GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı frontolateral larenjektomi uygulanmış hastalarda yumuşatılmış kepstral tepe noktasının analizi ve larengostroboskopik sonuçların değerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Frontolateral larenjektomi ve bilateral modifiye radikal boyun diseksiyonu uygulanmış, 12 ay takipleri tamamlanmış 8 hasta çalışmaya dahil edildi. Bütün hastalara çalışma başlangıcında larengostroboskopik inceleme yapıldı; glottik kapanma ve mukozal dalga paterni incelendi. Temel frekanslarda ses kayıtları ve yumuşatılmış kepstral tepe noktası analizi yapıldı. Voice handicap index-10 uygulandı. 10 sağlıklı gönüllüden kontrol grubu oluşturuldu. Sonuçlar karşılaştırıldı.
BULGULAR: Frontolateral larenjektomi uygulanmış hastalarda ortalama yumuşatılmış kepstral tepe noktaları 1.81-2.42 iken, kontrol grubunda 4.6-6.06 bulundu; fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Frontolateral larenjektomi grubunda temel frekans aralığı 118.57 ile 197.61 Hz arasındayken, kontrol grubunda 118.57 ile 197.61 Hz arasında bulundu; bu da istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Larengostroboskopik incelemede kapanmada her iki grup arasında anlamlı fark bulundu. Frontolateral larenjektomi grubundaki 7 hastada inkomplet kapanma varken kontrol grubunda 1 hasta dışında hepsinde komplet kapanma mevcuttu, diğer 1 hastada ise posterior glottal gap mevcuttu (P: 0.01). Voice handicap index-10 frontolateral larenjektomili hastalarda 31-40 iken kontrol grubunda 8-14 olarak bulundu, fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Frontolateral larenjektomi yumuşatılmış kepstral tepe noktasını azaltırken, ses kalitesini azaltarak mukozal dalgalanmayı etkiler.

INTRODUCTION: The aim of this study is to evaluate smoothed cepstral peak point and laryngostrobosopic results in patients who underwent frontolateral laryngectomy.
METHODS: Eight patients who underwent frontolateral laryngectomy with bilateral modified radical neck dissection, and who completed at least 12 months of follow-up, were included. All patients underwent laryngostroboscopic evaluation at study commencement; glottal closure was examined. Voice records were taken at fundamental frequency and smoothed cepstral peak point were analysed. Voice handicap index-10 was requested to be completed. Ten healthy individual constituted control group. Results were compared.
RESULTS: The smoothed cepstral peak points were between 1.81–2.42 in the frontolateral laryngectomy group and 4.6–6.06 in controls, a significant difference. The fundamental frequency ranged from 61 to 192.63 Hz in the frontolateral laryngectomy group and from 118.57 to 197.61 Hz in the control group, also a significant difference. Laryngostroboscopy revealed significant differences between-group in their closure. 7 patients had incomplete closure in FLL group and all of the control group had complete closure except one female patient who had posterior glottal gap (P: 0.01). voice handicap index-10 results were between 31-40 in FLL group and 8-14 in control group and also revealed a significant difference.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Frontolateral laryngectomy reduces smoothed cepstral peak point and affects the mucosal wave, reducing voice quality.

GİRİŞ ve AMAÇ: Nötrofil jelatinaz-ilişkili lipokalin (NGAL), kontrastın neden olduğu akut böbrek hasarının (CI-AKI) erken tespitinde faydalı bir belirteç olarak bildirilmiştir. Fakat çalışmaların çoğu intraarteriyel kontrast alan hastalarla yapılmıştır. Biz çalışmamızda; kontrastlı bilgisayarlı tomografi (BT) çekimi sonrasında hastalarda gelişen CI-AKI tespitinde serum NGAL'in rolünü değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya hastanede yatmakta olan ve eGFR ≥ 15 ml/min/1.73 m2 olan hastalar arasında ardışık kontrastlı BT çektirenler alındı. Kan örnekleri; NGAL için prosedürden hemen önce ve 4 saat sonra, serum kreatinin için BT'den 12-24 saat önce ve kontrast uygulanmasını takiben 48 saat sonra alındı. Çalışma için primer sonlanım noktası CI-AKI gelişmesi olarak belirlendi.
BULGULAR: Çalışmaya ortalama yaşı 61.1 ± 16.1 yıl olan 70 hasta (erkek, %50) alındı. Ortalama bazal serum kreatininleri 1.02 ± 0.39 mg/dl idi. CI-AKI insidansı % 5.7 bulundu. Bütün grupta kontrast uygulanmasını takiben bazal serum NGAL düzeyi ortanca 119.7 (IQR, 126.3) ng/ml'den ortanca 87.3 (IQR, 72.9) ng/ml'ye düştü. Hastalar CI-AKI gelişen ve gelişmeyen olarak iki gruba ayrıldı. CI-AKI gelişen hastaların bazal demografik özellikleri, renal fonksiyonları, sistemik hastalıkların varlığı ve serum NGAL düzeyleri (bazal ve 4. saat) CI-AKI gelişmeyen hastalardan farklı saptanmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, 4.saat serum NGAL intravenöz kontrast uygulanmasını takiben gelişen CI-AKI tespitinde faydalı bir belirteç olarak gözükmemektedir.

INTRODUCTION: Neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) has been reported as an useful marker to detect early CI-AKI. However most of the studies were performed in subjects taking intraarterial contrast. We aimed to to evaluate the role of serum NGAL for detection of CI-AKI in patients undergoing contrast-enhanced computed tomography (CT).
METHODS: We prospectively enrolled consecutive hospitalized patients with eGFR ≥ 15 ml/min/1.73m2 undergoing contrast enhanced CT. Blood samples were taken before (baseline) and after 4 hours following procedure for NGAL and for serum creatinine (SCr) 12-24 hours prior to CT and again 48 hours after administration of contrast agent. The primary outcome of the study was the development of CI-AKI.
RESULTS: A total of 70 (male, 50%) subjects with a mean age of 61.1 ± 16.1 years were enrolled. The mean baseline SCr was 1.02 ± 0.39mg/dl. The incidence of CI-AKI was 5.7%. In the whole group serum NGAL decreased from median 119.7 (IQR, 126.3) ng/ml at baseline to median 87.3 (IQR, 72.9) ng/ml after contrast application. Subjects were classified into those with and without CI-AKI. Subjects with CI-AKI did not differ in baseline demographics, renal function, presence of systemic disorders and serum NGAL levels (baseline and 4h) compared with those without CI-AKI.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, 4h measurement of serum NGAL does not seem a useful marker for the early detection of CI-AKI following IV contrast administration.

GİRİŞ ve AMAÇ: Humerus şaft kırıklarında intramedüller çivilemenin giriş yerine ait komplikasyonları nedeniyle tartışmalar mevcuttur.Bu kırıkların artroskopi yardımlı intramedüller çivileme ile tespitinde; omuzda orta dönem klinik ve fonksiyonel sonuçlar, çivi giriş yerine ait komplikasyon oranları ve floroskopi süreleri açısından uygulanabilirliğini değerlendirmeyi hedefledik
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada humerus kırığı tanısıyla kapalı redüksiyon sonrası artroskopi yardımlı intramedüller çivi uygulanmış 28 hastaya ait dosyalar retrospektif olarak incelendi.Hastalara ait kayıt edilen anestezi süreleri, cerrahi süreleri, cerrahi öncesi yatış süreleri, kırık kaynama süreleri, omuz bilgisayarlı tomografi görüntülerinden ölçülen; çivinin yerleştirilmesi gereken ideal giriş yeri ile uygulanan çivinin giriş yeri arasındaki lateralizasyon miktarları, floroskopi süreleri ve cerrahiye ait komplikasyon oranları istatistiksel olarak analiz edildi.Omuz fonksiyonları Constant ve Amerikan Omuz ve Dirsek Cerrahları(ASES) skorlama sistemleri ile değerlendirildi
BULGULAR: Ortalama takip süreleri 22.8±4.76 ay, ortalama cerrahi süresi ise 56.9±14.27 dakikaydı.15 hastada distal kilitleme floroskopisiz yöntemlerle (elektromanyetik hedefleme sistemi ya da distali içten kilitlemeli çivi) uygulanırken; 6 hastada floroskopi altında serbest el yöntemi kullanılarak distal kilitleme uygulanmıştı. Ortalama floroskopi süresi 1.63±0.49 dakikaydı.Distal kilitlemenin floroskopisiz yöntemlerle (elektromanyetik hedefleme sistemi ya da distali içten kilitlemeli çivi) uygulandığı 15 hastanın ortalama floroskopi süreleri 1.47±0.41 dakika iken, distal kilitlemenin serbest el yöntemi ile uygulandığı 6 hastanın ortalama floroskopi süresi 1.91±0.52 dakikaydı.Çivinin proksimalinin kıkırdak yüzey seviyesinden daha yüksek olmasına bağlı subakromiyal sıkışma sendromu hiçbir hastada görülmedi.Uygulanan çivilerin giriş yerinin lateralizasyon miktarı ortalama 0.61±0.73mm olarak ölçüldü.Ortalama varus dereceleri 2.38±1.18 derece olarak ölçüldü.Ortalama 22,8. aydaki (15-31 ay); ASES skorlaması 89±2.81 puandı. Constant skorlamasına göre ortalama 90±4.59 puan ve olguların %90,47’si mükemmel-iyi fonksiyonel sonuca sahipti
TARTIŞMA ve SONUÇ: Artroskopi yardımlı teknik rotator manşet hasarını minimalize edebilir.Buna bağlı olarak postoperatif omuz fonksiyonlarında tatmin edici sonuçlara yol açabilir. Ayrıca giriş yerine ait komplikasyonlarda ve floroskopi kullanımına bağlı maruz kalınan radyasyon miktarında azalmaya sebep olarak; bu teknik uygulanabilir ve güvenli bir yöntem olabilir

INTRODUCTION: Humeral shaft fractures face with controversies about the entry site of intramedullary nailing due to its potential complications.We aimed to evaluate feasibility of arthroscopy-assisted intramedullary nail fixation for the management of these fractures with respect to its mid-term clinical and functional outcomes, complication rates of nail entry site, and fluoroscopy duration.
METHODS: We examined medical data of 21 patients who underwent arthroscopy-assisted intramedullary nailing after closed reduction upon diagnosis of humeral shaft fracture.Analyzed parameters included duration of anesthesia, surgery, fluoroscopy, preoperative hospitalization, and union; surgical complication rates; and the degree of lateralization between ideal and applied nail entry site, as measured by shoulder computed tomography scans. Shoulder functions were assessed by Constant and American Shoulder and Elbow Surgeons (ASES) scoring.
RESULTS: Patients were found to be followed up for a mean of 22.8±4.76 months. The mean duration of surgery was 56.9±14.27 minutes. The mean fluoroscopy time was detected as 1.63±0.49 minutes. Distal locking was performed without fluoroscopy (electromagnetic targeting or internal locking nail) in 15 patients and with free hand method under fluoroscopy in six patients.The mean duration of fluoroscopy in these techniques were 1.47±0.41 minutes and 1.91±0.52 minutes, respectively. No patient was found to have subacromial impingement syndrome. The mean lateralization of nail entry sites was measured as 0.61±0.73 mm. The mean degree of varus was 2.38±1.18. The mean ASES and Constant scores were found as 89±2.81 and 90±4.59 points,respectively. Excellent/good functional outcomes had been reported by 90.5% of the study population.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Arthroscopy-assisted technique may minimize rotator cuff injury and thereby may provide satisfactory outcomes in postoperative shoulder functions.This technique may be a feasible and safe option associated with reduced entry site complications and potentially less exposure to radiation from shorter use of fluoroscopy

GİRİŞ ve AMAÇ: Kurumumuzda 2010-2015 yılları arasında, kalkaneus kırığı nedeniyle, açık redüksiyon ve internal tespit uygulanan 45 hastanın klinik ve fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kırık tipinin belirlenmesinde Sanders sınıflama sistemi kullanıldı. 41 hastaya genişletilmiş lateral yaklaşımla cerrahi uygulandı. 4 hastaya minimal invasiv teknik uygulandı. Hastaların klinik değerlendirilmesinde AOFAS arka ayak değerlendirme skalası kullanıldı. Hastalarımızın 41 tanesinde allogenik kansellöz kemik grefti ile grefonaj yapılması gerekti..
BULGULAR: Katılımcıların yaş ortalaması 39.9, ortalama takip süresi 25.8 ay olarak saptandı. Ameliyat öncesi hastaların ortalama Böhler açıları 3.6°, Gissane açıları 128.8° idi. Ortalama AOFAS skoru 83.9 bulundu. Kırık tipine göre bu oranlar; Dil tipi kırığı olan hastalarda bu 94.6, tip 2 hastalarda 88, tip 3 hastalarda 82.8 ve tip 4 hastalarda 78.3 olarak bulundu. Cerrahiye kadar geçen ortalama zaman 14.3 gün idi. Cerrahi sonrası 11 hastada (%24,4) komplikasyon gelişti.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sanders tip 2, tip 3 ve dil tipi kırıklarda radyolojik ve fonksiyonel olarak iyi ve tatminkar sonuçlar elde edilebilmektedir. Fakat Sanders tip 4 kırıklarda radyolojik olarak iyi sonuçlar elde etmemize rağmen fonksiyonel olarak hiçbir hastada mükemmel sonuç elde edemedik.Mükemmel sonuç elde edemesek de; hastaların ayak deformitesini engellemek, ayakkabı giyme güçlüklerini ortadan kaldırmak, ileride gerekebilecek artrodez için iyi bir kemik bloğu elde etmek için Sanders tip 4 kırıklarda da cerrahi önermekteyiz. Bu önerilerin yanında özellikle Sanders tip 4 kırıklı hastalar; mükemmel radyolojik sonuca rağmen kötü fonksiyonel sonuç ile karşılaşabilecekleri konusunda bilgilendirilmelidir.

INTRODUCTION: We aimed to evaluate the clinical and functional outcomes of 45 patients who underwent open reduction and internal fixation for calcaneal fractures.
METHODS: Sanders classification system was used to determine the fracture type. AOFAS hindfoot scale was used for clinical evaluation of patients.The patients were hospitalized with Jones bandage-like bandage or short leg splint. The patients were treated with ice, elevation, parenteral nonsteroidal antiinfalmatuar drugs and thromboembolism prophylaxis. All of the patients were evaluated with wrinkle test at their visits. Those who were positive for wrinkle test were operated on a mean of 14.3 days (1-25). Four of the patients had minimally invasive surgery and 41 of them were operated with extended lateral intervention. The mean follow-up period was 25.8 months (8-56 months). After discharge, the patients were called for routine follow-up visits every 15 days, then monthly checks in the first 1.5 months, then every 3 months after the 6th month and yearly after the 1st year
RESULTS: Nine of 45 patients were female (20%) and 36 were male (80%). The mean age of the patients was 39.9 (21-60) years. Preoperatively, the mean Böhler angles were 3.6 ° and the Gissane angles were 128.8. The mean AOFAS score was 83.9. According to the fracture type; This was 94.6 in patients with tongue fractures, 88 in type2 patients, 82.8 in type3 patients and 78.3 in type4 patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result of this study good and satisfactory results can be obtained radiologically and functionally in Sanders type2, type3 and tongue type fractures. However, although we obtained radiologically good results in Sanders type 4 fractures, we did not achieve functional excellent results in any patients.

GİRİŞ ve AMAÇ: Spontan supratentoryal intraserebral hematomlar (SSİH) ciddi mortalite ve morbiditeye neden olan patolojilerdir. Bu çalışmanın amacı SSİH hastalarının demografik ve klinik özelliklerini, tedavi yaklaşımlarını ve sonuçlarını değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Aralık 2017 ve Aralık 2018 yılları arasında spontan supratentoryal intraserebral hematom (SSIH) tanısı alan 108 hastayı retrospektif olarak inceledik.
BULGULAR: 108 hastanın 89'u (% 82,4) konservatif olarak, 19'u (% 17,6) cerrahi olarak tedavi edildi. Hastaların 57'si (% 52,8) erkek, 51'i (% 47,2) kadındı. Yaş ortalaması 64.5 ± 14.0 idi. Hastaların ortalama Glasgow Koma Skalası (GKS) 12.3 ± 3.0 idi ve cerrahi grubun GKS'si konservatif gruba göre anlamlı derecede düşüktü (p <0.05). Ortalama hematom hacmi 40.1 ± 51.6 mL idi ve cerrahi gruptaki hematom hacmi konservatif gruptan anlamlı derecede yüksekti (p <0.05). İntraventriküler kanama ve orta hat kayması pozitifliği cerrahi grupta anlamlı olarak yüksek bulundu (p <0.05). Hastaların ortalama intraserebral hematom skoru (İHS) 1,3 ± 1,4 idi. Cerrahi grupta İHS anlamlı olarak yüksek bulundu (p <0.05). Birinci ayda, altıncı ayda ve birinci yılda ölüm oranları cerrahi grupta anlamlı olarak yüksek bulundu (p <0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yüksek mortalite oranı ve SSIH'dan sonra ortaya çıkan ciddi morbidite nedeniyle, hastalar için standart tedavi stratejilerinin belirlenmesi ve uygulanması zorunludur.

INTRODUCTION: Spontaneous supratentorial intracerebral hematomas (SSIH) are among the pathologies that cause serious mortality and morbidity The objective of this study was to assess the demographic and clinical characteristics, treatment approaches and outcomes of SSIH patients.
METHODS: We retrospectively analyzed 108 patients who were diagnosed with spontaneous supratentorial intracerebral hematoma(SSIH) between December 2017 and December 2018.
RESULTS: 89 (82.4%) of 108 patients were treated conservatively and 19 (17.6%) patients were treated surgically. 57 (52.8%) of the patients were male and 51 (47.2%) were female. The mean age was 64.5 ± 14.0. The mean Glasgow Coma Scale (GCS) of the patients was 12.3 ± 3.0, and the GCS of the surgical group was significantly lower than the conservative group (p <0.05). The mean hematoma volume was 40.1 ± 51.6 mL, and the hematoma volume in the surgical group was significantly higher than the conservative group (p <0.05). Intraventricular hemorrhage and midline shift positivity were significantly higher in the surgical group (p <0.05). The mean intracerebral hematoma score (IHS) of the patients was 1.3 ± 1.4. IHS was significantly higher in the surgical group (p <0.05). Mortality rates in the first month, sixth month and first year were significantly higher in the surgical group (p <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Because of the high mortality rate and severe morbidities that occurs after the SSIH, it is mandatory to identify and apply standardized treatment strategies for patients.

GİRİŞ ve AMAÇ: Aşırı aktif mesane (AAM) kronik inflamasyon ile ilişkili olabilir. Bu çalışmanın amacı, AAM semptomları olan kadınlarda ve erkeklerde nötrofil lenfosit oranı (NLR) düzeylerinin rolünü değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2017-Şubat 2018 arasında toplam 157 hasta (77 OAB hastası ve 80 kontrol) çalışmaya alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup-1: AAM hastaları ve grup-2: normal kontroller. Aktif idrar yolu enfeksiyonu geçiren hastalar, önceki pelvik cerrahi öyküsü olan veya nörojenik hastalar çalışma dışı bırakıldı. Çalışmaya alınan hastalara aşırı aktif mesane anketi (OAB-v8) kullanılarak hem hasta hem de kontrol grubu sorgulandı. Total kan sayımı ve serum CRP düzeyleri ilk ziyarette ölçüldü.
BULGULAR: Toplam 77 hasta ve 80 kontrol hastası çalışmaya alındı. Yaş, vücut kitle indeksi (VKİ), sigara içme ve alkol durumu gruplar arasında anlamlı farklılık göstermedi (p> 0,05). NLR ortalamaları hasta grubunda 1,73 ± 0,67, kontrol grubunda 1,48 ± 0,75 idi (p <0,001). NLR ve CRP düzeyleri AAM hasta grubunda istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (CRP için p = 0,03 ve NLR için p = 0,001). OABv8 skorları ile NLR arasında pozitif korelasyon vardı (p <0,001, r = 0,215).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışma sonunda AAM hastalarında yüksek serum NLR seviyeleri gözlenmiştir. Bizim sonuçlarımız AAM hastalarında mesanenin kronik enflamasyonları arasındaki ilişkiyi desteklemektedir.

INTRODUCTION: Overactive bladder (OAB) may be interrelated with chronic inflammation. The aim of this study was to assess the role of neutrophil-lymphocyte ratio (NLR) levels in men and women with OAB symptoms.
METHODS: Between January 2017-February 2018, a total of 157 subjects (77 OAB patients and 80 controls) were included in the study. The subjects divided into two groups. Group-1: OAB patients and group-2: normal controls. Patients with active urinary tract infections, previous pelvic surgery or neurogenic patients were excluded. The enrolled both patients and control group were questioned using the 8-item overactive bladder questionnaire (OAB-v8) Total blood count and serum CRP levels were measured in the first visit.
RESULTS: The mean NLR was 1.73 ± 0.67 in patients and 1.48 ± 0.75 in control groups (p<0.001). The NLR and CRP levels were both statistically significant higher in OAB patient group (p=0.03 for CRP and p=0.001 for NLR). There was positive correlation between OABv8 scores and NLR (p<0.001, r=0.215)
DISCUSSION AND CONCLUSION: High serum NLR levels were observed in OAB patients. Our results support the association between chronic inflammations of the bladder in OAB patients.

GİRİŞ ve AMAÇ: Amaç: Zayıf eğitim düzeyi ile kişinin sağlık durumu farkındalığı arasında ters ilişki vardır. Eğitim düzeyi düşük hastalar, bozuklukların çoğunu yaşlanma ve günlük yaşamda beklenen bir ilerleme olarak kabul eder. Çalışmamızda, eğitim düzeyi düşük olan kadınlarda UI sıklığını netleştirmeyi amaçladık.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Gereç yöntemleri: ÜI şikayeti olmayan üroloji ve jinekoloji polikliniğine başvuran kadın hastalar çalışmaya dahil edildi. Eğitimsiz veya sadece okuryazar olan hastalar, zayıf eğitimli olarak tanımlandı. Tüm hastalar Üriner Tehlike Envanteri (UDI-6) ve İnkontinans Etki Anketi (IIQ-7) formlarını doldurdu. 18 yaşından küçük olanlar, inkontinans cerrahisi ve pelvik cerrahi öyküsü, pelvik radyasyon öyküsü, ürolojik ve jinekolojik malignite varlığı veya ciddi nörolojik hastalıkları bulunan hastalar çalışma dışı bırakıldı.

BULGULAR: Bulgular: Çalışma popülasyonunda 236 hastada (% 46.1) UI saptandı. UI'li hastalar anlamlı olarak daha ileri yaştaydı ve VKI’leri daha yüksekti. UDI-6 ve IIQ-7 skorları, UI olan hastalarda anlamlı olarak daha yüksekti. VKİ, zor doğum öyküsü ve pelvik organ prolapsusu varlığı SÜİ'li hastalarda anlamlı derecede yüksekti. UUI hastalarında yaş, VKİ, DM varlığı, doğum sayısı, zor doğum öyküsü ve pelvik prolapsusu varlığı anlamlı olarak yüksek bulundu.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç: Çalışmamız, zayıf eğitim görmüş kadın popülasyonunda her ne kadar hastaneye bu şikayet ile başvurmasalar bile UI insidansının çok yüksek olduğunu ve VKİ'nin yüksek olduğu, zorlu doğum öyküsü varlığının ve pelvik prolapsusun UI ve SUI alt tipleri için risk faktörleri olduğunu ortaya koydu.

INTRODUCTION: Objective: There is a significant inverse correlation between poor education level and one’s awareness of his/her health status. Poor educated patients presume most of the disorders as an expected progress of aging and daily life. In our study we aimed to clarify the prevalence of UI in women with a poor educational level.


METHODS: Material methods: Female patients admitted to urology and gynecology outpatient clinics without UI complaints were enrolled into the study. Patients, who were uneducated or only literate, were defined as poor educated.All patients were made to fill in Urinary Distress Inventory (UDI-6) and Incontinence Impact Questionnaire (IIQ-7) forms. Patients younger than 18 years, have history of incontinence surgery and pelvic surgery, history of pelvic radiation, presence of urologic and gynecological malignancy or severe neurological diseases were excluded from the study.

RESULTS: Results: In study population, 236patients (46.1%)had a compliant of UI. Patients with UI were at a significantly older age and they had higher BMI. UDI-6 and IIQ-7 scores were significantly higher in patients with UI. The BMI, history of difficult labor and presence of pelvic organ prolapse were significantly higher in patients with SUI. Age, BMI, presence of DM, number of deliveries, history of difficult labor and presence of pelvic prolapse were significantly higher in patients with UUI.

DISCUSSION AND CONCLUSION: Conclusion: Our study revealed that even not applying to hospitals with that complaints the incidence of UI was very high in poor educated female population and higher BMI, presence of difficult labor, pelvic prolapse were risk factors for UI and SUI subtypes.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada REM bağımlı (RRO) obstruktif uyku apne sendromu (OSAS), pozisyon bağımlı OSAS (SRO) ve basit horlama hastalarında (HSN) fiziksel stres yükünü değerlendirmek amacıyla nötrofil lenfosit oranını (NLR) saptayarak en fazla stres arttıran fenotipi ortaya koymayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haziran 2019-Ocak 2020 tarihleri arasında Yedikule Göğüs Hastalıkları Hastanesi Uyku Kliniğine müracaat eden olguların dosyaları incelenerek RRO, SRO ve HSN grupları altında toplandı. Açlık kan şeker ölçümleri polisomnografiyi takip eden sabah yapıldı. OSAS fenotipleri, NLR açısından karşılaştırıldı.
BULGULAR: 147 olgu incelendi. 48 SRO, 49 RRO ve 50 basit horlama hastası çalışmaya alındı. RRO grubunun NLR değeri, SRO ve HSN'ye göre istatistiksel olarak belirgin derecede artmıştı (p=0.001), ancak SRO ve HSN gruplarının NLR değerleri benzer olarak farksızdı (p=0.650). AHI ve en düşük O2 değerleri tüm gruplarda birbirlerinden istatistiksel olarak farklıydı.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızın verileri REM bağımlı OSAS'ta inflamasyon belirteçi olarak NLR değerinin belirgin olarak artmış olduğunu, ancak pozisyon bağımlı OSAS veya basit horlama hastalarında NLR değerlerinin normal olduğunu göstermiştir.

INTRODUCTION: Our aim in this study was to compare the Neutrophil to Lymphocyte ratio (NLR) in Rem related obstructive sleep apnea (RRO) syndrome (OSAS) and Position related OSAS (SRO) to habitual snorers (HSN) and try to find out the phenotype that increases the physical stress more.

METHODS: The patient charts and polysomnograms of all subjects referred to Yedikule medical center for chest diseases sleep department between June 2019 and January 2020 were reviewed and classified as RRO, SRO and HSN. Fasting blood tests were performed in the morning following polysomnography. The phenotypes of OSAS were compared to each other by means of NLR.


RESULTS: A total number of 147 cases were reviewed. 48 cases were SRO, 49 cases were RRO and 50 were simple snorer. The NLR in RRO was statistically significant from those of SRO and HSN subgroups (p=0.001), whereas NLR in groups SRO and HSN were identical (p=0.650). AHI and O2 nadir in all groups were statistically significant from each other.

DISCUSSION AND CONCLUSION: Our data suggests that the REM related OSAS increases NLR as a predictor of inflammation, but NLR stays constant in Position related OSAS and simple snorers.

GİRİŞ ve AMAÇ: Akut osteomyelitin ameliyatı için ideal yıkama sıvısı henüz açıklığa kavuşturulmamıştır. Bu çalışmanın amacı, akut osteomyelitin mekanik tedavisinde sodyum hipoklorit (NaOCl) çözeltisinin tedavi edici etkinliğini ve en uygun yoğunluğunu araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yirmi adet Wistar sıçanın 40 bacağı kullanıldı. Tibialarda akut osteomyelit oluşturma amacı ile medullaya Staphylococcus aureus (MSSA) ATCC 25923 perkütan olarak zerk edildi. Bir hafta sonra, sıçanlar rastgele 3 tedavi grubuna ayrıştırılıp % 0.5,% 1 ve % 5 NaOCI ile yıkandılar. Pozitif kontrol grubunda serum fizyolojik ile sulama yapıldı ve negatif kontrol grubuna herhangi bir tedavi verilmedi. Tüm sıçanlar NaOCI ile kemik yıkanmassından 24 saat sonra öldürüldü. Bakteriyel yoğunluk, nekroz, inflamasyon ve ödem derecesi histolojik olarak; hiç (0), hafif (1), orta (2) ve şiddetli (3). İstatistiksel değerlendirmede Kruskal-Wallis ve Dunn testleri kullanıldı.
BULGULAR: Tüm tibialarda akut osteomiyelit gelişti. NaOCI uygulanması, konsantrasyonu her ne olursa olsun, negatif kontrol grubuna kıyasla bakteri yoğunluğunu düşürdü. Bakteri yoğunluğundaki ve inflamasyondaki azalma, % 0.5 NaOCl grubunda pozitif gruba göre anlamlı olarak düşüktü (sırasıyla; p: 0.019, p: 0.045). İkili karşılaştırmalar nekroz ve ödem açısından istatistiksel olarak anlamlı değildi. Pozitif kontrol ve % 1 ile % 5 NaOCl grupları arasında bakteri yoğunluğu açısından istatistiksel olarak bir fark yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sıçanlarda akut tibia osteomiyelit için % 0.5 NaOCl ile yıkamak, % 1 ve % 5 NaOCl konsantrasyonlarından daha terapötik iken, dokuya olası zarar açısından % 0.5 NaOCl grubu salin grubu ile aynıydı.

INTRODUCTION: The ideal irrigation solution for osteomyelitis surgery has not yet been clarified. The aim of this study is to evaluate the therapeutic effect and the optimum concentration of sodium hypochlorite (NaOCl) solution for the mechanical treatment of acute osteomyelitis.
METHODS: Fourty tibias of 20 male Wistar rats were used. The medullas were percutaneously inoculated with Staphylococcus aureus (MSSA) ATCC 25923 to induce acute osteomyelitis in tibias. One week later, rats were randomly assigned to 3 treatment groups and irrigated with 0.5%, 1% and 5% NaOCl. Irrigation with saline was used at positive control group and any treatment was not given to negative control group. All rats were sacrificed 24 hours after NaOCl irrigation. The degree of bacterial density, necrosis, inflammation and edema were evaluated histologically as; none(0), mild(1), moderate(2) and severe(3). Kruskal-Wallis and Dunn tests were used for statistical evaluations.
RESULTS: Acute osteomyelitis developed in all tibias. NaOCl treatment no matter the concentration reduced the bacterial density compared to negative control group. The decrease in bacterial density and inflammation was significant at 0.5% NaOCl group compared to positive group (respectively;p: 0.019,p: 0.045), while the pairwise comparisons were statistically insignificant in terms of necrosis and edema. There was not any statistically difference between positive and 1%-5% NaOCl groups in terms of bacterial density.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, irrigation with 0.5% NaOCl was more therapeutic than saline, 1% NaOCl and 5% NaOCl concentrations for acute tibia osteomyelitis at rats while 0.5% NaOCl group was same with saline group in terms of safety to tissue.

Giriş: Mesanenin sarkomatoid karsinomu morfolojik ve immünhistokimyasal olarak epitelyal ve mezenkimal diferansiyasyonun belirlendiği bifazik malign nadir bir tümördür. Tüm mesane tümörlerinin % 0,3’ünü oluşturur. Üroteliyal karsinoma nazaran çok daha agresif bir klinik gidiş gösteren bu tümörün klinik, histopatolojik ve immünhistokimyasal bulgularını literatür bilgileri eşliğinde sunduk.
Olgu: Yetmiş beş yaşındaki erkek hasta, hastanemiz üroloji polikliniğine hematüri şikayetiyle başvurdu. Yapılan abdominal ultrasonografisinde mesaneyi dolduran 6,5x5,8 cm boyutlarında kitle saptandı. Magnetik rezonans incelemesinde mesanede sağ posterolateral duvardan sola uzanan 9x5 cm ölçülerinde kitle ve sol atrofik böbrek belirlenmesi üzerine, hastaya sistoprostatektomi, sol nefrektomi ve lenf nodu diseksiyonu uygulandı. Mesanenin makroskopik incelemesinde mesane tabanı, sağ-sol yan duvar, ön-arka duvar ve trigonu tutan 7,5x6,1x1,8 cm ölçülerinde ülserovejetan tümöral kitle görüldü. Tümörün histopatolojik incelemesinde yüksek dereceli invaziv ürotelyal karsinom alanı yanı sıra birbirinden keskin sınırla ayrılan geniş eozinofilik stoplazmalı, veziküler nükleuslu, belirgin nükleollü yer yer spindle şekilli, yer yer ise multinükleer bizaar dev hücre görünümünde mezenkimal diferansiasyon alanları izlendi. Mezenkimal diferansiasyon gösteren bu hücrelerde vimentin ve pansitokeratin ile yaygın reaksiyon belirlendi. Bu bulgular ışığında olguya “sarkomatoid karsinom” tanısı konuldu. Prostat ile sağ ve sol pelvik lenf nodlarında tümör metastazı belirlendi.
Sonuç: Mesanenin sarkomatoid karsinomunun görülme yaşı ve klinik bulguları konvansiyonel ürotelyal karsinoma benzese de prognozu çok daha kötüdür. Olgumuz operasyondan sonra 2,5 ay süre yaşamıştır. Moleküler genetik çalışmalar bu tümörün mezenkimal komponentinin üroteliyal karsinomun dediferansiyasyonu yolağı ile geliştiğini desteklemektedir. Agresif gidişli bu tümör tipinin akılda tutulması doğru tedavi yaklaşımı açısından önemlidir.

Objective: Sarcomatoid variant of urothelial carcinoma of the urinary bladder is a rare malignant neoplasm, which is defined with biphasic neoplasm with both an epithelial and a mesenchymal component by histopathological and immunhistochemistry. It is composed of % 0,3 off all bladder carcinomas. The aim of this study was to present the histopathological and immunhistochemical findings of sarcomatoid carcinoma of the urinary bladder case and the literatüre review.
Case: A 75-year-old man was presented to our hospital with hematuria. 6,5x5,8 cm tumor was presented in urinary bladder at USG. Magnetic resonance imaging demonstrated a large irregular-shaped 9x5 cm tumor involving right posterolateral wall of the urinary bladder and atrophic kidney. The patient underwent cystoprostatectomy, left nephrectomy and lymph node dissection. Macroscopically, 7,5x6,1x1,8 cm ulserovejetan tumor mass infiltrating the bladder base, right-left side wall, anterior-posterior wall and trigon was seen. Microscopically, this tumor was composed of high grade urotelial carcinoma and mesenchymal differentiation areas with a wide eosinophilic cytoplasm, vesicular nucleus, distinct nucleolus and spindle-shaped areas. Immunohistochemically, mesenchymal differentiation areas was stained prominently with vimentin, keratin. The case was diagnosed as sarcomatoid carcinoma. Tumor metastasis was detected in the prostate and in bilateral pelvic lymph nodes.
Conclusion: Although the clinical findings and the age of sight of sarcomatoid urotelial carcinoma is similiar with convansional urotelial carcinoma, it has a worse prognosis. The presented case died 2.5 months after surgery. Sarcomatoid carcinoma seems to represent the final common pathway of urothelial carcinoma dedifferentiation. Keeping this aggressive tumor type in mind is important for correct treatment approach

Snovial kondromatosis (SC) sinovianın benign neoplazisidir. Sinovial eklemdler, bursalar ve tendon kılıflarında kıkırdak yapıdaki nodüler oluşumlarla karakterizedir. Genellikle 20 - 40 yaşlarında görülür. En sık eklenen eklemler diz, kalça, dirsek ve omuzdur ve genellikle tek eklem etkilenir.Hastalar ağrısız şişlik ve eklem hareketlerinde kısıtlanmadan yakınırlar.
Bu çalışmanın amacı el bilek fleksör kompartmanda ekstra artiküler sinovial kondromatosis tespit edilmiş iki olguyu sunmaktır. Cerrahi sırasındaki görüntü kist hidatik ile karıştırılabilir ancak homojen nödüller ile dolu kist içeriği ve skolekslerin olmayışı kist hidatik tanısından uzaklaştırmaktadır.
Sonuç olarak SC genellikle büyük eklemlerde görülür ancak extraartiküler tutulumu gözardı edilmemelidir. Cerrahi sonrası rekürrens açısından uzun dönem takibi önerilmektedir.

Synovial chondromatosis is a bening synovial neoplasm. Its main characteristic is the formation of cartilaginous nodules in synovial joints, bursae and tendon sheath. It usually presents between the third and fifth decades. The most affected joints are knees, hips, elbow and shoulders it usually affects only one joint. Patients usually complain of painless mass or swelling, and also reduced range of motion or joint blockage.
We present two cases of extraarticular involvement of synovial chondromatosis in the flexor compartments of the wrist. At the time of surgery, The mass may be considered with hydatid cyst. However, the fact that the cysts have a homogenous structure, the absence of scolexes are take away from the diagnosis of hydatic cysts.
Even typical presentation of the pathology is mostly involved in major joints, extraarticular presentation is also possible and should be considered in differential diagnosis. We recommend long-term follow up for probable recurrence.