Iatrogenic vesicovaginal Fıstula: Factors Predicting Success And Therapy
Halil Çiftçi1, Murat Savaş1, Adem Altunkol1, Ercan Yeni1, Ayhan Verit1, Fatma Ferda Verit2, İismail Yağmur11Department Of Urology, Harran University Faculty Of Medicine2Department Of Obstetrics And Gynecology, Harran University Faculty Of Medicine
Objective: Obstetric trauma, gynecologic or other pelvic surgical interventions were take place in the etiology of vesicovaginal fistulas. In this study, we discussed our approach in the treatment of iatrogenic vesicovaginal fistulas and factors predicting to the result.
Patients and Method: From 2004 to 2008, the results of 18 patients who referred our hospital with primer vesicovaginal fistulas were retrospectively analyzed according to transvesical/ vaginal surgical approach, early /delayed intervention, fistul tract diameter and place of fistula.
Results: The median age was 41.94±11 (26–66) years. The causes of the fistulas in our study in a decreasing order were post transabdominal hysterectomy that comprised 18 cases (50%), caesaren section in 5 cases (27.7%) and obstetric injury in the rest 4 cases (22.2%). The mean time from the causative surgery to the operation was 3 (range 2–5) months. All patients (18) were treated with surgical repair as transvaginal approach in 8 and transvesical repair in 10. Place of fistula and diameter were the factors for the determination of surgical approach. The mean follow-up period was 12 (6-20) months. Total successful repair rate was 89%. Failure of repair were in 2 cases, more likely in larger fistulae (> 3 cm) requiring an subsequent abdominal approach (11%).
Conclusion: In our opinion, the place of fistula and diameter were the main factors for the determination of the surgical approach. Transvesical approach with well vascularised tissue interposition between the vagina and bladder should be preferred for increasing surgical successfull repair rate especially in the large fistula (>3 cm).
İyatrojenik Vezikovajinal Fitüller: Tedavi Ve Başarıyı Etkileyen Faktörler
Halil Çiftçi1, Murat Savaş1, Adem Altunkol1, Ercan Yeni1, Ayhan Verit1, Fatma Ferda Verit2, İismail Yağmur11Harran University Tıp Fakültesi Üroloj Kliniği2Harran University Tıp Fakültesi Kadın Doğum Kliniği
Amaç: Vezikovajinal fistüller sıklıkla obstetrik travma, jinekolojik yada diğer pelvik cerrahi girişimler sonrası ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada jinekolojik ve obstetrik iyatrojenik vezikovajinal fistüllerde tedavi yaklaşımımız ve sonucu etkileyen faktörler tartışılmıştır
Gereç ve Yöntem: 2004–2008 yılları arasında kliniğimize primer vezikovajinal fistül tanısıyla gelen ve tedavi edilen 18 hastanın sonuçları, transvezikal- transvaginal cerrahi, erken–geç dönem girişim, fistül çapı ve yeri açısından retrospektif olarak değerlendirildi
Bulgular: Hastalarımızın yaş ortalaması 41.94±11(26–66) yıl idi. Etyolojide total abdominal histerektomi (TAH) 9/18 (%50), sezeryan 5/18 (%27.8), obstetrik travma 4/18 (%22.2) olarak belirlendi. Hasarlanma anından operasyona kadar geçen süreler ortalama 3 (2–5) ay idi. Onsekiz hastanın 8’ine transvajinal, 10 hastaya transvezikal yaklaşım uygulandı. Uygulanan cerrahi yöntemin belirlenmesinde, fistülün yeri ve çapı belirleyici oldu. Hastalarımız ortalama 12 (6–20) ay takip edildiler. Toplam başarı oranı %89 olarak belirlendi. Transvezikal yaklaşım uygulanan fistül çapı 3cm’den büyük iki hastada nüks gözlendi (%11).
Sonuç: Vezikovajinal fistüllerde seçilecek etkin cerrahi yöntemin belirlenmesinde, fistülün yeri ve çapı belirleyicidir. Cerrahi başarıyı artırmak için fistül çapının 3cm’den büyük olduğu ve supratrigonal yerleşimli vakalarda transvezikal girişim tercih edilmeli, mesane ile vajina arasına iyi vaskülarize bir fleb konulmalıdır.
Corresponding Author: Halil Çiftçi, Türkiye
| TOOLS |
 Full Text PDF Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |