Amaç: Tek taraflı keratokonus hastalarında Scheimpflug kamera (Pentacam) ile her iki gözden elde edilen verilerin normal kontrollerle karşılaştırılması.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışma 919 keratokonus hastasının başlangıç muayenelerinin retrospektif taranmasıyla yapılmıştır. Tek taraflı keratokonus olduğu saptanan 31 hastanın 31 keratokonuslu gözü (Grup 1), 31 karşı normal gözü (Grup 2) ve 30 sağlıklı kontrolün 30 sağ gözü (Grup 3) çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların detaylı oftalmolojik muayeneleri ve başvuru anındaki Pentacam verileri incelendi. Bu veriler açısından Grup 1, 2 ve 3 arasındaki ilişki istatistiksel olarak hesaplandı. Ayrıca Grup 2’ nin Grup 1 ve Grup 3’ den ayırımını yapmak için kullanılabilecek parametrelerin duyarlılık ve özgüllüğünü belirlemek için ROC eğrisi analizi yapıldı.
Bulgular: Grup 1-2 hastalarında ortalama yaş 30,07±11,00 (15-60), Grup 3 hastalarında ise 32,33±9,30 (18-45) olarak saptandı (p=0,392). Grup 1 ve Grup 2 arasında kornea hacmi dışındaki tüm Pentacam parametrelerinde anlamlı fark mevcuttu (p<0,05). Grup 1 ve Grup 3 arasında yapılan karşılaştırmada tüm parametrelerde anlamlı fark tespit edildi (p<0,05). Grup 2 ve Grup 3 arasında yapılan değerlendirmede Ks, Kf, Km ve PE (p>0,05) dışında diğer parametreler anlamlı derecede farklıydı (p<0,05). ROC eğrisi analizleri yapıldığında ise Grup 2’ yi Grup 3’ ten ayırt etmek için apeks ve en ince nokta arasındaki korneal kalınlık farkı, ortalama Pİ, ISV, IHA ve I-S; Grup 2’ yi Grup 1’ den ayırt etmek için ise CCTapeks, CCTmin, PE ve Rmin’ de yüksek duyarlılık ve özgüllük değerleri saptandı.
Sonuç: Tek taraflı keratokonus saptanan hastalarda karşı gözün tamamen normal olmadığı görülmektedir. Bu nedenle tek taraflı keratokonus hastalarının her muayenesinde diğer gözlerin de tetkik ve takip edilmesi önerilir.

Aim: Comparison of the data obtained by Scheimpflug camera (Pentacam) from both eyes of unilateral keratoconus patients and normal controls.
Materials and Methods: This study was performed with the review of records of 919 keratoconus patients, retrospectively. From these patients 31 patients with unilateral keratoconus (Group 1), 31 normal fellow eyes of these patients (Group 2) and 30 right eyes of 30 normal controls (Group 3) were included in the study. Detailed ophthalmologic examination and Pentacam parameters at initial examination of all subjects were analysed. In terms of these data, the relationship between Groups 1,2 and 3 were statistically evaluated. Additionally, ROC curve analysis was performed to determine the sensitivity and specificity of the parameters that could be used to differentiate Group 2 from Group 1 and Group 3.
Results: The mean age was found to be 30.07±11.00 (15-60) in Group 1-2 patients and 32.33±9.30 (18-45) in Group 3 patients (p=0.392). In comparison of Pentacam data, there was statistically significant difference in all parameters except corneal volume between Group 1 and Group 2 (p<0.05). Group 1 and Group 3 were significantly different in all evaluated parameters (p<0.05). Ks, Kf, Km and PE were statistically similar between Group 2 and Group 3 (p>0.05). Other evaluated parameters were significantly different (p<0.05). In ROC curve analysis, to differentiate Group 2 from Group 3 the difference of corneal thickness between apex and thinnest point, PI, ISV, IHA and I-S; to differentiate Group 2 from Group 1 CCTapeks, CCTmin, PE ve Rmin presented the highest sensitivity and specifity values.
Conclusion: In patients with unilateral keratoconus, fellow eyes appear not to be completely normal. Thus, it is recommended that in every examination of unilateral keratoconus patients’ fellow eyes must be evaluated and followed up.

Amaç: Türkiye pazarında bulunan ve kronik kullanımı olan göz damlalarının fosfat ve ozmolarite düzeylerini incelemek

Gereç ve Yöntem: Vademecum Modern İlaç Rehberi’nden (2018) taranan 18’i antiglokomatöz, 4’ü non-steroid antiinflamatuar ilaç (NSAİİ), 10’u kortikosteroid, 7’si antihistaminik ve 14’ü suni gözyaşı olmak üzere toplam 53 topikal ilaç araştırmaya dahil edildi. Fosfat düzeyleri Roche Cobas C501 analizör (Roche Diagnostics GmbH, Mannheim, Almanya) ve kitleri kullanılarak belirlendi. Topikal damlaların ozmolariteleri ise Vescor Vapro 5600 buhar basınç ozmometresi (Sanova Medical Systems, Viyana, Avusturya) ile ölçüldü. Fosfat ve ozmolarite değerleri her bir preparat için üç kez yapılan ölçümlerin ortalaması alınarak belirlendi. Gözyaşının fizyolojik ozmolarite aralığı (296,5±9,8 mOsm/L) göz önüne alınarak damlalar izoozmolar, hipoozmolar ve hiperozmolar olarak sınıflandırıldı.

Sonuçlar: Ortalama fosfat düzeyinin en yüksek ölçüldüğü grubun antiglokomatöz grup (20,3±35,4 mmol/L) olduğu, onu sırasıyla antihistaminikler (17,3±17,9 mmol/L), kortikosteroidler (15,2±19,1 mmol/L), suni gözyaşları (0,8±1,0) ve NSAİİ’nin (0,04±0,08) takip ettiği izlendi. NSAİİ grubundaki preparatların çoğunlukla (%75) hiperozmolar karakterde olduğu ve onu sırasıyla antihistaminikler (%43), kortikosteroidler (%20) ve antiglokomatözlerin (%19) takip ettiği izlendi. Suni gözyaşı grubundaki preparatların ise büyük oranda hipoozmolar (%71) ya da izoozmolar (%21) karakterde olduğu tespit edildi.

Tartışma: Glokom ilaçlarının yaklaşık %40’ının, kortikosteroid ve antihistaminik ilaçların ise yaklaşık %60’ının fizyolojik gözyaşı fosfat düzeyinin (1,45 mmol/L) üzerinde fosfat içerdiği tespit edildi.

Purpose: To assess phosphate and osmolarity levels of chronically administered eye drops available in the Turkish market

Materials and Methods: Topical medications comprising of 18 antiglaucomatous, 4 non-steroidal anti-inflammatory (NSAI), 10 corticosteroid, 7 antihistaminic and 14 artificial tear eye drops were determined using Vademecum Modern Medications Guideline (2018); a total of 53 topical medications that were included in the study. Phosphate levels were assessed using Roche Cobas C501 analyzer (Roche Diagnostics GmbH, Mannheim, Germany) and the respective kits. Osmolarity of topical eye drops were assessed using Vescor Vapro 5600 vapor pressure osmometry (Sanova Medical Systems, Vienna, Austria). Mean phosphate and osmolarity levels were obtained after averaging three measurements. Eye drops were categorized as isoosmolar, hypoosmolar and hyperosmolar based on physiologic tear osmolarity range (296.5±9.8 mOsm/L)

Results: The highest phosphate concentration was found in antiglaucomatous group (20.3±35.4 mmol/L) followed by antihistaminics (17.3±17.9 mmol/L), corticosteroids (15.2±19.1 mmol/L), artificial tears (0.8±1.0) and NSAIs(0.04±0.08). Percentage of medications in the hyperosmolar category was highest in the NSAI group (75%), followed by antihistaminic (43%), corticosteroid (20%) and antiglaucomatous medications (19%). Majority of artificial tear formulations were in the hypoosmolar (71%) or isoosmolar (21%) category,

Discussion: Approximately 40% of glaucoma medications and approximately 60% of corticosteroid and antihistaminic medications exhibited a phosphate concentration that is higher than the physiologic tear phosphate level (1.45 mmol/L).

Amaç: Hastaların kendi göz içi basınçlarını ölçtükleri Icare One cihazı ile klinik kullanımı olan Icare Pro cihazının ölçümlerini karşılaştırmak
Yöntem: Çalışmaya kliniğimizden intraoküler cerrahi, travma öyküsü olmayan, herhangi yapısal oküler patolojisi bulunmayan, eşlik eden sistemik hastalığı olmayan sağ el dominant 52 sağlıklı bireyin 52 sağ gözü dahil edildi. Olgulara Icare pro tonometri ile GİB ölçümü yapıldı. Kişilere Icare One tonometri cihazının kullanımı hakkında bilgilendirme yapıldıktan sonra kişilerin kendi göz içi basınçlarını ölçmeleri istendi. Sonuçlar istatistiksel olarak SPSS 24 kullanılarak analiz edildi.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 52 sağlıklı bireyin 16’sı (%30,7)erkek, 36’sı (%69,3) kadındı. Hastaların yaş ortalaması 31,6±6,3 (23-47)idi. Icare pro ile yapılan ölçümlerin ortalaması 17,10±6,2 (11,5-25,2). Icare one ile kişilerin kendi yaptığı ölçümlerin ortalaması 14,01±3.4 (7-24) idi. İki yöntem Levene’s t testi ile karşılaştırıldığında değerler arasında ortalama fark -3,08±0.6, %95 güvenlik aralığı [-4,39 -1,78)] olarak belirlenmiştir ve bu fark istatiktiksel olarak anlamlıdır (p<0.001)
Sonuç: Çalışmamızda Icare Pro ile yapılan ölçümler ve kişilerin Icare one ile kendi yaptıkları ölçümler arasında anlamlı farklılık saptanmıştır. İki ölçüm değerleri karşılaştırıldığında Icare one ile yapılan ölçümler, Icare pro ile yapılan ölçümlere göre daha düşük olarak belirlenmiştir. Bu durum kişilerin cihaza uyum sağlayamamış olmaları ile ilişkili olabilir. Icare one glokom hastalarının kendi göz içi basınçlarını takip etmeleri açısından umut vaad etmekle birlikte bu konuda ileri çalışmalara ihtiyaç bulumaktadır.

Purpose: To compare the measurements of the Icare PRO device with the Icare One device which patients measured their own intraocular pressures (IOP)
Material and method: 52 eyes of 52 healthy subjects with right hand dominance without intraocular surgery, trauma, structural ocular pathology and systemic disease history were evaluated. IOP measurement was performed with Icare pro tonometer.
Patients were asked to measure their own intraocular pressures after informing them about the use of the Icare One tonometry device. The results were analyzed statistically using SPSS 24.
Results: Of the 52 healthy subjects included in the study, 16 (30.7%) were male and 36 (69.3%) were female. The mean age of the patients was 31.6 ± 6.3 (23-47). The mean of the measurements made with Icare pro was 17,10 ± 6,2 (11,5-25,2). The mean of the self-administered measurements with Icare one was 14.01 ± 3.4 (7-24). When the two methods were compared with the Levene's t test, the mean difference between the values was determined as -3,08 ± 0.6 with, %95 confidence interval[-4,39 -1,78)]and this difference was statistically significant (p <0.001).
Conclusion: There was a significant difference between the measurements we made with Icare pro and the self-administered measurements with Icare one in our study. When two measured values are compared, the measurements made with Icare one are lower than Icare pro. This may be related to the fact that people have not adapted to the device. Although Icare one promises hope that glaucoma patients will follow their own intraocular pressure, further studies is needed.

Amaç: Sürekli pozitif havayolu basıncı tedavisi kullanan ve kullanmayan obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS) olan hastalarda glokom sıklığını değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya, Apne-Hipopne İndeksi (AHİ) esas alınarak OUAS tanısı koyulan 59 hasta dahil edildi. OUAS olguları 3 gruba ayrıldı. AHI skorlarına göre, 5-15 hafif (19 hasta), 16-30 orta (16 hasta) ve ≥ 30 (24 hasta) ağır OUAS kabul edildi. Yirmi sekiz OUAS olgusu (%47,5) sürekli pozitif hava yolu basıncı tedavisi kullanıyordu. Kontrol grubunda 19 sağlıklı kişi yer aldı. Retina sinir lifi tabakası kalınlığı ve ganglion hücre kompleksi (GHK) analizleri yapıldı.
Bulgular: Sol göze ait ortalama GHK değeri, hafif OUAS grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktü (p = 0.013). Hafif OUAS bulunan grupta her iki gözün alt ve inferonazal kadranlarındaki ortalama GHK değeri, hafif grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktü (sırasıyla p = 0.029, p = 0.022, p = 0.037 ve p = 0.019). Tüm OSAS gruplarının sol gözlerinde minimum GHK değerleri kontrol grubundakilerden anlamlı derecede düşüktü (p <0.05).
Sonuç: OUAS'lı hastalarda, retina sinir lifi tabakası kalınlığı ve gangliyon hücre kompleksi değişiklikleri, görme alanı değişiklikleri meydana gelmeden önce ortaya çıkabilir.

Objectives: To evaluate the frequency of glaucoma in patients with obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) using and not using continuous positive airway pressure treatment.
Materials and Methods: This prospective study included 59 patients diagnosed with OSAS based on the Apnea-Hypopnea Index (AHI). OSAS patients were divided into 3 groups. According to the AHI scores, 5-15 was considered mild (19 patients), 16-30 was considered moderate (16 patients), and ≥ 30 (24 patients) was considered severe. Twenty eight OSAS patients (47.5%) had been using continuous positive airway pressure treatment. The control group included 19 healthy subjects. Retinal nerve fiber layer thickness and ganglion cell complex (GCC) analyses were performed.
Results: The mean GCC in the left eye was significantly lower in the mild OSAS group than in the control group (p=0.013). The GCC in the inferior and inferonasal quadrants of both eyes were significantly lower in the mild group than in the control group (p=0.029, p=0.022, p=0.037, and p=0.019 respectively). The minimum GCC values in the left eyes of all OSAS groups were significantly lower than those in the control group (p<0.05).
Conclusion: In OSAS patients, retinal nerve fiber layer thickness and ganglion cell complex may change before alterations in the visual field occur.

Amaç: Bu çalışmanın amacı öğretim elemanlarında kuru göz semptom sıklığını değerlendirmektir.
Materyal-Metod: Mersin Üniversitesinde çalışan 254 öğretim elemanı çalışmaya dahil edildi. Öğretim elemanları personel daire başkanlığından alınan listeler aracılığıyla basit rastgele örnekleme yöntemi ile belirlendi. Araştirmanin verileri 15 Kasım-15 Aralık 2017 tarihleri arsında araştıramacılar tarafından geliştirilen soru formu ve Okuler Yüzey Hasar İndeksi (OYHİ) kullanılarak yüz yüze görüşme yolu ile elde edildi. Veriler SPSS paket programı yardımıyla tanımlayıcı istatistikler, student t testi, ANOVA ve korelasyon testleri kullanılarak değerlendirildi.
Bulgular: Öğretim elemanlarının %52.8’i erkek, %47.2’si kadındı ve ortalama yaş 39.29±9.41 yıl idi. Katılımcıların %20.5’inin hafif, %15’inin orta, %36.5’inin ise OYHİ skorunun ağır düzeyde olduğu izlendi. OYHİ puan ortalamasının cinsiyete (p<0.001), alkol kullanımına (p=0.01), sürekli ilaç kullanımına (p=0.03), gözlük kullanımına (p=0.04), daha önce kuru göz öyküsüne (p<0.001) ve kuru göz belirtileri varlığına (p<0.001) göre farklılık gösterdiği saptandı. OYHİ puan kategorilerinde, cinsiyet (p<0.001), sigara kullanımı (p=0.04), gözlük kullanımı (p=0.03), daha önce kuru göz tanısı almış olma (p<0.001) ve kuru göz belirti varlığı durumları açısından anlamlı farklılık vardı. OYHİ skoru ile yalnızca günlük bilgisayar kullanım saati arasında anlamlı düzeyde ilişki olduğu saptandı (p=0.009).
Sonuç: Öğretim elemanlarının önemli bir kısmında kuru göz semptomlarının olduğu ve OYHİ skorları ile günlük bilgisayar kullanım süreleri arasında ilişki olduğu saptandı. Göz kuruluğu ile ilişkili faktörlerin belirlenmesi koruyucu girişimlerin planlanması yönünden önem taşımaktadır.

Objectives: The aim of this study is to evaluate the dry eye symptom frequency in the lecturers.
Materials and Methods: The 254 lecturer were included in the study who working at Mersin University. The lecturers were identified by simple random sampling method through the lists obtained from the personnel department. The data were obtained through face-to-face interviews between 15 November and 15 December 2017 using the questionnaire developed by the researchers and the Ocular Surface Disease Index (OSDI). The data were evaluated using descriptive statistics, student t test, ANOVA and correlation tests with the SPSS package program. Results: The 52.8% of the lecturers included in the study were male, 47.2% were female and the mean age was 39.29 ± 9.41 years. When categorized according to OSDI scores, it was observed that 20.5% was mild, 15% was moderate and 36.5% was heavily scored. According to the mean OSDI score, there was seen difference in the presence of dry eyes (p <0.001), alcohol use (p = 0.01), continuous drug use (p = 0.03), glasses usage (p = 0.04) and dry eye symptoms (p <0.001). There was significant differences in OSDI scores in terms of gender (p <0.001), smoking (p = 0.04), wearing glasses (p = 0.03), previous dry eye (p <0.001) and dry eye symptom status. It was found that there was only a significant correlation between OSDI score and daily computer usage time (p = 0.009).
Conclusion: It was determined that dry eye symptoms present in a significant part of the lecturers and there was a relationship between OSDI scores and daily computer use durations. Determination of the factors related to the dry eye is important because of the planning of preventive interventions.

Amaç: Hidroksiklorokin kullanan hastalarda toplam ilaç kullanım dozu,süresi ve oküler etkilerinin 10-2 santral görme alanı testi, mikroperimetri(MP),renkli fundus fotoğrafı,optik koherens tomografi(OKT) ve fundus otoflöresans(FOF) ile değerlendirilmesi
Gereç ve Yöntem: Çeşitli bağ doku hastalığı nedeni ile en az 2 yıl sürekli hidroksiklorokin kullanan hastalar çalışmaya alındı. 1995-2017 yılları arasında İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Retina biriminde makülopati gelişme riski açısından takip edilen 19-78 yaş arasındaki 150 hastanın 300 gözü çalışmaya dahil edildi.Hastalara kontrollerinde en iyi düzeltilmiş görme keskinliği(EİDGK),biomikroskopik ve fundoskopik muayene yapıldı.Takiplerde 6 aylık aralıklarla toplamda üç kez MP, FOF,OKT,fundus fotoğrafı ve santral 10-2görme alanı tetkikleri yapıldı.
Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 48,9 ±10,8 idi.141(%94)hasta kadın,9(%6)hasta erkekti.Ortalama ilaç kullanım süreleri 10,5±6,4(2-30) yıldı.Sadece 56 olguda ilaç kullanım süresi 5 yıl ve altındaydı.Çalışmada yer alan hastaların ortalama toplam ilaç kullanım dozu 754,7 ± 447,2 gr(146-1825 gr) idi.Çalışma başlangıcındaki EİDGK ortalamaları 0,02±0,08 logMAR,ikinci kontrolde 0,02±0,08 logMAR,son kontrolde ise 0,02±0,08 logMAR bulundu ve vizyon değişimleri açısından fark saptanmadı(P=0,999).Mikroperimetri ortalamaları ise ilk vizitte 14,07±3,24 dB, 2. vizitte 14,18±3,35 dB, 3.'de ise 14,54±2,79 dB idi.Mikroperimetri değişimleri anlamlı değildi(P>0.05).Santral maküla kalınlığı(SMK) ilk vizitte 221,9 ±19,8 µm,ikinci kalınlık ortalamaları 221,8±19,9 µm,son muayenede ise 221,8±19,8 µm'du.Santral maküla kalınlık değişimleri arasında fark yoktu(P=0,113).Yaş ile mikroperimetri değerleri arasında tüm vizitlerde negatif yönde çok zayıf korelasyon vardı(1.vizit;P=0,003,r= -0,170,2.vizit;P=0,001,r= -0,185,3.vizit;P=0,011,r=-0,146).MP değerleri ile ilaç kullanım süresi ve total kullanım dozu arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı(sırasıyla; P= 0,027 ve 0,049 ). İlaç kullanım süresi ile 10-2 görme alanı değişimleri arasında ilişki yoktu (P=0,124). FOF’da bozulma ile ilaç kullanım süresi ve toplam kullanım dozu ile arasında anlamlı ilişki vardı (sırasıyla;P=0,027 ve 0,049).
Sonuç: İlaç kullanım süresi ve toplam kullanım dozu ile fundus otoflöresansındaki değişimler anlamlı bulundu. Objektif yöntemler daha güvenilir olup, hastaların takibinde ve toksik makülopatinin erken evrede saptanması açısından FOF gibi objektif incelemelerin birlikte kullanılması önerilebilir.

Purpose: To evaluate the total used drug dose,duration and ocular effects of by 10-2 central visual field test,microperimetry(MP),color fundus photography,optical coherence tomography(OCT)and fundus autofluorescence(FAF)in hydroxychloroquine users.
Materials and Methods: Patients who used hydroxychloroquine continuously for at least 2 years for various connective tissue diseases were involved in the study.300 eyes of 150 patients aged between 19-78 who were followed up for devoloping a risk of hydroxychloroquine maculopathy in İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine ophthalmology department between years 1995-2017 were included.Best corrected visual acuity(BCVA),biomicroscopic,fundoscopic examination were performed at all visits.MP,FAF,OCT,fundus photography and central 10-2visual field examinations were performed with 6-month intervals for 3 times.
Results: The mean age of patients was 48.9±10.8.141(94%) patients were female and 9(6%) were male.The mean duration of drug use was 10.5±6.4(2-30)years.56 cases used drugs 5 years or less.The mean total drug dosage was 754.7±447.2gr(146-1825gr).Mean BCVA at the initiation of the study was 0,02±0,08 logMAR,0,02±0,08 logMAR at the second visit,0,02±0,08 at the last visit and there was no statistically difference between the visits(P=0,999).The average of MPs were 1.MP 14.07±3,24dB,2.MP 14,18±3,35dB and 3.MP 14,54±2.79dB respectively.MP changes wern't significant(P>0.05).At first visit mean central macula thickness was 221.9±19.8µm,at 2nd visit 221.8±19.9µm,at the last visit was 221.8±19.8µm.There was no difference between central macula thickness changes(p=0.113).There was weak negative correlation between age and MP values at all 3 visits(1.visit;P=0.003,r=-0.170,2nd visit;P=0.001,r=-0.185,3rd visit: P=0.011,r=-0.146).There was statistically significant relationship between MP values and period of medication use and total amount of drug dose(P=0.027and0.049,respectively).There was no correlation between duration of drug use and changes in 10/2visual field(P=0.124).There was significant relationship between duration of medication use and total amount of drug dose and alterations in FOF(P=0.027and0.049).
Conclusion: FAF alterations and period of drug use,total amount of drug dose were found significant.Objective methods are more reliable and examinations such as FAF are more suggestable for follow-up and early detection of maculopathy.

Az görme re/habilitasyonu, doğumda beklenen yaşam ümidinin artması ve özellikle yaşa bağlı makula dejenerasyonunun görülme sıklığının yükselmesi ile günümüzde daha önemli bir hal almıştır. Az görme polikliniğine gelen bir hastaya rehabilitasyon ve tedavi seçeneklerini sunarken zeminde yatan hastalığın tanısı, uzak ve yakın görme keskinliği başta olmak üzere görsel işlevler, görme kaybının merkezi ya da periferik olması, yaşı, hastalığının progresif olup olmaması, eğitim seviyesi ve bizden beklentisi çok önemlidir. Az gören hastalar, doğru yaşlarda, uygun endikasyonlarla ve gerçekçi beklentilerle doğru merkezlere yönlendirilmeli ve rehabilitasyon süreci multidisipliner bir şekilde yapılmalıdır.

Nowadays, with the increase of hope of life at birt and especially the rise of frequency of seeing age related macular degeneration, low vision re/habilitation becomes more important. When we offer a choice to the patient that come to the low vision policlinic, the diagnosis of the underlying disease, visual functions especially distance and near visual acuity, visual loss is central or peripheral, age, disease is progressif or not, educational level and the expectation of patient from us are very important. Low vision patients must be oriented to the correct centrals in correct ages, with appropriate indications and with realistic expectations and the rehabilitation process must be done multidisciplinary.

Tularemi, gram negatif ve virülansı yüksek bir kokobasil olan Francisella Tularensis’in yol açtığı zoonotik bir enfeksiyondur. Tularemi enfeksiyonunun bir alt tipi olan orofaringeal hastalık, Türkiye de dahil olmak üzere hastalığın Doğu Avrupa bölgelerinde en sık görülen klinik formudur. Bu klinik formda hastalık baş boyun bölgesine lokalizedir ve boğaz ağrısı, ateş ve boyunda kitle bulguları ile kendini gösterir. Hastalığın bu formu, spesifik olmayan klinik ve laboratuar bulgularından dolayı diğer mikrobiyal ajanların neden olduğu tonsillit, farenjit veya servikal lenfadenit şeklinde yanlış tanı alabilir. Bu çalışmada, orofaringeal tularemi sonrası nazolakrimal kanal tıkanıklığı ve dakriyosistit gelişen bir olgu tartışılacaktır.

Tularemia is a zoonotic disease caused by Francisella tularensis, a highly virulent gram negative coccobacillus. Oropharyngeal tularemia which is one of the clinical subtypes is the most common clinical form of the disease in East Europe, including Turkey. This clinical form affects mostly head and neck region and the most frequent complaints of the patients were mass in the neck, sore throat, and fever. This form of tularemia may be confused with tonsillitis, pharyngitis, or cervical lymphadenitis caused by other microbial agents; because of nonspesific clinical and laboratory features. In this study, we present a patient with nasolacrimal duct obstruction and dacryocystitis caused by oropharyngeal tularemia.

Metastatik meme kanseri olan, 63 yaşında kadın hasta, çift görme ve sağ gözde dışa bakış kısıtlılığı ile başvurdu. Magnetik rezonans görüntülemede sağ iç rektus kasında izole büyüme görüldü. Büyüyen kasın biopsisinde meme kanseri metastazı saptandı. Meme kanseri olan bir hastada oküler motilite bozukluğu, ekstraoküler kasları içeren orbita metastazını akla getirmelidir. Tanı ve uygun tedavi için orbita görüntülemesi ve biopsisi gerekmektedir.

A 63-year-old female patient with metastatic breast carcinoma presented to the ophthalmology clinic with diplopia and right abduction deficit. Magnetic resonance imaging showed isolated enlargement of the right medial rectus muscle. Biopsy of the enlarged muscle revealed metastasis of breast carcinoma. Ocular motility deficit in a patient with breast carcinoma should raise suspicion of metastasis to the orbit involving extraocular muscles. Orbital imaging and biopsy is necessary for diagnosis and appropriate treatment.

Metastasis to the optic nerve is very rare. We report a case of metastatic breast cancer to the optic nerve without the involvement of other ocular or orbital structures. The patient, a 39-year-old female who had been previously treated for breast cancer, reported a gradually progressive decrement in visual acuity of the right eye during the past two months. Fundus examination of the affected eye revealed swelling of the optic disc which was infiltrated by a yellowish mass. Further evaluation, using optical coherence tomography and fluorescein angiography, showed the optic disc swelling. Magnetic resonance imaging revealed no pathologic findings. With a diagnosis of unilateral infiltrative optic neuropathy, we referred the patient to an oncologist for further evaluation.

İntravitreal deksametazon implantı olan Ozurdex diyabet ve retinal ven dal tıkanıklığına bağlı makula ödeminin tedavisinde endikedir. Ozurdex enjeksiyonu sonrasında en sık görülen yan etkiler, göz içi basınç yüksekliği ve katarakt iken, enjeksiyon ile ilişkili çeşitli komplikasyonlar da seyrek olarak bildirilmiştir. Ozurdex enjeksiyonu sonrasında gelişen ekstramaküler retina deliği olgusunu sunuyoruz.

Intravitreal dexamethasone implant, Ozurdex is indicated for the treatment of macular edema due to diabetes and branch retinal vein occlusion.While most common ocular side effects are elevated intraocular pressure and cataract formation, rare complications related to the injection have been reported. We present a case with extramacular retinal hole after Ozurdex injection.