. 2019; 49(2): 68-72

Streptozotosin İle Diabet Oluşturulmuş Sıçanlarda Oksitosinin Retinopati Üzerine Olan Koruyucu Etkisi

Cumali Değirmenci1, Filiz Afrashi1, Oytun Erbaş2, Hüseyin Aktuğ3, Dilek Taşkıran4
1Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları AD, İzmir, Türkiye
2İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi Fizyoloji AD, İstanbul, Türkiye
3Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Histoloji ve Embriyoloji AD, İzmir, Türkiye
4Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Fizyoloji AD, İzmir, Türkiye

Amaç: Bu çalışmada amaç intravitreal ve intraperitoneal olarak uygulanan oksitosinin (OT) streptozotosin ile diabet oluşturulmuş sıçanlarda retinopati üzerine olan etkilerini araştırmaktır.
Metod: Çalışmada 6-8 haftalık erkek ve dişi Sprague Dawley sıçanları kullanıldı. Sıçanlarda diabet tek doz intraperitoneal streptozotocin uygulanarak oluşturuldu. Uygulamadan 48 saat sonar ölçülen kan şekerleri 260 mg/dl(14.4 mmol/L) ve üzeri olan sıçanların diabet tanısı doğrulandı. 24 adet sıçan gruplara şu şekilde ayrıldı: intravitreal serum fizyolojik grubu, intravitreal OT grubu, intraperitoneal serum fizyolojik grubu ve intraperitoneal OT grubu. Sıçanlar günlük 1 ml serum fizyolojik veya 100 IU/kg OT ile intraperitoneal olarak; 0.01 ml serum fizyolojik veya 10 μU/μl OT ile intravitreal olarak tedavi edildi. Hamilton enjektörlerine yerleştirilmiş 27 G iğneler ile intraperitoneal tedaviler yapılırken 31 G iğneler ile intravitreal enjeksiyonlar yapıldı. Tedaviden 4 hafta sonar sıçanlarda dış nükleer tabaka kalınlığı (ONL) ve vasküler endotelyal büyüme faktörünün (VEGF) immunoekspresyonuna bakmak için ötenazi yapıldı ve plazma VEGF düzeylerine bakmak için kalpten kan örnekleri alındı.
Bulgular: Retinal kesitlerin morfometrik analizlerinde intravitreal ve intraperitoneal OT verilen sıçan gruplarında fizyolojik salin grubu ile karşılaştırılınca ONL kalınlığın belirgin olarak daha yüksekti. Ayrıca OT tedavisi VEGF protein ekspresyonunu fizyolojik salin grubuna göre belirgin olarak azalttı. Fizyolojik salin grubunun plazma VEGF seviyesi belirgin olarak OT tedavi grubundan daha yüksekti. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı.
Sonuç: OT tedavisi özellikle intravitreal olarak uygulandığında diabetic retinopathy progresyonunu azaltmaktadır. Bildiğimiz kadarıyla, bu çalışma OT tedavisinin diabetic retinopati üzerine olan etkinin araştırılmasında ilk çalışmadır ve araştırmacılara daha ileri araştırmalar için yeni bir alan yaratabilir.

Anahtar Kelimeler: İmmunohistokimya, Oksitosin, Retinopati, Streptozotosin, VEGF


The Preventive Effect Of Oxytocin on Retinopathy in Streptozotocin Induced Diabetic Rats

Cumali Değirmenci1, Filiz Afrashi1, Oytun Erbaş2, Hüseyin Aktuğ3, Dilek Taşkıran4
1Ege University School of Medicine Department of Ophthalmology, Izmir, Turkey
2Istanbul Bilim University School of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey
3Ege University School of Medicine, Department of Histology and Embryology, Izmir, Turkey
4Ege University School of Medicine, Department of Physiology, Izmir, Turkey

Purpose: The aim of this study was to investigate the impact of intravitreal and intraperitoneal use of oxytocin (OT) on retinopathy in streptozotocin induced diabetic rats.
Methods: Six to eight week old adult male and female Sprague Dawley rats were used in the study. Diabetes was induced in the rats with a single dose of intraperitoneal injection of streptozotocin. Diabetes was verified after 48 hours measuring blood glucose levels of 260 mg/dl(14.4 mmol/L) or higher in diabetic rats. Twenty-four rats were divided into 4 groups as follows: intravitreal physiological saline group, intravitreal OT group, intraperitoneal physiological saline group and intraperitoneal OT group. The rats were treated daily with either 1 ml physiological saline, or 100 IU/kg OT intraperitoneally; or injected weekly 0.01 ml physiological saline or 10 μU/μl OT intravitreally. Hamilton syringes fitted with 27 Gauge needles were used for intraperitoneal injections while 31 Gauge needles were used for intravitreal injection. After 4 weeks of treatment the rats were euthanized to evaluate outer nuclear layer (ONL), vascular endothelial growth factor (VEGF) immunoexpression and blood samples were collected by cardiac puncture for plasma VEGF levels.
Results: Morphometric analysis of retinal cross sections of rats showed that intravitreal and intraperitoneal OT significantly had ONL thickness compared to physiological saline-treated groups. Also, OT treatment were significantly decreased VEGF protein expression compared with physiological saline group. Plasma VEGF level of physiological saline treatment group was higher than OT treatment groups. There was statistically significant difference between groups.
Conclusion: OT reduces diabetic retinopathy progression particularly with intravitreal route. To our knowledge, this is the first attempt to investigate the impact of OT on diabetic retinopathy and this give researchers a new area for further investigations.

Keywords: Immunohistochemistry, Oxytocin, Retinopathy, Streptozotocin, VEGF


Cumali Değirmenci, Filiz Afrashi, Oytun Erbaş, Hüseyin Aktuğ, Dilek Taşkıran. The Preventive Effect Of Oxytocin on Retinopathy in Streptozotocin Induced Diabetic Rats. . 2019; 49(2): 68-72

Sorumlu Yazar: Cumali Değirmenci, Türkiye


ARAÇLAR
Yazdır
Alıntıyı İndir
RIS
EndNote
BibTex
Medlars
Procite
Reference Manager
E-Postala
Paylaş
Yazara e-posta gönder

Benzer makaleler
Google Scholar