decisions are made according to proteinuria levels. Inconstinencies in the measurements of proteinuria with different methods such as urinalysis, spot urine protein to creatinin ratio (PCR) and 24-hour-urine proteinuria lead to confusion in the management of the patients. Herein, we aimed to compare these three proteinuria measurement methods within themselves, and serum albumin levels,and evaluate existing correlations. A total of 1038 urine tests were evaluated. Urinalysis was performed using FUS-200/H-800 full-automatic urinalysis system. Spot urine PCR and 24-hour-urine proteinuria were measured turbidometrically. Serum albumin concentrations were measured photometrically. Urine samples with more than 10 leukocytes or erythrocytes in urine sediments were not included in the analysis.. Proteinuria detected with urinalysis was significantly associated with spot urine PCR (r=0.75, p<0.001), 24-hour proteinuria (r=0.76, p<0.001) and serum albumin levels (r= -0.36, p<0.001). In patients with 3+ proteinuria in urinalysis, urine PCR was measured as 5.59 (2.76-9.11) g/day; 24-hour proteinuria, 4.54 (2.85-9.05) g/day and serum albumin level, 3.08±0.86 g/dL. Spot urine PCR was significantly correlated with 24-hour proteinuria (r=0.80, p<0.001). Both spot urine PCR and 24-hour proteinuria were significantly and negatively correlated with serum albumin levels (r=-0.54, p<0.001 and r=-0.54, p<0.001, respectively). Spot urine PCR obtained from both morning and afternoon samples were significantly associated with 24-hour proteinuria (r=0.83, p<0.001 and r=0.82, p<0.001 respectively). All three methods of measurement for proteinuria were significantly associated with each other and serum albumin levels. Spot urine PCR is an easy and reliable method for measurement of proteinuria. Abstract \| Full Text PDF

CASE REPORTS
2.	Fatal Tinnitus; An Unusual Initial Presentation for Non-Small Cell Lung Carcinoma Su Ying Tan, Masaany Mansor, Jennifer Peak Hui Lee, Zainal Azmi Zainal Abidin doi: 10.5222/MMJ.2019.78095 MEDJ 2019; 34 - 1 \| Pages 107 - 112 Metastatic skull base tumors occur in 4% of patients with systemic malignancy1, most commonly prostate (38%), breast cancer (20.5%), lung (6%) and they usually present with cranial neuropathies.2 We discuss a case that presented with otological and jugular fossa syndrome symptoms as the initial presentation for non-small cell lung carcinoma. So far, only one similar case had been reported. 3 A 57-year-old male presented with left reduced hearing, tinnitus and features of jugular fossa syndrome for five months. Examination revealed left IX, X, XI, XII cranial nerve palsy with no abnormality on lung examination and chest X-ray. Computed tomography of brain, skull base and neck showed ill-defined heterogenous enhancing mass occupying the jugular fossa with surrounding erosion suggestive of glomus jugulare. Two weeks later, he showed clinical evidence of primary lung malignancy and bronchial biopsy returned as non-small cell carcinoma of the lung. The jugular fossa tumor was later confirmed by magnetic resonance imaging to be a metastatic skull base tumor. In conclusion, high index of suspicion must be applied when investigating any jugular foramen tumor as it may be a metastatic lesion from an asymptomatic primary. Abstract \| Full Text PDF

REVIEW
3.	Neuro-Ophthalmological Emergencies Tuba Çelik, Ayşe Çevik doi: 10.5222/MMJ.2016.287 MEDJ 2016; 31 - 4 \| Pages 287 - 295 Nörooftalmolojik aciller, gereken tedavi yeterince uygulanmadığı takdirde görmeyi ve yaşamı tehdit edici durumlara neden olabilen bir grup hastalıktan oluşmaktadır. Erken tedavi uygulanmış olsa dahi, çoğu zaman bu klinik durumlar yüksek morbidite oranları ile sonuçlanmaktadır. Nöro-oftalmolojik aciller sıklıkla görme kaybı, çift görme ya da anizokori gibi belirtilerle ortaya çıkmaktadır. Arteriyel anterior iskemik optik nöropati kalıcı ve ciddi görme kaybı, inme veya aort disseksionu ile birliktelik gösterebilen ve acil kortikosteroid tedavisi gereksinimi duyulan ciddi bir durumdur. Görme kaybı veya çift görme belirtileriyle ortaya çıkan, kavernöz sinüsü ve orbita apeksini etkileyen kavernöz sinüs trombozu veya mukormikozis gibi hastalıklar ise erken tedavi edilmediği takdirde beyin parankim dokusuna ulaşarak kalıcı nörolojik sekellere neden olabilmektedir. Yüksek morbidite riski taşıyan bir başka durum ise serebral anevrizmaların neden olduğu izole üçüncü sinir felcidir. Horner Sendromu, genç erişkinlerde inmenin önemli nedenlerinden biri olan karotis diseksiyonunun başlangıç bulgusu olabilir. Erken müdahalenin çok önemli olduğu tüm bu hastalıklara yaklaşım, oftalmolog ve nörolog işbirliği içinde ve mümkün olan en kısa sürede olmalıdır. Neuro-ophthalmological emergencies are group of disease which may cause visual impairment or life-threatining conditions if treatment is not applied promptly. These clinical conditions can result in high rates of morbidity even with immediate therapy. Neuro-ophthalmological emergencies frequently appear with symptoms of vision loss, diplopia and anisocoria. Arterial anterior ischemic optic neuropathy is a severe condition which can be associated with permanent vision loss requiring immediate corticosteroid therapy. Cavernous sinus thrombosis and mucormycosis which can affect orbital apex and cavernous sinus are other conditions that can appear with vision loss and diplopia symptoms requiring emergency corticosteroid therapy. These diseases extend to the brain paranchymal tissue and cause permanent neurological sequelae if not treated urgently. Cerebral aneurysm causing isolated third-nerve palsy is another condition carrying risk of high morbidity. Horner Syndrome may be the initial sign of carotid dissection, which is an important cause of stroke in young adults. Immediate approach is very important in all these diseases, therefore the treatment approach should be initiated as soon as possible with the cooperation of the ophthalmologist and the neurologist. Abstract \| Full Text PDF

CASE REPORTS
4.	Vulvar lipoma: a rare localization of a lipoma İpek Ulu, Yasemin Çekmez, Mehmet Serdar Gülşen doi: 10.5222/MMJ.2016.1002 MEDJ 2016; 31 - 2 \| Pages 138 - 139 Lipomlar sık görülen tümörler olmalarına rağmen vulvada sık değildirler. Vulvar lipom saptanan olgumuz, lipomun eksizyonundan 3 ay önce normal doğum yapmış, 37 yaşında tiroid kanseri bir hastadır. Olgumuzda yavaş gelişen vulvar kitle sunuldu. Hastanın yakınması kitlenin “testis gibi” görünmesi idi. Hastamızda papiller tiroid kanseri öyküsü mevcuttu ve ikinci operasyonundan sonra radyoaktif iyot tedavisi almıştı. Bununla birlikte hastamız 3 ay önce vaginal doğum gerçekleştirebildi. Fizik muayenede hastanın sol labium majöründe 3x5 cm (santimetre) boyutlarında ağrısız kitle saptandı (Şekil 1). Kitle genel anestezi altında tamamen çıkarıldı (Şekil 2). Histolojik incelemede matür adipositlerden oluşan vulvar lipomu işaret eden benign tümör saptandı. Lipomlar çoğunlukla kolay farkedilen, ağrısız yumuşak kitlelerdir. Travma, altta yatan en sık sebep olmasına rağmen bizim vakamız travma değil papiller tiroid kanseri öyküsüne sahiptir. Malignite olasılığına karşılık vulvar lipomların total olarak çıkarılması daha güvenlidir. Bu olgumuzla çoğunlukla Bartholin kisti olarak yanlış tanı alan bu benign tümörün atipik yerleşim yerine dikkat çekmek istedik. Lipomas are frequently seen tumors but not often on vulva. In our case it was diagnosed in a 37 year old thyroid cancer patient who gave vaginal birth three months before the excision of the lipoma. We report the case of a vulvar mass that progressed slowly. The complaint of our patient was the ‘testis like’ appearance of the mass. She had the history of papillary thyroid cancer who underwent radioactive iodine therapy after her second operation. Nevertheless she even succeeded in vaginal delivery three months before. Physical examination showed a non-tender mass in her left labium majus that measured 3x5 centimetres (cm) (Figure 1). The mass was completely excised under general anaesthesia (Figure 2). The histologic examination showed a benign tumor composed of mature adipocytes, indicating vulvar lipoma. Lipomas are mostly painless soft tumors which can be recognized easily. Although trauma is the most common underlying reason, our case was with the history of papillary thyroid cancer not trauma. It is safer to excise vulvar lipomas totally to eliminate the possibility of malignancy. We intented to take attention to this atypical localization of this benign tumor which may be most often misdiagnosed as Bartholin cyst. Abstract \| Full Text PDF

REVIEW
5.	Wide Band Acoustic İmmitancemetry Birgül Gümüş, Merve Torun Topçu doi: 10.5222/MMJ.2018.98475 MEDJ 2018; 33 - 2 \| Pages 126 - 131 Akustik İmmitansmetri dış kulak kanalından verilen saf sesin kulak zarından yansıdıktan sonra kaydedilmesiyle oluşur, böylece orta kulağın durumu hakkında objektif bilgiler elde edilmektedir. Kliniklerde genellikle geleneksel immitansmetri olarak adlandırılan 226 Hz ve 1000 Hz immitansmetri kullanılmaktadır fakat bu yöntem orta kulağın durumu ile ilgili bilgi sağlamada yeterli olmamaktadır. Geniş Bant Timpanometride (GBT), dış kulak kanalından geniş bir frekans aralığını (226-8000Hz) kapsayan klik uyaran verilerek ölçüm yapılmaktadır. Bu sırada orta kulaktan yansıyan ve absorbe edilen ses ölçülmektedir. Orta kulaktan yansıyan ses Reflektans, orta kulak tarafından soğurulan ses Absorbans olarak tanımlanır. Bu çalışmanın amacı geniş bant timpanometrinin geleneksel timpanometriye göre üstün yönleri ve farklılıklarını açıklamaktır. Acoustic Immitancemetry consists of recording the reflected pure tone sound from the eardrum sent which was delivered from the probe at the outer ear canal, it provides objective information about the condition of the middle ear. Traditional 226 Hz and 1000 Hz tympanometries are usually used in clinics but it’s not enough to identify middle ear disorders. Wideband Tympanometry (WBT) uses a click stimulus that contains a wide frequency range (226-8000 Hz). WBT measures sounds that are reflected back from the middle ear and absorbed by the middle ear. The sound that is reflected back from the middle ear is called reflectance, the sound that is absorbed by the middle ear is called absorbance. It is the purpose of this study to explain the superiority of WBT and its differences from traditional tympanometry Abstract \| Full Text PDF

6.	Experimental models of Polycystic Ovary Syndrome Mehmet Çınar, Özlem Gün Eryılmaz doi: 10.5222/MMJ.2016.053 MEDJ 2016; 31 - 1 \| Pages 53 - 57 Polikistik over sendromu, kadınlarda en sık görülen metabolic bozukluktur. Oluşum mekanizması halen net olarak aydınlanmamış olan PKOS ile alakalı pekçok hayvan çalışmaları mevcuttur. PKOS modeli oluşturmak ve hastalık mekanizmasını anlamak amacıyla, sırasıyla dehidroepiandrosteron sülfat uygulaması, östradiol valerate enjeksiyonu, fetal androgen verilmesi ve letrozol uygulaması denenmiştir. Çalışmamızda, bu modelleri derlemeye çalıştık. Polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common endocrine metabolic disorder in reproductive aged women. PCOS has a multi-system presentation. The mechanisms involved in polycystic ovary formation and related metabolic dysfunction have not been fully understood, although many animal and human studies have been conducted. Different techniques were experimented on animals to induce PCOS. Chronologically, the experimental methods used in PCOS induction included dehydroepiandrosterone application, estradiol valerate injection, fetal androgen administration and letrozole use. All of these models were described in this review article. Abstract \| Full Text PDF

7.	Recent Advances on Medical Treatment of Age-Related Macular Degeneration Tuba Çelik doi: 10.5222/MMJ.2016.128 MEDJ 2016; 31 - 2 \| Pages 128 - 133 Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonu 65 yaş üzeri kişilerde geri dönüşümsüz görme kaybının önde gelen sebeplerinden birisidir. Santral görme kaybıyla sonuçlanan makulanın ilerleyici dejeneratif bozukluğu hastalıktaki ana problemdir. Hastalığın atrofik ve eksudatif olmak üzere iki formu vardır. Nüfusun yaşlanması Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonu prevelansını arttırır ve sosyal ve ekonomik sıkıntılara neden olur. Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonu açısından riskli hastaların yönetimiyle ilgili birçok çalışma yapılmış ve yeni tedaviler geliştirilmeye çalışılmıştır. Bu derlemede, Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonun şu anki ve gelecekteki tedavi seçenekleri tartışılmıştır. Age-Related Macular Degeneration is the leading cause of irreversible blindness over 65 years of age. Progressive degenerative disorder of the macula resulting in a loss of the central vision is the main problem in the disease. There are two forms of Age-Related Macular Degeneration, the atrophic and the exudative form. Ageing of the population may increase the prevalence of Age-Related macular degeneration and cause social and economical burden. Much research has been done to manage the people at risk of Age-Related macular degeneration and to develop new treatments. In this review, we will discuss the current and future therapeutic options of Age-Related Macular Degeneration. Abstract \| Full Text PDF

CASE REPORTS
8.	Pott’s Puffy tumor and intracranial complication developing secondary to acute frontal sinusitis: A case report Tuba Bayındır, Çiğdem Fırat, Ali Özerk, Zeynep Özdemir, Namık Öztanır doi: 10.5222/MMJ.2016.307 MEDJ 2016; 31 - 4 \| Pages 307 - 310 Pott's puffy tümör frontal sinüzitlerden sonra görülebilen bir cerrahi acili olarak kabul edilebilecek bir komplikasyondur. Nadir olmasına rağmen, ciddi morbiditesi olduğu için, skalpte fluktasyon eritematöz şişlikle giden durumlarda Pott's puffy tümörden şiddetle şüphenilmelidir. Bu hastalığın tanısında klinik olarak şüphelenmek ve görüntüleme yöntemleri ile tanıyı doğrulamak gerekir. Tedavide intrakraniyal komplikasyonlardan kaçınmak için cerrahi ve medikal tedavi yöntemlerinin kombine edilmesi önemlidir. Pott’s puffy tumor is a complication that can be seen after frontal sinusitis and considered as a surgical emergency. Although it is rare, given the potential for significant morbidity, a high index of suspicion for Pott’s puffy tumor is required in patients presenting with fluctuant, tender, erythematous swelling of the scalp. High clinical suspicion for the diagnosis of the disease and confirmation of the diagnosis with imaging studies are necessary. In treatment it is important to combine the medical and surgical treatment modalities to avoid intracranial complications. In this case report, a male patient with a Potts puffy tumour developed after frontal sinusitis was presented. Abstract \| Full Text PDF

ORIGINAL ARTICLE
9.	Complications of Otitis Media Mehmet Sürmeli, İldem Deveci, Ayşe Aslı Şahin Yılmaz, Mustafa Salih Canpolat, Serap Önder, Çağatay Oysu doi: 10.5222/MMJ.2016.110 MEDJ 2016; 31 - 2 \| Pages 110 - 114 Amaç: Otitis media komplikasyonları intrakranyal ve ekstrakranyal olarak sınıflandırılır ve genellikle progresif kemik erozyonlarına, faysal sinirin, labirentin ve duranın açığa çıkmasına bağlıdır. Antibiyotik öncesi dönemde akut ve kronik orta kulak enfeksiyonları ekstrakraniyal ve intrakraniyal infeksiyonlara sıklıkla neden olmaktaydı. Gelişmiş antibiyotiklerin kullanımından sonra otitis mediaya bağlı komplikasyonlar dramatik şekilde azalmıştır. Bu çalışmanın amacı hastalarımızda otitis media komplikasyonlarını gözden geçirmek ve literatür ile karşılaştırmaktır. Hastalar ve Yöntem: Çalışmayı retrospektif olarak uyguladık. 2013-2016 yılları arasında otitis mediaya bağlı temporal kemik erozyonu ve komplikasyonu gelişen hastalar incelendi. Bulgular: Otitis mediaya bağlı komplikasyonu olan 26 hasta değerlendirmeye alındı. Bunların 5’i (%19,23) intrakraniyal olup; beyin absesi (1), lateral sinüs trombozu (2), otitik hidrosefali (1) ve menenjit (1) en sık görülen intrakraniyal komplikasyonlardı. Ekstrakraniyal komplikasyonlar 21 hastada (%80,76) mevcut olup; subperiostal abse (6), labirent fistülü (7), fasiyal paralizi (8) en sık görülen ekstrakraniyal komplikasyonlardı. Tüm hastalara antibiyotik tedavisi ve uygun cerrahi tedavi prosedür uygulandı. Radikal mastoidektomi kolesteatomu olan ve intrakraniyal komplikasyon gelişen hastalara uygulandı ve gereğinde genişletildi. Sonuç: Kulak burun boğaz ve beyin cerrahisi tarafından erken tanı, agresif antibiyotik tedavisi ve kombine yönetim, otitis media komplikasyonlarına bağlı mortalite ve morbiditenin azalmasında kilit rol oynamaktadır. Objectives: Complications from otitis media are classified as extracranial or intracranial and are usually caused by progressive bony erosion, exposing the facial nerve, labyrinth and dura. In the preantibiotic era, acute and chronic middle ear infections frequently led to both extracranial and intracranial complications. The complications rate of otitis media have dramatically decreased since the advent of antibiotics. The aim of this study was to review our patients with complications of otitis media and compare with literature. Patients and Methods: We performed a retrospective study. Patients who developed temporal bone erosion and complications because otitis media between the years 2013 and 2016 were investigated. Results: There were 26 patients with complications of otitis media, which 5 [19,23%] were intracranial; brain abscess (1), lateral sinus thrombosis (2), otitic hydrocephalis (1) and meningitis (1) were the most common intracranial complications. Extracranial complications were present in 21 [80,76%] of the patients; subperiostal abscess (6), labyrinthine fistula (7), facial paralysis (8) were the most common extracranial complications. Antibiotic therapy and initial surgical treatment procedure were applied in all patients. Radical mastoidectomy was performed in ears with cholesteatoma and in cases of intracranial complications the operation was extended with appropriate interventions if required. Conclussion: Early diagnosis, aggressive antibiotic therapy and combined management of cases by otologists and neurosurgeons are the key to reducing the morbidity and mortality of the serious complications of otitis media. Abstract \| Full Text PDF

10.	Evaluation of the accompanying symptoms and results of the Dizziness Handicap Inventory of patients presenting with complaint of vertigo Banu Müjdeci, Hüseyin Dere doi: 10.5222/MMJ.2016.094 MEDJ 2016; 31 - 2 \| Pages 94 - 97 Bu retrospektif çalışmanın amacı, baş dönmesi şikayeti ile başvuran hastalarda eşlik eden semptomların ve Baş Dönmesi Engellilik Anketi sonuçlarının değerlendirilmesidir. Çalışmada, baş dönmesi şikayeti ile başvuran 400 hastanın verileri değerlendirilmiştir. Semptomlar, vestibüler ve işitme testlerinin sonucu ve Baş Dönmesi Engellilik Anketi (BDEA) sonuçları kaydedilmiştir. Vestibüler test bulgularına göre hastalar 2 gruba ayrılmıştır. Birinci gruba, pozitif vestibüler test bulgusu olan 241 hasta dahil edilmiştir. İkinci gruba vestibüler test bulguları normal elde edilen 159 hasta alınmıştır. Dengesizlik, çınlama, işitme kaybı, kulakta dolgunluk, bulantı ya da kusma ve yüksek sesten rahatsızlık, sistemik hastalık ve baş ağrısının görüldüğü hasta sayısı, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı şekilde farklılık göstermiştir (p<0.05). BDEA; emosyonel, fiziksel, fonksiyonel alt skorları ve total skorlarının tümünde iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark elde edilmiştir (p<0.05). Sonuç olarak; baş dönmesi şikayeti ile başvuran hastalarda; eşlik eden semptomların ve BDEA ile baş dönmesine bağlı engellilik düzeyinin saptanması,kapsamlı vestibüler değerlendirme ve takip açısından yol gösterici olabilir. The aim of this retrospective study is to evaluate the accompanying symptoms and results of the Dizziness Handicap Inventory of patients presenting with complaint of vertigo. The data of 400 patients pesenting with complaint of vertigo were evaluated in this study. Symptoms, vestibular and hearing test results, Dizziness Handicap Inventory (DHI) results were recorded. The patients were divided into two groups according to the vestibular test results. The first group consisted of 241 patients who have positive vestibular test results. The second group consisted of 159 patients who have normal vestibular test results. The number of patients with imbalance, tinnitus, hearing loss, aural fullness, nausea or vomiting, noises disturbance, headache and systemic diseases showed statistically significantly difference between two groups. The DHI emotional, functional, physical and total scores showed statistically significantly difference between two groups. As a result, associated symptoms and to determine the level of disability depends on the vertigo with BDEA may lead the way in terms of comprehensive vestibular assessment and follow up of patients presenting with complaint of vertigo Abstract \| Full Text PDF

REVIEW
11.	Molecular Detection of alpha Thalassemia: A Review of Prevalent Techniques Divashini Vijian, Wan Suriana Wan Ab Rahman, Kannan Thirumulu Ponnuraj, Zefarina Zulkafli, Noor Haslina Mohd Noor doi: 10.5222/MMJ.2021.14603 MEDJ 2021; 36 - 3 \| Pages 257 - 269 Alpha thalassemia (α-thalassemia) is an autosomal recessive disorder due to the reduction or absence of α globin chain production. Laboratory diagnosis of α-thalassemia requires molecular analysis for the confirmatory diagnosis. A screening test, comprising complete blood count, blood smear and hemoglobin quantification by high performance liquid chromatography and capillary electrophoresis, may not possibly detect all the thalassemia diseases. This review focused on the molecular techniques used to detect α-thalassemia, and the advantages and disadvantages of each technique were highlighted. Multiplex gap-polymerase chain reaction, single-tube multiplex polymerase chain reaction, multiplex ligation-dependent probe amplification, and loop-mediated isothermal amplification were used to detect common deletion of α-thalassemia. Furthermore, the reverse dot blot analysis and a single tube multiplex polymerase chain reaction could detect non-deletion mutation of the α-globin gene. Sanger sequencing is widely used to detect non-deletion mutations of α-thalassemia. Recently, next-generation sequencing was introduced in the diagnosis of both deletion and point mutations of α-thalassemia. Despite the advantages and disadvantages of different techniques, the routine method employed in the laboratory should be based on the facility, expertise, available equipment, and economic conditions. Abstract \| Full Text PDF

ORIGINAL ARTICLE
12.	Differentiation of Benign and Malignant Parotid Gland Tumors with MRI and Diffusion Weighted Imaging Umut Perçem Orhan Söylemez, Basak Atalay doi: 10.5222/MMJ.2021.84666 MEDJ 2021; 36 - 2 \| Pages 138 - 145 Amaç: Bu çalışmada biyopsi işlemlerini azaltmak amacı ile Manyetik Rezonans Görüntülemenin (MRG) parotis gland tümörlerinin (PGT) malign-benign ayrımındaki etkinliği değerlendirilmiştir ve operasyon öncesi biyopsi işleminin azaltılması amaçlanmıştır. Yöntem: 42 hastaya (24 kadın, 18 erkek, ortalama yaş; 51,4±15,9) ait 54 parotis gland lezyonu çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların MR görüntüleri ve histopatolojik sonuçları retrospektif olarak tarandı. PGT’lerin T1, T2 ağırlıklı sekanslarda ve kontrast verimi sonrasında sinyal intensiteleri ve ortalama ADC değerleri ölçüldü. Diğer yandan lezyonların kontrastlanma paterni (homojen, heterojen, periferik veya kontrastlanmayan), sınırları (iyi veya kötü sınırlı), boyutları, lokalizasyonları (yüzeyel lob/derin lob/ her ikisi), perinöral yayılım, lenfadenopati varlığı ve komşu dokulara ekstansiyon değerlendirildi. Bulgular: PGT’lerin dağılımı; 13 malign ve 41 benign lezyon olmak üzere 21 pleomorfik adenom, 18 Warthin tümörü, 3 lenf nodu, 2 mukoepidermoid karsinom, 5 adenoid kistik karsinom, 1 bazal hücreli karsinom, 2 metastaz ve 2 lenfoma şeklindeydi. Morfolojik parametrelerden kötü sınır, perinöral yayılım, lenfadenopati varlığı ve çevre doku uzanım malign lezyonlarla anlamlı olarak ilişkili bulundu (p<0.01). Malign lezyonların ADC değerleri benignlere göre anlamlı olarak düşük bulundu ( p<0.05). Ayrıca Warthin tümörlerinde ADC değerleri ve T2 sinyal intensitesi, pleomorfik adenomlardan istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşüktü ( p<0.05). Sonuç: Morfolojik özelliklerle birlikte ortalama ADC değerleri malign tümörleri benignlerden, ADC değerleri ve T2 sinyalleri ise pleomorfik adenomları Warthin tümörlerinden ayırmaya yardımcı olarak biyopsi sayılarını dolayısıyla komplikasyonlarını azaltabilir. Objective: This study investigated the effectivity of Magnetic Resonance Imaging (MRI) findings and Apparent Diffusion Coefficient (ADC) value in evaluating parotid gland tumors (PGTs), and aimed to reduce the biopsy procedure before surgery. Methods: This retrospective study included 54 PGTs of 42 patients’ (24 female, 18 male, mean age; 51.4±15.9). All of the patients had an MRI, and histopathologic diagnosis. The signal intensity [T1 and T2 Weighted (W), T1W after intravenous contrast agent injection] and mean ADC values of the PGTs were measured. Also contrast enhancement pattern (homogenous, heterogeneous, peripheral or none), margin features (well or ill-defined), sizes, location (superficial lobe/deeplobe/both), perineural spread, presence of lymphadenopathy, and extension to adjacent structures were noted. Results: The distribution of PGTs was; 21 pleomorphic adenomas, 18 Warthin tumors, 2 lymph nodes, 2 mucoepidermoid carcinomas, 5 adenoid cystic carcinoma, 1 basal cell carcinoma,2 metastases and 2 lymphomas; (13 malignant and 41 benign lesions). Morphologic parameters; ill-defined margin, perineural spread, lymphadenopathy, and extension to adjacent structures were found to be significantly associated with malign lesions (p<0.01). There was a significant difference between ADC values of malignant and benign PGTs (p<0.05). Also ADC values and T2 signal intensity was significantly lower in Warthin tumors rather than pleomorphic adenomas (p<0.05). Conclusions: Mean ADC values when considered with morphological features may be accessible methods to distinguish benign and malignant PGTs, also ADC values and T2 signal intensity may be useful for differentiating pleomorphic adenomas from Warthin tumors, thereby reducing the number of biopsies and thus complications. Abstract \| Full Text PDF

CASE REPORTS
13.	Condyloma Acuminata of the Urinary Bladder; A Rare Case Report Caner Ediz, Ayşe Nur İhvan, Oğuzhan Gündüz, Hakan Remzi Dinçer doi: 10.5222/MMJ.2016.226 MEDJ 2016; 31 - 3 \| Pages 226 - 229 Kondiloma Aküminata, papovirüs ailesinde yer alan Human papilloma Virüs’ün (HPV) neden olduğu seksüel geçişli bir hastalık olup genital yada perianal bölgede bazende external orifis ve mesane içerisinde görülmektedir. Mesane tutulumu son derece nadirdir ve bu durum immünsupreasyon ile ilişkili olabilmektedir. Bu vakamızda, genital lezyon ile beraber dizüri ve pollaküri gibi semptomlar nedeniyle hastanemize başvuran bir hastayı sunduk. Genital alandaki lezyondan eksizyonel biyopsi alındı. Daha sonra lezyonlar bipolar koter ile yakıldı. Üriner sistem tutulumu açısından sistoskopi yapıldı. Mesane tabanı ve inter trigonik alanda hiperemi ve vaskülarizasyonda artış saptandı. Şüpheli alanlardan soğuk biyopsi örneği alındı. Genital alandaki ve mesanedeki lezyonların patolojik incelemesi kondiloma aküminata ile uyumlu olarak bulundu. Mesanedeki lezyonlar fulgarize edildi ve hastaya rekürrens oluşumunu engellemek açısından immünoterapi başlandı. Condyloma Acuminata (CA) is caused by the Human Papilloma Virus (HPV) of the papovavirus family and it is a sexually transmitted disease that can be found in the genital or perianal area, sometimes the external urethral orifice or the bladder. Involvement of bladder is very rare and it may be related with immnuosuppression. In our case, the patient came to the hospital with genital lesions and urinary irritation symptoms such as dysuria and pollakuria. Genital warts were located in the genital area, therefore we took excisional biopsy. And then, the lesions were treated with bipolar cauterization. Cystoscopy was performed to check for involvement of urinary system. There was hyperemia in the base of the bladder and the inter trigonic line and there was an increase in vascularization. We took cold cup punch biopsies from several suspicious areas. The pathological results of external genital warts and bladder biopsies were found consistent with condyloma acuminata. The lesions in the bladder were fulgurated and immunotherapy was performed to prevent the formation of recurrence of CA. Abstract \| Full Text PDF

14.	A diagnosis which should not be forgotten in physiatry practice: Amyotrophic lateral sclerosis Kerem Alptekin, Demirhan Dıraçoğlu doi: 10.5222/MMJ.2016.065 MEDJ 2016; 31 - 1 \| Pages 65 - 68 Amyotrofik lateral skleroz (ALS) nedeni belli olmayan üst ve alt motor nöronların dejenerasyonuyla sonuçlanan progresif bir hastalıktır. Üst motor nöron bulguları arasında spastisite ve hiperrefleksi yer alırken alt motor nöron bulguları arasında güçsüzlük, atrofi ve fasikülasyonlar yer almaktadır. Bu tablodan dolayı multiple skleroz, demyelinizan hastalıklar, servikal myelopati, çeşitli radikülopatiler ve polinöropatilerle karıştırılabilir. Bizim hastamız da öncelikle spinal stenoz ve de polinöropati olarak değerlendirildikten sonra yapılan detaylı inceleme sonucunda ALS tanısı aldı. Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is a progressive disease of unknown etiology, characterized with degeneration of upper and lower motor neurons. Hyperreflexia and spasticity appears as upper motor neuron signs and weakness, atrophy and fasciculations as lower motor neuron signs. Because of that symptomatology is easily mixed with MS and other disorders with demyelinization, cervical myelopathy, radiculopathies and polyneuropathies. Our patient was diagnosed first as spinal stenosis and polyneuropathy, but detailed investigation proved ALS diagnosis. Abstract \| Full Text PDF

REVIEW
15.	Masked Hypertension Feyza Aksu, Nurşen Keleş, Yusuf Yılmaz, Kenan Demircioğlu, Mustafa Çalışkan doi: 10.5222/MMJ.2016.122 MEDJ 2016; 31 - 2 \| Pages 122 - 127 Maskeli hipertansiyon (MH) ofis kan basıncı değerleri normal (sistolik <140 mmHg, diastolik <90 mmHg ) iken, 24 saat ambulatuar kan basıncı ölçümlerinin yüksek (sistolik > 140 mm Hg, diastolik >90 mmHg) tespit edildiği klinik durum olarak tanımlanır. Son zamanlarda yapılan gözlemsel çalışmalarda maskeli hipertansiyon sıklığının %10-40 arasında olduğu rapor edilmiştir. Hastalığın temel mekanizması henüz tam açıklanamamıştır. Ancak maskeli hipertansiyonun sigara içimi, aşırı alkol tüketimi ve obezite ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir. Uç organ hasarı sıklığı ve kardiyovaskuler riskteki artış esansiyel hipertansiyonla benzer olarak izlenmektedir. Bu sebeplerden dolayı kılavuzlar kötü kardiyovaskuler sonuçların önlenmesi için maskeli hipertansiyon hastalarına medikal tedavi önermektedir. Masked hypertension is defined as a clinical condition in which patients have normal office blood pressure values while having high ambulatory blood pressure measurements. The prevalance of masked hypertension is reported as 10-40 % in recent registries. Although the main mechanism of that disease has not been well-defined yet. However ıt may be associated with smoking, alcohol abuse and obesity. The increment in the incidence of endorgan damage and cardiovascular disease risk in patient with masked hypertension is similar to essential hypertension. Therefore the guidelines suggest medical treatment for patient with masked hypertension to prevent worse cardiovascular outcome. Abstract \| Full Text PDF

ORIGINAL ARTICLE
16.	Effects of Anthropometric Measurements on Spinal Anaesthesia Block Characteristics and Hemodynamics Pınar Karaca Baysal, Birzat Emre Gölboyu, Mürsel Ekinci, Mahmut Güden, Ali Ahiskalioğlu, Erkan Cem Çelik doi: 10.5222/MMJ.2016.023 MEDJ 2016; 31 - 1 \| Pages 23 - 31 Amaç: Çalışmamızda spinal anestezi ile yapılan elektif sezeryan ameliyatına alınacak hastalarda vücut kitle indeksi, vücut yüzey alanı, abdominal çevre ve bel/kalça oranları gibi ölçülen ya da hesaplanan antropometrik değerlerin spinal anestezinin sensoryal blok karakteristiğine ve hemodinamiye olan etkilerini saptamayı amaçladık. Materyal ve metod: Elektif sezaryen operasyonu geçirecek, 18-35 yaş arası, “Amerikan Anestezistler Derneği” (ASA) fizyolojik skoru I-II grubu olan 50 olgu çalışma kapsamına alındı. Operasyon öncesi hastaların ağırlıkları tartılıp, boyları ölçülerek vücut yüzey alanı ve vücut kitle indeksleri hesaplandı. Bunun yanında abdominal, bel ve kalça çevrelerinin uygun anatomik noktalardan ölçümü yapıldı ve kaydedildi. Oturur pozisyonda L3-L4 aralığından 25G Quincke iğne ile subaraknoid aralığa girildikten sonra 10mg hiperbarik bupivakain HCL ile spinal anestezi uygulandı. Duyusal bloğun T4 seviyesine ulaşma zamanı, maksimum duyusal blok seviyesi her olguda kaydedildi. Spinal anestezi süresince hipotansiyon ve bradikardi gelişen olgular kaydedildi. Bulgular: Antropometrik ölçümlere dayalı yaptığımız çalışmada; hastaların %54’ünde hipotansiyon görülürken kısa boy, geniş abdominal çevre, yüksek vücut kitle indeksi, düşük vücut yüzey alanı ve yüksek bel/kalça oranları olan hastalarda hipotansiyon görülme sıklığının arttığı görüldü. Hastaların %18’inde bradikardi gelişirken kısa boy, yüksek vücut kitle indeksi, düşük vücut yüzey alanı ve yüksek bel/kalça oranları olan hastalarda bradikardi görülme sıklığının arttığını saptadık. Ayrıca çalışmada boy, kilo ve vücut yüzey alanı değerleriyle sensöryel bloğun T4 dermatomuna ulaşma süresi arasında pozitif korelasyon saptanırken, vücut kitle indeksi ile maksimum sensöryal bloğun oluştuğu dermatom sahası arasında pozitif korelasyon olduğunu saptandı. Ayrıca vücut kitle indeksi ve bel/kalça oranı ile efedrin ihtiyacı arasında da pozitif korelasyon saptandı. Sonuç: Spinal aneztezi uygulaması planlanan hastalarda yapılacak basit ve zaman almayan antropometrik ölçümlerin vereceği değerlerler doğrultusunda gelişebilecek olası bradikardi ve hipotansiyon durumlarına karşı daha hazırlıklı olunabilir, spinal anestezi duysal blok karakteristiği hakkında tahmin yürütülebilir. Objective: We aimed to determine the effects of anthropometric values; body mass index, body surface area, abdominal circumference, and waist/hip ratio on sensorial block characteristics of spinal anesthesia and hemodynamics in patients to undergo cesarean sections performed under spinal anesthesia. Material and Method: 50 cases aged between 18-35, who would undergo elective cesarean section were included in the study. Weight, length, body surface area, and body mass index, abdominal, waist, and hip circumferences of the patients were measured. Spinal anesthesia was applied with 10mg hyperbaric bupivacaine HCL. The time of sensorial block to reach the T4 level and the maximum sensorial block level were recorded in each case. Cases developing hypotension and bradycardia during the spinal anesthesia were recorded. Results: In our study conducted based on anthropometric measurements; hypotension was observed in 54% of patients and it was determined that the prevalence of hypotension increased in patients with a shorter height, larger abdominal circumference, higher body mass index, lower body surface area and a higher waist/hip ratio. It was found that the prevalence of bradycardia increased in patients with a shorter height, higher body mass index, lower body surface area and a higher waist/hip ratio. This study also determined a positive correlation between the values of height, weight and body surface area and the time of sensorial block to reach the T4 dermatome; and a positive correlation between the body mass index and the dermatome area of the maximum sensorial block. Conclusion: It is suggested to be prepared more against bradycardia and hypotension that may develop in accordance with the values to be given by simple and non-time consuming anthropometric measurements in patients who are planned to receive a spinal anesthesia, and to estimate the sensorial block characteristics of the spinal anesthesia. Abstract \| Full Text PDF

17.	Human Chıtınase-3-Lıke Protein: A Pathogenic Role In Recurrent Implantatıon Faılure ( RIF )? Yaprak Engin Üstün, Ayse Seval Özgü Erdinç, Nafiye Yılmaz, Salim Erkaya, Ayla Aktulay, Nilüfer Akgün, Canan Demirtaş doi: 10.5222/MMJ.2018.71084 MEDJ 2018; 33 - 2 \| Pages 100 - 104 İNSAN KİTİNAZ - 3 PROTEİN: TEKRARLAYAN İMPLANTASYON BAŞARISIZLIĞINDA PATOJENİK ROLÜ VAR MI? İnsan kitinaz - 3 protein 1 (CHI3L1) (aynı zamanda serum insan kıkırdak 39 glikoprotein olarak bilinir, YKL - 40), kanser ve inflamatuar hastalıklar ile ilgili yeni bir belirteçtir. İnflamasyonun hassas belirteçleri arasında ortalama trombosit volüm (MPV) ve sistemsel inflamatuar tepki (SIR) belirteçleri [nötrofil lenfosit oranı (NLR), trombosit - lenfosit oranı (PLR)] sayılabilir. Bu çalışmada, tekrarlayan implantasyon başarısızlığı (RIF) olan hastalarda CHI3L1, MPV, NLR ve PLR düzeylerini incelemek ve bu değerlerin doğurgan sağlıklı kadınlarla karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışma bir kesitsel çalışma olup tekrarlayan implantasyon başarısızlığı olan 28 infertil kadın çalışmaya alındı. RIF arka arkaya üç siklus IVF veya ICSI tedavisi sonucunda klinik gebelik elde edilememesi olarak tanımlandı. Bölünme aşaması embriyolar için en az dört ve blastokistler için en az iki kaliteli ve uygun gelişim düzeyinde embriyonun verilmesi şartı arandı. Kontrol grubuna spontan gebe kalmış ve abort yapmamış 28 sağlıklı kadın dahil edildi. Hematolojik parametreler otomatik olarak hesaplandı. İnsan serumu kitinaz -3- protein 1 düzeyleri, üreticinin talimatlarına göre bir ticari kolorimetrik kiti (Elabscience Biyoteknoloji Ltd, Pekin) kullanılarak hesaplandı. Yaş ve vücut kitle indeksi için gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı. İnsan kitinaz-3 - protein 1 düzeyleri RIF (59.6 (38,6-421,2 ng / ml)) ve kontrol grubunda (68.5 (20,6-486,4 ng / ml) benzerdi. (p=0.222). MPV, NLR ve PLR açısından anlamlı farklılık bulunamadı. Tekrarlayan implantasyon başarısızlığında CHI3L1, MPV, NLR ve PLR kan düzeyleri ile ilişki saptanmadı. Anahtar kelimeler: İnsan Kitinaz - 3 - benzeri protein 1 (YKL - 40 / CHI3L1), tekrarlayan implantasyon başarısızlığı, nötrofil lenfosit oranı, trombosit - lenfosit oranı. HUMAN CHITINASE-3-LIKE PROTEIN: A PATHOGENIC ROLE IN RECURRENT IMPLANTATION FAILURE? Human Chitinase-3-like Protein 1 (CHI3L1) alias serum human cartilage glycoprotein 39 (YKL- 40) is a new biomarker frequently associated with cancer and inflammatory diseases. Hematological parameters also can be called as sensitive markers of inflammation including mean platelet volume (MPV) and systemic inflammatory response (SIR) markers [neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), platelet-lymphocyte ratio (PLR)]. In this paper, it was aimed to examine the levels of CHI3L1, MPV, NLR and PLR in patients with recurrent implantation failure (RIF) and compare them with healthy women with proven fertility. The study group consisted of 28 infertile women with RIF charectirized as a failing to attain a clinical pregnancy after three consecutive cycles of IVF or ICSI. In these processes, first, all embryos must be valuable and sufficient experimental phase – second, the total number of transferred ones was at least four cleavages –stage embryos and minimum two for blastocysts as well. The control group included 28 healthy women with proven fertility that had conceived spontaneously and not lost a pregnancy. Hematological parameters were automatically calculated. Irrevelant differences were revealed among the groups with regard to age and body mass index. Whereas Human Chitinase-3-like Protein 1 levels were similar in RIF (59.6 (38.6-421.2 ng/ml)) and control subjects (68.5 (20.6-486.4 ng/ml)) (p=0.222). insignificant differences were resulted in MPV, NLR and PLR. Recurrent implantation failure was not associated with altered CHI3L1, MPV, NLR and PLR levels. Key words: Human Chitinase-3-like Protein 1, recurrent implantation failure, neutrophil-lymphocyte ratio, platelet-lymphocyte ratio Abstract \| Full Text PDF

18.	Investigation of health quality in factory workers who work in the noisy environments. Hatice Berat Orhan, Banu Müjdeci doi: 10.5222/MMJ.2016.037 MEDJ 2016; 31 - 1 \| Pages 37 - 45 Çalışmanın amacı, gürültülü ortamda çalışan fabrika işçilerinin, nörootolojik semptomlar ve yaşam kalitesi açısından değerlendirilmesidir. Çalışmaya gürültülü ortamda (85 dbA ve üzerinde) çalışan 105 erkek işçi alındı. İşçiler gürültüye maruziyet süresine göre 3 gruba ayrıldı (1. Grup: 0-5 yıl, 2. Grup: 6-14 yıl, 3. Grup: 15 yıl ve üzeri). Sessiz ortamda çalışan gönüllü 60 birey kontrol grubuna dahil edildi. Tüm bireylerden Baş Dönmesi Engellilik Anketi (BDEA), Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeğini (WHOQOL BREF-TR) doldurmaları ve nörootolojik semptomlara yönelik soruları cevaplamaları istendi. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında fabrika işçilerinde BDEA’nın; emosyonel, fiziksel, fonksiyonel ve toplam skorlarında, WHOQL BREF-TR’nin sosyal ve bedensel skorlarında ve nörootolojik semptomlardan sersemlik, dengesizlik, bulantı veya kusma, baş ağrısı, konsantrasyon bozukluğu, işitme kaybı, çınlama, kulakta dolgunluk, yüksek sesten rahatsızlık ve kalabalık ortamlardan rahatsızlıkta istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Sonuç olarak gürültüye maruz kalan işçilerde; nörootolojik semptomların yaşam kalitesini etkileyebileceği düşünüldü. The purpose of this study was to evaluate of the health quality and neurotologic symptoms in the factory workers who work in noisy environments. 105 male workers who had been working in noisy environments (equal to or above 85 dB) were taken to this study. Workers were divided into 3 groups according to the time of exposure to noise (Group 1: 0-5 years, Group 2: 6-14 years, Group 3: 15 years and over). Sixty volunteer males whose working in silent environment were added to control group. It was asked to all subjects to fill results of Dizziness Handicap Inventory (DHI), World Health Organization Quality of Life Questionnairre (WHOQL-BREF-TR) and to answer all the questions about neurotologic symptoms. In comparison to control group, factory workers showed statistically significant difference by means of DHI emotional, physical, functional and total scores, WHOQL BREF-TR social relationship and physical health scores. (p<0.05). As statistically significant differences were obtained between two groups from neurotologic symptoms of lightheadedness, dizziness, nausea or vomiting, headache, lack of concentration, hearing loss, tinnitus, ear fullness, discomfort of the loudness and discomfort of the crowded environment. As a result, it has been considered to affect the quality of life of neurotologic symptoms in the factory workers who work in noisy environments. Abstract \| Full Text PDF

19.	Knowledge level, attitude and behaviours about down sydrome screening among Turkish pregnant women Doğa Fatma Öcal, Esengül türkılmaz, Yasemin Çekmez, İsmail Burak Gültekin, Münire Funda Akdulum, Mehmet Fırat Mutlu, Aydan Biri doi: 10.5222/MMJ.2016.1001 MEDJ 2016; 31 - 2 \| Pages 98 - 104 Bu çalışmanın amacı Türk kadınlarının down sendromu tarama testleri hakkındaki bilgi düzeyini, test sonuçlarını değelendirebilme becerilerini ve sonuçlar karşısındaki tutumlarını değerlendirmektir. Bu amaçla Türkiye genelinde 18 merkeze 600 anket gönderildi. Anketler gebe kadınlara gebelik takibini yapan kişiler tarafından uygulandı. Çalışma sonuçlarına gore hastaların ortalama doğru cevaplama oranı %21.6 bulundu [hasta bilgi düzeyini ölçen 6 soruda 1.3 (tablo 2)]. Sonuç olarak Türkiye’deki gebe kadınların çoğu down sendromu tarama testlerini duymuş olsa da test içeriği ve test sonuçlarını yorumlama hakkında yeterli bilgiye sahip değillerdir. Purpose of this study was to investigate the level of background knowledge about Down syndrome screening tests among women in Turkey, their ability to interpret the test results, and their attitudes in deciding how to proceed based on the results. This study was performed by sending 600 questionnaires to 18 health centers throughout Turkey. The questionnaires were given to pregnant women by the practitioner following their pregnancy (including doctors and midwives). The average correct answer rate of patients was found to be 1.3 out of every 6 questions (21.6%) [from the questions screening womens knowledge level (tablo 2)]. In conclusion most women in Turkey have heard about the screening tests for Down Syndrome, however they lack sufficient knowledge about the test content and the interpretation of the results. Abstract \| Full Text PDF

20.	Comparison of Outcomes After the Triceps-Split Approach Versus the Triceps-Sparing Approach for Humerus Shaft Fractures Çağatay Eyup Zengin, Kemal Kayaokay, Sertaç Saruhan, Cumhur Deniz Davulcu, Muhittin Şener doi: 10.5222/MMJ.2019.88557 MEDJ 2019; 34 - 1 \| Pages 54 - 60 Giriş Bu çalışmanın amacı humerus şaft kırığı tanısı ile triceps sparing veya triceps splitting yaklaşım ile opere edilen hastaların sonuçlarını karşılaştırmaktır. Materyal ve metod 2014-2017 yılları arasında humerus şaft kırığı tanısı ile opere edilen 39 hasta (18 erkek, 21 kadın) çalışmaya dahil edildi. Hastalar tercih edilen cerrahi yaklaşıma göre ticeps-split veya triceps-sparing şeklinde iki gruba ayrıldı. Son kontrolde dirsek ROM, izometrik dirsek ekstansiyon gücü, kaynama zamanı ve kas gücü ölçüldü. Fonksiyonel değerlendirme Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) skoru kullanılarak yapıldı. Sonuçlar Hastaların ortalama takip süresi 18 aydı (13-56 ay). Her iki grup arasında dirsek fleksiyonu, dirsek ekstansiyon kontraktürü, DASH skoru açısından istatiksel açıdan anlamlı fark bulunmazken, triceps gücü açısından anlamlı fark elde edildi. Klinik olarak hastalarda ortalama 13,2 (12-26) haftada kaynama gerçekleştiği görüldü. Tartışma Sonuç olarak humerus şaft kırıklarında gerek triceps sparing gerekse triceps splitting yaklaşım operasyonu gerçekleştiren cerrahın tecrübesine göre güvenle kullanılabilir. Operasyonu gerçekleştirecek cerrahın tecrübesi ve kırık tipi seçilecek insizyonu belirlemede önemlidir. Triceps sparing yaklaşımın triceps bütünlüğünün korunması ve operasyon sonrası triceps gücü açısından üstünlüğü mevcuttur. Objective: The aim of the current study was to compare patients with a diagnosis of humerus shaft fracture operated on with a triceps-sparing or triceps-splitting approach. Methods and Material: Between 2014-2017, 39 patients (18 males, 21 females) were operated for humerus shaft fractures. The patients were separated into two groups, triceps-split or triceps-sparing, according to the surgical approach. At the final follow-up examination, ROM, isometric elbow extension, time to union, and muscle strength were measured. Functional evaluation was made using the Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) Score. Results: The mean follow-up period was 18 months (range, 13-56 months). No statistically significant difference was determined between the groups in terms of elbow flexion, elbow extension contracture, or DASH score. The difference in triceps strength between the groups was statistically significant. Union was seen to occur clinically at mean 13.2 weeks (range, 12-26 weeks). Conclusion: Both the triceps-sparing and triceps-splitting approaches can be used safely in humerus shaft fractures, and the experience of the surgeon can help determine which is best suited to the circumstances. The triceps-sparing approach offers the advantages of protecting the integrity of the triceps and providing better postoperative triceps strength. Abstract \| Full Text PDF