AMAÇ: Preeklampsi tanısı konmuş gebelerle benzer gebelik haftasındaki sağlıklı gebelerin serum Neopterin ve TNF-alfa düzeylerinin incelenmesi. Çalışmanın yapıldığı yer: Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum AD. Elazığ. MATERYAL-METOD: Preeklampsi (G1=Hafif preeklampsi, n=20, G2=Şiddetli preeklampsi, n=20, G3=Eklampsi, n=20) tanısı konulan ve aynı gebelik haftasında kontrol grubu oluşturulan sağlıklı gebe (G4=G1’in kontrolü, n=20, G5=G2’nin kontrolü, n=20, G6=G4’ün
kontrolü, n=20) tanısı konulan 120 gebe randomize blok düzenli, kesitsel prospektif çalışma programına alındı. Maternal serumda Neopterin ve TNF-a düzeyleri incelendi. Her preeklampsi grubu önce kendi kontrol grubu (G1-G4, G2-G5, G3-G6) ile, daha sonra kendi aralarında (G1-G2, G1-G3, G2-G3) karşılaştırıldı. Sürekli ve ordinal verilerin kıyaslanmasında Mann Whitney U testi kullanıldı. BULGULAR: Preeklampsi gruplarında TNF-a düzeyleri kendi kontrol gruplarına göre anlamlı olarak yüksek bulundu (G1-G4, G2-G5,
G3-G6=p<0.05, Mann Whitney U testi). Ancak preeklampsi gruplarının kendi aralarında yapılan karşılaştırmasında istatistiksel fark saptanmadı (p>0.05, Kruskal wallis varyans analizi). Neopterin düzeyleri Hafif preeklampsi grubunda kendi kontrol grubu ile benzer
iken (G1-G4=p>0.05, Mann Whitney U test), diğer gruplar arasında anlamlı olarak yüksek tespit edildi (G2-G5, G3-G6=p<0.05, Mann Whitney U test). Preeklampsi gruplarının kendi aralarında yapılan karşılaştırmasında, şiddetli preeklampsi ve eklampsi grubunda hafif preeklampsi grubuna göre anlamlı yükselme tespit edildi (G1-G2, G1-G3=p<0.03, Mann Whitney U test). SONUÇ: Preeklamptik ve eklamptik gebelerde maternal serumda TNF-a düzeyleri sağlıklı gebelere göre artmaktadır. Kendi
aralarında ise anlamlı fark yoktur. Hafif preeklampsi grubu hariç, neopterin düzeyleri hem sağlıklı gebelere göre hem de kendi aralarında şiddetli preeklampsi ve eklampsi vakalarında artmaktadır.

OBJECTIVE: To examine serum neopterin and TNF-alpha levels of pregnant women diagnosed as preeclampsia and healthy pregnant women in a similar week of pregnancy.
Setting: Fırat University, School of Medicine, Obstetrics and Gynaecology Department, Elazığ. MATERIAL-METHOD: A total of 120 pregnant women were included in a randomized bloc designed, cross-sectional and prospective study. Of the women, 60 were those diagnosed as preeclampsia (G1= mild preeclampsia, n=20; G2= severe preeclampsia, n=20; G3= eclampsia, n=20) and 60 were healthy pregnant women in the same pregnancy week (G4= control of G1, n=20; G5= control of G2, n=20; G6= control of G3, n=20). Neopterin and TNF-a levels were examined in the maternal serum. Each preeclampsia group was compared first with its own control group (G1-G4, G2-G5, G3-G6) and then with one another (G1-G2, G1-G3, G2- G3). Mann Whitney U test was used in the comparison of continuous and ordinal data. RESULTS: TNF-a levels were found significantly higher in the preeclampsia groups, when compared to the control groups (G1-G4, G2- G5, G3-G6=p<0,05, Mann Whitney U test). However, the comparison of preeclampsia groups among themselves did not show a statistical difference (p>0,05, Kruskall Wallis variance analysis). Neopterin levels in the mild preeclampsia group were similar to those in its control group (G1-G4=p>0,05, Mann Whitney U test), but significantly higher in the other groups in comparison to their controls (G2-G5, G3- G6=p<0,05, Mann Whitney U test). When preeclampsia groups were compared with each other, a significant increase was established in severe preeclampsia and eclampsia groups relative to mild preeclampsia group (G1-G2, G1-G3=p<0,03, Mann Whitney U test). CONCLUSION: TNF-a levels in the maternal serum significantly increase in preeclamptic and eclamptic pregnant women, in comparison to healthy pregnant women, but there is no significant difference between preeclampsia and eclampsia groups. Neopterin levels increase both in comparison to the healthy pregnant women and among themselves, in severe preeclampsia and eclampsia groups, but not in the mild preeclampsia group.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Günaşımı gebeliklerde doğum indüksiyonunun başarısını öngörmede transvajinal serviks uzunluğunun ölçülmesinin Bishop skoru değerlendirmesi ile karşılaştırılması. Planlama: Prospektif randomize çalışma. Ortam: Zekai Tahir Burak Kadın Sağlığı Eğitim ve Araştırma Hastanesi. Hastalar: Günaşımı nedeniyle doğum indüksiyonu uygulanan 88 hasta. Değerlendirme Parametreleri: Parite, Bishop skoru, transvajinal serviks uzunluğu ölçümü. SONUÇ: Hastaların 41(%46.5)’i nullipar, 47(%53.4)’si multipardı. Hastaların 58 (%65.9) tanesi vajinal doğum yapmıştır. Vajinal
doğumların %89’u(52 hasta) ilk 24 saatte olmuştur. İlk 24saatte doğum yapan hastalar yapmayanlara göre istatistiksel anlamlı olarak daha fazla pariteye, daha yüksek Bishop skoruna (6.4’ e karşılık 2.3) ve daha kısa servikse (23.5±1.0 ‘e karşılık 33.8±3)sahiptirler. Parite, Bishop skoru, ultrasonografik servikal uzunluk dahil edilerek oluşturulan logistik regresyon analizi ile Bishop skoru (P=0.019) ve parite (P=0.006) indüksiyon başarısını tahmin etmede istatistiksel anlamlı olarak bulundular. YORUM: Günaşımı gebeliklerde, Bishop skoru ve parite doğum indüksiyonuna cevap verecek hastaları bulmada transvajinal ultrasonografik serviks uzunluğu ölçümüne kıyasla daha başarılıdır.

OBJECTIVE: To compare transvaginal cervical length measurement and Bishop score in the prediction of successful induction of labor in postterm pregnancy. Design: Prospective randomized analysis. Setting: Zekai Tahir Burak Women Health Care, Research and Education Hospital Patients: Eighty-eight women whose labor was induced for postterm gestation. Main Outcome Measures: Parity, Bishop score, transvaginal sonographic cervical length measurement. RESULTS: Fifty-eight women (65.9%) had vaginal deliveries and in 52 (89.6 %) of these, vaginal deliveries were within the 24 hours of labor induction. The group of patients who succeeded to deliver within 24 hours differed significantly from the remaining patients by a higher parity, higher Bishop scores (6.4 vs 2.3) and a shorter cervix (23.5±1.0 vs 33.8±3). However, logistic regression analysis showed that only the Bishop score (0.019) and parity (0.006) were independent tatistically significant predictors of the vaginal delivery within 24 hours of induction. CONCLUSION: In women undergoing labor induction for postterm gestation, only the Bishop score and parity predicted accurately the vaginal delivery within 24 hours.

Abstract | Full Text PDF

Objektif: Göller bölgesindeki Üniversite Kliniği ile Kadın ve Çocuk Hastalıkları Hastanesinde yapılan peripartum histerektomilerin sıklığını, endikasyonlarını, risk faktörlerini ve komplikasyonlarını saptamak. Planlama: Retrospektif klinik çalışma.
Ortam: Bu retrospektif çalışma Aralık 1996 ile Aralık 2005 yılları arasında Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği ile Isparta Kadın ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi’nde yapıldı. Hastalar: Acil peripartum histerektomi uygulanan 28 hasta. Değerlendirme parametreleri: Acil peripartum histerektomi yapılan 28 hasta demografik özellikler, klinik görünüm, parite, ve histerektomi tiplerine göre değerlendirildi. SONUÇ: Çalışma süresince acil peripartum histerektomi sıklığı 1000 doğumda 0.8 idi. Acil peripartum histerektomi için başlıca endikasyon 18 (%64) olguda uterin atoni, 6 (%21) olguda uterus rüptürü ve 4 (%14) olguda plasenta accreta idi. 20 (%71) olgu multipar ve 8 (%28) olgu primipar idi. Olguların dördüne total abdominal histerektomi ve 24 olguya da subtotal histerektomi uygulandı. Maternal mortalite oranı %4 idi (1 olgu). YORUM: Acil peripartum histerektomi oranımız diğer pek çok çalışma ile karşılaştırıldığında düşüktü ve en sık endikasyon uterin atoni idi.

OBJECTIVE: To estimate the incidence, indications, risk factors, and complications of peripartum hysterectomy in a university clinic and a state hospital in the Lakes region of Anatolia. Design: Retrospective clinical study. Setting: This retrospective study was conducted between December 1996 and December 2005 at the Süleyman Demirel University, Faculty of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology and Isparta Women’s and Children’s Hospital. Patients: Twenty-eight patients who underwent emergency peripartum hysterectomy. Main Outcome Measures: Twenty-eight patients with emergency peripartum hysterectomy were evaluated with respect to the demographic characteristics, clinical manifestation, state of parity and type of hysterectomy. RESULTS: In the study period, the incidence of emergency peripartum hysterectomy was 0.8 per 1000 deliveries. The main indications for emergency hysterectomy were uterine atony in 18 cases (64 %), rupture of uterus in 6 cases (21 %) and placenta accreta in 4 cases (14 %). There were 20 (71 %) multiparaous and 8 (28 %) primiparaous women. There were 4 total abdominal hysterectomies and 24 subtotal hysterectomies.The rate of maternal mortality was 4% (1 cases). CONCLUSION: Our incidence of emergent peripartum hysterectomy was low when compared with most of the studies and uterine atony was the most common indication for emergent peripartum hysterectomy.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Missed abortus tanısı konmuş gebelerle benzer gebelik haftasındaki sağlıklı gebelerin serum IL-6, CRP, lökosit, nötrofil ve platelet düzeylerinin incelenmesi.
Çalışmanın yapıldığı yer: Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum AD. Elazığ. MATERYAL-METOD: 25 missed abortus tanısı konmuş gebe (G1) ile benzer gebelik haftasına sahip 25 sağlıklı gebe (G2), prospektif, vaka kontrollü, randomize olmayan, çalışma programına alındı. Hastaların serumlarında IL-6, CRP, lökosit, nötrofil ve platelet
düzeyleri incelendi. IL-6 ile CRP, lökosit ve nötrofil değerleri arasında Sperman Bağıntı analizi (rs, n, p) yapıldı. Ordinal ve sürekli veriler için Mann Whitney U testi kullanıldı. p<0.05 anlamlı kabul edildi. BULGULAR: Missed abortus grubundaki vakalarda sağlıklı gebelere göre, IL-6 düzeyi (pg/ml) (mean ± SD) (16.6 ±2.4’ e karşı 2±0.2), CRP
düzeyi (mg/L) (15.4±2.4’e karşı 0.7±0.1), lökosit düzeyi (103/μL) (12±0.2 ye karşı 8±0.2) ve nötrofil düzeyleri (103/μL) (9±0.2 ye karşı 5.7±0.2) anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.05, Mann Whitney U test). Platelet değerleri missed abortus grubunda düşük olmasına rağmen (103/μL) (267±7 ye karşı 281±9) benzer bulundu (p>0.05, Mann Whitney U test). IL-6 ile CRP, lökosit ve nötrofil değerleri arasında yüksek düzeyde olumlu bağıntı tespit edildi (IL-6-CRP rs=0.85, Il-6-Lökosit rs=0.75, IL-6-Nötrofil rs=0.8, p=0.000, n=50). SONUÇ: Missed abortus tanısı konan gebelerde IL-6, CRP, lökosit ve nötrofil düzeyleri, sağlıklı gebelere göre anlamlı olarak yüksek bulunmaktadır. Bu durum gebelikteki klasik görüş olan, T helper 1/T helper 2 aktivitesi değişikliği ile çelişmektedir.

OBJECTIVE: To examine serum IL-6, CRP, leukocyte, neutrophil and platelet levels of pregnant women diagnosed as missed abortus and healthy pregnant women in a similar pregnancy week. Setting: Fırat University, School of Medicine, Obstetrics and Gynaecology Department, Elazığ. MATERIAL-METHOD: Twenty five pregnant women diagnosed as missed abortus (G1) and 25 healthy pregnant women in similar weeks
of pregnancy (G2) were included in a prospective, case-controlled, non-randomized study. IL-6, CRP, leukocyte, neutrophil and platelet levels were analyzed in the patients’ serums. Spearman correlation analysis (rs, n, p) was conducted between IL-6 and CRP, and between leukocyte and neutrophil values. Mann Whitney U test was used for ordinal and continuous data. P<0,05 was considered significant. RESULTS: IL-6 level (pg/ml), (mean±SD), (16,6±2,4 vs. 2±0,2), CRP level (mg/L), (15,4±2,4 vs. 0,7±0,1), leukocyte level (103/μL), (12±0,2 vs. 8±0,2) and neutrophil level (103/μL), (9±0,2 vs. 5,7±0,2) were found significantly higher in missed abortus cases, when compared to healthy pregnant women (p<0,05, Mann Whitney U test). Platelet values were found similar, but slightly lower in the missed abortus group (103/μL) (267±7 vs. 281±9) (p>0,05, Mann Whitney U test). A highly positive correlation was found between IL-6 and CRP and between leukocyte and neutrophil values (CRP rs=0,85/leukocyte rs=0,75/Neutrophil rs= 0,8, p=0,000, n=50). CONCLUSION: IL-6, CRP, leukocyte and neutrophil levels in pregnant women diagnosed as missed abortus are significantly higher than those in healthy pregnant women. This is inconsistent with the classical view of T helper 1/T helper 2 activity change.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Tamoksifen alan meme kanserli postmenopozal kadınlarda levonorgestrel intrauterin sistemin endometriyum üzerine etkisinin incelenmesi. Planlama: Prospektif randomize kontrollü çalışma. Ortam: Şisli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi 2. Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği, İstanbul. Hastalar: Otuzdört asemptomatik postmenopozal, meme kanseri nedeniyle opere olmuş, en az bir yıldır tamoksifen tedavisi alan, uterusları olan hastalar. Girişim: : Levonorgestrel intrauterin sistem 17 olguya uygulandı (çalışma grubu). Değerlendirme parametreleri: Çalışmanın 1. 3. 6. ve 12. aylarında, endometriyal kalınlık ve uterus ön-arka çapı ölçüldü ve vaginal kanama miktarı ‘lekelenme, minimal, orta veya ağır’ olacak şekilde sırasıyla 0,1,2 ve 3 olarak skorlandı. Çalışma sonunda
endometriyal biyopsiler tekrarlandı. SONUÇ: Çalışma ve kontrol grubu arasında yaş, gravida, parite, plazma hormon düzeyleri, menopoz süresi, meme kanser tanısından
sonra geçen süre ve tamoksifen tedavi süresi açısından fark yoktu (p>0.05). İncelenen tüm zaman dilimlerinde, gruplar arasında uterus ön-arka çapı ve endometriyal kalınlık farkı yoktu. Ancak, çalışma grubunda, 1. ve 12. aylar arası uterus ön-arka çapında
anlamlı bir azalma oldu (p<0.05) ve 3. aydan başlayarak endometriyal kalınlıkta anlamlı bir incelme gözlendi (p<0.001). Vaginal kanama anlamlı derecede azaldı (p<0.0001). Bir yılın sonunda, çalışma grubundaki endometriyal biopsilerde %100 desidual reaksiyon izlendi. YORUM: Levonorgestrel intrauterin sistem, tamoksifen tedavisinin endometriyum üzerindeki istenmeyen etkilerini önlemede yeni ve etkili bir yöntemdir.

OBJECTIVE: To evaluate the effect of levonorgestrel releasing intrauterine device on endometrium in postmenopausal women with breast cancer on tamoxifen therapy.
Design: A prospective randomised controlled study Setting: Sisli Etfal Training and Research Hospital, Second Gynecology and Obstetrics Clinic, Istanbul Patients: Thirty-four asymptomatic postmenopausal women, with uteruses, operated for breast cancer, on tamoxifen therapy for at least one year. Interventions: Levonorgestrel intrauterine systems were applied to 17 subjects (study group). Main outcome measures: At 1. 3.
6. and 12. months of study, endometrial thickness and anteroposterior diameter of uterus was measured, and vaginal bleeding was scored as 0,1,2 and 3 when bleeding was respectively as ‘spotting, minimal, mild or heavy’. Endometrial biopsies were repeated at the end. RESULTS: There was no difference between the groups with regard to age, gravity, parity, plasma hormone levels, duration of menopause, time passed till diagnosis of breast cancer and duration of tamoxifen use (p>0.05). For all time intervals, there was no difference in the anteroposterior diameter of uterus and endometrial thickness between the groups. However, in the study group, there was a significant decrease in anteroposterior diameter between 1. and 12. months of study (p<0.05) and a meaningful decline in endometrial thickness beginning from the third month (p<0.001). Vaginal bleeding declined significantly (p<0.0001). At the end of one year, the endometrial biopsies in the study group revealed 100% decidual reaction. CONCLUSION: Levonorgestrel intrauterine system is a new preventive measure against undesirable agonistic effects of tamoxifen on endometrium.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: HSG işlemi esnasında kullanılan lipiodol, tetrasiklin ve radyasyonun rat over yüzey epiteli üzerine etkisinin incelenmesi. MATERYAL-METOD: 40 adet erişkin, düzenli siklusa sahip Wistar albino cinsi dişi rat, estrus fazında, rastgele, dört gruba ayrıldı.
G1: (n=10): Batın açılıp kapatılan ve X ray uygulanmayan grup. G2: (n=10): Batın açılıp kapatılan ve X ray uygulanan grup. G3: (n=10): Batın açılıp her bir uterin horna 0.1 ml Lipiodol uygulanan grup. G4: (n=10): Batın açılıp 10mg/kg/ip. Tetrasiklin uygulanıp, 15 dakika sonra her bir uterin horna 0.1 ml Lipiodol uygulanan grup. Batınları kapatılan G2, G3 ve G4’teki ratlara 2 şer dakika ara ile 3 kez tüm vücut radyasyonu uygulandı (toplam doz=15-20 miliRad). Tüm ratların 3 saat sonra batınları tekrar açıldı, sol ooferektomi yapıldı. Sol over örnekleri formaldehitle tespit edildi. Hematoksilen Eozin ile boyanan preparatlarda Tabakalanma, tafting, kromatin düzensizliği, nukleus kontür düzensizliği, nukleus boyutunda artış, Nukleus/Stoplazma oranında artış, pleomorfizm, nukleoli varlığı, mitoz ve hiperkromazi incelendi. Her bir parametre için ordinal skala (yok=0 puan, az var=1 puan, var=2 puan, çok var=3 puan) oluşturuldu ve hepsi toplanarak toplam
over yüzey epitel değişikliği puanı hesaplandı. Verilerin istatistiksel analizi için One Way Anova kullanıldı.Post Hoc test olarak Tukey HSD test kullanıldı ve p<0.05 anlamlı kabul edildi. BULGULAR: G2’de diğer gruplara göre nukleoli varlığı ve mitoz değerleri benzer (p>0.05, Tukey HSD test), diğer tüm parametreler (tabakalanma, tafting, kromatin düzensizliği, nukleus kontür düzensizliği, nukleus boyutunda artış, Nukleus/Stoplazma oranında artış, pleomorfizm ve hiperkromazi) anlamlı olarak artmış bulundu (p<0.05, Tukey HSD test). G2’deki zararlı etki lipiodol kullanımı ile azalmakta, tetrasiklin eklenmesi bu zararlı etkiyi dahada azaltmaktadır. SONUÇ: HSG işlemi esnasında lipiodol ve terasiklin kullanımı radyasyonun over yüzey epiteli üzerine olan kanserojen etkilerini önlemektedir.

OBJECTIVE: To examine the effect of lipiodol, tetracycline and radiation used during HSG procedure on ovarian surface epithelium in rats. MATERIAL-METHOD: Forty Wistar albino species, adult, female rats that had regular cycles were randomly allocated to 4 groups
in the estrus phase. G1: (n=10): The group in which the abdomen was opened and closed without X ray application. G2: (n=10): The group in which the abdomen was opened and closed, and X ray was applied. G3: (n=10): The group in which the abdomen was opened and 0,1 ml. lipiodol was applied to each uterine horn. G4: (n=10): The group in which the abdomen was opened, and 10 mg/kg/ip tetracycline application was followed, after 15 minutes, by 0,1 ml lipiodol application to each uterine horn. After their abdomens were closed, the rats in G2, G3 and G4 were exposed to 3 times whole body radiation with 2-minute intervals (total dose = 15-20 miliRad). The abdomens of all rats were re-opened after 3 hours and left oophorectomy was performed. Samples of left ovaries were fixated in formaldehyde. After the preparations were stained with hematoxylin eosin, stratification, tafting, chromatin irregularity, nuclear contour irregularity, increase in nucleus size, increase in nucleus/cytoplasm rate, pleomorphism,
presence of nucleoli, mitosis and hyperchromasia were examined. An ordinal scale was formed for each parameter (none=0 points, slightly present=1 point, present= 2 points, markedly present=3 points) and total points of change in ovarian surface epithelium
was calculated by adding all. One Way Anova was used in the statistical analysis of data. Tukey HSD test was employed as Post Hoc test and p<0,05 was considered significant.
RESULTS: Presence of nucleoli and mitosis values were found similar (p>0,05, Tukey HSD test), but all other parameters (stratification, tafting, chromatin irregularity, nuclear contour irregularity, increase in nucleus size, increase in nucleus/cytoplasm rate,
pleomorphism, and hyperchromasia) were significantly higher in G2, when compared to other groups (p<0,05, Tukey, HSD test).The detrimental effect seen in G2 diminishes with lipiodol use and is further reduced by the addition of tetracycline. CONCLUSION: Use of lipiodol and tetracycline prevents the cancerous effects of radiation on ovarian surface epithelium.

Abstract | Full Text PDF

20-40 yaş arası kadınların yaklaşık %25-30’unda idrar yolları enfeksiyonu bulunmaktadır. Ülkemizde ise her yıl yaklaşık 5 milyon sistit atağı söz konusudur. Akut basit, komplike olmayan sistit tanısı konulmuş kadınlarda etken mikroorganizmalar ve antibiyotiklere
duyarlılıklarının önceden tahmin edilmesiyle, idrar kültürü yapılmaksızın kısa süreli ampirik antibiyotik tedavisinin yararlı, güvenilir ve maliyeti etkin olduğu bildirilmektedir. Ancak yaygın ve uygun olmayan endikasyonlarda bilinçsiz antibiyotik kullanımının direnç
gelişmesine yol açmasından dolayı Üriner sistem enfeksiyonunun (ÜSE) tedavisinde sorunlar başlamıştır. Bu nedenle ÜSE tedavisinde uygun antibiyotiğin tanımlanabilmesi için lokal antibiyotik direnç durumunun düzenli sürveyansı gereklidir. Bu çalışmada, sistit şikayeti ile gelen hastalardan izole edilen etken mikroorganizmalar ve bunların antibiyotik duyarlılıkları araştırılarak, kültür alınmaksızın sistitin ampirik tedavisinde veya kültür alındıktan sonra sonuç çıkana kadar geçen sürede kullanılan antibiyotik seçiminde klinik yaklaşımın belirlenmesi amaçlanmıştır.

% 25-30 of women between 20-40 ages have urinary tract infection. In our country every year 5 million cases of cystitis occur. Some investigators suggest that empiric treatment for a short duration without doing culture is useful, safe and cost effective by
estimating the factors and antibiotic’s sensitivity in the beginning in women whom are diagnosed as acute uncomplicated cystitis. On the other hand, a problem due to treatments of urinary tract infection has begun because of resistance producing from widespread using antibiotics for inappropriate indications. Therefore, in order to define appropriate antibiotics in urinary tract infection periodic surveillance is needed for checking local resistance condition. In this study, we aim to assess a clinical approach for
antibiotic selection in empiric treatment of cystitis without doing culture or in beginning of cystitis therapy while waiting for the culture’s results.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: 20. gebelik haftasında, antenatal takipleri sırasında diastometamyeli tanısı alan bir fetusun olgu sunumu olarak tartışılması Planlama: Diastometamyeli tanısı alan fetusun antenatal takipleri ve doğumu kliniğimizde başarılı bir şekilde gerçekleştirildi.
Ortam: Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Beşevler, Ankara Hasta: 20. gebelik haftasında diastometamyeli tanısı alan fetus.
Girişim: 20. gebelik haftasından itibaren kliniğimizde takip edilen hasta 41. gebelik haftasında normal spontan vajinal yolla doğurtuldu. Değerlendirme parametreleri: 20 gebelik haftasından doğuma kadar fetusun ve doğumdan sonra anne ve yenidoğanın sağlık durumu değerlendirildi. SONUÇ: 41. gebelik haftasında vajinal yolla 3160 gr ve 9/10 apgarla doğurtulan kız cins bebekte herhangi bir nörolojik defisit saptanmadı. Genel durumu iyi olan anne ve bebek postpartum 2. günde Nöroloji Anabilim Dalı kontrolü önerisi ile taburcu edildi. YORUM: Diastometamyeli nadir görülen iskelet sistemi anomalisidir. Erken antenatal tarama yötemleri ile tanı koyulabilmektedir. Böylece erken cerrahi müdahale ile iyi bir prognoz alınmaktadır.

OBJECTIVE: To report a case of diastematomyelia diagnosed prenatally at 20th gestational week. Design: Antenatal surveillance and delivery of the fetus with the diagnosis of diastematomyelia were successfully achieved in our clinics. Setting: Gazi University Faculty of Medicine Obstetrics and Gynecology Department, Beşevler, Ankara Patient: Fetus with a prenatal diagnosis of diastematomyelia at 20th gestational week. Intervention: The patient, diagnosed to have a fetus with diastematomyelia at 20th gestational weeks, delivered at 41 weeks by vaginal route. Main outcome measures: Condition of the fetus from 20th weeks till birth and health status of both the mother and the newborn after delivery were assessed. RESULTS: No neurological deficits existed in the baby delivered at 41th gestational weeks by the vaginal route. The newborn weighed
3160 grams and the apgar scores were 9/10. The mother and the newborn, being in good health, were discharged form the hospital on the second postpartum day with the advices of regular neurological examination of the baby. CONCLUSION: Diastematomyelia is a rare skeletal system anomaly. It can be diagnosed antenatally which renders early surgical correction possible, resulting in a good prognosis.

Abstract | Full Text PDF

Son evre renal hastalıkta özellikle dializ gereksinimi gösteren vakalarda gebelik son derece nadirdir. Başarılı gebelikler tarif edilmiş olsa da yüksek komplikasyon oranları ve renal yetmezliğin agressif akselerasyonu ortaya çıkabilmektedir. Komplike olmuş ve
istenmeyen gebeliklerin bildirildiği yayınlarda kontrasepsiyonun güvenilirliği tartışılmaktadır. Bu raporda 38 yaşında son-evre renal yetmezlikli bir vakada dializ tedavisine rağmen agresif hipertansiyon ve ilerleyici renal yetmezlik semptomları nedeni ile yapılan medikal terminasyon sunulmuştur. Ciddi komplikasyon oranları sebebi ile bu vakalarda kontrasepsiyonun yöntemleri ve güvenliği ile hemodializ, peritoneal dializ ve renal transplantasyon hastalarında gebelik takibi tartışılmıştır.

Pregnancy is a rare condition in patients requiring dialysis with end-stage chronic renal disease (CRD). However successful pregnancies were reported in CRD, patients are encountering with great number of complications and aggressive acceleration
of CRD by achieving pregnancy. The most crucial topic is unwanted pregnancies of these patients due to high complication rates described in the literature. Thus many authors were discussing safety of contraception in CRD patients requiring dialysis (hemodialysis, peritoneal dialysis) and in patients with renal transplant. In this report medical termination of a twenty-two weeks gestational age unwanted pregnancy that was complicated with aggressive hypertension and severe renal insufficiency under
dialysis in a 38 years-old end-stage CRD patient was reported.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalışmada term gebeliği olan bir hastada sebebi belirsiz olarak gelişen sıradışı bir akut gastrik dilatasyon olgusunu sunmaktayız. Literatürde yaptığımız araştırmaya göre, term gebeliği komplike eden ilk akut gastrik dilatasyon vakası sunulmaktadır. Böyle bir olasılık sürekli ve geçmeyen ağrı şikayeti olan gebe bir hasta söz konusu olduğunda akılda tutulmalıdır. Laboratuar, fizik muayene ve radyolojik bulgular sonuç vermediği takdirde böyle bir vakada dikkatli nazogastrik sonda uygulanması, laparatomi yapılmasını
engelleyebilir.

We report an unusual case of acute gastric dilatation of uncertain etiology in a patient with term pregnancy. To the best of our knowledge this is the first report of acute gastric dilatation complicating term pregnancy. Such a possibility should be kept in mind in a pregnant patient who has constant, unrelenting pain. Careful nasogastric decompression in such a case may prevent laparatomy if all other laboratory, physical, and radiological findings are unrevealing.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF