Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Tanısı Alan Çocuklarda Tedavi Öncesi Stereopsis, Füzyonel Verjans Amplitüdleri ve Refraksiyon Kusurlarının İncelenmesi
Irmak Karaca1, Elif Demirkilinc Biler1, Melis Palamar1, Burcu Özbaran2, Önder Üretmen11Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları AD, İzmir, Türkiye2Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları AD, İzmir, Türkiye
Amaç: Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHAB) tanısı alan çocuklarda tedavi öncesi stereopsis ve füzyonel verjans amplitüdlerinin kontrol grubuyla karşılaştırmalı olarak incelenmesi.
Materyal ve Metod: Ege Üniversitesi Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği’nde yeni DEHAB tanısı alan ve daha önce tedavi almamış 23 hasta ve 48 DEHAB saptanmayan kontrol olgusu çalışma-ya dahil edildi. Hastaların detaylı oftalmolojik muayenelerine ek olarak stereopsis ve füzyonel verjans amplitüdleri retrospektif olarak değerlendirildi.
Bulgular: Ortalama yaş DEHAB tanısı alanlarda (14 erkek, 9 kız) 10,68±2,34 (7-16) iken, kontrol grubunda (25 erkek, 23 kız) 12,23±2,16 (7-15) idi (p=0,605; ki kare testi). Tüm hastalarda ön seg-ment ve fundus muayeneleri doğaldı. Tüm çocuklarda en iyi düzeltilmiş görme keskinliği 20/20 düzeyindeydi. TNO testi ile değerlendirme yapılabilenlerde ortalama stereopsis DEHAB olanlarda 142,14±152,65 (15-480) sec/arc, kontrol grubunda 46,3±44,11 (15-240) sec/arc idi (p<0,001; t-testi). Uzak bakışta ortalama konverjans amplitüdü (UKA) ve diverjans amplitüdü (UDA) sırasıyla 19,87±8,40 (6 ila 38) prizma diyoptri ve -9,09±-4,34 (-4 ila -25) PD; yakın bakışta ortalama konverjans amplitüdü (YKA) 37,30±12,81 (14 ila 70) PD, diverjans amplitüdü (YDA) -13,13± -3,45 (-4 ila -20) PD olarak ölçüldü. Siklopleji sonrası ortalama sferik eşdeğer 1,06±1,13 (-1 ila 4,63) diyoptri iken, 6 hastada belirgin refraksiyon kusuru (4 hastada hipermetropi, 2 hastada astigmatizma) saptandı. Gruplar arasında UKA, UDA, YKA, YDA ile sferik eşdeğerler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi (sırasıyla p=0.123, p=0.176, p=0.464, p=0.489, p=0.086; t-testi).
Sonuç: DEHAB tanısı alan çocuklarda tedavi öncesi ortalama stereopsis kontrol grubundan anlamlı olarak düşük saptanırken, füzyonel verjans amplitüdleri açısından belirgin fark izlenmemiştir.
Stereoacuity, Fusional Vergence Amplitudes and Refractive Errors Prior to Treatment in Patients with Attention-Deficit Hyperactivity Disorder
Irmak Karaca1, Elif Demirkilinc Biler1, Melis Palamar1, Burcu Özbaran2, Önder Üretmen11Department of Ophthalmology, Ege University School of Medicine, Izmir, Turkey2Department of Child and Adolescent Psychiatry, Ege University School of Medicine, Izmir, Turkey
Purpose: To evaluate stereoacuity, fusional vergence amplitudes and refractive errors in Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) patients.
Methods: Twenty-three patients, newly diagnosed as ADHD without any previous medication, and 17 healthy control subjects were included. Retrospective data analysis of comprehensive eye examina-tion, stereoacuity and fusional vergence amplitudes of the patients were performed.
Results: The mean age at the time of diagnosis was 10.68±2.34 (7-16) in ADHD group (14 male, 9 female) and 12.23±2.16 (7-15) in the control group (25 male, 23 female) patients (p=0.605). The mean stereoacuity was 142.14±152.65 (15-480) sec/arc in patients with ADHD and 46.3±44.11 (15-240) sec/arc in the control group (p<0.001). For ADHD patients, the mean convergence and divergence amplitudes at distance were 19.87 ± 8.40 (6 to 38) prism diopter (PD) and -9.09 ± -4.34 (-4 to -25) PD, and 37.30 ± 12.81 (14 to 70) PD and -13.13 ± -3.45 (-4 to -20) PD at near, respectively. The mean cycloplegic spherical equivalent was 1.06 ± 1.13 (-1 to 4.63) diopter in ADHD patients, with 6 patients having significant refractive errors (hyperopia in 4 patients, astigmatism in 2 patients). There were no significant difference in between groups, in terms of spherical equivalents, convergence and divergence amplitudes at distance and near (p=0.123, p=0.176, p=0.464, p=0.489, p=0.086, respec-tively).
Conclusion: Fusional vergence amplitudes did not present significant difference, while the mean value of stereoacuity was significantly lower in newly diagnosed ADHD patients prior to treatment.
Sorumlu Yazar: Irmak Karaca, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |