Follow Up And Treatment Results of Ocular Toxoplasmosis
Tülay Alpar Akçetin1, Nurhan Dinçer1, Dinçer Dinç1, Esra Kasapoğlu2, Kadir Eltutar11Ministiry Of Health Istanbul Education And Research Hospital, Department Of Ophthalmology, Istanbul, Turkey2Sırnak State Hospital, Eye Clinic, Sırnak, Turkey
Purpose: To evaluate the follow up and treatment results of ocular toxoplasmosis received patients.
Material and Methods: 57 patients who have received a diagnosis of active ocular toxoplasmosis (first attack, and/or recurrence) at uvea department of Istanbul Education and Research Hospital Eye Clinic between the years 1996 -2007 were evaluated retrospectively. Patients' average follow-up period was 5.2 years. Visual acuity and ocular pressure values of the patients were examined. Anterior and posterior segment findings were evaluated with biomicroscopy. Toxoplasma IgG and IgM specific antibodies tests were repeated two times between one week at cases with clinical appearance compatible with ocular toxoplasmosis.
Results: The average age of the patients was 29.7 (16-50 years) and female/male ratio was 33/24. 43 patients (75.86%) were primer activation, 14 patients (24.14%) were recurrent activation. 12 patients (20.7%) had macular involvement and 14 patients ( 24.14%) had peripheral involvement of ocular toxoplasmosis. 9 patients (15.5%) had atypical ocular toxoplasmosis signs. Clinical appearance compatible and serological testing positive ocular toxoplasmosis patients have been given triple therapy consisting of primetamin + sulfadiazin + corticosteroid (only for cases with vision threatening macular and posterior polar involvement) for 4-6 weeks.
Conclusion: Ocular toxoplasmosis is the most common form of posterior uveitis that can lead to vision loss. Diagnoses are often done on clinical view. Serological tests help the diagnosis. The disease is self-limiting in immunocompetent people. The purpose of the treatment is to prevent the complications and recurrence.
Oküler Toksoplazmozisde Takip Ve Tedavi Sonuçlarımız
Tülay Alpar Akçetin1, Nurhan Dinçer1, Dinçer Dinç1, Esra Kasapoğlu2, Kadir Eltutar11S.b İstanbul Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Göz Kliniği, İstanbul2Şırnak Devlet Hastanesi, Göz Kliniği, Şırnak
Amaç: Oküler toksoplazmozis tanısı almış olan hastaların klinik özelliklerini, takip ve tedavi sonuçlarını incelemek.
Materyal ve Metod: 1996 -2007 yılları arasında S.B. İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Göz Kliniği Uvea Birimi’nde aktif oküler toksoplazmozis tanısı almış olan 57 hasta (ilk atak ve/veya rekürrens) retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların ortalama takip süresi 5.2 yıldı. Hastaların görme dereceleri, göz içi basınçları (GİB) kaydedildi. Biomikroskobik muayeneleri yapılarak ön ve arka segment bulguları değerlendirildi. Klinik görünümü oküler toksoplazmozis ile uyumlu hastalarda toksoplazma spesifik IgG ve IgM antikor testleri birer hafta arayla 2 kez tekrarlandı.
Bulgular: Hastaların yaş ortalamaları 29.7 (16-50) yaş, K/E oranı 33/24 idi. 43 hasta primer (%75.86), 14 hasta rekürren aktivasyon (%24.14) olarak değerlendirildi. 12 hastada makuler tutulum (%20.7), 14 hastada periferal tutulum (%24.14) mevcuttu. 8 hastada atipik oküler toksoplazmozis (%15.5) bulguları vardı. Klinik görünümü oküler toksoplazmozis ile uyumlu ve serolojik testleri pozitif olan olgulara primetamin + sulfadiazin + kortikosteroid (makula ve arka kutup yerleşimli görmeyi tehdit eden olgularda) üçlü tedavisi 4-6 hafta süreyle uygulandı.
Sonuç: Oküler toksoplazmozis görme kaybına yol açabilen en yaygın posterior üveit nedenlerinden biridir. Çoğu kez tanı klinik görünümle konulmaktadır. Serolojik testler tanıya yardımcıdır. İmmunokomponent kişilerde kendini sınırlayan bir hastalıktır. Tedavinin amacı komplikasyonların ortaya çıkmasını ve nüksleri önlemektir.
Corresponding Author: Tülay Alpar Akçetin, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |