The combined effect of anti-D and non-D Rh antibodies in maternal alloimmunization

¹Department of Perinatology, Health Sciences University, Kanuni Sultan Süleyman Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey
²Department of Obstetrics and Gynecology, Health Sciences University, Gazi Yaşargil Training and Research Hospital, Diyarbakır, Turkey

Objective: This study aims to investigate the distribution of antibodies that cause hemolytic disease of the fetus and newborn (HDFN) and compare the clinical outcomes of pregnancies affected by anti-D and anti-D combined with non-D Rh alloimmunization.
Materials and methods: We retrospectively searched and obtained the perinatal and neonatal data of patients with anti-D antibodies and anti-D combined with non-D Rh antibodies (anti-c, -C, -e, -E, and -Kell) from October 2015 to December 2018 at Kanuni Sultan Süleyman Training and Research Hospital. To define independent risk factors for being non-D antibody positive, we used univariate and multiple logistic regression analyses and adjusted odds ratios with their confidence intervals.
Results: The severe fetal hydrops rate was significantly higher in the anti-D combined non-D group (3/25, 12%) than in the anti-D group (1/128, 0.08%, p<0.001). The intrauterine transfusion (IUT) requirement in the anti-D combined non-D group (16/25, 64%) tended to be significantly higher than that in the anti-D group (5/128, 7.46%, p<0.001). The incidence of neonatal exchange transfusion, top-up transfusion, and postnatal phototherapy frequency in the anti-D combined non-D group was significantly higher than in the anti-D group.
Conclusion: Anti-D combined with another non-D Rh alloantibody resulted in significantly higher HDFN rates than the anti-D alloimmunized pregnancies. Also, the presence of anti-D in association with non-D Rh antibodies resulted in more serious HDFN requiring more invasive treatment procedures, including IUT, neonatal exchange transfusion, or top-up transfusion.

Keywords:

Maternal alloimmünizasyonda anti-D ve D dşı Rh antikorlarının kombine etkisi

¹Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Perinatoloji Departmanı, İstanbul
²Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Departmanı, Diyarbakır

Amaç: Bu çalışma, fetüs ve yenidoğanın hemolitik hastalığına (FYHH) neden olan antikorların dağılımını araştırmayı ve anti-D ile birlikte D dışı Rh antikorlardan etkilenen gebeliklerin klinik sonuçlarını anti-D tarafından etkilenen gebeliklerle karşılaştırmayı amaçlamaktadır.
Gereç ve yöntemler: Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde Ekim 2015 - Aralık 2018 tarihleri arasında anti-D antikorları ve anti-D ile kombine D dışı (anti-c, -C, -e, -E, ve -Kell) Rh antikorları olan hastaların perinatal ve neonatal sonuçlarını geriye dönük olarak araştırdık. D dışı antikor pozitifliğinin varlığı için bağımsız risk faktörlerini tanımlamak için, tek değişkenli ve çoklu lojistik regresyon analizleri ve bunların güven aralıklarıyla ayarlanmış olasılık oranlarını kullandık.
Bulgular: Şiddetli fetal hidrops oranı anti-D ile kombine D dışı grupta (3/25, %12) anti-D grubundan (1/128, %0.08%) anlamlı olarak daha yüksekti (p<0.001). Anti-D ile kombine D dışı gruptaki (16/25, %64) intrauterine transfüzyon (İUT) gereksinimi anti-D grubundan (5/128, %7.46) önemli ölçüde daha yüksekti (p<0.001). Anti-D ile kombine D dışı grupta neonatal kan değişimi, tamamlayıcı transfüzyon ve postnatal fototerapi sıklığı anti-D grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti.
Sonuç: Anti-D ile kombine D-dışı Rh alloantikoru ile oluşan gebelikler anti-D alloimmünize gebeliklerden önemli ölçüde daha yüksek FYHH oranları ile sonuçlanmıştır. Ayrıca, D-dışı Rh antikorları ile birlikte anti-D antikor varlığı, İUT, neonatal kan değişimi ve tamamlayıcı transfüzyon da dahil olmak üzere invaziv prosedürleri gerektiren daha ciddi FYHH ile sonuçlandı.

Anahtar Kelimeler:

Zeynep Gedik Özköse, Süleyman Cemil Oğlak. The combined effect of anti-D and non-D Rh antibodies in maternal alloimmunization. . 2021; 18(3): 0-0

Corresponding Author: Süleyman Cemil Oğlak, Türkiye