El Morbiditesi İçin Önemli Bir Neden: Perilunat Yaralanmalar
Bülent Karslıoğlu, Ersin Taşatan, Süleyman Semih Dedeoğlu, Hakan GürbüzSağlık Bilimleri Üniversitesi Prof. Dr Cemil Taşçıoğlu Şehir HastanesiGİRİŞ ve AMAÇ: Perilunat yaralanmalar nadir görülen fakat sıklıkla gözden kaçan el yaralanmalarıdır. Yüksek enerjili travma sonrası daha çok genç nüfusta görülen bu yaralanmalar önemli ölçüde sakatlığa veya iş gücü kaybına neden olur. Yazımızda perilunat yaralanma nedeniyle ameliyat edilen hastaların 2 yıllık takip sonuçlarını paylaşmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Perilunat yaralanması tanısı alan 12 hasta çalışmaya dahil edildi. Yedi hastada trans-skafoid, 3 hastada trans-skafoid + trans-radyal, 2 hastada trans-skafoid + transkapitat kırık vardı. Beş olgu dorsal yaklaşımla, 3 olgu volar, kalan 4 olgu kombine yaklaşımla ameliyat edildi.
BULGULAR: Hastalar ortalama 25,7 ay (17-34) takip edildi. Takip süresi sonunda 2 hastada skafoid avasküler nekroz ve 1 hastada lunat avasküler nekroz görüldü. Radyolojik el bilek osteoartrit sınıflamasına göre 3 hasta evre 4, 2 hastanın evre 3, 6 hasta evre 2 ve 1 hasta evre 1 idi. Modifiye Green ve O’Brien klinik değerlendirme ölçeğine göre 4 vaka iyi, 5 vaka orta ve 3 vaka kötü olarak değerlendirildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Perilunat yaralanmalar nadirdir ve tanı için en önemli adım şüphedir. Erken tedavi, karpal artrozu ve bilek hareket kaybını önler. Genç hastalarda kalıcı morbiditeye neden olduğu için tanı ve tedavi sırasında özen gösterilmeli ve hastalar her aşamada bilgilendirilmelidir.
Perilunate Injuries As An Important Cause For Hand Morbidity
Bülent Karslıoğlu, Ersin Taşatan, Süleyman Semih Dedeoğlu, Hakan GürbüzUniversity of Health Sciences Prof. Dr Cemil Tascioglu City HospitalINTRODUCTION: Perilunate injuries are rare but highly overlooked injuries among hand injuries. These injuries, which are mostly seen in the young population after high-energy trauma, cause significant disability or loss of labor. We aimed to share the 2-year follow-up results of the patients who were operated for perilunate injury.
METHODS: Twelve patients who were diagnosed as perilunate injuries were included in study. Seven patients had trans-scaphoid, 3 patients had trans-scaphoid + trans-radial, 2 patients had trans-scaphoid + transcapitate fractures. Five cases were operated using dorsal approach, 3 cases volar, and remaining 4 cases were operated using combined approach.
RESULTS: The patients were followed for an average of 25.7 months (17-34). Scaphoid avascular necrosis in 2 patients and lunate avascular necrosis in 1 patient were observed at the end of the follow-up period. 3 patients were stage 4 wrist osteoarthritis; 2 patients’ stage 3; 6 patients were stage 2 and 1 patient was stage 1. Four cases were evaluated as good, 5 cases were fair, and 3 cases were poor according to the modified Green and O’Brien Clinical evaluation scale.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Perilunate injuries are rare and most important step for diagnosis is suspicion. Early treatment prevents carpal arthrosis and loss of wrist motion. Care should be taken during diagnosis and treatment and patients should be informed at every stage because it causes permanent morbidity in young patients.
Sorumlu Yazar: Bülent Karslıoğlu, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |