Management Of Vesicovaginal Fistulas After A Gynecologic Surgery
Burak Tatar1, Taylan Oksay3, Fatma Selcen Cebe2, Arap Sedat Soyupek3, Evrim Erdemoğlu11Department Of Gynecologic Oncology, Suleyman Demirel University Faculty Of Medicine, Isparta, Turkey2Department Of Obstetrics And Gynecology, Suleyman Demirel University Faculty Of Medicine, Isparta, Turkey
3Department Of Urology, Suleyman Demirel University Faculty Of Medicine, Isparta, Turkey
Objective: In developed nations, surgery, especially gynecologic procedures are the major cause of vesicovaginal fistulas (VVFs). We retrospectively evaluated our treatment modalities for VVF repair caused by a gynecologic surgery, and discussed the reasons of selection of certain surgical techniques and outcomes of them.
Material and Methods: We compared the surgical procedure preferences of the surgeons and their results with patient and surgeon characteristics for management of VVFs after an inciting gynecologic surgery in Suleyman Demirel University Hospital, Isparta for 10 years. The surgical procedures are undertaken in departments of Urology and Obstetrics and Gynecology.
Results: Abdominal repair is chosen for 65%, vaginal repair for 25% and laparoscopic repair for 10% of the patients. For the 75% of the patients that urologists operate, they chose abdominal route. The mean parity number of the patients underwent an abdominal repair was lower than that for vaginal repairs (p<0.05). For the patients managed by vaginal route, 20% managed with Martius flap, 80% managed with simple excision and repair. For patients operated via abdominal route, 18% needed omental flap and tissue interposition was not used for the rest. The mean hospitalization time is less in patients managed with transvaginal repair group (3.4 days) compared with transabdominal repair (9.2 days) (p<0.05).
Conclusion: The choice for repair method depends on surgeon’s training (gynecology versus urology). Vaginal route should be the first choice as it doesn’t compromise the success rate and the mean hospitalization time is less. For transvaginal approach, access to the lesion is the most important factor for the success of the procedure. No flap is needed to use for well- vascularized looking tissues.
Jinekolojik Cerrahi Sonrası Oluşan Vezikovajinal Fistüllerin Yönetimi
Burak Tatar1, Taylan Oksay3, Fatma Selcen Cebe2, Arap Sedat Soyupek3, Evrim Erdemoğlu11Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Jinekolojik Onkoloji Bilim Dalı, Isparta, Türkiye2Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları Ve Doğum Ana Bilim Dalı, Isparta, Türkiye
3Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Üroloji Ana Bilim Dalı, Isparta, Türkiye
Amaç: Gelişmiş ülkelerde, cerrahi ve özellikle jinekolojik prosedürler vezikovajinal fistül (VVF)' lerin başlıca nedenidir. Bu yazıda, jinekolojik cerrahi sonrası oluşan VVF’lerin onarımı için üniversitemizde uygulanan tedavi yöntemlerinin neden seçildikleri değerlendirilmiş ve sonuçları tartışılmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Süleyman Demirel Üniversitesi Hastanesi, Isparta'da son 10 yılda jinekolojik cerrahi sonrası oluşan VVF’ lerin cerrahi olarak yönetimi Üroloji ve Kadın Hastalıkları ve Doğum bölümleri tarafından yapılmıştır. Onarım için kullanılan cerrahi yaklaşım tercihleri ve onarım sonuçları, hasta ve cerrah özellikleri göz önünde bulundurularak karşılaştırılmıştır.
Bulgular: Abdominal onarım hastaların % 65 inde, vajinal onarım % 25’inde ve laparoskopik onarım % 10'unda kullanılmıştır. Ürologlar hastaların % 75’inde abdominal yolu seçmiştir. Hastaların ortalama parite sayısı abdominal onarım tercih edilenlerde vajinal onarım yapılanlara göre daha düşük olduğu görülmüştür. (p <0.05) Vajinal yoldan yönetilen hastaların % 20’sinde Martius flebi kullanılmış ve % 80’inde basit eksizyon ve onarım yeterli olmuştur. Abdominal yolla ameliyat edilen hastalarda,% 18 omental flep kullanmış olup, geri kalan hastallarda doku interpozisyonu için flep kullanılmamıştır. Ortalama yatış süresi transabdominal onarım (9.2 gün) ile karşılaştırıldığında transvajinal onarım grubunda (3.4 gün) daha azdır. (p <0.05)
Sonuç: Tamir yöntemi tercihi cerrahın aldığı eğitime (üroloji ya da jinekoloji) bağlıdır. Başarı olarak abdominal yoldan farkı bulunmayan ve ortalama hastanede kalış süresi daha az olan vajinal yol tamir için ilk seçenek olmalıdır. Transvajinal yaklaşım için lezyona erişim kolaylığı, cerrahinin başarısı için en önemli faktördür. Vaskülarizasyonu iyi görünen dokular için flep kullanımı gerekli değildir.
Corresponding Author: Burak Tatar, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |