Our results with uterus-preserving abdominal approach and simultaneous anti-incontinence surgery in the management of advanced uterovaginal prolapse

Önol, Fikret Fatih; Sağlam, Hasan; Avcı, Egemen; Cevrioğlu, Arif Serhan

Fikret Fatih Önol¹, Hasan Sağlam¹, Egemen Avcı¹, Arif Serhan Cevrioğlu²

¹Clinic Of Urology, Sakarya Training And Research Hospital, Sakarya, Turkey
²Clinic Of Obstetrics And Gynecology, Sakarya Training And Research Hospital, Sakarya, Turkey

Objectives: Vaginal hysterectomy is generally performed in the management of advanced uterovaginal prolapse. However, removal of the uterus may damage the integrity of pelvic floor dynamics with an increased risk for voiding dysfunction. In this study, we reviewed our results with uterus-preserving abdominal sacrohysteropexy (ASCH) technique.
Design: Women with advanced (POP-Q stage ≥3) uterovaginal prolapse who underwent ASCH were evaluated with quality of life (P-QOL) and incontinence (ICIQ-SF) questionnaires, pelvic examination, urodynamic studies, and a comparison of preoperative and postoperative findings was planned.
Setting: Clinics of Urology and Obstetrics and Gynecology at Sakarya Training and Research Hospital.
Patients: Twelve women who that underwent uterus-preserving ASCH between 2007 and 2008.
Interventions: Rectovaginal and vesicovaginal planes were dissected until the levator plate, followed by interposition and fixation of self-cut prolene meshes to anterior and posterior vaginal walls with non-absorbable sutures. The anterior mesh was cut in the midline at the cervical level producing 2 legs, which were transferred posteriorly under the broad ligament. Promontofixation was performed after retroperitoneal transfer of all meshes. Eight and 2 patients received transobturator tape (TOT) and Burch procedures, respectively.
Results: Mean operative time was 156 min, mean hospitalization was 2.3 days. A normal anatomically supported uterus and cervix was achieved in all patients with a mean follow-up of 12.8 months with evidence of recurrent rectocele in 1 patient. Quality of life measures and incontince scores improved significantly in all patients after the procedure. De-novo stress incontinence developed in 1 of the 2 patients who did not receive anti-incontinence surgery initially. De-novo urge symptoms or vaginal mesh erosion were not evident in any case.
Conclusions: Uterus-preserving ASCH and simultaneous anti-incontinence surgery seems to be a viable alternative for advanced uterovaginal prolapse patients in terms of minimal morbidity and short hospitalization.

Keywords:

İleri evre uterovajinal prolapsus tedavisinde uterus koruyucu abdominal yaklaşım ve eş zamanlı anti-inkontinans cerrahi sonuçlarımız

Fikret Fatih Önol¹, Hasan Sağlam¹, Egemen Avcı¹, Arif Serhan Cevrioğlu²

¹Sakarya Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Üroloji Kliniği, Sakarya
²Sakarya Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Kadın Hastalıkları Ve Doğum Kliniği, Sakarya

Amaç: İleri evre uterovajinal prolapsusun tedavisinde genellikle vaginal histerektomi uygulanmaktadır. Ancak uterusun alınması pelvik taban dinamiklerini bozabilmekte ve işeme bozukluklarına neden olabilmektedir. Bu çalışmada uterus koruyucu abdominal sakrohisteropeksi (ASKH) tekniğiyle elde edilen sonuçlarımız değerlendirilmiştir.
Planlama: İleri evre uterovajinal prolapsus (POP-Q evre ≥3) nedeniyle ASKH uygulanan hastalar, pelvik organ prolapsusuna bağlı yaşam kalitesini (P-QOL) ve inkontinansın derecesini değerlendiren (ICIQ-SF) soru formları, pelvik muayene ve ürodinamik çalışmalarla değerlendirilerek preoperatif ve postoperatif bulguların karşılaştırılması planlandı.
Ortam: Sakarya Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Üroloji ve Kadın Hastalıkları ve Doğum Klinikleri
Hastalar: 2007 – 2008 yılları arasında ASKH ve anti-inkontinans cerrahisi uygulanan 12 hasta.
Girişim: Rektovajinal ve vezikovajinal planlar levator tabana kadar diseke edildikten sonra uygun ebatlarda hazırlanan polipropilen meşler vajen ön ve arka duvarına kalıcı dikişlerle tespit edildi. Ön meş serviks hizasında ortadan ikiye kesilerek bacakları broad ligamanın içinden posteriora transfer edildi. Tüm meşler retroperitoneal alandan sakral promontoryuma transfer edilerek kalıcı dikişlerle tespit edildi. Sekiz hastaya aynı seansta transobturator teyp (TOT), 2 hastaya “Burch” işlemi uygulandı.
Sonuç: Ortalama operasyon zamanı 156 dakika, hastanede kalış süresi 2,3 gün olarak hesaplandı. Ortalama 12,8 aylık izlemde tüm hastalarda serviks ve uterusun normal anatomik lokalizasyonda desteği sağlandı, 1 hastada nüks rektosel gelişti. Tüm hastalarda postoperatif yaşam kalitesi ve inkontinans skorlarında istatistiksel anlamlı düzelme saptandı. Anti-inkontinans cerrahisi uygulanmayan 2 hastanın 1’inde “de-novo” stres inkontinans gelişti. Hiçbir hastada “de-novo” sıkışma semptomları veya vajinal meş erozyonu saptanmadı.
Yorum: İleri evre uterovajinal prolapsus olgularında uterus koruyucu ASKH ve eş zamanlı anti-inkontinans cerrahisi, düşük morbidite ve kısa hastanede kalış süresi nedeniyle hastalara alternatif bir cerrahi tedavi seçeneği olarak sunulabilir.

Anahtar Kelimeler:

Fikret Fatih Önol, Hasan Sağlam, Egemen Avcı, Arif Serhan Cevrioğlu. Our results with uterus-preserving abdominal approach and simultaneous anti-incontinence surgery in the management of advanced uterovaginal prolapse. . 2010; 7(2): 125-132

Corresponding Author: Fikret Fatih Önol, Türkiye