GİRİŞ ve AMAÇ: Radyosinovektomi sonrası eklemlerin planar ve SPECT/BT görüntülemelerinin etkinliklerini karşılaştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2004-Aralık 2012 arasında hemofilik artropatili 6 hastaya kliniğimizde radyosinovektomi uygulandı. 5 diz, 1 dirsek ve 2 ayak bileği eklemine radyosinovektomi sonrası planar ve SPECT/BT görüntülemesi yapıldı.
BULGULAR: SPECT/BT ve planar görüntüleme yöntemleri arasında aktivitenin dağılım paterni değişim göstermedi. Bir hastada suprapatellar reseste SPECT/BT ile planar görüntülemede görülemeyen aktivite lokulasyonu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Postradyosinovektomi görüntüleme protokollerine SPECT/BT’nin eklenmesi lokal komplikasyonlar gelişme riski bulunan hastaların belirlenmesinde yararlı olabilir.

INTRODUCTION: We aimed to compare the efficacies of SPECT/CT and planar imaging of joints after radiosynovectomy
METHODS: Six patients with hemophylic arthropathy (HA) (5 hemophilia A, 1 hemophilia B) with a mean age 10.5 (range between 8-15) underwent radiosynovectomy in our clinic between January 2004-December 2012. Postradiosynovectomy planar and SPECT-CT imaging of 5 knee joints, 1 elbow joint and two ankle joints were obtained.
RESULTS: Distribution pattern of activity showed no difference between SPECT/CT and planar imaging methods. In one patient there was loculation of activity in suprapatellar recess detected with SPECT/CT which was not deliniated in planar image.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Addition of SPECT/CT to the postradiosynovectomy imaging protocol might help in identification of those who are at risk for potentially serious local complications.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Amaç: Açık kalp cerrahisi sonrası gelişen, medikal tedavinin yetersiz kaldığı geç kardiyak tamponad hastalarında olası etyolojik nedenleri, tedavi amaçlı cerrahi drenaj yaklaşımlarını araştırmak ve etkin yöntemin ne olabileceğini tartismaktir.
Giriş:
Açık kalp cerrahisi sonrası gelişen perikardiyal efüzyonun en önemli komplikasyonu kalp tamponadıdır. Kardiyak tamponadda kalbin diyatolik doluşu engellenir, kardiyak dekompresyon gelişir. Kardiyak kompresyonu engellemek için acil drenaj işlemi uygulanmalıdır.Bu retrospektif çalısmada, hastanemizde uygulanan drenaj yöntemleri literatür bilgileri eşliğinde değerlendirildi.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Dr. Siyami Ersek Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi Merkezinde Ocak 2008 ile Aralık 2015 tarihleri arasında kardiyak cerrahi yapılan 1150 hastanın 23’nde geç kardiyak tamponad tespit edildi. Hastaların demografik verileri, bu hastalara uygulanan primer cerrahi girişimler ve ameliyat edilen bu hastaların geç kardiyak tamponad oluşumuna neden olan etkili faktörler belirlendi.

BULGULAR: Primer cerrahi sonrası hastalarda tamponad kliniği postoperatif 18-70.(41.3+5) günleri arasında belirti vermişdi. Cerrahi drenaj uygulanan hastaların INR değerinin >3,5 olduğu, primer cerrahi sonrası postoperatif erken dönemde drenajı, postperikardiyotomi sendromu ve idiyopatik trombositopeni (≤50.000) olası etyolojik neden olarak öngörüldü. Hastalar postoperatif ortalama 7 günde taburcu ve 3 yıl takip edildi. Takiplerde 4(%16) hastada nüks gözlendi, hastane mortalite oranı 2/23 (%8) olarak belirlendi.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Açık kalp cerrahisi sonrası geç kardiyak tamponad tedavisinde erken tanı ve doğru tedavi yaklaşımı önemlidir. Medikal tedavinin yetersiz olduğu durumlarda cerrahi drenaj uygulanmalıdır. Doğru tedavi yaklaşımı ve hangi cerrahi drenaj tekniğinin uygulanacağının ortaya koyulması tedavi etkinliğini belirlemektedir.

INTRODUCTION: Our aim is to discuss etiological factors, approaches of surgical drainage, and effective therapeutic methods for patietns of late cardiac tamponade after cardiac surgery for whom medical treatment is insufficient.
Introduction:
Cardiac tamponade is the most imprtant complication of pericardial effusion causes after open heart surgery. In cardiac tamponade the diastolic filling of the heart is hindered and cardiac compression results. Emergent surgical drainage should be peformed to relieve cardiac compression. In the retrospective study methods of surgical drainage performed in our hospital were evaluated along with literature.

METHODS: 23 cases of late cardiac tamponade were identified among 1150 cases of open heart surgery between January 2008 and December 2015 in Dr. Siyami Ersek Thoracic and Cardiovascular Surgery Hospital. Demographic information, primary surgical procedures, and factors resulting in late tamponade of the operated patients were determined.

RESULTS: Tamponade was clinically evident at postoperative days 18 – 70 (41.3+5) after primary surgery. INR >3.5, early postoperative drainage, postpericardiectomy syndrome and idiopathic trombocytopenia (≤50.000) were found to be possible etiological factors. Patients were discharged on a mean of 7 days postoperatively and followed up for 3 years. On follow ups 4 (%16) patients showed reoccurence. The hospital's mortality rate was found to be 2/23 (8%)

DISCUSSION AND CONCLUSION: Early diagnosis and correct treatment approach are paramount in late cardiac tamponade after open heart surgery. Surgical drainage should be applied where medical treatment is insufficient. Correct treatment approach and surgical drainage technique determine the efficacy of treatment.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Fetal anöploidileri saptamak için prenatal tarama testleri geliştirilmiştir. Birinci ve ikinci trimesterde uygulanan bu testler ve kombinasyonları Down sendromu için farklı saptama oranlarına sahiptir. Bu çalışmanın amacı, aynı gebelikte bağımsız olarak kullanılmış olan birinci ve ikinci trimester tarama test sonuçlarını karşılaştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Aynı gebelikte bağımsız olarak birinci ve ikinci trimester tarama testleri uygulanan toplam 1136 gebenin dosyaları retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşları, gestasyonel haftaları, birinci trimester CRL ve NT ölçümleri ile birinci ve ikinci trimester trizomi risk skorları kaydedildi. Toplanan veriler SPSS (Statistical Package for Social Sciences) programı ile analiz edildi.
BULGULAR: Gebelerin yaş ortalaması 26.6±5.8 olarak hesaplandı. Birinci trimester testlerin %0.7’sinde (n: 8) ve ikinci trimester testlerin ise %6.8’inde (n: 77) trizomi 21 için yüksek risk tespit edildi. Aynı gebelikteki trizomi 21 risk skorları açısından birinci trimester ve ikinci trimester sonuçları karşılaştırıldığında; riskin aynı kaldığı, azaldığı ve arttığı vaka sayıları sırasıyla 55 (4.8%), 468 (41.2%) ve 613 (54.4%) olarak hesaplandı. Riskin arttığı veya azaldığı vakaların 11% (n: 125)’i 35 yaş üzerindeyken bu oran fark olmayanlarda sadece 0.1% (n: 1) idi.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda birinci trimesterde trizomi 21 için düşük riske sahip (<1\250) olarak saptanan 1128 hastanın 76’sı (6.7%) ikinci trimester testinde yüksek riske sahip (>1\250) olduğu bulundu. Testleri bağımsız olarak yorumlamak yanlış pozitif sonuçlara sebep olacaktır. Bu sonuçlarla birinci ve ikinci trimester test sonuçlarının entegre olarak değerlendirilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: Prenatal screening tests have been developed to detect fetal aneuploidies. These tests which applied in first and second trimester and these tests’s combinations have different rates for detection rate for Down’s syndrome. The aim of this study was to compare the results of first and second trimester screening tests which were conducted independently in the same pregnancies.
METHODS: The files of 1136 pregnant women having first and second screening tests independently were examined retrospectively. Patient’s ages, gestational weeks, first trimester CRL ve NT measurements were registered with their first and second trimester trisomy risk scores. Collected data were analysed with SPSS (Statistical Package for Social Sciences).
RESULTS: Mean age of the pregnant women were calculated as 26.6±5.8. %0.7 (n: 8) of first trimester tests and %6.8 (77) of second trimester tests were reported as having high risk for trisomy 21. When the first and second trimester screening results in the same pregnancies were compared in terms of trisomy 21 risk scores; case numbers in terms of equal, decreased and increased risk were calculated as 55 (4.8%), 468 (41.2%) ve 613 (54.4%), respectively. While 11% (n: 125) of those having decreased and increased risk were above 35 years old, this rate was just %0.1 (n: 1) in those having no difference.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, 76 of 1128 patients detected as having low risk (<1\250) for trisomy 21 at the first trimester were encountered as having high risk (>1\250) at the second trimester test. Interpreting the tests independently will cause false positive results because of this we think that it is necessary to evaluate first and second trimester test results as entegrated.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Klinik pratikte radyolojik bulgular ile semptom şiddeti arasında uyumsuzluk olan hastalar çok sıktır. Bu çalışmanın amacı diz osteoartriti olan hastalarda manyetik rezonans görüntüleme bulguları ile semptom şiddeti ve fonksiyonel durum arasındaki olası uyumsuzluğu incelemekti.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 40 hasta dâhil edildi. Hastalar 2015 yılının arşivi taranarak ve çalışmanın kriterlerini karşılamayan hastalar dışlanarak seçildi. Diz osteoartriti tanısı olmayan hastalar, klinik verilerinin kullanımı için yazılı onamı olmayan hastalar, diz manyetik rezonans görüntüleri olmayan hastalar, WOMAC ve SF-36 anketlerini doldurmamış olan hastalar ve ağrı için görsel analog skala sonucu olmayan hastalar dışlandı. WORMS değerlendirmesi için görüntüler 14 bağımsız eklem karakteristiği için puanlandı. Değişkenler arasındaki korelasyonlar analiz edildi.
BULGULAR: Çalışma grubunun ortalama yaşı 57,35±5,88 yıl ve ortalama VKİ değeri 28,68±3,54’tü. Erkekler ve kadınlar arasında ortalama yaş ve ortalama VKİ açısından fark yoktu (p>0,05). WORMS toplam ve alt skala puanları hariç diğer değişkenler için erkeler ve kadınlar arasında fark yoktu. WORMS toplam ve alt skala puanları kadınlarda erkeklere göre anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,05). Değişkenler arasındaki korelasyonlar analiz edildiğinde yaş ve VKİ ve toplam WORMS puanı arasında anlamlı ve pozitif korelasyon vardı (p<0,05). Semptom şiddetini gösteren parametreler ile WORMS arasında anlamlı korelasyon yoktu (p>0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Manyetik rezonans görüntüleme bulguları ile semptom şiddeti ve fonksiyonel durum arasındaki uyumsuzluk beklenenden daha fazladır. Hastaların bacak kas kuvveti veya psikolojik ve fiziksel durum ve ağrı eşiği gibi bazı faktörler sağlığın bozulma derecesini veya hastanın sağlığa bakış açısını, kişisel olarak radyolojik bulgular ve semptom şiddeti arasında uyumsuzluğa neden olabilecek şekilde etkileyebilir.

INTRODUCTION: In clinical practice, patients with discrepancy of radiological findings and symptom severity are frequent. Aim of this study was to investigate the possible discrepancy of magnetic resonance imaging findings, and symptom severity and functional status of patients with knee osteoarthritis.
METHODS: 40 patients were included in the study. Patients were selected by searching the archives of the 2015, and by excluding the patients who didn’t meet the criteria for our study. Patients without the diagnosis of knee osteoarthritis, who didn’t have written consents for using their clinical data, who didn’t have knee magnetic resonance images, who didn’t fill WOMAC and SF-36 questionnaires, and who didn’t have visual analog scale result for pain, were excluded. For evaluating WORMS, images are scored for 14 independent articular features. Correlations among the variables were analyzed.
RESULTS: Mean age of the study group was 57,35±5,88 years, and mean BMI was 28,68±3,54. There was no difference between males and females according to mean age, and mean BMI (p>0,05). According to the other variables there was no difference between males and females, except the total and subscale scores of WORMS. Total and subscale scores of WORMS were significantly higher in females than males (p<0,05). When the correlations among the variables were analyzed there was significant and positive correlation between age, and BMI and total scores of WORMS (p<0,05). There was no significant correlation between the parameters showing the symptom severity, and WORMS (p>0,05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Discrepancy of magnetic resonance imaging findings, and symptom severity and functional status is more frequent than the expected. Some factors like thigh muscle strength of the patients, or mental and the physical status, and pain threshold may affect the level of impairment of health or the aspect of the patient to the health, individually which may lead to discrepancy of radiological findings and symptom severity.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Amacımız isthmik spondilolistezis ve bilateral sspondilolizisli hastalarda kısa vertebra, kama vertebra ve lomber multifidus kas atrofi sıklığını saptamak ve fizyopatolojik süreçteki yerni değerlendirmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Lomber Manyetik Rezonans Görüntüleme yapılmış 1400 hastada retrospektif olarak planlanmıştır; isthmik spondilolistezisli 44 hasta, spondilolistezisi bulunmayan 35 bilateral spondilolizisli hasta ve kontrol grubu (n=44) incelendi.Veri analizi NCSS 10 programında yapıldı. İstatistiksel anlamlılık için P<0.05 alındı.
BULGULAR: Kamalaşma oranı 1 ve 2. Grupta kontrol grubuna göre yüksekti (P<0.05). Kısa vertebra 35 spondilolizisli hastanın 13’de saptanırken kontrol grubunda (n=44) sadece 1 hastada saptandı. Kısa vertebra görülme sıklığı 3. Grupta diğer iki gruba göre azdı (P<0.001). Multifidus kas atrofisi isthmik spondilolistezisli grupta diğer iki gruba göre belirgin olarak daha sık izlenmektedir (P<0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kronik dejenerasyon ve hiperlordotik omurgada aşırı yüklenmeye bağlı olarak kama vertebra, kısa vertebra ve multifidus kas atrofisi sıklıkla birikte izlenmektedir.

INTRODUCTION: We aimed to establish the frequency of short vertebral body, wedge vertebra and lumbar multifidus muscle atrophy in patients with isthmic spondylolisthesis and bilateral spondylolysis and to evaluate their places in the physiopathology.
METHODS: This study was planned retrospectively with 1400 patients who had a lumbar Magnetic Resonance Imaging; 44 patients with isthmic spondylolisthesis and 35 patients with bilateral spondylolysis but without spondylolisthesis and control group(n: 44) were examined. Data analysis was performed using the NCSS 10 program. Statistical significance was set as P<0,05.
RESULTS: The percentage wedging was significantly larger in the 1. and 2. groups than in the control subjects (p < 0.05). While we detected short vertebral body in 13 patients from 35 patients with spondylolysis, we established this in only one patient from the control group (n: 44). The frequency of short vertebral body is statistically obviously lower in group 3 than the other two groups (p<0.001). LMM atrophy was seen in excess in the patients with isthmic spondylolisthesis when compare with the other groups (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Wedge vertebra, short vertebral body and multifidus muscle atrophy are mostly seen together though the reason is chronic degeneration and overload on hyperlordotic spine.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmadaki amacımız biyopsi sonucu rektum kanseri tanısı alan preoperatif Magnetik rezonans (MR) ile evrelemesinde lokal ileri evre rektum tümörü olduğu saptanan ve preoperatif kemo-radyoterapi (KRT) almış olan hastalarda KRT öncesi ve sonrası yapılan MR incelemesi ile patoloji bulgularını retrospektif olarak karşılaştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Endoskopik biyopsi sonucu rektum kanseri olan 14 hastaya KRT öncesi ve sonrası 1.5 T MR ile inceleme yapıldı. Bu hastaların rektum MR incelemesi bir uzman ve bir asistan radyolog tarafından değerlendirildi. İki ayrı gözlemcinin yaptığı MR evrelemesi ve çevresel rezeksiyon sınırı (ÇRS) değerleri ile histopatolojik evre karşılaştırıldı. İstatistik değerlendirme Friedman, Wilcoxon, Cochran testleri ile yapıldı.
BULGULAR: MR ın tümör (T) evrelemesinde doğruluk oranı her iki gözlemci için % 57.1, yüksek evreleme oranı % 42.8 idi. İki gözlemci de düşük evreleme yapmamıştı. Lenf nodu (N) evrelemede her iki gözlemci için de doğruluk oranı % 64.2, yüksek evreleme oranı % 21.4, düşük evreleme oranı %14.2 idi. ÇRS değerlendirmede doğruluk oranı birinci gözlemci için % 85.7, ikinci gözlemci için % 92.8 olarak bulundu. T, N evresi ve ÇRS değerlendirme sonuçları her iki gözlemcinin birbirleriyle ve histopatolojik sonuçlarla kıyaslandığında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı. KRT öncesi MR’ı olan hastaların MR incelemeleri histopatolojik bulgularla kıyaslandığında T evresi için her iki gözlemciye göre % 58.3’ünde, N evresi için birinci gözlemciye göre % 75’inde, ikinci gözlemciye göre % 66.6’sında gerileme saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Preoperatif KRT almış olan hastalarda T evrelemede peritümöral desmoplastik reaksiyon nedeniyle, N evrelemede ise reaktif lenf nodlarının yanlış pozitifliğe yol açması nedeniyle doğruluk oranları düşmektedir. ÇRS değerlendirmede ise daha iyi sonuçlar elde edilmiştir.

INTRODUCTION: The goal of this retrospective study was to evaluate the correlation between pathologically verified tumor stages and clinical stages predicted by Magnetic Resonance Imaging before and after combined chemoradiotherapy retrospectively, whose biopsy confirmed as rectal cancer and preoperative MR staging of locally advanced rectal cancer was detected.
METHODS: 14 patients with histologically proven primary rectal cancer were before and after chemoradiotherapy evaluated by 1.5 T MRI. Patients were staged preoperatively by using Magnetic Resonance Imaging and a specialist radiologist and a radiology resident. Two observers independently scored the tumor stage, lymph node stage and measured the distance to the mesorectal facia named as environmental resection border (ERB). This findings were compared with postoperative histopathologic results using Friedman, Wilcoxon, Cochran tests.
RESULTS: In T staging the acuracy rate of magnetic resonance imaging was 57.1 %, overstaging was 42.8 %for both observer. Both observers did not downstage. In N staging the acuracy rate of MRI was 64.2 %, overstaging was 21.4 %, downstaging was 14.2 % for both observer. In ERB evaluation the acuracy of MRI was 85.7 % for the first observer, 92.8 % for the second observer. Statistically, both observers with each other and compared with histopathologic results did not differ significantly at T, N staging and ERB evaluation. MR imaging of patients who had MRI pre-CRT compared with histopathological findings was detected stage regression at T staging 58.3 % for both observer, N staging 75 % for the first, 66.6 % for the second observer.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In patients who received preoperative CRT due to desmoplastic rection in T-staging, reactive lymph nodes in N-staging leads to false positive results and thus the accuracy rate is reduced. Better results were obtained in ERB evaluation.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda, tiroid nodüllerinin boyut, iç yapı ve kontur özellikleri, vaskülarizasyonları, kalsifikasyon içerip içermemeleri ve kalsifikasyon içeriyorlarsa tipleri, ultrasonografi ve ince iğne aspirasyon biyopsisi sonuçları ile birlikte değerlendirilerek benign ve malign nodüllerin ayırt edilmesine katkı sağlayacak veriler elde etmek ve bu verilerle ince iğne aspirasyon biyopsisi yapılacak en uygun nodülü saptamak amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda, hastanemizdeki çeşitli kliniklerden 30.09.2013-15.09.2014 tarihleri arasında radyoloji kliniğimize ultrasonografi eşliğinde ince iğne aspirasyon biyopsisi yapılması için gönderilmiş 82'si (% 90,1) kadın ve 9'u (% 9,9) erkek, toplam 91 hastadaki 91 nodül değerlendirmeye alınmıştır. Hastaların yaş, cinsiyet, tiroid nodüllerine yönelik yapılmış ultrasonografi görüntüleri ve raporları ile ince iğne aspirasyon biyopsisi sonuçları retrospektif olarak değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Yaş ve cinsiyetin tek başına maligniteyi belirlemede yetersiz kaldıkları görülmüştür. Genele (kadın ve erkek birlikte) yönelik yapılan incelemede; boyut, kontur, iç yapı, ekojenite ve kalsifikasyon çok değişkenli analize alınmıştır. Analiz sonucunda "kontur" özelliğinin tek başına malignite ile ilişkili en önemli parametre olduğu saptanmıştır. Ancak her ne kadar bu parametrenin malign nodüllerin saptanması üzerindeki spesifitesi yüksek (% 98,7) olsa da sensitivitesinin düşük (% 53) olmasından dolayı tek başına bir kriter olarak kullanılmasının yeterli olamayacağı düşünülmüştür.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tek başına hiçbir sonografik parametrenin kanser belirteci olarak kullanılmasının uygun olmayacağı, nodüllerdeki kanser risk derecesini belirlemek amacıyla birden çok sonografik parametrenin birlikte değerlendirildiği sınıflandırma sistemleri (ör. TI-RADS)'nin geliştirilmesi gerektiği ve bunun için de çok merkezli ve iyi bir şekilde kurgulanmış daha çok çalışmaya ihtiyaç duyulmakta olduğu görüşüne varılmıştır.

INTRODUCTION: In our study, thyroid nodules dimension, internal structure and contour properties, vascularization, whether the nodules contain calcification or not, and if nodules contain calcification their types are evaluated through the combination of ultrasonography and fine-needle aspiration biopsy results to gather data in order to assist in the differentiation of benign and malign nodules, and to determine the optimum nodule to conduct fine-needle aspiration biopsy.
METHODS: In our study, we have evaluated the fine-needle aspiration biopsy results of 91 nodules that belong to the total of 91 patients (82 female (% 90,1) and 9 male (%9,9)). The biopsies, sent to our clinic from variety of clinics between September 30, 2013 and September 09, 2014, have been collected by fine-needle aspiration technique accompanied with ultrasonography. Our evaluation carried retrospectively was based on patients age, gender, together with patients’ individual biopsy reports and ultrasonography images.
RESULTS: We have found that the age and gender are not enough to determine whether the result is malignant. In overall study (men and women together), the sonographic parameters dimension, contour, internal structure, echogenicity and calcification are included in multiple variable analyses. The result of the analysis has indicated that the contour of a nodule itself is the most important parameter to determine the malignancy-suspicious for malignancy. this feature has high percentage (% 98.7) of diagnostic property; they can not be used as only criteria due to the low sensitivity (% 53).
DISCUSSION AND CONCLUSION: We have found that none of the sonographic parameters can be alone used to determine cancer, in order to determine the cancer risks of nodules there is a need for classification systems (e.g. TI-RADS) based on well established detailed work considering several sonographic parameters.

Abstract | Full Text PDF

Hemoglobin (Hb) bozuklukları, gerek ülkemizde gerekse dünyada rastlanan en önemli kalıtsal hastalıklardandır. Hemoglobinlerin globin zincirlerinin yapılarındaki aminoasit değişikliği ile oluşan hemoglobinlere anormal hemoglobinler veya kısaca “Hb varyantları” denilmektedir. Anormal hemoglobin varlığının, protein düzeyindeki yöntemler ile belirlenmesini takiben kesin tanı işlemi gen düzeyindeki analizlerin yapılması ile gerçekleştirilmektedir. Bu derlemeyi hazırlamaktaki amacımız, hemoglobin varyant analiz yöntemlerinin tümünü içeren bir veri hazırlamaktır.

Hemoglobin (Hb) disorders are among the most important hereditary diseases both in our country and in the world. Hemoglobins which result from amino acid change in the structure of globin chains are called abnormal hemoglobins or simly “hb variants”. Following the protein level analysis methods for the determination of the presence of abnormal hemoglobins, the diagnosis is carried out by gene-level analysis. Our purpose for this review is to bring together and present all hemoglobin variant analysis methods.

Abstract | Full Text PDF

Primer fallop tüp karsinomu nadir bir tümör olup kadın genital malign tümörlerinin %0.14 1.8’i oranında görülür. 52 yaşında, 9. gebelik, 6. doğum, 3 düşüğü olan bir primer tuba karsinomu olgusu sunulmuştur. Hasta vajinal kanama ile başvurdu, jinekolojik muayenesinde pelvik kitle saptandı. Total abdominal histerektomi, bilateral salpingo-ooferektomi yapıldı. Histopatolojik olarak sol tubadan köken alan Stage Ia tuba uterina adenokarsinomu tesbit edildi.

Primary fallopian tube carcinoma is an uncommon tumor accounting for approximately 0.14%–1.8% of female genital malignancies A 52 year-old, gravida 4, parity 4, abortus 3 woman having primary fallopian tube carcinoma is presented. Her complaint was vaginal hemoraji, and a pelvic mass was found by gynecological examination. Abdominal total hysterectomy, bilateral salpingo-oopherectomy were performed. Histopathological examination revaled a Stage Ia primary tuba uterina adenocarcinoma of the left fallopian tube

Abstract | Full Text PDF

Gossipiboma cerrahi bir işlem sonrası istemsiz olarak vücutta bırakılan cerrahi gaz tampon ya da kompres olarak tanımlanır. On beş yıl önce kolesistektomi operasyonu geçirmiş 52 yaşındaki erkek hasta karında şişlik şikayeti ile başvurdu. Preoperatif kist hidatik intraoperatif gastrointestinal stromal tümör olarak değerlendirilerek kitle ile birlikte segmenter kolon rezeksiyonu yapıldı. Geçirilmiş operasyon öyküsü olup intraabdominal kitle ile başvuran her hastada gossipiboma tanısı akılda tutulmalıdır.

Gossypiboma is used to describe unintentionally retained surgical item in the body after an operation. A 52-year-old man presented with palpable abdominal mass fifteen years after cholecyctectomy operation. It was diagnosed as hydatid cyst preoperatively and as gastrointestinal stromal tumor intraoperatively. Gossypiboma should be in the differential diagnosis of any postoperative patient who presents with palpable mass.

Abstract | Full Text PDF

Larenks kondrosarkomaları oldukça nadir görülen tümörler olup tüm larenks malignitelerinin yaklaşık %1 ini oluştururlar ve sıklıkla krikoid kartilajı tutarlar. İyi prognoza sahiptirler. Tümörün tedavisinde cerrahi ilk seçenek olup, tümörün boyutu, yerleşimi ve histolojik derecesine göre parsiyel veya total larenjektomi yapılabilir. Bu makalede total larenjektomi yapılan bir larengeal kondrosarkoma olgusu sunuldu. Teşhis ve tedavi aşaması literatür eşliğinde tartışıldı.

Chondrosarcomas of the larynx are rare tumors accounting for about 1% of all laryngeal primary tumors and they are usually located at the cricoid cartilage. Surgery is first choice treatment for these neoplasm and can be either partial or a total laryngectomy, depending on the extension and histological grade of the tumor. Chondrosarcoma of the larynx generally has a good prognosis. In this report, a laryngeal chondrosarcoma case is presented which was treated surgically with a total laryngectomy. The diagnosis and treatment is discussed in the light of the literature.

Abstract | Full Text PDF

İnsan hidatik kist hastalığı çoğu zaman echinococcus granulosus’un neden olduğu parazitik bir hastalıktır. Özellikle karaciğeri etkilese de diğer organlarda da görülebilmektedir. Burda endometrioma olduğu düşünülen akut pelvik ağrıya neden olan adneksial kitlesi olan infertilite nedeniyle laparaskopik olarak opere edilen olgumuzu sunuyoruz.

Hydatid cyst is a parasitic disorder caused by Echinococcus Granulosus. This microorganism mainly affects the liver, but it can also involve other organs. Here we present a primary Fallopian tube involvement diagnosed during a laparoscopy planned for an infertile patient presenting with acute pelvic pain due to an adnexal mass suggesting an endometrioma.

Abstract | Full Text PDF

Sheehan sendromu intrapartum veya postpartum kanama ve hipovolemiye bağlı gelişen hipofiz yetmezliğidir. Gelişmemiş ülkelerde ve halen gelişmekte olan ülkelerde halen sık görülmektedir. Empty sella sendromunun bilinen nedenlerinden biri de Sheehan sendromudur.Hipofizin hasarlanma derecesine göre belirtiler aniden ya da yıllar sonra ortaya çıkabilir. Postpartum hemoraji öyküsünün olması, adet görmekten kesilme ve süt vermede azalma teşhiste önemli ipuçlarıdır. Erken konulan teşhis ve uygun yapılan tedavi bu hastalarda morbidite ve mortaliteyi azaltmak için oldukça önemlidir. Bu çalışmada 30 yıl önce evde doğum yapan ve doğum sonrası ciddi kanaması olan bir hastada yavaş seyirli gelişen panhipopituitarizme neden olan Sheehan sendromlu olgu sunulmaktadır.

Sheehan's syndrome is pituitary deficiency induced by intrapartum and postpartum hemorrhage and hypovolemia. It is still frequent in underdeveloped and developing countries. Sheehan's syndrome is one of the reason of empyt sella.The symptoms of the syndrome can be seen months to years later depend on the degree of pituitary damage. History of postpartum hemorrhage, failure to lactate and cessation of menses are important clues to the diagnosis. Early diagnosis and appropriate treatment are very important to reduce morbidity and mortality of the patients. In this study, Sheehan's syndrome which led to panhypopituitarism and developed gradually in a patient with Sheehan's syndrome who delivered a baby at home 30 years ago and had severe postpartum hemorrhage will be presented.

Abstract | Full Text PDF

Akut apandisit, en sık karşılaşılan akut karın nedenidir. Cerrahi klinik pratikte, acil koşullarda en sık yapılan ameliyat hala apendektomidir. Apandisit gelişimindeki temel patofizyoloji, appendix vermiformisin lümeninin çeşitli nedenlerle tıkanmasıdır. Erişkin popülasyonda en sık lümen obstruksiyon nedeni fekalitlerdir. Ancak appendiks epitelinde yerleşen endometriozis odakları gibi sıra dışı bir nedenle de lümen tıkanabilir ve akut apandisit gelişebilir.

Acute appendicitis is the most common cause of acute abdomen. In surgery clinics, appendectomy is still the most frequent urgent surgical procedure. The basic pathophysiology of the acute appendicitis is the luminal obstruction of appendix vermiformis for various reasons. In general, fecaliths are the cause of these obtructions. However, acute appendicitis may occur because of an unusual reason such as intraepithelial endometriosis foci in appendix.

Abstract | Full Text PDF